Современные зрелища и духовная деградация...

Modern spectacles and spiritual degradation... / Modern manzaralar ve ruhsal bozulma... / Spektakle moderne dhe degradim shpirtëror...

Каждому человеку в какой-то момент жизни приходится задуматься о её смысле. В Исламе этот вопрос рассматривается не как философский, а как фундаментальный элемент веры и поклонения. В Коране и Сунне мы находим ясные указания на то, зачем мы были созданы, какова наша цель на Земле и что нас ожидает после смерти. Это назидание пронизывает весь Ислам — напоминая мусульманину, что всё мирское временно, а вечная жизнь — в Ахирате...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Современное общество — это мир экранов, шоу, бесконечных новостей и развлечений. В нём легко потерять суть, цель, и главное — вспомнить, зачем человек был создан. Всё чаще мусульмане, как и остальное человечество, оказываются пленниками системы, в которой главенствуют шоу-бизнес, спорт, популярность и деньги. Возникает важный вопрос: куда мы движемся как умма? И не повторяем ли мы путь тех цивилизаций, которые исчезли, потому что променяли истину на зрелища?

Историческая аналогия: Римская империя как предупреждение, повод для размышлений. Императоры того времени возводили Колизеи, устраивали кровавые бои и всенародные празднества. Не для того, чтобы прославить искусство или духовность — а чтобы отвлечь народ от бедствий, несправедливости и морального разложения общества. Как это похоже на наш мир, где миллиарды тратятся на зрелища, пока миллионы голодают. Рим пал не из-за нехватки военной мощи, а из-за внутренней деградации — разложения духа, потери цели и распущенности. Это — зеркало, в которое нам стоит заглянуть.

Современность: новое лицо того же отвлечения. Сегодняшние «Колизеи» — это стадионы, шоу, турниры, реалити-шоу, соцсети. Это не просто развлечения, это философия жизни, где героями становятся не праведные и учёные, а те, кто бьёт по мячу, по лицу или набирает миллионы подписчиков. Где актёр зарабатывает за день больше, чем учёный за всю жизнь. $6,000,000 в год — такова средняя зарплата известных спортсменов. Но сколько стоит один час преподавателя Шариата? Это не вопрос зависти, а вопрос приоритетов общества. Когда знания обесцениваются, а звезды шоу-бизнеса становятся кумирами детей и женщин — это тревожный знак.

Ислам не запрещает радости, отдых или спорт. Пророк (мир ему и благословения Аллаха) участвовал в скачках, играл с детьми, отдыхал с семьей. Но: «Воистину, в каждой вещи есть предел. И лучший из дел — то, что умеренно.» Развлечения не должны отвлекать нас от молитвы, от помощи родителям, от ду'а, от чтения Корана, от размышлений о смерти и вечности. А сегодня они — именно это и делают. А что происходит, когда умма забывает свою миссию? 

Когда люди будут заботиться о том, сколько они едят и пьют, а не о том, как они живут и веруют, их конец будет подобен концу тех, кто был до них. Это не просто слова. Это предостережение. Мы видим умму, погружённую в потребительство. Мы видим молодёжь, которая знает футбольные клубы, но не знает имён сподвижников (да будет доволен ими Аллах). Мы видим родителей, готовых заплатить за спортивную секцию, но не готовых вкладываться в исламское воспитание.

Аллах не запрещает благо этого мира. Но Он требует, чтобы оно не ослепило нас. «Знайте, что мирская жизнь — это игра, забава, украшение и соперничество в умножении богатства и детей...» (Коран, 57:20). Истинный успех — не в славе, а в довольстве Аллаха. Настоящий герой — не чемпион мира, а тот, кто побеждает нафс и помогает слабому. По-настоящему великий — не тот, кого показывают по ТВ, а тот, чьи ду'а принимаются ночью, когда все спят. Мы не против спорта. Мы не осуждаем отдых. Мы призываем — вернуться к балансу, к целям, к миссии. Умма сегодня нуждается не в новых шоу, а в новых носителях Света. В людях, которые вернут духовность в дома, знание в сердца, и Истину — в центр жизни. «Пусть не обольстит вас жизнь мирская, и пусть не обольстит вас обольститель в отношении Аллаха.» (Коран, 31:33).

Это назидание является важным напоминанием о том, что человеческая жизнь должна быть направлена на достижение вечных ценностей, а не временных удовольствий. В Исламе подчеркивается необходимость использовать свое время и ресурсы для развития духовности, знаний и социальной ответственности. Только таким образом можно достичь истинного блага в этой жизни и в будущей. Да сделает нас Аллах из тех, кто видит Истину как Истину и следует за ней, и ложь — как ложь, и избегает её. Аминь!

Modern spectacles and spiritual degradation...

At some point in life, every person ponders the meaning of life. In Islam, this question is not viewed as a philosophical one but as a fundamental element of faith and worship. The Quran and Sunnah provide clear guidance on why we were created, our purpose on Earth, and what awaits us after death. This reminder permeates all of Islam — reminding Muslims that everything worldly is temporary, while eternal life lies in the Hereafter...

Praise be to Allah, whom we praise and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The modern world is one of screens, shows, endless news, and entertainment. It's easy to lose sight of essence, purpose, and most importantly, the reason for which man was created. Increasingly, Muslims, like the rest of humanity, find themselves trapped in a system dominated by show business, sports, popularity, and money. An important question arises: where are we heading as an ummah? Are we repeating the path of civilizations that vanished because they exchanged truth for spectacle?

Historical analogy: The Roman Empire as a warning, a cause for reflection. The emperors of that time built Colosseums, held bloody fights, and organized public festivities—not to celebrate art or spirituality, but to distract the populace from suffering, injustice, and societal moral decay. How similar this is to our world, where billions are spent on spectacles while millions starve. Rome did not fall due to a lack of military power, but because of internal degradation—the corruption of spirit, loss of purpose, and indulgence. This is a mirror into which we should look.

Modernity: a new face of the same distraction. Today’s “Colosseums” are stadiums, shows, tournaments, reality TV, and social media. These aren't just forms of entertainment; they reflect a philosophy of life where heroes aren’t the righteous or scholars, but those who kick a ball, throw punches, or gain millions of followers. Where an actor earns in a day more than a scholar does in a lifetime. $6,000,000 per year is the average salary of famous athletes. But how much is an hour of a Sharia teacher's time worth? This isn’t about envy—it’s about society’s priorities. When knowledge is devalued, and stars of show business become idols for children and women—this is a worrying sign.

Islam does not forbid joy, leisure, or sport. The Prophet (peace and blessings be upon him) participated in horse races, played with children, and relaxed with his family. However: “Indeed, in everything there is a limit, and the best of deeds is moderation.” Entertainment should not distract us from prayer, helping our parents, making dua, reading the Quran, or contemplating death and eternity. And today, they do exactly that. What happens when the ummah forgets its mission?

When people care more about how much they eat and drink rather than how they live and believe, their end will resemble those who came before them. This is not just rhetoric; it’s a warning. We see an ummah immersed in consumerism. We see youth who know football clubs but don’t know the names of the companions (may Allah be pleased with them). We see parents willing to pay for sports classes but unwilling to invest in Islamic education.

Allah does not forbid the pleasures of this world, but He demands that they do not blind us. “Know that the life of this world is but amusement, diversion, adornment, and boasting about wealth and children…” (Quran, 57:20). True success is not in fame but in Allah’s pleasure. A real hero is not a world champion but someone who conquers their nafs and helps the weak. Truly great is not the one shown on TV but the one whose dua is accepted at night when everyone sleeps. We are not against sports, nor do we condemn relaxation. We call for balance, purpose, and mission. The ummah today needs not new shows but new carriers of Light. People who will bring spirituality back into homes, knowledge into hearts, and Truth to the center of life. “Let not the life of this world deceive you, nor let the Deceiver deceive you about Allah.” (Quran, 31:33).

This reminder serves as an important lesson that human life should be directed toward achieving eternal values, not fleeting pleasures. Islam emphasizes the need to use one’s time and resources for spiritual development, knowledge, and social responsibility. Only in this way can true good be achieved in this life and the next. May Allah make us among those who recognize Truth as Truth and follow it, and falsehood as falsehood and avoid it. Ameen!

Modern manzaralar ve ruhsal bozulma...

Hayatın anlamını düşünmek her insan için bir döneme gelir. İslam'da bu soru felsefi bir soru olarak görülmez, ancak iman ve ibadetin temel bir öğesi olarak ele alınır. Kuran ve Sünnet bizim yaratılış amacımız, dünyadaki görevimiz ve ölümümüzden sonra bizi bekleyen şeyler konusunda açık rehberlik sağlar. Bu hatırlatma tüm İslam'ı sarmalar – Müslümanlara dünyevi her şeyin geçici olduğunu, ebedî hayatın ise Ahiret'te olduğunu hatırlatır...

Hamd olsun Allah'a, O'na övgü eder ve yardımını ve affını dileriz. Biz nefsimizin ve kötü fiillerimizin kötülüğünden Allah'a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse onu kimse şaşırtamaz, kimi terk ederse onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah tapınılacak değerde değil, yalnız Allah vardır ve şahitlik ederiz ki Muhammed O'nun kuludur ve elçisidir.

Modern dünya ekranlar, gösteriler, bitmeyen haberler ve eğlence dünyasıdır. Burada kolayca özü, amacı ve en önemlisi insanın yaratılış sebebini kaybetmek mümkündür. Müslümanlar da giderek diğer insanlar gibi şov işi, spor, popülerlik ve para baskın olan bir sistemde tutsak oluyorlar. Önemli bir soru ortaya çıkıyor: ümmet olarak nereye gidiyoruz? Yoksa spektakülü gerçekle değiştiren medeniyetlerin yolunu mu tekrarlıyoruz?

Tarihi benzetme: Roma İmparatorluğu bir uyarı, düşündürücü bir örnek. O dönem imparatorları Colosseum’ları inşa etti, kanlı savaşlar düzenledi ve halkı acılardan, adaletsizliklerden ve toplumun ahlaki çöküşünden uzaklaştırmak için halka yönelik festivaller yaptı. Bugün milyarlarca dolar spektaküllere harcanırken milyonlar açlıktan ölüyor. Roma askeri gücünün eksikliğinden değil, iç çöküşten, ruhun bozulmasından, amacın kaybedilmesinden ve taşkınlıktan dolayı düştü. Bu, kendimize bakacağımız bir aynadır.

Modernite: aynı dikkat dağıtmanın yeni yüzü. Günümüz “Colosseum”ları stadyumlar, şovlar, turnuvalar, reality şovlar ve sosyal medyadır. Bunlar sadece eğlence değildir; hayat felsefesidir, burada kahramanlar salih ve bilginler değil, topa vuranlar, tokat atanlar veya milyonlarca takipçi kazananlardır. Bir aktör bir günde bir bilim insanının tüm hayatı boyunca kazandığından daha fazlasını kazanabilir. Ünlü sporcuların yıllık ortalama maaşı 6 milyon dolardır. Fakat bir Şeriat öğretmeninin bir saatlik zamanı ne kadardır? Bu kıskançlık değil, toplumun öncelikleri hakkındadır. Bilgi değersizleştirildiğinde ve eğlence sektörü yıldızları çocuklara ve kadınlara örnek olduğunda – bu endişe verici bir işaret.

İslam zevki, dinlenmeyi veya sporu yasaklamaz. Peygamber Efendimiz (aleyhisselam) at yarışlarına katıldı, çocuklarıyla oynadı ve ailesiyle dinlendi. Ancak: “Her şeyde bir sınır vardır ve en iyi ameller ılımlı olanlardır.” Eğlenceler bizi namazdan, anne babamıza yardım etmekten, dua etmekten, Kuran okumaktan ve ölüm ile ebediyet üzerine düşünmekten uzaklaştırmamalıdır. Bugün tam da bunu yapıyorlar. Ümmet misyonunu unuttuğunda ne olur?

İnsanlar ne kadar yediklerine ve içtiklerine, nasıl yaşadıkları ve inandıkları yerine daha çok önem verdiklerinde sonları önceki insanlar gibi olacaktır. Bu sadece sözler değil, bir uyarıdır. Tüketimcilikte kaybolmuş bir ümmet görüyoruz. Futbol kulüplerini bilen ama sahabelerin (radıyallahu anhum) isimlerini bilmeyen gençleri görüyoruz. Spor kurslarına para ödeyen ancak İslamî eğitim için yatırım yapmayan ebeveynler görüyoruz.

Allah bu dünyanın nimetlerini yasaklamaz, ancak bizi kör etmemesini ister. "Dünyanın hayatı ancak bir eğlence, bir oyuncak, bir süs, bir mal ve çocuklarda rekabet etmektir…" (Kuran, 57:20). Hakiki başarı şöhrette değil, Allah’ın rızasındadır. Gerçek kahraman dünya şampiyonu değil, nefsi yenip zayıflara yardım edendir. Gerçek büyükler televizyonda görünenler değil, gece herkes uyurken duaları kabul olanlardır. Biz sporu reddetmiyoruz, dinlenmeyi kınamıyoruz. Dengeye, hedeflere ve misyona geri dönmeyi çağırıyoruz. Bugünkü ümmet yeni şovlara değil, yeni Işık taşıyıcılara ihtiyaç duyar. Ruhaniyeti evlere, bilgiyi kalbelere ve Hakikati hayatın merkezine geri getirecek insanlara... "Dünyanın hayatı sizi aldatmasın ve aldatıcı size Allah hakkında aldatmasın." (Kuran, 31:33).

Bu nasihat, insanoğlunun hayatını ebedi değerlere ulaştırmaya odaklanmak gerektiğini, geçici zevkler için değil, hatırlatır. İslam zaman ve kaynaklarımızı manevi gelişim, bilgi ve sosyal sorumluluk için kullanmamız gerektiği üzerinde durur. Sadece bu şekilde bu hayat ve gelecek hayat için gerçek hayır elde edilebilir. Allah bizi hakikati hakikat olarak gören ve onu takip edenlerden, batılı yanlış olarak gören ve ondan kaçınanlardan eylesin. Amin!

Spektakle moderne dhe degradim shpirtëror...

Për çdo njeri, në një moment të jetës vjen çasti të mendojë për kuptimin e saj. Në Islam, ky pyetje nuk trajtohet si një çështje filozofike, por si një element themelor i besimit dhe adhurimit. Në Kur'an dhe Sunnetë, gjejmë udhëzime të qarta se pse jemi krijuar, cila është qëllimi ynë në Tokë dhe çfarë na pret pas vdekjes. Kjo mësimdhënie kalon përmes të gjithë Islami – duke kujtuar muslimanin se gjithçka botërore është e përkohshme, dhe jetë e vërtetë është në Aherat…

Lavdi i takon Allahut, të Cilit ne i ofrojmë lavdi dhe nga i Cili kërkojmë ndihmën dhe faljen. Ne kërkojmë mbrojtje tek Allahu nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprat e këqija. Kush çon Allahi në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush lë në dënim, askush nuk mund t’i tregojë rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër për të adhuruar veç Allahut, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pastaj:

Shoqëria moderne është një bote e ekranëve, shfaqjeve, lajmeve të pafundme dhe argëtimi. Në të është e lehtë të humbasë thelbi, qëllimi, dhe më së rëndi – të kujtohet se përse është krijuar njeriu. Shpesh, muslimanët, si dhe pjesa tjetër e njerëzimit, bien në burgim të sistemit ku dominon industria e argëtimit, sporti, fama dhe paratë. Lind një pyetje e rëndësishme: Ku po shkojmë si ummë? Dhe a nuk po përsërisim rrugën e civilizimeve të tjera, të cilat zhdukën sepse preferuan iluzionet mbi realitetet?

Analogji historike: Perandoria Romake si një paralajmërues, një motiv për reflektim. Mbretëritë në atë kohë ndërtuan Kolizee, organizuan luftëra të gjakta dhe festa të popullit. Jo për të nderuar artin ose shpirtërinë, por për të larguar vëmendjen e popullit nga fatkeqësitë, injorimi dhe shpërbërja morale e shoqërisë. Sa e ngjashme me botën tonë është kjo, ku miliarda harxhohen për spektakle, ndërsa miliona njerëz vuajnë nga uria. Rima u përpoq jo për shkak të mungesës së fuqisë ushtarake, por për shkak të prishjes së brendshme – shpërbërjes spirituale, humbjes së qëllimit dhe moralit të ulët. Kjo është një pasqyrë në të cilën duhet të shikojmë.

Moderniteti: fytyra e re e të njëjtit largim. "Kolizeet" e sotme janë stadionet, shfaqjet, turneet, reality show-t, dhe media sociale. Kjo nuk është thjesht argëtim, por një filozofi jetësore ku heroj janë jo ata të drejtë dhe të dijen, por ata që godasin topin, godasin fytyrën ose fitojnë miliona ndjekës. Ku një aktor fiton në një ditë më shumë se sa një shkencëtar gjatë gjithë jetës së tij. $6,000,000 në vit – kjo është paga mesatare e sportistëve të njohur. Por sa kushton një orë e mësimit të Sharia-së? Kjo nuk është çështje zilisie, por çështje prioritetesh shoqërore. Kur njohuritë bëhen të pakvlerësuara dhe yjet e argëtimit bëhen idole për fëmijët dhe gratë – kjo është një shenjë e trishtueshme.

Islam nuk e ndalon kënaqësinë, pushimin ose sportin. Profeti (paqe dhe barakatet e Allahut mbi të) mori pjesë në garma me kuaj, luajti me fëmijët dhe u pushua me familjen. Por: “Vërtet, çdo gjë ka një kufi. Dhe më e mira nga veprimet është ajo që është e moderuar.” Argëtimet nuk duhet të na largojnë nga lutja, ndihma për prindër, dua, leximi i Kur'anit, dhe reflektimet për vdekjen dhe përhershmerinë. Sot, pikërisht kjo po ndodh. Dhe çfarë ndodh kur umma harron misionin e saj?

Kur njerëzit do të merakosen vetëm me se dhe sa të hanë dhe pinë, dhe jo me se dhe si të jetojnë dhe të besojnë, fundi i tyre do të jetë i ngjashëm me atë të atyre që ishin para tyre. Kjo nuk është thjesht fjali. Kjo është një paralajmëruese. Ne shohim një ummë të zhytur në konsumizëm. Ne shohim rininë që e njeh klubet futbolli dhe jo emrat e shoqërve të profetit (Allahu të jetë i kënaqur me ta). Ne shohim prindër të gatshëm të paguajnë për seksione sportive, por jo të investojnë në edukimin islame.

Allahu nuk e ndalon mirësinë e kësaj bote. Por Ai kërkon që ajo të mos na verbë. "E dini se jetësia botërore është lojë, zbavitje, dekor dhe krahasim në shumëzimin e pasurisë dhe fëmijëve..." (Kur'ani, 57:20). Suksesi i vërtetë nuk është në famë, por në kënaqësinë e Allahut. Heroi i vërtetë nuk është kampioni botëror, por ai që fiton nafs dhe ndihmon të dobëshit. I madhi i vërtetë nuk është ai që shfaqet në TV, por ai që preket dua-ja e tij natën, kur të gjithë flenë. Ne nuk jemi kundër sportit. Ne nuk kritikojmë pushimin. Ne thirrim – kthehuni në ekuilibrin, në qëllimet, në mision. Umma sot ka nevojë jo për spektakle të reja, por për bartës të ri të Dritës. Për njerëz që do të kthejnë spiritualitetin në shtëpitë, njohuritë në zemrat dhe Vërtetën në qendër të jetës. "Mos u mashtroni nga jetësia botërore dhe mos u mashtroni nga mashtruesi në lidhje me Allahun." (Kur'ani, 31:33).

Ky mësim është një kujtim i rëndësishëm se jeta njerëzore duhet të orientohet drejt arritjes së vlerave të përjetshme, dhe jo kënaqësive të përkohshme. Në Islam, theksohet nevoja për përdorimin e kohës dhe burimeve për zhvillimin e spiritualitetit, njohurive dhe përgjegjësisë sociale. Vetëm në këtë mënyrë mund të arrijmë vërtetin e mirë në këtë jetë dhe në të ardhmen. Që Allahu të na bëjë nga ata që e shohin Vërtetën si Vërtetë dhe e ndjekin atë, dhe gënjen – si gënjë, dhe e shmangen atë. Amen!