Рафах стерт с лица земли...

Rafah has been wiped off the face of the earth... / Rafah yeryüzünden silindi... / Rafah është fshirë nga faqja e tokës...

Это не холокост и даже не резня... Это не бойня и не кладбище. Это превзошло все представления и описания. Он превзошел все слова и алфавит смерти. Он превзошел все...

Спящей нации...доброе утро. Что касается дальнейших событий... переходы по-прежнему закрыты, а люди оказались в бездонной яме голода и жажды, поэтому примите меры и спасите целый народ, пока не стало слишком поздно.

Израильские войска в ночь на 4 апреля вошли в Рафах, вынудив сотни тысяч жителей бежать из города. Это стало одним из крупнейших перемещений за все время войны, отмечает Reuters.

После объявления о создании «зоны безопасности» на юге сектора Газа армия "Израиля" начала продвигаться в Рафах — последний крупный оплот беженцев. По данным Минздрава Газы, за сутки в результате авиаударов погибли не менее 97 человек, включая 20 жителей района Шеджайя и 33 человека, укрывшихся в школе Дар-аль-Аркам в Газе.

Израильские военные заявили, что школа якобы использовалась как командный центр. Однако ХАМАС опроверг эти обвинения, уточнив, что в здании были исключительно беженцы. Медики сообщили, что по зданию выпустили три ракеты.

«Рафах стерт с лица земли», — сказал отец семерых детей, бежавший в Хан-Юнус. По его словам, армия "Израиля" разрушает оставшиеся дома.

Штурм города стал крупнейшей эскалацией с момента срыва перемирия в марте. В Шеджайе сотни людей покинули дома, уходя пешком, на велосипедах и ослах. «Я хочу умереть. Пусть убьют нас, чтобы мы не мучились», — в отчаянии заявила местная жительница Умм Ааед Бардаа.

Премьер-министр "Израиля" Биньямин Шайтаньяху заявил, что войска захватили территорию для создания нового коридора между Рафахом и Хан-Юнусом. Местные жители опасаются, что их выселяют навсегда, чтобы "Израиль" взял под контроль сельхозугодья и водные ресурсы южной части Газы.

С 18 марта "Израиль" заблокировал поставки товаров в эксклав, усугубляя гуманитарный кризис. К концу марта в Газе не осталось муки, что вынудило все пекарни сектора закрыться. ООН и Красный Полумесяц предупреждают, что Газа грозит голод, поскольку продовольствия не хватает, чтобы прокормить хотя бы половину населения сектора.

Палестина — это история...! 

В ней нет одного героя... но, скорее, герои, каждый из которых, от самого молодого до самого старого, рассказывает историю в макаме, в борьбе отчаяния... историю надежды, боли и потерь... в страхе, мужестве и жертвенности... в любви к религии и земле... и ненависти к оккупации... историю с верой, добросовестностью... и постоянным дарением... историю, написанную слезами и кровью каждого из них... чтобы рассказать, что мы здесь прожили то, что прожили, и эта история написана и рассказана. Мы не забыли и не забудем. Даже если мир забыл, что мы пережили... он сопротивлялся до последнего вздоха и продолжает сопротивляться... и он верующий, даже если не поставил точку в конце своей истории... кто-то придет после него и поставит ее... и напишет последнее слово, которое мы прожили до «победы!»

Я всё еще иду! Несу свою палатку на спине, несу голод в желудке и жажду в теле, несу беспомощность, угнетение и море в глазах! Куда? Навстречу моей смерти и умиранию, навстречу моему уничтожению и стиранию, мои конечности разорваны на части, и я иду! Я ползу к своей боли и страданиям, мой дом рушится, и тогда я иду к своим воспоминаниям и запаху своего дома, и я иду снова, куда? К своей потерянной душе и к себе, к тому, к чему привыкли мои глаза, иду и иду! Мои останки разбросаны! И я иду, ищу саван, чтобы укрыться, и иду и иду, пока не упаду в яму и не назову ее своей могилой...! 

Нур #Девушка_из_Газы

Rafah has been wiped off the face of the earth...

This is not a holocaust, nor is it a massacre... It is not a slaughterhouse or a cemetery. It has surpassed all descriptions and representations. It has surpassed all words and the alphabet of death. It has surpassed everything...

Good morning, sleeping nation... As for the events to come... the crossings remain closed, and people are trapped in an endless abyss of hunger and thirst, so take action and save an entire nation before it’s too late.

Israeli troops entered Rafah on the night of April 4, forcing hundreds of thousands of residents to flee the city. This marked one of the largest displacements during the entire war, according to Reuters.

After announcing the creation of a "safe zone" in southern Gaza, the Israeli army began advancing into Rafah—the last major refuge for displaced people. According to the Gaza Ministry of Health, at least 97 people were killed in airstrikes within 24 hours, including 20 residents of the Shuja'iyya district and 33 people seeking shelter in the Dar Al-Arkan school in Gaza City.

The Israeli military claimed that the school was allegedly being used as a command center. However, Hamas denied these accusations, stating that the building housed only refugees. Medical teams reported that three missiles struck the building.

"Rafah has been wiped off the map," said a father of seven who fled to Khan Yunis. He stated that the Israeli army is destroying the remaining homes.

The assault on the city became the largest escalation since the collapse of the ceasefire in March. In Shuja'iyya, hundreds of people left their homes, fleeing on foot, bicycles, and donkeys. "I want to die. Let them kill us so we don’t suffer anymore," said local resident Umm Aaed Bardaa in despair.

Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu announced that the troops had seized territory to create a new corridor between Rafah and Khan Yunis. Local residents fear they are being evicted permanently so Israel can take control of agricultural lands and water resources in southern Gaza.

Since March 18, Israel has blocked the delivery of goods into the enclave, worsening the humanitarian crisis. By the end of March, there was no flour left in Gaza, forcing all bakeries in the region to close. The UN and the Red Crescent warn that Gaza faces famine, as there isn’t enough food to feed even half of the population.

Palestine is a story...!

It doesn’t have one hero... but rather heroes, each from the youngest to the oldest, telling a story in struggle, in desperation... a story of hope, pain, and loss... in fear, courage, and sacrifice... in love for religion and land... and hatred for occupation... a story filled with faith, sincerity... and constant giving... a story written with tears and blood from every single one of them... to tell that we lived through what we lived, and this story is written and told. We haven’t forgotten and will never forget. Even if the world forgot what we endured... we resisted until our last breath and continue to resist... and we are believers, even if we didn’t place a full stop at the end of our story... someone will come after us and write it... and write the final word we lived up to: “Victory!”

I am still walking! Carrying my tent on my back, carrying hunger in my stomach and thirst in my body, carrying helplessness, oppression, and oceans in my eyes! Where am I going? Toward my death and dying, toward my destruction and erasure, my limbs torn apart, and I keep walking! I crawl toward my pain and suffering, my home collapsing, and then I walk toward my memories and the smell of my home, and I walk again, where? Toward my lost soul and toward myself, toward what my eyes have grown accustomed to, I walk and walk! My remains are scattered! And I walk, searching for a shroud to cover myself, and I walk and walk, until I fall into a pit and call it my grave...!

Nour #Girl_From_Gaza

Rafah yeryüzünden silindi...

Bu bir holokost değil ve katliam bile değil... Bu bir kesimhane veya mezarlık değil. Tüm tasvirleri ve tanımları aştı. Tüm kelimeleri ve ölüm alfabesini aştı. Her şeyi aştı...

Uyan uyuyan millet... Gelecek olaylarla ilgili olarak... geçişler hâlâ kapalı ve insanlar açlık ve susuzluk içinde sonsuz bir çukurda mahsur kaldı, bu yüzden bir milleti kurtarmak için önlem alın, henüz geç olmadan.

İsrail güçleri 4 Nisan gecesi Rafah'a girerek yüz binlerce sakinin şehirden kaçmasına neden oldu. Bu, tüm savaş boyunca yaşanan en büyük yer değiştirmelerden biriydi, diye bildirdi Reuters.

Güney Gazze'de "güvenli bölge" oluşturulması duyurusunun ardından İsrail ordusu, mültecilerin son büyük sığınağı olan Rafah'a ilerlemeye başladı. Gazze Sağlık Bakanlığı'na göre, son 24 saat içinde hava saldırıları sonucu en az 97 kişi hayatını kaybetti; bunlar arasında Şedjayye bölgesinden 20 sakin ve Gazze'deki Dar-Al Arqam okulunda sığınan 33 kişi bulunuyor.

İsrail askeri yetkilileri, okulun bir komuta merkezi olarak kullanıldığını iddia etti. Ancak Hamas bu suçlamaları reddetti ve bina içerisinde sadece mülteci bulunduğunu belirtti. Tıp ekipleri, binaya üç füze ateşlendiğini bildirdi.

"Rafah yerden silindi," dedi yedi çocuk babası bir adam, Han Yunus'a kaçarken. Ordu binayı tahrip etmeye devam ediyor.

Şehre yapılan saldırı, Mart ayında ateşkesin bozulmasından bu yana yaşanan en büyük artış oldu. Şedjayye'de yüzlerce kişi evlerini terk etti, yaya, bisikletle ve eşeğe binerek kaçtı. "Ölmek istiyorum. Bizi öldürsünler de acı çekmeyelim," dedi yerel bir kadın olan Um Aaed Bardaa umutsuzca.

İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu, askerlerin Rafah ile Han Yunus arasında yeni bir koridor oluşturmak için bölgeyi ele geçirdiğini söyledi. Yerel sakinler ise kalıcı olarak tahliye edildiklerini ve İsrail'in Güney Gazze'nin tarım arazilerini ve su kaynaklarını kontrol altına almak istediğini düşünüyor.

18 Mart'tan beri İsrail, malların bölgeye girişini engelledi ve insani krizi kötüleştirdi. Mart ayının sonuna gelindiğinde Gazze'de un kalmadı ve tüm fırınlar kapandı. BM ve Kızıl Haç, Gazze'nin gıda sıkıntısı yaşadığı ve nüfusun yarısını bile besleyemeyecek kadar az yiyecek kaldığını uyardı.

Filistin bir hikaye...!

Tek bir kahramanı yok... daha ziyade kahramanlar var, her biri - en gençten en yaşlıya kadar - mücadeleden, umuttan, acıdan bahsediyor... korkudan, cesaretten ve fedakarlıktan... dinden ve topraktan sevgiyle, işgal karşıtı nefretle... inanç, samimiyet ve sürekli verme dolu bir hikaye... gözyaşı ve kanlarıyla yazılan bir hikaye... yaşadıklarımızı anlatmak için söylenen ve yazılıp aktarılan bir hikaye. Unutmadık ve unutmayacağız. Dünyanın bizim ne yaşadığımızı unutmuş olsa bile... son nefesimize kadar direndik ve direnmeye devam edeceğiz... ve biz inanıyoruz, hikayemizin sonuna tam bir nokta koymasak bile... birileri bizden sonra gelecek ve onu yazacak... ve yaşadığımız son kelimeyi yazacak: “Zafer!”

Hala yürüyorum! Sırtımda çadırımı taşıyorum, mide boşluğumda açlığı, bedenimde susuzluğu hissediyorum, çaresizliği, baskıyı ve gözlerimde okyanusu taşıyorum! Nereye gidiyorum? Ölümüme ve ölüme doğru, yok oluşuma ve silinip gitmemize doğru, uzuvlarım parçalanmış durumda ve yürümeye devam ediyorum! Ağrılarımın ve acılarımın üzerine sürünerek ilerliyorum, evim çöküyor ve sonra hatıralarıma ve evimin kokusuna doğru yürüyorum, tekrar yürüyorum, nereye? Kaybolan ruhuma ve kendime doğru, gözlerimin alıştığı şeye doğru yürüyorum ve yürüyorum! Kalıntılarım dağıldı! Ve yürüyorum, kendimi örtmek için bir kefen arıyorum ve yürüyorum, ta ki bir çukura düşüp onu mezarım olarak adlandırmaya kadar...!

Nour #Kız_Dan_Gaza

Rafah është fshirë nga faqja e tokës...

Kjo nuk është holokaust dhe as një masakër... Nuk është një matanzë apo varrezë. Ka tejkaluar të gjitha përshkrimet dhe paraqitjet. Ka tejkaluar të gjitha fjalët dhe alfabetin e vdekjes. Ka tejkaluar gjithçka...

Mirëmbrëma kombit që fle... Për ngjarjet që do të ndodhin... kalimet janë ende të mbyllura dhe njerëzit janë bllokuar në një gropë të pafundme urie dhe tërthore, ndaj merrni masa dhe shpëtoni një popull të tërë para se të jetë shumë vonë.

Forcat izraeliane hyrën në Rafahe në natën e 4 prillit, duke detyruar qindra mijëra banorë të largoheshin nga qyteti. Ky ishte një nga zhvendosjet më të mëdha gjatë gjithë luftës, raporton Reuters.

Pas shpalljes së krijimit të një "zone të sigurt" në jug të sektorit të Gazës, armata izraeliane filloi të avancojë në Rafah — mbështjellja e fundit e madhe e refugjatëve. Sipas Ministrit të Shëndetësisë së Gazës, në bombardimet nga ajri në 24 orët e fundit humbën jetën të paktën 97 persona, duke përfshirë 20 banorë të rajonit të Shuja'iyya dhe 33 persona që kishin gjetur strehim në një shkollë në Gazë.

Autoritetet ushtarake izraeliane pretenduan se shkolla po përdorej si qendër komandoje. Megjithatë, Hamas negoi këto akuzat, duke thënë se në ndërtesë ishin vetëm refugjatë. Stafi mjekësor raportoi se tre raketa goditën ndërtesën.

"Rafah është fshirë nga faqeja e tokës," tha një baba i shtatë fëmijëve që ikën në Khan Yunis. Ai tha se armata izraeliane po shkatërron shtëpitë e mbetura.

Sulmi në qytet u bë eskalimi më i madh që nga dëmtimi i pushimit të zjarrit në mars. Në Shuja'iyya, qindra njerëz larguan shtëpitë e tyre, duke u kthyer në këmbë, me biçikleta dhe me mjaltë. "Dua të vdes. Le të na vrasin që të mos vuajmë më," tha në mënyrë të dëshpërueshme një banore lokale, Umm Aaed Bardaa.

Kryeministri izraelian, Benjamin Netanyahu, shpalli se trupat ushtarake morën territorin për të krijuar një korridor të ri mes Rafah dhe Khan Yunis. Banorët vendas frikësohen se po i detyrohen të largohen përgjithmonë, në mënyrë që Izraeli të marrë nën kontroll tokat bujqësore dhe burimet ujore të pjesës jugore të Gazës.

Që nga data 18 marsi, Izraeli ka bllokuar furnizimet me mallra në eksklav, duke përkeqësuar krizën humanitare. Deri në fund të marsit, në Gazë nuk kishte mbetur miell, duke detyruar të gjitha furmet e sektorit të mbyllen. ONU dhe Poli i Kuq njoftuan se Gazës i afrohet uria, pasi nuk ka mjaft ushqim për t’i ushqyer as gjysmën e popullsisë së saj.

Palestina është një histori...!

Ajo nuk ka një heroin të vetëm... por, më tepër, ka hero, secili prej të cilëve, nga më i ri tek më i vjetri, tregon një histori në lufte, në dëshperim... një histori shpresash, dhimbjesh dhe humbje... në frikë, kurajë dhe sacrificë... në dashuri për fe dhe tokë... dhe urrejtje ndaj okupatorëve... një histori me besim, mirëdashje... dhe dhuratë konstante... një histori e shkruar me lot dhe gjakun e çdo njërit prej tyre... për t’u treguar se ne kemi jetuar atë çka kemi jetuar, dhe kjo histori është shkruar dhe treguar. Ne nuk kemi harruar dhe nuk do të harrojmë. Edhe nëse bota ka harruar se çfarë patëm... ne rezistuam deri në frymën tonë të fundit dhe vazhdojmë të rezistojmë... dhe jemi besimtarë, edhe nëse nuk vendosëm pikën në fund të historisë sonë... dikush do të vijë pas nesh dhe do ta vendosë atë... dhe do të shkruajë fjalën e fundit që ne jetuam deri në “Fitoren!”

Po vazhdoj të ec! Mbaj çadërën tim në shpinë, mbaj urinë në stomak dhe tërthorën në trup, mbaj ndjenjën e pamundësisë, shtypjen dhe detin në sytë e mi! Ku po shkoj? Përballë vdekjes dhe vdekjes sime, përballë shkatërrimit dhe fshirjes time, gjymtyrët e mi janë thyer në copa dhe po vazhdoj të ec! Po rrëshqas drejt dhimbjes dhe vuajtjes sime, shtëpia ime po shkatërrohet dhe pastaj po ec drejt kujtimeve dhe erës së shtëpisë sime, dhe po ec përsëri, ku? Drejt shpirtit të humbur dhe vetes sime, drejt atyre gjërave që sytë e mi janë zakonisht të përpunuar, po ec dhe po ec! Trupi im është shpërndarë në copa! Dhe po ec, po kërkoj një qeles për t'u mbuluar dhe po ec dhe po ec, derisa të bjer në një gropë dhe ta quaj atë varrin tim...!

Nour #Vajza_Nga_Gaza