Размышления о ценности времени и о том, как легко его растратить впустую...

Reflections on the value of time and how easy it is to waste it... / Zamanın değeri ve onu boşa harcamanın ne kadar kolay olduğu üzerine düşünceler... / Reflektime mbi vlerën e kohës dhe sa e lehtë është ta humbasësh atë...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ценность времени в Исламе: смысл жизни между двумя датами

Время — одно из величайших благ, дарованных человеку. Оно не поддаётся возврату, неумолимо ускользает, и в нём заключена суть человеческого существования. Как много времени тратится впустую, как коротка и скоротечна наша жизнь и как она перекликается с исламскими представлениями о времени, его ценности и ответственности за каждый прожитый день.

В Исламе время рассматривается как одно из самых драгоценных творений Аллаха, и каждая секунда жизни даётся человеку в качестве испытания. В Коране есть множество аятов, напоминающих о важности осознания времени и его разумного использования: «Клянусь временем! Воистину, человек в убытке. Кроме тех, которые уверовали, совершали праведные деяния, наставляли друг друга на истину и наставляли друг друга на терпение». Сура Аль-Аср, 103:1-3. Эта сура кратко и ёмко объясняет, что каждый человек теряет время, если не использует его на праведность, благие дела и добрые слова.

Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) также предупреждал о том, что время — это аманат (доверенное благо), за которое придётся отвечать в Судный день. Мы часто впустую растрачиваем свои дни. Если мусульманин не помог другому, не сказал доброго слова, не сделал садака (милостыни) или не проявил сочувствия — этот день можно считать потерянным. В Исламе уделяется особое внимание родителям, братьям, сёстрам, родственникам. Если человек за день не вспомнил мать, не позвонил родным — этот день действительно можно считать потраченным впустую.

В Исламе выражение добрых чувств — это не слабость, а достоинство. Пустые разговоры, сплетни, праздное времяпрепровождение — это растрата жизни: «Среди наилучших качеств Ислама человека – оставление им того, что его не касается». (Тирмизи). Мы часто живём «бестолковой суетой», не замечая важных моментов: не звоним родным, не видим друзей, не занимаемся саморазвитием. Это напоминает об исламском принципе шукр (благодарности). Мусульмане обязаны быть благодарными за всё, что даёт им Аллах, включая время.

Между датами рождения и смерти стоит тире — символ всей жизни. Эта чёрточка включает всё, что человек пережил, но что теперь ушло безвозвратно. В Исламе говорится, что после смерти человека прекращаются все его деяния, кроме трёх: Знание, которое он оставил после себя. Благочестивый ребёнок, молящийся за него. Благотворительность (садака джария), которая продолжается после его смерти. (Муслим). Черта между датами рождения и смерти - эта метафора особенно актуальна в Исламе, где жизнь рассматривается как путешествие, имеющее начало и конец. Всё, что мы делаем в этой жизни, имеет значение для будущей жизни Ахирата. «Каждая душа вкушает смерть. Затем к Нам вы будете возвращены». (Коран, 29:57).

Черта между датами — это символ нашей временной жизни. Она коротка, но именно в ней заключена вся наша ответственность. То, как мы проживём эту жизнь, определит нашу вечную судьбу. Поэтому важно не терять ни одного дня, наполняя его смыслом и добром. Также мусульманин должен понимать, что его жизнь не ограничивается только личными интересами. Мы живём в обществе, и наш долг — заботиться о тех, кто рядом: семье, друзьям, соседям и даже незнакомцам. Каждое проявление доброты, будь то простой звонок родителям или помощь нуждающемуся, имеет огромную ценность у Аллаха. Каждый день должен быть наполнен смыслом: верой, молитвой, добрыми делами, заботой о близких, стремлением к знаниям. В противном случае человек укорачивает свою жизнь, теряя её понапрасну.  Нам напоминают о хрупкости времени и необходимости проживать каждый день осознанно. Эти мысли находят своё отражение в Исламе, где время рассматривается как дар Аллаха, а каждый человек несёт ответственность за то, как он его использует. 

Время — это наше самое ценное достояние. Мы не знаем, сколько дней у нас осталось. Именно поэтому важно провести их так, чтобы в Судный день не сожалеть о бесполезных часах и упущенных возможностях. Пусть наше тире между датами рождения и смерти будет наполнено верой, добрыми делами, молитвами, знаниями и служением Аллаху. Ведь именно это принесёт нам успех в обоих мирах.

Будучи мусульманином, важно помнить, что наша жизнь — это путешествие между двумя датами, и от того, как мы проведём это время, зависит наша вечная судьба. Пусть эти строки станут для нас напоминанием о необходимости ценить каждый миг, жить с пользой для себя и других, и всегда помнить о своей конечной цели — встрече с Аллахом. Пусть Аллах дарует нам баракат в нашем времени, чтобы ни один день не был потрачен впустую. Аминь!

Reflections on the value of time and how easy it is to waste it...

Praise be to Allah, whom we praise and whose help and forgiveness we seek. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The Value of Time in Islam: The Meaning of Life Between Two Dates

Time is one of the greatest blessings granted to humanity. It cannot be reclaimed; it relentlessly slips away, and within it lies the essence of human existence. How much time is wasted, how fleeting and short our lives are, and how they resonate with Islamic teachings about time, its value, and the responsibility for every lived day.

In Islam, time is regarded as one of Allah’s most precious creations, and every second of life is given to man as a test. The Qur’an contains numerous verses reminding us of the importance of being aware of time and using it wisely: "By time, indeed, mankind is at a loss, except for those who have believed and done righteous deeds and advised each other to truth and advised each other to patience." Surah Al-Asr, 103:1-3. This surah succinctly explains that every person loses time if they do not use it for righteousness, good deeds, and kind words.

Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) also warned that time is an amanah (a trust), for which we will be held accountable on the Day of Judgment. We often waste our days needlessly. If a Muslim does not help another, does not speak kindly, does not give sadaqah (charity), or fails to show compassion — such a day can be considered lost. In Islam, special attention is given to parents, siblings, and relatives. If a person does not remember their mother, call their loved ones during the day — this day can truly be considered wasted.

In Islam, expressing kindness is not a weakness but a virtue. Idle talk, gossip, and aimless activities are seen as wasting life: "Among the best qualities of a Muslim is leaving what does not concern him." (Tirmidhi). We often live in “aimless bustle,” missing important moments: not calling loved ones, neglecting friends, failing to invest in self-development. This reminds us of the Islamic principle of shukr (gratitude). Muslims are obligated to be grateful for everything Allah gives them, including time.

Between the dates of birth and death stands a dash — a symbol of the entirety of life. That small line includes everything a person has experienced, now irretrievably gone. In Islam, it is said that after a person dies, all their actions cease, except for three: Knowledge they leave behind, a pious child who prays for them, and ongoing charity (sadaqah jariyah) that continues after their death. (Muslim). The dash between the dates of birth and death — this metaphor is particularly relevant in Islam, where life is viewed as a journey with a beginning and an end. Everything we do in this life matters for the Hereafter. "Every soul will taste death. Then to Us you will be returned." (Qur’an, 29:57).

The dash between the dates is a symbol of our temporary life. It is short, yet it carries all our responsibilities. How we live this life will determine our eternal fate. Therefore, it is crucial not to lose a single day, filling it with purpose and goodness. A Muslim should understand that their life is not limited to personal interests alone. We live in society, and our duty is to care for those around us: family, friends, neighbors, and even strangers. Every act of kindness, whether a simple call to parents or help to someone in need, has immense value in the eyes of Allah. Each day should be filled with meaning: faith, prayer, good deeds, care for loved ones, and a quest for knowledge. Otherwise, a person shortens their life by wasting it needlessly. We are reminded of the fragility of time and the necessity of living each day consciously. These thoughts find reflection in Islam, where time is seen as a gift from Allah, and every person bears responsibility for how they use it.

Time is our most valuable possession. We do not know how many days we have left. Therefore, it is vital to spend them in a way that we won’t regret wasted hours and missed opportunities on the Day of Judgment. Let the dash between our birth and death dates be filled with faith, good deeds, prayers, knowledge, and service to Allah. For it is this that will bring us success in both worlds.

As Muslims, it is important to remember that our life is a journey between two dates, and how we spend this time determines our eternal fate. May these words serve as a reminder to cherish every moment, live productively for ourselves and others, and always remember our ultimate goal — meeting Allah. May Allah bless our time with barakah so that no day is wasted. Ameen!

Zamanın değeri ve onu boşa harcamanın ne kadar kolay olduğu üzerine düşünceler...

Allah'a hamdolsun, O'nu övüyor ve yardımını ve affını diliyoruz. Ruhumuzun kötülüğünden ve yanlış davranışlarımızdan korunmak için Allah'a sığınıyoruz. Kimi Allah doğru yola ileterse, onu kimse şaşırtamaz; kimi de terk ederse, onu kimse doğruya ulaştıramaz. Tanrıdan başka hiçbir ilah olmadığına ve Muhammed'in Allah'ın kulü ve elçisi olduğuna şahitlik ederiz.

İslam'da Zamanın Değeri: İki Tarih Arasında Hayatın Anlamı

Zaman, insanlığa verilmiş en büyük nimetlerden biridir. Geri döndürülemez, sürekli akıp gider ve içinde insan varoluşunun özü saklıdır. Ne kadar çok zaman boşa harcanıyor, hayatımız ne kadar kısa ve geçici, ve bunlar İslam’ın zaman hakkındaki görüşleriyle nasıl çakışıyor: "Zamana yemin ederim ki, insan gerçekten zarardadır, ancak iman eden, salih ameller yapan, hakka ve sabra teşvik edenler müstesnadır." Sure-i Asr, 103:1-3. Bu sure kısa ve net bir şekilde, her insanın zamanı doğruluk, iyi işler ve nazik sözler için kullanmadığı takdirde kaybediyor olduğunu açıklar.

Peygamber Muhammed (aleyhisselam) zamanın bir emanet olduğunu ve buna Kıyamet Günü hesap vereceğimizi hatırlatmıştır. Sıklıkla günlerimizi gereksiz yere harcarız. Eğer bir Müslüman başkasına yardım etmez, nazik bir söz söylemez, sadaka vermez veya sempati göstermezse — bu gün kayıp sayılabilir. İslam'da özel bir önem, anne-babaya, kardeşlere, akrabalara verilir. Eğer bir kişi gün boyu annesini düşünmez ya da sevdiklerini aramazsa — bu gün gerçekten boşa gitmiş demektir.

İslam'da iyi duyguları ifade etmek zayıflık değil, bir erdemdir. Boş sohbetler, dedikodular ve boş zaman geçirme hayatı harcamaktır: "Müminin en iyi özelliklerinden biri, kendisini ilgilendirmeyen şeyleri bırakmasıdır." (Tirmizi). Genellikle "anlamsız koşuşturma" içinde yaşarız, önemli anları kaçırmaktayız: ailemizi aramıyoruz, arkadaşlarımızı görmüyoruz, kendimizi geliştirmiyoruz. Bu, İslam'ın şükür (shukr) prensibiyle uyumludur. Müslümanlar, Allah'ın kendilerine verdiği her şeye, zaman dahil teşekkür etmekle yükümlüdürler.

Doğum ve ölüm tarihleri arasında bir tire bulunur — tüm hayatın sembolü. Küçük çizgi, kişinin yaşadığı her şeyi içerir, artık geri dönüşü yoktur. İslam’da derler ki, bir insan öldüğünde tüm işleri son bulur, ancak üç istisna vardır: Arkasında bıraktığı bilgi, onun için dua eden takva sahibi bir çocuk ve ölümünden sonra devam eden sadaka (sadaka cariye). (Müslim). Doğum ve ölüm tarihleri arasındaki tire, hayatın bir yolculuk olduğu İslam anlayışıyla özellikle uyumludur. Bu dünyada yaptığımız her şey, Ahiret için önemlidir. "Her can ölüm tadacaktır. Sonra hepiniz Bize döneceksiniz." (Kur'an, 29:57).

Bu tire, geçici hayatımızın sembolüdür. Kısa olsa da, içinde tüm sorumluluğumuz yer alır. Hayatımızı nasıl yaşadığımız, ebedi kaderimizi belirleyecektir. Bu nedenle tek bir günü bile kaybetmeden, anlam ve iyilikle doldurmak önemlidir. Ayrıca bir Müslüman, hayatının sadece kişisel çıkarlarla sınırlı olmadığını anlamalıdır. Toplumda yaşıyoruz ve görevimiz, çevremizdekilere — ailemize, arkadaşlarımıza, komşularımıza ve hatta yabancılara bakmaktır. Her nezaket gösterisi, basit bir telefon görüşmesi ya da yardıma muhtaç birine yapılan bir yardım, Allah katında büyük değer taşır. Her gün anlam dolu olmalıdır: iman, namaz, hayırlı işler, sevdiklerimize bakmak ve bilgiye ulaşma çabasıyla dolu olmalıdır. Aksi halde insan hayatını boşuna tüketerek kısaltır. Zamanın kırılganlığı ve her günü bilinçli yaşamak gerektiği konusunda uyarıyoruz. Bu düşünceler İslam'da, zamanın Allah tarafından verilen bir lütuf olarak değerlendirildiği ve her insanın bunu nasıl kullandığına karşı sorumlu olduğu gerçeğiyle yansıtılır.

Zaman bizim en değerli varlığımızdır. Kaç günümüz kaldığını bilmiyoruz. Bu yüzden, ahirette kayıp saatler ve kaçırılan fırsatlar için pişmanlık duymamak adına onları iyi bir şekilde değerlendirmek önemlidir. Doğum ve ölüm tarihlerimiz arasındaki tire, iman, hayırlı işler, dua, bilgi ve Allah’a ibadetle dolu olsun. Çünkü işte bu, her iki dünyada da bize başarı getirecektir.

Müslümanlar olarak hayatımızın iki tarih arasında bir yolculuk olduğunu ve bu zamanı nasıl geçirdiğimizin sonsuz kaderimizi belirlediğini unutmamalıyız. Umarım bu satırlar, her anı değerli görmek, kendimiz ve başkaları için üretken bir hayat sürmek ve nihai hedefimizi — Allah ile buluşmayı — unutmamak için bize bir hatırlatma olur. Allah zamanımızda bereket versin ve hiçbir günümüz boşa gitmesin. Amin!

Reflektime mbi vlerën e kohës dhe sa e lehtë është ta humbasësh atë...

Lavdi Allahu, Ne e lavdërojmë Atë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Kërkojmë strehim në Allah nga keqja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kush që Allah e udhëheq në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush që Ai e lë, askush nuk mund ta udhëheq në rrugën e drejtë. Dëshirojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Vlera e Kohës në Islam: Kuptimi i Jetës Ndërmjet Dy Datave

Koha është një nga mrekullitë më të mëdha të dhëna njeriut. Ajo nuk mund të kthehet prapa, kalon pa pushim dhe në të qëndron esenca e ekzistencës së njeriut. Sa shumë kohë humb në vjosje, sa e shkurtër dhe kalimtare është jeta jonë dhe si ajo përputhet me parimet islame për kohën, vlerën e saj dhe përgjegjësinë për çdo ditë të jetuar.

Në Islam, koha konsiderohet si një nga krijesat më të çmuara të Allahut, dhe çdo sekondë e jetës na është dhënë si një provë. Kurani përmban shumë ajete që na kujtojnë për rëndësinë e ndërgjegjes së kohës dhe përdorimit të drejtë të saj: "Me kohën! Njeriu është në humbje, përveç ata që besuan, punuan vepra të mira, u këshilluan njëri-tjetrit me të vërtetën dhe u këshilluan njëri-tjetrit me durim." Sureja Al-Ashr, 103:1-3. Kjo sure shpjegon shkurtimërisht se çdo person humb kohë nëse nuk e përdor atë për sinqeritet, vepra të mira dhe fjalë të mira.

Profeti Muhamedi (paqe dhe bekuamëri mbi të) gjithashtu na paralajmëroi se koha është një amanet (besnikëri), për të cilën do të përgjigjemi në Ditën e Gjykimit. Shpesh e shpërndajmë kohën tonë pa qëllim. Nëse një musliman nuk ndihmon dikë tjetër, nuk thotë një fjalë të mirë, nuk bën sadakë (mirësjellje) ose nuk tregon ndjeshmëri - kjo ditë mund të konsiderohet e humbur. Në Islam jepet një rëndësi e veçantë prindërve, motrave, vëllezërve dhe familjarëve. Nëse një person nuk i kujton nënat e tij, nuk i telefonon miqtë e tij - kjo ditë mund të konsiderohet shpërndarë në vjosje.

Në Islam, shprehja e ndjenjave të mira nuk është një dobësi por një virtuë. Bisedat bosh, të folurit pas kufom dhe kalimi i kohës pa qëllim janë humbje të jetës: "Njëra nga cilësitë më të mira të muslimanit është të lëshojë atë që nuk i përket." (Tirmizi). Shpesh jetojmë në "rraskapitje pa kuptim", duke mos vërejtur momentet e rëndësishme: nuk telefonojmë familjarët, nuk shohim miqtë, nuk i përkushtojmë veten zhvillimit personal. Kjo na kujton për parimin islame të shukr (mirënjohjes). Muslimanët janë të detyruar të jenë mirënjohës për gjithçka që Allah ua jep, duke përfshirë kohën.

Ndërmjet datave të lindjes dhe të vdekjes është një vizë - simbol i gjithë jetës. Kjo linjë e vogël përfshin gjithçka që një person ka përjetuar, tani shkon pa kthim. Në Islam thuhet se pas vdekjes, të gjitha veprimet e një personi përfundojnë, përveç tre: njohuritë që ka lënë pas, një fëmijë i drejtë që mohon për të, dhe sadakë (mirësjellje) që vazhdon pas vdekjes. (Muslim). Vizë ndërmjet datave të lindjes dhe të vdekjes - ky metaforë është veçanërisht i rëndësishëm në Islam, ku jeta konsiderohet si një udhëtim që ka një fillim dhe një fund. Çdo gjë që bëjmë në këtë jetë ka rëndësi për jetën tjetër. "Çdo shpirt do të shijojë vdekjen. Pastaj do të ktheheni tek Ne." (Kurani, 29:57).

Vizë ndërmjet datave është simbol i jetës sonë të përkohshme. Ajo është e shkurtër, por në të qëndron e gjithë përgjegjësia jonë. Mënyra sesi e kalonim këtë jetë do të përcaktojë fatin tonë të përjetshëm. Prandaj, është e rëndësishme të mos humbasim asnjë ditë, duke e mbushur atë me kuptim dhe mirësi. Po ashtu një musliman duhet të kuptojë se jeta e tij nuk është e kufizuar vetëm në intereset personale. Ne jetojmë në shoqëri dhe detyra jonë është të kujdesemi për ata që janë pranë: familja, miqtë, fqinjët dhe madje edhe të panjohurit. Çdo shprehje e mirësisë, pavarësisht nëse është një telefonatë tek prindërit apo ndihmë për dikë në nevojë, ka një vlerë të madhe në sytë e Allahut. Çdo ditë duhet të jetë e mbushur me kuptim: besim, lutje, vepra të mira, kujdes për të afërmit dhe strehim për njohuri. Përndryshe një person e shkurton jetën e tij, duke e humbur atë pa qëllim. Na kujtohet për këtyrpërsi të kohës dhe nevojën për të jetuar çdo ditë në mënyrë të vetëdijshme. Këto mendime gjejnë pasqyrime në Islam, ku koha konsiderohet si një dhuratë e Allahut, dhe çdo njeri është përgjegjës për mënyrën se si e përdor atë.

Koha është posedimi ynë më i çmuar. Ne nuk e dimë sa ditë na kanë mbetur. Prandaj, është e rëndësishme t'i përdorim ato në mënyrë që në Ditën e Gjykimit të mos kemi keqardhje për orët e humbura dhe mundësitë e shpërndara. Le të jetë vizë ndërmjet datave të lindjes dhe të vdekjes sonë e mbushur me besim, vepra të mira, lutje, njohuri dhe shërbim ndaj Allahut. Sepse pikërisht kjo do të na sjell sukses në të dy botët.

Si muslimanë, është e rëndësishme të kujtojmë se jeta jonë është një udhëtim ndërmjet dy datave, dhe se si e kalonim këtë kohë do të përcaktojë fatin tonë të përjetshëm. Të lutem këto fjalë të na shërbejnë si një kujtesë për të vlerësuar çdo çast, të jetonim me përfitim për veten dhe të tjerët, dhe gjithmonë të kujtojmë qëllimin tonë përfundimtar - takimin me Allahun. Ta bëjë Allah që t’i falë kohën tone me berakat, që asnjë ditë të mos shpërndahet në vjosje. Ameen!