Скрытое поклонение — зеркало искренности перед Аллахом...

Hidden worship is a mirror of sincerity before Allah... / Gizli ibadet, Allah'a karşı samimiyetin aynasıdır... / Adhurimi i fshehur është pasqyrë e sinqeritetit para Allahut...

Если человек хочет узнать, искренен ли он перед Аллахом, пусть он посмотрит на скрытое поклонение, поскольку оно отделяет людей показухи от людей искренности. Многие жалуются на показуху и лицемерие, говоря: «Я боюсь скрытых вещей в своем намерении: искренен ли я перед Аллахом или нет?» Это легко разрешимо. Обратись к самому себе и посмотри: если ты бываешь занят скрытым поклонением, о котором не знает никто из людей, то, насколько это поклонение присутствует в тебе, настолько ты далёк от показухи и желания славы. Если человек посвящает свое время скрытому поклонению: молитве, поминанию Аллаха, — то пусть он знает, что он относится к правдивым людям, чувствующим, что Аллах следит за ними и видит их. Если же он не совершает такого поклонения, то пусть знает, что он относится к тем, кого шайтан может легко обмануть. Спасся от этого тот, кого спас Всевышний Аллах, Велик Он и Славен. Шейх ‘Абдуль‘Азиз ат-Тарифи.

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Сердце верующего — это поле битвы, где постоянно сражаются свет искренности (Ихлас) и тьма показухи (рийа). Один из самых тревожных вопросов для мусульманина – это искренность его намерений перед Всевышним Аллахом. "Действительно ли я делаю это ради Аллаха, или в глубине души стремлюсь к похвале людей?" Этот вопрос может породить беспокойство (васвас) и сомнения. Однако, как гласит мудрое назидание, существует верный способ проверить себя и укрепить свою искренность: посмотреть на свое скрытое поклонение. Именно в тайных деяниях проявляется истинная связь раба с его Господом, свободная от взоров творений.

Искренность (Ихлас) — это стержень всех благих деяний в Исламе. По сути, Ихлас означает совершать все поступки, слова и намерения исключительно ради Лика Аллаха, не ожидая похвалы, признания или вознаграждения от кого-либо другого. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: "Поистине, дела оцениваются только по намерениям, и поистине, каждому человеку достанется только то, что он намеревался обрести..." (Бухари, Муслим). Это фундаментальный принцип: самое прекрасное деяние, совершенное без искренности, может быть отвергнуто Аллахом, тогда как даже малое дело, совершенное с чистым намерением, может принести огромную награду. Ихлас — это состояние сердца. Это внутренняя убежденность, что Аллах — единственный, Кто достоин нашего поклонения, нашей любви, нашего страха и наших надежд. Когда Ихлас силен, сердце спокойно, потому что не зависит от переменчивых настроений людей.

Прямая противоположность Ихласу – это показуха (рийа). Это совершение благих дел с целью быть замеченным и похваленным другими людьми. Рийа — это одна из форм малого многобожия, потому что человек как бы "делит" свое поклонение между Аллахом и творениями. Это духовная болезнь, которая может уничтожить все награды за добрые дела, превратив их в прах. Аллах не нуждается в сотоварищах и не принимает дела, в которые привнесено поклонение кому-то, кроме Него. Многие мусульмане искренне боятся рийа, и это хороший знак — это указывает на их желание быть искренними. Страх перед рийа часто порождает те самые сомнения и "скрытые опасения в намерении", о которых говорится в назидании. Как понять, является ли этот страх свидетельством истинного Ихласа или сам является проявлением васваса?

Насколько человек занят скрытым поклонением, настолько, как правило, он далек от показухи и желания земной славы. Почему? Потому что его сердце уже нашло источник истинного покоя и одобрения – в связи с Аллахом. Ему не нужно внешнее подтверждение от людей, когда он чувствует, что его Господь доволен им. Тот, кто регулярно совершает скрытое поклонение, имеет надежный ответ на васвас (наущения) шайтана о неискренности. Когда шайтан нашептывает: "Ты просто притворяешься!", человек может посмотреть на свои тайные намазы, на свои слезы в ночной тишине, на свою тайную милостыню и сказать себе: "Но ведь я делаю это, когда никто не видит! Значит, я все же стремлюсь к довольству Аллаха!" Это не гарантия полного отсутствия рийа (ибо оно может проникнуть и в тайные дела, если помыслить о том, что потом кто-то может узнать), но это сильнейшая защита и весомое доказательство собственного стремления к Ихласу. Напротив, тот, кто пренебрегает скрытым поклонением, кто усерден только на глазах у людей, становится легкой добычей для шайтана. Шайтан легко убеждает его, что признание людей важнее, подталкивает к показухе и ослабляет его связь с Аллахом. Такой человек, возможно, даже не осознает, насколько его намерения искажены.

В эпоху, когда показное стало нормой, а каждое действие может стать предметом обсуждения в социальных сетях, вопрос искренности в поклонении Аллаху становится как никогда актуальным. Множество мусульман искренне задаются вопросом: «Являюсь ли я искренним в своих делах ради Аллаха, или же мною движет желание быть замеченным, похваленным, признанным?» Ответ на этот вопрос — не в словах, а в делах. Точнее — в скрытых делах, известных только тебе и Аллаху.

Скрытое поклонение — это намаз, ду'а, зикр, чтение Корана, посты и добрые дела, которые совершаются без свидетелей, без камер, без публикаций. Это то, что совершается только ради Лика Аллаха, вне поля зрения людей. Именно такие поступки являются самым надёжным индикатором искренности, потому что в них отсутствует фактор человеческой похвалы. Скрытое поклонение требует жертвенности. Ты отдаёшь своё время, свои усилия, своё внимание — не ради лайков, не ради одобрения, не ради уважения, а ради Того, Кто знает тайное и явное. Это поклонение не приносит тебе славы, не поднимает тебя в глазах людей — оно делает тебя возвышенным только в глазах Того, Чья похвала — единственная, имеющая значение. Когда ты молишься ночью, и никто об этом не знает — только ты и твой Господь, то это поклонение говорит: «Я верю, что Аллах видит меня, слышит меня и воздаст мне». Это высшая степень имана — аль-ихсан, когда ты поклоняешься Аллаху так, будто видишь Его.

Истинная ценность мусульманина не в том, как он выглядит в глазах людей, а в том, каков он перед Аллахом. Показуха обманчива и разрушительна, искренность — спасение и путь к довольству Аллаха. Пусть каждый из нас обратится к самому себе и проверит: есть ли у меня поклонение, скрытое от всех, кроме Аллаха? Если есть — держись за него крепко. Искренность перед Аллахом — это долгий путь, требующий постоянной работы над собой. Скрытые дела служат мерилом того, насколько чисты наши намерения. Они отделяют тех, кто ищет только довольства Аллаха, от тех, кто стремится к славе и признанию. Поэтому пусть каждый из нас задумается: ради чего мы совершаем наши дела? Если мы искренни, то будем стараться углубить нашу связь с Аллахом, даже когда никто не видит. И именно эта искренность приведет нас к вечному успеху в День Суда.

Назидание о скрытом поклонении как мериле искренности — это бесценное руководство для каждого мусульманина, стремящегося очистить свое сердце и свои деяния. Вместо того чтобы утопать в сомнениях и страхах перед васвасом относительно рийа, обратимся к самому себе. Насколько значимо и регулярно наше скрытое поклонение? Именно эти тайные моменты общения с Создателем, невидимые для глаз творений, являются самым верным индикатором здоровья нашего ихласа. Усердствуя в ибадате, мы не только проверяем, но и укрепляем свою искренность, строим прочную связь с Аллахом, защищаемся от козней шайтана и идем по пути тех, кто чувствует, что Аллах всегда рядом, видит их и слышит. 

Пусть Аллах дарует нам всем искренность в наших намерениях и делах, сделает наше скрытое поклонение более ценным для нас, чем явное, и защитит нас от показухи и лицемерия. Аминь!

Hidden worship is a mirror of sincerity before Allah...

If a person wants to know whether they are sincere before Allah, let them look at their hidden worship, for it separates those who show off from those who are sincere. Many complain about hypocrisy and showing off, saying: “I fear the hidden things in my intention: am I sincere before Allah or not?” This is easily resolved. Turn to yourself and see: if you are engaged in hidden worship that no one among people knows about, then to the extent that this worship exists within you, you are far from showing off and the desire for fame. If a person dedicates their time to hidden worship—prayer, remembrance of Allah—then let them know that they belong to the truthful ones, who feel that Allah watches them and sees them. But if they do not perform such worship, then let them know that they belong to those whom Satan can easily deceive. Whoever is saved from this, it is by Allah’s mercy. Glory be to Him, the Great.

Praise be to Allah, Whom we praise, seek help from, and ask forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, none can mislead, and whoever He leaves astray, none can guide. We testify that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we testify that Muhammad is His servant and Messenger.

The heart of a believer is a battlefield where light (sincerity) and darkness (showing off) constantly fight. One of the most troubling questions for a Muslim is the sincerity of their intentions before Allah. "Am I truly doing this for Allah, or deep down do I crave the praise of others?" This question can lead to doubt and whispers (waswasa). However, as wise teachings state, there is a sure way to test oneself and strengthen sincerity: look at your hidden worship. It is in secret actions that the true connection between a servant and their Lord manifests, free from the eyes of creation.

Sincerity (Ikhlas) is the backbone of all good deeds in Islam. Essentially, Ikhlas means performing every act, word, and intention solely for the sake of Allah, without seeking praise, recognition, or reward from anyone else. The Prophet Muhammad (peace be upon him) said: "Indeed, actions are judged by intentions, and indeed, each person will receive what they intended..." (Bukhari, Muslim). This is a fundamental principle: the most beautiful deed done without sincerity may be rejected by Allah, while even a small deed done with pure intention can bring immense reward. Ikhlas is a state of the heart—a deep conviction that Allah is the only One worthy of our worship, love, fear, and hope. When Ikhlas is strong, the heart is at peace because it does not depend on the shifting moods of people.

The direct opposite of Ikhlas is showing off (riya). This is performing good deeds with the aim of being noticed and praised by others. Riya is a form of minor shirk (polytheism) because a person, in essence, "divides" their worship between Allah and creation. It is a spiritual disease that can destroy all rewards for good deeds, turning them to dust. Allah does not need partners and does not accept acts tainted by worship directed at others besides Him. Many Muslims sincerely fear riya, which is a good sign—it shows their desire to be sincere. Fear of riya often gives rise to doubts and "hidden fears in intention," as mentioned in the advice. How do we know if this fear is evidence of true Ikhlas or itself a form of waswasa?

To the extent that a person is engaged in hidden worship, they are usually far from showing off and the desire for worldly fame. Why? Because their heart has already found the source of true peace and approval—in its connection with Allah. They do not need external validation from people when they feel their Lord is pleased with them. Those who regularly perform hidden worship have a reliable answer to Satan's whispers about insincerity. When Satan whispers, "You're just pretending!" the person can look at their secret prayers, their tears in the quiet of the night, their hidden charity, and say to themselves, "But I do this when no one is watching! So I must genuinely seek Allah’s pleasure!" This is not a guarantee of complete absence of riya (for it can creep into secret deeds if one thinks someone might find out later), but it is a powerful defense and strong evidence of striving for Ikhlas. On the contrary, those who neglect hidden worship, who are diligent only in public, become easy prey for Satan. Satan easily convinces them that human recognition is more important, pushing them toward showing off and weakening their connection with Allah. Such a person may not even realize how distorted their intentions are.

In an era where appearances have become the norm, and every action can become a topic of discussion on social media, the question of sincerity in worshiping Allah is more relevant than ever. Many Muslims sincerely ask themselves: "Am I sincere in my actions for Allah, or am I driven by the desire to be noticed, praised, recognized?" The answer to this question lies not in words but in actions—specifically, in hidden actions known only to you and Allah.

Hidden worship consists of prayer, du'a, dhikr, Quran recitation, fasting, and good deeds performed without witnesses, cameras, or posts. These are actions done solely for the sake of Allah, unseen by people. Such actions are the most reliable indicator of sincerity because they eliminate the factor of human praise. Hidden worship requires sacrifice. You give your time, effort, and attention—not for likes, approval, or respect, but for the One Who knows the unseen and the seen. This worship does not bring you fame or elevate you in the eyes of people—it makes you exalted only in the eyes of the One Whose praise matters. When you pray at night and no one knows about it—just you and your Lord—this worship declares: "I believe that Allah sees me, hears me, and will reward me." This is the highest level of faith (al-Ihsan), where you worship Allah as if you see Him.

The true value of a Muslim is not in how they appear to others but in how they stand before Allah. Showing off is deceptive and destructive; sincerity is salvation and the path to Allah’s pleasure. Let each of us turn inward and ask: Do I have worship hidden from everyone except Allah? If so, hold onto it tightly. Sincerity before Allah is a long journey requiring constant self-improvement. Hidden deeds serve as a measure of how pure our intentions are. They separate those who seek only Allah’s pleasure from those who crave fame and recognition. Therefore, let each of us reflect: For what purpose do we perform our deeds? If we are sincere, we will strive to deepen our connection with Allah, even when no one is watching. And it is this sincerity that will lead us to eternal success on the Day of Judgment.

The advice about hidden worship as a measure of sincerity is invaluable guidance for every Muslim striving to purify their heart and deeds. Instead of drowning in doubts and fears about waswasa concerning riya, let us turn to ourselves. How significant and regular is our hidden worship? These secret moments of communion with the Creator, unseen by the eyes of creation, are the most reliable indicators of the health of our Ikhlas. By striving in worship, we not only test but also strengthen our sincerity, build a strong connection with Allah, protect ourselves from Satan’s schemes, and walk the path of those who feel that Allah is always near, watching and hearing them.

May Allah grant us all sincerity in our intentions and actions, make our hidden worship more valuable to us than our public worship, and protect us from showing off and hypocrisy. Ameen!

Gizli ibadet, Allah'a karşı samimiyetin aynasıdır...

Eğer bir insan kendisinin Allah önünde samimi olup olmadığını öğrenmek isterse, gizli ibadetlerine bakmalıdır, çünkü bu, gösteriş yapanlarla samimi olanları ayırır. Birçok insan ikiyüzlülük ve gösterişten şikayet eder ve der ki: “Niyetimdeki gizli şeyleri korkuyorum: Allah önünde samimi miyim, değil mi?” Bu kolayca çözülebilir bir sorun. Kendine dönüp bak: Eğer sen insanların bilmediği gizli ibadetlerle meşgul oluyorsan, bu ibadet sana ne kadar hakim ise, o kadar gösteriş ve şöhret arzusundan uzaksın demektir. Eğer bir insan zamanını gizli ibadetlere -namaza, Allah’ı zikretmeye- ayırıyorsa, o halde şu bilgiyle teselli bulsun ki, doğru sözlülerden ve Allah'ın kendisini izlediğini hissedenlerdendir. Fakat eğer böyle bir ibadet yapmıyorsa, kendisinin şeytan tarafından kolaylıkla aldatılabilir olduğunu bilmelidir. Kim bundan kurtulduysa, Allah’ın yardımıyla kurtulmuştur. O yücedir, yüce!

Hamd Allah’a mahsustur, O’nu överiz, yardımını dileriz ve affını ararız. Ruhlarımızdaki kötülüklerden ve kötü işlerden Allah’a sığınırız. Kimi Allah hidayete erdirirse, o kimseyi hiç kimse saptıramaz, ve kimi O saptırırsa, o kimseyi hiç kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, hiçbir ilah yoktur, yalnız Allah vardır, ve Muhammed O’nun kulu ve elçisidir.

Müminin kalbi, samimiyetin (ihlas) ışığı ile gösterişin (riya) karanlığı arasında sürekli bir savaş alanıdır. Müslüman için en endişe verici sorulardan biri, Allah karşısındaki niyetlerinin samimiyetidir. “Gerçekten bunu Allah için mi yapıyorum, yoksa içten içe insanların takdirini mi istiyorum?” Bu soru şüphe ve fısıltılara (vasvas) yol açabilir. Ancak, bilge öğütlerde belirtildiği gibi, kendini sınamak ve samimiyetini güçlendirmek için kesin bir yol var: gizli ibadetlerine bak. Tam olarak bu gizli eylemlerde, bir kulun Rabbi ile gerçek bağlantısı ortaya çıkar, yaratıkların gözlerinden uzakta.

Samimiyet (İhlas), İslam'daki tüm hayırlı işlerin omurgasıdır. Esasen İhlas, her eylemi, sözü ve niyeti yalnızca Allah için yapmak anlamına gelir; başkalarından övgü, tanınma veya ödül beklenmeden. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: "Gerçekten de, eylemler niyetlere göre değerlendirilir ve herkes niyet ettiği şeyi elde eder..." (Buhari, Müslim). Bu temel bir ilkedir: En güzel eylem bile samimiyetsizse Allah tarafından reddedilebilir, ancak küçük bir iş bile saf niyetle yapılırsa büyük bir mükafat getirebilir. İhlas, kalbin bir durumudur. Allah’ın tek başına ibadet, sevgi, korku ve umut edilmesi gereken Yüce Varlık olduğuna dair içsel bir inançtır. İhlas güçlü olduğunda, kalp sakinleşir çünkü artık insanların değişken ruh hallerine bağlı değildir.

İhlas’ın tam karşıtı ise gösteriştir (riya). Bu, başkaları tarafından farkedilmek ve övülmek amacıyla hayırlı işler yapmaktır. Riya, küçük bir şirk (putperestlik) biçimidir, çünkü kişi ibadetini Allah ile yaratıklar arasında bölüyor gibi olur. Bu manevi bir hastalıktır ve iyiliklerin tüm mükafatlarını yok edebilir, onları toza çevirebilir. Allah ortaklara ihtiyacı yoktur ve başka birine yöneltilmiş ibadeti kabul etmez. Birçok Müslüman içtenlikle riya’dan korkar ve bu iyi bir işarettir – samimiyet arzularını gösterir. Riya korkusu genellikle şüpheler ve niyetler hakkındaki “gizli endişeler” doğurur, nasihatlerde bahsedildiği gibi. Peki bu korku, gerçek İhlas’ın bir delili midir yoksa vasvas mıdır?

Bir insan ne kadar gizli ibadetle meşgulse, genellikle gösteriş ve dünyevi şöhret arzusundan o kadar uzaktır. Neden? Çünkü kalbi gerçek huzur ve onay kaynağını –Allah ile olan bağında– bulmuştur. İnsanların onayına ihtiyaç duymaz, Rabbinin memnun olduğunu hissettiğinde. Gizli ibadet yapanlar, şeytanın samimiyetsizlik hakkında fısıldamalarına karşı güvenilir bir cevaba sahiptir. Şeytan fısıldadığında, "Sahte yapıyorsun!" diye, kişi gizli namazlarına, sessiz gecelerdeki gözyaşlarına, gizli sadakalarına bakıp kendine şöyle diyebilir: "Ama kimse görmediğinde yapıyorum! Demek ki gerçekten Allah’ın rızasını istiyorum!" Bu, riyanın tamamen ortadan kalktığını garanti etmez (çünkü daha sonra birinin öğrenebileceği düşüncesi gizli işlere de sızabilir), ama İhlas’a yönelme açısından güçlü bir koruma ve önemli bir kanıttır. Buna karşılık, gizli ibade ihmal eden, yalnızca halka açık olanlarla meşgul olanlar, şeytanın kolay avı haline gelir. Şeytan onları insanlardan takdirin daha önemli olduğunu düşünmeye kolayca ikna eder, gösterişe teşvik eder ve Allah ile olan bağlarını zayıflatır. Böyle bir kişi, niyetlerinin ne kadar çarpık olduğunu fark etmeyebilir bile.

Görünüşün norm olduğu, her hareketin sosyal medyada tartışma konusu haline geldiği bir çağda, Allah için yapılan ibadetin samimiyeti sorusu daha önce olduğundan daha da önemli hale geliyor. Birçok Müslüman içtenlikle şu soruyu sorar: "Allah için yaptığım işlerde samimi miyim, yoksa görülmek, övülmek, tanınmak için mi hareket ediyorum?" Bu sorunun cevabı sözlerde değil, eylemlerde – özellikle de sadece senin ve Allah’ın bildiği gizli eylemlerde yatıyor.

Gizli ibadet, namaz, dua, zikir, Kuran okuma, oruç ve iyiliklerdir, hepsi tanık olmadan yapılır, kameralar olmadan, paylaşımlar olmadan. Bunlar yalnızca Allah için yapılan, insanların gözü önünde olmayan eylemlerdir. İşte bu eylemler, insan beğenisini elemine ettikleri için samimiyetin en güvenilir göstergesidir. Gizli ibadet fedakârlık gerektirir. Zamanınızı, çabanızı, dikkatinizi beğeniler, onaylar veya saygı için değil, görünmeyeni ve görüneni bilen Tek Kişi için harcıyorsunuz. Bu ibadet size şöhret getirmez veya insanların gözünde sizi yükseltmez – yalnızca O’nun beğenisinin önemli olduğu gözlerde sizi yüceltir. Gece namazı kıldığınızda ve kimse bilmiyorsa – sadece siz ve Rabbiniz – bu ibadet şu mesajı veriyor: "Allah beni görüyor, beni duyuyor ve bana mükafat verecek olduğuna inanıyorum." Bu imanın en yüksek düzeyidir – el-ihsan, sanki Allah’ı görüyormuş gibi O’na ibadet etmek.

Müslümanın gerçek değeri, insanların gözünde nasıl göründüğü değil, Allah karşısında nasıl olduğuyla ölçülür. Gösteriş yanıltıcı ve yıkıcıdır; samimiyet ise kurtuluş ve Allah’ın hoşnutluğuna giden yoldur. Hepimizin içine dönüp sorması gerekiyor: Allah’tan başka kimse bilmediği gizli ibadetim var mı? Varsa, ona sıkı sıkıya sarılmalı. Allah karşısındaki samimiyet uzun bir yolculuktur, kendini sürekli geliştirme gerektirir. Gizli işler, niyetlerimizin ne kadar saf olduğunu ölçmek için bir ölçüttür. Allah’ın hoşnutluğunu arayanları, şöhret ve tanınmayı arayanlardan ayırır. Dolayısıyla hepimiz düşünmeliyiz: İşlerimizi hangi amaçla yapıyoruz? Eğer samimiysek, kimse görmediğinde bile Allah’la olan bağımızı derinleştirmeye çalışacağız. Ve işte bu samimiyet, bizi Ahirette ebedi başarıya götürecektir.

Gizli ibadetin samimiyet ölçüsü olarak ele alınması, kalplerini ve eylemlerini arındırmak isteyen her Müslümana paha biçilmez bir rehberdir. Riya hakkında vasvas kaygıları içinde boğulmak yerine, kendimize dönelim. Gizli ibadetimiz ne kadar önemli ve düzenli? Tam olarak bu gizli anlar, yaratıkların gözünden uzakta, İhlas sağlığının en güvenilir göstergesidir. İbadette gayret etmekle sadece sınarız, aynı zamanda samimiyetimizi güçlendiririz, Allah ile güçlü bir bağ kurar, şeytanın tuzaklarından korunur ve Allah'ın her zaman yakın olduğunu, bizi gördüğünü ve işittiğini hissedenlerin yolunda yürürüz.

Allah bize hepinizin niyetlerinde ve eylemlerinde samimiyet versin, gizli ibadetimizi açık ibadetten daha değerli kılsın ve gösterişten ve ikiyüzlülükten korunsun. Amin!

Adhurimi i fshehur është pasqyrë e sinqeritetit para Allahut...

Nëse një person dëshiron të dijë nëse është i sinqertë përpara Allahut, le të shikojë adhurimin e fshehtë, sepse ky ndan ata që bëjnë paraqitje nga ata që janë të sinqertë. Shumë njerëz ankohen për hipokrizën dhe paraqitjen, duke thënë: “I frikësohem gjërave të fshehta në synimin tim: a jam i sinqertë për Allahun apo jo?” Ky problem zgjidhet lehtë. Kthehu tek vetja dhe shiko: nëse je i angazhuar në adhurim të fshehtë që asnjë njeri nuk e di, atëherë sa më shumë ky adhurim të jetë i pranishëm në ty, aq më larg je nga paraqitja dhe dëshira për famë. Nëse një person dedikon kohën e tij adhurimit të fshehtë – nënuje, kujtimin e Allahut – atëherë ai duhet të dijë se i takon njerëzve të vërtetë, që ndjejnë se Allah i shikon dhe i vëzhgon. Por nëse nuk kryen një adhurim të tillë, atëherë ai duhet të dijë se i takon atyre që mund të mashullohen lehtë nga shaitani. Kushdo që shpëtohet nga kjo, shpëtohet nga Allah, Lartësia e Tij.

Lavdi Allahut, Ne e lavdërojmë Atë, kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë strehim në Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet e keqja. Kushdo që Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushdo që Ai e lë jashtë, askush nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Zemra e besimtarit është një fushë betejë ku drita e sinqeritetit (ihlas) dhe errësira e paraqitjes (riya) luftojnë vazhdimisht. Një nga pyetjet më shqetësuese për një musliman është sinqeriteti i synimeve të tij për Allahun. “A po e bëj këtë vërtet për Allahun, apo thellë brenda synoj mirëkuptimin e njerëzve?” Ky pyetje mund të sjellë dyshime dhe fluskat (waswasa). Megjithatë, siç thotë urdhërimi i urtë, ekziston një mënyrë e sigurt për të testuar veten dhe përforcuar sinqeritetin: shiko adhurimet e tua të fshehta. Pikërisht në veprimet e fshehta shfaqet lidhja e vërtetë mes shërbitësit dhe Zotit të tij, të lirë nga sytë e krijesave.

Sinqeriteti (Ihlas) është shtylla kurrizore e të gjitha veprimeve të mira në Islam. Në thelb, Ihlas do të thotë se të kryejsh çdo veprim, fjalë dhe synim vetëm për Allahun, pa pritur mirëkuptim, njohje ose shpërblim nga dikush tjetër. Profeti Muhamedi (paqe dhe bekoja mbi të) tha: “Vërtet, veprimet maten sipas synimeve, dhe secili do të marrë ajo që ka synuar…” (Buhari, Muslim). Ky është një parim themelor: Çdo veprim i bukur kryer pa sinqeritet mund të refuzohet nga Allahu, ndërsa madje edhe një veprim i vogël kryer me një synim të pastër mund të sjellë shpërblime të mëdha. Ihlas është një gjendje e zemrës – një bindje e thellë se Allah është i vetmi që meriton adhurimin, dashurinë, frikën dhe shpresat tona. Kur Ihlas është i fortë, zemra është e qetë, sepse nuk varet nga ndryshimet e humorit të njerëzve.

Kundërpesa e drejtpërdrejtë e Ihlasit është paraqitja (riya). Kjo është kryerja e veprimeve të mira me qëllimin e vëzhgimit dhe mirëkuptimit nga të tjerët. Riya është një formë e vogël shirqi (politeizmi), sepse një person ndan adhurimin e tij midis Allahut dhe krijesave. Është një sëmundje spirituale që mund të shkatërrojë të gjitha shpërblimet për veprat e mira, duke i kthyer ato në pluhur. Allah nuk ka nevojë për partnerë dhe nuk pranon veprime që përmbajnë adhurim për dikë tjetër përveç Tij. Shumë muslimanë e frikojnë vërtet riya-n, dhe ky është një shenjë e mirë – tregon dëshirën e tyre për të qenë të sinqertë. Frikë për riya shpesh sjell dyshime dhe “frikë të fshehta për synimet,” siç thuhet në urdhërim. Si mund të dimë nëse ky frikë është një dëshmi e vërtetë e Ihlasit apo një manifestim i waswasës?

Sa më shumë një person të angazhohet në adhurim të fshehtë, aq më larg është zakonisht nga paraqitja dhe dëshira për famë botërore. Pse? Sepse zemra e tij ka gjetur burimin e vërtetë të qetësisë dhe mirëkuptimit – në lidhjen e saj me Allahun. Ai nuk ka nevojë për vërtetimin e jashtëm nga njerëzit, kur ndjen se Zoti i tij është i kënaqur me të. Ato që rregullisht kryejnë adhurim të fshehtë kanë një përgjigje të sigurt ndaj fluskave të shaitanit për mos-sinqeritet. Kur shaitani fluskon, “Po bën vetëm paraqitje!” personi mund të shikojë në namazet e tij sekrete, lotët në heshtjen e natës, sadakatën e tij të fshehtë dhe të thotë vetes: “Por unë e bëj këtë kur askush nuk e shikon! Pra, unë me të vërtetë synoj të kënaq Allahun!” Kjo nuk është një garanci për mungesën e plotë të riya-s (sepse ajo mund të hyjë në veprime sekrete nëse mendon se dikush mund ta zbulojë më vonë), por është një mbrojtje e fortë dhe një dëshmi e rëndësishme e përpjekjes për Ihlas. Nga ana tjetër, ata që neglizhojnë adhurimin e fshehtë, që janë të përkushtuar vetëm në sytë e njerëzve, bëhen lehtësi për shaitanin. Shaitani i bind lehtë se mirëkuptimi i njerëzve është më i rëndësishëm, i shtyn drejt paraqitjes dhe e dobëson lidhjen e tyre me Allahun. Një person i tillë mund të mos realizojë se sa të deformuar janë synimet e tij.

Në një epokë ku pamja e jashtme është bërë normë, dhe çdo veprim mund të bëhet subjekt diskutimi në rrjetet sociale, pyetja e sinqeritetit në adhurimin për Allahun është më e rëndësishme se kurrë. Shumë muslimanë pyesin me sinqeritet: “A jam i sinqertë në veprimet e mia për Allahun, apo çmotivohen nga dëshira për t'u parë, mirëkuptuar, njohur?” Përgjigja në këtë pyetje nuk është në fjalë, por në veprime – veçanërisht në veprimet e fshehta, të njohura vetëm për ty dhe Allahun.

Adhurimi i fshehtë përfshin namaz, dua, zikër, leximin e Kur'anit, agjërime dhe vepra të mira që kryhen pa dëshmitarë, pa kameras, pa postime. Këto janë veprime që kryhen vetëm për Allahun, të padukshme nga njerëzit. Pikërisht këto veprime janë indikatorët më të besueshëm të sinqeritetit, sepse eliminon faktorin e mirëkuptimit nga njerëzit. Adhurimi i fshehtë kërkon sakrifica. Ju jepni kohën tuaj, përpjekjet dhe vëmendjen tuaj – jo për lajke, njohje ose respekt, por për Atë që e di të padukshmen dhe të dukshmen. Ky adhurim nuk ju sjell famë ose ju ngrit në sytë e njerëzve – ai ju bën të ngritur vetëm në sytë Atij që ka vlerë për mirëkuptimin. Kur bëni namaz në natë dhe askush nuk e di – vetëm ti dhe Zoti yt – ky adhurim thotë: “Unë besoj se Allahun më shikon, më dëgjon dhe do të më shpërblejë.” Kjo është niveli më i lartë i besimit (al-ihsan), ku adhuron për Allahun sikur e shikon Atë.

Vlera e vërtetë e një muslimani nuk është se si duket në sytë e njerëzve, por se si qëndron përballë Allahut. Paraqitja është mashtruese dhe shkatërruese; sinqeriteti është shpëtimi dhe rruga drejt kënaqësisë së Allahut. Le të kthehet secili prej nesh në veten e tij dhe të pyesë: A kam adhurim të fshehtë nga të tjerët, përveç Allahut? Nëse po, mbingarkoje fort. Sinqeriteti për Allahun është një udhëtim i gjatë, që kërkon punë të vazhdueshme mbi veten. Veprimet e fshehta shërbejnë si masë për sa i pastër janë synimet tona. Ato ndajnë ata që kërkojnë vetëm kënaqësin e Allahut nga ata që synojnë famë dhe njohje. Pra, le të reflektojmë të gjithë: Për çfarë qëllimi kryejmë veprimet tona? Nëse jemi të sinqertë, do të përpiqemi të thellojmë lidhjen tonë me Allahun, edhe kur askush nuk na shikon. Dhe pikërisht ky sinqeritet do të na çojë në suksesin e përhershëm në Ditën e Gjykimit.

Mësimi mbi adhurimin e fshehtë si masë e sinqeritetit është një udhëzim i pazgjidhshëm për çdo musliman që synon të pastrojë zemrën dhe veprimet e tij. Në vend që të vuajmë në dyshime dhe frika për waswasën lidhur me riya-n, le të kthehemi në veten tonë. Sa është i rëndësishëm dhe i rregullt adhurimi ynë i fshehtë? Pikërisht këto momente sekrete të komunikimit me Krijuesin, të padukshme nga sytë e krijesave, janë indikatorët më të besueshëm të shëndetit të Ihlasit tonë. Duke punuar në adhurim, ne jo vetëm që testojmë, por edhe forcujemy sinqeritetin tonë, ndërtojmë një lidhje të fortë me Allahun, mbrohemi nga mashtrimet e shaitanit dhe ecim në rrugën e atyre që ndjejnë se Allah është gjithmonë afër, na shikon dhe na dëgjon.

Të na jepë Allahi të gjithëve sinqeritet në synimet dhe veprimet tona, të bëjë adhurimin tonë të fshehtë më të vlerëshëm se ai i dukshëm, dhe të na mbrojë nga paraqitja dhe hipokrizia. Ameen!