Знание, оставленное учёными, не умирает вместе с ними...
The knowledge left behind by scientists does not die with them... / Bilim adamlarının geride bıraktığı bilgi onlarla birlikte ölmez... / Njohuritë e lëna pas nga shkencëtarët nuk vdesin me to...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Знание приносит пользу до тех пор, пока на земле есть те, до кого это знание доходит. Сколько учёных, умерших много веков назад, оставили людям знание, которое приносит пользу и сегодня. Вряд ли они представляли, сколько пользы и блага принесут оставленные ими рукописи, ставшие в итоге достоянием всей мусульманской Уммы. Люди продолжают читать их книги, а их последователи передают полученное от них знание из поколения в поколение. Упоминая имя такого учёного, люди обращаются к Аллаху с мольбой за него. Это — милость, которую Аллах дарует тому, кому пожелает. Сколько поколений Всевышний Аллах спасает от заблуждения, ошибок и грехов посредством одного учёного, и этот учёный получает награду ничуть не меньшую, чем награда всех, кто внемлет его словам до самого Судного дня, причём их награда от этого не уменьшается. О Аллах, помоги же нам оставить после себя то, что приносило бы пользу и благо людям, а также распространять полезное знание и быть в числе тех, кто сам приобретает его! Господи, и сделай так, чтобы наши потомки были праведными и обращались к Тебе с добрыми мольбами за нас!
Знание, оставленное учёными, не умирает вместе с ними. Оно продолжает жить в книгах, учениях и сердцах людей, которые его перенимают и передают дальше. Это наследие становится источником пользы для многих поколений, даже спустя века после смерти самого учёного, чьи труды до сих пор изучаются и приносят пользу мусульманской Умме и всему человечеству.
В исламе считается, что тот, кто передаёт полезное знание, получает награду (саваб) не только за свои собственные деяния, но и за тех, кто следует его учению. Это означает, что даже после смерти учёный продолжает получать награду за каждое доброе дело, совершённое благодаря его знаниям. Это подчёркивает важность намерения (нията) учёного: если он стремился к довольству Аллаха, то его труды будут приносить пользу и награду даже после его смерти.
Аллах оказывает особую милость тем, кто посвящает свою жизнь поиску и распространению знания. Их имена помнят, за них молятся, и их труды становятся причиной спасения многих людей от заблуждений и грехов. Это также показывает, что знание — это не просто интеллектуальное достижение, но и духовное служение, которое приближает человека к Аллаху.
Это назидание призывает каждого мусульманина стремиться к тому, чтобы оставить после себя что-то полезное: будь то знания, добрые дела, благотворительность или воспитание праведных потомков. Это наследие становится способом продолжения добрых дел даже после смерти, что соответствует хадису Пророка Мухаммада (мир ему и благословение Аллаха): «Когда человек умирает, все его дела прекращаются, кроме трёх: непрерывной милостыни (садака джария), знания, которым могут пользоваться люди, или праведного ребёнка, который будет молиться за него». (Муслим).
В назидании содержится мольба о том, чтобы потомки были праведными и продолжали дело своих предков. Это подчёркивает важность воспитания и передачи духовных ценностей следующим поколениям. Праведные потомки, которые молятся за своих родителей и предков, становятся источником непрерывной награды для них.
Эта насыха напоминает о коллективной ответственности мусульманской Уммы за сохранение и распространение знания. Каждый, кто обладает знанием, обязан делиться им с другими, чтобы общество не погрузилось в невежество и заблуждение. Это также подчёркивает, что знание должно быть полезным и направленным на благо людей, а не просто ради собственного престижа или выгоды. В исламе знание не отделено от духовности. Настоящее знание ведёт человека к осознанию величия Аллаха, укреплению веры и совершению добрых дел. Поэтому учёные, которые оставляют после себя полезное знание, считаются приближёнными к Аллаху.
Это назидание напоминает нам о том, что знание — это не просто информация, а инструмент, который может изменить жизни людей, спасти их от заблуждений и привести к довольству Аллаха. Оно призывает каждого мусульманина стремиться к тому, чтобы его жизнь и деяния приносили пользу не только ему самому, но и будущим поколениям. Это путь к вечной награде и милости Аллаха. Мольба, завершающая назидание, выражает стремление к тому, чтобы наши труды и потомки стали источником блага и милости, а мы сами были среди тех, кто приносит пользу людям и приближается к Аллаху через знание и добрые дела...
The knowledge left behind by scientists does not die with them...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
Knowledge is beneficial as long as there are those on earth who understand this knowledge. How many scientists who died many centuries ago have left people with knowledge that is still useful today. They hardly imagined how much benefit and benefit the manuscripts they left behind would bring, which eventually became the property of the entire Muslim Ummah. People continue to read their books, and their followers pass on the knowledge they have gained from them from generation to generation. Mentioning the name of such a scholar, people turn to Allah with a prayer for him. This is a mercy that Allah grants to whomever He wills. How many generations has Allah saved from error, mistakes and sins through one scientist, and this scientist receives a reward no less than the reward of all those who listen to his words until the Day of Judgment, and their reward does not decrease from this. O Allah, help us to leave behind something that would benefit and benefit people, as well as to spread useful knowledge and be among those who acquire it themselves! Lord, make sure that our descendants are righteous and turn to You with kind prayers for us!
The knowledge left behind by scientists does not die with them. It continues to live on in books, teachings, and the hearts of people who adopt it and pass it on. This legacy becomes a source of benefit for many generations, even centuries after the death of the scientist himself, whose works are still being studied and benefit the Muslim Ummah and all mankind.
In Islam, it is believed that the one who transmits useful knowledge receives a reward (sawab) not only for his own deeds, but also for those who follow his teachings. This means that even after death, a scientist continues to receive a reward for every good deed done thanks to his knowledge. This underlines the importance of the intention (niyat) of the scholar: if he sought the satisfaction of Allah, then his labors will bring benefits and rewards even after his death.
Allah shows special mercy to those who devote their lives to the search and dissemination of knowledge. Their names are remembered, they are prayed for, and their labors are the reason many people are saved from error and sin. It also shows that knowledge is not just an intellectual achievement, but also a spiritual service that brings a person closer to Allah.
This admonition calls on every Muslim to strive to leave behind something useful: whether it be knowledge, good deeds, charity or the upbringing of righteous descendants. This legacy becomes a way to continue good deeds even after death, which corresponds to the hadith of the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him).: "When a person dies, all his business stops, except for three: continuous charity (sadaqa jariya), knowledge that people can use, or a righteous child who will pray for him." (Muslim).
The edification contains a prayer that the descendants be righteous and continue the work of their ancestors. This highlights the importance of nurturing and passing on spiritual values to the next generations. Righteous descendants who pray for their parents and ancestors become a source of continuous reward for them.
This feast is a reminder of the collective responsibility of the Muslim Ummah for the preservation and dissemination of knowledge. Everyone who has knowledge is obliged to share it with others so that society does not sink into ignorance and delusion. It also emphasizes that knowledge should be useful and aimed at the benefit of people, and not just for their own prestige or benefit. In Islam, knowledge is not separated from spirituality. Real knowledge leads a person to realize the greatness of Allah, strengthen faith and perform good deeds. Therefore, scholars who leave behind useful knowledge are considered to be close to Allah.
This admonition reminds us that knowledge is not just information, but a tool that can change people's lives, save them from delusion and lead to the satisfaction of Allah. It calls on every Muslim to strive to ensure that his life and deeds benefit not only himself, but also future generations. This is the path to eternal reward and the mercy of Allah. The prayer that completes the edification expresses the desire for our labors and descendants to become a source of goodness and mercy, and for us to be among those who benefit people and approach Allah through knowledge and good deeds...
Bilim adamlarının geride bıraktığı bilgi onlarla birlikte ölmez...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
Yeryüzünde bu bilginin ulaştığı kimseler olduğu sürece bilgi yarar sağlar. Yüzyıllar önce ölen kaç bilim insanı, insanlara bugün hala faydalı olan bir bilgi bıraktı. Sonunda tüm Müslüman Ümmetin malı haline gelen bıraktıkları el yazmalarının ne kadar fayda ve fayda sağlayacağını pek düşünmediler. İnsanlar kitaplarını okumaya devam ediyor ve takipçileri onlardan edindikleri bilgileri nesilden nesile aktarıyorlar. Böyle bir alimin adını anarak, insanlar onun adına Allah'a yalvarırlar. Bu, Allah'ın dilediğine verdiği bir rahmettir. Allah, bir bilgin aracılığıyla kaç kuşağı sapıklıktan, hatalardan ve günahlardan kurtarır ve bu bilgin, Kıyamet gününe kadar onun sözlerine kulak verenlerin mükafatından daha azını almaz ve bundan ödülleri azalmaz. Allah'ım, o halde insanlara fayda ve fayda sağlayacak olanı arkamızda bırakmamıza, yararlı bilgiyi yaymamıza ve onu kendi edinenlerden olmamıza yardım et. Rabbim, soyumuzun salih olmasını ve bizim için sana iyi dileklerde bulunmalarını sağla.
Bilim adamlarının geride bıraktığı bilgi onlarla birlikte ölmez. Onu benimseyen ve aktaran insanların kitaplarında, öğretilerinde ve kalplerinde yaşamaya devam ediyor. Bu miras, eserleri hala incelenmekte olan ve Müslüman Ümmetine ve tüm insanlığa fayda sağlayan bilim adamının ölümünden yüzyıllar sonra bile birçok nesil için bir fayda kaynağı haline gelir.
İslam'da, yararlı bilgiyi aktaranın, yalnızca kendi yaptıklarından değil, onun öğretisine uyanlardan da mükafat (sawab) aldığına inanılır. Bu, bilgin öldükten sonra bile, bilgisi sayesinde yaptığı her iyiliğin karşılığını almaya devam ettiği anlamına gelir. Bu, alimin niyetinin (niyat) önemini vurgular: Eğer Allah'ın rızasını istiyorsa, çalışmaları ölümünden sonra bile fayda ve mükafat getirecektir.
Allah, hayatlarını bilgiyi aramaya ve yaymaya adayanlara özel bir rahmettir. İsimleri hatırlanır, onlar için dua edilir ve emekleri birçok insanın hatalardan ve günahlardan kurtulmasına neden olur. Bu aynı zamanda bilginin sadece entelektüel bir başarı olmadığını, aynı zamanda insanı Allah'a yaklaştıran manevi bir hizmet olduğunu da gösterir.
Bu ibret, her Müslümanı, ister bilgi, ister iyi işler, hayırseverlik, ister dürüst gelecek nesillerin yetiştirilmesi olsun, arkasında yararlı bir şey bırakmaya çabalamaya teşvik eder. Bu miras, Peygamber Muhammed'in (Allah'ın selamı ve bereketleri onun üzerine olsun) hadisine tekabül eden ölümden sonra bile iyi işlerin devam etmesinin bir yolu haline gelir: »Bir insan öldüğünde, üçü hariç tüm işleri sona erer: sürekli sadaka (sadaka jariyya), insanların kullanabileceği bilgi veya onun için dua edecek salih çocuk." (Müslüman).
Öğüt, gelecek nesillerin salih olmaları ve atalarının işlerine devam etmeleri için yalvarmayı içerir. Bu, manevi değerlerin yetiştirilmesinin ve gelecek nesillere aktarılmasının önemini vurgulamaktadır. Ebeveynleri ve ataları için dua eden salih torunlar, onlar için sürekli bir ödül kaynağı haline gelirler.
Bu nasiha, Müslüman Ümmetin bilgiyi koruma ve yayma konusundaki kolektif sorumluluğunu hatırlatıyor. Bilgiye sahip olan herkes, toplumun cehalete ve sapıklığa düşmemesi için onu başkalarıyla paylaşmakla yükümlüdür. Ayrıca, bilginin sadece kendi prestiji veya menfaati için değil, yararlı olması ve insanların iyiliğine yönelik olması gerektiğini de vurgular. İslam'da bilgi maneviyattan ayrı değildir. Gerçek bilgi, insanı Allah'ın büyüklüğünü anlamaya, inancı güçlendirmeye ve iyi işler yapmaya yönlendirir. Bu nedenle, yararlı bilgiyi geride bırakan alimler, Allah'a yakın sayılırlar.
Bu öğüt bize, bilginin sadece bilgi olmadığını, insanların hayatlarını değiştirebilecek, onları sapıklıklardan kurtarabilecek ve Allah'ın rızasına götürebilecek bir araç olduğunu hatırlatır. Her Müslümanı, hayatının ve eylemlerinin sadece kendisine değil, gelecek nesillere de fayda sağlaması için çabalamaya çağırıyor. Bu, Allah'ın ebedi mükafatına ve rahmetine giden yoldur. Öğüt veren dua, çalışmalarımızın ve torunlarımızın bir iyilik ve rahmet kaynağı olma arzusunu ifade eder; Biz kendimiz insanlara fayda sağlayanlardan, bilgi ve iyi işlerle Allah'a yaklaşanlardan oluruz...
Njohuritë e lëna pas nga shkencëtarët nuk vdesin me to...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Njohuria është e dobishme për sa kohë që ka nga ata në tokë që e kuptojnë këtë njohuri. Sa shkencëtarë që vdiqën shumë shekuj më parë i kanë lënë njerëzit me njohuri që janë ende të dobishme sot. Ata vështirë se e imagjinonin se sa dobi dhe dobi do të sillnin dorëshkrimet që lanë pas, të cilat përfundimisht u bënë pronë e Të gjithë Umetit Mysliman. Njerëzit vazhdojnë të lexojnë librat e tyre dhe ndjekësit e tyre përcjellin njohuritë që kanë fituar prej tyre brez pas brezi. Duke përmendur emrin e një dijetari të tillë, njerëzit i drejtohen Allahut me një lutje për të. Kjo është një mëshirë që allahu ia jep kujt të dojë. Sa gjenerata Ka shpëtuar Allahu nga gabimet, gabimet dhe mëkatet përmes një shkencëtari, dhe ky shkencëtar merr një shpërblim jo më pak se shpërblimi i të gjithë atyre që i dëgjojnë fjalët e tij deri Në Ditën e Gjykimit, dhe shpërblimi i tyre nuk ulet nga kjo. O Allah, na ndihmo të lëmë pas diçka që do të përfitonte dhe do të përfitonte njerëzit, si dhe të përhapim dije të dobishme dhe të jemi në mesin e atyre që e fitojnë vetë! Zot, sigurohu që pasardhësit tanë të jenë të drejtë dhe drejtohu Tek ti me lutje të mira për ne!
Njohuritë e lëna pas nga shkencëtarët nuk vdesin me to. Ai vazhdon të jetojë në libra, mësime dhe zemrat e njerëzve që e adoptojnë dhe e përcjellin atë. Kjo trashëgimi bëhet burim përfitimi për shumë breza, madje shekuj pas vdekjes së vetë shkencëtarit, veprat e të cilit janë ende duke u studiuar dhe përfitojnë Umetin Mysliman dhe mbarë njerëzimin.
Në Islam, besohet se ai që transmeton njohuri të dobishme merr një shpërblim (sawab) jo vetëm për veprat e tij, por edhe për ata që ndjekin mësimet e tij. Kjo do të thotë që edhe pas vdekjes, një shkencëtar vazhdon të marrë një shpërblim për çdo vepër të mirë të bërë falë njohurive të tij. Kjo nënvizon rëndësinë e qëllimit (niyat) të dijetarit: nëse ai kërkonte kënaqësinë e Allahut, atëherë punët e tij do të sjellin përfitime dhe shpërblime edhe pas vdekjes së tij.
Allahu tregon mëshirë të veçantë për ata që ia kushtojnë jetën kërkimit dhe përhapjes së dijes. Emrat e tyre mbahen mend, ata luten dhe punët e tyre janë arsyeja që shumë njerëz shpëtohen nga gabimi dhe mëkati. Gjithashtu tregon se dija nuk është vetëm një arritje intelektuale, por edhe një shërbim shpirtëror që e afron një person me Allahun.
Ky këshillë i bën thirrje çdo Muslimani që të përpiqet të lërë pas diçka të dobishme: qoftë njohuri, vepra të mira, bamirësi apo edukim i pasardhësve të drejtë. Kjo trashëgimi bëhet një mënyrë për të vazhduar veprat e mira edhe pas vdekjes, e cila korrespondon me hadithin e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të).: "Kur një person vdes, e gjithë biznesi i tij ndalet, përveç tre: bamirësi e vazhdueshme (sadaqa jariya), njohuri që njerëzit mund të përdorin, ose një fëmijë i drejtë që do të lutet për të."(Muslim).
Ndërtimi përmban një lutje që pasardhësit të jenë të drejtë dhe të vazhdojnë punën e paraardhësve të tyre. Kjo nxjerr në pah rëndësinë e edukimit dhe kalimit të vlerave shpirtërore tek brezat e ardhshëm. Pasardhësit e drejtë që luten për prindërit dhe paraardhësit e tyre bëhen burim shpërblimi i vazhdueshëm për ta.
Kjo festë është një kujtesë e përgjegjësisë kolektive të Ummetit Musliman për ruajtjen dhe përhapjen e dijes. Të gjithë ata që kanë njohuri janë të detyruar ta ndajnë atë me të tjerët në mënyrë që shoqëria të mos zhytet në injorancë dhe mashtrim. Ai gjithashtu thekson se njohuritë duhet të jenë të dobishme dhe të synojnë përfitimin e njerëzve, dhe jo vetëm për prestigjin ose përfitimin e tyre. Në Islam, dija nuk ndahet nga spiritualiteti. Njohja e vërtetë e çon një person të kuptojë madhështinë e Allahut, të forcojë besimin dhe të kryejë vepra të mira. Prandaj, dijetarët që lënë pas dije të dobishme konsiderohen se janë të afërt Me Allahun.
Ky këshillë na kujton se dija nuk është vetëm informacion, por një mjet që mund të ndryshojë jetën e njerëzve, t'i shpëtojë ata nga mashtrimi dhe të çojë në kënaqësinë e Allahut. Ai i bën thirrje Çdo Muslimani të përpiqet të sigurojë që jeta dhe veprat e tij të përfitojnë jo vetëm veten, por edhe brezat e ardhshëm. Kjo është rruga drejt shpërblimit të përjetshëm dhe mëshirës së Allahut. Lutja që përfundon ndërtimin shpreh dëshirën që punët dhe pasardhësit tanë të bëhen burim i mirësisë dhe mëshirës, dhe që ne të jemi në mesin e atyre që përfitojnë njerëzit dhe i afrohen Allahut përmes dijes dhe veprave të mira...