Не рассказывайте о своих грехах / Don't talk about your sins / Mos flisni pёr mёkatet tuaja
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Нельзя рассказывать о своих грехах, поскольку посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Все члены моей общины будут помилованы, за исключением заявляющих во всеуслышание (о своих грехах). К таким людям относится человек, который согрешил ночью, но Всевышний Аллах покрыл его грех, а утром он сам говорит: "О такой-то! Я совершил вот такой грех". И получается так, что он проводит ночь под покровом своего Господа, а на утро сбрасывает покров Аллаха». аль-Бухари 6069, Муслим 2990.
Таким образом, человек рассказывающий о своих грехах, открывает то, что Аллах скрыл от других людей, тем самым обрекая себя на наказание в обоих мирах. Имам ан-Науауи считал, что если человек сам открыто совершает или рассказывает о своих грехах, не скрывая их, то говорить за его спиной об этих грехах уже не запрещено. См. “Фатхуль-Бари” 10/586.
НЕ ПОДДАВАЙТЕСЬ УЛОВКАМ ИБЛИСА, ДЕРЖИТЕ ВСЕ ГРЕХИ В ТАЙНЕ.
Посланник Аллаха (ﷺ) сказал: «Вся моя умма прощена, кроме тех, кто совершает грехи, не скрываясь. Совершает грехи не скрываясь тот, кто совершив вечером грех, который скрыл Аллах, утром рассказывает всем о совершенном. Так как он утром скрывает завесу, наложенную Аллахом, с греха совершенного вечером». Рийадус-Салихин, 24.
«Тому, кто скроет грех раба в мирской жизни, Аллах скроет его грехи в судный день». Рийадус-Салихин, 240.
«Не пытайтесь допытываться того, что скрывают другие люди. Не пытайтесь узнать об их недостатках». Джамиус-Сагыр, 1576.
«Совершив грех, немедленно покайся. Если совершил грех в тайне, то в тайне и покайся. Если совершил грех открыто, то и покайся открыто». Джамиус-Сагыр, 419.
«Просите Аллаха скрыть ваши недостатки и избавить вас от того, что вы боитесь». Джамиус-Сагыр, 332.
«Пока грех остается скрытым, он наносит вред только совершившему его. Если же он выйдет наружу и не будет исправлен, то он нанесет вред обществу». Джамиус-Сагыр, 3000.
«Аллах Всевышний сказал: «Я щедрый и прощающий настолько, что в судный день не стану позорить своего раба-мусульманина, раскрыв Его недостаток, который Я скрыл в мирской жизни». Джамиус-Сагыр, 638.
Год назад я вышла замуж. За мной – огромный грех прелюбодеяния, очень сильно сожалею и раскаиваюсь. Очень боюсь гнева Аллаха, т.к. знаю, насколько велик этот грех, да и раньше знала. Как будто кто-то другой был в моём разуме, сейчас вспоминаю и страшно становится. Возможно, причина в воспитании, меня мама одна воспитывала, а может, отвечаю за чей-то грех (из своего поколения) читала, что такие грехи приходят в дом родственников. Благодарю Всевышнего за мужа, с которым он меня свёл, муж такой хороший, а я так могла грешить. Не ищу себе оправдания, очень сожалею о содеянном. Подскажите, как избавиться от этих мыслей, надеюсь на милость Господа, что Он меня простит…
В хадисе говорится: «Раскаявшийся подобен вовсе не совершившему греха». Ибн Маджа. Однако у покаяния, посредством которого можно надеяться на прощение Всевышнего, есть свои условия:
1) грех должен быть немедленно прекращён;
2) человек должен сожалеть в совершённом им плохом поступке;
3) необходимо сделать твёрдое намерение на то, чтобы не совершить подобного в будущем.
Если покаяние соответствует всем трём условиям, то оно считается искренним и такое покаяние принимается Всевышним. Из сказанного Вами можно сделать вывод, что Ваше покаяние было искренним, поскольку оно соответствует всем условиям.
Некоторые праведники даже говорили, что тот, кто впал в грех и искренне раскаялся, более искренен в своём богослужении. Ведь он чувствует вину перед своим Создателем и пытается даже на подсознательном уровне вымолить прощение у Аллаhа. Тогда как не совершивший греха или, по крайней мере, думающий, что он не совершил греха, может таить в себе некое чувство гордости за то, что он «чист» перед Богом и людьми. Разумеется, здесь речь идёт о всех, за исключением пророков (мир им), ибо их сохранил Сам Бог от ослушания Ему!
Господь скрыл Ваши грех - как делает это и в отношении многих других людей - Он не опозорил Вас, а дал Вам хорошего мужа. Будьте же ему благодарны за это! Благодарность же надо выражать не только словесно, читая зикр, шукр и т.п., но и прежде всего, исполняя все Его веления.
Неукоснительно соблюдайте все предписания, особенно основы, такие как: ежедневная пятикратная молитва, пост в месяце Рамадан и другие. Окружите мужа своей любовью и заботой, станьте ему самой лучшей женой, какой может быть женщина. Будьте ему и опорой в жизни и другом, советчиком и солдатом. Помните, что довольство Аллаха женщиной таится в довольстве ею её мужем. Если муж доволен своей супругой, то и Всевышний будет доволен этой женщиной.
С точки зрения психологии:
Думаю, что не ошибусь, если скажу, что каждому из нас есть, что скрывать или чего стыдиться. Вопрос не в этом, а в том, как мы сегодня будем относиться к тому, что имело место быть в нашей жизни ранее. То, что Вы совершили ранее, да, это действительно относится к категории серьёзного греха, но Ваше сегодняшнее отношение к этому уже раскрывает Вас с совсем другой стороны и характеризует в большей степени положительно. Ведь страшнее всего то, что многие люди вовсе не видят в этом ничего порицаемого и надсмехаются над теми, кто винит себя за ошибки прошлого.
Вот Вы сообщаете о том, что на момент совершения поступка в Вашем разуме был кто-то иной. Да, на самом деле, нужно всегда исходить из того, что любой человек способен измениться, стать другим. Первый закон логики гласит что «А» всегда равно «А» и не может быть «А» равным «Б». Это значит, что Вы сейчас и Вы несколько лет назад не есть одно и то же. Пусть это не значит, что это два разных человека, нет, конечно, человек всегда один и тот же, но изменилось его мировоззрение, привычки, способ мышления. И то, что мог себе позволить человек в одно время, не факт, что он позволит себе это же в другое.
Так что для Вас лучше будет не искать сейчас виноватых, не перекладывать ответственность на родительское воспитание или ещё что-либо, а просто признать, что это было в Вашей жизни, что Вы совершили ошибку, но вовремя это осознали. То же самое касательно искупления чужих грехов. Зачем Вам сейчас думать об этом? Это конкретно Ваш проступок, за который Вам стыдно перед самой собой, и от которого Вы стремитесь уйти.
Уйти от этих мыслей Вам поможет то, что Вы простите себя за содеянное, как простили бы другому, будь уверены в искренности сожаления. Посмотрите на себя со стороны: простили бы Вы сами человека, который так же искреннее раскаивается? Так же Вы сообщаете о том, что не ищете себе оправданий, так будьте последовательны и не ищите себе дополнительных обвинений, хватит того, что было и того, что есть. Если же Вы не уверены в искренности собственного сожаления, то это уже другой вопрос, но думаю что это всё-таки не про Вас.
Что же касается мужа, то вряд ли стоит ему рассказывать о содеянном, радости это ему не принесёт, а отравить ваше семейное счастье сможет очень даже существенно. Пусть то, что скрыто в Вашей душе, будет оставаться скрытым, тем более мы знаем, что лучше скрывать собственные грехи, тем более те, в которых мы раскаялись перед Всевышним.
Да поможет нам Аллах и простит наши грехи и прегрешения. Аминь!
Don't talk about your sins
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:
You cannot talk about your sins, because the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) said: "All members of my community will be pardoned, with the exception of those who publicly declare (their sins). Such people include a person who sinned at night, but Allah Almighty covered his sin, and in the morning he himself says: "Oh so-and-so! I have committed such a sin." And it turns out that he spends the night under the cover of his Lord, and in the morning he throws off the cover of Allah." Al-Bukhari 6069, Muslim 2990.
Thus, a person who talks about his sins reveals what Allah has hidden from other people, thereby condemning himself to punishment in both worlds. Imam an-Nahuawi believed that if a person openly commits or talks about his sins without hiding them, then talking about these sins behind his back is no longer prohibited. See Fatahul-Bari 10/586.
DO NOT SUCCUMB TO THE TRICKS OF IBLIS, KEEP ALL SINS A SECRET.
The Messenger of Allah (ﷺ) said: "My entire Ummah is forgiven, except for those who commit sins without hiding. The one who commits sins without hiding is the one who, having committed the sin that Allah hid in the evening, tells everyone about what he has done in the morning. Because in the morning he hides the veil imposed by Allah from the sin committed in the evening." Riyadus-Salikhin, 24.
"Whoever hides the sin of a slave in the worldly life, Allah will hide his sins on the Day of Judgment." Riyadus-Salikhin, 240.
"Don't try to pry into what other people are hiding. Don't try to find out about their shortcomings." Jamius-Sagyr, 1576.
"Having committed a sin, repent immediately. If you have committed a sin in secret, then repent in secret. If you have committed a sin openly, then repent openly." Jamius-Sagyr, 419.
"Ask Allah to hide your flaws and deliver you from what you fear." Jamius-Sagyr, 332.
"As long as sin remains hidden, it harms only the one who committed it. If it comes out and is not corrected, it will harm society." Jamius-Sagyr, 3000.
"Allah Almighty said, 'I am generous and forgiving enough that on the Day of Judgment I will not disgrace my Muslim slave by revealing His flaw, which I have hidden in worldly life.' Jamius-Sagyr, 638.
I got married a year ago. I have a huge sin of adultery behind me, I regret and repent very much. I am very afraid of the wrath of Allah, because I know how great this sin is, and I knew it before. As if someone else was in my mind, now I remember and it gets scary. Perhaps the reason is in my upbringing, my mother raised me alone, or maybe I am responsible for someone's sin (from my generation) I read that such sins come to the house of relatives. I thank the Almighty for the husband he brought me together with, the husband is so good, and I could sin so much. I'm not looking for excuses for myself, I'm very sorry for what I did. Tell me how to get rid of these thoughts, I hope for the grace of God that He will forgive me…
The hadith says: "A repentant person is like one who has not committed a sin at all." Ibn Majah. However, repentance, through which one can hope for the forgiveness of the Almighty, has its own conditions:
1) sin must be stopped immediately;
2) a person should regret the bad deed he has done;
3) it is necessary to make a firm intention not to commit such a thing in the future.
If repentance meets all three conditions, then it is considered sincere and such repentance is accepted by the Almighty. From what you have said, it can be concluded that your repentance was sincere, since it meets all the conditions.
Some righteous people even said that the one who fell into sin and sincerely repented is more sincere in his worship. After all, he feels guilty before his Creator and tries even on a subconscious level to beg forgiveness from Allah. Whereas someone who has not committed a sin, or at least thinks that he has not committed a sin, may harbor a certain sense of pride that he is "pure" before God and people. Of course, we are talking about everyone here, with the exception of the prophets (peace be upon them), because God Himself saved them from disobeying Him!
The Lord hid your sin - as He does with many other people - He did not disgrace you, but gave you a good husband. Be grateful to him for that! Gratitude should be expressed not only verbally, reading dhikr, shukr, etc., but above all, fulfilling all His commands.
Strictly follow all the rules, especially the basics, such as: daily prayer five times, fasting in the month of Ramadan and others. Surround your husband with your love and care, become the best wife a woman can be. Be his support in life and a friend, adviser and soldier. Remember that Allah's contentment with a woman lies in her contentment with her husband. If the husband is satisfied with his wife, then the Almighty will be pleased with this woman.
From the point of view of psychology:
I think I would not be mistaken if I said that each of us has something to hide or something to be ashamed of. The question is not this, but how we will treat today what took place in our lives earlier. What you did earlier, yes, it really belongs to the category of a serious sin, but your current attitude towards it already reveals you from a completely different side and characterizes you more positively. After all, the scariest thing is that many people do not see anything reprehensible in this at all and mock those who blame themselves for the mistakes of the past.
Here you are reporting that someone else was in your mind at the time of the act. Yes, in fact, one should always proceed from the fact that any person is capable of changing, becoming different. The first law of logic says that "A" is always equal to "A" and cannot be "A" equal to "B". This means that you now and you a few years ago are not the same thing. Let this not mean that these are two different people, no, of course, the person is always the same, but his worldview, habits, and way of thinking have changed. And what a person could afford at one time is not the fact that he will allow himself the same at another.
So it would be better for you not to look for the culprits now, not to shift responsibility to parenting or anything else, but simply admit that it was in your life, that you made a mistake, but realized it in time. The same goes for the atonement of other people's sins. Why do you need to think about it now? This is specifically your offense, for which you are ashamed of yourself, and from which you strive to get away.
It will help you to get away from these thoughts if you forgive yourself for what you have done, as you would forgive someone else if you were sure of the sincerity of regret. Look at yourself from the outside: would you forgive a person who is just as sincerely repentant? You also report that you are not looking for excuses for yourself, so be consistent and do not look for additional accusations for yourself, enough of what was and what is. If you are not sure of the sincerity of your own regret, then that's another question, but I think it's still not about you.
As for the husband, it is hardly worth telling him about what he did, it will not bring him joy, and it will be able to poison your family happiness very significantly. Let what is hidden in your soul remain hidden, especially since we know that it is better to hide our own sins, especially those that we have repented of before the Almighty.
May Allah help us and forgive our sins and transgressions. Amen to that!
Mos flisni pёr mёkatet tuaja
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:
Ju nuk mund të flisni për mëkatet tuaja, sepse I Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: "Të gjithë anëtarët e komunitetit tim do të falen, me përjashtim të atyre që deklarojnë publikisht (mëkatet e tyre). Njerëz të tillë përfshijnë një person që mëkatoi natën, por Allahu I Madhëruar e mbuloi mëkatin e tij, dhe në mëngjes ai vetë thotë: "Oh kështu-dhe-kështu! Unë kam kryer një mëkat të tillë."Dhe rezulton se ai e kalon natën nën mbulesën e Zotit të tij, dhe në mëngjes ai hedh mbulesën e Allahut."Al-Bukhari 6069, Muslim 2990.
Kështu, një person që flet për mëkatet e tij zbulon atë Që Allahu ua ka fshehur njerëzve të tjerë, duke e dënuar kështu veten me dënim në të dy botët. Imam an-Nahuavi besonte se nëse një person kryen ose flet hapur për mëkatet e tij pa i fshehur ato, atëherë të flasësh për këto mëkate pas shpinës së tij nuk është më e ndaluar. Shih Fatahul-Bari 10/586.
MOS IU NËNSHTRO MASHTRIMEVE TË IBLISIT, MBAJI TË FSHEHTA TË GJITHA MËKATET.
I Dërguari i All-llahut (ﷺ) ka thënë: "i gjithë Umeti im falet, përveç atyre që bëjnë mëkate pa u fshehur. Ai që bën mëkate pa u fshehur është ai që, pasi ka kryer mëkatin që allahu e fshehu në mbrëmje, u tregon të gjithëve për atë që ka bërë në mëngjes. Sepse në mëngjes ai fsheh velin e imponuar nga Allahu nga mëkati i kryer në mbrëmje."Riyadus-Salikhin, 24.
"Kush e fsheh mëkatin e një robi në jetën e kësaj bote, Allahu do t'i fshehë mëkatet e tij Në Ditën e Gjykimit."Riyadus-Salikhin, 240.
"Mos u mundoni të futeni në atë që njerëzit e tjerë po fshehin. Mos u mundoni të mësoni për të metat e tyre."Jamius-Sagyr, 1576.
"Pasi të keni kryer një mëkat, pendohuni menjëherë. Nëse keni kryer një mëkat në fshehtësi, atëherë pendohuni në fshehtësi. Nëse keni kryer një mëkat hapur, atëherë pendohuni hapur."Jamius-Sagyr, 419.
"Kërkoji Allahut t'i fshehë të metat e tua dhe të të çlirojë nga ajo që ke frikë."Jamius-Sagyr, 332.
"Për sa kohë që mëkati mbetet i fshehur, ai dëmton vetëm atë që e ka kryer atë. Nëse del dhe nuk korrigjohet, do të dëmtojë shoqërinë."Jamius-Sagyr, 3000.
"Allahu I Madhëruar tha:' unë jam bujar dhe falës aq sa Në Ditën e Gjykimit nuk do ta turpëroj skllavin Tim Musliman duke zbuluar të metën e tij, të cilën e kam fshehur në jetën e kësaj bote". Jamius-Sagyr, 638.
U martova një vit më parë. Unë kam një mëkat të madh të tradhtisë bashkëshortore pas meje, pendohem dhe pendohem shumë. Kam shumë frikë nga zemërimi i Allahut, sepse e di se sa i madh është ky mëkat, dhe e dija më parë. Sikur dikush tjetër të ishte në mendjen time, tani më kujtohet dhe bëhet e frikshme. Ndoshta arsyeja është në edukimin tim, nëna ime më rriti vetëm, ose ndoshta unë jam përgjegjës për mëkatin e dikujt (nga brezi im) kam lexuar se mëkate të tilla vijnë në shtëpinë e të afërmve. Falënderoj Të Plotfuqishmin për burrin me të cilin më bashkoi, burri është kaq i mirë dhe unë mund të mëkatoja aq shumë. Unë nuk jam duke kërkuar justifikime për veten time, më vjen shumë keq për atë që bëra. Më thuaj si të shpëtoj nga këto mendime, shpresoj për hirin e Zotit Që Ai Të më falë…
Hadithi thotë: "një person i penduar është si ai që nuk ka bërë mëkat fare."Ibn Majah. Sidoqoftë, pendimi, përmes të cilit mund të shpresohet për faljen e Të Plotfuqishmit, ka kushtet e veta:
1) mëkati duhet të ndalet menjëherë;
2) një person duhet të pendohet për veprën e keqe që ka bërë;
3) është e nevojshme të bëhet një qëllim i vendosur për të mos kryer një gjë të tillë në të ardhmen.
Nëse pendimi i plotëson të tre kushtet, atëherë konsiderohet i sinqertë dhe një pendim i tillë pranohet nga I Plotfuqishmi. Nga ajo që keni thënë, mund të konkludohet se pendimi juaj ishte i sinqertë, pasi i plotëson të gjitha kushtet.
Disa njerëz të drejtë madje thanë se ai që ra në mëkat dhe u pendua sinqerisht është më i sinqertë në adhurimin e tij. Në fund të fundit, ai ndihet fajtor para Krijuesit të tij dhe përpiqet edhe në një nivel nënndërgjegjeshëm të kërkojë falje nga Allahu. Ndërsa dikush që nuk ka kryer mëkat, ose të paktën mendon se nuk ka kryer mëkat, mund të ketë një ndjenjë të caktuar krenarie se është "i pastër" para Perëndisë dhe njerëzve. Sigurisht, ne po flasim për të gjithë këtu, me përjashtim të profetëve (paqja qoftë mbi ta), sepse Vetë Zoti i shpëtoi ata nga mosbindja Ndaj tij!
Zoti e fshehu mëkatin tuaj - siç bën Me shumë njerëz të tjerë-ai nuk ju turpëroi, por ju dha një burrë të mirë. Jini mirënjohës ndaj tij për këtë! Mirënjohja duhet të shprehet jo vetëm me gojë, duke lexuar dhikr, shukr, etj., por mbi të gjitha, duke përmbushur të gjitha urdhrat e tij.
Ndiqni me përpikëri të gjitha rregullat, veçanërisht bazat, të tilla si: lutja ditore pesë herë, agjërimi në muajin E Ramazanit dhe të tjera. Rrethojeni burrin tuaj me dashurinë dhe kujdesin tuaj, bëhuni gruaja më e mirë që mund të jetë një grua. Të jetë mbështetja e tij në jetë dhe një mik, këshilltar dhe ushtar. Mos harroni se kënaqësia e Allahut me një grua qëndron në kënaqësinë e saj me burrin e saj. Nëse burri është i kënaqur me gruan e tij, Atëherë I Plotfuqishmi do të jetë i kënaqur me këtë grua.
Nga pikëpamja e psikologjisë:
Unë mendoj se nuk do të gaboja nëse do të thosha se secili prej nesh ka diçka për të fshehur ose diçka për t'u turpëruar. Pyetja nuk është kjo, por si do ta trajtojmë sot atë që ndodhi në jetën tonë më herët. Ajo që keni bërë më herët, po, me të vërtetë i përket kategorisë së mëkatit serioz, por qëndrimi juaj aktual ndaj tij tashmë ju zbulon nga një anë krejtësisht e ndryshme dhe ju karakterizon më pozitivisht. Në fund të fundit, gjëja më e frikshme është se shumë njerëz nuk shohin asgjë të dënueshme në këtë dhe tallen me ata që fajësojnë veten për gabimet e së kaluarës.
Këtu po raportoni se dikush tjetër ishte në mendjen tuaj në kohën e aktit. Po, në fakt, gjithmonë duhet të vazhdohet nga fakti se çdo person është i aftë të ndryshojë, të bëhet i ndryshëm. Ligji i parë i logjikës thotë se "a" është gjithmonë i barabartë me "a" dhe nuk mund të jetë "a" i barabartë me "b". Kjo do të thotë që ju tani dhe ju disa vjet më parë nuk jeni e njëjta gjë. Le të mos thotë kjo se këta janë dy njerëz të ndryshëm, jo, natyrisht, personi është gjithmonë i njëjtë, por botëkuptimi, zakonet dhe mënyra e tij e të menduarit kanë ndryshuar. Dhe ajo që një person mund të përballojë në një kohë nuk është fakti se ai do t'i lejojë vetes të njëjtën gjë në një tjetër.
Kështu që do të ishte më mirë për ju të mos kërkoni fajtorët tani, të mos e zhvendosni përgjegjësinë te prindërimi apo ndonjë gjë tjetër, por thjesht të pranoni se ishte në jetën tuaj, që keni bërë një gabim, por e keni kuptuar me kohë. E njëjta gjë vlen edhe për shlyerjen e mëkateve të njerëzve të tjerë. Pse duhet të mendoni për këtë tani? Kjo është posaçërisht vepra juaj, për të cilën keni turp nga vetja dhe nga e cila përpiqeni të largoheni.
Kjo do t'ju ndihmojë të largoheni nga këto mendime nëse falni veten për atë që keni bërë, pasi do të falnit dikë tjetër nëse do të ishit të sigurt për sinqeritetin e keqardhjes. Shikoni veten nga jashtë: a do ta falnit një person që është po aq i penduar sinqerisht? Ju gjithashtu raportoni se nuk po kërkoni justifikime për veten tuaj, prandaj jini të qëndrueshëm dhe mos kërkoni akuza shtesë për veten tuaj, mjaft nga ajo që ishte dhe çfarë është. Nëse nuk jeni të sigurt për sinqeritetin e keqardhjes tuaj, atëherë kjo është një pyetje tjetër, por mendoj se ende nuk ka të bëjë me ju.
Sa i përket burrit, vështirë se ia vlen t'i tregoni atij për atë që bëri, nuk do t'i sjellë gëzim dhe do të jetë në gjendje të helmojë lumturinë tuaj familjare shumë ndjeshëm. Le të mbetet e fshehur ajo që fshihet në shpirtin tuaj, veçanërisht pasi ne e dimë se është më mirë të fshehim mëkatet tona, veçanërisht ato për të cilat jemi penduar para Të Plotfuqishmit.
Allahu na ndihmoftë dhe na falë mëkatet dhe shkeljet tona. Amen për këtë!