О трёх друзьях / About three friend / Rreth tre miq

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Нуман ибн Башир (радыАллаху анху) передает, что Посланник Аллаха ﷺ сказал: «У каждого человека — будь то мужчина или женщина, есть три друга.

Один из друзей говорит: «Я буду с тобой только сейчас: если хочешь что-то получить, ты можешь это взять у меня, если ты хочешь что-то оставить — можешь оставить». Этот друг представляет собой имущество человека — часть из которого человек расходует при жизни, а часть остается его наследникам после его смерти.

Второй друг говорит: «Я буду с тобой всю жизнь, но когда ты подойдешь к вратам смерти (чтобы встретиться с Аллахом), в тот момент я тебя оставлю». Этот друг представляет собой семью и друзей человека.

И наконец, третий друг говорит: «Я буду с тобой постоянно: в какое бы место ты ни пошел и откуда бы ни вышел, я буду с тобой всегда, независимо от того, где ты находишься». Этот друг — деяния человека». Приводится у ат-Табарани в «Маджма аз-Заваид», №17793.

В этом хадисе Посланник Аллаха ﷺ уподобил богатство, друзей и семью человека и его действия трем друзьям. Затем Посланник Аллаха ﷺ объяснил, что когда человек уходит из жизни, он оставляет после себя свое богатство, а также друзей и семью. Только его поступки останутся с ним и будут сопровождать его на следующем этапе пути в Ахират.

А как можно представить себе этих трех «друзей» человека?

Допустим, что у некоего человека в самом деле было три друга. Один из этих друзей был красив, обаятелен, всегда очень хорошо выглядел и красиво одевался, умел вести себя в обществе — в общем, с ним было очень приятно ходить куда-то в компанию, в гости, «выходить на люди», в его присутствии все начинали оказывать тебе внимание, уважать тебя и тому подобное.

Второй друг был не особенно красив или красноречив, но был очень умен и проницателен, мог вовремя дать хороший совет, располагал ценной деловой информацией для бизнеса, с его помощью можно было найти клиентов или работодателей.

Третий же друг, в общем, ничем особенным не отличался: был внешне неказист, не особенно умен, не был мудрым советчиком, но обладал безусловной преданностью. Если у человека случалась какая-то неприятность, нужна была помощь и поддержка, этот друг сразу оказывался рядом, умел утешить, поддержать, «подставить плечо», выполнить какие-то поручения. Разумеется, наш герой больше всего ценил первых двух друзей, на третьего он едва обращал внимание — если только больше никого рядом не было, а ему была срочно нужна помощь.

И вот наконец тот человек почувствовал приближение смерти. Попросил он позвать к себе своих друзей и сказал им: «Друзья мои, мы долгие годы были вместе. И наконец пришел мой час оставить этот мир. Но мне страшно и одиноко одному отправляться в мой последний путь. Может быть, вы составите мне компанию, проводите меня до могилы и будете рядом со мной и в будущей жизни? Ведь мы так хорошо проводили время вместе, я любил вас, и вы столько для меня сделали».

Первый друг — красивый, обаятельный и красноречивый, немедленно отозвался: «Извини, друг, но я ничем тебе помочь не могу. Да, нам было хорошо вместе, но пока ты был жив и здоров. Ты уходишь, а я остаюсь и буду сопровождать и радовать каких-то других людей — твоих близких, твою семью. Ты мне больше не нужен».

Второй друг — умный и проницательный советчик, сказал: «Так и быть, я провожу тебя до твоей могилы, буду присутствовать на твоей поминальной молитве. Но не дальше. Отправиться с тобой в иной мир — это уже не мое дело, тебе придется сделать это одному».

Наш герой был в отчаянье — как же так, ведь я считал вас друзьями, а вы бросаете меня в тот момент, когда мне больше всего нужна ваша помощь? Но тут к нему подходит третий друг — скромный и незаметный, который всегда держался в тени двух первых, но умел вовремя оказаться рядом и подать помощь: «Не отчаивайся, друг, я не оставлю тебя. Я любил тебя и старался быть рядом всякий раз, когда тебе была нужна помощь при жизни, так что я последую с тобой в могилу и постараюсь оказать тебе помощь и после твоей смерти — заступившись перед судом Всевышнего за тебя».

Именно таким образом обстоит дело с тремя нашими «друзьями», которые перечислены в хадисе. Наше имущество — благодаря которому мы имели возможность красиво выглядеть в чужих глазах, которое придавало нам уважение и вес в обществе, не последует за нами даже до нашей могилы. Оно останется радовать других людей — наших родственников и иных наследников. Наша семья и друзья — люди, которые в самом деле могли помочь нам хорошим советом, создавали нам полезные связи и знакомства, могут только проводить нас в последний путь и постоять у нашей могилы. Но помочь нам дать ответ в будущей жизни они не в силах. И только наши благие дела — как молитвы, посты, милостыня, помощь ближним, на которые мы при жизни не особенно обращали внимание, наоборот, могли раздражаться, когда нам напоминали о необходимости соблюдать религиозные предписания, быть богобоязненными, смогут помочь нам и за краем могилы.

Люди склонны копить материальные блага: открывать счета в банках, покупать недвижимость, вкладывать деньги в драгоценности или ценные бумаги, рассчитывая получать впоследствии прибыль от этих вложений. Хотя в реальности следует тратить больше всего усилий не для приобретения материальных капиталов, но благих дел — это тот «вклад» и те «накопления», которые действительно принесут нам прибыль в тот момент, когда нам больше всего потребуется их помощь. Именно об этом говорится в Священном Коране — что уходит в момент смерти, а что остается навсегда:

مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ

«Все, что есть у вас (земные блага), бренно, а то, что у Аллаха (награда и Рай), — вечно. Терпеливым Мы обязательно воздадим (заслуженной) лучшей наградой за их поступки». Cура «Ан-Нахль», 16:96.

Мы будем наслаждаться нашим богатством, семьей и друзьями в течение короткого периода времени — возможно, всего 50-60-70 лет. После этого наше положение в загробном мире — в комфортном Джаннате или в муках Джаханнама — будет определяться нашими поступками. Поэтому, когда жизнь в этом мире так быстротечна и временна, а жизнь в будущей жизни постоянна, мы никогда не должны жертвовать своим Ахиратом ради богатства, друзей или семьи. Напротив, если возникает противоречие между довольством Всевышнего Аллаха, а также заботой о нашем Ахирате, и угодой нашим друзьям и семье или приобретением богатства, то мы должны убедиться, заняты ли мы стремлением к достижению довольства Всевышнего Аллаха.

Когда нас опустят во тьму могилы и посыплют землёй, то богатства, друзей и близких, ради которых мы нарушали законы Всевышнего Аллаха, не будет рядом с нами. Они отвернутся и оставят нас одних во тьме, чтобы мы столкнулись с последствиями наших поступков и жизненных решений.

Пусть Всевышний Аллах поможет нам вести жизнь в соответствии с Его довольством.

About three friend

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Numan ibn Bashir (radyAllahu anhu) reports that the Messenger of Allah said: "Every person, whether male or female, has three friends.

One of the friends says: "I'll be with you just now: if you want to get something, you can take it from me, if you want to leave something, you can leave it." This friend represents a person's property — part of which a person spends during his lifetime, and part remains to his heirs after his death.

The second friend says: "I will be with you all your life, but when you come to the gate of death (to meet Allah), at that moment I will leave you." This friend represents a person's family and friends.

And finally, the third friend says: "I will be with you all the time: wherever you go and wherever you come from, I will always be with you, no matter where you are." This friend is the deeds of a man." It is given by at-Tabarani in "Majma az-Zawaid", No. 17793.

In this hadith, the Messenger of Allah likened the wealth, friends and family of a person and his actions to three friends. Then the Messenger of Allah explained that when a person passes away, he leaves behind his wealth, as well as friends and family. Only his actions will remain with him and will accompany him on the next stage of the journey to Akhirat.

And how can you imagine these three "friends" of a person?

Let's say that a certain person actually had three friends. One of these friends was handsome, charming, always looked very good and dressed beautifully, knew how to behave in society — in general, it was very pleasant to go somewhere with him, to visit, "go out to people", in his presence everyone began to pay attention to you, respect you and so on similar.

The second friend was not particularly handsome or eloquent, but he was very smart and insightful, could give good advice in time, had valuable business information for business, with his help it was possible to find clients or employers.

The third friend, in general, did not differ in anything special: he was outwardly unsightly, not particularly smart, was not a wise adviser, but possessed unconditional devotion. If a person had some kind of trouble, needed help and support, this friend immediately turned out to be there, was able to comfort, support, "lend a shoulder", perform some errands. Of course, our hero appreciated the first two friends the most, he barely paid attention to the third — unless there was no one else around, and he urgently needed help.

And finally that man felt the approach of death. He asked to invite his friends to him and told them: "My friends, we have been together for many years. And finally my time has come to leave this world. But I'm scared and lonely to go on my last journey alone. Maybe you will accompany me, accompany me to the grave and be with me in the future life? After all, we had such a good time together, I loved you, and you did so much for me."

The first friend, handsome, charming and eloquent, immediately responded: "I'm sorry, friend, but I can't help you in any way. Yes, we were good together, but as long as you were alive and well. You leave, and I will stay and accompany and please some other people — your loved ones, your family. I don't need you anymore."

The second friend, an intelligent and insightful adviser, said: "So be it, I will accompany you to your grave, I will attend your memorial prayer. But no further. Going to the other world with you is no longer my business, you will have to do it alone."

Our hero was in despair — how is it, because I considered you friends, and you leave me at the moment when I need your help the most? But then a third friend approaches him — a modest and inconspicuous one who always kept in the shadow of the first two, but knew how to be there in time and give help: "Do not despair, friend, I will not leave you. I loved you and tried to be there for you whenever you needed help in life, so I will follow you to the grave and try to help you after your death — by interceding with the court of the Almighty for you."

This is exactly the case with our three "friends" who are listed in the hadith. Our property, thanks to which we had the opportunity to look beautiful in the eyes of others, which gave us respect and weight in society, will not follow us even to our grave. It will remain to please other people — our relatives and other heirs. Our family and friends are people who could really help us with good advice, created useful connections and acquaintances for us, can only take us on our last journey and stand at our grave. But they cannot help us to give an answer in the future life. And only our good deeds — like prayers, fasts, alms, helping others, which we did not pay much attention to during our lifetime, on the contrary, we could get annoyed when we were reminded of the need to observe religious precepts, be God-fearing, will be able to help us beyond the edge of the grave.

People tend to accumulate material goods: open bank accounts, buy real estate, invest money in jewelry or securities, hoping to subsequently profit from these investments. Although in reality it is necessary to spend the most efforts not to acquire material capital, but good deeds are the "contribution" and those "savings" that will really bring us profit at the moment when we most need their help. This is what the Holy Quran says — what goes away at the moment of death, and what remains forever:

مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ

"All that you have (earthly goods) is perishable, and what Allah has (reward and Paradise) is eternal. We will definitely reward the patient with the (well-deserved) best reward for their actions." Surah "An-Nahl", 16:96.

We will enjoy our wealth, family and friends for a short period of time — perhaps as little as 50-60-70 years. After that, our position in the afterlife — in a comfortable Jannat or in the throes of Jahannam — will be determined by our actions. Therefore, when life in this world is so fleeting and temporary, and life in the Hereafter is permanent, we should never sacrifice our Akhirat for wealth, friends or family. On the contrary, if there is a contradiction between the satisfaction of Allah Almighty, as well as taking care of our Akhirat, and pleasing our friends and family or acquiring wealth, then we must make sure whether we are engaged in striving to achieve the satisfaction of Allah Almighty.

When we are lowered into the darkness of the grave and sprinkled with earth, then the wealth, friends and relatives for whom we violated the laws of Allah Almighty will not be with us. They will turn away and leave us alone in the dark to face the consequences of our actions and life decisions.

May Allah Almighty help us to lead a life in accordance with His contentment.

Rreth tre miq

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Numan ibn Bashir (radyAllahu anhu) transmeton se I Dërguari i Allahut ka thënë: "çdo person, qoftë mashkull apo femër, ka tre miq.

Një nga miqtë thotë: "unë do të jem me ju vetëm tani: nëse doni të merrni diçka, mund ta merrni nga unë, nëse doni të lini diçka, mund ta lini."Ky mik përfaqëson pronën e një personi — një pjesë të së cilës një person e kalon gjatë jetës së tij, dhe një pjesë u mbetet trashëgimtarëve të tij pas vdekjes së tij.

Shoku i dytë thotë: "unë do të jem me ju gjithë jetën tuaj, por kur të vini te porta e vdekjes (për të takuar Allahun), në atë moment do t'ju lë."Ky mik përfaqëson familjen dhe miqtë e një personi.

Dhe së fundi, shoku i tretë thotë: "unë do të jem me ju gjatë gjithë kohës: pa marrë parasysh se ku shkoni dhe pa marrë parasysh se nga vini, unë do të jem gjithmonë me ju, pa marrë parasysh se ku jeni."Ky mik është vepra e një njeriu."Është dhënë nga at-Tabarani në" Majma az-Zawaid", Nr. 17793.

Në këtë hadith, I Dërguari i Allahut i krahasoi pasurinë, miqtë dhe familjen e një personi dhe veprimet e tij me tre miq. Pastaj I Dërguari i Allahut shpjegoi se kur një person ndërron jetë, ai lë pas pasurinë e tij, si dhe miqtë dhe familjen. Vetëm veprimet e tij do të mbeten me të dhe do ta shoqërojnë atë në fazën tjetër të udhëtimit për Në Akhirat.

Dhe si mund t'i imagjinoni këta tre "miq" të një personi?

Le të themi se një person i caktuar në të vërtetë kishte tre miq. Një nga këta miq ishte i pashëm, simpatik, gjithmonë dukej shumë mirë dhe i veshur bukur, dinte të sillej në shoqëri — në përgjithësi, ishte shumë e këndshme të shkoje diku me të, të vizitoje, "të dilje te njerëzit", në praninë e tij të gjithë filluan t'ju kushtojnë vëmendje, t'ju respektojnë dhe kështu me radhë të ngjashme.

Shoku i dytë nuk ishte veçanërisht i pashëm ose elokuent, por ai ishte shumë i zgjuar dhe depërtues, mund të jepte këshilla të mira në kohë, kishte informacion të vlefshëm biznesi për biznesin, me ndihmën e tij ishte e mundur të gjente klientë ose punëdhënës.

Miku i tretë, në përgjithësi, nuk ndryshonte në asgjë të veçantë: ai ishte nga jashtë i shëmtuar, jo veçanërisht i zgjuar, nuk ishte një këshilltar i mençur, por zotëronte përkushtim të pakushtëzuar. Nëse një person kishte një lloj telashe, kishte nevojë për ndihmë dhe mbështetje, ky mik menjëherë doli të ishte atje, ishte në gjendje të ngushëllonte, mbështeste, "jepte një shpatull", të kryente disa detyra. Sigurisht, heroi ynë vlerësoi më shumë dy miqtë e parë, ai mezi i kushtoi vëmendje të tretit — përveç nëse nuk kishte askënd tjetër përreth, dhe ai kishte nevojë urgjente për ndihmë.

Dhe më në fund ai njeri ndjeu afrimin e vdekjes. Ai kërkoi të ftonte miqtë e tij tek ai dhe u tha atyre: "miqtë e Mi, ne kemi qenë së bashku për shumë vite. Dhe më në fund ka ardhur koha të largohem nga kjo botë. Por unë jam i frikësuar dhe i vetmuar për të shkuar në udhëtimin tim të fundit vetëm. Ndoshta do të më shoqëroni, do të më shoqëroni në varr dhe do të jeni me mua në jetën e ardhshme? Në fund të fundit, ne kaluam një kohë kaq të mirë së bashku, unë të doja dhe ti bëre kaq shumë për mua."

Miku i parë, i pashëm, simpatik dhe elokuent, u përgjigj menjëherë: "më vjen keq, mik, por nuk mund të të ndihmoj në asnjë mënyrë. Po, ne ishim mirë së bashku, por për sa kohë që ju ishit gjallë dhe mirë. Ju largoheni, dhe unë do të qëndroj dhe do të shoqëroj dhe do të kënaq disa njerëz të tjerë — të dashurit tuaj, familjen tuaj. Nuk kam më nevojë për ty."

Miku i dytë, një këshilltar inteligjent dhe depërtues, tha: "kështu qoftë, unë do t'ju shoqëroj në varrin tuaj, do të marr pjesë në lutjen tuaj përkujtimore. Por jo më tej. Të shkosh në botën tjetër me ty nuk është më puna ime, do të duhet ta bësh vetëm."

Heroi ynë ishte në dëshpërim-si është, sepse ju konsiderova miq dhe më lini në momentin kur kam më shumë nevojë për ndihmën tuaj? Por pastaj një mik i tretë i afrohet atij-një modest dhe i padukshëm që gjithmonë mbahej nën hijen e dy të parëve, por dinte të ishte atje në kohë dhe të jepte ndihmë: "mos e humbni shpresën, mik, nuk do të të lë. Unë të doja dhe u përpoqa të isha atje për ty sa herë që kishe nevojë për ndihmë në jetë, kështu që unë do të të ndjek deri në varr dhe do të përpiqem të të ndihmoj pas vdekjes tënde — duke ndërmjetësuar me gjykatën e Të Plotfuqishmit për ty."

Ky është pikërisht rasti me tre "miqtë" tanë të cilët janë të shënuar në hadith. Prona jonë, falë së cilës ne patëm mundësinë të dukemi bukur në sytë e të tjerëve, gjë që na dha respekt dhe peshë në shoqëri, nuk do të na ndjekë as në varrin tonë. Do të mbetet për të kënaqur njerëzit e tjerë — të afërmit tanë dhe trashëgimtarët e tjerë. Familja dhe miqtë tanë janë njerëz që me të vërtetë mund të na ndihmojnë me këshilla të mira, krijuan lidhje dhe njohje të dobishme për ne, mund të na çojnë vetëm në udhëtimin tonë të fundit dhe të qëndrojnë në varrin tonë. Por ata nuk mund të na ndihmojnë të japim një përgjigje në jetën e ardhshme. Dhe vetëm veprat tona të mira — si lutjet, agjërimet, lëmoshat, ndihma për të tjerët, të cilave nuk u kushtuam shumë vëmendje gjatë jetës sonë, përkundrazi, mund të mërziteshim kur na kujtohej nevoja për të respektuar porositë fetare, të kemi Frikë Nga Zoti, do të jetë në gjendje të na ndihmojë përtej buzës së varrit.

Njerëzit priren të grumbullojnë të mira materiale: të hapin llogari bankare, të blejnë pasuri të paluajtshme, të investojnë para në bizhuteri ose letra me vlerë, duke shpresuar që më pas të përfitojnë nga këto investime. Edhe pse në realitet është e nevojshme të shpenzojmë më shumë përpjekje për të mos fituar kapital material, por veprat e mira janë "kontributi" dhe ato "kursime" që do të na sjellin vërtet fitim në momentin kur kemi më shumë nevojë për ndihmën e tyre. Kjo është ajo Që Thotë Kurani I Shenjtë - ajo që largohet në momentin e vdekjes dhe ajo që mbetet përgjithmonë:

مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ

"Gjithçka që keni (të mirat tokësore) është e prishshme, dhe ajo Që Ka Allahu (shpërblimi dhe Xheneti) është e përjetshme. Ne patjetër do ta shpërblejmë pacientin me shpërblimin më të mirë (të merituar) për veprimet e tyre." Surah "An-Nahl", 16: 96.

Ne do të gëzojmë pasurinë, familjen dhe miqtë tanë për një periudhë të shkurtër kohe — ndoshta vetëm 50-60-70 vjet. Pas kësaj, pozicioni ynë në jetën e përtejme — në Një Xhenet të rehatshëm ose në grahmat E Jahannam — do të përcaktohet nga veprimet tona. Prandaj, kur jeta në këtë botë është kaq kalimtare dhe e përkohshme, dhe jeta në Ahiret është e përhershme, ne kurrë nuk duhet të sakrifikojmë Akhirat tona për pasuri, miq apo familje. Përkundrazi, nëse ekziston një kontradiktë midis kënaqësisë së Allahut Të Plotfuqishëm, si dhe kujdesit për Akhirat-in tonë, dhe kënaqjes së miqve dhe familjes sonë ose fitimit të pasurisë, atëherë duhet të sigurohemi nëse jemi të angazhuar në përpjekjen për të arritur kënaqësinë E Allahut Të Plotfuqishëm.

Kur të ulemi në errësirën e varrit dhe të spërkatemi me tokë, atëherë pasuria, miqtë dhe të afërmit për të cilët kemi shkelur ligjet e Allahut Të Madhëruar nuk do të jenë me ne. Ata do të largohen dhe do të na lënë vetëm në errësirë për t'u përballur me pasojat e veprimeve dhe vendimeve tona të jetës.

Allahu I Madhëruar na ndihmoftë që të bëjmë një jetë në përputhje me kënaqësinë e tij.