Сердце верующего человека наполнено добротой, любовью и милосердием...

The heart of a believer is filled with kindness, love and mercy... / İnanan bir insanın kalbi nezaket, sevgi ve merhametle doludur... / Zemra e një besimtari është e mbushur me mirësi, dashuri dhe mëshirë...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Когда ты видишь человека, который подозревает плохое в людях, изыскивая в них недостатки, знай, что он сам в душе плохой и это дает о себе знать скверна его души. Он поступает так потому, что смотрит на людей через призму своего внутреннего состояния. Верующий же любит искать для людей оправдание. А двуличный наоборот чувствует удовлетворение от грехов других. Сердце верующего благожелательно настроено в отношении всех людей". Имам аль-Газали (да помилует его Аллах).

Если человек постоянно ищет недостатки в других, подозревает их в плохих поступках или намерениях, это говорит о его собственном внутреннем состоянии. Такой человек проецирует свои собственные недостатки, страхи или негативные качества на окружающих. Это явление в психологии называется проекцией. Человек, который сам склонен к недобрым мыслям или поступкам, часто приписывает эти качества другим. Он смотрит на мир через призму своего внутреннего мира, который может быть наполнен сомнениями, страхами, завистью или злобой. Если кто-то постоянно обвиняет других в лжи, возможно, он сам склонен ко лжи или боится быть обманутым.

"Скверна души" — это внутренняя нечистота, которая проявляется в виде негативных мыслей, эмоций и поступков. Когда человек полон таких "скверн", он не может видеть в других ничего хорошего, потому что его собственное сердце наполнено тьмой. Это понятие близко к идее о том, что "чистое сердце видит чистое". Если человек внутренне нечист, он будет искать и находить нечистое в других. Это не только портит его отношения с окружающими, но и усугубляет его собственное состояние.

Верующий человек, чье сердце наполнено верой и добротой, стремится видеть в других лучшее. Он старается оправдать их поступки, найти причины их поведения, проявить милосердие и понимание. Это связано с принципом милосердия и сострадания, которые являются важными качествами духовного человека. Верующий понимает, что все люди несовершенны, и вместо осуждения стремится помочь или поддержать. Если кто-то совершил ошибку, верующий подумает: "Возможно, у него были причины так поступить" или "Он, наверное, не осознавал последствий".

Двуличный человек, напротив, испытывает удовлетворение, когда видит чужие грехи или недостатки. Это может быть связано с завистью, гордыней или желанием возвыситься за счет унижения других. Такое поведение говорит о неискренности и эгоизме. Двуличный человек не стремится к добру, а использует чужие слабости для самоутверждения. Это разрушает его душу и отношения с окружающими. Если кто-то радуется, когда другой человек попадает в беду, это явный признак двуличия и отсутствия сострадания.

Сердце верующего человека наполнено добротой, любовью и милосердием. Он стремится видеть в других хорошее, даже если они совершают ошибки. Это состояние сердца связано с внутренней гармонией и духовной чистотой. Верующий человек понимает, что все люди — творения Аллаха, и каждый заслуживает любви и прощения. Даже если кто-то причинил боль, верующий постарается понять мотивы этого человека и простить его, вместо того чтобы осуждать.

Это назидание учит нас тому, что наше восприятие других людей — это отражение нашего внутреннего мира. Если мы хотим видеть в других добро, нам нужно работать над собой, очищать свое сердце от злобы, зависти и осуждения. Верующий человек стремится к миру и гармонии, и это проявляется в его отношении к окружающим. Двуличный же человек, напротив, ищет в других недостатки, чтобы оправдать свои собственные слабости. Прежде чем судить других, стоит заглянуть в свое сердце и спросить себя: "Почему я вижу в этом человеке плохое? Не является ли это отражением моих собственных проблем?"...

The heart of a believer is filled with kindness, love and mercy...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

"When you see a person who suspects bad things in people, looking for flaws in them, know that he himself is bad at heart, and this makes itself felt by the filth of his soul. He does this because he looks at people through the prism of his inner state. A believer likes to look for justification for people. A two-faced person, on the contrary, feels satisfaction from the sins of others. The believer's heart is well-disposed towards all people." Imam al-Ghazali (may Allah have mercy on him).

If a person constantly looks for flaws in others, suspects them of bad deeds or intentions, this indicates his own inner state. Such a person projects their own flaws, fears, or negative qualities onto others. This phenomenon is called projection in psychology. A person who is prone to unkind thoughts or actions himself often attributes these qualities to others. He looks at the world through the prism of his inner world, which can be filled with doubts, fears, envy or anger. If someone constantly accuses others of lying, it is possible that they themselves are prone to lying or are afraid of being deceived.

"Filth of the soul" is an internal impurity that manifests itself in the form of negative thoughts, emotions, and actions. When a person is full of such "filth", he cannot see anything good in others, because his own heart is filled with darkness. This concept is close to the idea that "a pure heart sees a pure one." If a person is internally unclean, he will seek and find impurity in others. This not only spoils his relationships with others, but also worsens his own condition.

A believer, whose heart is filled with faith and kindness, strives to see the best in others. He tries to justify their actions, find the reasons for their behavior, show mercy and understanding. This is due to the principle of mercy and compassion, which are important qualities of a spiritual person. A believer understands that all people are imperfect, and instead of condemning them, he seeks to help or support them. If someone has made a mistake, the believer will think: "Maybe he had a reason to do that," or "He probably didn't realize the consequences."

A two-faced person, on the contrary, feels satisfaction when he sees other people's sins or shortcomings. This may be due to envy, pride, or a desire to rise at the expense of humiliating others. This behavior indicates insincerity and selfishness. A two-faced person does not strive for good, but uses other people's weaknesses for self-affirmation. It destroys his soul and relationships with others. If someone is happy when another person gets into trouble, this is a clear sign of duplicity and lack of compassion.

The heart of a believer is filled with kindness, love and mercy. He strives to see the good in others, even if they make mistakes. This state of the heart is associated with inner harmony and spiritual purity. A believer understands that all people are creatures of Allah, and everyone deserves love and forgiveness. Even if someone has caused pain, a believer will try to understand that person's motives and forgive them instead of condemning them.

This edification teaches us that our perception of other people is a reflection of our inner world. If we want to see the good in others, we need to work on ourselves, purify our hearts from anger, envy and condemnation. A believer strives for peace and harmony, and this is reflected in his attitude towards others. A two-faced person, on the other hand, looks for flaws in others in order to justify his own weaknesses. Before judging others, it's worth looking into your heart and asking yourself: "Why do I see something bad in this person? Isn't this a reflection of my own problems?"...

İnanan bir insanın kalbi nezaket, sevgi ve merhametle doludur...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

"İnsanlarda kötüden şüphelenen, onlarda kusurlar arayan bir adam gördüğünüzde, onun ruhunda kötü olduğunu ve bu onun ruhunun pisliğini hissettirdiğini bil. Bunu, insanlara içsel durumunun merceğinden baktığı için yapıyor. Mümin ise insanlar için bir bahane aramayı sever. Aksine ikiyüzlü, başkalarının günahlarından memnun hisseder. İnananın kalbi tüm insanlara karşı iyilikseverdir." İmam Gazali (Allah ona merhamet etsin).

Bir kişi sürekli olarak başkalarında kusur arıyorsa, onlardan kötü davranışlardan veya niyetlerden şüpheleniyorsa, bu kendi içsel durumunu gösterir. Böyle bir kişi kendi kusurlarını, korkularını veya olumsuz niteliklerini başkalarına yansıtır. Psikolojide bu fenomene projeksiyon denir. Kendisi kaba düşüncelere veya eylemlere yatkın olan bir kişi, bu nitelikleri genellikle başkalarına atfeder. Şüphe, korku, kıskançlık veya kötülükle dolu olabilen iç dünyasının merceğinden dünyaya bakar. Birisi sürekli olarak başkalarını yalan söylemekle suçluyorsa, belki de kendisi yalan söylemeye yatkındır veya aldatılmaktan korkar.

"Ruhun pisliği", olumsuz düşünceler, duygular ve eylemler şeklinde kendini gösteren içsel kirliliktir. Bir insan bu tür "pisliklerle" dolduğunda, kendi kalbi karanlıkla dolu olduğu için başkalarında iyi bir şey göremez. Bu kavram, "saf kalp saf olanı görür" fikrine yakındır. Bir kişi içsel olarak safsızsa, başkalarında safsızlığı arayacak ve bulacaktır. Bu sadece çevresindekilerle ilişkilerini bozmakla kalmaz, aynı zamanda kendi durumunu da kötüleştirir.

Kalbi inanç ve nezaketle dolu inanan bir insan, başkalarında en iyisini görmeye çalışır. Onların eylemlerini haklı çıkarmaya, davranışlarının nedenlerini bulmaya, merhamet ve anlayış göstermeye çalışır. Bunun nedeni, manevi insanın temel nitelikleri olan merhamet ve şefkat ilkesidir. İnanan, tüm insanların kusurlu olduğunu anlar ve yargılamak yerine yardım etmeye veya desteklemeye çalışır. Birisi bir hata yaptıysa, inanan "Bunu yapmak için nedenleri olmuş olabilir" veya "Muhtemelen sonuçlarının farkında olmamıştır" diye düşünecektir.

Aksine ikiyüzlü bir insan, başkalarının günahlarını veya kusurlarını gördüğünde tatmin hisseder. Bunun nedeni kıskançlık, gurur veya başkalarını aşağılayarak yükselme arzusu olabilir. Bu davranış samimiyetsizlikten ve bencillikten bahseder. İkiyüzlü bir insan iyilik için çabalamaz, başkalarının zayıflıklarını kendini kanıtlamak için kullanır. Bu onun ruhunu ve çevresindekilerle ilişkilerini yok eder. Başka bir kişinin başı belaya girdiğinde birisi sevinirse, bu açık bir ikiyüzlülük ve şefkat eksikliğinin işaretidir.

İnanan bir insanın kalbi nezaket, sevgi ve merhametle doludur. Hata yapsalar bile başkalarında iyiyi görmeye çalışır. Bu kalp durumu, içsel uyum ve ruhsal saflık ile ilişkilidir. İnanan bir insan, tüm insanların Allah'ın yaratıkları olduğunu ve herkesin sevgiyi ve bağışlanmayı hak ettiğini anlar. Birisi incinmiş olsa bile, inanan, yargılamak yerine o kişinin motivasyonlarını anlamaya ve onu affetmeye çalışacaktır.

Bu eğitim bize diğer insanlara dair algımızın iç dünyamızın bir yansıması olduğunu öğretir. Başkalarında iyiliği görmek istiyorsak, kendimiz üzerinde çalışmalı, kalbimizi kin, kıskançlık ve yargıdan temizlemeliyiz. İnanan bir insan barış ve uyum arar ve bu, çevresindekilere karşı tutumunda kendini gösterir. Öte yandan ikiyüzlü bir insan, kendi zayıflıklarını haklı çıkarmak için diğerlerinde eksiklikler arar. Başkalarını yargılamadan önce kalbinize bakıp kendinize sormaya değer: "Bu kişide neden kötü bir şey görüyorum? Bu benim kendi sorunlarımın bir yansıması değil mi?"...

Zemra e një besimtari është e mbushur me mirësi, dashuri dhe mëshirë...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

"Kur shihni një person që dyshon për gjëra të këqija tek njerëzit, duke kërkuar të meta në to, dijeni se ai vetë është i keq në zemër dhe kjo e bën veten të ndihet nga ndyrësia e shpirtit të tij. Ai e bën këtë sepse i shikon njerëzit përmes prizmit të gjendjes së tij të brendshme. Një besimtari i pëlqen të kërkojë justifikim për njerëzit. Një person me dy fytyra, përkundrazi, ndjen kënaqësi nga mëkatet e të tjerëve. Zemra e besimtarit është e disponuar mirë ndaj të gjithë njerëzve."Imam el-Ghazali (Allahu e mëshiroftë).

Nëse një person vazhdimisht kërkon të meta tek të tjerët, i dyshon ata për vepra ose qëllime të këqija, kjo tregon gjendjen e tij të brendshme. Një person i tillë projekton të metat, frikën ose cilësitë e tij negative tek të tjerët. Ky fenomen quhet projeksion në psikologji. Një person që është i prirur për mendime ose veprime jo të mira vetë shpesh ua atribuon këto cilësi të tjerëve. Ai e shikon botën përmes prizmit të botës së tij të brendshme, e cila mund të mbushet me dyshime, frikë, zili ose zemërim. Nëse dikush akuzon vazhdimisht të tjerët për gënjeshtër, është e mundur që ata vetë të jenë të prirur të gënjejnë ose të kenë frikë se mos mashtrohen.

"Ndyrësia e shpirtit" është një papastërti e brendshme që manifestohet në formën e mendimeve, emocioneve dhe veprimeve negative. Kur një person është plot me një "ndyrësi" të tillë, ai nuk mund të shohë asgjë të mirë tek të tjerët, sepse zemra e tij është e mbushur me errësirë. Ky koncept është afër idesë se "një zemër e pastër sheh një të pastër."Nëse një person është i papastër nga brenda, ai do të kërkojë dhe gjejë papastërti tek të tjerët. Kjo jo vetëm që prish marrëdhëniet e tij me të tjerët, por gjithashtu përkeqëson gjendjen e tij.

Një besimtar, zemra e të cilit është e mbushur me besim dhe mirësi, përpiqet të shohë më të mirën tek të tjerët. Ai përpiqet të justifikojë veprimet e tyre, të gjejë arsyet e sjelljes së tyre, të tregojë mëshirë dhe mirëkuptim. Kjo është për shkak të parimit të mëshirës dhe dhembshurisë, të cilat janë cilësi të rëndësishme të një personi shpirtëror. Një besimtar e kupton që të gjithë njerëzit janë të papërsosur, dhe në vend që t'i dënojë ata, ai kërkon t'i ndihmojë ose t'i mbështesë ata. Nëse dikush ka bërë një gabim, besimtari do të mendojë: "Ndoshta Ai kishte një arsye për ta bërë këtë", ose "ai ndoshta nuk i kuptoi pasojat."

Një person me dy fytyra, përkundrazi, ndjen kënaqësi kur sheh mëkatet ose mangësitë e njerëzve të tjerë. Kjo mund të jetë për shkak të zilisë, krenarisë ose dëshirës për t'u ngritur në kurriz të poshtërimit të të tjerëve. Kjo sjellje tregon sinqeritet dhe egoizëm. Një person me dy fytyra nuk përpiqet për të mirë, por përdor dobësitë e njerëzve të tjerë për vetë-afirmim. Ajo shkatërron shpirtin e tij dhe marrëdhëniet me të tjerët. Nëse dikush është i lumtur kur një person tjetër futet në telashe, kjo është një shenjë e qartë e dyfishimit dhe mungesës së dhembshurisë.

Zemra e një besimtari është e mbushur me mirësi, dashuri dhe mëshirë. Ai përpiqet të shohë të mirën tek të tjerët, edhe nëse ata bëjnë gabime. Kjo gjendje e zemrës shoqërohet me harmoninë e brendshme dhe pastërtinë shpirtërore. Një besimtar e kupton se të gjithë njerëzit janë krijesa të Allahut, dhe të gjithë meritojnë dashuri dhe falje. Edhe nëse dikush ka shkaktuar dhimbje, një besimtar do të përpiqet të kuptojë motivet e atij personi dhe t'i falë ato në vend që t'i dënojë.

Ky ndërtim na mëson se perceptimi ynë për njerëzit e tjerë është një pasqyrim i botës sonë të brendshme. Nëse duam të shohim të mirën tek të tjerët, duhet të punojmë për veten tonë, të pastrojmë zemrat tona nga zemërimi, zilia dhe dënimi. Një besimtar përpiqet për paqe dhe harmoni, dhe kjo reflektohet në qëndrimin e tij ndaj të tjerëve. Një person me dy fytyra, nga ana tjetër, kërkon të meta tek të tjerët në mënyrë që të justifikojë dobësitë e tij. Para se të gjykoni të tjerët, ia vlen të shikoni në zemrën tuaj dhe të pyesni veten: "Pse shoh diçka të keqe tek ky njeri? A nuk është ky një pasqyrim i problemeve të mia?"...