Призыв к благодарности, осознанию и духовному пробуждению

A Call for gratitude, awareness, and Spiritual Awakening / Şükran, Farkındalık ve Ruhsal Uyanış Çağrısı / Një Thirrje për mirënjohje, ndërgjegjësim dhe Zgjim Shpirtëror

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Омар Хайям оставил человечеству глубокие строки, которые веками вдохновляют людей на размышления о смысле жизни, человеческой природе и духовных ценностях. Одно из его наиболее известных четверостиший, начинавшееся словами: "Один не разберёт, чем пахнут розы, другой из горьких трав добудет мёд..." — содержит в себе глубокую мудрость, которая актуальна для всех времён и культур. В контексте Ислама эти строки могут стать мощным инструментом для пробуждения человека, к осознанию величия Всевышнего, Его милостей и необходимости благодарности.

Люди по-разному воспринимают добро и проявления заботы. Одни способны увидеть красоту даже в мелочах — "чем пахнут розы", другие же остаются слепы к великим жертвам и благодеяниям — "жизнь отдашь — а он и не поймёт". Это различие обусловлено внутренним состоянием человека, его сердцем и душой. В Исламе благодарность (шукр) считается одной из высших добродетелей.

Каждый человек ежедневно сталкивается с бесчисленными милостями Творца: воздухом, которым дышит, пищей, которую ест, людьми, которые помогают ему. Однако не все умеют ценить это. Некоторые, как тот, кто "не разберёт, чем пахнут розы", живут в своём эгоизме и невежестве, не замечая Божественной щедрости. Другие же, напротив, видят в каждой мелочи знаки Всевышнего и благодарят Его.

Фраза "из горьких трав добудет мёд", символизирует способность человека преобразовывать трудности в возможности, находить свет даже в самых тёмных обстоятельствах. Это качество особенно важно для верующего человека, который понимает, что испытания — это часть пути к близости с Всевышним. Терпение (сабр) и благодарность (шукр) — две стороны одной медали. Человек, наделённый этими качествами, способен превратить любые испытания в ступеньки к успеху. Если вы столкнулась с трудностями, знайте: Аллах никогда не даёт испытаний, которые были бы выше ваших сил. Каждая проблема — это возможность стать ближе к Всевышнему, укрепить свою веру и достичь большего.

Человек, который живёт ради себя, никогда не достигнет истинного счастья. Его жизнь становится пустой и бессмысленной, потому что он забывает о главной цели своего существования — служении и поклонению Аллаху, помощи ближним. Мы должны задуматься: какого типа людьми мы хотим быть? Тот, кто живёт только для себя, или тот, кто стремится быть полезным другим? Помните, что каждое доброе дело, совершённое ради Аллаха, станет причиной нашего спасения в День Суда.

Стихи Омара Хайяма, хотя и были написаны много веков назад, несут в себе назидание: люди разные, но каждый сам выбирает, как относиться к миру, к другим людям и к Аллаху. Сестра Сельма, пусть эти строки станут для тебя поводом задуматься о своей жизни, своих действиях и своем отношении ко Всевышнему. Помни, что благодарность — это ключ к увеличению милостей, а терпение — путь к близости с Аллахом. Живи так, чтобы твои дела радовали твоё сердце и укрепляли твою веру. Ведь Аллах всегда рядом, и Он ждёт, когда ты протянешь к Нему руку и сердце.

В первых строках это стихотворения заключена вся суть духовного зрения. Представь себе двух людей, идущих по одному и тому же саду. Этот сад – наша жизнь, сотворённая Всевышним Аллахом. Первый человек проходит мимо куста роз. Он видит шипы, может быть, его раздражает сильный запах или он просто не замечает ничего, поглощённый своими мыслями. Роза для него – просто растение, лишённое чуда. Он «не разберёт, чем пахнут розы». В исламском понимании – это человек, сердце которого покрыто пеленой. Он видит блага Аллаха – здоровье, еду, крышу над головой, саму жизнь – но воспринимает их как должное. Он не видит в них знамений и милости Творца. Его душа спит, она неблагодарна.

Второй человек идёт по тому же саду. Он видит не только розы, но и «горькие травы» – испытания, трудности, болезни. Но его сердце зрячее. Из этих горьких трав он «добудет мёд». Как это возможно? Верующий человек понимает, что испытания (горькие травы) посылаются Аллахом не для того, чтобы сломить его, а для того, чтобы очистить от грехов, укрепить веру и приблизить к Себе. Проявляя терпение (сабр), он «добывает мёд» – награду от Аллаха, духовный рост и более глубокое понимание жизни. Он благодарит за лёгкость и проявляет терпение в трудности, и в обоих случаях он в выигрыше.

«Кому-то мелочь дашь — навек запомнит, Кому-то жизнь отдашь — а он и не поймёт». Эти строки говорят о двух типах души: благодарной и неблагодарной. Благодарная душа подобна плодородной почве. Даже маленькое семя добра («мелочь дашь») даёт в ней обильные всходы благодарности. Такой человек помнит добро, ценит его и благодарит не только того, кто ему помог, но в первую очередь Всевышнего, ведь любая помощь приходит через людей по Воле Аллаха. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Кто не благодарит людей, тот не благодарит Аллаха». Эта благодарность открывает для него новые двери милости.

Неблагодарная душа – это каменистая, бесплодная земля. Ей можно «жизнь отдать» – одарить величайшими благами, но она останется пустой и холодной. Она не поймёт и не оценит жертвы. Этот человек, подобно «трутню», лишь потребляет, считая, что все вокруг ему обязаны. Он не видит, что сама его жизнь, каждый его вздох – это дар от Всевышнего, за который нужно быть благодарным.

Дорогая сестра Сельма, пробудись к наставлениям! Посмотри, как Аллах спасает тебя. Каждое наставление, которое доходит до тебя, каждый совет от близких, каждая трудность, после которой приходит облегчение, – это не случайность. Это помощь, протянутая тебе Всемилостивым. Он хочет, чтобы ты была из тех, кто из горьких трав испытаний добывает сладкий мёд веры и терпения. Он хочет, чтобы твоё сердце было подобно цветущей розе, источающей аромат благодарности (шукр). Не будь той, кому «жизнь отдашь – а он и не поймёт». Аллах даровал нам жизнь, веру, Коран, возможность молиться и просить Его. Это величайшие дары! Игнорировать их, не ценить их – значит проявлять величайшую неблагодарность.

Всевышний Аллах говорит в Священном Коране: "Вот ваш Господь возвестил: «Если вы будете благодарны, то Я одарю вас еще большим. А если вы будете неблагодарны, то ведь мучения от Меня тяжки»". 14 Сура "Ибрахим", аят 7. Подумай над этим аятом, дорогая сестра Сельма. Благодарность – это не просто слова. Это состояние сердца, которое видит милость Аллаха во всём: в утреннем солнце, в куске хлеба, в улыбке близкого человека и даже в трудности, которая учит нас быть сильнее и обращаться к Нему с мольбой (ду'а).

Наставления и назидания, которые могут казаться тебе порой тяжёлыми или неприятными, – это и есть спасательные круги, которые Аллах бросает тебе. Он не хочет, чтобы ты утонула в океане беспечности и неблагодарности. Он призывает тебя, чтобы ты пробудилась, чтобы твоя душа ожила и увидела Его знамения.

Пусть эти стихи станут для тебя напоминанием. Выбирай быть той, кто видит чудо в розе и добывает мёд из трав. Будь той, кто за малую милость благодарит от всего сердца. Будь благодарна Всевышнему за то, что Он ведёт тебя, наставляет и спасает, даже когда ты этого не осознаёшь. Прошу Всевышнего Аллаха открыть твоё сердце, дорогая Сельма, наполнить его светом веры, украсить его благодарностью и сделать тебя из числа Его любимых и спасённых рабов. Аминь!

A Call for gratitude, awareness, and Spiritual Awakening

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Omar Khayyam left humanity profound verses that have inspired people for centuries to reflect on the meaning of life, human nature, and spiritual values. One of his most famous quatrains begins with the words: "One cannot discern the scent of roses, while another will extract honey from bitter herbs..."—it contains deep wisdom that remains relevant across all times and cultures. In the context of Islam, these lines can become a powerful tool for awakening people to the greatness of the Almighty, His blessings, and the need for gratitude.

People perceive good and expressions of care differently. Some are able to see beauty even in small things—"the scent of roses"—while others remain blind to great sacrifices and kindness—"you give your life, yet they do not understand." This difference is due to the inner state of a person, their heart, and soul. In Islam, gratitude (shukr) is considered one of the highest virtues.

Every day, each person encounters countless blessings from the Creator: the air they breathe, the food they eat, the people who help them. However, not everyone knows how to appreciate this. Some, like those who "cannot discern the scent of roses," live in their selfishness and ignorance, failing to notice Divine generosity. Others, on the contrary, see signs of the Almighty in every little thing and thank Him.

The phrase "extract honey from bitter herbs" symbolizes the ability to transform difficulties into opportunities and find light even in the darkest circumstances. This quality is especially important for a believer, who understands that trials are part of the path to closeness with the Almighty. Patience (sabr) and gratitude (shukr) are two sides of the same coin. A person endowed with these qualities can turn any trial into steps toward success. If you face difficulties, know this: Allah never gives trials that exceed your strength. Every problem is an opportunity to draw closer to the Almighty, strengthen your faith, and achieve more.

A person who lives only for themselves will never attain true happiness. Their life becomes empty and meaningless because they forget the main purpose of their existence—service and worship of Allah and helping others. We must ask ourselves: what kind of people do we want to be? Those who live only for themselves, or those who strive to be useful to others? Remember that every good deed done for the sake of Allah will be the cause of our salvation on the Day of Judgment.

The verses of Omar Khayyam, though written many centuries ago, carry a moral: people are different, but each chooses how to relate to the world, to others, and to Allah. Sister Selma, may these lines serve as a reason for you to reflect on your life, your actions, and your relationship with the Almighty. Remember that gratitude is the key to increasing blessings, and patience is the path to closeness with Allah. Live so that your deeds bring joy to your heart and strengthen your faith. For Allah is always near, and He waits for you to extend your hand and heart to Him.

In the first lines of this poem lies the entire essence of spiritual vision. Imagine two people walking through the same garden. This garden is our life, created by the Almighty Allah. The first person passes by a rosebush. They see only the thorns, perhaps irritated by the strong fragrance or simply fail to notice anything, absorbed in their thoughts. For them, the rose is just a plant, devoid of wonder. They "cannot discern the scent of roses." In Islamic understanding, this is a person whose heart is veiled. They see Allah's blessings—health, food, shelter, life itself—but take them for granted. They fail to see the signs and mercy of the Creator. Their soul sleeps; it is ungrateful.

The second person walks through the same garden. They see not only the roses but also the "bitter herbs"—trials, hardships, illnesses. But their heart sees clearly. From these bitter herbs, they "extract honey." How is this possible? A believer understands that trials (bitter herbs) are sent by Allah not to break them but to cleanse them of sins, strengthen their faith, and bring them closer to Him. By showing patience (sabr), they "extract honey"—a reward from Allah, spiritual growth, and deeper understanding of life. They give thanks in ease and show patience in difficulty, and in both cases, they come out ahead.

"To one, a small gift will be remembered forever; to another, you give your life, and they do not understand." These lines speak of two types of souls: grateful and ungrateful. A grateful soul is like fertile soil. Even a small seed of goodness ("a small gift") yields abundant crops of gratitude. Such a person remembers kindness, values it, and thanks not only the one who helped them but, above all, the Almighty, for all help comes through people by Allah's Will. Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "Whoever does not thank people does not thank Allah." This gratitude opens new doors of mercy for them.

An ungrateful soul is like barren, rocky ground. You can "give your life"—bestow the greatest blessings—but it will remain empty and cold. It neither understands nor appreciates sacrifice. This person, like a "drone," only consumes, believing that everyone owes them. They fail to see that their very life, every breath they take, is a gift from the Almighty, for which they should be grateful.

Dear Sister Selma, awaken to these teachings! See how Allah saves you. Every teaching that reaches you, every piece of advice from loved ones, every difficulty followed by relief—is not a coincidence. It is help extended to you by the Most Merciful. He wants you to be among those who extract sweet honey of faith and patience from the bitter herbs of trials. He wants your heart to be like a blooming rose, exuding the fragrance of gratitude (shukr). Do not be the one to whom "you give your life, and they do not understand." Allah has given us life, faith, the Quran, the ability to pray and call upon Him. These are the greatest gifts! To ignore them, not to value them, is to show the greatest ingratitude.

The Almighty Allah says in the Holy Quran: "And [remember] when your Lord proclaimed, 'If you are grateful, I will surely increase you [in favor]; but if you deny, indeed, My punishment is severe.'" Surah Ibrahim, verse 7. Reflect on this verse, dear Sister Selma. Gratitude is not just words. It is a state of heart that sees Allah's mercy in everything: in the morning sun, in a piece of bread, in the smile of a loved one, and even in hardship, which teaches us to be stronger and turn to Him in prayer (du'a).

Teachings and admonitions, which may sometimes seem heavy or unpleasant, are the lifebuoys Allah throws to you. He does not want you to drown in the ocean of carelessness and ingratitude. He calls you so that you awaken, so that your soul comes alive and sees His signs.

May these verses be a reminder for you. Choose to be the one who sees wonder in the rose and extracts honey from the herbs. Be the one who thanks wholeheartedly for even the smallest blessing. Be grateful to the Almighty for guiding you, teaching you, and saving you, even when you do not realize it. I ask Almighty Allah to open your heart, dear Selma, fill it with the light of faith, adorn it with gratitude, and make you one of His beloved and saved servants. Ameen!

Şükran, Farkındalık ve Ruhsal Uyanış Çağrısı

Allah'a hamd olsun ki, O'nu övüyoruz ve yardımını ve affını diliyoruz. Ruhumuzun ve kötü işlerimizin kötülüğünden Allah’a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz ve kimi de yanıltırsa, onu kimse doğruya iletemez. Hiçbir ilah olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın kulu ve peygamberi olduğuna şehadet ederiz.

Omar Hayyam insanlığa yüzyıllar boyunca yaşamın anlamına, insan doğasına ve ruhsal değerlere dair derin düşüncelerle dolu mısralar bırakmıştır. En ünlü rubaisinden biri, “Biri gül kokusunu ayırt edemez, diğeri acı otlardan bal çıkarır...” diye başlar—bu, tüm zamanlar ve kültürler için geçerli olan derin bir hikmet taşır. İslam bağlamında bu dizeler, insanların Allah'ın büyüklüğüne, nimetlerine ve şükür gereksinimine uyanmasını sağlayan güçlü bir araç haline gelebilir.

İnsanlar iyiliği ve bakımı farklı algılarlar. Bazıları küçük şeylerde bile güzellik görebilir—“gül kokusu”—diğerleri ise büyük fedakarlıkları ve iyilikleri görmezden gelir—“hayatını verirsin ama anlamaz.” Bu fark, kişinin içsel durumu, kalbi ve ruhu ile ilgilidir. İslam'da şükür (şükr), en yüksek erdemlerden biri olarak kabul edilir.

Her gün her insan, Yaratıcı’dan sayısız lütuf ile karşılaşır: nefes aldığı hava, yediği yiyecek, kendisine yardım eden insanlar. Ancak bunların hepsini takdir etmeyi bilen herkes değildir. Bazıları, "gül kokusunu ayırt edemeyenler" gibi, kendi bencilliği ve cehaletinde yaşar, İlahi cömertliği görmemektedirler. Diğerleri ise tam tersine, her küçük şeyde Allah'ın işaretlerini görür ve O'na şükreder.

"Acı otlardan bal çıkarmak" ifadesi, zorlukları fırsata dönüştürme ve en karanlık koşullarda bile ışık bulma yeteneğini sembolize eder. Bu özellik, özellikle iman sahibi biri için önemlidir çünkü sınavların hayatın bir parçası olduğunu ve Allah'a yaklaşma yolunda olduğunu anlar. Sabır (sabr) ve şükür (şükr) aynı madalyonun iki yüzüdür. Bu niteliklere sahip bir kişi, her tür sınavı başarıya götüren basamaklara çevirebilir. Eğer güçlüklerle karşılaşırsanız, bilin ki Allah asla gücünüzün üstünde sınavlar vermez. Her sorun, Allah'a daha da yaklaşmak, imanınızı güçlendirmek ve daha fazlasını elde etmek için bir fırsattır.

Sadece kendisi için yaşayan bir insan asla gerçek mutluluğa ulaşamaz. Hayatları boş ve anlamsız olur çünkü varoluşlarının asıl amacı olan Allah'a ibadet etmek ve başkalarına yardım etmekten uzaktırlar. Kendimize şu soruyu sormalıyız: Hangi tür insanlar olmak istiyoruz? Sadece kendisi için yaşayanlar mı, yoksa başkalarına faydalı olmaya çalışanlar mı? Hatırlayın ki, Allah için yapılan her iyi iş, Mahşer Günü kurtuluşumuzun sebebi olacaktır.

Omar Hayyam'ın şiirleri, birçok yüzyıl önce yazılmış olsa da, önemli bir öğreti taşır: İnsanlar farklıdır, ancak her biri dünyaya, diğer insanlara ve Allah'a nasıl yaklaşacağını kendisi seçer. Sevgili Selma Abla, bu satırlar senin hayatın, eylemlerin ve Allah'a olan ilişkini düşünmen için bir vesile olsun. Şükreden bir kalbin nimetlerin artmasına anahtar olduğunu ve sabrın Allah'a yaklaşma yolu olduğunu hatırla. Eylemlerin kalbini sevindirecek ve imanını güçlendirecek şekilde yaşa. Çünkü Allah her zaman yanındadır ve senin elini ve kalbini uzatmanı bekler.

Bu şiirin ilk dizelerinde manevi görüşün tüm özü vardır. Aynı bahçede yürüyen iki kişiyi hayal et. Bu bahçe, Allah tarafından yaratılmış hayatımızdır. İlk kişi bir gül çalısının yanından geçer. Dikenleri görür, belki kokudan rahatsız olur ya da hiçbir şey farketmez, kendi düşüncelerine dalar. Gül onun için sadece harika olmayan bir bitkidir. O "gül kokusunu ayırt edemez." İslam anlayışında bu, kalbi perdeli olan insandır. Allah'ın nimetlerini—sağlığını, yemesini, barınmasını, hayatı kendisine göre alır. Yaratıcının işaretlerini ve merhametini görmez. Ruhu uyur, nankördür.

İkinci kişi aynı bahçeden yürür. Sadece gülleri değil, aynı zamanda "acı otları"—sınavları, zorlukları, hastalıkları görür. Fakat kalbi net görür. Bu acı otlardan "bal çıkarır." Nasıl mümkün? İnanan kişi sınavların (acı otların) Allah tarafından gönderildiğini, onları kırmak için değil, günahlardan arındırmak, imanlarını güçlendirmek ve Kendisine yaklaştırmak için olduğunu anlar. Sabır göstererek (sabr), "bal çıkarır"—Allah'tan ödül, manevi büyüme ve hayatın daha derin bir anlayışı. Kolaylıkta şükreder, zorlukta sabır gösterir ve her iki durumda da kazanan odur.

"Birine ufak bir şey verirsin—sonsuzluğa kadar hatırlar, birine hayatını verirsin—ama anlamaz." Bu satırlar iki tür ruh hakkında konuşuyor: şükreden ve nankör. Şükreden ruh verimli toprak gibidir. İyi bir tohumun (ufak bir şey) bile bolca şükür mahsulü verir. Böyle bir kişi iyiliği hatırlar, değerini bilir ve yalnızca kendisine yardım eden kişiye değil, her yardımın Allah'ın iradesiyle insanlar vasıtasıyla geldiğini bildiği için önce Allah'a teşekkür eder. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: "Kim insanlara şükretmezse, Allah'a şükretmez." Bu şükür yeni rahmet kapıları açar.

Nankör ruh ise kayalık, verimsiz toprak gibidir. Ona "hayatını verirsin"—en büyük nimetleri sunarsın—ama boş ve soğuk kalır. Anlamaz, fedakarlığı takdir etmez. Bu kişi, "erkek arı" gibi sadece tüketir, herkesin kendisine borçlu olduğunu sanır. Kendi hayatının, her nefesinin Allah'dan bir lütuf olduğunu, bunun için minnettar olması gerektiğini görmez.

Sevgili Selma Abla, bu öğütlenmelere uyan! Allah'ın seni nasıl kurtardığına bak. Sana ulaşan her öğüt, sevdiklerinden gelen her nasihat, zorluktan sonra gelen her rahatlama—rasgele değildir. Bu, Senin için Merhametli tarafından atılan bir kurtarma halatıdır. O senin acı otlarından iman ve sabır balları çıkaranlardan olmasını ister. Kalbini şükür (şükr) kokusu saçan bir gül gibi olmasını ister. "Hayatını verirsin—ama anlamaz" olanlardan olma. Allah bize hayatı, imanı, Kuran’ı, dua etme ve O'na yalvarma fırsatını verdi. Bunlar en büyük hediyeler! Onları görmezden gelmek veya değeri bilmez olmak, en büyük nankörlüğü sergilemektir.

Allah Kuran-ı Kerim’de diyor ki: "Eğer şükrederseniz size daha da artırırım. Eğer nankör olursanız, işte azabım şiddetlidir." İbrahim Suresi, 7. ayet. Bu ayeti düşünebilir misin, sevgili Selma Abla? Şükür sadece sözler değildir. Bu, Allah'ın her şeye—sabah güneşi, bir dilim ekmeğe, sevdiklerinin gülümsemesine ve hatta güçlüğe—merhametini gören bir kalp halidir, çünkü zorluk bizi daha güçlü yapmayı ve O'na dua etmeyi öğretir (dua).

Öğütler ve nasihatler bazen ağır veya hoş olmayabilir, ancak bunlar Allah'ın sana attığı kurtarma halatlarıdır. Seni umursamazlık ve nankörlük okyanusunda boğulmaktan korumak ister. Uyanmanı, ruhunun canlanmasını ve işaretlerini görmeni ister.

Bu mısralar senin için bir hatırlatma olsun. Gülde mucize gören ve otlardan bal çıkaranlardan olmayı seç. Küçük bir nimet için bütün kalbiyle şükredenlerden ol. Seni yöneten, öğreten ve kurtaran Allah'a şükret. Allah’tan senin kalbini açmasını, sevgili Selma Abla, iman ışığıyla doldurmasını, şükürle süslemesini ve sevgili ve kurtarılan kullarından biri yapmasını dilerim. Amin!

Një Thirrje për mirënjohje, ndërgjegjësim dhe Zgjim Shpirtëror

Lavdi Allahut, të cilin ne e lavdojmë dhe nga i cili kërkojmë ndihmën dhe faljen. Kërkojmë shpëtim nga keqja e shpirtit tonë dhe veprat tona të këqija. Kush Allahu e udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim dhe kush ai e lë jashtë, askush nuk mund t'i tregojë rrugën. Ne deklarojmë se nuk ka zot të vërtetë përveç Allahut të vetëm dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Omer Hajjam i la njerëzimit strofa të thella që për shekuj kanë frymëzuar njerëzit të reflektojnë mbi kuptimin e jetës, natyrën njerëzore dhe vlerat spirituale. Një nga katërshiut e tij më të njohur fillon me fjalët: "Njëri nuk e dallon aromën e gërryerave, ndërsa një tjetër nga barët e hidhura do të nxjerr mjaltë..." — përmban urtësi të thellë që është aktuale për të gjitha kohërat dhe kulturat. Në kontekstin e Islamiut, këto rreshta mund të bëhen një mjet i fuqishëm për zgjuarjen e njerëzve ndaj madhërlindjes së Zotit të Madh, të mirëbërjes dhe nevojës për falënderim.

Njerëzit e perceptojnë mirën dhe shfaqjet e kujdesit në mënyra të ndryshme. Disa janë në gjendje të shohin bukurinë edhe në gjëra të vogla — "aroma e gërryerave" — ndërsa të tjerët mbeten verbër ndaj zakonjesh dhe mirëbërjeve të mëdha — "do t'i jepë jetën por nuk do ta kuptojë". Ky ndryshim lidhet me gjendjen e brendshme të njeriut, zemrën dhe shpirtin e tij. Në Islam, falënderimi (shukr) konsiderohet si njëra nga virtuet më të larta.

Çdo ditë secili person has në pafundësi të mirëbërjeve nga Krijuesi: ajrin që frymëmarrin, ushqimin që hajnë, njerëzit që i ndihmojnë. Megjithatë, jo të gjithë e dinë të vlerësojnë këto. Disa, si ata që "nuk e dallon aromën e gërryerave", jetojnë në egoizmin dhe pakujdesinë e tyre, duke mos vënë re gjithëmirësinë Hyjnore. Të tjerët, në të kundërt, shohin shenjat e Zotit në çdo gjë të vogël dhe i falënderojnë Atij.

Fraza "nga barët e hidhura do të nxjerr mjaltë" simbolizon aftësinë e njeriut për të shndërruar vështirësitë në mundësi, duke gjetur dritë edhe në rrethana më të errëta. Ky cilësi është veçanërisht i rëndësishëm për një besimtar, i cili kupton se provimet janë pjesë e rrugës drejt afërimit me Zotin. Durimi (sabr) dhe falënderimi (shukr) janë dy faqe të një monedhe. Një person i pajisur me këto cilësi mund të shndërrojë çdo provë në hapje drejt suksesit. Nëse hasni vështirësi, dini se Allah nuk jep provime që të jenë mbi fuqinë tuaj. Çdo problem është një mundësi për të qenë më afër Zotit, për të forcuar besimin dhe për të arritur më shumë.

Një person që jeton vetëm për veten e tij asnjëherë nuk do të arrijë lumturinë e vërtetë. Jeta e tyre bëhet e zbrazët dhe pa kuptim sepse ata harrasin qëllimin kryesor të ekzistencës së tyre — shërbimin dhe adhurimin e Allahut dhe ndihmën e të tjerëve. Ne duhet të pyesim veten: farë lloj njerëzish duam të jemi? Ata që jetojnë vetëm për veten e tyre apo ata që përpiqen të jenë të dobishëm për të tjerët? Mbani mend se çdo veprim i mirë bërë për Allah do të jetë shkaku i shpëtimit tonë në Ditën e Gjykimit.

Verset e Omar Hajjamit, edhe pse shkruar para shumë shekujsh, sjellin një mesazh moral: njerëzit janë të ndryshëm, por secili zgjedh se si të lidhet me botën, me të tjerët dhe me Allahun. Motër Selma, le të jenë këto rreshta një arsye për ju të reflektoni mbi jetën tuaj, veprimet dhe marrëdhënien tuaj me Allahun. Kujtojeni se falënderimi është çelësi për rritjen e mirëbërjeve dhe durimi është rruga drejt afërimit me Allahun. Jetojeni në mënyrë që veprimet tuaja të sjellin gëzim në zemrën tuaj dhe të forcjojnë besimin tuaj. Sepse Allah është gjithmonë pranë dhe pret që ju të zgjatni dorën dhe zemrën tuaj drejt Tij.

Në rreshtat e para të këtij poemi qëndron thelbi i të gjithë pamjes spirituale. Imagjinoni dy persona që ecin në të njëjtin kopsht. Ky kopsht është jeta jonë, krijuar nga Zoti i Madh Allah. Personi i parë kalon pranë një krapi gërryerash. Ai shikon spina, ndoshta irritohet nga aroma e fortë ose thjesht nuk vë re asgjë, i përfshirë në mendimet e tij. Për të, gërryera është vetëm një bimë, pa çuditë. Ai "nuk e dallon aromën e gërryerave." Në kuptimin islame, ky është një person zemra e të cilit është e mbuluar. Ai shikon mirëbërjet e Allahut — shëndetin, ushqimin, strehën, vetë jetën — por i merr si të sigurta. Ai nuk shikon shenjat dhe mëshirën e Krijuesit. Shpirti i tij fle, ai është i pakujdesshëm.

Personi i dytë ecën nëpër të njëjtin kopsht. Ai nuk shikon vetëm gërryerat, por edhe "barët e hidhura" — provimet, vështirësitë, sëmundjet. Por zemra e tij është e qartë. Nga këto barë të hidhura ai "nxjerr mjaltë." Si është e mundur? Një besimtar kupton se provimet (barët e hidhura) i dërgohen nga Allah jo për t'i thyer ata, por për t'i pastëruar ata nga mëkatet, për të forcuar besimin dhe për të afëruar atë me Veten. Duke treguar durim (sabr), ai "nxjerr mjaltë" — shpërblim nga Allah, rritje spirituale dhe një kuptim më të thellë të jetës. Ai falëndon në lehtësi dhe tregon durim në vështirësi, dhe në të dyja rastet ai del fitimtar.

"Për dikë, një dhuratë të vogël do të kujtohet përgjithmonë; për dikë, do t'i jepë jetën dhe nuk do ta kuptojë." Këto rreshta flasin për dy lloje shpirti: falënderues dhe pakujdesshëm. Shpirti falënderues është si tokë e pasur. Edhe një farë e vogël e mirë (dhuratë e vogël) jep të pjekurinë e pasur të falënderimit. Kështu një person kujton mirësinë, e vlerëson dhe i falënderon jo vetëm atë që ia ka ndihmuar, por para së gjithash Zotin, sepse çdo ndihmë vjen nëpërmjet njerëzve sipas dëshirës së Allahut. Profeti Muhamed (pa e) tha: "Kush nuk i falënderon njerëzit, nuk i falënderon Allahun." Ky falënderim hap porta të reja të mëshirës.

Shpirti pakujdesshëm është si toka e shkretë, e paprodhshme. Mund t'i "jepë jetën" — i dhurohet mirëbërjet më të mëdha — por mbetet e zbrazët dhe e ftohtë. Ai nuk kupton dhe nuk e vlerëson kurorën. Ky person, si "meshkujt punëtor", thjesht konsumon, duke menduar se të gjithë janë të detyruar ndaj tij. Ai nuk shikon se vetë jetë e tij, çdo frymëmarrje e tij është dhuratë nga Allah, për të cilën duhet të jetë i mirënjohur.

Motër e dashur Selma, zgjohuni për këto mësimet! Shikoni se si Allah ju shpëton. Çdo mësim që arrin te ju, çdo këshillë nga të dashurit, çdo vështirësi pas së cilës vjen lehtësia — nuk është rastësi. Kjo është ndihmë e ofruar nga Mëshirëshi. Ai dëshiron që ju të jeni nga ata që nga barët e hidhura të provimeve nxjerrin mjaltën e besimit dhe durimit. Ai dëshiron që zemra juaj të jetë si një gërryerë në lulëzim, duke përhapur aromën e falënderimit (shukr). Mos jeni nga ata "të cilëve do t'u jepet jetë dhe nuk do ta kuptojnë." Allah na ka dhënë jetën, besimin, Kur'anin, mundësinë për të lutur dhe thirrur Atë. Këto janë dhuratat më të mëdha! Të mos i vëreni re dhe të mos i vlerësoni ato është shfaqja e pakujdesshmërisë më të madhe.

Zoti i Madh Allahu thotë në Kur'anin e Shenjtë: "Kur Zoti juaj shpalli: 'Nëse jeni mirënjohës, do t'ju rris ndryshimisht. Por nëse hiqni mirënjohjen, atëherë dënimi im është i rrezikshëm.'" Sureja Ibrahim, ajeti 7. Mendoni për këtë ajet, motër e dashur Selma. Falënderimi nuk është vetëm fjalë. Është një gjendje e zemrës që shikon mëshirën e Allahut në gjithçka: në diellin e mëngjesit, në një copë buke, në buzëqeshjen e një të dashuri dhe madje edhe në vështirësi, e cila na mëson të jemi më të fortë dhe të kërkojmë nga Ai me lutje (dua).

Mësimet dhe mësimet morale, edhe pse ndonjëherë mund të duken të rënda ose të pakënaqshme, janë salva që Allah i hedh për ju. Ai nuk dëshiron që ju të mbingjitem në oqeanin e pakujdesshmërisë dhe pakujdesshmërisë. Ai ju thërret që të zgjoheni, që shpirti juaj të jetë i gjallë dhe të shohë shenjat e Tij.

Le të jenë këto strofa një përkujtim për ju. Zgjidhni të jeni nga ata që shohin çuditë në gërryerën dhe nxjerrin mjaltë nga barët. Jeni nga ata që falënderojnë nga e gjithë zemra për mirëbërjet më të vogla. Jeni mirënjohës ndaj Allahut për udhëheqjen dhe shpëtimin Tuaj, madje edhe kur nuk e kuptoni. Kërkoj nga Allahu i Madh që t'i hapë zemrën tuaj, motër e dashur Selma, ta mbushë atë me dritën e besimit, ta zbukurojë me falënderim dhe t'ju bëjë një nga robat e dashur dhe të shpëtuar. Ameen!