Привыкание к благому: путь к постоянству в поклонении и праведной жизни...

Getting used to the good: the path to constancy in worship and a righteous life... / İyiye alışmak: İbadette kalıcılığa ve salih yaşama giden yol... / Të mësohesh me të mirën: rruga drejt qëndrueshmërisë në adhurim dhe një jetë të drejtë...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ислам учит нас, что успех в этой мирской жизни и в Последней жизни Ахирата зависит не только от наших намерений, но и от того, насколько последовательно мы воплощаем эти намерения в действия. Одним из ключевых аспектов этого учения является идея привычки — постоянного выполнения благих дел до тех пор, пока они не станут частью нашей природы. В этой статье мы рассмотрим важность привычки в контексте поклонения Аллаху, объясним, почему она считается одним из величайших средств достижения духовной стабильности, и покажем, как этот принцип может быть применён в повседневной жизни мусульманина.

Что значит "совершать праведные дела"? Это не просто одноразовое действие или случайный поступок, а регулярное и непрерывное следование путями, угодным Аллаху. Пророк Мухаммад (да благословит его Аллах и приветствует) говорил: "Наилучшая молитва — это та, которую человек совершает постоянно, даже если она короткая". (Бухари). Это хадис демонстрирует важность регулярности в поклонении. Даже маленькое дело, выполненное постоянно, имеет большую ценность, чем большое, но выполненное единожды. Постоянство формирует характер, укрепляет дух и помогает человеку оставаться на пути Аллаха, несмотря на трудности.

Привычка — это повторяющееся действие, которое со временем становится естественной частью нашей жизни. Когда мы начинаем выполнять поклонение как привычку, оно перестаёт требовать огромных усилий. Например, если человек каждый день читает несколько страниц Корана, эта практика становится для него такой же естественной, как дыхание. Или каждодневное совершение намаза ад-Духа хотя-бы из двух ракаатов. Он уже не чувствует сопротивления или лени, потому что это стало частью его повседневной жизни. 

Привыкание к благому (араб. «аль-и‘тияд ‘аля аль-хайр») означает, что человек делает добрые дела и поклонение неотъемлемой частью своей жизни. Это не разовые усилия, а постоянное, регулярное и осознанное стремление к благочестию. Пророк Мухаммад (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Самые любимые дела для Аллаха — это те, которые совершаются постоянно, даже если они малы». (хадис передали аль-Бухари и Муслим). Этот принцип подчеркивает, что важно не количество или масштаб деяний, а их постоянство и искренность. Даже небольшие, но регулярные добрые дела приносят больше пользы, чем редкие, но масштабные поступки.

Ислам учит нас, что каждый человек будет вознаграждён за то, к чему он привык. Если человек привык к праведности, он станет её живым примером. Если же он привык к греху, это также станет его судьбой. Поэтому важно осознавать, какие привычки мы развиваем в своей жизни. Жизнь Пророка Мухаммада (да благословит его Аллах и приветствует) — это яркий пример того, как постоянство в поклонении и благих делах может изменить жизнь человека. Пророк не совершал разовых героических поступков; его жизнь была наполнена непрерывными, маленькими, но значимыми действиями. Каждый день он совершал дополнительные молитвы ночью (тахаджуд), даже когда был физически уставшим. Он регулярно постился по понедельникам и четвергам, а также в другие добровольные дни. Его речь всегда была полна мудрости, а его действия — примером справедливости и милосердия.

Привычка — это мощный инструмент, который может привести нас к духовному совершенству. Когда мы развиваем привычку совершать благие дела, они становятся частью нашей личности, и мы перестаём чувствовать их как бремя. Этот принцип был заложен самим Пророком (да благословит его Аллах и приветствует), который учил нас быть постоянными в поклонении и следовать пути Аллаха без колебаний.

Помните, что каждое маленькое действие, совершённое ради довольства Аллаха, имеет огромную ценность. Будьте терпеливы, последовательны и стремитесь к тому, чтобы ваши благие дела стали вашей второй натурой. Привычка к благим делам и постоянство в поклонении являются ключевыми факторами духовного роста в Исламе. Развивая такие привычки, мы формируем характер, укрепляем веру и готовим себя к встрече с Аллахом.

Почему постоянство так важно

Укрепление веры (имана): Постоянство в поклонении помогает укрепить веру. Когда человек регулярно обращается к Аллаху, он чувствует Его присутствие в своей жизни. Это укрепляет его уверенность в милости и поддержке Всевышнего.

Формирование характера: Привычка к благому формирует характер человека. Он становится более дисциплинированным, терпеливым и ответственным. Это касается не только религиозных практик, но и повседневной жизни: отношения с людьми, выполнение обязанностей, забота о семье.

Защита от грехов: Когда человек привыкает к благому, ему легче избегать грехов. Его сердце и разум заняты добрыми делами, и у него меньше склонности к дурному. Пророк (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Остерегайтесь малых грехов, ибо они накапливаются и приводят человека к гибели». (хадис передал Ахмад).

Стабильность в жизни: Постоянство в поклонении и добрых делах приносит стабильность и умиротворение. Человек, который привык к благому, меньше подвержен стрессам и тревогам, потому что он доверяет Аллаху и знает, что всё в Его власти.

Привыкание к благому — это путь к духовному росту, внутреннему спокойствию и довольству Аллаха. Это не просто выполнение религиозных обязанностей, но и образ жизни, который помогает человеку стать лучше, укрепить свою веру и обрести счастье в этом мире и в будущей жизни. Постоянство в благих делах — это дар, который Аллах дарует тем, кто искренне стремится к Нему. Пусть Аллах поможет каждому из нас укрепиться в благих делах и сделать их неотъемлемой частью нашей жизни. Аминь!

Getting used to the good: the path to constancy in worship and a righteous life...

Praise be to Allah, Whom we praise and seek help and forgiveness from. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Islam teaches us that success in this worldly life and the Hereafter depends not only on our intentions but also on how consistently we translate those intentions into actions. One of the key aspects of this teaching is the concept of habit — the continuous practice of good deeds until they become part of our nature. In this article, we will explore the importance of habit in the context of worshipping Allah, explain why it is considered one of the greatest means of achieving spiritual stability, and show how this principle can be applied in the daily life of a Muslim.

What does it mean to "perform righteous deeds"? It is not just a one-time action or an occasional act, but regular and continuous adherence to paths pleasing to Allah. The Prophet Muhammad (peace be upon him) said: "The best prayer is that which is performed regularly, even if it is short." (Bukhari). This hadith demonstrates the importance of consistency in worship. Even a small deed done consistently holds greater value than a large one done only once. Consistency shapes character, strengthens the spirit, and helps a person stay on the path of Allah despite difficulties.

A habit is a repeated action that, over time, becomes a natural part of our lives. When we begin to perform worship as a habit, it no longer requires great effort. For example, if a person reads a few pages of the Qur'an every day, this practice becomes as natural as breathing. Or praying the two rak'ahs of Duha prayer daily. He no longer feels resistance or laziness because it has become part of his everyday routine.

Accustoming oneself to goodness ("al-i'tiyad 'ala al-khayr") means making good deeds and worship an inseparable part of one's life. These are not one-time efforts but rather consistent, regular, and conscious striving for righteousness. The Prophet Muhammad (peace be upon him) said: "The most beloved deeds to Allah are those performed consistently, even if they are small." (Hadith narrated by al-Bukhari and Muslim). This principle emphasizes that what matters is not the quantity or scale of actions but their constancy and sincerity. Even small, regular good deeds bring more benefit than rare but grand gestures.

Islam teaches us that every person will be rewarded according to what they have accustomed themselves to. If someone is accustomed to righteousness, they will become a living example of it. Conversely, if someone becomes accustomed to sin, that too will define their fate. Therefore, it is important to be aware of the habits we cultivate in our lives. The life of the Prophet Muhammad (peace be upon him) is a vivid example of how consistency in worship and good deeds can transform one’s life. The Prophet did not commit isolated heroic acts; his life was filled with continuous, small yet significant actions. Every night he prayed additional prayers (Tahajjud), even when physically tired. He fasted regularly on Mondays and Thursdays, as well as other voluntary days. His speech was always full of wisdom, and his actions were examples of justice and compassion.

Habit is a powerful tool that can lead us to spiritual perfection. When we develop the habit of performing good deeds, they become part of our identity, and we cease to perceive them as burdensome. This principle was laid down by the Prophet himself (peace be upon him), who taught us to be constant in worship and steadfast on the path of Allah without wavering.

Remember, every small action done for the pleasure of Allah has immense value. Be patient, consistent, and strive to make your good deeds second nature. Habitual engagement in good deeds and consistency in worship are key factors of spiritual growth in Islam. By developing such habits, we shape our character, strengthen our faith, and prepare ourselves to meet Allah.

Why is consistency so important?

Strengthening Faith (Iman): Consistency in worship helps strengthen faith. When a person regularly turns to Allah, they feel His presence in their life, reinforcing confidence in His mercy and support.

Character Building: The habit of doing good forms a person’s character. They become more disciplined, patient, and responsible. This applies not only to religious practices but also to everyday life: relationships with people, fulfilling duties, caring for family.

Protection from Sin: When a person is accustomed to good, it becomes easier to avoid sin. Their heart and mind are occupied with good deeds, leaving less inclination toward wrongdoing. The Prophet (peace be upon him) said: "Beware of minor sins, for they accumulate and lead to destruction." (Hadith narrated by Ahmad).

Stability in Life: Consistency in worship and good deeds brings stability and peace. A person accustomed to good is less prone to stress and anxiety because they trust Allah and know that everything is in His hands.

Accustoming oneself to good is the path to spiritual growth, inner peace, and earning Allah’s pleasure. It is not merely fulfilling religious obligations but a way of life that helps a person improve, strengthen their faith, and attain happiness in this world and the next. Consistency in good deeds is a gift that Allah grants to those who sincerely seek Him. May Allah help each of us strengthen ourselves in good deeds and make them an inseparable part of our lives. Ameen!

İyiye alışmak: İbadette kalıcılığa ve salih yaşama giden yol...

Allah'a hamd olsun ki, O'nu övüyor ve yardımını ve affını diliyoruz. Kendimizi kötü ruhlarımızın ve kötü işlerimizin kötülüğünden korumak için Allah'a sığınıyoruz. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz; kimi ise bırakırsa, onu kimse doğru yola iletemez. Tanıklık ederiz ki, O'ndan başka ilah yoktur, tek olan Allah, ve tanıklık ederiz ki Muhammed O'nun kulu ve peygamberidir.

İslam bize bu dünyada ve ahirette başarı elde etmenin yalnızca niyetlere bağlı olmadığını, aynı zamanda bu niyetleri eylemlere dönüştürmek için ne kadar tutarlı olduğumuza da bağlı olduğunu öğretir. Bu öğretinin temel unsurlarından biri de alışkanlık fikridir — iyi işleri sürekli olarak yerine getirmek, ta ki onlar bizim doğamızın bir parçası haline gelsin. Bu makalede, ibadet bağlamında alışkanlığın önemini ele alacağız, neden bu manevi istikrar elde etmenin en büyük araçlarından biri sayıldığını açıklayacağız ve bu ilkenin Müslüman bir insanın günlük yaşamına nasıl uygulanabileceğini göstereceğiz.

"Salih ameller işlemek" ne demek? Bu, yalnızca bir defalık bir eylem ya da tesadüfen yapılan bir iş değil, düzenli ve sürekli olarak Allah'ın hoşnut olacağı yolları takip etmektir. Peygamber Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "En sevilen namaz, kişinin sürekli olarak yaptığı namazdır, kısa olsa bile." (Buhari). Bu hadis, ibadette sürekliliğin önemini göstermektedir. Sürekli olarak yapılan küçük bir iş, bir kez yapılmış büyük bir işlemden daha fazla değer taşır. Süreklilik karakteri şekillendirir, ruhu güçlendirir ve zorluklar karşısında bile bir insanın Allah'ın yolunda kalmasına yardımcı olur.

Alışkanlık, zaman içinde hayatımızın doğal bir parçası haline gelen tekrarlanan bir eylemdir. İbadeti bir alışkanlık haline getirdiğimizde artık büyük çaba gerektirmez. Örneğin, bir kişi her gün birkaç sayfa Kuran okursa, bu pratik nefes almaya kadar doğal hale gelir. Ya da her gün sabah namazı olan Duhâ duasını iki rek'at olarak yaparsa, direnç veya tembellik hissetmez çünkü bu günlük hayatının bir parçası olmuştur.

İyiliğe alışma ("el-itiyad alel-hayr"), hayırlı işler ve ibadetlerin kişinin hayatını ayırt edilemez bir parçası haline gelmesi anlamına gelir. Bunlar tek seferlik çabalar değil, düzenli, sürekli ve bilinçli bir şekilde takva arayışıdır. Peygamber Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "Allah'ın en sevdiği işler, küçük olsalar bile sürekli olarak yapılanlardır." (Buhari ve Müslim'den rivayet edilmiştir). Bu prensip, eylemlerin miktarı veya ölçeği değil, devamlılığı ve samimiyeti üzerinde durmaktadır. Küçük ama düzenli hayır işleri, nadiren yapılan ancak büyük işlerden daha fazla fayda sağlar.

İslam bize herkesin alıştığı şeye göre mükafatlandırılacağını öğretir. Eğer biri hayra alışmışsa, bu onun yaşam tarzı olacaktır. Eğer günaha alışmışsa, bu da onun kaderi olacaktır. Bu yüzden hayatımızda hangi alışkanlıkları geliştirdiğimizin farkında olmalıyız. Peygamber Muhammed'in (s.a.v.) hayatı, ibadet ve hayırlı işlerde sürekliliğin bir insanın hayatını nasıl değiştirebileceği konusunda parlak bir örnektir. Peygamber, bir seferlik kahramanlık gösterilerinde bulunmamıştır; hayatı sürekli, küçük ama önemli eylemlerle doluydu. Her gece, fiziksel olarak yorgun olsa bile ekstra namazlar (Tahaccüt) kılmıştır. Pazartesi ve Perşembe günleri düzenli olarak oruç tutmuş ve diğer gönüllü günlere de oruç tutmuştur. Sözleri hep hikmetle dolu olmuş ve eylemleri adalet ve merhamet örnekleri olmuştur.

Alışkanlık, bizi manevi mükemmelliğe götürebilecek güçlü bir araçtır. Hayırlı işleri alışkanlık haline getirdiğimizde, bunlar kimliğimizin bir parçası haline gelir ve artık onları bir yük olarak algılamayız. Bu ilke, kendisi bu yolu gösteren Peygamber (s.a.v.) tarafından öğretilmiştir — sürekli ibadet etmeyi ve Allah'ın yolunda kararlılıkla yürümeyi öğretmiştir.

Unutmayın ki, Allah'ın rızası için yapılan her küçük eylemin muazzam bir değeri vardır. Sabırlı olun, tutarlı olun ve hayırlı işlerin ikinci doğanız haline gelmesi için gayret edin. İyilik alışkanlığına sahip olmak ve ibadette süreklilik, İslam'da manevi büyümenin anahtarıdır. Böyle alışkanlıklar geliştirerek karakterimizi şekillendirir, imanımızı güçlendirir ve Allah ile karşılaşmaya hazırlanırız.

Neden süreklilik bu kadar önemlidir?

İmanın Güçlendirilmesi: İbadette süreklilik, imanı güçlendirir. Bir insan düzenli olarak Allah'a yönelirse, hayatında O'nun varlığını hisseder. Bu, O'nun merhametine ve desteğine olan güveni artırır.

Karakter İnşası: İyi işlere alışmak, kişinin karakterini şekillendirir. Kişi daha disiplinli, sabırlı ve sorumlu hale gelir. Bu sadece dini uygulamalarla sınırlı değildir, aynı zamanda günlük hayata da yansır: insanlarla ilişkiler, görevlerin yerine getirilmesi, ailenin bakımı.

Günahlardan Korunma: İyi işlere alışan bir kişi, günahlardan uzak durmada daha kolaylık yaşar. Kalbi ve zihni iyi işlerle meşguldür ve kötülüğe eğilimi azalır. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "Küçük günahlardan sakının, çünkü biriktiklerinde insana yıkım getirirler." (Ahmed'den rivayet edilmiştir).

Yaşamdaki İstikrar: İbadette süreklilik ve hayır işleri, istikrar ve huzur getirir. İyi işlere alışan bir kişi, stres ve endişelere daha az maruz kalır çünkü Allah'a güvenir ve her şeyin O'nun elinde olduğunu bilir.

Hayra alışmak, manevi büyüme, iç huzur ve Allah'ın razı olduğu bir yaşama ulaşmanın yoludur. Bu sadece dini vecibeleri yerine getirmekten ibaret değildir, aynı zamanda kişinin kendisini geliştirmesine, imanını güçlendirmesine ve bu dünyada ve ahirette mutluluğa kavuşmasına yardımcı olan bir yaşam tarzıdır. Sürekli hayır işleri yapılması, samimiyetle O'na yönelenlere Allah tarafından verilen bir lütuftur. Allah her birimizin hayırlı işlerde güçlenmesine ve bunların hayatımızın ayrılmaz bir parçası haline gelmesine yardım etsin. Amin!

Të mësohesh me të mirën: rruga drejt qëndrueshmërisë në adhurim dhe një jetë të drejtë...

Lavdi të Allahut, Ne e lavdërojmë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Kërkojmë strehë tek Allah nga përmbytja e shpirtit tonë dhe veprat e keqija. Kushc Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushc Ai e lë në dorë të tjetrit, askush nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, Tij i vetmi, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe profeti i Tij.

Islami na mëson se sukses në jetën e këtij botë dhe në Jete të Ardhshme varet jo vetëm nga qëllimet tona, por edhe nga sa i përhershëm jemi në realizimin e tyre në praktikë. Një nga elementet kyç të kësaj mësimi është ideja e zakonit — kryerja e përhershme të veprave të mira derisa ato të bëhen pjesë e natyrës sonë. Në këtë artikull, do të shqyrtojmë rëndësinë e zakonit në kontekstin e adhurimit të Allahut, do të shpjegojmë pse kjo ka qenë një nga mjetet më të mëdha për arritjen e stabilitetit shpirtëror dhe do të tregojmë se si ky parim mund të aplikohet në jetën e përditshme të një muslimani.

Çfarë do të thotë të "kryejmë vepra të drejta"? Kjo nuk është vetëm një veprim njëherësh ose një akt rastësishëm, por një ndjekje e rregullt dhe e vazhdueshme e rrugëve që janë të kënaqura nga Allah. Profeti Muhamedi (s.a.w.) tha: "Më e mira lutja është ajo që një person e kryen në mënyrë të përhershme, edhe nëse është e shkurtër." (Buhari). Ky hadith demonstron rëndësinë e vazhdimësisë në adhurim. Edhe një veprim i vogël, i kryer në mënyrë të përhershme, ka më shumë vlerë sesa një veprim i madh i kryer vetëm një herë. Vazhdimësia formon karakterin, forcën e shpirtit dhe ndihmon një person të mbetet në rrugën e Allahut, pavarësisht nga vështirësitë.

Një zakon është një veprim i përsëritur që, me kalimin e kohës, bëhet pjesë e natyrshme e jetës sonë. Kur fillon të kryejmë adhurimin si një zakon, ai nuk kërkon më punë të madhe. Për shembull, nëse një person lexon pak faqe nga Kurani çdo ditë, kjo praktikë bëhet për të po aq natyrshme sa frymëmarrja. Ose nëse kryen namazin e Duhës dy raka çdo ditë. Ai nuk ndjen më rezistencë ose përpjekje, sepse kjo bëhet pjesë e jetës së tij të përditshme.

Mashtrimi në mirë ("al-i'tiyad ‘ala al-khayr") do të thotë që një person bën veprat e mira dhe adhurimin pjesë të pandashme të jetës së tij. Kjo nuk janë përpjekje njëherëshe, por një përpjekje e qëndrueshme, e rregullt dhe e vetëdijshme për pikëllim. Profeti Muhamedi (s.a.w.) tha: "Veprat më të dashura për Allah janë ato që kryhen në mënyrë të përhershme, edhe nëse janë të vogla." (Hadith i transmetuar nga al-Buhari dhe Muslim). Ky parim nënvizon se çka ka rëndësi nuk është sasia apo shkalla e veprave, por vazhdimësia dhe sinqeriteti i tyre. Edhe veprat e vogla, por të bëra në mënyrë të përhershme, sjellin më shumë përfitime sesa gjëra të rënda, por të bëra rralle.

Islami na mëson se secili do të shpërblen sipas zakoneve që ka krijuar. Nëse dikush ka zakon të mirës, ai do të bëhet një shembull i saj. Nëse zakoni është i keq, kjo gjithashtu do të jetë fati i tij. Prandaj, është e rëndësishme të kuptojmë cilat zakone po zhvillojmë në jetën tonë. Jeta e Profetit Muhamedit (s.a.w.) është një shembull i shkëlqyer se si vazhdimësia në adhurim dhe veprat e mira mund të ndryshojë jetën e një personi. Profeti nuk ka kryer akt heroik të njëkohshëm; jeta e tij ka qenë e mbushur me veprime të vogla, por të rëndësishme. Çdo natë ai ka kryer namaze shtesë (Tahajjud), edhe kur ishte i lodhur fizikisht. Ai ka agjëruar rregullisht të hënën dhe të enjten, si dhe në ditët tjera të zgjedhura. Fjalët e tij gjithmonë kanë qenë të mbushura me urtësi, dhe veprimet e tij janë shembuj të drejtësisë dhe mëshirës.

Zakoni është një mjet i fuqishëm që mund të na çojë në përsosshmëri shpirtërore. Kur zhvillojmë zakonin e kryerjes së veprave të mira, ato bëhen pjesë e identitetit tonë dhe nuk i perceptojmë më si një ngarkesë. Ky parim u dhënë nga vetë Profeti (s.a.w.), i cili na mësoi të jemi të përhershëm në adhurim dhe të ndjekim rrugën e Allahut pa hezituar.

Kujtoni se çdo veprim i vogël i kryer për kënaqësinë e Allahut ka një vlerë të madhe. Jeni të durueshëm, të përhershëm dhe strehojeni që veprat tuaja të mira të bëhen natyrë e dytë. Zakonimi në veprat e mira dhe vazhdimësia në adhurim janë faktorët kyç të rritjes shpirtërore në Islam. Duke zhvilluar këto zakone, ne formojmë karakterin, forcën e besimit dhe u përgatitim për takimin me Allah.

Pse është vazhdimësia kaq e rëndësishme?

Forcimi i Besimit (Iman): Vazhdimësia në adhurim ndihmon në forcimin e besimit. Kur një person rregullisht i drejtohet Allahut, ai ndjen praninë e Tij në jetën e tij. Kjo e forcjon besimin në mëshirën dhe mbështetjen e Zotit.

Ndërtimi i Karakterit: Zakoni për veprat e mira formon karakterin e një personi. Ai bëhet më i disiplinuar, i durueshëm dhe i përgjegjshëm. Kjo nuk vlen vetëm për praktikat fetare, por edhe për jetën e përditshme: lidhjet me njerëzit, plotësimin e detyrave, kujdesin për familjen.

Mbrojtja nga Gjinoritë: Kur një person ka zakon për veprat e mira, është më e lehtë për të shmangur gjinoritë. Zemra dhe mendja e tij janë të zënura me veprat e mira, duke i lënë më pak prirje për veprat e keqija. Profeti (s.a.w.) tha: "Kujdesuni nga gjinoritë e vogla, sepse ato grumbullohen dhe çojnë në humbjen e njeriut." (Hadith i transmetuar nga Ahmed).

Stabiliteti në Jetë: Vazhdimësia në adhurim dhe veprat e mira sjell stabilitet dhe qetësi. Një person që ka zakon për veprat e mira është më pak i predispozuar ndaj stresit dhe ankthit, sepse i beson Allahut dhe e di se gjithçka është në duart e Tij.

Mashtrimi në veprat e mira është rruga drejt rritjes shpirtërore, qetësisë së brendshme dhe kënaqësisë së Allahut. Kjo nuk është vetëm plotësimi i detyrave fetare, por një stil jetese që ndihmon një person të përmirësohet, të forcosej besimi dhe të fitojë lumturi në këtë botë dhe në jetën e ardhshme.

Vazhdimësia në veprat e mira është një dhuratë që Allah ia jep atyre që janë të sinqertë në afërjen e Tij. Le të na ndihmojë Allah të fortifikoheni në veprat e mira dhe t'i bëjmë ato pjesë të pandashme të jetës sonë. Amen!