Рамадан: месяц поклонения или временное воздержание?

Ramadan: a month of worship or temporary abstinence? / Ramazan: İbadet ayı mı yoksa geçici perhiz mi? / Ramazani: një muaj adhurimi apo abstenim i përkohshëm?

Хафиз Ибн Раджаб (رَحِمَهُ الله) говорил: «Глупцы с трудом переносят месяц Рамадан из-за того, что их утруждает поклонение в этот месяц, как молитвы и пост. И многие из этих невежд не совершают молитвы, кроме как в Рамадан во время поста. И многие из них не избегают тяжких грехов, кроме как в Рамадан, и по этой причине им он кажется затяжным и тяжело их душе расставаться с грехами, из-за чего они считают дни и ночи (завершения Рамадана), чтобы вернуться к грехам. Такие люди являются упорствующими в грехах, зная это, и это несчастные люди. И среди них есть такие, кто не может удержаться от грехов, даже в Рамадан». Аль-Лятаиф, 158.

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Рамадан — это священный месяц, дарованный Аллахом мусульманам как время очищения, духовного роста и приближения к Творцу. Однако для некоторых людей этот месяц становится лишь временной передышкой от грехов, а не истинным этапом духовного преображения. В приведённом наставлении поднимается важная проблема: есть те, кто воспринимает Рамадан как некое обязательное испытание, с нетерпением ожидая его завершения, чтобы вновь вернуться к своим привычным грехам.

Пост в Рамадан — это не просто отказ от еды, питья и супружеских отношений в светлое время суток. Это великая школа терпения, искренности и богобоязненности. Аллах говорит в Коране: "О те, которые уверовали! Предписан вам пост, так же как он был предписан тем, кто был до вас, — быть может, вы станете богобоязненными!" Сура Аль-Бакара, 2:183. Главная цель поста — воспитание в душе мусульманина богобоязненности. Это состояние, при котором человек не только временно оставляет греховные поступки, но осознаёт их пагубность и отказывается от них ради Аллаха. Если же кто-то претерпевает Рамадан как вынужденную трудность, ожидая его конца ради возвращения к греху, то он упускает самую суть этого месяца, кто привык к грехам и не стремится к духовному росту, этот месяц может казаться тяжёлым. Их душа, привязанная к мирским удовольствиям и грехам, с трудом переносит ограничения. Такие люди "считают дни и ночи", ожидая завершения Рамадана, чтобы вернуться к прежнему образу жизни. Это говорит о том, что их поклонение в Рамадан не искреннее, а скорее формальное или вынужденное. Они не видят в Рамадане возможности для изменения себя, а воспринимают его как временное обязательство.

Временная праведность или искреннее исправление?

Некоторые люди начинают совершать молитвы и избегать запретного только в Рамадан. Они боятся нарушить пост, но не боятся ослушаться Аллаха в другое время. Это опасное состояние. Оно говорит о том, что страх перед нарушением поста преобладает над страхом перед самим Создателем. Такой подход превращает религию в формальность, а не в осознанное поклонение.

Если человек искренне старается измениться в Рамадан, это похвально. Но если он делает это только из-за внешнего давления или традиции, а его сердце не стремится к Аллаху, то его усилия будут мало плодотворны. Пророк Мухаммад ﷺ сказал: "Сколь многие постящиеся не получают от своего поста ничего, кроме голода и жажды!" Ибн Маджа, 1690. Этот хадис ясно даёт понять: если пост не побуждает человека к исправлению и искреннему поклонению, то его польза для души минимальна. Сподвижники пророка (да будет доволен ими Аллах) и праведные предшественники (саляфы) воспринимали Рамадан не как временное ограничение, а как возможность заложить основу для благочестивой жизни. Они готовились к нему за полгода, а после завершения — полгода просили Аллаха принять их поклонение. 

Если человек во время Рамадана отказался от вредных привычек, то это знак того, что он способен на изменения. Важно закрепить эти положительные изменения, а не возвращаться к грехам после окончания месяца. В Коране говорится: "И не будьте подобны женщине, которая после того, как напряла нить, разрывает её на части". Сура Ан-Нахль, 16:92. Это наставление можно применить и к Рамадану: не следует разрушать то духовное состояние, которое было достигнуто в этом месяце.

Рамадан — это не просто месячный марафон праведности, а возможность начать новую жизнь. Тот, кто воспринимает этот месяц как вынужденное ограничение, а не как благословенный шанс, обрекает себя на духовный застой. Поистине, истинно счастлив тот, кто использует Рамадан как возможность сблизиться с Аллахом, а несчастен тот, кто видит в этом месяце лишь временное неудобство. 

Рамадан — это дар Аллаха, который даётся мусульманам для духовного роста и очищения. Однако его ценность зависит от того, как человек подходит к этому месяцу. Те, кто воспринимает Рамадан как тяжкое бремя, упускают возможность изменить свою жизнь и приблизиться к Аллаху. Напротив, те, кто искренне стремится к довольству Аллаха, находят в Рамадане источник благословения и милости.

Пускай каждый из нас найдет в себе силы для изменения к лучшему и будет следовать путем праведности не только в Рамадане, но и на протяжении всей жизни. Ведь истинная вера проявляется в постоянном стремлении к совершенству и служении Аллаху. Пусть Аллах поможет всем мусульманам правильно понять суть Рамадана и использовать этот месяц для укрепления веры и очищения от грехов. Поможет нам не только достойно провести Рамадан, но и сохранить благочестивые перемены в своей жизни. آمين!

Ramadan: a month of worship or temporary abstinence?

Hafiz Ibn Rajab said: "Fools can hardly bear the month of Ramadan because they are bothered by worship during this month, like prayer and fasting. And many of these ignoramuses do not pray except during Ramadan during fasting. And many of them do not avoid grave sins except during Ramadan, and for this reason it seems to them protracted and it is hard for their soul to part with their sins, which is why they count the days and nights (the end of Ramadan) to return to their sins. Such people are persistent in their sins, knowing this, and they are unhappy people. And among them there are those who cannot refrain from sins, even during Ramadan." Al-Lataif, 158.

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Ramadan is a holy month, given by Allah to Muslims as a time of purification, spiritual growth and approach to the Creator. However, for some people, this month becomes only a temporary respite from sins, and not a true stage of spiritual transformation. The above instruction raises an important problem: there are those who perceive Ramadan as a kind of obligatory test, looking forward to its completion in order to return to their habitual sins.

Fasting in Ramadan is not just about giving up food, drink, and marital relations during daylight hours. It is a great school of patience, sincerity and piety. Allah says in the Qur'an: "O you who believe! Fasting has been prescribed for you, just as it was prescribed for those before you, so that you may become God—fearing." Surah Al-Baqara, 2:183. The main purpose of fasting is to foster piety in the soul of a Muslim. This is a condition in which a person not only temporarily abandons sinful actions, but also realizes their harmfulness and renounces them for the sake of Allah. If someone endures Ramadan as a forced difficulty, waiting for its end in order to return to sin, then he misses the very essence of this month, who is used to sins and does not strive for spiritual growth, this month may seem difficult. Their soul, attached to worldly pleasures and sins, hardly tolerates restrictions. Such people "count the days and nights", waiting for the end of Ramadan in order to return to their previous lifestyle. This suggests that their worship during Ramadan is not sincere, but rather formal or forced. They do not see Ramadan as an opportunity to change themselves, but rather as a temporary commitment.

Temporary righteousness or sincere correction?

Some people begin to pray and avoid the forbidden only during Ramadan. They are afraid to break the fast, but they are not afraid to disobey Allah at other times. This is a dangerous condition. It suggests that the fear of breaking the fast prevails over the fear of the Creator himself. This approach turns religion into a formality rather than a conscious worship.

If a person sincerely tries to change during Ramadan, it is commendable. But if he does this only because of external pressure or tradition, and his heart does not yearn for Allah, then his efforts will be fruitless. The Prophet Muhammad said: "How many people who fast get nothing from their fasting except hunger and thirst!" Ibn Majah, 1690. This hadith makes it clear that if fasting does not encourage a person to correct and sincerely worship, then its benefits for the soul are minimal. The companions of the Prophet (may Allah be pleased with them) and their righteous predecessors (the Salafis) saw Ramadan not as a temporary limitation, but as an opportunity to lay the foundation for a pious life. They had been preparing for it for six months, and after it was completed, they asked Allah to accept their worship for six months.

If a person has given up bad habits during Ramadan, then this is a sign that he is capable of making changes. It is important to consolidate these positive changes, and not return to sins after the end of the month. The Qur'an says, "And do not be like a woman who, after straining a thread, tears it apart." Surah An-Nahl, 16:92. This admonition can also be applied to Ramadan: one should not destroy the spiritual state that has been achieved this month.

Ramadan is not just a month—long marathon of righteousness, but an opportunity to start a new life. Anyone who perceives this month as a forced restriction, and not as a blessed chance, condemns himself to spiritual stagnation. Truly, the one who uses Ramadan as an opportunity to get closer to Allah is truly happy, and the one who sees this month as only a temporary inconvenience is unhappy.

Ramadan is a gift from Allah that is given to Muslims for spiritual growth and purification. However, its value depends on how a person approaches this month. Those who perceive Ramadan as a heavy burden miss the opportunity to change their lives and get closer to Allah. On the contrary, those who sincerely seek the pleasure of Allah find in Ramadan a source of blessing and mercy.

May each of us find the strength to change for the better and follow the path of righteousness not only in Ramadan, but throughout our lives. After all, true faith is manifested in the constant pursuit of perfection and service to Allah. May Allah help all Muslims to properly understand the essence of Ramadan and use this month to strengthen faith and cleanse from sins. It will help us not only to spend Ramadan with dignity, but also to preserve pious changes in our lives. آمين!

Ramazan: İbadet ayı mı yoksa geçici perhiz mi?

Hafız İbn Receb (رَحممَهه الله) şöyle derdi: "Aptallar, bu ay ibadetlerinden dolayı namaz ve oruç gibi zahmete girdikleri için Ramazan ayına dayanmakta zorlanıyorlar. Ve bu cahillerin çoğu, oruç sırasında Ramazan dışında namaz kılmaz. Ve birçoğu Ramazan dışında büyük günahlardan kaçınmazlar ve bu nedenle, günahları geri dönmek için gün ve geceleri (Ramazan'ın tamamlanmasını) saydıkları için ruhlarının günahlardan ayrılmaları onlara uzun ve zor geliyor. Böyle insanlar, bunu bilerek günahlarda ısrarcıdırlar ve bunlar mutsuz insanlardır. Onlardan bazıları, Ramazan ayında bile günahlardan uzak duramazlar." El-Lyata'if, 158.

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Ramazan, Allah'ın Müslümanlara arınma, ruhsal gelişim ve Yaradan'a yaklaşma zamanı olarak verdiği kutsal aydır. Bununla birlikte, bazı insanlar için bu ay, ruhsal dönüşümün gerçek bir aşaması değil, günahlardan yalnızca geçici bir mola haline gelir. Verilen talimatta önemli bir sorun gündeme geliyor: Ramazan'ı bir tür zorunlu imtihan olarak algılayanlar, olağan günahlarına bir kez daha dönebilmek için sabırsızlıkla tamamlanmasını bekleyenler var.

Ramazanda oruç tutmak, gündüz saatlerinde sadece yiyecek, içecek ve evlilik ilişkilerinden vazgeçmekle ilgili değildir. Bu, büyük bir sabır, samimiyet ve takva okuludur. Allah Kuran'da şöyle der: "Ey inananlar! Oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi size farz kılındı ki sakınasınız." Bakara Suresi, 2:183. Orucun asıl amacı, bir Müslümanın ruhunda Allah'tan korkmayı eğitmektir. Bu, insanın yalnızca günahkar eylemleri geçici olarak bırakmakla kalmayıp, onların kötülüklerini anladığı ve Allah uğruna onlardan vazgeçtiği bir durumdur. Birisi Ramazan'a zorunlu bir zorluk olarak katlanırsa, günaha dönmek için sonunu beklerse, günahlara alışmış ve ruhsal gelişim için çabalamayan bu ayın özünü kaçırır, bu ay zor görünebilir. Dünyanın zevklerine ve günahlarına bağlı olan ruhları, sınırlara dayanmakta güçlük çeker. Bu tür insanlar, önceki yaşam tarzlarına dönebilmek için Ramazan'ın tamamlanmasını beklerken "günleri ve geceleri sayarlar". Bu, Ramazan'daki ibadetlerinin samimi olmadığını, daha çok resmi veya zorunlu olduğunu gösteriyor. Ramazan'ı kendilerini değiştirme fırsatı olarak görmüyorlar, bunu geçici bir zorunluluk olarak görüyorlar.

Geçici doğruluk mu yoksa içten düzeltme mi?

Bazı insanlar sadece Ramazan ayında namaz kılmaya ve haramdan kaçınmaya başlarlar. Orucu bozmaktan korkarlar, ancak başka bir zamanda Allah'a isyan etmekten korkmazlar. Bu tehlikeli bir durumdur. Orucu bozma korkusunun, Yaradan'ın kendisinden korkmaya üstün geldiğini söylüyor. Bu yaklaşım, dini bilinçli ibadete değil, formaliteye dönüştürür.

Bir kişi Ramazanda içtenlikle değişmeye çalışıyorsa, bu övgüye değerdir. Ama bunu yalnızca dış baskı veya gelenek yüzünden yapıyorsa ve kalbi Allah'a yönelmiyorsa, çabaları pek verimli olmayacaktır. Muhammed şöyle dedi: "Oruç tutanların çoğu oruçlarından açlıktan ve susuzluktan başka bir şey almıyor mu?" İbn Mace, 1690. Bu hadis, şunu açıkça ortaya koymaktadır: Oruç, insanı düzeltmeye ve içten ibadete teşvik etmiyorsa, o zaman onun ruha faydası minimumdur. Peygamberin yoldaşları (Allah onlardan razı olsun) ve salih selefler (selamlar) Ramazan'ı geçici bir kısıtlama olarak değil, dindar bir yaşamın temelini atma fırsatı olarak algıladılar. Altı ay önce buna hazırlanıyorlardı ve tamamlandıktan sonra altı ay Allah'tan ibadetlerini kabul etmesini istediler.

Ramazan ayında bir kişi kötü alışkanlıklardan vazgeçmişse, bu onun değişebildiğinin bir işaretidir. Bu olumlu değişiklikleri pekiştirmek ve ay bittikten sonra günahlara geri dönmemek önemlidir. Kuran şöyle der: "İpliği gerdikten sonra onu parçalayan kadın gibi olmayın." Nahl Suresi, 16:92. Bu talimat Ramazan'a da uygulanabilir: Bu ay ulaşılan manevi durum yok edilmemelidir.

Ramazan sadece bir aylık bir doğruluk maratonu değil, yeni bir hayata başlama fırsatıdır. Bu ayı mübarek bir şans olarak değil, zorunlu bir kısıtlama olarak algılayan, kendini manevi durgunluğa mahkum eder. Kim Ramazan'ı Allah'a yaklaşmak için bir fırsat olarak kullanırsa gerçekten mutludur, kim ise bu ayı yalnızca geçici bir rahatsızlık görse mutsuz olur.

Ramazan, Müslümanlara ruhsal gelişim ve arınma için verilen Allah'ın armağanıdır. Ancak değeri, kişinin o aya nasıl yaklaştığına bağlıdır. Ramazan'ı ağır bir yük olarak algılayanlar, hayatlarını değiştirme ve Allah'a yaklaşma fırsatını kaçırırlar. Aksine, içtenlikle Allah'ın rızasını isteyenlere Ramazan'da bir bereket ve rahmet kaynağı bulurlar.

Her birimiz daha iyiye doğru değişecek gücü bulalım ve sadece Ramazan'da değil, hayatımız boyunca doğruluk yolunu izleyelim. Çünkü gerçek inanç, sürekli mükemmellik ve Allah'a kulluk arayışıyla tezahür eder. Allah, tüm Müslümanların Ramazan'ın özünü doğru anlamalarına ve bu ayı imanı güçlendirmek ve günahlardan arınmak için kullanmalarına yardım etsin. Sadece Ramazan'ı onurlu bir şekilde geçirmemize değil, aynı zamanda hayatımızdaki dindar değişiklikleri korumamıza da yardımcı olacaktır. آمين!

Ramazani: një muaj adhurimi apo abstenim i përkohshëm?

Hafiz Ibn Rajab ka thënë: "Budallenjtë vështirë se mund ta durojnë muajin E Ramazanit sepse shqetësohen nga adhurimi gjatë këtij muaji, si namazi dhe agjërimi. Dhe shumë nga këta injorantë nuk luten përveç Gjatë Ramazanit gjatë agjërimit. Dhe shumë prej tyre nuk i shmangin mëkatet e rënda përveç Gjatë Ramazanit, dhe për këtë arsye atyre u duket e zgjatur dhe është e vështirë që shpirti i tyre të ndahet nga mëkatet e tyre, prandaj ata numërojnë ditët dhe netët (fundi i Ramazanit) për t'u kthyer në mëkatet e tyre. Njerëz të tillë janë këmbëngulës në mëkatet e tyre, duke e ditur këtë, dhe ata janë njerëz të pakënaqur. Dhe në mesin e tyre ka nga ata që nuk mund të përmbahen nga mëkatet, edhe gjatë Ramazanit."Al-Lataif, 158.

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Ramazani është një muaj i shenjtë, i dhënë Nga Allahu Për Myslimanët si një kohë pastrimi, rritjeje shpirtërore dhe qasjeje Ndaj Krijuesit. Sidoqoftë, për disa njerëz, ky muaj bëhet vetëm një pushim i përkohshëm nga mëkatet, dhe jo një fazë e vërtetë e transformimit shpirtëror. Udhëzimi i mësipërm ngre një problem të rëndësishëm: ka nga ata që E perceptojnë Ramazanin si një lloj testi të detyrueshëm, duke pritur përfundimin e tij në mënyrë që të kthehen në mëkatet e tyre të zakonshme.

Agjërimi në Ramazan nuk ka të bëjë vetëm me heqjen dorë nga ushqimi, pijet dhe marrëdhëniet martesore gjatë orëve të ditës. Është një shkollë e madhe durimi, sinqeriteti dhe devotshmërie. Allahu thotë Në Kuran: "O ju që besoni! Agjërimi është përshkruar për ju, ashtu siç ishte përshkruar për ata para jush, në mënyrë që të bëheni Të frikësuar Nga Zoti."Surah Al-Baqara, 2:183. Qëllimi kryesor i agjërimit është të nxisë devotshmërinë në shpirtin e Një Muslimani. Kjo është një gjendje në të cilën një person jo vetëm që braktis përkohësisht veprimet mëkatare, por gjithashtu kupton dëmshmërinë e tyre dhe heq dorë prej tyre për hir të Allahut. Nëse dikush e duron Ramazanin si një vështirësi të detyruar, duke pritur fundin e tij për t'u kthyer në mëkat, atëherë atij i mungon thelbi i këtij muaji, i cili është mësuar me mëkatet dhe nuk përpiqet për rritje shpirtërore, ky muaj mund të duket i vështirë. Shpirti i tyre, i lidhur me kënaqësitë dhe mëkatet e kësaj bote, vështirë se toleron kufizimet. Njerëz të tillë" numërojnë ditët dhe netët", duke pritur fundin e Ramazanit në mënyrë që të kthehen në stilin e tyre të mëparshëm të jetesës. Kjo sugjeron që adhurimi i tyre gjatë Ramazanit nuk është i sinqertë, por më tepër formal ose i detyruar. Ata Nuk E shohin Ramazanin si një mundësi për të ndryshuar veten, por më tepër si një angazhim të përkohshëm.

Drejtësi e përkohshme apo korrigjim i sinqertë?

Disa njerëz fillojnë të luten dhe të shmangin të ndaluarit vetëm gjatë Ramazanit. Ata kanë frikë të prishin agjërimin, por nuk kanë frikë të mos i binden Allahut në raste të tjera. Kjo është një gjendje e rrezikshme. Ai sugjeron që frika e prishjes së agjërimit mbizotëron mbi frikën e Vetë Krijuesit. Kjo qasje e kthen fenë në një formalitet dhe jo në një adhurim të vetëdijshëm.

Nëse një person përpiqet sinqerisht të ndryshojë gjatë Ramazanit, është e lavdërueshme. Por nëse ai e bën këtë vetëm për shkak të presionit të jashtëm ose traditës, dhe zemra e tij nuk dëshiron Për Allahun, atëherë përpjekjet e tij do të jenë të pafrytshme. Profeti Muhamed ka thënë: "sa njerëz që agjërojnë nuk marrin asgjë nga agjërimi i tyre përveç urisë dhe etjes!"Ibn Majah, 1690. Ky hadith e bën të qartë se nëse agjërimi nuk e inkurajon një person të korrigjojë dhe adhurojë sinqerisht, atëherë përfitimet e tij për shpirtin janë minimale. Shokët e Profetit (Allahu qoftë i kënaqur me ta) dhe paraardhësit e tyre të drejtë (Selefët) E panë Ramazanin jo si një kufizim të përkohshëm, por si një mundësi për të hedhur themelet për një jetë të devotshme. Ata ishin përgatitur për të për gjashtë muaj, dhe pasi u përfundua, ata i kërkuan Allahut të pranonte adhurimin e tyre për gjashtë muaj.

Nëse një person ka hequr dorë nga zakonet e këqija gjatë Ramazanit, atëherë kjo është një shenjë se ai është i aftë të bëjë ndryshime. Është e rëndësishme të konsolidohen këto ndryshime pozitive dhe të mos kthehen në mëkate pas përfundimit të muajit. Kur'ani thotë: "Dhe mos u bëni si një grua e cila, pasi e lodh një fije, e copëton atë."Surah An-Nahl, 16: 92. Ky këshillë mund të zbatohet edhe Për Ramazanin: nuk duhet shkatërruar gjendja shpirtërore që është arritur këtë muaj.

Ramazani nuk është vetëm një maratonë njëmujore e drejtësisë, por një mundësi për të filluar një jetë të re. Kushdo që e percepton këtë muaj si një kufizim të detyruar, dhe jo si një shans të bekuar, e dënon veten me ngecje shpirtërore. Me të vërtetë, ai që e përdor Ramazanin si një mundësi për t'u afruar Me Allahun është vërtet i lumtur, dhe ai që e sheh këtë muaj si vetëm një shqetësim të përkohshëm është i pakënaqur.

Ramazani është një dhuratë nga Allahu që u jepet Muslimanëve për rritje dhe pastrim shpirtëror. Sidoqoftë, vlera e tij varet nga mënyra se si një person i afrohet këtij muaji. Ata që E perceptojnë Ramazanin si një barrë të rëndë humbasin mundësinë për të ndryshuar jetën e tyre dhe për t'u afruar Me Allahun. Përkundrazi, ata që sinqerisht kërkojnë kënaqësinë e Allahut gjejnë Në Ramazan një burim bekimi dhe mëshire.

Secili prej nesh të gjejë forcën për të ndryshuar për mirë dhe të ndjekë rrugën e drejtësisë jo vetëm Në Ramazan, por gjatë gjithë jetës sonë. Në fund të fundit, besimi i vërtetë manifestohet në ndjekjen e vazhdueshme të përsosmërisë dhe shërbimit Ndaj Allahut. Allahu i ndihmoftë të gjithë Muslimanët që të kuptojnë si duhet thelbin e Ramazanit dhe ta përdorin këtë muaj për të forcuar besimin dhe për të pastruar nga mëkatet. Do të na ndihmojë jo vetëm të kalojmë Ramazanin me dinjitet, por edhe të ruajmë ndryshimet e devotshme në jetën tonë. آمين!