Время расплаты пришло — и для тиранов, и для молчащих...

The time of reckoning has come — both for tyrants and for those who remain silent... / Hesaplaşma zamanı geldi - hem zorbalar hem de sessizler için... / Ka ardhur koha e llogaritjes — si për tiranët ashtu edhe për ata që heshtin...

В один из самых священных периодов исламского календаря, когда миллионы мусульман по всему миру готовятся к хаджу и празднику Ид аль-Адха, в Газе происходит параллельное паломничество — паломничество боли, жертвы и надежды. Люди, лишённые элементарного права на жизнь, делают свою жертву — не только жертвенных животных, как это предписано в Исламе, но самих себя, своих детей, домов, воспоминаний и будущего. Это — не иносказание. Это — реальность...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Газа не просто город. Газа — это зеркало нашей эпохи, лакмусовая бумажка человеческой морали. Сегодня там, на святой земле, не просто гибнут люди — там происходит великое испытание истины, справедливости и духовной стойкости. Мир молчит, когда целый народ оказывается в положении, которое в истории не раз заканчивалось трагедиями. Концентрационные лагеря, массовый голод, систематическое уничтожение инфраструктуры, образования, медицины, будущего. Всё это не гипотеза, не сценарий апокалипсиса, а реальность, в которой живут наши братья и сёстры. И с каждым днём становится всё яснее: "Израиль" больше не прячет свои намерения — он действует открыто, с расчетом на безнаказанность.

Но перед этим адом, в самом его эпицентре, стоит Газа. И она стоит с высоко поднятой головой. В дни, когда миллионы мусульман готовятся принести своих баранов в жертву ради Аллаха, жители Газы уже принесли свою жертву. Они отдали самое дорогое. Не по выбору, а по вынужденному зову истины. Кто-то — свою жизнь, кто-то — своих детей, кто-то — всё имущество. И как не вспомнить слова Ибрахима (мир ему), который был готов пожертвовать своим сыном ради покорности Всевышнему? "Поистине, моя молитва, мои жертвоприношения, моя жизнь и моя смерть принадлежат Аллаху, Господу миров". (Коран 6:162).

Праздник Ид — это время очищения, прощения, солидарности и щедрости. Если кто-то из нас празднует, зная, что его братья и сёстры в Газе умирают от голода и под бомбами, то наш праздник неполон. Истинное подражание Сунне — это не только приносить в жертву барана, но встать за истину, даже если она горька. Сегодняшние страдания Газы — это испытание не только палестинцев, но и всего человечества. Сможем ли мы отличить истину от лжи? Сможем ли мы сказать «достаточно» несправедливости? Сможем ли мы праздновать мир, не защитив тех, кто умирает за него?

В истории человечества редко встречаются моменты, когда страдания одного народа становятся символом борьбы за справедливость всего мира. Сегодня мир стал свидетелем одной из самых драматичных и трагических страниц современной истории — кризиса в секторе Газа. Этот конфликт, который продолжается десятилетиями, перешел в новую фазу, где каждое слово, каждый поступок и каждая жертва приобретают глубокий духовный и гуманитарный смысл.

Сегодня жители Газы живут в условиях, которые можно сравнить с этой древней историей жертвоприношения. Они ежедневно приносят жертвы — свои жизни, семьи, дома, будущее — ради того, чтобы сохранить свою землю, свою культуру и свою веру. Как отмечено в обращении: «Некоторые пожертвовали собой, некоторые — своими детьми, некоторые — своими домами, работой и всем, чем они владели». Это не просто слова. Это реальность, которая разворачивается перед глазами всего мира.

Ислам учит нас, что жертвенность должна быть направлена на достижение благих целей. Если жертвы остаются безответными, если их игнорируют или используют для оправдания новых страданий, то сама суть этого акта теряет свой духовный смысл. Поэтому мусульмане всего мира обязаны поддержать этот призыв к миру и справедливости, чтобы жертвы палестинцев не оказались напрасными.

Журналист 12 канала говорит о ситуации в "Израиле" как о «фильме ужасов». Но это не просто метафора. Реальность такова, что миллионы людей в Газе находятся на грани выживания. Двухмесячная блокада, голод, бомбардировки и систематическое уничтожение инфраструктуры — это не что иное, как гуманитарная катастрофа. И хотя политические лидеры могут называть это «безопасностью» или «защитой интересов», мировое сообщество не может оставаться в стороне.

Проблема заключается не только в действиях одного правительства или одной страны. Она глубже — это вопрос морального выбора каждого человека, каждой страны, каждого лидера. Когда мы говорим о геноциде, этнических чистках и нарушении прав человека, мы говорим о том, что касается всех нас. Это наша совесть, наша ответственность и наш долг перед будущими поколениями.

Мусульмане, христиане, иудеи, буддисты, атеисты — все мы часть одного человечества. Ислам учит нас, что каждый человек, независимо от его веры или происхождения, имеет право на жизнь, свободу и достоинство. Поэтому призыв к действию должен быть адресован не только мусульманам, но и всем людям доброй воли.

Каждый из нас должен использовать свой голос, чтобы осудить насилие и несправедливость. Будь то через социальные сети, участие в мирных протестах или обсуждение проблемы с друзьями и семьей, важно, чтобы информация распространялась. Наши правительства и международные организации обязаны вмешаться, чтобы положить конец этому конфликту. Мы должны требовать прекращения поставок оружия, экономической изоляции агрессора и защиты прав палестинского народа.

Многие люди не понимают истинную природу конфликта. Расскажите о нем своим близким, используйте достоверные источники информации и помогите другим понять важность мира и справедливости. Праздник Ид аль Адха символизирует победу над эгоизмом, страхом и ненавистью. Он напоминает нам о том, что жертвы должны быть направлены на благие цели, а не на уничтожение. В этом году праздник не может быть полноценным, пока дети в Газе голодают, пока семьи разрываются на части, а дома превращаются в руины.

Наш долг — сделать все возможное, чтобы праздник Ид аль Адха наступил не только для одних, но для всех. Чтобы он стал символом мира, безопасности и справедливости. Чтобы жертвы, принесенные сегодня, стали последними на пути к лучшему будущему. «О Аллах, пусть праздник Ид не наступит, пока мы не совершим жертвоприношение в полном мире и безопасности, навсегда.» - это не просто ду'а палестинцев.  Это призыв к действию. И мы обязаны услышать его

Пусть Аллах примет жертвы мучеников Газы, укрепит их в терпении и дарует им победу. Пусть наш Курбан будет не только актом обряда, но актом пробуждения, действия и сострадания. О, Аллах, сделай этот Ид праздником мира для всех угнетённых. Аминь!

The time of reckoning has come — both for tyrants and for those who remain silent...

During one of the most sacred periods of the Islamic calendar, when millions of Muslims around the world prepare for Hajj and the celebration of Eid al-Adha, a parallel pilgrimage is taking place in Gaza — a pilgrimage of pain, sacrifice, and hope. People deprived of the basic right to life are making their sacrifice—not only of sacrificial animals as prescribed in Islam, but of themselves, their children, homes, memories, and futures. This is not a metaphor. This is reality.

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Gaza is not just a city. Gaza is a mirror of our era, a litmus test of human morality. Today, on this holy land, it is not just people who are dying—there is a great trial of truth, justice, and spiritual resilience unfolding. The world remains silent while an entire population finds itself in a situation that has historically ended in tragedy. Concentration camps, mass starvation, systematic destruction of infrastructure, education, medicine, and future prospects. All this is not a hypothesis or an apocalyptic scenario—it is the reality in which our brothers and sisters live. And with each passing day, it becomes clearer: "Israel" no longer hides its intentions—it acts openly, counting on impunity.

But before this hell, at its very epicenter, stands Gaza. And it stands with its head held high. During the days when millions of Muslims are preparing to sacrifice their sheep in devotion to Allah, the people of Gaza have already made their sacrifice. They gave what was most precious. Not by choice, but out of compelled obedience to truth. Some gave their lives, others their children, still others everything they owned. And how can we not recall the words of Ibrahim (peace be upon him), who was ready to sacrifice his son for submission to the Almighty? “Indeed, my prayer, my rites of sacrifice, my living and my dying are for Allah, Lord of the worlds” (Quran 6:162).

Eid is a time of purification, forgiveness, solidarity, and generosity. If any of us celebrates knowing that our brothers and sisters in Gaza are dying of hunger and under bombs, then our celebration is incomplete. True adherence to the Sunnah is not only about sacrificing a ram but standing for the truth, even if it is bitter. Today’s suffering in Gaza is a test not only for Palestinians but for all humanity. Will we be able to distinguish truth from falsehood? Will we be able to say "enough" to injustice? Will we celebrate peace without protecting those who die for it?

Rarely in human history do the sufferings of one nation become a symbol of the struggle for justice for the entire world. Today, the world bears witness to one of the most dramatic and tragic chapters of modern history—the crisis in the Gaza Strip. This conflict, which has lasted for decades, has entered a new phase where every word, every action, and every sacrifice takes on deep spiritual and humanitarian meaning.

Today, the residents of Gaza live in conditions comparable to this ancient story of sacrifice. They sacrifice daily—their lives, families, homes, and futures—to preserve their land, culture, and faith. As noted in the statement: "Some sacrificed themselves, some their children, some their homes, jobs, and everything they owned." These are not just words. This is a reality unfolding before the eyes of the whole world.

Islam teaches us that sacrifice should be directed toward achieving noble goals. If sacrifices go unanswered, if they are ignored or used to justify further suffering, then the very essence of this act loses its spiritual meaning. Therefore, Muslims around the world are obligated to support this call for peace and justice so that the sacrifices of the Palestinians do not prove futile.

A journalist from Channel 12 speaks of the situation in "Israel" as a "horror movie." But this is no mere metaphor. Reality is such that millions of people in Gaza are on the brink of survival. A two-month blockade, famine, bombings, and systematic destruction of infrastructure—this is nothing other than a humanitarian catastrophe. While political leaders may call this "security" or "defense of interests," the global community cannot remain indifferent.

The problem lies not only in the actions of one government or one country. It runs deeper—it is a question of moral choice for every person, every nation, every leader. When we speak of genocide, ethnic cleansing, and human rights violations, we speak of something that concerns us all. It is our conscience, our responsibility, and our duty to future generations.

Muslims, Christians, Jews, Buddhists, atheists—we are all part of one humanity. Islam teaches us that every human being, regardless of faith or origin, has the right to life, freedom, and dignity. Therefore, the call to action must be addressed not only to Muslims but to all people of goodwill.

Each of us must use our voice to condemn violence and injustice. Whether through social media, participation in peaceful protests, or discussing the issue with friends and family, it is important that information spreads. Our governments and international organizations are obligated to intervene to end this conflict. We must demand an end to arms supplies, economic isolation of the aggressor, and protection of the rights of the Palestinian people.

Many people do not understand the true nature of the conflict. Explain it to your loved ones, using reliable sources of information, and help others understand the importance of peace and justice. The holiday of Eid al-Adha symbolizes victory over selfishness, fear, and hatred. It reminds us that sacrifices must be directed toward noble causes, not destruction. This year, the celebration cannot be complete while children in Gaza starve, families are torn apart, and homes turn into ruins.

It is our duty to do everything possible to ensure that Eid al-Adha comes not only for some but for all. Let it become a symbol of peace, security, and justice. Let the sacrifices made today be the last on the path to a better future. "O Allah, let the festival of Eid not come until we make our sacrifice in full peace and security forever." This is not just the dua of the Palestinians; it is a call to action. And we are obligated to hear it.

May Allah accept the sacrifices of the martyrs of Gaza, strengthen them in patience, and grant them victory. May our Qurbani be not only an act of ritual but an act of awakening, action, and compassion. O Allah, make this Eid a celebration of peace for all the oppressed. Ameen!

Hesaplaşma zamanı geldi - hem zorbalar hem de sessizler için...

İslam takviminin en kutsal dönemlerinden birinde, dünyanın dört bir yanındaki milyonlarca Müslüman Hac ve Kurban Bayramı için hazırlanırken, Gazze'de paralel bir hac gerçekleşiyor — acı, fedakarlık ve umut haccı. Temel yaşama hakkından mahrum bırakılan insanlar, İslam'da belirtildiği gibi kurban hayvanlarını değil, kendilerini, çocuklarını, evlerini, anılarını ve geleceklerini feda ediyorlar. Bu bir mecaz değil. Gerçek bu.

Hamd olsun Allah'a, O'na övgü ederiz ve yardımını ve affını dileriz. Kendimizi kötülüklerden ve kötü işlerden korumak için Allah'a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse onu kimse şaşırtamaz, kimi de Allah yolundan çıkarırsa onu kimse doğruya iletemez. Tek ilah olan Allah'a ibadet etmekten başka hiçbir tanrı olmadığını ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve elçisi olduğunu şahitlik ederiz.

Gazze sadece bir şehir değil. Gazze çağımızın aynası, insan ahlakının lakmus kağıdı. Bugün bu kutsal toprakta insanlar ölürken — adaletin, gerçeğin ve manevi direncin büyük sınavı gerçekleşiyor. Dünya sessiz kalıyor, tarihte birçok kez trajedilerle sonuçlanan durumlarda olduğu gibi tüm bir halk açlığa, bombalamalara ve sistematik tahripata maruz kalıyor. Bütün bunlar bir hipotez veya felaket senaryosu değil, kardeşlerimizin içinde yaşadığı gerçeklik. Her geçen gün daha da açık hale geliyor ki "İsrail" niyetlerini artık gizlemiyor — cezadan kurtulma garantisiyle açıkça hareket ediyor.

Ancak bu cehennemin tam merkezinde Gazze dimdik duruyor. Başını yukarıda tutarak duruyor. Milyonlarca Müslümanın Allah için koyunlarını kurban etmeye hazırlandığı günlerde, Gazze halkı zaten fedakarlığını yaptı. En değerli şeyi verdiler. Seçimle değil, hakikate karşı zorunlu bir çağrıyla. Bazıları hayatlarını, bazıları çocuklarını, bazıları da her şeyini feda etti. İbrahim’in (aleyhisselam) sözlerini hatırlamak mümkün mü? Oğlunu Allah’a itaat için feda etmeye hazır olan İbrahim: “Şüphesiz namazım, kurbanlarım, yaşamım ve ölümüm Allah içindir, alemlerin Rabbi.” (Kur'an 6:162)

Bayram, arınma, bağışlama, dayanışma ve cömertlik zamanıdır. Eğer bizden biri, kardeşlerimizin Gazze'de açlıktan ve bombalardan öldüğünü bilerek kutlama yaparsa, bayramımız eksik kalır. Sünnet’e uygunluğun anlamı sadece bir koç kesmek değildir, gerçeğe aykırı olsa bile onun uğruna durmaktır. Bugün Gazze’de yaşanan acılar sadece Filistinliler için değil, tüm insanlık için bir sınavdır. Hakikati yanlışlıktan ayırabilir miyiz? Zulme “yeter” diyebilir miyiz? Barışı kutlayabilir miyiz, eğer onun uğruna ölenleri korumazsak?

İnsanlık tarihinde nadiren bir halkın acıları tüm dünyanın adalet mücadelesi için sembol haline gelir. Bugün dünya modern tarihin en dramatik ve trajik bölümlerinden birine tanık oluyor — Gazze kuşatması. Onlarca yıldır süren bu çatışma, artık her söz, her eylem ve her fedakarlığın derin manevi ve insani bir anlam taşıdığı yeni bir aşamaya geçti.

Bugün Gazze halkı bu eski fedakarlık hikayesiyle karşılaştırılabilir koşullarda yaşıyor. Her gün hayatlarını, ailelerini, evlerini, geleceklerini feda ediyorlar — topraklarını, kültürlerini ve inançlarını korumak için. Deyim yerindeyse: "Bazıları kendilerini, bazıları çocuklarını, bazıları evlerini, işlerini ve sahip olduklarının hepsini feda etti." Bunlar sadece sözler değil. Dünyanın gözleri önünde gerçekleşen bir gerçeklik.

İslam bize fedakarlığın iyi amaçlar için yapılmasını öğütler. Eğer fedakarlıklar cevapsız kalırsa, görmezden gelinirse veya yeni acıları haklı çıkarmak için kullanılırsa, bu eylemin manevi anlamı kaybolur. Dolayısıyla, dünyanın Müslümanları bu barış ve adalet çağrısını desteklemekle yükümlüdür, böylece Filistinlilerin fedakarlıkları boşa gitmesin.

Kanal muhabiri "İsrail"deki durumu "korku filmi" olarak tanımlıyor. Ancak bu bir metafor değil. Gerçek şu ki, Gazze'deki milyonlarca insan hayatta kalma sınırında. İki aylık abluka, açlık, bombardıman ve sistematik altyapı tahribatı — bu bir insani felaket. Siyasi liderler bunu "güvenlik" veya "menfaat savunması" olarak adlandırabilir, ancak dünya toplumu kayıtsız kalamaz.
Sorun sadece bir hükümetin veya ülkenin eylemleriyle ilgili değil. Daha derin — her insanın, her ulusun, her liderin ahlaki seçim sorusu. Soykırım, etnik temizlik ve insan hakları ihlallerinden bahsederken, hepimizi ilgilendiren bir konudan bahsediyoruz. Bu bizim vicdanımız, sorumluluğumuz ve gelecek nesillere karşı görevimiz.

Müslümanlar, Hristiyanlar, Yahudiler, Budistler, ateistler — hepimiz tek bir insanlık parçasıyız. İslam bize her insanın, inancından veya kökeninden bağımsız olarak yaşama, özgürlük ve onur hakkı olduğunu öğretir. Bu nedenle eylem çağrısı yalnızca Müslümanlara değil, tüm iyi niyetli insanlara yöneliktir.

Her birimiz şiddet ve adaletsizliğe karşı sesimizi yükseltmeliyiz. Sosyal medya, barışçıl protestolara katılma veya arkadaşlar ve aileyle konuyu tartışmak yoluyla bilgi yayılmalıdır. Hükümetlerimiz ve uluslararası örgütler çatışmayı sona erdirmek için müdahale etmekle yükümlüdür. Silah ihracatına son verilmesini, saldırganın ekonomik izolasyonunu ve Filistin halkının haklarının korunmasını talep etmeliyiz.

Çoğu insan çatışmanın gerçek doğasını anlamıyor. Sevdiklerinize güvenilir kaynaklar kullanarak bunu açıklayın ve diğerlerine barış ve adaletin önemini anlatın. Kurban Bayramı bencillik, korku ve nefret üzerine zaferi simgeler. Fedakarlıkların iyi amaçlar için yapılması gerektiğini hatırlatır, yoksa tahribat için değil. Bu yıl, Gazze'deki çocuklar açlıktan ölürken, aileler paramparça olurken ve evler harabe haline gelirken bayram tamamlanamaz.

Görevimiz, Kurban Bayramı'nın sadece bazıları için değil, herkes için olmasını sağlamak. Barış, güvenlik ve adalet sembolü haline gelsin. Bugün yapılan fedakarlıklar daha iyi bir gelecek yolunda son fedakarlıklar olsun. "Allah'ım, tam barış ve güvenlik içinde kurban kesene kadar bayram gelmesin." Bu sadece Filistinlilerin duaları değil; eylem çağrısıdır. Ve bunu duymakla yükümlüyüz.

Allah Gazze şehitlerinin fedakarlıklarını kabul etsin, sabırlarını güçlendirsin ve onlara zafer nasip etsin. Kurbanlarımız sadece bir ritüel değil, uyanış, eylem ve şefkat eylemi olsun. Ey Allah, bu bayramı bütün ezilenler için barış bayramı kıl. Âmin!

Ka ardhur koha e llogaritjes — si për tiranët ashtu edhe për ata që heshtin...

Në një nga periodat më të shenjta të kalendarit islame, kur miliona muslimanë në të gjithë botën po përgatiten për Haxhin dhe festën e Kurban Bajramit, në Gazë po ndodh një haxh paralel — një haxh i dhimbjes, urtësisë dhe shpresës. Njerëzit, të prishur nga e drejta themelore për jetë, po bëjnë urtësinë e tyre — jo vetëm duke dhënë kafshët për urtësi, siç është parashikuar në Islam, por duke dhënë vetveten, fëmijët e tyre, shtëpitë, kujtimet dhe të ardhmen. Kjo nuk është një figurë e stilit. Kjo është realiteti.

Lavdi Allahu, neve që e lavdojmë dhe prekim ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë strehim nga Allahu nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet e gabuara. Kush të udhëhequr nga Allahu nuk mund të çojë në rrugë të gabuar, dhe kush lënë nga Ai nuk mund të udhëhiqet në rrugën e vërtetë. Ne martojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të Vetmit, dhe ne martojmë se Muhamedi është rob dhe dërgues i Tij.

Gaza nuk është thjesht një qytet. Gaza është pasqyra e epokës sonë, letrë litmus për moralin njerëzor. Sot atje, në tokën e shenjtë, nuk po vdesin thjesht njerëz — aty po ndodh një provë madhore e vërtetësisë, drejtësisë dhe forcës spirituale. Bota qëndron e heshtur, kur një popull i tërë gjendet në një situatë që historikisht ka përfunduar në tragjedi. Kampet e përqendrimit, uria masive, shkatërrimi sistematik i infrastrukturës, arsimi, mjekësisë dhe të ardhmes. Të gjitha këto nuk janë hipoteza apo scenari apokaliptik — kjo është realiteti në të cilin jetojnë vëllazërit dhe motrat tanë. Dhe me çdo ditë që kalon, bëhet më e qartë: "Izraeli" nuk fsheh më qëllimet e tij — ai vepron hapur, duke numëruar në mospërgjegjshmëri.

Por para këtij ferrit, në epicentër të tij, qëndron Gaza. Dhe ajo qëndron me kokë të ngritur. Në ditët kur milionët e muslimanëve po përgatiten të sjellin dhënat e tyre për Allahun, banorët e Gazës tashmë kanë dhënë urtësinë e tyre. Ata kanë dhënë çka ka qenë më e saktë. Jo nga zgjedhja, por nga thirrja e detyruar e vërtetësisë. Disa dhënë jetën e tyre, disa fëmijët e tyre, disa gjithçka që ata posedonin. Dhe si të mos kujtojmë fjalët e Ibrahimit (paqe mbi të), i cili ishte gati të urtësojë djalin e tij për nënshtrim ndaj Zotit të Madh: "Vërtetë, lutjet e mia, urtësitë e mia, jeta dhe vdekja ime i përkasin Allahut, Zoti i Botëve". (Kur’an 6:162).

Festë e Id-it është koha e pastrimit, faljes, solidaritetit dhe gjallërisë. Nëse dikush prej nesh feston, duke ditur se vëllazërit dhe motrat tanë në Gazë po vdesin nga uria dhe nën bombardimet, atëherë festa jonë nuk është e plotë. Vërtetë imitimi i Sunnes nuk është vetëm urtësimi i një dele, por është mbështetja e vërtetësisë, edhe nëse është e hidhur. Dhimbjet e sotme në Gazë janë prova jo vetëm për palestinezët, por për të gjithë njerëzimin. Do të jemi në gjendje të dallim vërtetësinë nga gënjeshtari? Do të jemi në gjendje të themi "mjaft" injorancës? Do të jemi në gjendje të festojmë pa mbrojtur ata që po vdesin për të?

Rrallë në historinë njerëzore vuajtjet e një kombi bëhen simbol i luftës për drejtësinë të gjithë botës. Sot bota po bëhet dëshmitar i njërës nga faqet më dramatike dhe tragjike të historisë moderne — kriza në sektorin e Gazës. Ky konflikt, i cili ka zgjatur për dhjetëra vjet, ka hyrë në një fazë të re, ku çdo fjalë, çdo veprim dhe çdo urtësi merr një kuptim të thellë spiritual dhe humanitar.

Sot banorët e Gazës jetojnë në kushte që mund të krahasohen me këtë histori të vjetër të urtësisë. Ata urtësojnë çdo ditë — jetën e tyre, familjen, shtëpinë, të ardhmen — për të ruajtur tokën e tyre, kulturën dhe besimin e tyre. Siç është thënë në deklaratë: "Disa kanë urtësuar veten, disa fëmijët e tyre, disa shtëpitë, punën dhe gjithçka që kanë poseduar." Këto nuk janë thjesht fjalë. Kjo është një realitet që po zhvillohet para syve të botës.

Islami na mëson se urtësia duhet të drejtohet drejt arritjes së qëllimeve të mira. Nëse urtësitë mbeten pa përgjigje, nëse ato neglizhohen ose përdoren për të justifikuar vuajtje të reja, atëherë vetë esenca e këtij akti humbet kuptimin e saj spirituale. Prandaj, muslimanët e të gjithë botës janë të detyruar të mbështesin këtë thirrje për paqe dhe drejtësi, në mënyrë që urtësitë e palestinezëve të mos jenë të pavlefshme.

Një gazetar i Kanalit 12 flet për situatën në "Izrael" si për një "film të tmerrit". Por kjo nuk është thjesht një metaforë. Realiteti është se milionët e njerëzve në Gazë janë në prag të mbijetesës. Bllokada dy-mujore, uria, bombardimet dhe shkatërrimi sistematik i infrastrukturës — kjo nuk është gjë tjetër veçse një katastrofë humanitare. Ndërsa liderët politikë mund ta quajnë këtë "siguri" ose "mbrojtje interesash", komuniteti ndërkombëtar nuk mund të qëndrojë pasiv.

Problemi nuk qëndron vetëm në veprimet e një qeverie ose një shteti. Problemi është më i thellë — është një pyetje e zgjedhjes morale për çdo person, çdo vend, çdo lider. Kur flasim për gjenocid, pastrime etnike dhe shkelje të të drejtave të njeriut, ne flasim për diçka që na prek të gjithë. Kjo është vetëdija jonë, përgjegjësia jonë dhe detyra jonë ndaj brezave të ardhshëm.

Muslimanët, krishterët, hebrejt, budistët, ateistët — të gjithë jemi pjesë e një njerëzimi. Islami na mëson se çdo njeri, pavarësisht nga besimi ose origjina e tij, ka të drejtë për jetë, liri dhe dinjitet. Prandaj, thirrja për veprim duhet të adresohet jo vetëm muslimanëve, por të gjithëve që kanë një dashni të mirë.

Secili prej nesh duhet të përdorë zërin e tij për të kundërshtuar dhunën dhe injorancën. Nga mediave sociale, pjesëmarrja në proteste paqësore deri në diskutimin e problemit me miqtë dhe familjen, është e rëndësishme që informacioni të përhapet. Qeveritë tona dhe organizatat ndërkombëtare janë të detyruara të ndërhyjnë për të mbaruar këtë konflikt. Ne duhet të kërkojmë ndalimin e furnizimeve me armë, izolimin ekonomik të agresorit dhe mbrojtjen e të drejtave të popullit palestinase.

Shumë njerëz nuk e kuptojnë natyrën e vërtetë të konfliktit. Shpjegoni këtë atyre të dashur, duke përdorur burime të besueshme të informacionit, dhe ndihmoji të tjerët të kuptojnë rëndësinë e paqes dhe drejtësisë. Festë e Id al Adha simbolizon fitoren mbi egoizmin, frikën dhe urrejtjen. Na kujton se urtësitë duhet të drejtohen drejt qëllimeve të mira, jo shkatërrimit. Këtë vit, festa nuk mund të jetë e plotë ndërsa fëmijët në Gazë po vdesin nga uria, familjet po thyhen dhe shtëpitë po bëhen në grusht.

Detyra jonë është të bëjmë gjithçka të mundshme që festa e Id al Adha të arrijë jo vetëm për disa, por për të gjithë. Le të bëhet simbol i paqes, sigurisë dhe drejtësisë. Le të bëhen urtësitë e sotme të fundit në rrugën drejt një të ardhme më të mirë. "O Allah, le të mos arrijë festa e Id derisa të bëjmë urtësinë në paqe të plotë dhe siguri, përgjithmonë." Kjo nuk është thjesht një du'a e palestinezëve. Kjo është një thirrje për veprim. Dhe ne jemi të detyruar ta dëgjojmë atë.

Të ketë Allahu urtësitë e shenjtë të Gazës, të fortësojë ngulmën e tyre dhe t'i japë atyre fitoren. Të ketë urtësia jonë jo vetëm një akt rituali, por një akt zgjimi, veprimi dhe mëshirë. O Allah, bëj këtë festë të Id për të gjithë të shtypurit një festë paqeje. Ameen!