Слепое сердце даже к ясной истине...
A blind heart even to the clear truth... / Apaçık gerçeğe bile kör bir kalp... / Një zemër e verbër edhe për të vërtetën e qartë...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем: Сказал шейху ль-Ислам Ибн Теймия:
من أعرض عن اتباع الحق الذي يعلمه تبعًا لهواه، فإن ذلك يورثه الجهل والضلال حتى يُعمي قلبه عن الحق الواضح
«Кто отвернется от следования истине, которую он знает, следуя своим страстям – того это приведет к невежеству и заблуждению так, что сделает его сердце слепым даже к ясной истине». Ат-Тухфату ль-‘Ирокия 1/39.
Это наставление – глубокое и важное предостережение о том, как наши страсти и эго могут исказить наше восприятие истины, привести к невежеству и увести нас от правильного пути. Здесь подразумевается, что человек обладает определенным пониманием правильного, истинного, морального или духовного пути. Это может быть знание, основанное на личном опыте, обучении, религиозном учении, или даже на интуиции.
Кто отвернётся от Истины - этот момент ключевой. Человек не просто не знает, он отворачивается от того, что уже понял как истинное. Это осознанный отказ от следования своему лучшему пониманию, следуя своим страстям, неконтролируемых желаниях, стремление к собственной выгоде, удовольствию и комфорту, игнорируя нужды и чувства других. Чрезмерная самоуверенность и высокомерие, приводящие к нежеланию принимать критику и учиться на ошибках. Ненасытное желание обладать материальными благами или властью. Нежелание прикладывать усилия, необходимые для достижения целей и самосовершенствования.
Подчинение своих действий и мыслей этим страстям, вместо того, чтобы руководить своими желаниями, человек становится их рабом. Человек намеренно отказывается от информации, которая противоречит его страстям. Он закрывает глаза на доказательства, рациональные аргументы и даже на собственный внутренний голос. Как следствие невежества, человек начинает верить в ложные представления о себе, мире и своем месте в нем. Он начинает оправдывать свои действия и убеждения, какими бы нелогичными или аморальными они ни были.
Когда человек постоянно игнорирует свою совесть и истину, его сердце становится слепым и неспособным распознать правильный путь. Он становится невосприимчивым даже к очевидным истинам, которые раньше казались ему ясными, что даже самые простые и очевидные истины перестают быть видны человеку, ослепленному своими страстями.
Страсти могут заставить рационализировать и оправдывать свои неправильные действия, создавая иллюзию того, что мы правы. Этот самообман может стать очень сильным препятствием на пути к истине. Следование своим страстям часто представляет собой "скользкую дорожку". Чем больше мы уступаем своим желаниям, тем легче становится делать это снова и снова, и тем труднее вернуться на путь истины.
Когда мы теряем связь со своей совестью и истиной, мы теряем и ориентиры в жизни. Мы перестаем понимать, что действительно важно и значимо, и начинаем гнаться за ложными целями.
Насыха - наставление подчеркивает нашу личную ответственность за свой выбор. Мы не просто жертвы своих страстей, мы выбираем им следовать. У нас есть свобода воли и возможность изменить свой путь. Чтобы не попасть в ловушку страстей, необходимо развивать самоконтроль и регулярно проводить самоанализ. Это включает в себя честность с собой, готовность признавать свои ошибки и стремление к самосовершенствованию.
В заключение: Это наставление – это мощное напоминание о том, что истинное знание требует не только интеллектуального понимания, но и нравственной ответственности. Оно предостерегает нас от опасности стать рабами своих желаний и призывает нас к сознательному выбору в пользу истины и добродетели. Только так мы можем избежать невежества, заблуждения и слепоты сердца и идти по пути, ведущему к истинному счастью и процветанию.
Пусть Аллах поможет нам не попасть в западню наших страстей и упущений. Аминь!
A blind heart even to the clear truth...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then: Said Sheikh al-Islam Ibn Taymiyah:
من أعرض عن اتباع الحق الذي يعلمه تبعًا لهواه، فإن ذلك يورثه الجهل والضلال حتى يُعمي قلبه عن الحق الواضح
"Whoever turns away from following the truth that he knows, following his passions, this will lead to ignorance and error so that his heart will become blind even to the clear truth." At-Tukhfatu l-‘Iroquia 1/39.
This instruction is a deep and important warning about how our passions and egos can distort our perception of truth, lead to ignorance and lead us away from the right path. This implies that a person has a certain understanding of the right, true, moral or spiritual path. It can be knowledge based on personal experience, learning, religious teaching, or even intuition.
Who will turn away from the Truth is the key moment. A person does not just not know, he turns away from what he has already understood as true. It is a conscious refusal to follow one's best understanding, following one's passions, uncontrollable desires, striving for one's own benefit, pleasure and comfort, ignoring the needs and feelings of others. Excessive self-confidence and arrogance, leading to unwillingness to accept criticism and learn from mistakes. An insatiable desire to possess material possessions or power. Unwillingness to make the efforts necessary to achieve goals and self-improvement.
Subordinating one's actions and thoughts to these passions, instead of guiding one's desires, one becomes their slave. A person intentionally refuses information that contradicts his passions. He turns a blind eye to evidence, rational arguments, and even his own inner voice. As a result of ignorance, a person begins to believe in false ideas about himself, the world and his place in it. He begins to justify his actions and beliefs, no matter how illogical or immoral they may be.
When a person constantly ignores his conscience and the truth, his heart becomes blind and unable to discern the right path. He becomes immune even to the obvious truths that previously seemed clear to him, so that even the simplest and most obvious truths cease to be visible to a person blinded by his passions.
Passions can make us rationalize and justify our wrong actions, creating the illusion that we are right. This self-deception can become a very strong obstacle on the way to the truth. Following your passions is often a slippery slope. The more we give in to our desires, the easier it becomes to do it over and over again, and the harder it becomes to return to the path of truth.
When we lose touch with our conscience and truth, we lose our bearings in life. We stop understanding what is really important and meaningful, and we start chasing false goals.
The exhortation emphasizes our personal responsibility for our choices. We are not just victims of our passions, we choose to follow them. We have free will and the opportunity to change our path. In order not to fall into the trap of passions, it is necessary to develop self-control and regularly conduct introspection. This includes being honest with yourself, being willing to admit your mistakes, and striving for self-improvement.
In conclusion: This instruction is a powerful reminder that true knowledge requires not only intellectual understanding, but also moral responsibility. It warns us against the danger of becoming slaves to our desires and encourages us to make conscious choices in favor of truth and virtue. This is the only way we can avoid ignorance, delusion, and blindness of heart and walk the path leading to true happiness and prosperity.
May Allah help us not to fall into the trap of our passions and omissions. Amen to that!
Apaçık gerçeğe bile kör bir kalp...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra: Şeyh'e İslam İbn Teymiyye dedi:
من أعرض عن اتباع الحق الذي يعلمه تبعًا لهواه، فإن ذلك يورثه الجهل والضلال حتى يُعمي قلبه عن الحق الواضح
«Kim, tutkularına uyarak bildiği gerçeğe uymaktan yüz çevirirse, bu, onun kalbini apaçık gerçeğe bile kör kılacak şekilde cehalete ve sapıklığa yol açacaktır.» At-Tuhfatu l-'Iroquia 1/39.
Bu talimat, tutkularımızın ve egolarımızın hakikat algımızı nasıl çarpıtabileceğine, cehalete yol açabileceğine ve bizi doğru yoldan nasıl uzaklaştırabileceğine dair derin ve önemli bir uyarıdır. Burada, insanın doğru, doğru, ahlaki veya manevi yol hakkında belirli bir anlayışa sahip olduğu ima edilmektedir. Bu, kişisel deneyime, eğitime, dini öğretiye ve hatta sezgiye dayalı bilgi olabilir.
Kim hakikatten yüz çevirirse, bu çok önemli bir andır. İnsan sadece bilmiyor değil, zaten doğru olarak anladığı şeyden yüz çeviriyor. Bu, kişinin tutkularını, kontrol edilemeyen arzularını, başkalarının ihtiyaçlarını ve duygularını göz ardı ederek kişinin kendi yararına, zevkine ve rahatlığına olan arzusunu takip ederek kişinin en iyi anlayışını takip etmeyi bilinçli bir şekilde reddetmesidir. Aşırı özgüven ve kibir, eleştiriyi kabul etme ve hatalardan ders alma konusunda isteksizliğe yol açar. Maddi mallara veya güce sahip olmak için doyumsuz bir arzu. Hedeflere ulaşmak ve kendini geliştirmek için gereken çabayı gösterme konusundaki isteksizlik.
Kişinin eylemlerine ve düşüncelerine bu tutkulara boyun eğmesi, arzularına rehberlik etmek yerine onların kölesi olur. Kişi, tutkularına aykırı olan bilgileri kasıtlı olarak reddeder. Gözlerini kanıtlara, rasyonel argümanlara ve hatta kendi iç sesine kapatıyor. Cehaletin bir sonucu olarak, kişi kendisi, dünya ve içindeki yeri hakkında yanlış fikirlere inanmaya başlar. Ne kadar mantıksız veya ahlaksız olursa olsun eylemlerini ve inançlarını haklı çıkarmaya başlar.
Bir kişi vicdanını ve gerçeğini sürekli görmezden geldiğinde, kalbi kör olur ve doğru yolu tanıyamaz hale gelir. Daha önce kendisine açık görünen apaçık gerçeklere bile bağışık hale gelir, en basit ve en açık gerçeklerin bile tutkularıyla kör olmuş bir insan tarafından görülmez hale gelir.
Tutkular, haklı olduğumuz yanılsamasını yaratarak yanlış eylemlerimizi rasyonelleştirmemize ve haklı çıkarmamıza neden olabilir. Bu kendini aldatma, gerçeğe giden yolda çok güçlü bir engel olabilir. Tutkularınızı takip etmek genellikle "kaygan bir eğimi" temsil eder. Arzularımıza ne kadar teslim olursak, bunu tekrar tekrar yapmak o kadar kolaylaşır ve hakikat yoluna geri dönmek o kadar zorlaşır.
Vicdanımız ve hakikatimizle bağlantımızı kaybettiğimizde, hayattaki referanslarımızı da kaybederiz. Neyin gerçekten önemli ve anlamlı olduğunu anlamayı bırakıyoruz ve yanlış hedeflerin peşinden koşmaya başlıyoruz.
Eğitim Nasyha, seçimlerimiz için kişisel sorumluluğumuzu vurgular. Biz sadece tutkularımızın kurbanları değiliz, onları takip etmeyi seçiyoruz. Özgür irademiz ve yolumuzu değiştirme fırsatımız var. Tutkuların tuzağına düşmemek için özdenetim geliştirmek ve düzenli olarak iç gözlem yapmak gerekir. Bu, kendinize karşı dürüst olmayı, hatalarınızı kabul etmeye istekli olmayı ve kendini geliştirme arzusunu içerir.
Sonuç olarak: Bu talimat, gerçek bilginin yalnızca entelektüel anlayışı değil, aynı zamanda ahlaki sorumluluğu da gerektirdiğini güçlü bir hatırlatmadır. Bizi arzularımızın kölesi olma tehlikesine karşı uyarır ve bizi hakikat ve erdem lehine bilinçli bir seçim yapmaya çağırır. Ancak bu şekilde cehaletten, sanrıdan ve kalbin körlüğünden kaçınabilir ve gerçek mutluluğa ve refaha giden yolu izleyebiliriz.
Allah, tutkularımızın ve ihmallerimizin tuzağına düşmememize yardım etsin. Amen!
Një zemër e verbër edhe për të vërtetën e qartë...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj: Tha Shejh el-Islam Ibn Tejmije:
من أعرض عن اتباع الحق الذي يعلمه تبعًا لهواه، فإن ذلك يورثه الجهل والضلال حتى يُعمي قلبه عن الحق الواضح
"Kush largohet nga ndjekja e së vërtetës që ai e di, duke ndjekur pasionet e tij, kjo do të çojë në injorancë dhe gabim në mënyrë që zemra e tij të bëhet e verbër edhe ndaj së vërtetës së qartë."At-Tukhfatu l -' iroquia 1/39.
Ky udhëzim është një paralajmërim i thellë dhe i rëndësishëm se si pasionet dhe egot tona mund të shtrembërojnë perceptimin tonë për të vërtetën, të çojnë në injorancë dhe të na largojnë nga rruga e duhur. Kjo nënkupton që një person ka një kuptim të caktuar të rrugës së drejtë, të vërtetë, morale ose shpirtërore. Mund të jetë njohuri e bazuar në përvojën personale, të mësuarit, mësimin fetar, apo edhe intuitën.
Kush do të largohet nga e Vërteta është momenti kyç. Një person jo vetëm që nuk e di, ai largohet nga ajo që ai tashmë e ka kuptuar si të vërtetë. Shtë një refuzim i vetëdijshëm për të ndjekur kuptimin më të mirë të dikujt, duke ndjekur pasionet, dëshirat e pakontrollueshme, duke u përpjekur për përfitimin, kënaqësinë dhe rehatinë e vet, duke injoruar nevojat dhe ndjenjat e të tjerëve. Vetëbesim dhe arrogancë e tepruar, duke çuar në mosgatishmëri për të pranuar kritikat dhe për të mësuar nga gabimet. Një dëshirë e pangopur për të zotëruar pasuri materiale ose fuqi. Mosgatishmëria për të bërë përpjekjet e nevojshme për të arritur qëllimet dhe vetë-përmirësimin.
Duke i nënshtruar veprimet dhe mendimet e dikujt këtyre pasioneve, në vend që të udhëheqë dëshirat e dikujt, ai bëhet skllav i tyre. Një person refuzon qëllimisht informacionin që bie ndesh me pasionet e tij. Ai mbyll sytë ndaj provave, argumenteve racionale dhe madje edhe zërit të tij të brendshëm. Si rezultat i injorancës, një person fillon të besojë në ide të rreme për veten, botën dhe vendin e tij në të. Ai fillon të justifikojë veprimet dhe besimet e tij, pa marrë parasysh sa të palogjikshme apo imorale mund të jenë ato.
Kur një person vazhdimisht injoron ndërgjegjen e tij dhe të vërtetën, zemra e tij bëhet e verbër dhe e paaftë për të dalluar rrugën e duhur. Ai bëhet imun edhe ndaj të vërtetave të dukshme që më parë i dukeshin të qarta, kështu që edhe të vërtetat më të thjeshta dhe më të dukshme pushojnë së qeni të dukshme për një person të verbuar nga pasionet e tij.
Pasionet mund të na bëjnë të racionalizojmë dhe justifikojmë veprimet tona të gabuara, duke krijuar iluzionin se kemi të drejtë. Ky vetë-mashtrim mund të bëhet një pengesë shumë e fortë në rrugën drejt së vërtetës. Ndjekja e pasioneve tuaja është shpesh një pjerrësi e rrëshqitshme. Sa më shumë t'i dorëzohemi dëshirave tona, aq më e lehtë bëhet ta bëjmë atë pa pushim, dhe aq më e vështirë bëhet të kthehemi në rrugën e së vërtetës.
Kur humbasim kontaktin me ndërgjegjen dhe të vërtetën tonë, humbasim kushinetat tona në jetë. Ne ndalojmë së kuptuari atë që është me të vërtetë e rëndësishme dhe kuptimplote, dhe fillojmë të ndjekim qëllime të rreme.
Nxitja thekson përgjegjësinë tonë personale për zgjedhjet tona. Ne nuk jemi vetëm viktima të pasioneve tona, ne zgjedhim t'i ndjekim ato. Ne kemi vullnet të lirë dhe mundësi për të ndryshuar rrugën tonë. Për të mos rënë në grackën e pasioneve, është e nevojshme të zhvillohet vetëkontrolli dhe të kryhet rregullisht introspeksioni. Kjo përfshin të qenit i sinqertë me veten, të qenit i gatshëm të pranoni gabimet tuaja dhe të përpiqeni për vetë-përmirësim.
Si përfundim: ky udhëzim është një kujtesë e fuqishme se njohuria e vërtetë kërkon jo vetëm mirëkuptim intelektual, por edhe përgjegjësi morale. Ai na paralajmëron kundër rrezikut për t'u bërë skllevër të dëshirave tona dhe na inkurajon të bëjmë zgjedhje të vetëdijshme në favor të së vërtetës dhe virtytit. Kjo është mënyra e vetme që ne mund të shmangim injorancën, mashtrimin dhe verbërinë e zemrës dhe të ecim në rrugën që çon drejt lumturisë dhe prosperitetit të vërtetë.
Allahu na ndihmoftë që të mos biem në grackën e pasioneve dhe lëshimeve tona. Amen për këtë!