Значение Таухида в наше время и опасность отдаления от него...

The importance of Tawhid in our time and the danger of moving away from it... / Tevhid'in zamanımızda önemi ve ondan uzaklaşma tehlikesi... / Rëndësia e Tauhidit në kohën tonë dhe rreziku i largimit prej tij...

Сегодня, как никогда ранее, мусульманская Умма сталкивается с испытаниями, которые затрагивают саму суть Ислама — Таухид. Это не просто абстрактная идея, но основа религии, с которой начали все пророки, от Адама до Мухаммада ﷺ. Таухид — это не только слова на языке, но убеждение в сердце и действия, соответствующие этому убеждению.  Без глубокого понимания и реализации принципов Таухида невозможно достичь истинной веры, которая должна быть не только словами, но и делами, намерениями и образом жизни. Однако сегодняшний мир стал свидетелем утраты этого великого принципа, что привело к множеству проблем, как на индивидуальном, так и на общественном уровне...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Знайте, о мусульмане, что люди сегодня нуждаются в познании Таухида больше, чем в прохладной воде во время жажды. Это сравнение не случайно. Когда человек испытывает сильную жажду, он ощущает мучительную нужду в воде, которая поддерживает его жизнь. Но истинная жажда — это жажда душ, оставленных без познания Единобожия (Таухида), смысла жизни, цели своего существования и сознания того, ради чего они были сотворены.

Таухид — основа Ислама, без которого все деяния становятся бесполезными. Это — признание, что только Аллах достоин поклонения, без сотоварищей. Это суть послания всех пророков — «Ля иляха илля-Ллах». Но сегодня это слово произносится многими формально, не осознавая его вес, его последствия, его требования. Потому что многие люди в нашем сегодняшнем мире попали в ширк, и даже не чувствуют этого.

Ширк (многобожие) — это не только поклонение идолам. Это любое приравнивание кого-либо или чего-либо к Аллаху в Его правах, качествах, законах или господстве. Многие люди, даже мусульмане, оказываются в форме скрытого ширка, когда, например, придают больше значения человеческим законам, чем Шариату; когда боятся творений больше, чем Творца; когда полагаются на причины, забывая об Истинном Причинодателе. Они говорят: «Мы мусульмане», но в жизни их нет Таухида — ни в убеждениях, ни в поклонении, ни в подчинении. И это — одна из самых опасных ловушек шайтана: «да они даже не чувствуют этого». Это состояние духовной слепоты, когда человек полагает, что он на истине, тогда как его сердце погружено в ширк, а разум — в слепое следование.

А остальные, особенно правители, заменили лучшее на худшее, и правят не по закону Аллаhа, удовлетворились выдуманными законами, проявили дружбу к мушрикам, приблизили их и возвеличили, желая мирской жизни. Это прямое указание на одно из величайших преступлений — замену законов Аллаха на человеческие системы. Правление по иным законам, кроме как Шариату, когда это делается осознанно, считая их лучше или равными Закону Аллаха — есть акт куфра по единогласному мнению ученых.

Сегодня мы видим, как мусульманские лидеры делают уступки в религии ради кресел, интересов и лести врагам Аллаха. Они вводят секуляризм, легализуют то, что Аллах запретил, принижают правду, превозносят ложь. Они не правят по Книге Аллаха, а прибегают к конституциям, международным соглашениям, гуманистическим лозунгам, а затем оправдывают это тем, что «время такое» или «иначе нельзя». Они ищут довольства людей ценой гнева Аллаха. Они дружат с мушриками и атеистами — не просто по принуждению, но с любовью, возвеличиванием и открытой поддержкой. 

Правдивы о них слова посланника Аллаха, салля-Ллаху ‘алейхи уа саллям: «Будет человек утром муъмином и вечером кафиром, и будет вечером муъмином и утром кафиром, продавая свою религию за кусок дуньи». Это пророчество стало нашей реальностью. Сколько мусульман сегодня меняют свои убеждения, принципы, нормы и даже одежду и имена ради карьеры, выгоды, удобства, лайков, одобрения врагов. Продают свою религию — не обязательно полностью, но по частям: отказываются от ношения хиджаба, от открытого упоминания Аллаха, от отказа участвовать в хараме — и всё ради «куска дуньи». И чем дальше — тем хуже. Таухид в этом обществе становится чем-то «радикальным», «устаревшим», «неподходящим» — и даже сами мусульмане начинают смотреть с подозрением на того, кто говорит о нём.

И большинство тех, кто говорит, что люди не нуждаются в Таухиде и в его разъяснении, являются невеждами (джахилями), которые не знают сути Таухида, а довольны тем, на чем застали своих отцов из обычаев и слепого следования таклида. Это точное описание болезни уммы — слепое следование (таклид). Люди довольствуются внешним исламом: намаз, пост, обрезание, никах — но без познания, без основ, без осмысления. Им скажи: «Вернись к Таухиду», — они скажут: «Зачем? Мы мусульмане». А между тем, поклоняются покойникам, ставят амулеты, верят в сглаз больше, чем в Кадр, берут законы не от Аллаха, а из телевизора и интернета.

Умма сегодня страдает, потому что отдалилась от основ Ислама, от Таухида, от Сунны. То, что раньше считалось заблуждением, сегодня стало нормой. Бида’а (нововведения) распространились и маскируются под благочестие. Без возвращения к Таухиду невозможно исправление. О мусульмане! Если вы действительно желаете возвышения этой Уммы, победы, чести и довольства Аллаха — начните с исправления своего убеждения, вернитесь к Таухиду. Изучайте его, живите им, распространяйте его. Без этого — все прочие усилия бесполезны.

Особая ответственность — на тех, кто несёт знание. На да’ватчиков, ученых, имамов, студентов исламского знания. Мы не можем быть равнодушными, ограничиваясь внутренними вопросами и оставляя Умму тонуть в джахилии. Они должны говорить, кричать, разъяснять, наставлять — даже если их не примут, даже если их обвинят. Посмотрите, что происходит: религия унижена, Сунна потушена, бида’а стала нормой, законы Аллаха — отменены. Это — наша реальность. И если мы будем молчать — это станет нормой и для следующего поколения. Уммa пробудится только тогда, когда каждый мусульманин осознает, что Таухид — это не просто знание, а основа всей жизни. Это ключ к победе, к довольству Аллаха, к успеху на этом и на том свете.

Таухид — это сердце Ислама, без которого вся религия теряет смысл. Сегодня, когда мир сталкивается с множеством проблем, вызванных отклонением от путей Аллаха, важно напомнить людям о необходимости возвращения к истокам веры. Только через глубокое понимание и реализацию Таухида можно восстановить утраченное величие Ислама и построить общество, основанное на справедливости, милосердии и божественных принципах.

Мусульмане должны помнить, что этот мир — временное пристанище, а настоящая жизнь начинается после смерти. Поэтому нельзя продавать вечную награду Аллаха за временные удовольствия. Время пришло для пробуждения, для того чтобы посмотреть направо и налево, осознать реальность и вернуться к истине. Пусть Аллах сделает нас из тех, кто слышит Истину и следует ей, и дарует нам стойкость на Таухиде до встречи с Ним. Аминь!

The importance of Tawhid in our time and the danger of moving away from it...

Today, more than ever before, the Muslim Ummah faces trials that touch the very essence of Islam — Tawheed. This is not just an abstract idea but the foundation of the religion, with which all prophets began, from Adam to Muhammad ﷺ. Tawheed is not only words on the tongue but conviction in the heart and actions corresponding to that belief. Without a deep understanding and implementation of the principles of Tawheed, it is impossible to attain true faith, which must be expressed not only in words but also in deeds, intentions, and a way of life. However, today's world has witnessed a loss of this great principle, leading to numerous problems at both individual and societal levels...

Praise be to Allah, whom we praise, seek help from, and ask for forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead; and whoever He leaves astray, no one can guide. We testify that there is none worthy of worship except Allah alone, and we testify that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

Know, O Muslim, that people today need the knowledge of Tawheed more than they need cold water during thirst. This comparison is not accidental. When a person feels intense thirst, they experience a desperate need for water, which sustains life. But the real thirst is the thirst of souls left without the knowledge of Monotheism (Tawheed), the meaning of life, the purpose of existence, and awareness of why they were created.

Tawheed is the foundation of Islam, without which all actions become worthless. It is the acknowledgment that only Allah deserves worship, without partners. This is the essence of the message of all prophets — "La ilaha illa-Allah." But today, many utter these words formally, without understanding their weight, consequences, or demands. Because many people in our modern world have fallen into shirk (polytheism) and do not even realize it.

Shirk is not just idol worship. It is any association of anyone or anything with Allah in His rights, qualities, laws, or dominion. Many people, even Muslims, find themselves in hidden forms of shirk when, for example, they prioritize human laws over Sharia; when they fear creation more than the Creator; when they rely on causes while forgetting the True Cause-Maker. They say: "We are Muslims," but in reality, their lives lack Tawheed — in belief, worship, or submission. And this is one of the most dangerous traps of Satan: "They don't even feel it." This is a state of spiritual blindness where a person believes they are on the truth, while their heart is immersed in shirk and their mind follows blindly.

And others, especially rulers, have replaced what is best with what is worse, ruling by man-made laws, settling for fabricated systems, showing friendship to polytheists, drawing them near, and elevating them, seeking worldly gains. This is a direct reference to one of the greatest crimes — replacing Allah's laws with human systems. Ruling by other than Allah’s law, knowingly considering such laws better or equal to Allah's Law, constitutes kufr according to the unanimous consensus of scholars.

Today, we see how Muslim leaders make compromises in religion for positions, interests, or flattery towards Allah's enemies. They introduce secularism, legalize what Allah has forbidden, belittle the truth, and glorify falsehood. They do not rule by the Book of Allah but resort to constitutions, international agreements, and humanitarian slogans, justifying this by saying, "It's the times" or "There is no other way." They seek the pleasure of people at the cost of Allah's wrath. They befriend polytheists and atheists — not out of coercion but with love, elevation, and open support.

The Prophet Muhammad, sallallahu alayhi wa sallam, spoke truly about them: "A person will be a believer in the morning and a disbeliever in the evening, or a believer in the evening and a disbeliever in the morning, selling their religion for a piece of worldly gain." This prophecy has become our reality. How many Muslims today change their beliefs, principles, norms, and even clothing and names for career advancement, convenience, likes, or approval from enemies? They sell their religion — not necessarily entirely, but in parts: abandoning the hijab, avoiding openly mentioning Allah, refusing to abstain from haram — all for "a piece of dunya." And the situation worsens. Tawheed in this society becomes something "radical," "outdated," "inappropriate" — and even Muslims begin to look suspiciously at those who speak of it.

And most of those who claim that people do not need Tawheed or its clarification are ignorant (jahil), unaware of the essence of Tawheed, content with customs passed down from their forefathers through blind imitation (taqlid). This accurately describes the disease of the Ummah — blind following. People settle for external Islam: prayer, fasting, circumcision, marriage — but without knowledge, without foundations, without reflection. Tell them: "Return to Tawheed," and they will say: "Why? We are Muslims." Yet they worship the dead, hang amulets, believe more in the evil eye than in Qadr, and take laws not from Allah but from television and the internet.

The Ummah suffers today because it has distanced itself from the foundations of Islam, from Tawheed, from Sunnah. What was once considered misguidance has now become the norm. Bid'ah (innovations) have spread and masquerade as piety. Without returning to Tawheed, correction is impossible. O Muslims! If you truly desire the elevation of this Ummah, victory, honor, and the pleasure of Allah — start by correcting your beliefs, return to Tawheed. Study it, live by it, and spread it. Without it, all other efforts are futile.

A special responsibility lies on those who carry knowledge: preachers, scholars, imams, students of Islamic knowledge. We cannot remain indifferent, limiting ourselves to internal matters and leaving the Ummah to drown in ignorance. They must speak, shout, clarify, and guide — even if they are not accepted, even if accused. Look at what is happening: the religion is humiliated, the Sunnah extinguished, bid'ah normalized, and Allah's laws abolished. This is our reality. And if we remain silent, it will become the norm for the next generation. The Ummah will awaken only when every Muslim realizes that Tawheed is not just knowledge but the foundation of life. It is the key to victory, Allah's pleasure, and success in this life and the Hereafter.

Tawheed is the heart of Islam, without which the entire religion loses its meaning. Today, as the world faces numerous problems caused by deviation from Allah's path, it is crucial to remind people of the necessity of returning to the roots of faith. Only through a deep understanding and implementation of Tawheed can the lost greatness of Islam be restored, and a society based on justice, mercy, and divine principles be built.

Muslims must remember that this world is a temporary abode, and the real life begins after death. Therefore, one must not sell Allah’s eternal reward for fleeting pleasures. The time has come for awakening, to look right and left, understand reality, and return to the truth. May Allah make us among those who hear the Truth and follow it, and grant us steadfastness in Tawheed until we meet Him. Ameen!

Tevhid'in zamanımızda önemi ve ondan uzaklaşma tehlikesi...

Bugün, daha önce hiç olmadığı kadar Müslüman Ümmet, İslam’ın özü olan Tevhidi dokunan sınavlarla karşı karşıya. Bu, soyut bir fikir değil, tüm peygamberlerin, Adem'den Muhammed’e ﷺ kadar başlattığı dinin temel taşıdır. Tevhid, yalnızca dilde söylenen kelimeler değil, aynı zamanda kalpte olan bir inanç ve bu inanca uygun eylemlerdir. Tevhidin ilkelerini derinlemesine anlamadan ve uygulamadan gerçek imana ulaşmak mümkün değildir ki bu iman yalnızca sözlerle değil, aynı zamanda eylemlerle, niyetlerle ve yaşam tarzıyla da ifade edilmelidir. Ancak günümüz dünyası, bu büyük ilkenin kaybedilmesine tanık oldu ve bu durum bireysel ve toplumsal düzeyde birçok soruna yol açtı...

Hamd Allah’a, O’nu överiz, yardımını dileriz ve affını isteyiz. Biz nefsimizin kötülüğünden ve kötü işlerimizden Allah’a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse saptıramaz; kimi de Allah sapıtırsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, hiçbir ilah yoktur O’ndan başka ve şahitlik ederiz ki, Muhammed O’nun kuludur ve elçisidir. Ve sonra:

Bilin ey Müslüman, bugün insanlar soğuk suya susuzluktaki ihtiyaçtan daha çok Tevhid bilgisine ihtiyaç duyuyorlar. Bu benzetme tesadüfi değil. Bir insan şiddetli bir susuzluk hissettiğinde hayatını sürdüren suya karşı müthiş bir ihtiyaç duyar. Ancak gerçek susuzluk, Yüce Teklik (Tevhid) bilgisi, yaşamın anlamı, varoluşun amacı ve neden yaratıldıklarının farkında olmayan ruhların susuzluğudur.

Tevhid, tüm ibadetlerin değersiz olduğu bir temeldir. Bu, yalnızca Allah'ın tapınılması gerektiği anlamına gelir, ortak koşmadan. Bu, tüm peygamberlerin mesajının özüdür — "Lâ ilâhe illallah". Fakat bugün birçok insan bu sözleri biçimsel olarak söylüyor, ağırlığını, sonuçlarını ve gerekliliklerini anlamadan. Çünkü modern dünyada birçok insan şirk içine düşmüş durumda ve bunun bile farkında değil.

Şirk yalnızca putperestlik değil. Bu, Allah'ın haklarında, niteliklerinde, yasalarında veya egemenliğinde herhangi bir şey veya kişiyi eşitlemektir. Birçok insan, özellikle Müslümanlar, örneğin insan yasalarını Şeriat'tan üstün tuttuklarında, yaratılıştan daha çok yaratandan korktuklarında veya sebepleri unutup Gerçek Sebep Sahibi'ni unuttuklarında gizli bir şekilde şirk içine düşüyorlar. Onlar “Biz Müslümanız” diyorlar ama yaşamlarında ne inançta, ne ibadette ne de itaatte Tevhid yok. Ve bu, şeytanın en tehlikeli tuzaklarından biridir: “Onlar bile bunun farkında değil”. Bu, insanın kendini hakikatte sanırken kalbinin şirk içinde ve zihninin körü körüne izlediği bir ruhsal körlük halidir.

Ve diğerleri, özellikle liderler, en iyiyi en kötü ile değiştirdi, Allah'ın yasalarından uzaklaşarak yapay sistemlere sarıldılar, müşriklerle dostluk ettiler, onları yakınlaştırdılar ve yücelttiler, dünya hayatını arzuladılar. Bu, Allah'ın yasalarını insan sistemleriyle değiştirmenin en büyük suçlarından birine doğrudan bir işaret. Bilinçli olarak Allah'ın yasalarından başka bir şeyle hükmetmek ve bunu daha iyi ya da eşit kabul etmek, alimlerin görüş birliğiyle küfür addedilir.

Bugün Müslüman liderlerin dine tavizler verdiğini, makam, çıkar ve düşmanlarının takdiri uğruna yaptıklarını görüyoruz. Laikliği teşvik ediyorlar, Allah'ın yasakladıklarını meşrulaştırıyorlar, gerçeği küçültüyorlar ve yalanı yüceltiyorlar. Allah'ın Kitabı'na göre hükmetmiyorlar, anayasalara, uluslararası anlaşmalara ve insancıl sloganlara başvuruyorlar ve ardından bunu "zaman böyle gerektiriyor" ya da "başka çare yok" diyerek haklı gösteriyorlar. İnsanların hoşnutluğunu Allah'ın gazabına tercih ediyorlar. Müşriklerle ve ateistlerle arkadaşlık ediyorlar — zorunluluktan değil, sevgiyle, yüceltmekle ve açık destekle.

Peygamber Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem, onlardan bahsederek şöyle dedi: "Sabah mümin, akşam kafir olur, akşam mümin sabah kafir olur, dini dünya menfaatine satan bir toplum olacaktır." Bu kehanet şimdi bizim gerçekliğimiz haline geldi. Bugün kaç Müslüman inançlarını, prensiplerini, normlarını ve hatta giysilerini ve isimlerini kariyer, kazanç, kolaylık, beğeni ve düşmanların onayı için değiştiriyor? Kendi dinlerini satıyorlar — tamamen olmasa da parçalar halinde: Hicabı bırakıyorlar, Allah'tan açıkça bahsetmeyi reddediyorlar, haramdan kaçınmayı reddediyorlar — hepsi "dünyevi bir parça" için. Ve durum giderek kötüye gidiyor. Tevhid bu toplumda "radikal", "geri kalmış", "uygun değil" bir şey haline geliyor — ve hatta Müslümanlar bile ondan bahsedenlere şüpheyle bakmaya başlıyorlar.

Ve çoğu, insanların Tevhide veya açıklamasına ihtiyacı olmadığını iddia edenler, Tevhid'in özünü bilmeden ata adetlerini ve körü körüne taklit etmeyi (taqlid) tatmin olan cahiller (cehils). Bu, Ümmet'in hastalığının doğru bir tanımıdır — kör taklit. İnsanlar dışsal İslama razı oluyorlar: namaz, oruç, sünnet, nikah — ancak bilgi olmadan, temel olmadan, düşünme olmadan. Onlara "Tevhide dönün" deseniz, "Neden? Biz Müslümanız" diyorlar. Halbuki ölülere tapıyorlar, muskalar asıyorlar, Kader'den ziyade nazar inancına sahip oluyorlar, yasalarını Allah'tan değil televizyon ve internetten alıyorlar.

Ümmet bugün acı çekiyor çünkü İslam'ın temellerinden, Tevhidden ve Sünnetten uzaklaştı. Eskiden sapkınlık olarak görülen şeyler artık norm haline geldi. Bid'at (yenilikler) yayıldı ve takva gibi maskelendi. Tevhide dönmeden düzeltme imkansızdır. Ey Müslümanlar! Eğer gerçekten bu ümmetin yükselmesini, zaferini, şerefini ve Allah'ın rızasını istiyorsanız — inançlarınızı düzelterek Tevhide dönün. Onu öğrenin, onunla yaşayın ve yayın. Bunu yapmadan tüm diğer çabalar boştur.

Özellikle bilgi taşıyanlar üzerinde özel bir sorumluluk var: vaizler, bilginler, imamlar, İslam bilgisi öğrencileri. İç meselelerle sınırlı kalarak Ümmeti cehalet içinde boğulmaya bırakamayız. Konuşmalı, bağırmalı, açıklamalı ve rehberlik etmeliyiz — kabul edilmeseler bile, suçlanmaları bile sürse bile. Şu anda neler olduğunu görün: Din aşağılanmış, Sünnet söndürülmüş, bid'at normalleşmiş ve Allah'ın yasaları kaldırılmış. Bu bizim gerçekliğimiz. Eğer sessiz kalırsak, bu gelecek nesil için norm haline gelecek. Ümmet ancak her Müslümanın Tevhidin yalnızca bir bilgi değil, yaşamın temeli olduğunu anladığı zaman uyanacak. Zaferin, Allah'ın rızasının ve bu dünyada ve ahrette başarıya giden anahtardır.

Tevhid, İslam'ın kalbidir, onun olmadan tüm din anlamsızlaşır. Bugün, Allah'ın yolundan sapma yüzünden dünyanın birçok sorunuyla karşı karşıya kaldığında, insanlara inanç köklerine dönüş ihtiyacını hatırlatmak önemlidir. Tevhidin derinlemesine anlaşılması ve uygulanması olmadan İslam'ın kaybolan büyüklüğünü geri kazanmak ve adalet, merhamet ve ilahi prensiplere dayalı bir toplum kurmak mümkün değildir.

Müslümanlar bu dünyanın geçici bir konaklama yeri olduğunu, gerçek hayatın ölüm sonrası başlayacağını unutmamalıdır. Bu yüzden Allah'ın ebedi mükâfatını geçici hazlar için satmamalıdır. Uyanmanın, sağa sola bakmanın, gerçekliği anlamak ve gerçeğe dönmek için zaman gelmiştir. Allah bizi Hakiki dinleyenlerden ve onu takip edenlerden eylesin, ve bize Tevhidde kararlılık versin. Âmin!

Rëndësia e Tauhidit në kohën tonë dhe rreziku i largimit prej tij...

Sot, më shumë se kurrë më parë, Umma Muslimane është përballë provave që prekin vetë esencën e Islamiut — Tawhidin. Ky nuk është thjesht një ide abstrakte, por themeli i feve, nga i cili të gjithë profetët kanë filluar, nga Adam deri te Muhamedi ﷺ. Tawhidi nuk janë thjesht fjalë në gjuhë, por besim në zemër dhe veprime që përputhen me atë besim. Pa një kuptim të thellë dhe zbatimin e parimeve të Tawhidit, është e pamundur të arrihet besimi i vërtetë, i cili duhet të shprehet jo vetëm me fjalë, por edhe me veprime, qëllime dhe mënyrën e jetës. Megjithatë, bota e sotme ka bërë dëshmi të humbjes së këtij parimi të madh, gjë që ka çuar në shumë probleme në nivel individual dhe shoqëror...

Lavdi Allahut, Ne e lavdojmë, kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Kërkojmë strehim tek Allah nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprimet e këqija. Kush udhëheq Allahi, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush lë në gabim, askush nuk mund ta udhëheqë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të Vetëm dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe mesazher i Tij. Dhe pastaj:

Dini, o Musliman, se sot njerëzit kanë nevojë për njohjen e Tawhidit më shumë se për ujin e ftohtë gjatë setitjes. Ky krahasim nuk është i rastësishëm. Kur një person ndjen sete të fortë, ai ndjen nevojë të madhe për ujë, i cili e mbështet jetën. Por setea e vërtetë është setea e shpirtit, të lënë pa njohjen e Unitetit (Tawhidit), kuptimin e jetës, qëllimin e ekzistencës dhe ndjenjen e arsyes pse janë krijuar.

Tawhidi është themeli i Islamiut, pa të cilin të gjitha veprimet bëhen të pavlera. Kjo është pranimi se vetëm Allah meriton adhurim, pa partnerë. Kjo është thelbi i mesazhit të të gjithë profetëve — "La ilaha illallah." Por sot, shumë e thonë këtë fjalë formalisht, pa kuptuar peshën, pasojat dhe kërkesat e saj. Sepse shumë njerëz në botën moderne kanë rënë në shirq dhe as nuk e ndjejnë këtë.

Shirqi nuk është thjesht adhurimi i idolave. Kjo është çdo barazim i dikujt apo diçkaje me Allah në të drejtat e Tij, cilësitë, ligjet ose sundimin. Shumë njerëz, edhe muslimanë, bien në forma të fshehura të shirqit kur, për shembull, e vlerësojnë ligjet njerëzore mbi Sharia; kur frikësohen më shumë krijesave sesa Krijuesit; kur mbështeten në shkaqe duke harruar Dhënësin e Vërtetë. Ata thonë: "Ne jemi muslimanë," por në jetën e tyre nuk ka Tawhid — as në besim, as në adhurim, as në nënshtrim. Dhe kjo është një nga rrezet më të rrezikshme të shaitanit: "Ata as që e ndjejnë këtë." Kjo është një gjendje e verbërimit spiritual, ku një person mendon se është në të vërtetën, ndërsa zemra e tij është në shirq dhe truri i tij në ndjekjen e verbër.

Dhe të tjerët, veçanërisht udhëheqësit, kanë zëvendësuar më të mirën me më të keqen, duke sunduar sipas ligjeve njerëzore, duke u kënaqur me sisteme të fabrikuara, duke treguar miqësi ndaj shirqeve, duke i afëruar dhe ngritur ato, duke kërkuar jetën botërore. Kjo është një tregues direkt i një prej më të mëdhenjve krimave — zëvendësimi i ligjeve të Allahut me sisteme njerëzore. Sundimi sipas ligjeve tjera përveç ligjit të Allahut, kur bëhet në mënyrë të vetëdijshme dhe konsiderohen më të mira ose të barabarta me Ligjin e Allahut, është vepra e kufrit sipas konsensusit të dijetarëve.

Sot shohim se si liderët musliman bëjnë kompromise në religjion për pozicionet, interesat ose mirëkuptimin e armiqve të Allahut. Ata hyjnë laicizmit, legalizojnë ato që Allah ka ndaluar, e ulin vlerën e së vërtetës dhe e ngrinin gënjeshtrën. Ata nuk sundojnë sipas Librit të Allahut, por kthehen në kushtetuta, marrëveshje ndërkombëtare dhe slogane humanistike, duke e justifikuar këtë duke thënë, "Koha ka kërkuar kështu" ose "Nuk ka mënyrë tjetër." Ata kërkojnë kënaqësinë e njerëzve me çmimin e zemërgjegjjes së Allahut. Ata bëjnë miqësi me shirqet dhe ateistët — jo nga detyrimi, por me dashuri, ngritje dhe mbështetje të hapur.

Profeti Muhamedi, sallallahu alejhi ue sellem, ka folur me të vërtetë për ta: "Do të ketë njerëz që do të jenë besimtarë në mëngjes dhe jobesimtarë në mbrëmje, dhe anasjelltas, duke shitur feinë për një copë fituese botërore." Kjo parashikim është bërë realiteti ynë. Sa musliman sot ndryshojnë besimet, parimet, normat dhe madje edhe veshjet dhe emrat për karrierë, përfitime, lehtësi, pëlqime ose mirëkuptim nga armiqët? Ata shesin fenë e tyre — jo domosdoshmërisht plotësisht, por në pjesë: duke hequr hijabin, duke refuzuar të përmenden Allah në mënyrë të hapur, duke refuzuar të shmangen nga harami — gjithçka për "një copë botërore." Dhe situata po përkeqësohet. Tawhidi në këtë shoqëri po bëhet diçka "radikale," "e vjetruar," "e papërshtatshme" — dhe madje edhe muslimanët po fillojnë të shohin me dyshim ata që flasin për të.

Dhe shumica e atyre që thonë se njerëzit nuk kanë nevojë për Tawhid ose për sqarimin e tij janë të pakuptuar (jahil), të cilët nuk e njohin esencën e Tawhidit, duke qenë të kënaqur me zakonet e paraardhësve të tyre dhe ndjekjen e verbër të taklidit. Kjo është një përshkrim i saktë i sëmundjes së Ummes — ndjekja e verbër. Njerëzit janë të kënaqur me një Islam të jashtëm: namaz, agim, circumcizion, martesa — por pa njohuri, pa themele, pa reflektim. Thoni atyre: "Kthehuni në Tawhid," dhe ata do të thonë: "Pse? Ne jemi muslimanë." Ndërkohë ata adhurojnë të vdekurit, vënë amulete, besojnë më shumë në sytë të keq se sa në Kadar, dhe marrin ligje jo nga Allah, por nga televizioni dhe interneti.

Umma po vu në ditët e sotme sepse ka larguar nga themelet e Islamiut, nga Tawhidi, nga Sunneta. Ato që dikur konsideroheshin gabime, tani janë bërë norma. Bid'atet (novacionet) kanë shpërndarë dhe maskohen si përkushtim. Pa kthim në Tawhid, korrigjimi është i pamundur. O Musliman! Nëse vërtet dëshironi ngritjen e kësaj Umma, fitoren, nderin dhe kënaqësinë e Allahut — filloni me korrigjimin e besimit tuaj, kthehuni në Tawhid. Studiojeni atë, jetoni sipas tij dhe përhapeni atë. Pa këtë — të gjitha përpjekjet e tjera janë të pavanueshme.

Përgjegjësia e veçantë qëndron tek ata që mbajnë njohurinë: predikatorët, dijetarët, imamet, studentët e njohurive islame. Ne nuk mund të jemi indiferentë, duke u kufizuar në çështje të brendshme dhe duke lënë Ummen të mbytet në jahili. Ata duhet të flasin, të bëjnë zë të lartë, të sqarojnë, të udhëzojnë — edhe nëse nuk pranohen, edhe nëse akuzohen. Shikoni çfarë po ndodh: feja është denigruar, Sunneta është fikur, bid'atet janë bërë norma, dhe ligjet e Allahut janë anuluar. Kjo është realiteti ynë. Dhe nëse mbajmë heshtje — kjo do të bëhet normë për gjeneratat e ardhshme. Umma do të zgjohet vetëm kur çdo musliman do të kuptojë se Tawhidi nuk është thjesht njohuri, por themeli i gjithë jetës. Ky është çelësi për fitore, për kënaqësinë e Allahut dhe për suksesin në këtë jetë dhe në atë tjetër.

Tawhidi është zemra e Islamiut, pa të cilin e gjitha feja humbet kuptimin. Sot, kur bota po ballafaqohet me shumë probleme të shkaktuara nga devijimi nga rrugët e Allahut, është e rëndësishme të kujtojmë njerëzit për nevojën e kthimit në rrënjët e besimit. Vetëm përmes një kuptimi të thellë dhe zbatimi të Tawhidit mund të rivendoset madhëria e humbur e Islamiut dhe të ndërtohet një shoqëri e bazuar në drejtësi, mëshirë dhe parime divine.

Muslimanët duhet të mbajnë mend se ky botë është një vend pushimi i përkohshëm, dhe jeta e vërtetë fillon pas vdekjes. Prandaj, nuk duhet shitur shpërblimin e përhershëm të Allahut për kënaqësitë e përkohshme. Koha ka ardhur për zgjim, për të parë djathtas dhe majtas, për të kuptuar realitetin dhe për t'u kthyer në të vërtetën. Allah na bëjë nga ata që e dëgjojnë të vërtetën dhe e ndjekin atë, dhe na jep ngurtësi në Tawhid deri në takimin me Të. Amen!