Чем ближе ты к Аллаху — тем сильнее атаки шайтана...

The closer you are to Allah, the stronger the attacks of Shaitan... / Sen Allah'a ne kadar yakınsan şeytanın saldırısı o kadar güçlüdür... / Sa më afër Të jesh Me Allahun, aq më të forta janë sulmet E Shejtanit...

Ислам учит нас, что каждый человек, стремящийся к близости с Аллахом, неизбежно сталкивается с испытаниями. Одним из самых распространённых и сложных испытаний является борьба с шайтаном (Иблисом), который использует свои хитрости, чтобы отвлечь верующих от поклонения Всевышнему. Это назидание, глубоко раскрывает истинную природу этой борьбы и объясняет, почему это является не признаком слабости, а, напротив, знаком того, что человек находится на правильном пути...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Почему шайтан атакует тех, кто стремится к Аллаху?

Шайтан — это вечный враг человека, как об этом говорится в Коране: "Воистину, шайтан — ваш враг, так считайте же его своим врагом". Сура "Фатыр", 35:6. Он был проклят за своё неповиновение Аллаху и теперь посвятил себя тому, чтобы ввести людей в заблуждение. Однако шайтан не тратит своё время на тех, кто уже находится в беспечности и далёк от Аллаха. Его главная цель — те, кто стремится к знаниям, молитве и близости с Творцом. Почему? Потому что такие люди становятся для него угрозой. Они разрушают его планы, отказываясь следовать своим страстям и выбирая путь поклонения Аллаху.

Когда человек начинает молиться, читать Коран или углубляться в религиозные знания, он открывает дверь к духовному росту. Именно в этот момент шайтан усиливает свои атаки. Он пытается внушить сомнения, посеять страх или отвлечь посторонними мыслями. Это не случайность — это его стратегия, направленная на то, чтобы остановить верующего на пути к Аллаху. такой случай произошёл с девушкой которую я призывал. как только она начала вставать на прямой путь, шайтан увёл её и отправил поклоняться покойнику...

Те, кто стремится к религиозным знаниям, часто сталкиваются с большими трудностями. Шайтан внушает им сомнения в вере, в собственных способностях или даже в истинности Ислама. Эти сомнения могут быть настолько сильными, что человек начинает задаваться вопросом: "А правильно ли я иду?" Однако важно помнить, что такие сомнения — это не слабость, а часть пути. Чем больше человек приближается к Аллаху, тем сильнее усиливаются атаки шайтана. Но это также свидетельствует о том, что человек движется в правильном направлении.

Чем сильнее вера человека, тем сложнее шайтану воздействовать на него. Регулярное чтение Корана, размышление над его аятами и выполнение обязательных и добровольных поклонений укрепляют духовную силу мусульманина. Важно помнить, что все эти испытания — часть пути к Аллаху. Если человек остаётся терпеливым и продолжает свой путь, несмотря на трудности, он обязательно достигнет своей цели. Шайтан атакует только тех, кто представляет для него угрозу, тех, кто выбрал путь шариата вместо следования своим страстям.

Борьба с шайтаном — это наша последняя битва на пути к Аллаху. И если мы останемся терпеливыми и решительными, нас ждёт великая победа — близость к нашему Господу и вечное счастье в Раю. Итак, если вы сталкиваетесь с трудностями на пути к Аллаху, знайте: это не слабость, а признак того, что вы на правильном пути. Продолжайте идти вперёд, и Аллах будет с вами.

Многие мусульмане испытывают тревогу и смущение, когда во время молитвы к ним приходят посторонние мысли, когда чтение Корана сопровождается отвлечённостью, а стремление к знаниям омрачается сомнениями и душевной борьбой. Некоторые начинают думать, что с ними что-то не так, что их иман слаб, или что они недостойны духовного пути. Но в действительности это не свидетельство слабости. Это, напротив, — один из признаков того, что человек находится на правильном пути.

Шайтан — не просто миф или символ зла. Это реальный враг, с ясной целью: сбить с пути тех, кто стремится к Аллаху. Он не гоняется за теми, кто уже оставил молитву, не вспоминает Аллаха, не стремится к знаниям. Зачем? Эти люди уже плывут по течению беспечности, и шайтан доволен их состоянием. Но как только человек решает встать на путь Единобожия, стремится к молитве, знанию, очищению сердца, укреплению веры — он становится целью. Это как в битве: противник не тратит ресурсы на мёртвые зоны, он стреляет туда, где идёт наступление. Так и шайтан сосредотачивает свои уловки на тех, кто пробуждается. Он внушает мысли во время намаза, вызывает сомнения в сердце ищущего, пытается запутать и поколебать убеждённого.

Порой человек, стоя в молитве, вдруг ловит себя на том, что думает о делах, мирском, пустом. Возникает смущение: «Почему я думаю об этом перед Аллахом? Я лицемер? Мой намаз недействителен?» - Нет. Ты не лицемер. Ты — борющийся. Если бы это было признаком лицемерия, то Пророк ﷺ не говорил бы об этом своим сподвижникам. Это часть пути. Наваждения не приходят к беспечному, они приходят к молящемуся. Это не значит, что ты плох — это значит, что ты важен. Ты стоишь перед Аллахом — и шайтан хочет тебя отвлечь.

Сомнения у ищущих знания — не признак неверия. Ученики знаний, призывающие на путь Аллаха, искренние верующие — часто сталкиваются с тонкими сомнениями: «А вдруг это не так?», «А если моя вера неискренняя?», «А как быть с теми противоречиями, что я не могу разрешить?» — и так далее. Эти вопросы не должны пугать. Даже великие имамы Ислама говорили о таких состояниях. Ибн Таймия писал, что сомнения и васваса — это испытания, через которые шайтан старается отвлечь сердце. Но если ты обращаешься к Аллаху, просишь защиты, ищешь ответ в Коране и Сунне — это и есть путь укрепления веры.

Чем ближе к Аллаху — тем тоньше уловки шайтана. Когда человек ещё в начале пути, шайтан отвлекает его грубыми способами: отвлекает развлечениями, страстями, праздностью. Но когда тот становится му’мином, мусалли, ищущим знания — шайтан вынужден становиться утончённее: он шепчет высокомерие («Ты стал лучше других»), вызывает чрезмерную строгость, порождает неуверенность и самобичевание, изматывает чрезмерным анализом (васваса в тахарат и намазе) — всё это не признак слабости, а признак того, что ты опасен для него.

Аллах велел: «Когда ты читаешь Коран, то ищи прибежища у Аллаха от проклятого шайтана». Сура ан-Нахль, 98. Почему? Потому что чтение Корана даёт свет, исцеление, укрепляет убеждённость. Шайтан этого боится. Поэтому мы начинаем с: «А'узу билляхи минаш-шайтанир-раджим» — мы ищем прибежища у Того, Кто сильнее шайтана. Также Пророк ﷺ учил: «Часто вспоминайте Аллаха — ибо это словно щит от шайтана».

Не оставляй путь из-за наваждений. Если шайтан внушает тебе: «Ты лицемер, ты не достоин, ты не готов к знанию, у тебя нет искренности» — знай, это ложь врага. Именно потому, что ты стремишься, он и борется с тобой. Большие учёные, праведники и дааватчики проходили через это. Ибн аль-Джаузи говорил: «Я боролся с васваса годами. Но не оставил путь. И Аллах укрепил меня». Поэтому призывающий должен до конца наставлять своих подопечных не смотря на трудности, обиды и огорчения причиняемые от призываемых...

Каждый мусульманин, сталкивающийся с сомнениями и наваждениями, должен помнить, что это часть духовного пути. Важно не терять надежду и продолжать стремиться к Аллаху, несмотря на трудности. Обращение к Нему за помощью, чтение Корана и стремление к знаниям помогут преодолеть любые преграды на пути к духовному развитию. Пусть каждый из нас найдет в себе силы продолжать свой путь, несмотря на испытания, и укрепит свою связь с Аллахом. Аминь!

The closer you are to Allah, the stronger the attacks of Shaitan...

Islam teaches us that every person striving for closeness to Allah inevitably faces trials. One of the most common and difficult trials is the struggle against Shaytan (Iblis), who uses his tricks to distract the believers from worshipping the Almighty. This admonition deeply reveals the true nature of this struggle and explains why it is not a sign of weakness, but rather an indication that the person is on the right path...

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

Why does Shaytan attack those who strive toward Allah?

Shaytan is the eternal enemy of mankind, as stated in the Qur'an: "Indeed, Shaytan is your enemy, so take him as an enemy." Surah Fatir, 35:6. He was cursed for his disobedience to Allah and has now dedicated himself to misleading people. However, Shaytan does not waste his time on those who are already negligent and far from Allah. His main target is those who strive for knowledge, prayer, and closeness to the Creator. Why? Because such individuals become a threat to him. They ruin his plans by refusing to follow their desires and instead choose the path of worshipping Allah.

When a person begins to pray, read the Qur'an, or delve into religious knowledge, they open the door to spiritual growth. It is at this moment that Shaytan intensifies his attacks. He tries to instill doubts, sow fear, or distract with intrusive thoughts. This is no coincidence—it is his strategy aimed at stopping the believer from progressing on the path to Allah. Such was the case with a girl I was calling to Islam. As soon as she began walking on the straight path, Shaytan led her astray and sent her to worship the dead...

Those who seek religious knowledge often face great difficulties. Shaytan instills doubts about faith, personal abilities, or even the truth of Islam. These doubts can be so strong that a person begins to question, "Am I on the right path?" However, it is important to remember that such doubts are not a sign of weakness but part of the journey. The closer a person gets to Allah, the stronger Shaytan’s attacks become. But this also indicates that the person is moving in the right direction.

The stronger a person's faith, the harder it is for Shaytan to influence them. Regular recitation of the Qur'an, reflection on its verses, and performing obligatory and voluntary acts of worship strengthen a Muslim's spiritual power. It is important to remember that all these trials are part of the path to Allah. If a person remains patient and continues despite difficulties, they will surely reach their goal. Shaytan attacks only those who pose a threat to him—those who have chosen the path of Sharia over following their desires.

The struggle against Shaytan is our final battle on the path to Allah. And if we remain patient and resolute, we will achieve a great victory—closeness to our Lord and eternal happiness in Paradise. So, if you encounter difficulties on the path to Allah, know this: it is not a weakness but a sign that you are on the right path. Keep moving forward, and Allah will be with you.

Many Muslims experience anxiety and confusion when intrusive thoughts come during prayer, when reading the Qur'an is accompanied by distractions, and when the pursuit of knowledge is clouded by doubts and inner struggles. Some begin to think that something is wrong with them, that their faith is weak, or that they are unworthy of the spiritual path. But in reality, this is not evidence of weakness. On the contrary, it is one of the signs that a person is on the right path.

Shaytan is not just a myth or a symbol of evil. He is a real enemy with a clear goal: to lead astray those who strive toward Allah. He does not chase after those who have abandoned prayer, do not remember Allah, or do not seek knowledge. Why should he? These people are already drifting in heedlessness, and Shaytan is content with their state. But as soon as a person decides to walk the path of Tawhid, strives for prayer, knowledge, purification of the heart, and strengthening of faith—they become a target. It is like in battle: the enemy does not waste resources on dead zones; he shoots where the offensive is taking place. Similarly, Shaytan focuses his tricks on those who awaken. He instills thoughts during prayer, raises doubts in the hearts of seekers, and tries to confuse and shake the conviction of the believer.

Sometimes, while standing in prayer, a person suddenly catches themselves thinking about worldly matters, empty things. Confusion arises: "Why am I thinking about this before Allah? Am I a hypocrite? Is my prayer invalid?" No. You are not a hypocrite. You are a struggler. If this were a sign of hypocrisy, the Prophet ﷺ would not have spoken about it to his companions. This is part of the path. Intrusive thoughts do not come to the heedless; they come to the one who prays. It does not mean that you are bad—it means that you matter. You stand before Allah, and Shaytan wants to distract you.

Doubts among seekers of knowledge are not a sign of disbelief. Students of knowledge, those calling others to the path of Allah, sincere believers—often encounter subtle doubts: "What if this is not true?" "What if my faith is insincere?" "What about those contradictions I cannot resolve?" and so on. These questions should not frighten you. Even the great imams of Islam spoke of such states. Ibn Taymiyyah wrote that doubts and whispers (waswasa) are trials through which Shaytan tries to distract the heart. But if you turn to Allah, seek His protection, and search for answers in the Qur'an and Sunnah—this is the way to strengthen faith.

The closer you get to Allah, the subtler Shaytan's tricks become. When a person is at the beginning of their path, Shaytan distracts them with crude methods: entertainment, passions, idleness. But when that person becomes a believer, a praying person, a seeker of knowledge—Shaytan is forced to become more refined: he whispers arrogance ("You have become better than others"), causes excessive strictness, breeds insecurity and self-flagellation, exhausts with excessive analysis (waswasa in purification and prayer)—all of this is not a sign of weakness but a sign that you are dangerous to him.

Allah commanded: "When you recite the Qur'an, seek refuge in Allah from the accursed Shaytan." Surah An-Nahl, 98. Why? Because reading the Qur'an brings light, healing, and strengthens conviction. Shaytan fears this. Therefore, we begin with: "A'udhu billahi min ash-shaytanir-rajim"—we seek refuge in Him Who is stronger than Shaytan. Likewise, the Prophet ﷺ taught: "Frequently remember Allah—for it is like a shield against Shaytan."

Do not abandon the path because of intrusive thoughts. If Shaytan whispers to you: "You are a hypocrite, you are unworthy, you are not ready for knowledge, you lack sincerity"—know that this is the lie of the enemy. Precisely because you strive, he fights against you. Great scholars, righteous people, and callers to Islam went through this. Ibn al-Jawzi said: "I struggled with waswasa for years. But I did not leave the path. And Allah strengthened me." Therefore, the caller must continue guiding their students despite difficulties, hurts, and disappointments caused by those being called...

Every Muslim facing doubts and intrusive thoughts should remember that this is part of the spiritual journey. It is important not to lose hope and to continue striving toward Allah despite difficulties. Turning to Him for help, reading the Qur'an, and seeking knowledge will help overcome any obstacles on the path to spiritual development. May each of us find the strength to continue our journey despite trials and strengthen our connection with Allah. Ameen!

Sen Allah'a ne kadar yakınsan şeytanın saldırısı o kadar güçlüdür...

İslam bize öğretir ki, Allah'a yakınlık arayan her insan kaçınılmaz olarak sınavlarla karşı karşıya gelir. En yaygın ve zorlu sınavlardan biri ise şeytan (İblis) ile mücadeledir. Şeytan, kullarını Allah'a ibadetten uzaklaştırmak için hilelerini kullanır. Bu uyarı, bu mücadelenin gerçek doğasını derinlemesine açıklar ve neden bu durum zayıflığın bir işareti değil, tam tersine kişinin doğru yolda olduğunu gösteren bir işaret olduğunu ortaya koyar...

Hamd Allah’a olunur ki, O’nu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Allah’tan nefsimizin ve kötü işlerimizin kötülüğünden sığınırız. Allah tarafından doğru yola yöneltilen kimseyi kimse sapıtamaz ve Allah tarafından bırakılanı da kimse doğru yola getiremez. Tanıklık ederiz ki hiçbir ilah ibadet edilmesi gereken yoktur, ancak Allah birdir ve Muhammed O’nun kulu ve elçisidir. Bundan sonra:

Şeytan niye Allah’a yönelenleri saldırır?

Şeytan, insanın ezelî düşmanıdır, Kur’an'da şöyle denmiştir: “Şüphesiz şeytan sizin düşmanınızdır, öyleyse onu düşmanınız biliniz.” Sura Fatır, 35:6. O, Allah’a itaatsizlik ettiği için lanetlendi ve şimdi insanları şaşırtmaya adamıştır. Ancak şeytan, kendisi halinden memnun olan ve Allah'tan uzak olan kişilerle zaman kaybetmez. Ana hedefi, ilim, dua ve Yaratıcıya yakınlık arayanlardır. Neden? Çünkü bu insanlar onun planlarını bozar, arzularına uymayı reddeder ve Allah'a ibadet yolunu seçerler.

Bir kişi namaz kılarken, Kuran okurken veya dini bilgilere dalarken manevi büyümenin kapılarını açar. İşte bu anda şeytan saldırılarını yoğunlaştırır. Şüphecilik uyandırmaya, korku salmaya veya yabancı düşüncelerle dikkat dağıtmaya çalışır. Bu bir tesadüf değildir – o, inananı Allah'a giden yolda durdurmak için tasarlanmış bir stratejidir. Benzer bir durum bir kızda yaşandı; doğru yola adım attığı anda şeytan onu uzaklaştırdı ve ölünün tapınmasına yöneltti...

Dini bilgi arayanlar genellikle büyük zorluklarla karşılaşır. Şeytan, inanca, kişisel yeteneklere veya İslam'ın doğruluğuna şüphe sokar. Bu şüpheler o kadar güçlü olabilir ki kişi şu soruyu sormaya başlar: "Acaba doğru yolda mıyım?" Ancak bu tür şüphelerin zayıflık olmadığını hatırlamak önemlidir; bu, yolun bir parçasıdır. Kişi ne kadar Allah'a yaklaşırsa, şeytanın saldırıları da o kadar artar. Ancak bu aynı zamanda kişinin doğru yönde ilerlediğini de gösterir.

Bir kişinin imanı ne kadar güçlü olursa, şeytanın etkisi o kadar azalır. Düzenli Kuran okuma, ayetler üzerinde düşünme ve farz ve nafile ibadetler yapma, Müslüman'ın manevi gücünü güçlendirir. Tüm bu sınavların Allah'a giden yolun bir parçası olduğunu unutmamak önemlidir. Eğer kişi sabırlı kalır ve zorluklara rağmen yoluna devam ederse, kesinlikle hedefine ulaşacaktır. Şeytan sadece onun için tehdit oluşturanları - şeriat yolunu seçenleri - hedef alır.

Şeytanla mücadele, Allah'a giden yolun son savaşımızdır. Ve eğer sabırlı ve kararlı kalırsak, yüce bir zafer kazanacağız - Rabbimize yakınlık ve Cennet’teki sonsuz mutluluk. Yani Allah'a giden yolda zorluklarla karşılaşıyorsanız, bunun bir zayıflık işareti olmadığını, tam tersine doğru yolda olduğunuzu gösterdiğini bilin. Devam edin ve Allah sizinle olacaktır.

Namaz sırasında yabancı düşüncelerin geldiği, Kuran okurken dikkatin dağıldığı ve bilgi arayışı sırasında şüphelerle ve içsel mücadelelerle karşılaşıldığı zaman birçok Müslüman endişe ve karışıklık yaşar. Bazıları, bir şeylerin yanlış olduğunu, imanlarının zayıf olduğunu veya ruhani yola layık olmadığını düşünmeye başlar. Ancak gerçekte, bu zayıflık belirtisi değildir. Tam tersine, doğru yolda olduğunun bir işarettir.

Şeytan yalnızca mit veya kötülük sembolü değildir. O, net bir amaçla gerçek bir düşmandır: Allah'a yönelenleri sapıtmak. Namazı bırakanları, Allah'ı hatırlamayanları ya da bilgi aramayanları kovalamaz. Neden kovalasın? Bu insanlar zaten umursamazlık içinde sürükleniyor ve şeytan durumlarından memnundur. Ancak bir kişi Tavhid yoluna adım atar, namaza yönelir, ilime ve kalp arıtmasına karar verdiğinde - o bir hedef haline gelir. Savaşta düşman boş bölgelere kaynak harcamaz; saldırının olduğu yere ateş eder. Aynı şekilde şeytan, uyananları hedef alır. Namaz sırasında fısıltılar gönderir, arayış içinde olanların kalplerinde şüphe uyandırır ve inananın inancını sarsmaya çalışır.

Namaz kılan bir kişi bazen dünyevi meseleler hakkında düşündüğünü fark eder. Karışıklık doğar: "Neden Allah önünde bunları düşünüyorum? Münafık mıyım? Namazım geçersiz mi?" Hayır. Sen münafık değilsin. Sen mücadele edensin. Eğer bu münafıklık belirtisi olsaydı, Peygamber ﷺ bunu arkadaşlarına anlatmazdı. Bu yolun bir parçasıdır. Yabancı düşünceler umursamazlara gelmez; namaz kılana gelir. Bu senin kötü olduğunu göstermez - önemli olduğunu gösterir. Allah önünde duruyorsun ve şeytan seni dikkat dağıtma konusunda odaklanıyor.

İlim arayanların şüpheleri inkar belirtisi değildir. İlim öğrencileri, Allah yoluna çağıranlar, samimi müminler - genellikle ince şüphelerle karşılaşırlar: "Ya bu doğru değilse?" "Ya imanım samimi değilse?" "Çözemediğim çelişkiler varsa?" ve benzeri sorular. Bu sorular seni korkutmasın. İslam'ın büyük imamları bile böyle durumlardan bahsetmiştir. İbn Teymiyye, şüphelerin ve vesvesenin kalbi şaşırtmak için şeytanın kullandığı sınavlar olduğunu yazmıştır. Ancak eğer Allah'a yönelir, korumasını diler ve Kuran ve Sünnet'te cevap ararsan - bu imanı güçlendirmenin yoludur.

Allah'a yaklaştıkça şeytanın hileleri daha incelikli hale gelir. Bir kişi yolun başında iken, şeytan onu kaba yöntemlerle şaşırtır: eğlence, tutkular, tembellik. Ancak kişi bir mümin, namaz kılan, ilim arayan haline geldiğinde - şeytan daha ince yöntemler kullanmak zorunda kalır: kibir fısıldar ("Sen diğerlerinden daha iyisin"), fazla katı davranmaya sebep olur, güvensizlik ve kendini suçlamaya yol açar, aşırı analizle yorar (abdest ve namazda vesvese) - tüm bunlar zayıflık değil, onun için tehlikeli olduğunun işarettir.

Allah emretti: "Kuran okurken lanetli şeytandan Allah’a sığın." Sura Nahl, 98. Neden? Çünkü Kuran okumak ışık getirir, şifa verir ve inancı güçlendirir. Şeytan bundan korkar. Bu yüzden başladığımızda: "A'udhu billahi min ash-shaytanir-rajim" - bizden daha güçlü olan Allah'tan korunuruz. Ayrıca Peygamber ﷺ öğretti: "Allah'ı sık sık hatırla - çünkü bu şeytana karşı bir kalkandır."

Vesvese yüzünden yolu bırakmayın. Eğer şeytan fısıldıyorsa: "Münafıksın, değersizsin, bilgiye hazır değilsin, samimiyetin yok" - bil ki bu düşmanın yalanıdır. Tam olarak sen mücadele ettiğin için sana karşı savaşır. Büyük alimler, salih insanlar ve İslam çağrısında bulunanlar bununla karşılaştı. İbnü'l-Cevzi söyledi: "Yıllarca vesveseyle mücadele ettim. Ama yolumdan ayrılmadım. Ve Allah beni güçlendirdi." Bu yüzden davetçi, davet edilenlerin zorluklar, üzüntüler ve hayal kırıklıkları sebebiyle davetten vazgeçmemelidir...

Şüpheler ve vesveselerle karşı karşıya kalan her Müslüman, bunun manevi yolculuğun bir parçası olduğunu bilmelidir. Ümitsizliğe kapılmadan ve zorluklara rağmen Allah'a yönelmeye devam etmek önemlidir. O'na yardım için dönüp, Kuran okuyup ve bilgi arayarak her türlü engeli aşabiliriz. Hepimizin yolda ilerlemeye devam etmek için gücü bulması ve Allah ile olan bağlantımızı güçlendirmesi dileğiyle. Amin!

Sa më afër Të jesh Me Allahun, aq më të forta janë sulmet E Shejtanit...

Islamia mëson se çdo person që përpiqet të afrohet Allahut përballet patjetër me provime. Njëra nga më të zakonshmet dhe më të vështirat prej tyre është lufta kundër shaitanit (Iblis), i cili përdor mashtrimet e tij për të larguar besimtarët nga adhurimi i Zotit të Madh. Ky mesazh zbulon thellësisht natyrën e vërtetë të kësaj lufte dhe shpjegon pse kjo nuk është shenjë e dobësisë, por, përkundrazi, sinjal që personi është në rrugën e duhur...

Lavdi Allahut, të cilin ne lavdërojmë dhe nga të cilin kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehim tek Allahu nga keqesia e shpirtit tonë dhe veprave të këqija. Kushc Allah e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim. Dhe kushc Ai e lë, askush nuk mund ta udhëheq në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot që të adhurohet përveç Allahut të Vetëm, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij. Pas kësaj:

Pse shaitani sulmon ata që përpiqen të afrohen Allahut?

Shaitani është armiku i përjetshëm i njeriut, siç thuhet në Kuran: "Me të vërtetë shaitani është armiku juaj, prandaj merrini atë si armik." Sureja Fatir, 35:6. Ai u shëndeti për mosobediencën ndaj Allahut dhe tani i ka dedikuar veten për t’i çuar njerëzit në gabim. Megjithatë, shaitani nuk humb kohë me ata që janë tashmë në pakujdesi dhe larg Allahut. Objektivi i tij kryesor është ata që përpiqen për njohuri, lutje dhe afërshmëri me Krijuesin. Pse? Sepse këta njerëz bëhen një kërcënim për të. Ata shkatërrojnë planet e tij duke refuzuar të ndjekin dëshirat e tyre dhe duke zgjedhur rrugën e adhurimit të Allahut.

Kur një person fillon të lutojë, të lexojë Kuranin ose të hyjë në njohuri religjioze, ai hap dyert e rritjes spirituale. Pikërisht në këtë moment shaitani intensifikon sulmet e tij. Ai përpiqet të fryejë dyshimet, të shpërndajë frikën ose të shpërngulojë me mendime të huaja. Kjo nuk është një rastësi — kjo është strategjia e tij për të ndaluar besnikun në rrugën e Allahut. Një rast i tillë ndodhi me një vajzë të cilën unë po e ngreja në rrugën e drejtë. Sa herë që ajo filloi të ecë në rrugën e drejtë, shaitani e largoi dhe e dërgoi të adhurojë të vdekurin...

Ata që përpiqen për njohuri religjioze shpesh përballen me vështirësi të mëdha. Shaitani fryen dyshime rreth fejes, aftësive personale, ose madje edhe rreth vërtetësisë së Islamiut. Këto dyshime mund të jenë aq të fuqishme sa që një person fillon të pyesë: "Po unë a jam në rrugën e duhur?" Megjithatë, është e rëndësishme të mbahet mend se këto dyshime nuk janë shenjë e dobësisë, por pjesë e rrugës. Sa më shumë të afrohet një person Allahut, aq më të fortë bëhen sulmet e shaitanit. Por kjo gjithashtu tregon se personi po lëviz në drejtimin e duhur.

Sa më e fortë të jetë besimi i një personi, aq më e vështirë është për shaitanin të ndikojë mbi të. Leximi i rregullt i Kuranit, reflektimi mbi ajetet e tij dhe kryerja e adhurimeve të detyrueshme dhe vullnetare forcën spirituale të një muslimani. Është e rëndësishme të mbahet mend se të gjitha këto prova janë pjesë e rrugës drejt Allahut. Nëse një person mbetet i durueshëm dhe vazhdon rrugën e tij përmes vështirësive, ai sigurisht do të arrijë qëllimin e tij. Shaitani sulmon vetëm ata që paraqesin një kërcënim për të — ata që kanë zgjedhur rrugën e shariut në vend të ndjekjes së dëshirave të tyre.

Lufta kundër shaitanit është betejë jonë e fundit në rrugën drejt Allahut. Dhe nëse mbahemi të durueshëm dhe të vendosur, ne do të arrimë një fitore të madhe — afërshmëria me Zotin tonë dhe lumturi e përjetshme në Xhehenë. Pra, nëse hasni vështirësi në rrugën drejt Allahut, dini këtë: kjo nuk është shenjë e dobësisë, por sinjal që ju jeni në rrugën e duhur. Vazhdoni të ecni përpara dhe Allahu do të jetë me ju.

Shumë muslimanë përjetojnë ankth dhe konfuzion kur gjatë lutjes vijnë mendime të huaja, kur leximi i Kuranit shoqërohet me shpërngulje, dhe kur synimi për njohuri mbulohet me dyshime dhe luftë të brendshme. Disa fillon të mendojnë se diçka nuk shkon mirë me ta, se besimi i tyre është i dobët, ose se ata nuk janë të vlefshëm për rrugën spirituale. Por në realitet, kjo nuk është dëshmi e dobësisë. Përkundrazi, është një nga shenjat se njeriu është në rrugën e duhur.

Shaitani nuk është thjesht një mit ose simbol i keqesise. Ai është një armik real me një qëllim të qartë: të çojë në gabim ata që përpiqen të afrohen Allahut. Ai nuk ndjek ata që kanë braktisur lutjen, nuk kujtojnë Allahun ose nuk përpiqen të kërkojnë njohuri. Pse do të ndjejë? Këta njerëz janë të lënguar në pakujdesi, dhe shaitani është i kënaqur me gjendjen e tyre. Por sa herë që dikush vendos të shkojë në rrugën e Tawhidit, përpiqet për lutje, njohuri, pastrimin e zemrës dhe forcimin e besimit — ai bëhet një objektiv. Eshte si në luftë: armiku nuk humb burime në zona të vdekura; ai godet atje ku ka sulm. Ngjashëm, shaitani përqendron mashtrimet e tij në ata që zgjohen. Ai fryen mendime gjatë lutjes, ngre dyshime në zemrat e kërkuesve dhe përpiqet të ngatërrojë dhe të shkundë bindjen e besimtarit.

Nganjëherë, ndërsa qëndron në lutje, një person papritmas kap veten duke menduar për çështje botërore, gjëra të zbrazëta. Konfuzioni lulëzon: "Pse po mendoj për këto para Allahut? Jam hipokrit? A është lutja ime e pavlefshme?" Jo. Ti nuk je hipokrit. Ti je një luftëtar. Nëse kjo do të ishte një shenjë e hipokrizmit, Pejgamberi ﷺ nuk do të fliste për këtë me shokët e tij. Kjo është pjesë e rrugës. Mendimet e huaja nuk vijnë tek paciëntët; ato vijnë tek ai që luten. Kjo nuk do të thotë se je i keq — kjo do të thotë se je i rëndësishëm. Ti je para Allahut — dhe shaitani dëshiron të të shpërngulojë.

Dyshimet tek kërkesit e njohurive nuk janë shenjë e mohimit. Studentët e njohurive, ata që thirrin në rrugën e Allahut, besimtarët e vërtetë — shpesh përballen me dyshime të holla: "Po kjo nuk është e vërtetë?" "Po besimi im nuk është i vërtetë?" "Po kontradiktet që nuk mund ti zgjidh?" dhe kështu me radhë. Këto pyetje nuk duhet të të tmerrin. Madje edhe imamët e mëdhenj të Islamit flisnin për këto gjendje. Ibn Taymiyya shkroi se dyshimet dhe vesveset janë prova nëpërmjet të cilave shaitani përpiqet të shpërngulojë zemrën. Por nëse kthehesh tek Allahu, kërkon strehim, dhe kërkon përgjigje në Kuran dhe Sunet — kjo është rruga për të forcuar besimin.

Sa më afër Allahut, aq më të rafinuara bëhen mashtrimet e shaitanit. Kur një person është në fillim të rrugës, shaitani e çon në mënyra të papritura: argëtim, pasione, përpjetje. Por kur ai bëhet një besimtar, një që luten, një kërkes i njohurish — shaitani detyrohet të bëhet më i rafinuar: ai flet krenarinë ("Ti je bërë më i miri se të tjerët"), shkakton rigorozitet të tepërt, krijon pasiguri dhe vetë-kritikë, lodh me analiza të tepruara (vesvese në pastërti dhe lutje) — kjo gjithçka nuk është shenjë e dobësisë, por shenjë se je i rrezikshëm për të.

Allahu urdhëroi: "Kur lexoni Kuranin, kërkojini strehim tek Allahu nga shaitani i mallkuar." Sureja Nahl, 98. Pse? Sepse leximi i Kuranit sjell dritë, shërim dhe forcë bindjeje. Shaitani frikësohet kësaj. Prandaj ne fillojmë: "A'uzu billahi min ash-shaytanir-rajim" — ne kërkojmë strehim tek Ai që është më i fortë se shaitani. Po ashtu, Pejgamberi ﷺ mësoi: "Kujtojeni shpesh Allahun — sepse kjo është si një shqetësim ndaj shaitanit."

Mos braktis rrugën për shkak të vesveseve. Nëse shaitani ju flet: "Je hipokrit, je i pazbatueshëm, nuk je gati për njohuri, nuk ke sinqeritet" — dini se kjo është gënjeshtra e armikut. Pikërisht sepse ti përpiqesh, ai lufton kundër jush. Gjithë kërkuesit e mëdhenj, njerëzit e drejtë dhe ata që thirrin në Islami patën këtë. Ibn al-Jawzi tha: "Luftova me vesvese për vite. Por nuk e braktisa rrugën. Dhe Allahu më forcua." Prandaj, thirrësi duhet të udhëheqë studentët e tij deri në fund, pavarësisht nga vështirësitë, plagimet dhe zhgënjimet që shkaktohen nga ata që thirren...

Çdo musliman që përballon dyshime dhe vesvese duhet të mbajë mend se kjo është pjesë e udhëtimit spiritual. Është e rëndësishme të mos humbasë shpresë dhe të vazhdosh të përpiqesh për Allahun përmes vështirësive. Kthimi tek Ai për ndihmë, leximi i Kuranit dhe kërkesi i njohurish do të ndihmojë të kalojmë çdo pengesë në rrugën e zhvillimit spiritual. Të gjithëve na japë fuqi për të vazhduar udhëtimin tonë përmes provave dhe për të forcuar lidhjen tonë me Allahun. Ameen!