Знание – это не то, что выучено, знание – это то, что приносит пользу!

Knowledge is not something that is learned, knowledge is something that benefits! / Bilgi öğrenilen değildir, bilgi fayda sağlayan şeydir! / Dija nuk është diçka që mësohet, dija është diçka që përfiton!

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ар-Раби’ ибн Сулейман, да помилует его Аллах, сказал: سَمِعْتُ الشَّافِعِيَّ مِرَارًا كَثِيرَةً يَقُولُ: لَيْسَ الْعِلْمُ مَا حُفِظَ الْعِلْمُ مَا نَفَعَ «Я слышал как аш-Шафи’и неоднократно говорил: “Знание – это не то, что выучено, знание – это то, что приносит пользу!”». Абу Ну’айм в «Хильятуль-аулия», 9/123.

Имам аш-Шафи’и указывает, что знание само по себе, если оно остается лишь в теории, не имеет ценности. Знание должно быть практичным и приносить пользу — как самому человеку, так и окружающим. Можно выучить множество религиозных текстов или научных фактов, но если это не влияет на поведение, образ жизни или не помогает другим, то такое знание становится бесполезным.

Польза знания проявляется в его применении. В исламском контексте это означает, что знание должно вести к богобоязненности, улучшению характера, совершению добрых дел и помощи другим. Знание должно быть источником света, который направляет человека на правильный путь, помогает ему отличать истину от лжи и добро от зла.

Тот, кто обладает знанием, несет ответственность за его использование. Знание обязывает человека делиться им с другими, учить, наставлять и помогать. Если знание не приводит к действиям, то это может быть признаком высокомерия или пренебрежения своей ответственностью.

Имам аш-Шафи’и также подчеркивает важность искренности в приобретении и применении знания. Знание должно быть ради Аллаха, а не ради мирских целей, таких как слава, богатство или статус. Истинное знание очищает сердце и укрепляет связь с Аллахом. Человек который изучает Коран и Сунну, должен не только запоминать тексты, но и применять их в своей жизни: быть честным, справедливым, милосердным и помогать другим. Только тогда его знание становится полезным.

Знание должно служить обществу, Умме. Ученые, учителя и наставники обязаны передавать свои знания другим, чтобы общество становилось лучше и справедливее. Слова имама аш-Шафи’и напоминают нам, что истинное знание — это не просто информация, а инструмент для улучшения себя и мира вокруг. Оно должно вести к действиям, которые приносят пользу в этой жизни и готовят нас к жизни вечной. Поэтому важно не только учиться, но и применять полученные знания с искренностью и ответственностью...

Knowledge is not something that is learned, knowledge is something that benefits!

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Ar-Rabi’ Ibn Sulayman, yeah, have mercy on him, said: سَمِعْتُ الشَّافِعِيَّ مِرَارًا كَثِيرَةً يَقُولُ: مَا لَيْسَ الْعِلْمُ حُفِظَ الْعِلْمُ مَا نَفَعَ "I have heard al-Shafi'i repeatedly say, 'Knowledge is not something that is learned, knowledge is something that benefits!”». Abu Nu'aym in "Hilyatul-awliya", 9/123.

Imam al-Shafi'i points out that knowledge in itself, if it remains only in theory, has no value. Knowledge should be practical and beneficial, both for the person himself and for others. You can learn a lot of religious texts or scientific facts, but if this does not affect behavior, lifestyle, or help others, then such knowledge becomes useless.

The benefits of knowledge are shown in its application. In the Islamic context, this means that knowledge should lead to piety, improvement of character, doing good deeds and helping others. Knowledge should be a source of light that guides a person on the right path, helps him distinguish truth from falsehood and good from evil.

Whoever has knowledge is responsible for using it. Knowledge obliges a person to share it with others, teach, mentor and help. If knowledge does not lead to action, then this may be a sign of arrogance or neglect of one's responsibility.

Imam Al-Shafi'i also emphasizes the importance of sincerity in acquiring and applying knowledge. Knowledge should be for the sake of Allah, not for worldly goals such as fame, wealth, or status. True knowledge cleanses the heart and strengthens the connection with Allah. A person who studies the Qur'an and the Sunnah should not only memorize the texts, but also apply them in his life: be honest, fair, merciful and help others. Only then does his knowledge become useful.

Knowledge should serve society and the Ummah. Scientists, teachers, and mentors are obligated to pass on their knowledge to others so that society becomes a better and fairer place. Imam al-Shafi'i's words remind us that true knowledge is not just information, but a tool for improving ourselves and the world around us. It should lead to actions that benefit us in this life and prepare us for eternal life. Therefore, it is important not only to study, but also to apply the acquired knowledge with sincerity and responsibility...

Bilgi öğrenilen değildir, bilgi fayda sağlayan şeydir!

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Ar-Rabi’ ibn Süleyman, Allah ona rahmet etsin, şöyle dedi: سَمِعْتُ الشَّافِعِيَّ مِرَارًا كَثِيرَةً يَقُولُ: لَيْسَ الْعِلْمُ مَا حُفِظَ الْعِلْمُ مَا نَفَعَ «duydum ash-Şafii ve tekrar tekrar söyledi: “Bilgi ne değildir öğrenmiş, bilgisi – ne fayda!”». Ebu Nu'aym, Hilyatul-Evliya'da, 9/123.

İmam Şafii, yalnızca teoride kalırsa bilginin kendisinin hiçbir değeri olmadığını belirtir. Bilgi pratik olmalı ve hem kişinin kendisine hem de başkalarına fayda sağlamalıdır. Öğrenilebilecek çok sayıda dini metin veya bilimsel gerçek vardır, ancak bu davranışı, yaşam tarzını etkilemezse veya başkalarına yardım etmezse, bu tür bilgiler işe yaramaz hale gelir.

Bilginin faydaları, kullanımında kendini gösterir. İslami bağlamda bu, bilginin Allah'tan korkmaya, karakteri iyileştirmeye, iyi işler yapmaya ve başkalarına yardım etmeye yol açması gerektiği anlamına gelir. Bilgi, insanı doğru yola yönlendiren, gerçeği yalandan, iyiyi kötülükten ayırmasına yardımcı olan bir ışık kaynağı olmalıdır.

Bilgiye sahip olan, onu kullanmaktan sorumludur. Bilgi, insanı başkalarıyla paylaşmaya, öğretmeye, talimat vermeye ve yardım etmeye zorlar. Bilgi eyleme yol açmıyorsa, bu kibir belirtisi olabilir veya kişinin sorumluluğunu ihmal edebilir.

İmam Şafi'i de bilginin edinilmesinde ve uygulanmasında samimiyetin önemini vurguluyor. Bilgi, şöhret, zenginlik veya statü gibi dünyevi amaçlar için değil, Allah uğruna olmalıdır. Gerçek bilgi kalbi arındırır ve Allah'la bağı güçlendirir. Kuran ve Sünneti okuyan bir kişi sadece metinleri ezberlemekle kalmaz, aynı zamanda bunları hayatında da uygulamalıdır: dürüst, adil, merhametli olmak ve başkalarına yardım etmek. Ancak o zaman onun bilgisi faydalı olur.

Bilgi topluma, Ümmet'e hizmet etmelidir. Akademisyenler, öğretmenler ve akıl hocaları, toplumun daha iyi ve daha adil hale gelmesi için bilgilerini başkalarına aktarmakla yükümlüdür. İmam Şafi'nin sözleri bize gerçek bilginin sadece bilgi olmadığını, kendimizi ve çevremizdeki dünyayı iyileştirmek için bir araç olduğunu hatırlatır. Bu hayatta fayda sağlayan eylemlere yol açmalı ve bizi sonsuz yaşama hazırlamalıdır. Bu nedenle sadece öğrenmek değil, edindikleri bilgileri samimiyet ve sorumlulukla uygulamak da önemlidir...

Dija nuk është diçka që mësohet, dija është diçka që përfiton!

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Ar-Rabi' Ibn Sulayman, po, ki mëshirë mbi të, tha: سَمِعْتُ الشَّافِعِيَّ مِرَارًا كَثِيرَةً يَقُولُ: مَا لَيْسَ الْعِلْمُ حُفِظَ الْعِلْمُ مَا نَفَعَ "e kam dëgjuar el-shafi'i në mënyrë të përsëritur të thonë, 'Njohuri nuk është diçka që mësohet, dituria është diçka që përfitimet!”». Abu Nu'aym në" Hilyatul-awliya", 9/123.

Imam el-Shafi'i thekson se dija në vetvete, nëse mbetet vetëm në teori, nuk ka vlerë. Njohuritë duhet të jenë praktike dhe të dobishme, si për vetë personin ashtu edhe për të tjerët. Ju mund të mësoni shumë tekste fetare ose fakte shkencore, por nëse kjo nuk ndikon në sjelljen, stilin e jetës ose ndihmon të tjerët, atëherë një njohuri e tillë bëhet e padobishme.

Përfitimet e njohurive tregohen në zbatimin e saj. Në kontekstin Islam, kjo do të thotë se dija duhet të çojë në devotshmëri, përmirësim të karakterit, duke bërë vepra të mira dhe duke ndihmuar të tjerët. Njohuria duhet të jetë një burim drite që udhëzon një person në rrugën e duhur, e ndihmon atë të dallojë të vërtetën nga gënjeshtra dhe të mirën nga e keqja.

Kushdo që ka njohuri është përgjegjës për përdorimin e tij. Njohuria e detyron një person ta ndajë atë me të tjerët, të mësojë, të mentorojë dhe të ndihmojë. Nëse njohuria nuk çon në veprim, atëherë kjo mund të jetë një shenjë e arrogancës ose neglizhencës së përgjegjësisë së dikujt.

Imam el-Shafi'i gjithashtu thekson rëndësinë e sinqeritetit në marrjen dhe zbatimin e njohurive. Dituria duhet të jetë për hir të Allahut, jo për qëllime të kësaj bote siç janë fama, pasuria apo statusi. Dija e vërtetë pastron zemrën dhe forcon lidhjen me Allahun. Një person që studion Kuranin dhe Sunetin jo vetëm që duhet të mësojë përmendësh tekstet, por edhe t'i zbatojë ato në jetën e tij: të jetë i sinqertë, i drejtë, i mëshirshëm dhe të ndihmojë të tjerët. Vetëm atëherë njohuritë e tij bëhen të dobishme.

Dituria duhet t'i shërbejë shoqërisë dhe Umetit. Shkencëtarët, mësuesit dhe mentorët janë të detyruar t'ua transmetojnë njohuritë e tyre të tjerëve në mënyrë që shoqëria të bëhet një vend më i mirë dhe më i drejtë. Fjalët e Imam el-Shafi'it na kujtojnë se dija e vërtetë nuk është vetëm informacion, por një mjet për të përmirësuar veten dhe botën përreth nesh. Duhet të çojë në veprime që na sjellin dobi në këtë jetë dhe të na përgatisë për jetën e përjetshme. Prandaj, është e rëndësishme jo vetëm të studioni, por edhe të zbatoni njohuritë e fituara me sinqeritet dhe përgjegjësi...