Равнодушие... / Indifference... / Indiferencё...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Есть друзья, как еда — каждый день ты нуждаешься в них.
Есть друзья, как лекарство, ищешь их, когда тебе плохо.
Есть друзья, как болезнь, они сами ищут тебя.
Но есть такие друзья, как воздух — их не видно, но они всегда с тобой.
Равнодушие – паралич души
«Мне все равно… Меня это не касается… Это меня не интересует… Оставьте меня в покое… Не мешайте мне…». Такие фразы слышал и произносил каждый из нас. Человек желает, чтобы его оставили в покое, он не хочет иметь ничего общего с определенными людьми и событиями, его ничто не заботит и не интересует.
Почему люди стали равнодушными не только к себе, но и к своим родным, друзьям, соседям? К каким последствиям может привести это тотальное безразличие?
Для начала рассмотрим, что же такое равнодушие
Равнодушие - это холодность души, безразличие и невнимательность человека к миру. Человек обладающий черствостью сердца не может любить ни людей, ни мир, ни Всевышнего Аллаха. Если человек невнимателен к беде другого, значит его интересует это меньше, чем свои какие-либо дела. Началом равнодушия служит гордость и эгоизм. Конечно у вас возникнет ответ – мало времени, нету средств и т.д.
Несомненно, огромный отпечаток накладывает ускорившийся темп жизни людей, в особенности в мегаполисах. Обычный современный человек не успевает быть на работе, в семье, с друзьями и творить благие деяния, так как время перемещения с одного места к другому испаряет желание и сил.
Я как человек из большого города сам знаю, как сложно найти время на добро. Мы стали воспринимать убийства, насилие и другие преступления как нечто обыденное и повседневное, даже если они происходят за соседней дверью. Нас уже не удивляет то, что дети начинают пить и курить еще в начальной школе, что они принимают наркотики, напротив, многие продавцы и даже фармацевты без зазрения совести продают им ядовитое зелье.
Ислам нас учит и даже настораживает видеть все, что нас окружает и быть отзывчивыми и внимательными к людям, и всему созданному Всевышним. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) нередко говорил, что равнодушие является частью характера нечестивых, а отсутствие равнодушия и, наоборот, присутствие противоположных равнодушии черт (таких, как любовь, сострадание, забота и участие) - есть признак праведности.
Желая защититься, человек часто совершенно неосознанно начинает изображать равнодушие. Однако со временем возникает проблема, потому что равнодушие и безразличие нередко становятся внутренним состоянием человека. Несомненно, равнодушие приходит не само собой, оно приходит от отсутствия ласки со стороны родителей и переходит с возрастом в сложную степень безразличия.
Каждый знает эту фразу: «Не бойся врагов – в худшем случае они могут тебя убить. Не бойся друзей – в худшем случае они могут тебя предать. Бойся равнодушных – они не убивают и не предают, но только с их молчаливого согласия существует на земле предательство и убийство.»
Равнодушие ограничивает нас во многих поступках, а так же на пути к праведности. Равнодушный человек не может миновать Ада, если он не откажется от своего равнодушия. Не будьте равнодушны, ибо равнодушие смертоносно для души человека…
Равнодушный человек не может быть искателем истины, потому что он равнодушен к истине; Так же не сможет он получить спасение, поскольку равнодушен к своему духовному состоянию, и к благой вести о спасении.
Равнодушный человек не может служить людям, потому что он равнодушен к ближнему, так же не сможет он служить Всевышнему.
Равнодушный человек не в состоянии по-настоящему верить, любить, сострадать и жертвовать собой, потому что эти черты противоположны равнодушию.
Избавиться от равнодушия можно, один из вариантов присмотреться к окружению, социуму… или просто следует поставить перед собой цель, такую как цель довольства Аллаха, и достигать ее во всех отношениях.
В каждом из нас теплится огонь добра, мы сможем сделать мир добрей, и все до одного способны мир к лучшему переменить! Да поможет нам Аллах. Аминь!
Indifference...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:
There are friends like food — every day you need them.
There are friends like medicine, you look for them when you feel bad.
There are friends like a disease, they are looking for you themselves.
But there are friends like the air — you can't see them, but they are always with you.
Indifference is a paralysis of the soul
"I don't care… It doesn't concern me.… I'm not interested in that.… Leave me alone… Don't bother me..." Each of us has heard and uttered such phrases. A person wants to be left alone, he does not want to have anything to do with certain people and events, he does not care or care about anything.
Why have people become indifferent not only to themselves, but also to their relatives, friends, and neighbors? What are the consequences of this total indifference?
To begin with, let's consider what indifference is
Indifference is the coldness of the soul, indifference and inattention of a person to the world. A person with a callous heart cannot love people, the world, or Allah Almighty. If a person is inattentive to the misfortune of another, then he is less interested in this than in his own affairs. The beginning of indifference is pride and selfishness. Of course, you will have an answer – little time, no funds, etc.
Undoubtedly, the accelerated pace of people's lives, especially in megacities, leaves a huge imprint. An ordinary modern person does not have time to be at work, in the family, with friends and do good deeds, since the time of moving from one place to another evaporates desire and strength.
As a person from a big city, I myself know how difficult it is to find time for kindness. We began to perceive murders, violence and other crimes as something ordinary and everyday, even if they happen next door. We are no longer surprised that children start drinking and smoking in elementary school, that they take drugs, on the contrary, many sellers and even pharmacists shamelessly sell them a poisonous potion.
Islam teaches us and even warns us to see everything that surrounds us and to be responsive and attentive to people and everything created by God. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) often said that indifference is part of the character of the wicked, and the absence of indifference and, conversely, the presence of traits opposite to indifference (such as love, compassion, care and participation) is a sign of righteousness.
Wanting to protect himself, a person often quite unconsciously begins to feign indifference. However, over time, a problem arises, because indifference and indifference often become the inner state of a person. Undoubtedly, indifference does not come by itself, it comes from the lack of affection from parents and turns into a complex degree of indifference with age.
Everyone knows this phrase: "Don't be afraid of enemies – in the worst case, they can kill you. Don't be afraid of your friends – in the worst case, they can betray you. Be afraid of the indifferent – they do not kill or betray, but only with their tacit consent there is betrayal and murder on earth."
Indifference limits us in many actions, as well as on the path to righteousness. An indifferent person cannot escape Hell unless he renounces his indifference. Do not be indifferent, for indifference is deadly to the human soul…
An indifferent person cannot be a seeker of truth, because he is indifferent to the truth; he will also not be able to receive salvation, because he is indifferent to his spiritual state and to the good news of salvation.
An indifferent person cannot serve people because he is indifferent to his neighbor, nor can he serve the Almighty.
An indifferent person is unable to truly believe, love, compassion and sacrifice himself, because these traits are the opposite of indifference.
You can get rid of indifference, one of the options is to look at the environment, society ... or you should just set a goal for yourself, such as the goal of Allah's satisfaction, and achieve it in all respects.
There is a fire of goodness in each of us, we can make the world a kinder place, and every one of us is capable of changing the world for the better! May Allah help us. Amen to that!
Indiferencё...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:
Ka miq si ushqimi — çdo ditë keni nevojë për ta.
Ka miq si mjekësia, ju i kërkoni kur ndiheni keq.
Ka miq si një sëmundje, ata po ju kërkojnë vetë.
Por ka miq si ajri — nuk mund t'i shihni, por ata janë gjithmonë me ju. Indiferenca është një paralizë e shpirtit
"Nuk më intereson... nuk më shqetëson.... Nuk jam i interesuar për këtë.... Më lini vetëm...mos më shqetësoni..."Secili prej nesh ka dëgjuar dhe shqiptuar fraza të tilla. Një person dëshiron të mbetet vetëm, ai nuk dëshiron të ketë asnjë lidhje me njerëz dhe ngjarje të caktuara, ai nuk kujdeset ose kujdeset për asgjë.
Pse njerëzit janë bërë indiferentë jo vetëm ndaj vetes, por edhe ndaj të afërmve, miqve dhe fqinjëve të tyre? Cilat janë pasojat e kësaj indiference totale?
Për të filluar, le të shqyrtojmë se çfarë është indiferenca
Indiferenca është ftohtësia e shpirtit, indiferenca dhe pavëmendja e një personi ndaj botës. Një person me zemër të pashpirt nuk mund t'i dojë njerëzit, botën ose Allahun E Madhëruar. Nëse një person është i pavëmendshëm ndaj fatkeqësisë së një tjetri, atëherë ai është më pak i interesuar për këtë sesa për punët e tij. Fillimi i indiferencës është krenaria dhe egoizmi. Sigurisht, do të keni një përgjigje – pak kohë, pa fonde, etj.
Padyshim, ritmi i përshpejtuar i jetës së njerëzve, veçanërisht në megacities, lë një gjurmë të madhe. Një person i zakonshëm modern nuk ka kohë të jetë në punë, në familje, me miqtë dhe të bëjë vepra të mira, pasi koha e lëvizjes nga një vend në tjetrin avullon dëshirën dhe forcën.
Si një person nga një qytet i madh, unë vetë e di se sa e vështirë është të gjesh kohë për mirësi. Ne filluam t'i perceptojmë vrasjet, dhunën dhe krimet e tjera si diçka të zakonshme dhe të përditshme, edhe nëse ato ndodhin në vendin fqinj. Ne nuk jemi më të befasuar që fëmijët fillojnë të pinë dhe pinë duhan në shkollën fillore, se ata marrin ilaçe, përkundrazi, shumë shitës dhe madje farmacistë u shesin paturpësisht një ilaç helmues.
Islami na mëson dhe madje na paralajmëron të shohim gjithçka që na rrethon dhe të jemi të përgjegjshëm dhe të vëmendshëm ndaj njerëzve dhe gjithçkaje të krijuar nga Zoti. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) shpesh thoshte se indiferenca është pjesë e karakterit të të pabesëve, dhe mungesa e indiferencës dhe, anasjelltas, prania e tipareve të kundërta me indiferencën (të tilla si dashuria, dhembshuria, kujdesi dhe pjesëmarrja) është një shenjë e drejtësisë.
Duke dashur të mbrojë veten, një person shpesh në mënyrë të pavetëdijshme fillon të shtiret indiferencë. Sidoqoftë, me kalimin e kohës, lind një problem, sepse indiferenca dhe indiferenca shpesh bëhen gjendja e brendshme e një personi. Padyshim, indiferenca nuk vjen vetvetiu, vjen nga mungesa e dashurisë nga prindërit dhe kthehet në një shkallë komplekse indiference me moshën.
Të gjithë e dinë këtë frazë: "mos kini frikë nga armiqtë – në rastin më të keq, ata mund t'ju vrasin. Mos kini frikë nga miqtë tuaj – në rastin më të keq, ata mund t'ju tradhtojnë. Kini frikë nga indiferentët-ata nuk vrasin ose tradhtojnë, por vetëm me pëlqimin e tyre të heshtur ka tradhti dhe vrasje në tokë."
Indiferenca na kufizon në shumë veprime, si dhe në rrugën drejt drejtësisë. Një person indiferent nuk mund t'i shpëtojë Ferrit nëse nuk heq dorë nga indiferenca e tij. Mos jini indiferentë, sepse indiferenca është vdekjeprurëse për shpirtin e njeriut…
Një person indiferent nuk mund të jetë kërkues i së vërtetës, sepse është indiferent ndaj së vërtetës; ai gjithashtu nuk do të jetë në gjendje të marrë shpëtimin, sepse është indiferent ndaj gjendjes së tij shpirtërore dhe ndaj lajmit të mirë të shpëtimit.
Një person indiferent nuk mund t'u shërbejë njerëzve sepse është indiferent ndaj fqinjit të tij, as nuk mund t'i shërbejë Të Plotfuqishmit.
Një person indiferent nuk është në gjendje të besojë vërtet, të dojë, dhembshuri dhe të sakrifikojë veten, sepse këto tipare janë e kundërta e indiferencës.
Ju mund të heqni qafe indiferencën, një nga opsionet është të shikoni mjedisin, shoqërinë ... ose thjesht duhet t'i vendosni vetes një qëllim, siç është qëllimi i kënaqësisë së Allahut, dhe ta arrini atë në të gjitha aspektet.
Ka një zjarr mirësie në secilin prej nesh, ne mund ta bëjmë botën një vend më të mirë dhe secili prej nesh është i aftë të ndryshojë botën për mirë! Allahu na ndihmoftë. Amen për këtë!