Преступление, от которого гремит небо — а мир молчит...
A crime that rattles the sky, but the world is silent... / Gökyüzünün gürlediği suç - ama dünya sessiz... / Një krim që trondit qiellin, por bota hesht...
«Если я умру, я хочу смерть с громким голосом. Я не хочу быть просто новостным заголовком или цифрой в статистике. Я хочу, чтобы моя смерть была услышана миром, оставила след, бросающий вызов времени, и осталась в памяти как образ, который невозможно стереть». Фатима Хассун, 25 лет, палестинская журналистка, убита израильской авиацией за несколько дней до свадьбы.
Фатима Хассун: Голос Палестины, который Израиль не смог заглушить
Её убили, чтобы заставить замолчать, но её голос уже вырвался за пределы границ – Фатима Хассуна, 25 лет, была уничтожена израильским авиаударом всего за несколько дней до своей свадьбы. Район Аль-Туффах в Газе превратился на этой неделе в коллективную могилу. Среди развалин навсегда угас свет девушки, которая дарила миру свои глаза как свидетельство. Фатима Хассуна, палестинская фотожурналистка, была убита вместе с десятью членами своей семьи – включая беременную сестру – во время израильского бомбардировки, которая специально ударила по её дому
Она была не просто девушкой. Она не была просто будущей невестой. Она была глазами мира, который никогда не сможет увидеть то, что видела она. С камерой в руках на протяжении 18 месяцев она документировала страдания, боль и разрушения, которые ежедневно происходят в Газе – и это решение стоило ей жизни. За день до своей гибели она узнала, что её документальный фильм был принят на Каннский кинофестиваль. Мир начал её слышать. И "Израиль" решил заставить её замолчать – навсегда.
Но перед смертью Фатима написала сообщение, которое сегодня звучит как завещание: «Если я умру, я хочу умереть громко. Я не хочу быть просто последней новостью или числом в статистике. Я хочу, чтобы мою смерть услышал мир, чтобы она оставила след, который бросает вызов времени, и запомнилась как образ, который нельзя стереть». И вот мы здесь. Мы больше не перед статистикой. Мы перед преступлением. Прямым преступлением против свободы слова, против женщин, против матерей, против жизни.
Международные организации за защиту журналистов подняли тревогу, но разве этого достаточно? Когда убивают голоса, рассказывающие правду, разве мы все не соучастники этого преступного молчания? Более 51 000 убитых в Газе – большинство из них женщины и дети. Мир считает жертв. "Израиль" считает цели. А между тем, мы теряем человечность. Фатима была не просто фотожурналисткой. Она была совестью народа. Душой, которая говорила за тех, кто не имел голоса. Сегодня наш долг – сделать её голос таким громким, чтобы он разбил тяжелое молчание мира. Не говорите: «Убили девушку». Говорите: «Нас лишили правды».
Эта история – не просто рассказ о трагической гибели молодой женщины. Это глубокий символический акт, который раскрывает систематическое нарушение прав человека, свободы слова и права на жизнь в условиях современных конфликтов. Фатима Хассуна – не просто жертва войны; она стала символом того, как мир игнорирует кризисы, затрагивающие мусульманские страны и народы. Её смерть – это не только потеря личности, но и попытка заглушить правду, которую она несла через свою работу.
Фатима была журналисткой, что делает её убийство особенно символичным. Журналисты – это те, кто освещает правду, даже если она неудобна для власти. Её смерть показывает, как легко силы, стремящиеся к контролю, могут устранять тех, кто говорит правду. Это напоминает нам о важности защиты свободы слова и поддержки журналистов, работающих в опасных условиях.
Газа – это место, где ежедневно совершаются преступления против человечности. Более 51 000 убитых, большинство из которых – женщины и дети, говорят сами за себя. Однако мировое сообщество часто остается равнодушным, предпочитая политические игры истинной помощи. Фатима была частью этой реальности, и её голос должен стать напоминанием о том, что каждая жизнь имеет значение. В Исламе женщины занимают особое место. Они являются хранительницами семьи, общества и духовных ценностей. Фатима, как мусульманка, воплощала эти идеалы: она была не только невестой, но и активным участником борьбы за справедливость. Её убийство – это удар по всему мусульманскому миру, который ценит жизнь, семью и правду.
Призыв не оставаться равнодушными. Мы должны помнить, что молчание – это форма согласия. Если мы не поднимем голос против таких преступлений, мы становимся их соучастниками. Фатима хотела, чтобы её смерть была не просто числом в статистике, а сигналом к пробуждению совести. Ислам учит нас ценить жизнь, справедливость и правду. Убийство – это не только преступление против отдельного человека, но и против всего человечества. Фатима была убита не только как личность, но и как символ надежды и правды. Её смерть должна вдохновить нас на борьбу за справедливость, защищая права угнетённых и восстанавливая человеческую ценность.
В исламе также высоко ценится роль женщин как хранительниц знаний, культуры и духовности. Фатима, как фотожурналистка, использовала свой талант для того, чтобы показать миру правду о страданиях своего народа. Её пример показывает, что мусульманские женщины могут быть лидерами, активистами и героями, несмотря на стереотипы и ограничения.
А что же можем сделать мы?
Говорить — в соцсетях, на митингах, в мечетях. Бойкотировать поддерживающие геноцид компании. Помогать через благотворительные фонды. Молиться за шахидов и просить Аллаха о победе. Фатима не просто «погибла». Её убили за правду. И если мы промолчим — следующей жертвой станем мы все. Не будем среди тех, кто молчал.
Фатима Хассуна – это не просто имя. Это символ борьбы, мужества и правды. Её смерть должна стать поворотной точкой для мирового сообщества, чтобы начать действовать, а не просто наблюдать. Мы обязаны помнить её слова: «Я хочу умереть громко». Давайте сделаем её голос таким громким, чтобы он разбудил совесть мира и положил конец безмолвию перед лицом несправедливости. Мусульманский мир и все люди доброй воли должны объединиться, чтобы защитить правду, жизнь и человечность. Только так мы можем почтить память Фатимы и других жертв этой бесконечной трагедии...
Поистине, мы принадлежим Аллаху и к Нему наше возвращение...
A crime that rattles the sky, but the world is silent...
"If I die, I want to die with a loud voice. I don’t want to be just a news headline or a number in statistics. I want my death to be heard by the world, to leave a mark that challenges time, and to remain as an image that cannot be erased." Fatima Hassoun, 25 years old, Palestinian journalist, killed by Israeli airstrikes just days before her wedding.
Fatima Hassoun: The Voice of Palestine That Israel Could Not Silence
She was killed to silence her, but her voice had already crossed borders – Fatima Hassouna, 25, was killed by an Israeli airstrike just days before her wedding. The Al-Tuffah neighborhood in Gaza became a collective grave this week. Among the ruins, the light of a young woman who offered the world her eyes as testimony was extinguished forever. Fatima Hassouna, a Palestinian photojournalist, was killed along with ten members of her family – including her pregnant sister – during an Israeli bombardment that specifically targeted her home.
She was not just a girl. She was not just a future bride. She was the eyes of a world that will never see what she saw. With a camera in her hands for 18 months, she documented the suffering, pain, and destruction happening daily in Gaza – and this decision cost her life. A day before her death, she learned that her documentary film had been accepted into the Cannes Film Festival. The world began to hear her. And "Israel" decided to silence her – forever.
But before her death, Fatima wrote a message that today sounds like a testament: "If I die, I want to die loudly. I don’t want to be just another news story or a number in statistics. I want the world to hear my death, to leave a mark that challenges time, and to be remembered as an image that cannot be erased." And here we are. We are no longer facing statistics. We are facing a crime. A direct crime against freedom of speech, against women, against mothers, against life.
International organizations for the protection of journalists have raised alarm, but is it enough? When voices telling the truth are killed, are we all not accomplices to this criminal silence? More than 51,000 killed in Gaza – most of them women and children. The world counts victims. "Israel" counts targets. Meanwhile, we lose our humanity.
Fatima was not just a photojournalist. She was the conscience of a people. A soul that spoke for those without a voice. Today, it is our duty to make her voice so loud that it shatters the heavy silence of the world. Do not say: "A girl was killed." Say: "We were deprived of the truth."
This story is not just about the tragic death of a young woman. It is a deep symbolic act revealing systematic violations of human rights, freedom of speech, and the right to life in modern conflicts. Fatima Hassouna is not just a victim of war; she has become a symbol of how the world ignores crises affecting Muslim countries and peoples. Her death is not only the loss of an individual but also an attempt to silence the truth that she carried through her work.
Fatima was a journalist, which makes her killing particularly symbolic. Journalists are those who shine a light on the truth, even when inconvenient for those in power. Her death shows how easily forces seeking control can eliminate those who speak the truth. It reminds us of the importance of defending freedom of speech and supporting journalists working in dangerous conditions.
Gaza is a place where crimes against humanity are committed daily. Over 51,000 killed, most of whom are women and children, speak for themselves. Yet, the global community often remains indifferent, preferring political games over genuine help. Fatima was part of this reality, and her voice must serve as a reminder that every life matters. In Islam, women hold a special place. They are the keepers of family, society, and spiritual values. Fatima, as a Muslim, embodied these ideals: she was not only a bride-to-be but also an active participant in the fight for justice. Her killing is a blow to the entire Muslim world, which values life, family, and truth.
The call not to remain indifferent. We must remember that silence is a form of consent. If we do not raise our voices against such crimes, we become their accomplices. Fatima wanted her death to not just be a number in statistics but a wake-up call for humanity. Islam teaches us to value life, justice, and truth. Murder is not only a crime against an individual but against all humanity. Fatima was killed not only as an individual but as a symbol of hope and truth. Her death should inspire us to fight for justice, defend the oppressed, and restore human dignity.
In Islam, the role of women is highly valued as keepers of knowledge, culture, and spirituality. Fatima, as a photojournalist, used her talent to show the world the truth about the suffering of her people. Her example demonstrates that Muslim women can be leaders, activists, and heroes despite stereotypes and limitations.
And what can we do?
Speak up — on social media, at rallies, in mosques. Boycott companies supporting genocide. Help through charitable foundations. Pray for the martyrs and ask Allah for victory. Fatima did not just "die." She was killed for the truth. And if we remain silent — the next victim will be all of us. Let’s not be among those who stayed silent.
Fatima Hassouna is not just a name. She is a symbol of struggle, courage, and truth. Her death must be a turning point for the global community to start acting, not just observing. We are obligated to remember her words: "I want to die loudly." Let’s make her voice so loud that it awakens the conscience of the world and ends the silence in the face of injustice. The Muslim world and all people of good will must unite to protect truth, life, and humanity. Only then can we honor the memory of Fatima and other victims of this endless tragedy...
Indeed, we belong to Allah, and to Him is our return.
Gökyüzünün gürlediği suç - ama dünya sessiz...
"Eğer ölürsem, gür bir sesle ölmek istiyorum. Ben sadece bir haber başlığı ya da istatistiklerde bir sayı olmak istemiyorum. Ölümümün dünyanın duyabileceği bir şekilde olmasını, zamanı meydan okuyacak bir iz bırakmasını ve silinemez bir görüntü olarak hatırlanmasını istiyorum." Fatima Hassoun, 25 yaşında Filistinli gazeteci, düğünden birkaç gün önce İsrail hava saldırıları tarafından öldürüldü.
Fatima Hassoun: İsrail'in Susturamadığı Filistin'in Sesi
Onu susturmak için öldürdüler, ancak sesi sınırları çoktan aşmıştı – Fatima Hassouna, 25 yaşında, düğününe sadece birkaç gün kala İsrail havadan saldırısı sonucu öldürüldü. Bu hafta Gazze'nin Al-Tuffah mahallesi toplu bir mezar haline geldi. Harabeler arasında, dünyaya gözleriyle şahitlik eden genç bir kadının ışığı sonsuza dek söndü. Fatima Hassouna, Filistinli fotoğraf muhabiri, hamile kız kardeşi de dahil olmak üzere on aile üyesiyle birlikte İsrail'in evini hedef alan bombardımanında öldürüldü.
O sadece bir kız değildi. O sadece gelecek bir gelin değildi. O, ne gördüğünü asla göremeyecek bir dünyanın gözleriydi. 18 ay boyunca elindeki kamera ile Gazze'de her gün yaşanan acıyı, ızdırabı ve yıkımı belgelemişti – ve bu karar onun hayatını kaybetmesine sebep oldu. Ölümünden bir gün önce, belgesel filminin Cannes Film Festivali'ne kabul edildiğini öğrendi. Dünya onu duymaya başlamıştı. Ve "İsrail," onu sonsuza kadar susturmak istedi.
Ancak ölümünden önce Fatima, bugün bir vasiyet gibi yankılanan bir mesaj yazdı: "Eğer ölürsem, gür bir sesle ölmek istiyorum. Ben sadece bir haber maddesi ya da istatistiklerde bir sayı olmak istemiyorum. Ölümümün dünyanın duyabileceği bir şekilde olmasını, zamanı meydan okuyacak bir iz bırakmasını ve silinemez bir görüntü olarak hatırlanmasını istiyorum." İşte buradayız. Artık istatistiklerle karşı karşıya değiliz. Karşımızda bir suç var. Özgürlük, kadınlar, anneler ve yaşam karşıtı doğrudan bir suç.
Uluslararası gazetecileri koruma örgütleri alarm verdi, ancak bu yeterli mi? Gerçekleri anlatan sesler öldürülürken, biz hepsi bu suçlu sessizliğin ortakları değil miyiz? Gazze'de 51.000'den fazla insan öldürüldü – çoğunluğu kadınlar ve çocuklar. Dünya kurbanları sayıyor. "İsrail" hedefleri sayıyor. Arada ise insaniyetimizi kaybediyoruz.
Fatima sadece bir fotoğraf muhabiri değildi. O, bir halkın vicdanıydı. Ses çıkaramayanlar için konuşan bir ruhtu. Bugün, onun sesini dünyadaki ağır sessizliği kıracak kadar gür yapmak bizim görevimiz. "Bir kız öldürüldü" demeyin. "Gerçeğe mahrum bırakıldık" deyin.
Bu hikaye, bir genç kadının trajik ölümü hakkında değil. İnsan haklarının, ifade özgürlüğünün ve modern çatışmalar içinde yaşama hakkının sistemli ihlalini ortaya koyan derin sembolik bir eylemdir. Fatima Hassouna sadece bir savaş kurbanı değil; o, dünya krizleri nasıl görmezden geldiğimizin bir sembolü haline geldi. Onun ölümü yalnızca bir bireyin kaybı değil, aynı zamanda taşıdığı gerçeği susturma girişimidir.
Fatima bir gazeteci idi, bu da onun öldürülmesini özellikle sembolik yapıyor. Gazeteciler, güç sahipleri için rahatsız edici olsa bile gerçekleri aydınlatır. Onun ölümü, gerçeği söyleyenleri ortadan kaldırmak isteyen güçlerin ne kadar kolay hareket edebileceğini gösteriyor. Bu bize ifade özgürlüğünü savunmanın ve tehlikeli koşullarda çalışan gazetecileri desteklemenin önemini hatırlatıyor.
Gazze, insanlığa karşı her gün suç işlenen bir yerdir. 51.000'den fazla insan öldürüldü – çoğunluğu kadınlar ve çocuklar. Bunlar kendini açıkça ifade ediyor. Ancak küresel toplum genellikle kayıtsız kalıyor, siyasi oyunları gerçek yardımlara tercih ediyor. Fatima bu gerçekliğin parçasıydı ve sesi, her hayatın değerli olduğunu hatırlatmalıdır. İslam'da kadınlara özel bir yer vardır. Onlar ailenin, toplumun ve manevi değerlerin bekçileridir. Müslüman olan Fatima bu idealleri temsil ediyordu: sadece bir gelin adayı değil, aynı zamanda adalet için mücadele eden aktif bir katılımcıydı. Onun öldürülmesi, hayat, aile ve gerçekliği değerli bulan tüm Müslüman dünyasına bir darbe oldu.
Kayıtsız kalmama çağrısı. Susmak bir tür rızadır. Eğer bu suçlara karşı sesimizi yükseltmezsek, onların ortakları haline geliriz. Fatima, ölümünün sadece istatistiklerde bir sayı olmamasını, insanlığın uyanışını sağlayacak bir çağrı olmasını istedi. İslam bize hayatı, adaleti ve gerçeği değerli görmeyi öğretir. Cinayet sadece bir bireye karşı bir suç değil, aynı zamanda tüm insanlığa karşı bir suçtur. Fatima, bir birey olarak değil aynı zamanda umut ve gerçeklik sembolü olarak öldürüldü. Onun ölümü bizi adalet için mücadele etmeye, ezilenlerin haklarını savunmaya ve insanlık değerini geri kazanmaya ilham vermelidir.
İslam'da kadınların bilgi, kültür ve maneviyat bekçileri olarak rolleri büyük öneme sahiptir. Fotoğraf muhabiri olarak Fatima, yeteneğini halkının yaşadığı acıları dünyaya göstermek için kullandı. Örnek olarak, Müslüman kadınların liderler, aktivistler ve kahramanlar olabileceğini gösterdi.
Peki biz ne yapabiliriz?
Konuşmalıyız — sosyal medyada, mitinglerde, camilerde. Soykırımı destekleyen şirketlere boykot uygulamalıyız. Yardımsever kuruluşlar aracılığıyla yardım etmeliyiz. Şehitler için dua edip Allah'tan zafer dileyelim. Fatima basitçe "ölmüş" değil. Gerçeği için öldürüldü. Eğer susarsak — bir sonraki kurban hepimiz olacağız. Sessiz kalanlardan olmayalım.
Fatima Hassouna sadece bir isim değil. O, mücadele, cesaret ve gerçeklik sembolüdür. Ölümü, dünya toplumunun harekete geçmesi için dönüm noktası olmalı, sadece izleyen değil. Onun sözlerini unutmamalıyız: "Gür bir sesle ölmek istiyorum." Sesini, dünyanın vicdanını uyandırıp adaletsizlik karşısında suskunluğa son vermek için o kadar gür yapalım. Müslüman dünya ve iyi niyetli tüm insanlar, gerçeği, hayatı ve insanlığı korumak için birleşmeli. Yalnızca böyle Fatima ve bu bitmek bilmez trajedinin diğer kurbanlarının anısını onurlandırabiliriz...
Şüphesiz, biz Allah'a aitiz ve dönüşümüz O'nadır.
Një krim që trondit qiellin, por bota hesht...
"Nëse vdes, dua të vdes me një zë të fortë. Nuk dua të jem vetëm një titull lajmesh ose një numër në statistika. Dua që vdekja ime të dëgjohet nga bota, të lë një gjurmë që sfidon kohën dhe të mbahet mend si një pamje që nuk mund të fshihet." Fatima Hassoun, 25 vjeç, gazetiere palestineze, u vra nga sulmet ajrore israeliane disa ditë para martesës së saj.
Fatima Hassoun: Zëri i Palestines Që Izraeli Nuk Arriti Ta Shpallë Pa Zë
Ajo u vra për t’u bërë heshtur, por zëri i saj tashmë kishte kaluar kufijtë – Fatima Hassouna, 25 vjeç, u vra nga një goditje ajrore israeliane vetëm disa ditë para martesës së saj. Afër Tuffah në Gazë u shndërrua në një varr kolektiv këtë javë. Në rrënimet, ndriçimi i një vajze që kishte dhënë sytë e saj si dëshmi u shkëput përgjithmonë. Fatima Hassouna, fotograf palestinase, u vra bashkë me dhjetë anëtarë të familjes së saj – duke përfshirë motrën e saj shtatzënë – gjatë bombardimit israelian që synoi shtëpinë e saj.
Ajo nuk ishte vetëm një vajzë. Ajo nuk ishte vetëm një të ardhme grua e martuar. Ajo ishte sytë e një bote që kurrë nuk do të shohë atë çfarë ajo pathe. Për 18 muaj me një kamerë në dorë, ajo dokumentoi vuajtjen, dhimbjen dhe shkatërrimin që ndodh çdo ditë në Gazë – dhe ky vendim ia kushtoi jetën. Ditën para vdekjes së saj, ajo u informua se dokumentari i saj ishte pranuar në Festivalin e Filmit të Cannes. Bota po filloi ta dëgjonte. Dhe 'Izraeli' vendosi ta bënte atë të heshtur – përgjithmonë.
Por përpara vdekjes së saj, Fatima shkroi një mesazh që sot tingëllon si një legjendë: "Nëse vdes, dua të vdes me zë të fortë. Nuk dua të jem vetëm një lajm ose një numër në statistika. Dua që vdekja ime të dëgjohet nga bota, të lë një gjurmë që sfidon kohën dhe të mbahet mend si një pamje që nuk mund të fshihet." Dhe këtu jemi. Nuk jemi më përballë statistikave. Jemi përballë një krimi. Një krim direkt kundër lirisë së fjalës, kundër grave, kundër nënave, kundër jetës.
Organizatat ndërkombëtare për mbrojtjen e gazetierëve kanë ngritur alarm, por a është kjo e mjaftueshme? Kur vriten zërat që tregojnë të vërtetën, a nuk jemi të gjithë komplicë të këtij heshtjeje kriminale? Mbi 51,000 të vrarë në Gazë – shumica janë gra dhe fëmijë. Bota numëron viktimat. 'Izraeli' numëron objektivat. Ndërkohë, humbasim njerëzimtarinë tonë.
Fatima nuk ishte vetëm një fotograf. Ajo ishte vetëdija e një populli. Shpirti që fliste për ata që nuk kishin zë. Sot, është detyra jonë të bëjmë zërin e saj kaq të fortë sa të thyhet heshtja e madhe e botës. Mos thoni: "U vra një vajzë." Thoni: "Na hoqën të vërtetën."
Kjo histori nuk është vetëm për vdekjen tragjike të një vajze të re. Është një veprim simbolik i thellë që zbulon shkeljet sistematike të të drejtave të njeriut, të lirisë së fjalës dhe të drejtës për jetë në konfliktet moderne. Fatima Hassouna nuk ishte vetëm një viktimë e luftës; ajo u bë simbol i mënyrës se si bota e injoron krizat që prekin vendet dhe popujt musliman. Vdekja e saj nuk ishte vetëm humbja e një individui, por edhe një tentativë për të heshtur të vërtetën që ajo kishte sjellë përmes punës së saj.
Fatima ishte një gazetiere, gjë që e bën vrasjen e saj veçanërisht simbolike. Gazetierët janë ata që ndriçojnë të vërtetën, edhe kur është e pakëndshme për pushtet. Vdekja e saj tregon se sa lehtë forcat që synojnë kontrollin mund të eleminojnë ata që flasin të vërtetën. Na kujton rëndësinë e mbrojtjes së lirisë së fjalës dhe mbështetjes së gazetierëve që punojnë në kushte të rrezikshme.
Gazë është një vend ku çdo ditë kryhen krimet kundër njerëzimit. Mbi 51,000 të vrarë, shumica janë gra dhe fëmijë. Këto fjalë flasin për veten e tyre. Megjithatë, komuniteti ndërkombëtar shpesh mbetet indiferent, duke preferuar lojërat politike ndaj ndihmës së vërtetë. Fatima ishte pjesë e kësaj realiteti, dhe zëri i saj duhet të na kujtojë se çdo jetë ka rëndësi. Në Islam, gra kanë një vend të veçantë. Ato janë mbajtëset e familjes, shoqërisë dhe vlerave spirituale. Fatima, si një muslime, përfaqësonte këto ideale: jo vetëm si një e ardhme grua e martuar, por edhe si një pjesëmarrëse aktive në luftën për drejtësi. Vrasja e saj është një goditje ndaj të gjithë botës muslime, e cila vlerëson jetën, familjen dhe të vërtetën.
Thirrja për të mos qenë indiferent. Duhet të kujtojmë se heshtja është një formë e pajtohjes. Nëse nuk ngremi zë për këto krimet, bëhemi komplicë të tyre. Fatima donte që vdekja e saj të mos ishte vetëm një numër në statistika, por një thirrje për zgjimin e ndërgjegjësisë. Islami na mëson të vlerësojmë jetën, drejtësinë dhe të vërtetën. Vrasja nuk është vetëm një krim kundër një individui, por kundër të gjithë njerëzimit. Fatima u vra jo vetëm si një individ, por edhe si simbol i shpresës dhe i të vërtetës. Vdekja e saj duhet të na inspiron të luftojmë për drejtësi, të mbrojmë të shtypurit dhe të rivendosim vlerën humane.
Në Islam, roli i grave është i vlerësuar shumë si mbajtëse të njohurive, kulturës dhe spiritualitetit. Si fotografe, Fatima përdori talentin e saj për të treguar botës të vërtetën për vuajtjet e popullit të saj. Shembulli i saj tregon se gratë muslime mund të jenë liderë, aktiviste dhe heroine, pavarësisht stereotipeve dhe kufizimeve.
Dhe çka mund të bëjmë ne?
Të flasim – në rrjetet sociale, në manifestime, në xhami. Bojkotoni kompanitë që mbështesin gjenocidin. Ndihmoni nëpërmjet organizatave humanitare. Lutuni për shenjtinë dhe kërkojini nga Allahu fitoren. Fatima nuk u 'vdiq' thjesht. Ajo u vra për të vërtetën. Dhe nëse heshtim — viktimë e ardhshme do të jemi ne të gjithë. Mos bëhemi nga ata që heshtën.
Fatima Hassouna nuk është vetëm një emër. Ajo është simbol i luftës, kurajës dhe të vërtetës. Vdekja e saj duhet të bëhet një pikë ndryshimi për komunitetin ndërkombëtar që të fillojë të vepronte, jo vetëm të vëzhgonte. Ne jemi të detyruar të mbajmë mend fjalët e saj: "Dua të vdes me zë të fortë." Le ta bëjmë zërin e saj kaq të fortë sa të zgjojë ndërgjegjën e botës dhe të vendosë fund heshtjes në fytyrën e padrejtësisë. Bota muslime dhe të gjithë njerëzit me mirëdashje duhet të bashkohen për të mbrojtur të vërtetën, jetën dhe njerëzimtarinë. Vetëm kështu mund të nderojmë kujtesën e Fatimës dhe të tjera viktima të kësaj tragedjie të pafundme...
Me të vërtetë, ne i përkasim All-llahut dhe tek Ai është kthimi ynë...