Если призыв к Исламу пока не даёт результата...

If the call to Islam has not yet yielded results... / Nëse thirrja Në Islam ende nuk ka dhënë rezultate...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Переживания и чувства по поводу человека, который отклонился от Ислама, бывают очень глубоки и искренни. Это свидетельствует о нашей заботе и ответственности как мусульманина, который стремится помочь другим. Я испытываю глубокие переживания из-за состояния окружающих меня людей, особенно тех, кто мне близок. Стараюсь призывать своих знакомых к истине, делаю им наставления, но сейчас столкнулся с трудностью: не могу найти подход и повод чтобы продолжить призыв к Исламу.

Чувствую, что Всевышний поручил мне эту сложнейшую задачу (аманат), искренне прошу Аллаха в своих молитвах и дуа Истихара о правильном руководстве и необходимых действиях. Я полностью полагаюсь на Аллаха в этом деле, и Он не даёт мне остановиться, возвращая мне силы и чувства, ответственность за судьбы других. Моё сердце и душа беспокоятся за одного человека, и я чувствую, что должен оберегать его, как опекун, заботящийся о своём беззащитном ребёнке, пропуская через себя каждую его боль и тревогу, сильно переживая за него, понимая, что Всевышний поручил мне это дело, и я не могу оставаться равнодушным.

Понимание, что донести до людей истину нелегко, но это наша обязанность как мусульман. Мы должны прикладывать усилия, чтобы помочь тем, кто заблудился, и поддерживать их на пути к истине. Я молю Аллаха, чтобы Он даровал нам мудрость и терпение в деле призыва, чтобы мы могли быть полезными для всех тех, кто нуждается в поддержке. Вместе с тем, надо осознать, что каждый из нас может стать источником света для других. Мы должны быть готовы делиться своими знаниями, опытом и любовью, чтобы помочь тем, кто ищет путь к Аллаху. Пусть наши сердца будут полны сострадания, а наши действия — искренности.

Важно, чтобы мы сами стали примером для других, чтобы наши действия отражали те ценности, которые мы хотим донести. Мы должны быть терпеливыми и настойчивыми в своих усилиях, не теряя надежды на то, что Аллах направит сердца тех, кто заблудился. Каждый из нас может стать светом для других, и именно это должно быть нашей целью. Делая дуа и искренне заботясь о других, мы сможем внести свой вклад в их возвращение к истине. Пусть Аллах дарует нам мудрость и терпение в этом благородном деле.

Человек может чувствовать страдания и тоску другого человека, переживать их как свои собственные. Это говорит о глубоком сопереживании, когда чужие проблемы и испытания становятся частью внутреннего мира. Но несмотря на страдания, в человеке накапливаются силы и энергия, возможно, для поддержки другого или для преодоления трудностей. Это может быть выражением надежды на восстановление, на то, что вместе с болью приходит и возможность для роста, силы и поддержки.

Когда мы чувствуем страдания другого, это может вызывать в нас желание помочь, поддержать и облегчить его боль. В такие моменты мы можем обнаружить в себе скрытые резервы силы и энергии, которые, возможно, не осознавали ранее. Эта энергия может проявляться в различных формах: от простого присутствия рядом с человеком, который страдает, до активных действий, направленных на помощь и поддержку. Мы можем стать источником утешения, надежды и вдохновения для тех, кто переживает трудные времена.

Важно отметить, что сопереживание не означает утраты себя. Напротив, оно может стать катализатором личностного роста. Переживая страдания других, мы можем лучше понять собственные эмоции и переживания, что в свою очередь способствует нашему внутреннему развитию. Мы учимся быть более чуткими, открытыми и отзывчивыми, что обогащает наши отношения с окружающими.

Кроме того, страдания могут служить напоминанием о хрупкости жизни и важности взаимопомощи. Когда мы видим, как кто-то преодолевает трудности, это может вдохновить нас на собственные усилия и стремления. Мы начинаем осознавать, что, несмотря на боль и страдания, есть возможность для роста, восстановления и обретения новых сил. Это может быть выражением надежды на то, что даже в самые темные времена мы можем найти свет и поддержку в других

Таким образом, сопереживание и эмпатия — это не только способность чувствовать чужую боль, но и возможность трансформировать эти чувства в действия, которые могут привести к исцелению и росту как для нас самих, так и для тех, кто нуждается в нашей поддержке. В конечном итоге, это создает более глубокие связи между людьми и способствует созданию более сострадательного и понимающего общества...

Да поможет нам Аллах быть чуткими к проблемам других людей и стать полезными нашей Умме. Аминь!

If the call to Islam has not yet yielded results...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whoever Allah guides on a straight path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Feelings and feelings about a person who has deviated from Islam can be very deep and sincere. This shows our concern and responsibility as a Muslim who strives to help others. I feel deeply about the condition of the people around me, especially those who are close to me. I try to call my friends to the truth, I give them instructions, but now I am faced with a difficulty: I cannot find an approach and a reason to continue the call to Islam.

I feel that the Almighty has entrusted me with this most difficult task (amanat), I sincerely ask Allah in my prayers and dua Istikhar for the right guidance and necessary actions. I fully rely on Allah in this matter, and He does not let me stop, giving me strength and feelings, responsibility for the fate of others.My heart and soul are worried about one person, and I feel that I have to protect him, like a guardian taking care of his defenseless child, passing through his every pain and anxiety, greatly worrying about him, realizing that the Almighty has entrusted this matter to me, and I cannot remain indifferent.

Understanding that it is not easy to convey the truth to people, but it is our duty as Muslims. We must make efforts to help those who have lost their way and support them on the path to the truth. I pray to Allah that He will grant us wisdom and patience in the matter of calling, so that we can be useful to all those who need support. At the same time, we must realize that each of us can become a source of light for others. We must be ready to share our knowledge, experience and love to help those who seek the path to Allah. May our hearts be full of compassion and our actions be sincere.

It is important that we ourselves become an example for others, so that our actions reflect the values that we want to convey. We must be patient and persistent in our efforts, without losing hope that Allah will guide the hearts of those who have lost their way. Each of us can become a light for others, and that should be our goal. By doing dua and sincerely caring for others, we can contribute to their return to the truth. May Allah grant us wisdom and patience in this noble cause.

A person can feel the suffering and longing of another person, experience them as their own. This indicates a deep empathy when other people's problems and trials become part of the inner world. But despite suffering, strength and energy accumulate in a person, perhaps to support another or to overcome difficulties. It can be an expression of hope for recovery, that with pain comes the opportunity for growth, strength and support.

When we feel the suffering of another, it can make us want to help, support and ease his pain. At such moments, we can discover hidden reserves of strength and energy that we may not have realized before. This energy can manifest itself in various forms: from simply being near a person who is suffering, to active actions aimed at helping and supporting. We can be a source of comfort, hope and inspiration for those who are going through difficult times.

It is important to note that empathy does not mean losing oneself. On the contrary, it can become a catalyst for personal growth. By experiencing the suffering of others, we can better understand our own emotions and experiences, which in turn contributes to our inner development. We learn to be more empathetic, open and responsive, which enriches our relationships with others.

In addition, suffering can serve as a reminder of the fragility of life and the importance of mutual assistance. When we see someone overcoming difficulties, it can inspire us to make our own efforts and aspirations. We are beginning to realize that despite the pain and suffering, there is an opportunity for growth, recovery and new strength. This may be an expression of hope that even in the darkest of times we can find light and support in others.

Thus, empathy and empathy are not only the ability to feel someone else's pain, but also the opportunity to transform these feelings into actions that can lead to healing and growth for ourselves and for those who need our support. Ultimately, this creates deeper connections between people and contributes to the creation of a more compassionate and understanding society...

May Allah help us to be sensitive to other people's problems and become useful to our Ummah. Amen to that!

Nëse thirrja Në Islam ende nuk ka dhënë rezultate...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Ndjenjat dhe ndjenjat për një person që ka devijuar nga Islami mund të jenë shumë të thella dhe të sinqerta. Kjo tregon shqetësimin dhe përgjegjësinë tonë si Një Mysliman që përpiqet të ndihmojë të tjerët. Ndihem thellësisht për gjendjen e njerëzve përreth meje, veçanërisht atyre që janë afër meje. Unë përpiqem t'i thërras miqtë e mi për të vërtetën, u jap udhëzime, por tani jam përballur me një vështirësi: nuk mund të gjej një qasje dhe një arsye për të vazhduar thirrjen Në Islam.

Ndjej se I Plotfuqishmi më ka besuar këtë detyrë më të vështirë (amanat), sinqerisht i kërkoj Allahut në lutjet e mia dhe dua Istikhar për udhëzimin e duhur dhe veprimet e nevojshme. Unë mbështetem plotësisht Te Allahu në këtë çështje dhe ai nuk më lë të ndalem, duke më dhënë forcë dhe ndjenja, përgjegjësi për fatin e të tjerëve.Zemra dhe shpirti im janë të shqetësuar për një person, dhe unë ndiej se duhet ta mbroj atë, si një kujdestar që kujdeset për fëmijën e tij të pambrojtur, duke kaluar nëpër çdo dhimbje dhe ankth të tij, duke u shqetësuar shumë për të, duke kuptuar se I Plotfuqishmi më ka besuar këtë çështje, dhe unë nuk mund të qëndroj indiferent.

Të kuptuarit se nuk është e lehtë t'ua përcjellësh të vërtetën njerëzve, por është detyra jonë si Myslimanë. Ne duhet të bëjmë përpjekje për të ndihmuar ata që kanë humbur rrugën e tyre dhe t'i mbështesim ata në rrugën drejt së vërtetës. I lutem Allahut Që Ai të na japë mençuri dhe durim në çështjen e thirrjes, në mënyrë që të jemi të dobishëm për të gjithë ata që kanë nevojë për mbështetje. Në të njëjtën kohë, duhet të kuptojmë se secili prej nesh mund të bëhet burim drite për të tjerët. Ne duhet të jemi të gatshëm të ndajmë njohuritë, përvojën dhe dashurinë tonë për të ndihmuar ata që kërkojnë rrugën Drejt Allahut. Zemrat tona qofshin plot dhembshuri dhe veprimet tona qofshin të sinqerta.

Shtë e rëndësishme që ne vetë të bëhemi shembull për të tjerët, në mënyrë që veprimet tona të pasqyrojnë vlerat që duam të përcjellim. Ne duhet të jemi të durueshëm dhe këmbëngulës në përpjekjet tona, pa humbur shpresën se Allahu do t'i udhëheqë zemrat e atyre që kanë humbur rrugën. Secili prej nesh mund të bëhet një dritë për të tjerët, dhe ky duhet të jetë qëllimi ynë. Duke bërë dua dhe duke u kujdesur sinqerisht për të tjerët, ne mund të kontribuojmë në kthimin e tyre në të vërtetën. Allahu na dhëntë dituri dhe durim në këtë kauzë fisnike.

Një person mund të ndiejë vuajtjet dhe dëshirën e një personi tjetër, t'i përjetojë ato si të tyret. Kjo tregon një ndjeshmëri të thellë kur problemet dhe sprovat e njerëzve të tjerë bëhen pjesë e botës së brendshme. Por pavarësisht vuajtjeve, forca dhe energjia grumbullohen tek një person, ndoshta për të mbështetur një tjetër ose për të kapërcyer vështirësitë. Mund të jetë shprehje e shpresës për shërim, se me dhimbje vjen mundësia për rritje, forcë dhe mbështetje.

Kur ndiejmë vuajtjet e një tjetri, kjo mund të na bëjë të dëshirojmë të ndihmojmë, mbështesim dhe lehtësojmë dhimbjen e tij. Në momente të tilla, ne mund të zbulojmë rezerva të fshehura të forcës dhe energjisë që mund të mos i kemi realizuar më parë. Kjo energji mund të shfaqet në forma të ndryshme: nga thjesht të qenit pranë një personi që vuan, te veprimet aktive që synojnë të ndihmojnë dhe mbështesin. Ne mund të jemi një burim ngushëllimi, shprese dhe frymëzimi për ata që po kalojnë kohë të vështira.

Importantshtë e rëndësishme të theksohet se ndjeshmëria nuk do të thotë të humbasësh veten. Përkundrazi, mund të bëhet një katalizator për rritjen personale. Duke përjetuar vuajtjet e të tjerëve, ne mund të kuptojmë më mirë emocionet dhe përvojat tona, të cilat nga ana tjetër kontribuojnë në zhvillimin tonë të brendshëm. Ne mësojmë të jemi më empatikë, të hapur dhe të përgjegjshëm, gjë që pasuron marrëdhëniet tona me të tjerët.

Përveç kësaj, vuajtja mund të shërbejë si një kujtesë e brishtësisë së jetës dhe rëndësisë së ndihmës reciproke. Kur shohim dikë që kapërcen vështirësitë, mund të na frymëzojë të bëjmë përpjekjet dhe aspiratat tona. Ne kemi filluar të kuptojmë se pavarësisht dhimbjes dhe vuajtjes, ekziston një mundësi për rritje, shërim dhe forcë të re. Kjo mund të jetë një shprehje shprese që edhe në kohët më të errëta mund të gjejmë dritë dhe mbështetje tek të tjerët.

Kështu, ndjeshmëria dhe ndjeshmëria nuk janë vetëm aftësia për të ndjerë dhimbjen e dikujt tjetër, por edhe mundësia për t'i shndërruar këto ndjenja në veprime që mund të çojnë në shërim dhe rritje për veten tonë dhe për ata që kanë nevojë për mbështetjen tonë. Në fund të fundit, kjo krijon lidhje më të thella midis njerëzve dhe kontribuon në krijimin e një shoqërie më të dhembshur dhe mirëkuptuese...

Allahu na ndihmoftë që të jemi të ndjeshëm ndaj problemeve të njerëzve të tjerë dhe të bëhemi të dobishëm për Umetin tonë. Amen për këtë!