Пятничная проповедь (хутба) 25 Зуль Каада 1446х.

Friday Sermon (khutbah) 25 Dhul Qa'ada 1446h... / Cuma Vaazı (hutbe) 25 Zil Kaada 1446... / Predikimi i së premtes (khutbah) 25 Dhul Qa'ada 1446h...

بسم الله الرحمن الرحيم
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
الْحَمْدُ لِلَّهِ نَحْمَدُهُ نَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ وَنَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَ مِنْ سَيِّئاَتِ أَعْمَالِناَ مَنْ يَهْدِهِ اللَّهُ فَلا مُضِلَّ لَهُ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلا هَادِيَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В скором времени мусульманский мир будет отмечать один из самых священных праздников — Ид аль-Адха, Праздник жертвоприношения, напрямую связанный с обрядом Хаджа. В это время миллионы верующих из разных уголков планеты совершают паломничество в Мекку, исполняя один из столпов Ислама. Однако в условиях современного геополитического кошмара, когда Палестина — и особенно Газа — охвачена геноцидом, возникает серьезный моральный вопрос: имеет ли смысл совершать повторный Хадж, если его плоды становятся косвенной поддержкой режима, финансирующего угнетателей мусульман?

Ислам — это не просто религия, это образ жизни, который требует от каждого мусульманина быть активным участником борьбы за справедливость, защищать угнетённых и противостоять тирании. В Коране Всевышний Аллах многократно подчёркивает важность защиты прав слабых, оказания помощи угнетённым и борьбы с несправедливостью. Однако сегодняшняя реальность показывает, что многие из тех, кто должен быть лидерами Уммы, предали свои обязанности перед Аллахом и мусульманами.

Ид аль-Адха (Праздник жертвоприношения) символизирует готовность Ибрахима (мир ему) принести в жертву самое дорогое ради Аллаха, своего сына Исмаиля (мир ему). Этот праздник напоминает нам о необходимости жертвенности, верности принципам Истины и борьбы за справедливость. Однако сегодняшние "правители" мусульманских стран и некоторые духовные лидеры, вместо того чтобы следовать этим принципам, замалчивают преступления сионистского режима, а некоторые даже поддерживают его.

Хадж — это один из пяти столпов Ислама, обязательный для каждого физически и финансово способного мусульманина. Он символизирует единство мусульман, их равенство перед Аллахом и готовность отречься от мирских соблазнов ради служения Ему. Но как можно говорить о единстве, когда миллионы палестинцев страдают от геноцида, а их священные места, такие как мечеть Аль-Акса, находятся под оккупацией? Как можно совершать неоднократные Хадж или Умру, зная, что деньги, потраченные на эти ритуалы, могут использоваться для поддержки сионистов?

Фетва о запрете повторного совершения Хаджа и Умры в таких условиях — это не просто мнение учёных, это призыв к осознанности и ответственности. Каждый мусульманин должен задуматься: куда идут средства, которые он тратит на паломничество? Не становятся ли они инструментом для уничтожения своих же братьев и сестёр в Палестине? В условиях современного геополитического кошмара, когда Палестина — и особенно Газа — охвачена геноцидом, возникает серьезный моральный вопрос: имеет ли смысл совершать повторный Хадж, если его плоды становятся косвенной поддержкой режима, финансирующего угнетателей мусульман?

Фетва, запрещающая повторное паломничество, основывается на принципе маслахи (пользы для Уммы). Если действие в мирное время является дозволенным, но в условиях зла становится вредоносным, оно может быть ограничено. То, что дозволено, может быть запрещено, если оно приводит к хараму или угнетению. Таким образом, совершать нафиль-Хадж или Умру, зная, что деньги поддерживают саудовский режим, который снабжает врагов Ислама — может стать харамом.

Одной из главных обязанностей имама является напоминание мусульманам об их обязанностях перед Аллахом и перед своими братьями по вере. Однако сегодня большинство имамов и муфтиев молчат о происходящем в Палестине и в секторе Газа. Почему? Потому что они боятся потерять своё положение, финансы или благосклонность правителей, которые часто находятся в союзе с США и сионистским "Израилем". Те, кто закрывают глаза на страдания палестинцев, нарушают одну из основных заповедей Ислама — защиту угнетённых. Они становятся соучастниками преступлений, потому что их молчание воспринимается как одобрение.

Если имамы-хатыбы не говорят правду с минбаров в пятничные хутбы, то кто будет пробуждать Умму? Кто будет напоминать мусульманам о том, что их долг — поддерживать своих братьев и сестёр, особенно в трудные времена? Кто будет разоблачать лицемерие правителей, которые торгуют интересами своих народов ради личной выгоды? Правители многих мусульманских стран сегодня действуют вопреки интересам своей Уммы. Они поддерживают сионистский "Израиль", предоставляют ему политическую, экономическую и военную поддержку, а иногда даже помогают оправдывать его преступления.

Саудовская Аравия, которая считается хранительницей двух святынь, вместо того чтобы использовать доходы от Хаджа и Умры для защиты мусульман, часто направляет их на поддержку врагов Ислама. Это не только предательство, но и грех, который будет спрошен Аллахом в Судный День. Правители, которые закрывают глаза на страдания палестинцев, которые позволяют "Израилю" бомбить Газу, оккупировать Аль-Кудс и осквернять мечеть Аль-Акса, станут ответственными перед Аллахом за каждую каплю крови, пролитой невинными детьми, женщинами и стариками. Их богатство, власть и влияние не спасут их от Его гнева.

Мусульмане не должны оставаться пассивными наблюдателями. Наш долг — говорить правду, даже если она неприятна. Мы должны осудить действия правителей и имамов, которые предают свою Умму. Мы обязаны поддерживать палестинцев всеми возможными способами: через ду'а, финансирование, информационную поддержку, участие в протестах и не жалея своей жизни. Фетва о запрете повторного Хаджа и Умры в условиях текущего геноцида — не просто эмоциональный порыв. Это выражение ответственности перед Аллахом и Уммой, когда совершение дополнительных паломничеств может означать прямое финансирование предателей, на руках которых кровь мусульман. Как можно идти к Каабе, при этом закрыв глаза на тот факт, что твой хадж спонсирует тех, кто помогает убивать детей в Газе?

Молчание духовенства: заговор против Истины! Где имамы? Где муфтии? Где хутбы, на которых бы громогласно звучала правда о Газе, об Аль-Кудсе, об иудейском сионизме, убивающем наших братьев и сестер? Они молчат. Они говорят о терпении, но не о справедливости. Они читают аяты, но обходят аяты о вражде, о запрете дружбы с угнетателями. Они повторяют рассказы о пророках, но забывают, что Муса (мир ему) говорил Фараону: "Отпусти сынов Исраиля!", а не просто "будь добрее". Они забыли, что Пророк Мухаммад ﷺ не молчал, когда Истина была растоптана. Сегодняшние имамы стали просто религиозными госслужащими, зарплатные рабы, говорящие лишь то, что не вызовет недовольства "верхов". Муфтии превратились в юристов, легитимизирующих оккупацию, нормализацию с сионистами и предательство.

Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: "Лучший джихад — это слово правды перед тираном". Каждый из нас может стать участником этого джихада, если начнёт говорить правду и действовать согласно своим принципам. Мусульмане знают, что победа над сионистами и другими врагами Ислама неизбежна. Аллах обещал, что деревья и камни будут говорить мусульманам, где прячутся иудеи, и что Иса (мир ему) вернётся, чтобы помочь мусульманам уничтожить Даджала и его последователей. Однако важно понимать, что эти события произойдут не тогда, когда мы будем бездействовать, а тогда, когда мы сделаем всё возможное для достижения этой цели. Но разве не большее благо — разоблачать врага до этого дня? Разоблачать сионизм, разоблачать их союзников среди "наших" правителей и ученых? Ждать чудес, при этом ничего не делая — это предательство палестинских мучеников, умерших с именем Аллаха на устах.

Разоблачать сионистов, говорить правду о их преступлениях, поддерживать угнетённых — это наш долг сегодня. Мы не можем просто ждать чуда; мы должны работать ради него. Время молчания прошло. Каждый мусульманин должен осознать свою ответственность перед Аллахом и перед своей Уммой. Мы не можем позволить, чтобы наши деньги, наши молитвы и наши действия использовались против наших же братьев и сестёр. Мы должны осудить предательство правителей, разоблачить лицемерие имамов и муфтиев, которые молчат о страданиях палестинцев, и активно поддерживать тех, кто находится под гнётом оккупации.

Ид аль-Адха – это не просто праздник жертвоприношения, это испытание нашей веры. Жертвуем ли мы ради Аллаха или молчаливо соглашаемся с убийствами мусульман...  Умма сегодня переживает одну из самых тёмных эпох предательства, не из-за силы врагов, а из-за предательства своих. Молчание горе-правителей и "учёных", которые продали свою религию за динар и доллар, — это главная трагедия нашего времени. О, мусульманин! Разоблачай ложь. Осуждай угнетателей. Отказывайся финансировать предателей. Поддерживай Палестину. Делай ду'а. Говори правду. Не молчи.

اللَّهُمَّ انْصُرِ المُسْتَضْعَفِين في فِلَسْطِين، وَاجْعَلْ لَهُمْ قُوَّةً في أَنْفُسِهِمْ وَأَرْسِلْ لَهُمْ جُنْداً مِنْ جُنُودِكَ يَنْصُرُونَهُمْ

اللَّهُمَّ اجْعَلْ نُصْرَ أَهْلِ فِلَسْطِين قَرِيبًا، وَارْفَعْ عَنْهُمْ كُلَّ بَلاءٍ وَنَكالٍ

اللَّهُمّ أَعِزَّ اللإسْلامَ وَالمُسْلِمِين أَذِلَّ أَعْداءَ الدِّين يا قَوِيُّ يا مُقْتَدِرُ

اللَّهُمّ عَلَيْكَ بِالْيَهُود المُعْتَدِين الغاصِبِين وَحُلَفائِهِمْ

«Аллахумма-нсури-ль мустад’афина фи филястын, ва-дж’аль лахум къувватан фи анфусихим, ва арсиль ляхум джундан мин джунудика йансурунахум. Аллахумма-дж’аль нусра ахли филястын карибан, ва-рфа’ ‘анхум кулля баляин ва накаль. Аллахумма а’изза-ль Исляма ва-ль-муслимин азилля а’даа-ддини йа Къавийю йа Мукътадир. Аллахумма ‘аляйка биль-йахуди-ль-му’тадиниль-гъасыбин ва хуляфаихим».

О Аллах, помоги ослабленным людям в Палестине! Даруй им силы и направь им на помощь войско из Твоего войска, которое поможет им. О Аллах, приблизь победу палестинцев и убери от них всякие напасти и беды. О Аллах, возвеличь Ислам и мусульман и унизь врагов религии, о Всесильный, О Всемогущий! О Аллах, накажи иудеев — преступников и оккупантов, а также их союзников...

Да поможет Аллах нашей Умме достичь единства, справедливости и победы над врагами Ислама. Да освободит Он Аль-Кудс и все земли мусульман от оккупации. Аминь!

Friday Sermon (khutbah) 25 Dhul Qa'ada 1446h...

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

Islam is not just a religion; it is a way of life that requires every Muslim to actively fight for justice, defend the oppressed, and stand against tyranny. In the Qur'an, Allah repeatedly emphasizes the importance of protecting the rights of the weak, helping the oppressed, and combating injustice. However, today's reality shows that many of those who should be leaders of the Ummah have betrayed their duties to Allah and Muslims.

Eid al-Adha (the Festival of Sacrifice) symbolizes Ibrahim’s (peace be upon him) readiness to sacrifice his most beloved possession for Allah—his son Ismail (peace be upon him). This holiday reminds us of the need for self-sacrifice, loyalty to the principles of Truth, and the struggle for justice. Yet, today's "rulers" of Muslim countries and some religious leaders, instead of following these principles, remain silent about the crimes of the Zionist regime, and some even support it.

Hajj is one of the five pillars of Islam, obligatory for every physically and financially capable Muslim. It symbolizes the unity of Muslims, their equality before Allah, and their willingness to renounce worldly temptations to serve Him. But how can we speak of unity when millions of Palestinians are suffering from genocide, and their holy sites, such as Al-Aqsa Mosque, are under occupation? How can one perform repeated Hajj or Umrah knowing that the money spent on these rituals may be used to support Zionists?

The fatwa prohibiting repeated Hajj and Umrah in such conditions is not merely the opinion of scholars—it is a call for awareness and responsibility. Every Muslim must reflect: where do the funds they spend on pilgrimage go? Are they not becoming tools for the destruction of their own brothers and sisters in Palestine? In the context of the modern geopolitical nightmare, where Palestine—and especially Gaza—is engulfed in genocide, a serious moral question arises: does it make sense to perform a voluntary Hajj if its proceeds indirectly support the regime financing the oppressors of Muslims?

The fatwa prohibiting repeated pilgrimages is based on the principle of maslahah (benefit to the Ummah). If an action is permissible in peaceful times but becomes harmful in conditions of evil, it may be restricted. What is allowed can become forbidden if it leads to haram or oppression. Thus, performing nafl Hajj or Umrah while knowing that the money supports the Saudi regime, which supplies enemies of Islam, may itself become haram.

One of the main duties of an imam is to remind Muslims of their obligations to Allah and to their brothers in faith. However, today, most imams and muftis remain silent about what is happening in Palestine and the Gaza Strip. Why? Because they fear losing their position, finances, or the favor of rulers who are often allied with the U.S. and Zionist "Israel." Those who turn a blind eye to the suffering of Palestinians violate one of the fundamental commandments of Islam—protecting the oppressed. They become accomplices to crimes because their silence is perceived as approval.

If imams and khateebs do not speak the truth from the pulpits during Friday sermons, then who will awaken the Ummah? Who will remind Muslims that their duty is to support their brothers and sisters, especially in difficult times? Who will expose the hypocrisy of rulers who trade the interests of their people for personal gain? The rulers of many Muslim countries today act against the interests of their Ummah. They support Zionist "Israel," providing it with political, economic, and military support, and sometimes even help justify its crimes.

Saudi Arabia, which is considered the custodian of the two holy sites, instead of using Hajj and Umrah revenues to protect Muslims, often directs them toward supporting enemies of Islam. This is not only betrayal but also a sin that Allah will question on Judgment Day. Rulers who close their eyes to the suffering of Palestinians, who allow "Israel" to bomb Gaza, occupy Al-Quds, and desecrate Al-Aqsa Mosque, will be held accountable before Allah for every drop of blood spilled by innocent children, women, and the elderly. Their wealth, power, and influence will not save them from His wrath.

Muslims must not remain passive observers. Our duty is to speak the truth, even if it is unpleasant. We must condemn the actions of rulers and imams who betray their Ummah. We are obligated to support Palestinians in every possible way: through prayer (du'a ), financial aid, informational support, participation in protests, and without sparing our lives. The fatwa prohibiting repeated Hajj and Umrah amid the current genocide is not just an emotional outburst. It is an expression of responsibility to Allah and the Ummah when performing additional pilgrimages may mean directly funding traitors whose hands are stained with the blood of Muslims. How can one go to the Kaaba while turning a blind eye to the fact that your Hajj sponsors those who help kill children in Gaza?

Silence of the clergy: a conspiracy against the Truth! Where are the imams? Where are the muftis? Where are the sermons that loudly proclaim the truth about Gaza, about Al-Quds, about Jewish Zionism killing our brothers and sisters? They are silent. They talk about patience but not justice. They recite verses but bypass those about enmity and the prohibition of friendship with oppressors. They repeat stories of the prophets but forget that Musa (peace be upon him) told Pharaoh, "Let the Children of Israel go!"—not just "be kinder." They forgot that Prophet Muhammad ﷺ did not remain silent when the Truth was trampled. Today's imams have become mere government employees, salary slaves who speak only what will not displease the "higher-ups." Muftis have turned into lawyers legitimizing occupation, normalization with Zionists, and betrayal.

Prophet Muhammad ﷺ said: "The best jihad is a word of truth spoken to a tyrant." Each of us can participate in this jihad if we start speaking the truth and acting according to our principles. Muslims know that victory over Zionists and other enemies of Islam is inevitable. Allah promised that trees and stones would speak to Muslims, revealing where Jews hide, and that Isa (peace be upon him) will return to help Muslims destroy Dajjal and his followers. However, it is important to understand that these events will occur not when we sit idly by, but when we do everything possible to achieve this goal. But is it not a greater good to expose the enemy until that day? To expose Zionism, to expose their allies among "our" rulers and scholars? Waiting for miracles while doing nothing is a betrayal of Palestinian martyrs who died with Allah's name on their lips.

Exposing Zionists, speaking the truth about their crimes, and supporting the oppressed—this is our duty today. We cannot simply wait for a miracle; we must work toward it. The time for silence has passed. Every Muslim must realize their responsibility to Allah and their Ummah. We cannot allow our money, prayers, and actions to be used against our own brothers and sisters. We must condemn the betrayal of rulers, expose the hypocrisy of imams and muftis who remain silent about the suffering of Palestinians, and actively support those under the yoke of occupation.

Eid al-Adha is not just a festival of sacrifice; it is a test of our faith. Are we sacrificing for Allah, or are we silently agreeing to the murders of Muslims? The Ummah is experiencing one of the darkest eras of betrayal—not because of the strength of the enemy, but because of the betrayal of its own. The silence of fake rulers and "scholars" who sold their religion for dinars and dollars is the greatest tragedy of our time. O Muslim! Expose the lies. Condemn the oppressors. Refuse to fund traitors. Support Palestine. Make du'a. Speak the truth. Do not remain silent.

O Allah, help the oppressed in Palestine! Give them strength and send them an army from Your armies to assist them. O Allah, bring victory to the people of Palestine soon, and remove from them all calamities and trials. O Allah, glorify Islam and the Muslims, and humiliate the enemies of the religion, O Mighty, O Powerful! O Allah, punish the transgressing Jews, the occupiers, and their allies.

Cuma Vaazı (hutbe) 25 Zil Kaada 1446...

Allah’a hamd olsun, Onu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Kendimizin kötülüğünden ve kötü işlerimizden sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz, kimi de başıboş bırakırsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şehadet ederiz ki, hiçbir ilah ibadete layık değildir ancak yalnız Allah, ve şehadet ederiz ki, Muhammed O’nun kulu ve elçisidir. Ve sonra:

İslam sadece bir din değil, aynı zamanda adalet için mücadele etmeyi, ezilenleri korumayı ve zulme karşı durmayı gerektiren bir yaşam tarzıdır. Kuran’da yüce Allah, zayıfların haklarını korumanın, ezilenlere yardım etmenin ve adaletsizlikle savaşmanın önemini defalarca vurgular. Ancak bugünkü gerçek şu ki, Müslüman milletin lideri olmakla görevli olan birçok kişi, Allah ve Müslümanlara karşı sorumluluklarını ihanet etmiştir.

Kurban Bayramı (Eid al-Adha), İbrahim’in (aleyhisselam) en değerli varlığını, oğlu İsmail’i (aleyhisselam) Allah için feda etmeye hazır olduğunu sembolize eder. Bu bayram bize fedakarlığın, Hakikat’e sadakatin ve adalet için mücadele etme gerekliliğini hatırlatır. Fakat günümüzde “lider” olarak adlandırılan bazı Müslüman ülkelerin yöneticileri ve bazı dini liderler bu ilkeleri takip etmek yerine, Siyonist rejimin suçlarına sessiz kalıyorlar, hatta bazıları onu destekliyorlar.

Hac, fiziksel ve mali açıdan yapabilen her Müslümanın yerine getirmesi gereken İslam’ın beş temel direğinden biridir. Hac, Müslümanların birliğini, Allah önünde eşitliğini ve dünyevi arzulardan vazgeçerek O’na hizmet etmeye hazır oluşlarını simgeler. Ancak nasıl birlikten bahsedebiliriz, eğer Filistinliler genoside maruz kalıyorlarsa ve kutsal yerleri, mesela El-Aksa Camii işgal altında ise? Bir Müslüman, bu ritüeller için harcadığı paraların Siyonistlere gittiğini bilerek defalarca hac veya umre yapabilir mi?

Bu koşullarda hac veya umreyi tekrar yapmayı yasaklayan fetva, sadece bir alimler görüşü değil, aynı zamanda farkındalık ve sorumluluk çağrısıdır. Her Müslüman düşünmelidir: hac için harcadığı paralar nereye gidiyor? Bu paralar kendi kardeş ve kardeşlerinin yıkımına araç olmuyor mu? Modern jeopolitik kabus içinde, özellikle Gazze'deki soykırım sırasında ciddi bir ahlaki soru ortaya çıkıyor: Gönüllü hac yapmak, bu eylemin gelirleri baskıcı rejime dolaylı olarak katkı sağlıyorsa mantıklı mıdır?

Tekrar hac ve umreyi yasaklayan fetva, maslahat (Müslüman topluluğu için fayda) prensibine dayanmaktadır. Barış zamanlarında mübah olan bir eylem, kötülük şartları altında zararlı hale geliyorsa kısıtlanabilir. Mübah olan şey, haram veya zulme yol açıyorsa haram olabilir. Bu nedenle, Suudi rejimini besleyen para ile hac veya umre yapmak, düşmanlara yardım etmek anlamına gelebilir ve bu da haram olabilir.

Bir imamın en önemli görevlerinden biri, Müslümanları Allah’a ve kardeşlerine karşı görevlerini hatırlatmaktır. Ancak bugün çoğu imam ve müftü, Filistin ve Gazze’de yaşananlara sessiz kalıyor. Neden? Çünkü pozisyonlarını, maddi çıkarlarını veya Amerika ve Siyonist “İsrail” ile ittifak halinde olan yöneticilerin lütfunu kaybetmekten korkuyorlar. Filistin halkının acılarına göz yumarak susanlar, İslam'ın temel emirlerinden birini ihlal ediyorlar — ezilenleri korumak. Onların sessizliği onay olarak algılanır ve böylece suç ortakları olurlar.

Eğer imamlar ve hutbe verenler Cuma hutbelerinde gerçeği söylemezse, kim Müslüman toplumunu uyandıracak? Müslümanların, özellikle zor zamanlarda kardeşlerine destek olma görevlerini kim hatırlatacak? Milletlerinin menfaatlerini kişisel kazanç uğruna satan yöneticilerin ikiyüzlülüğünü kim ortaya çıkaracak? Günümüzde birçok Müslüman ülkesinin yöneticileri kendi toplumlarının çıkarlarına aykırı hareket ediyor. Siyonist “İsrail”e siyasi, ekonomik ve askeri destek sağlıyorlar, hatta bazen onun suçlarını meşrulaştırmaya çalışıyorlar.

İki kutsal caminin bekçisi olarak kabul edilen Suudi Arabistan, hac ve umre gelirlerini Müslümanları korumak yerine İslam’ın düşmanlarına desteklemek için kullanıyor. Bu sadece bir ihanet değil, aynı zamanda Yargı Günü’nde Allah tarafından sorgulanacak bir günahtır. Filistin halkının acılarına göz yumup Gazze’yi bombalamasına izin veren ve Kudüs’ü işgal eden yöneticiler, masum çocukların, kadınların ve yaşlıların kanından sorumlu olacaktır. Zenginlikleri, güçleri ve etkileri onları Allah’ın gazabından kurtaramayacaktır.

Müslümanlar pasif gözlemci kalmamalıdır. Görevimiz, hoş olmasa bile gerçeği söylemektir. Ümmetlerini ihanete sürükleyen yöneticilerin ve imamların eylemlerini kınamalıyız. Filistinlilere her türlü şekilde destek olmalıyız: dua (dua ) ile, maddi yardım ile, bilgi desteği ile, protestolara katılma ile ve hayatımızı esirgemeksizin. Mevcut soykırım koşullarında tekrar hac yapmayı yasaklayan fetva sadece duygusal bir tepki değil, aynı zamanda Allah ve ümmet karşısında sorumluluğun bir ifadesidir. Ek hac seferleri, Müslümanların kanıyla lekelenmiş elleri olan hainleri finanse etmek anlamına gelebilir. Nasıl Kabe’ye gidebilirsiniz, paranızın Gazze’deki çocukları öldürmeye yardım edenlere gitmesine göz yumarak?

Dini liderlerin sessizliği: Hakikat’e karşı bir komplo! İmanlar nerede? Müftüler nerede? Gazze, Kudüs ve Yahudi Siyonizmi hakkında yüksek sesle konuşan hutbeler nerede? Sessizler. Sabır hakkında konuşuyorlar ama adalet hakkında değil. Ayetleri okuyorlar ama düşmanlık ve baskıcılarla arkadaşlık etme yasağı olan ayetleri atlıyorlar. Peygamberlerin hikayelerini tekrarlıyorlar ama Musa’nın Firavun’a “İsrailoğullarını serbest bırak!” dediğini unutuyorlar — sadece “daha nazik ol” demediğini. Unuttular ki, Hz. Muhammed (s.a.v.) Hakikat çiğnenirken susmuyordu. Bugünün imamları, üst düzey yöneticilerin hoşuna gitmeyecek sözleri söyleyen maaşlı memurlara dönüştü. Müftüler ise işgal, Siyonistlerle normalleşme ve ihaneti meşrulaştıran avukatlara dönüştü.

Hz. Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurdu: “En büyük cihad, zalime hakikat söylemektir.” Her birimiz, hakikat söyleyip ilkelerimize göre hareket ederek bu cihada katılabiliriz. Müslümanlar, Siyonistler ve İslam’ın diğer düşmanları üzerinde zaferin kaçınılmaz olduğunu bilir. Allah vaat etti ki, Müslümanlara ağaçlar ve taşlar, Musevilerin nerede saklandıklarını söyleyecek ve İsa (a.s.) Dajjal ve onun takipçilerini yok etmek için geri dönecek. Ancak bu olaylar biz hiçbir şey yapmadan gerçekleşmeyecek — her şeyi yapana kadar gerçekleşmeyecek. Ama bu güne kadar düşmanı ortaya çıkarmak daha büyük bir hayır değil mi? Siyonizmi ve “bizim” yöneticilerimiz ve bilginlerimiz arasında bulunan müttefiklerini ortaya çıkarmak. Mucizeleri beklemek, hiçbir şey yapmadan oturmak, Filistin şehitlerinin ihaneti olur.

Siyonistleri ortaya çıkarmak, suçlarını açıklamak, ezilenleri desteklemek — bu bizim bugünkü vazifemizdir. Mucizeyi bekleyemez, onun için çalışmalıyız. Sessizliğin zamanı geçti. Her Müslüman, Allah ve ümmetine karşı sorumluluğunu anlamalıdır. Paralarımızın, dualarımızın ve eylemlerimizin kendi kardeşlerimize karşı kullanılmasına izin vermemeliyiz. Yöneticilerin ihanetini kınamalı, Filistin halkının acılarına sessiz kalan imamların ve müftülerin ikiyüzlülüğünü ortaya çıkarmalı ve işgal altında olanları aktif olarak desteklemeliyiz.

Kurban Bayramı, sadece kurban kesme şenliği değil, aynı zamanda imanımızın bir sınavıdır. Allah için fedakarlık yapıyor muyuz, yoksa Müslümanların katledilmesine sessizce razı oluyor muyuz? Bugün Müslüman toplumu, düşmanlarının gücü yüzünden değil, kendi mensuplarının ihaneti yüzünden tarih boyunca en karanlık dönemlerden birini yaşıyor. Dinlerini dolar ve altın için satan sahte yöneticilerin ve “bilginlerin” sessizliği, çağımızın en büyük trajedisi. Ey Müslüman! Yalanları ortaya çıkar. Baskıcıları kınamak. Hainleri finanse etmeyi reddet. Filistin’i destekle. Dua et. Hakikat söyle. Susma.

Ya Allah, Filistin’deki ezilenlere yardım et! Onlara güç ver ve onlara yardımcı olacak bir ordu gönder. Ya Allah, Filistin halkına zaferi yaklaştır ve onlardan tüm felaketleri kaldır. Ya Allah, İslam ve Müslümanları yücelt ve dine düşman olanları alçalt, ey Güçlü, ey Kudretli! Ya Allah, saldırgan Yahudileri, işgalcileri ve müttefiklerini cezalandır!

Predikimi i së premtes (khutbah) 25 Dhul Qa'ada 1446h...

Lavdi Allahut, ne Të kemi lavdërim dhe nga Të kërkojmë ndihmën dhe faljen. Kërkojmë strehim tek Allah nga keqja e shpirtit tonë dhe veprat e keqija. Kush që Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kush që Ai e lë, askush nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot që meriton adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe deklarojmë se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pas kësaj:

Islami nuk është thjesht një fe, por një mënyrë e jetesës që kërkon nga çdo musliman të jetë pjesëmarrës aktiv në luftën për drejtësi, mbrojtjen e të shtyrëve dhe kundërshtimin ndaj tiranisë. Në Kur'an, Allah-i Lartësuar përsëritazi nënvizon rëndësinë e mbrojtjes së të drejtave të dobëshit, ndihmës së të shtyrëve dhe luftimit kundër padrejtësisë. Megjithatë, realiteti i sotëm tregon se shumë nga ata që duhet të jenë liderë të Ummës kanë tradhtuar detyrat e tyre ndaj Allahut dhe muslimanëve.

Bajrami i Kurbanit (Eid al-Adha) simbolizon gatishmërinë e Ibrahimit (paqe mbi të) për të dhënë në kurban gjithçka më të dashur për Allah, bijën e tij Ishmael (paqe mbi të). Ky festë rimëthon ne për nevojën e vetvështrimit, besnikërisë ndaj parimeve të Vërtetësisë dhe luftimit për drejtësi. Megjithatë, sot liderët e quajtur të vendeve muslimane dhe disa udhëheqës fetarë, në vend të ndjekjes së këtyre parimeve, qëndrojnë të heshtur për krimet e regjimit sionist, dhe disa madje i mbështesin ato.

Haxhi është njëra nga pesë shtyllat e Islameve, e detyrueshme për çdo musliman fizikisht dhe financiarisht në gjendje ta kryejë. Ajo simbolizon njësinë e muslimanëve, barazinë e tyre para Allahut dhe gatishmërinë për të hequr dorë nga tentacionet botërore për t'u shërbyer Atij. Por si mund të flasim për njësi kur miliona palestinezë po vuajnë nga gjenoçidi, dhe vendet e tyre të shenjta, si Xhamia e Al-Aqsës, janë nën okupim? Si mund të kryhet përsëri haxhi ose umre duke ditur se paratë e shpenzuara për këto rituale mund të përdoren për të mbështetur sionistët?

Fatwa e ndalimit të përsëritjes së haxhit dhe umres në këto kushte nuk është thjesht opinioni i dijetarëve, por një thirrje për vetëdijen dhe përgjegjësi. Çdo musliman duhet të reflektojë: ku shkojnë fondet që ata shpenzojnë për haxh? A nuk po bëhen mjete për shkatërrimin e veta vëllezër dhe motrash të tyre në Palestina? Në kushtet e pesëmije geopolitike moderne, kur Palestina – dhe veçanërisht Gasa – është e përfshirë në gjenoçid, lind një pyetje morale serioze: a ka kuptim të kryhet një haxh i voluntershëm nëse produktet e tij mbështesin në mënyrë tërthorë regjimin që financon shtypësit e muslimanëve?

Fatwa që ndalon përsëritjen e haxhit dhe umres bazohet në parimin e maslahah (dobit për Ummë). Nëse një veprim është i lejuar në kohët e paqes, por bëhet dëmtues në kushte të keqijave, ai mund të kufizohet. Ajo që është e lejuar mund të bëhet e ndaluar nëse çon në haram ose shtypje. Kështu, kryerja e haxhit ose umres së detyruar, duke ditur se paratë mbështesin regjimin saudit, i cili furnizon armiq të Islameve, mund të bëhet haram.

Një nga detyrat kryesore të imamit është të kujtojë muslimanët për detyrat e tyre ndaj Allahut dhe ndaj vëllezërve të tyre në fe. Megjithatë, sot shumica e imamëve dhe muftinjëve qëndrojnë të heshtur për atë që ndodh në Palestina dhe në Seksionin e Gazës. Pse? Sepse ata frikësohen të humbasin pozicionin, financat apo mirësjelljen e sundimtarëve, të cilët shpesh janë në aleancë me SHBA-në dhe Izraelin “Sionist”. Ata që mbyllin sytë për vuajtjet e palestinezëve shkelin një nga urdhërat themelorë të Islameve – mbrojtjen e të shtyrëve. Qetësia e tyre kuptohet si mirëfilltësim dhe bëjnë pjesë e kriminimeve.

Nëse imamët dhe predikatorët nuk flasin të vërtetën nga minbarët gjatë xhuma, kush do të zgjojë Ummën? Kush do t'i kujtojë muslimanët për detyrën e tyre për t'i mbështetur vëllezërit dhe motrat e tyre, veçanërisht në kohët e vështira? Kush do të zbulojë hipokrizinë e sundimtarëve që shesin interesat e popullit për fitime personale? Sundimtarët e shumë vendeve muslimane sot vepron kundër interesave të Ummës së tyre. Mbështesin Izraelin “Sionist”, ofrojnë mbështetje politike, ekonomike dhe ushtarake, dhe ndonjëherë edhe ndihmojnë të justifikojnë krimet e tyre.

Arabia Saudite, e konsideruar si mbajtëse e dy vendeve të shenjta, në vend të përdorimit të të hyrave nga haxhi dhe umra për mbrojtjen e muslimanëve, shpesh i drejton këto para për mbështetjen e armiqve të Islameve. Kjo nuk është vetëm një tradhtie, por edhe një mëkat që Allah do ta pyesë në Ditën e Gjykimit. Sundimtarët që mbyllin sytë për vuajtjet e palestinezëve, që lejojnë “Izraelin” të bombojë Gazën, të okupojë Al-Kudsin dhe të shkelë xhaminë e Al-Aqsës, do të jenë përgjegjës për çdo pikë gjakuni që derdhet nga fëmijët, gratë dhe të pleqit e pafajshëm. Pasuria, pushteti dhe influenca e tyre nuk do t'i shpëtojë nga zemërimi i Tij.

Muslimanët nuk duhet të qëndrojnë si vrojues pasiv. Detyra jonë është të flasim të vërtetën, edhe nëse është e pakëndshme. Ne duhet të kritikojmë veprimet e sundimtarëve dhe imamëve që tradhojnë Ummën e tyre. Jemi të obliguar të mbështesim palestinezët në çdo mënyrë të mundshme: përmes lutjeve (dua ), mbështetjes financiare, ndihmës informative, pjesëmarrjes në proteste dhe pa kursyer jetën tonë. Fatwa që ndalon përsëritjen e haxhit në kushtet e gjenoçidit të tanishëm nuk është thjesht një reagim emocional. Është një shprehje e përgjegjësisë ndaj Allahut dhe Ummës, kur kryerja e përsëritjes së haxhit mund të thotë financimi i drejtpërdrejtë i tradhtarëve, të cilët kanë gjakun e muslimanëve në duar. Si mund të shkoni në Kaaba duke mbyllur sytë për faktin se haxhi juaj sponsorizon ato që ndihmojnë në vrarjen e fëmijëve në Gazë?

Qetësia e klerikëve: një komplot kundër Vërtetësisë! Ku janë imamët? Ku janë muftinjtë? Ku janë predikimet që do të flisnin zërin e fortë të vërtetësisë për Gazën, për Al-Kudsin, për Sionizmin Jude për të vrarë vlla dhe motrat tona? Ata janë të heshtur. Flasin për durim, por jo për drejtësi. Lexojnë ajete, por e shmangin ato që flasin për armiqësinë dhe ndalimin e miqësisë me shtypësit. Përsërisin histori të profetëve, por harron se Musa (paqe mbi të) i tha faraunut: “Lësho fëmijët e Izraelit!” dhe jo thjesht “bëhu më i mirë.” Harrojnë se Profeti Muhammedi ﷺ nuk heshtte kur Vërtetësia u shkel. Imamët e sotëm janë bërë thjesht punonjës shtetërorë, robit të pagave që flasin vetëm atë që nuk do të shkaktojë mosqetësim të "lartësve". Muftinjtë kanë bërë advokatë që legjitimojnë okupimin, normalizimin me sionistët dhe tradhtinë.

Profeti Muhammedi ﷺ tha: "Më i miri xhihad është fjala e vërtetë e thënë ndaj një tirani." Secili prej nesh mund të bëhet pjesëmarrës në këtë xhihad nëse fillon të flasë të vërtetën dhe vepron sipas parimeve të tij. Muslimanët e dinë se fitori mbi sionistët dhe armiqët e tjerë të Islameve është i pashmangshëm. Allah-u ka premtuar se pemët dhe gurët do të flasin me muslimanët, duke treguar ku janë fshehur judenjtë, dhe se Isa (paqe mbi të) do të kthehet për t'i ndihmuar muslimanët të shkatërrojnë Dajallin dhe ndjekësit e tij. Megjithatë, është e rëndësishme të kuptohet se këto ngjarje do të ndodhin jo kur ne do të qëndrojmë ulur dhe të mos bëjmë asgjë, por kur do të bëjmë gjithçka të mundshme për të arritur këtë qëllim. Por a nuk është më e madhe mirësia të zbulojmë armiqun deri në atë ditë? Të zbulojmë sionizmin dhe të zbulojmë aleancat e tyre midis "bashkëve" sundimtarëve dhe dijetarëve tanë? Të presim mrekullitë duke mos bërë asgjë është tradhtia e martirëve palestinezë që vdiqnë me emrin e Allahut në gojë.

Të zbulojmë sionistët, të flasim të vërtetën për krimet e tyre, të mbështesim të shtyrat – kjo është detyra jonë sot. Nuk mund të presim vetëm një mrekulli; ne duhet të punojmë për të. Koha e heshtjes ka kaluar. Çdo musliman duhet të kuptojë përgjegjësinë e tij ndaj Allahut dhe ndaj Ummës së tij. Nuk mund të lejojmë që paratë, lutjet dhe veprimet tona të përdoren kundër vëllazërve dhe motrave tanë. Duhet të kritikojmë tradhtinë e sundimtarëve, të zbulojmë hipokrizinë e imamëve dhe muftinjëve që qëndrojnë të heshtur për vuajtjet e palestinezëve, dhe t'i mbështesim ata që janë nën jugun e okupimit.

Bajrami i Kurbanit nuk është vetëm festa e kurbanit, por një provë e besimit tonë. A po e ofrojmë veten për Allah, apo po pranojmë në heshtje vrarjen e muslimanëve? Ummë po përjeton një nga epokat më të errëta të tradhtisë – jo për shkak të fuqisë së armiqve, por për shkak të tradhtisë së vetëve. Qetësia e sundimtarëve të rreme dhe "dietytarëve", që shitën fenë e tyre për dinarë dhe dollarë, është tragjedia më e madhe e kohës sonë. O musliman! Zbuloni gënjeshtrat. Kritikoni shtypësit. Refuzoni të financoni tradhtarët. Mbështesni Palestinën. Bëni dua. Flisni të vërtetën. Mos qëndroni të heshtur.

O Allah, ndihmo të dobët në Palestinë! U jep fuqi dhe i dërgoji një ushtri nga ushtritë e Tua që t'i ndihmojë ata. O Allah, afro fitoren për palestinezët dhe largo prej tyre të gjitha mëkatit dhe veshtirësitë. O Allah, ngjita Islamin dhe muslimanët dhe ul armiqët e fejes, o Fuqishmi, o të Pushteti! O Allah, ndihoj zotin — kriminelët dhe okupantët, si dhe aleatët e tyre...

Të na ndihmojë Allah, Ummen tonë të arrijë njësi, drejtësi dhe fitore ndaj armiqve të Islameve. Të çlirojë Ai Al-Kuds dhe të gjitha tokat e muslimanëve nga okupimi. Ameen!