«Вас будет много, но вы будете подобны мути, рассеянной в потоке...»

"There will be many of you, but you will be like mud scattered in a stream..." / "Birçoğunuz olacak, ama siz akıntı içinde dağılmış bir muti gibi olacaksınız..." / "Do të ketë shumë prej jush, por ju do të jeni si baltë e shpërndarë në një përrua..."

Пророк Мухаммад ﷺ предупреждал свою общину о временах, когда мусульмане, несмотря на свою численность, станут слабыми и беспомощными, подобно «пене на поверхности воды». Сегодня мы видим это пророчество воочию: миллиардная Умма, раскинувшаяся от Востока до Запада, наблюдает за массовыми убийствами в Газе, за оккупацией Палестины, за осквернением мечетей — и остаётся пассивной. Почему так происходит? Что означает это бессилие с точки зрения исламского вероучения? И как Газа стала не просто одним из конфликтов, а ключевым рубежом в борьбе за будущее Ислама?

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Пророк Мухаммад ﷺ, предостерёг свою Умму от времени, когда она окажется в состоянии крайней слабости и внутреннего бессилия, несмотря на своё численное превосходство. В известном хадисе сказано: «Придёт время, когда народы со всех сторон станут нападать на вас, как люди собираются вокруг блюда». Его спросили: «Это потому, что нас тогда будет мало?» Он ответил: «Нет, вас будет много, но вы будете подобны пене на поверхности потока. Аллах удалит страх перед вами из сердец ваших врагов и бросит в ваши сердца вахн (الوهْنُ)». Его спросили: «Что такое вахн, о Посланник Аллаха?» Он сказал: «Любовь к мирской жизни и страх перед смертью». (Хадис достоверный, передан Абу Даудом).

Эти слова — не просто пророчество, но зеркало, в котором сегодняшняя Умма может ясно увидеть своё отражение. Мы — два миллиарда мусульман, охватывающих все континенты, обладающие ресурсами, молодёжью, знанием и духовным наследием. И всё же, когда льётся кровь в Газе, в Йемене, в Кашмире, в Судане, в Синьцзяне, — наша реакция в большинстве случаев ограничивается стенаниями, постами в соцсетях и надеждой, что всё «как-нибудь» разрешится. Мы стали мутью в потоке — рассеянной, лишённой направления и силы, зависимой от ветра обстоятельств, направляемой не собственной волей, а чужими импульсами. Но это состояние — не приговор, а предупреждение. Ибо тот, кто осознаёт болезнь, способен начать путь к исцелению.

Многие ошибочно воспринимают Газу как «один из множества» конфликтов, политическую или гуманитарную катастрофу, подлежащую сочувствию, но не мобилизации. Однако истинное исламское понимание этого рубежа совершенно иное. Газа — форпост, щит Аль-Кудса, врата к Масджид аль-Акса, место, куда был перенесён Пророк ﷺ и откуда он вознёсся к Аллаху (аль-Исра ва аль-Мирадж). Это — не просто земля, а живая линия фронта между исламом и тиранией, между шариатом и сионизмом, между чистотой и скверной, между справедливостью и угнетением.

Сектор Газа (Палестинский анклав) является одним из ключевых рубежей современного мира для мусульман. Этот регион символизирует не только территориальную оккупацию, но и духовную борьбу за сохранение исламской идентичности. Газа — это "врата к освобождению всех святых мест". Но почему именно Газа? Во-первых, она находится недалеко от Аль-Аксы — третьей по значимости святыни Ислама, места ночного вознесения Пророка Мухаммада ﷺ. Во-вторых, Газа представляет собой образец стойкости и жертвенности. Несмотря на многолетнюю блокаду, бомбардировки и гуманитарный кризис, её жители продолжают сопротивляться тирании и защите своих прав.

Газа — это не просто территория; это символ того, что мусульманская Умма может быть сильной, если она объединится и восстановит свои духовные ценности. Но для этого требуется активная поддержка со стороны остальных мусульман. Как говорится в назидании: "Словно именно она — единственная, кто в наше время исполняет за всю Умму её обязательный долг". Именно здесь сегодня собралась армия веры — бедная, истощённая, но стойкая. У неё нет флотов, спутников, танков, но у неё есть Таухид, убеждённость, решимость и любовь к шахаде. Эти люди — не просто сражающиеся за Газу, они несут знамя Уммы, исполняют коллективный фард кифая от лица всего исламского мира, который отступил и замолчал. Мусульмане все чаще живут по мирским стандартам, забывая об ответственности перед Аллахом. Ослабление веры и акыды, пренебрежение намазами, жажда наживы — всё это разъедает силу духа.

Умма разделена национализмом, политикой, культурой. Вместо того чтобы быть единым телом, как сказал Пророк ﷺ, мусульмане стали отдельными органами, каждый из которых страдает в одиночку. Любовь к мирскому (хуббуд-дуния) и страх перед смертью (карахиятуль-маут) — два столпа болезни, парализующей Умму. Когда любовь к комфорту, деньгам, развлечениям и статусу становится сильнее любви к Истине, справедливости и довольству Аллаха, человек и общество начинают торговать своими принципами.

Мы видим, как правители исламского мира не просто молчат — они участвуют в легитимизации преступлений сионистов через нормализацию отношений, экономические сделки и дипломатическое заигрывание. Некоторые народы, уставшие от войн и беспорядков, начинают говорить: «Хватит, дайте нам жить спокойно», — не осознавая, что мир, построенный на предательстве святынь и крови братьев, не принесёт ни мира, ни благоденствия. Сегодня многие страны и лидеры склоняются к компромиссам с теми, кто оскверняет святые места и угнетает мусульман. Это происходит из-за страха, корысти или желания сохранить власть и комфорт. Однако Ислам учит нас, что мир с угнетателями, достигнутый ценой предательства своих принципов, является ложным миром.

Сегодняшнее положение мусульманской Уммы — это вызов для каждого из нас. Мы не можем позволить себе оставаться безучастными, наблюдая за тем, как наши братья и сестры страдают и умирают. Газа — это не просто территория; это символ нашего долга перед Аллахом и перед будущими поколениями. Поддерживайте тех, кто сражается за справедливость. Не позволяйте страху или комфорту удерживать вас в стороне. Помните: история запомнит нас по нашим действиям. Будем ли мы среди тех, кто действовал, или среди тех, кто остался в бездействии?

Газа — не нуждающаяся в нашей милости. Это мы нуждаемся в ней, чтобы очиститься, возвыситься, выйти из болота вахна. Пока армия Аллаха держит рубеж — есть надежда для всей Уммы. Но если мы не присоединимся — хотя бы словом, делом, призывом, — мы окажемся в числе тех, кто проиграл ещё до начала битвы. Займи свою позицию. Присоединись к её стреле — хотя бы своей. Или навсегда останься пеной, уносимой потоком.

Пророк ﷺ не просто описал бедствие Уммы — он указал и путь исцеления. Да, сегодня мы как пена — лёгкие, рассеянные, не влияющие на течение. Но пена может исчезнуть, если под ней появится твердая основа: вера, действия, искренность. Газе нужна наша поддержка. Но не только Газе — вся Умма нуждается в пробуждении. И начинается оно с тебя. С твоего намаза. С твоей мольбы. С твоего слова. С твоего воспитания детей. С твоей позиции.

О Аллах! Даруй силу и стойкость нашей Умме! Поддержи наших братьев и сестёр в Газе и во всех угнетённых местах! Сделай нас из числа тех, кто не склоняется перед ложью, а стоит за Истину до конца. Аминь!

"There will be many of you, but you will be like mud scattered in a stream..."

The Prophet Muhammad ﷺ warned his community about times when Muslims, despite their large numbers, would become weak and helpless, like "foam on the surface of water." Today, we see this prophecy unfolding before our eyes: a billion-strong Ummah, spread from East to West, watches mass killings in Gaza, the occupation of Palestine, the desecration of mosques — and remains passive. Why is this happening? What does this weakness mean from the perspective of Islamic teachings? And how has Gaza become not just one of many conflicts, but a key battleground for the future of Islam?

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The Prophet Muhammad ﷺ warned his Ummah of a time when it would fall into extreme weakness and internal powerlessness, despite its numerical superiority. In a well-known hadith, he said: "A time will come when nations will gather against you from all sides, as people gather around a dish." He was asked, "Is it because we will be few in number?" He replied, "No, you will be many, but you will be like foam on the surface of a stream. Allah will remove fear of you from the hearts of your enemies and cast wahn (الوهْنُ) into your hearts." He was asked, "What is wahn , O Messenger of Allah?" He said, "Love of worldly life and fear of death." (This is an authentic hadith, narrated by Abu Dawud.)

These words are not merely a prophecy but a mirror in which today’s Ummah can see its reflection clearly. We are two billion Muslims, spanning all continents, possessing resources, youth, knowledge, and spiritual heritage. Yet, when blood flows in Gaza, Yemen, Kashmir, Sudan, Xinjiang — our response, in most cases, is limited to lamentations, social media posts, and hope that everything will somehow resolve itself. We have become the murkiness in the stream — scattered, directionless, powerless, dependent on the winds of circumstances, driven not by our own will but by external impulses. But this state is not a verdict; it is a warning. For those who recognize the disease can begin the path to healing.

Many mistakenly view Gaza as "one of many" conflicts, a political or humanitarian catastrophe deserving sympathy but not mobilization. However, the true Islamic understanding of this front is entirely different. Gaza is a bastion, the shield of Al-Quds, the gateway to Masjid al-Aqsa, the place where the Prophet ﷺ was taken during the Night Journey and Ascension (al-Isra wa al-Mi'raj ). This is not just land; it is a living frontline between Islam and tyranny, between Sharia and Zionism, between purity and corruption, between justice and oppression.

The Gaza Strip (Palestinian enclave) is one of the key fronts of the modern world for Muslims. This region symbolizes not only territorial occupation but also a spiritual struggle to preserve Islamic identity. Gaza is "the gateway to the liberation of all holy sites." But why Gaza? First, it is close to Al-Aqsa — the third holiest site in Islam, the place of the Prophet's Night Journey. Second, Gaza represents an example of resilience and sacrifice. Despite years of blockade, bombings, and humanitarian crises, its people continue to resist tyranny and defend their rights.

Gaza is not just territory; it is a symbol that the Muslim Ummah can be strong if it unites and restores its spiritual values. But this requires active support from the rest of the Muslims. As it is said: "It is as if Gaza alone is fulfilling the obligatory duty of the entire Ummah." Here, today, the army of faith has gathered — poor, exhausted, but steadfast. They do not have fleets, satellites, or tanks, but they have Tawhid, conviction, determination, and love for martyrdom. These people are not just fighting for Gaza; they carry the banner of the Ummah, performing the collective fard kifayah on behalf of the entire Islamic world, which has retreated and fallen silent.

Muslims increasingly live by worldly standards, forgetting their responsibility before Allah. The weakening of faith and creed, neglect of prayer, and greed for wealth — all of this erodes spiritual strength.

The Ummah is divided by nationalism, politics, and culture. Instead of being one body, as the Prophet ﷺ described, Muslims have become separate organs, each suffering alone. Love of worldly life (hubbud-dunya ) and fear of death (karahiyyatul-maut ) — these are the two pillars of the disease paralyzing the Ummah. When love for comfort, money, entertainment, and status becomes stronger than love for Truth, justice, and Allah’s pleasure, individuals and societies begin trading their principles.

We see how rulers of the Islamic world not only remain silent but actively legitimize Zionist crimes through normalization of relations, economic deals, and diplomatic courting. Some people, tired of wars and chaos, say, "Enough, let us live in peace," without realizing that a peace built on betrayal of sanctities and the blood of brothers will bring neither peace nor prosperity. Today, many countries and leaders compromise with those who desecrate holy sites and oppress Muslims. This happens out of fear, greed, or a desire to maintain power and comfort. But Islam teaches us that peace with oppressors, achieved at the cost of betraying our principles, is a false peace.

Today’s condition of the Muslim Ummah is a challenge for each of us. We cannot afford to remain indifferent while watching our brothers and sisters suffer and die. Gaza is not just territory; it is a symbol of our duty before Allah and future generations. Support those who fight for justice. Do not let fear or comfort keep you on the sidelines. Remember: history will remember us by our actions. Will we be among those who acted, or among those who remained passive?

Gaza does not need our pity. It is we who need Gaza, to purify ourselves, rise higher, and escape the swamp of wahn . As long as the army of Allah holds the line, there is hope for the entire Ummah. But if we do not join them — at least with a word, an action, or a call — we will be among those who lost even before the battle began. Take your position. Join their arrow — with your own. Or forever remain foam, carried away by the current.

The Prophet ﷺ did not just describe the calamity of the Ummah — he pointed out the path to healing. Yes, today we are like foam — light, scattered, and unable to influence the flow. But foam can disappear if a solid foundation appears beneath it: faith, action, sincerity. Gaza needs our support. But not just Gaza — the entire Ummah needs awakening. And it begins with you. With your prayer. With your supplication. With your words. With your upbringing of children. With your stance.

O Allah! Grant strength and steadfastness to our Ummah! Support our brothers and sisters in Gaza and all oppressed places! Make us among those who do not bow to falsehood but stand for the Truth until the end. Ameen!

"Birçoğunuz olacak, ama siz akıntı içinde dağılmış bir muti gibi olacaksınız..."

Peygamber Efendimiz Muhammed ﷺ, müminlerin sayıca güçlü olsalar bile zayıflık ve içsel güçsüzlük yaşayacakları bir zamanı uyarmıştı. Bir hadiste buyurdu: "Bir zaman gelecek ki, halklar her taraftan sizi kuşatacak, tıpkı insanlar bir tabağa saldırır gibi." Ona soruldu: "Bu biz az olacağımız için mi?" Buyurdu: "Hayır, siz çok olacaksınız ama suyun üzerindeki köpük gibi olacaksınız. Allah, düşmanlarınızın kalplerinden size karşı olan korkuyu kaldıracak ve kalplerinize vahn (الوهْنُ) üretecek." Soruldu: "Ey Allah’ın Elçisi, vahn nedir?" Buyurdu: "Dünya hayatına aşık olmak ve ölümden korkmak." (Bu hadis Sahih'tir, Ebu Davud tarafından rivayet edilmiştir.)

Bu sözler sadece bir kehanet değil, aynı zamanda bugünkü ümmetin durumunun açık bir yansımasıdır. İki milyar Müslümanın olduğu bu çağda, kaynaklara, gençliğe, bilgiye ve manevi mirasa sahibiz. Ancak Gazze’de, Yemen’de, Cemek-i Şerif'te, Sudan’da ve Doğu Türkistan'da kan dökülürken, tepkimiz genellikle sosyal medya paylaşımlarıyla, şikayetlerle ve her şeyin kendiliğinden çözüleceğine dair umutlarla sınırlıdır. Biz akıntıdaki köpük olduk — dağılmış, yönü olmayan, gücü olmayan, koşulların rüzgarlarıyla sürüklenen, kendi irademiz yerine dış etkilere maruz kalan insanlar haline geldik. Ancak bu durum bir kader değil, bir uyarı. Çünkü hastalığı fark eden, iyileşme yoluna girebilir.

Birçok kişi Gazze’yi “birçok çatışmadan biri” olarak görür, politik veya insani bir felaket olarak değerlendirir, ancak İslam açısından gerçek anlam tamamen farklıdır. Gazze, Kudüs’ün koruyucusu, Mescid-i Aksa’nın kapısı, Peygamber Efendimizin ﷺ Mirac seyahati sırasındaki uğrak yeri. Bu sadece bir toprak değil, İslam ile zulüm arasında, Şeriat ile Siyonizm arasında, saflık ile fesat arasındaki yaşayan bir cephe.

Gazze Filistin’e bağlı bir bölge olmasına rağmen, Müslümanlar için modern dünyanın en önemli cephelerinden biridir. Bu bölge yalnızca toprak işgalini değil, aynı zamanda İslami kimliği koruma mücadelesini de sembolize ediyor. Gazze, “tüm kutsal yerlerin kurtuluşunun kapısı”dır. Peki neden Gazze? İlk olarak, üçüncü kutsal İslam mekanı olan Mescid-i Aksa’ya yakındır. İkinci olarak, yıllarca süren ablukaya, bombalamalara ve insani krize rağmen halkının direnci ve fedakarlığı örnek teşkil eder.

Gazze sadece bir toprak değil, Müslüman ümmetin birleşip manevi değerlerini yeniden kazandığında güçlü olabileceğini gösteren bir semboldür. Ancak bunun için diğer Müslümanların aktif desteği gerekmektedir. Denir ki: “Gazze, sanki tek başına tüm ümmetin farzını yerine getiriyor.” Bugün burada iman ordusu toplanmış durumda — fakir, tükenmiş, ama kararlı. Filoları, uyduları, tankları yok, ama Tavhidleri, inançları, kararlılıkları ve şehadet aşkları var. Bu insanlar sadece Gazze için savaşmıyorlar; ümmetin bayrağını taşıyorlar, sessiz kalan tüm İslam dünyasının adına kolektif fard kifayah görevini yerine getiriyorlar.

Müslümanlar giderek daha çok dünya standartlarına göre yaşamaya başladılar ve Allah karşısındaki sorumluluklarını unuttular. İmanın ve akidesinin zayıflaması, namazların ihmal edilmesi, mal hırsı — tüm bunlar manevi gücün tahribatına yol açıyor.

Ümmet milliyetçilik, siyaset ve kültürle bölünmüş durumda. Peygamber Efendimiz ﷺ'nin tarif ettiği gibi tek bir beden olmak yerine, Müslümanlar ayrı ayrı organlar haline geldiler, her biri kendi başına acı çekiyor. Dünya hayatına aşık olmak (hubbud-dunya ) ve ölümden korkmak (karahiyyatul-maut ) — ümmeti felce uğratan hastalığın iki direği. Konfor, para, eğlence ve statüye duyulan aşk, hakikate, adalet ve Allah’ın hoşnutluğuna duyulan aşkı geçtiğinde, bireyler ve toplumlar ilkelerini satmaya başlar.

İslam dünyasının liderlerinin sadece sessiz kalmadıklarını, aynı zamanda Siyonist suçları diplomatik ilişkiler, ekonomik anlaşmalar ve siyasi ödünlerle meşrulaştırdıklarını görüyoruz. Savaşlardan ve kaostan yorulmuş bazı insanlar, “Yeter artık, bize huzur verin,” diyorlar, ancak kardeşlerimizin kanıyla ve kutsal yerlerle alınıp satılan bir barışın ne huzur ne de refah getirmeyeceğini anlamıyorlar. Bugün birçok ülke ve lider, kutsal yerleri kirleten ve Müslümanları ezilenlerle uzlaşma yapıyor. Bu, korku, açgözlülük veya güç ve rahatlık arzusundan kaynaklanıyor. Ancak İslam bize, ilkelerimizi feda ederek zulmedenlerle yapılan barışın sahte bir barış olduğunu öğretir.

Bugünkü Müslüman ümmetin durumu hepimiz için bir meydan okumadır. Kardeşlerimizin acı çekip öldüğünü izlerken kayıtsız kalamayız. Gazze sadece bir toprak değil, Allah ve gelecek nesiller karşısında elimizdeki görevin sembolüdür. Adalet için savaşanları destekleyin. Korku ya da konforun sizi kenarda tutmasına izin vermeyin. Unutmayın: tarih bizi eylemlerimizle anacak. Eylemde bulunanlar mı, yoksa pasif kalanlar mı arasında yer alacağız?

Gazze bizim acıma duygumuza muhtaç değil. Asıl biz Gazze’ye ihtiyaç duyuyoruz, çünkü bizi temizlemek, yükselmek ve vahn batağından çıkmak için o bize ihtiyacı var. Allah’ın ordusu savunma hattını tutarken, tüm ümmet için umut var. Ancak biz katılmazsak — en azından bir söz, bir eylem ya da bir çağrıyla — savaş başlamadan kaybedenler arasında yer alırız. Pozisyonunu al. Okun bir parçası ol — seninkiyle. Ya da sonsuza kadar akıntıya kapılmış köpük olarak kal.

Peygamber Efendimiz ﷺ sadece ümmetin belasını tarif etmedi, aynı zamanda şifa yolunu da gösterdi. Evet, bugün biz köpük gibiyiz — hafif, dağılmış, akışı etkilemeyen. Ancak köpük, altında sağlam bir temel oluşursa yok olabilir: iman, eylem, samimiyet. Gazze desteğimize ihtiyaç duyuyor. Ancak sadece Gazze değil — tüm ümmet uyanmaya ihtiyaç duyuyor. Ve bu, seninle başlar. Namazınla, dualarınla, sözlerinle, çocuklarının yetiştirilmesiyle, duruşunla başlar.

Ey Allah’ım! Ümmetimize güç ve sabır ver! Gazze’deki ve tüm ezilen yerlerdeki kardeşlerimizi destekle! Bizi yanlışlığa boyun eğmeyen, sonuna kadar Hak için duranlar arasına kat! Âmin!

"Do të ketë shumë prej jush, por ju do të jeni si baltë e shpërndarë në një përrua..."

Profeta Muhamedi ﷺ i ka paralajmëruar bashkësinë për kohën kur muslimanët, pavarësisht nga numri i tyre i madh, do të bëhen të dobët dhe të paaftë, si "pyka në sipërfaqen e ujit." Sot shohim këtë profeci që realizohet përpara syve tanë: një bashkësi prej miliarda muslimanësh, e shpërndarë nga lindja deri në perëndim, shikon masakra në Gazu, okupimin e Palestines, plasjejen e xhamive — dhe mbetet pasivë. Pse ndodh kjo? Çfarë do të thotë ky mungesë e fuqisë nga perspektiva e mësimdhënies islame? Dhe si Gaza ka bërë kalimin jo vetëm si një konflikt, por si vendkalim kyç në luftën për të ardhmen e Islams?

Lavdi Allahu, ne e lavdojmë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen nga Ai. Ne kërkojmë strehim nga ndryshimi i shpirtit tonë dhe veprimet e keqija. Këndon ai që Allahu e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta ndryshojë atë. Dhe ai që Allah e lë, askush nuk mund ta udhëzojë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Profeta Muhamedi ﷺ i ka paralajmëruar bashkësinë për një kohë kur ajo do të bjerë në dobësi ekstreme dhe të pamundurinë interne, pavarësisht nga përparësia numerike. Në një hadith të njohur ai tha: "Do të vijë një kohë kur kombet do të fluturojnë kundër jush nga të gjitha anët, si njerëzit që grumbullohen rreth një pjate." I pyetën: "Është kjo sepse do të jemi pakë?" Ai u përgjigj: "Jo, ju do të jeni shumë, por do të jeni si pyka në sipërfaqen e një lumee. Allahu do të heq frikën për ju nga zemrat e armiqve tuaj dhe do të hedhë wahn (الوهْنُ) në zemrat tuaja." I pyetën: "Çfarë është wahn , o Profet i Allahut?" Ai tha: "Dashuria për jetën botërore dhe frika nga vdekja." (Ky hadith është autentik, transmetuar nga Abu Dawud.)

Këto fjalë nuk janë thjesht një profeci, por një pasqyrë në të cilën bashkësia moderne mund të shohë veten qartë. Ne jemi dy miliardë muslimanë, të shpërndarë në të gjitha kontinentet, me burime, rininë, njohuri dhe trashëgiminë spirituale. Megjithatë, kur gjaku rrjedh në Gazu, në Jemen, në Kaşimiren, në Sudan, në Sinkiang — përgjigja jonë, në shumicën e rasteve, kufizohet në ankime, postime në rrjete sociale dhe shpresën se gjithçka do të zgjidhet "nganjëherë." Ne kemi bërë pjesë e turbullisë në rrjedhën e ujit — shpërndarë, pa drejtim dhe fuqi, të varur nga era e rrethanave, të drejtuar jo nga vullneti ynë, por nga impulsit e jashtëm. Por kjo gjendje nuk është një dënim; është një paralajmërim. Sepse ata që e njohin sëmundjen mund të fillojnë rrugën për shërim.

Shumë gabimisht e perceptojnë Gazën si "një nga shumë konfliktet," një katastrofë politike ose humanitare që meriton ndjekje, por jo mobilizim. Megjithatë, kuptimi islame i këtij fronti është krejtësisht ndryshe. Gaza është një bastion, mbrojtësi i Al-Kuds, porta e Mescid al-Aqsa, vendi ku Profeti ﷺ u transferua gjatë udhëtimit natë dhe ngjitjes (al-Isra wa al-Mi'radž ). Kjo nuk është thjesht tokë; është një linjë e gjallë fronti midis Islams dhe tiranisë, midis Shariats dhe sionizmit, midis pastërtisë dhe turpit, midis drejtësisë dhe shtypjes.

Sektori i Gazës (enklava palestineze) është një nga vendkalimet kyçe të botës moderne për muslimanët. Ky rajon simbolizon jo vetëm okupimin territorial, por edhe luftën spirituale për ruajtjen e identitetit islame. Gaza është "porta për çlirimin e të gjitha vendeve të shenjta." Por pse pikërisht Gaza? Së pari, ajo është afër Al-Aqsas — vendit të tretë më të shenjtë të Islams, vendit të ngjitjes së Profetit Muhamed ﷺ. Së dyti, Gaza përfaqëson një shembull rezistenci dhe urtësirie. Përballë bllokadës së shumëvjeçare, bombardimeve dhe krizës humanitare, banorët e saj vazhdojnë të rezistojnë tiranisë dhe të mbrojnë të drejtat e tyre.

Gaza nuk është thjesht territor; është një simbol që bashkësia muslime mund të jetë e fortë nëse bashkohet dhe rikthehet vlerave të saj spirituale. Por kjo kërkon mbështetje aktive nga pjesa tjetër e muslimanëve. Siç thuhet: "Është sikur Gaza vetëm po plotëson detyrën obligative për të gjithë bashkësinë." Këtu, sot, ka grumbulluar ushtrinë e besimit — të varfër, të lodhur, por të vendosur. Ata nuk kanë flotë, satelitë, tank, por kanë Tawhid, bindje, vendimtarshmëri dhe dashuri për shahid. Këta njerëz nuk po luftojnë vetëm për Gazën; ata mbajnë flamujin e bashkësisë, duke kryer detyrën kolektive fard kifayah në emër të të gjithë botës islame, e cila ka tërhequr dhe heshtur.

Muslimanët gjithnjë e më shumë jetojnë sipas standardeve botërore, duke harruar përgjegjësitë e tyre përpara Allahut. Dobësimi i besimit dhe i aqidës, neglizhimi i namazit, dhe epshmi për pasurinë — gjithçka kjo prish forcën shpirtërore.

Bashkësia është e ndarë nga nacionalizmi, politika dhe kultura. Në vend të kësaj që të jenë një trup, siç ka thënë Profeti ﷺ, muslimanët janë bërë organe të ndara, secili prej të cilave vuajnë në mënyrë individuale. Dashuria për jetën botërore (hubbud-dunya ) dhe frika nga vdekja (karahiyyatul-maut ) — këto janë dy shtyllat e sëmundjes që paralizojnë bashkësinë. Kur dashuria për komfortin, paratë, argëtimet dhe statusin bëhet më e fortë se dashuria për të vërtetën, drejtësinë dhe kënaqësinë e Allahut, individi dhe shoqëria fillon të shesin principet e tyre.

Ne shohim se udhëheqësit e botës islame jo vetëm që qëndrojnë të heshtur, por edhe legjitimojnë krimet sioniste nëpërmjet normalizimit të marrëdhënieve, marrëveshjeve ekonomike dhe diplomacie të lirshme. Disa njerëz, të lodhur nga luftët dhe kaosi, thonë: "Mjaft, na le të jetojmë në paqe," pa realizuar se një paqe e ndërtuar në tradhëtinë e vendve të shenjta dhe gjakut të vëllezërve nuk do të sjellë paqe apo prosperitet. Sot, shumë vende dhe liderë komprometohen me ato që plashejnë vendet e shenjta dhe shtypin muslimanët. Kjo ndodh për shkak të frikës, epshit ose dëshirës për të ruajtur pushtetin dhe komfortin. Por Islami na mëson se paqa me shtypësit, e arritur me çmimin e tradhëtisë së parimeve tona, është një paqe e rreme.

Gjendja e sotme e bashkësisë muslime është një sfidë për secilin prej nesh. Ne nuk mund të lejojmë veten të qëndrojmë pasivë ndërsa shohim vëllezër dhe motrat tona të vuajnë dhe të vdesin. Gaza nuk është thjesht territor; është një simbol i detyrës sonë përpara Allahut dhe brezave të ardhshëm. Mbështetni ata që luftojnë për drejtësi. Mos lejoni frikën ose komfortin të ju mbajnë në anë. Kujtoni: historia do të na kujtojë për veprimet tona. Do të jemi mes ata që vepruan apo mes ata që qëndruan pasivë?

Gaza nuk ka nevojë për mëshirën tonë. Ne kemi nevojë për Gazën, sepse nevojitet për të pastër dhe të ngritur nga batarja e wahn -it. Sa kohë që ushtria e Allahut mbështet linjën e mbrojtjes, ka shpresë për të gjithë bashkësinë. Por nëse ne nuk i bashkohemi — të paktën me një fjalë, një veprim ose një thirrje — ne do të jemi mes ata që humbën edhe para fillimit të luftës. Merrni pozicionin tuaj. Bashkohuni me shigjetën e tyre — me tuajën. Ose përgjithmonë do të mbeteni pykë, të marrë nga rrjedha.

Profeta ﷺ nuk ka thjesht përshkruar fatkeqësinë e bashkësisë — ai tregoi edhe rrugën për shërim. Po, sot ne jemi si pyka — të lehta, të shpërndarë, pa ndikuar në rrjedhën. Por pyka mund të zhduket nëse nën të formohet një bazë e fortë: besim, veprim, dhe sinqeritet. Gaza ka nevojë për mbështetjen tonë. Por jo vetëm Gaza — e gjithë bashkësia ka nevojë për zgjim. Dhe kjo fillon me ju. Me namazin tuaj. Me lutjen tuaj. Me fjalët tuaja. Me edukimin e fëmijëve tuaj. Me pozicionin tuaj.

O Allah! Na jep fuqi dhe qëndrueshmëri për bashkësinë tonë! Mbështet vëllezërit dhe motrat tona në Gazu dhe në të gjitha vendet e shtypura! Na bëj një pjesë të atyre që nuk përulën përpara gënjeshtrës, por qëndrojnë për të vërtetën deri në fund. Ameen!