Получая мирские блага, человек забывает о том, что эти блага — временны и даны им как испытание...

When receiving worldly goods, a person forgets that these goods are temporary and are given to them as a test... / İnsan, dünya mallarını alırken, bu malların geçici olduğunu ve kendilerine bir imtihan olarak verildiğini unutur... / Kur merr mallra të kësaj bote, një person harron se këto mallra janë të përkohshme dhe u jepen atyre si provë...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Аллах увеличивает или ограничивает удел тому, кому пожелает. Они радуются мирской жизни, но ведь мирская жизнь по сравнению с Последней жизнью — всего лишь преходящее удовольствие". Сура 13 "ар-Раад", аят 26.

Аллах один решает, кого одарить богатым мирским уделом, а кого ограничить в средствах. Неверующие радуются земным благам так сильно, что успокаиваются и забывают о Последней жизни. Причиной этого является только нехватка ума, потому что мирская жизнь по сравнению с жизнью будущей – всего лишь преходящее удовольствие. Она настолько ничтожна, что неверующие наслаждаются ею лишь короткое время, после чего богатство и друзья сменяются бесконечно долгим несчастьем. Многие невежественные люди положились на милость Аллаха, Его снисходительность и щедрость, оставив при этом Его приказы и запреты и забыли о том, что Он суров в наказании.

Аллах Субхана уа Та'аля — источник всех благ и испытаний. Он — единственный, кто распределяет удел (ризк) среди своих созданий. Одним Он дарует богатство, другим — ограничивает в средствах. Это не случайно, а является частью Божественного замысла. Богатство или бедность — это испытание для человека. Богатство проверяет, будет ли человек благодарен Аллаху и использует ли он свои средства для благих дел, а бедность проверяет терпение и упование на Аллаха.

Однако неверующие, получая мирские блага, часто забывают о том, что эти блага — временны и даны им как испытание. Они радуются им, не задумываясь о том, что истинная цель жизни — не накопление материальных благ, а подготовка к вечной жизни. В Коране неоднократно подчеркивается, что мирская жизнь (дунья) — это всего лишь иллюзия, временное удовольствие, которое быстро проходит. Она сравнивается с водой, которая утоляет жажду на мгновение, но не может заменить собой вечное блаженство или страдание в будущей жизни.

Неверующие, увлекаясь мирскими благами, забывают о Последней жизни (Ахира). Они считают, что богатство, власть и удовольствия — это главное, но на самом деле это лишь кратковременное наслаждение. После смерти их ждет вечность, где они столкнутся с последствиями своих действий, причина такого поведения неверующих и нечестивцев — в недостатке ума. Это не означает, что они глупы в обычном смысле, а скорее, что они не способны увидеть истинную природу вещей. Они не понимают, что мирская жизнь — это лишь испытание, а настоящая жизнь — это жизнь после смерти.

Ислам учит, что истинный ум заключается в способности различать между временным и вечным, между тем, что приносит пользу в этом мире, и тем, что принесет пользу в будущей жизни. Неверующие наслаждаются мирскими благами лишь короткое время. После смерти их богатство, друзья и все, что они любили в этом мире, останутся позади, в могилу они заберут только свои деяния. Их ждет вечное наказание, если они не раскаялись и не уверовали.

В Коране говорится, что мирская жизнь — это всего лишь игра и забава, а истинная жизнь — в будущем мире. Сура Аль-Анкабут, 29:64. Те, кто забывает об этом, обрекают себя на страдания. А некоторые люди, даже считающие себя верующими, полагаются на милость Аллаха, Его щедрость и снисходительность, но при этом пренебрегают Его приказами и запретами. Они забывают, что Аллах не только Милостив, но и Справедлив. Он суров в наказании для тех, кто осознанно нарушает Его законы.

Ислам учит, что милость Аллаха безгранична, но она не должна становиться поводом для бездействия или греха. Верующий должен стремиться к соблюдению предписаний Аллаха, помня о том, что Он может как простить, так и наказать. Важен баланс между мирскими делами и подготовкой к будущей жизни. Не обольщаться мирскими благами и не забывать о том, что истинная цель жизни — это поклонение Аллаху и достижение Его довольства.

Самоуспокоенность и пренебрежение обязанностями перед Аллахом могут привести к печальным последствиям. Верующий должен всегда помнить о том, что Аллах — не только Милостивый, но и Справедливый Судья. Таким образом, это наставление является напоминанием о временности мирской жизни, важности подготовки к будущей жизни и необходимости соблюдения предписаний Аллаха, чтобы избежать Его наказания.

When receiving worldly goods, a person forgets that these goods are temporary and are given to them as a test...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

"Allah increases or restricts the provision of whomever He wills. They enjoy the worldly life, but the worldly life is only a passing pleasure compared to the Hereafter." Surah 13 "ar-Raad", verse 26.

Allah alone decides whom to bestow with a rich worldly lot, and whom to limit in means. The unbelievers rejoice in earthly blessings so much that they calm down and forget about the Hereafter. The reason for this is only a lack of intelligence, because the worldly life is just a passing pleasure compared to the life to come. It is so insignificant that non-believers enjoy it only for a short time, after which wealth and friends are replaced by endless unhappiness.Many ignorant people have relied on Allah's mercy, His forbearance and generosity, while abandoning His commands and prohibitions and forgetting that He is severe in punishment.

Allah Subhana wa Ta'ala is the source of all blessings and trials. He is the only one who distributes the lot (rizk) among His creatures. He gives wealth to some, and limits the means to others. This is not accidental, but is part of a divine plan. Wealth or poverty is a test for a person. Wealth tests whether a person will be grateful to Allah and whether he uses his means for good deeds, while poverty tests patience and trust in Allah.

However, when unbelievers receive worldly goods, they often forget that these goods are temporary and given to them as a test. They enjoy them without thinking about the fact that the true purpose of life is not to accumulate material wealth, but to prepare for eternal life. The Quran repeatedly emphasizes that worldly life (dunya) is just an illusion, a temporary pleasure that quickly passes. It is compared to water, which quenches thirst for a moment, but cannot replace eternal bliss or suffering in the future life.

The unbelievers, being carried away by worldly goods, forget about the Hereafter (Ahira). They believe that wealth, power, and pleasure are the main things, but in reality it is only a short—term pleasure. After death, an eternity awaits them, where they will face the consequences of their actions, the reason for such behavior of unbelievers and impious people is a lack of intelligence. This does not mean that they are stupid in the usual sense, but rather that they are unable to see the true nature of things. They don't understand that worldly life is just a test, and real life is life after death.

Islam teaches that true intelligence consists in the ability to distinguish between the temporal and the eternal, between what benefits in this world and what will benefit in the Hereafter. Non-believers enjoy worldly goods only for a short time. After death, their wealth, friends, and everything they loved in this world will be left behind, and they will take only their deeds to the grave. Eternal punishment awaits them if they do not repent and disbelieve.

The Qur'an says that the worldly life is just a game and fun, and the true life is in the Hereafter. Surah Al-Ankabut, 29:64. Those who forget about this, condemn themselves to suffering. And some people, even those who consider themselves believers, rely on the mercy of Allah, His generosity and condescension, but at the same time disregard His orders and prohibitions. They forget that Allah is not only Merciful, but also Just. He is harsh in punishing those who knowingly violate His laws.

Islam teaches that the mercy of Allah is unlimited, but it should not become a reason for inaction or sin. A believer should strive to follow the precepts of Allah, bearing in mind that He can both forgive and punish. A balance between worldly affairs and preparation for the future life is important. Do not be fooled by worldly goods and do not forget that the true purpose of life is to worship Allah and achieve His satisfaction.

Complacency and neglect of duties to Allah can lead to sad consequences. A believer should always remember that Allah is not only a Merciful, but also a Just Judge. Thus, this instruction is a reminder of the transience of worldly life, the importance of preparing for the Hereafter, and the need to follow the precepts of Allah in order to avoid His punishment.

İnsan, dünya mallarını alırken, bu malların geçici olduğunu ve kendilerine bir imtihan olarak verildiğini unutur...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

"Allah, dilediğine rızkı artırır veya kısar. Onlar dünya hayatıyla sevinirler, fakat dünya hayatı, ahirete kıyasla geçici bir zevkten başka bir şey değildir." 13 "ar-Raad" Suresi, ayet 26.

Kimin zengin dünya rızkını vereceğine, kimi imkanlarla sınırlayacağına Allah tek başına karar verir. İnkar edenler, dünyanın iyiliğine o kadar çok sevinirler ki, sakinleşirler ve ahireti unuturlar. Bunun nedeni ancak akıl eksikliğidir, çünkü dünya hayatı, ahirete kıyasla yalnızca geçici bir zevktir. O kadar önemsizdir ki, kafirler ondan ancak kısa bir süre zevk alırlar, bundan sonra servetin ve arkadaşların yerini sonsuz uzun bir talihsizlik alır. Cahil insanların çoğu, Allah'ın lütfuna, hoşgörüsüne ve lütfuna güvenirken, emirlerini ve yasaklarını geride bıraktılar ve O'nun cezasının şiddetli olduğunu unuttular.

Allah Subhana ua Ta'ala, tüm nimetlerin ve denemelerin kaynağıdır. Rızkı yaratıkları arasında paylaştıran tek odur. O, bazılarına zenginlik verir, bazılarına ise imkanları kısıtlar. Bu tesadüf değil, İlahi Tasarımın bir parçasıdır. Zenginlik ya da yoksulluk, insan için bir sınavdır. Zenginlik, insanın Allah'a şükretip şükretmeyeceğini ve araçlarını iyi işler için kullanıp kullanmadığını kontrol eder, yoksulluk ise Allah'a olan sabrı ve umudu kontrol eder.

Ancak inkar edenler, dünya mallarını alırken, bu malların geçici olduğunu ve kendilerine bir imtihan olarak verildiğini çoğu zaman unuturlar. Hayatın gerçek amacının maddi mal biriktirmek değil, sonsuz yaşama hazırlanmak olduğunu düşünmeden onlarla sevinirler. Kuran, dünya hayatının (dünya) sadece bir yanılsama, hızla geçen geçici bir zevk olduğunu defalarca vurgulamaktadır. Bu, susuzluğu bir anlığına gideren, ancak ahirette ebedi mutluluğun veya ıstırabın yerini alamayan suyla karşılaştırılır.

İnkar edenler, dünya malına düşkün olarak ahireti unuturlar. Zenginliğin, gücün ve zevklerin asıl mesele olduğuna inanıyorlar, ama gerçekte bu sadece kısa süreli bir zevk. Öldükten sonra, eylemlerinin sonuçlarıyla karşı karşıya kalacakları sonsuzluk onları bekliyor, kafirlerin ve kötülerin bu davranışlarının nedeni akıl eksikliğidir. Bu, sıradan anlamda aptal oldukları anlamına gelmez, daha ziyade şeylerin gerçek doğasını göremedikleri anlamına gelir. Anlamıyorlar ki dünya hayatı sadece bir imtihandır, ahiret ise ölümden sonraki yaşamdır.

İslam, gerçek zihnin zamansal ile ebedi arasında, bu dünyada neyin fayda sağladığını ve ahirette neyin fayda sağlayacağını ayırt etme yeteneğinde yattığını öğretir. İnkar edenler, dünya mallarından ancak kısa bir süre zevk alırlar. Öldükten sonra servetleri, arkadaşları ve bu dünyada sevdikleri her şey geride kalacak, ancak yaptıklarını mezara götürecekler. Eğer tevbe etmezlerse ve inkar ederlerse, onlar için ebedi azap vardır.

Kuran, dünya hayatının sadece bir oyun ve eğlenceden ibaret olduğunu, ahirette ise gerçek hayatın ise olduğunu söyler. Ankabut Suresi, 29:64. Bunu unutanlar kendilerini acıya mahkum ederler. Kendilerini inanmış sayanlar bile, Allah'ın lütfuna, lütfuna ve hoşgörüsüne güvenirler, ancak yine de O'nun emirlerini ve yasaklarını ihmal ederler. Allah'ın sadece merhametli olmadığını, aynı zamanda Adil olduğunu da unutuyorlar. O, kanunlarını bilerek ihlal edenlerin cezası şiddetlidir.

İslam, Allah'ın lütfunun sınırsız olduğunu öğretir, ancak bu, eylemsizliğin veya günahın nedeni olmamalıdır. Mümin, hem affedebileceğini hem de cezalandırabileceğini hatırlayarak Allah'ın emirlerine uymaya çalışmalıdır. Dünyevi işler ile ahirete hazırlık arasındaki denge önemlidir. Dünyanın mallarından aldanmamak ve hayatın gerçek amacının Allah'a ibadet etmek ve O'nun rızasına ulaşmak olduğunu unutmamak.

Gönül rahatlığı ve Allah'a karşı sorumlulukların ihmal edilmesi üzücü sonuçlara yol açabilir. Mümin, Allah'ın sadece Merhametli değil, aynı zamanda adil bir Yargıç olduğunu her zaman hatırlamalıdır. Dolayısıyla bu öğüt, dünya hayatının zamansallığını, ahirete hazırlanmanın önemini ve Allah'ın azabından kaçınmak için Allah'ın emirlerine uymanın gerekliliğini bir hatırlatmadır.

Kur merr mallra të kësaj bote, një person harron se këto mallra janë të përkohshme dhe u jepen atyre si provë...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

"Allahu rrit ose kufizon sigurimin e kujtdo që dëshiron. Ata e shijojnë jetën e kësaj bote, por jeta e kësaj bote është vetëm një kënaqësi kalimtare në krahasim me Ahiret."Surah 13" ar-Raad", vargu 26.

Vetëm allahu vendos se kë të dhurojë me një pjesë të pasur të kësaj bote dhe kë të kufizojë në mjete. Jobesimtarët gëzohen në bekimet tokësore aq shumë sa që qetësohen dhe harrojnë Ahiret. Arsyeja për këtë është vetëm mungesa e inteligjencës, sepse jeta e kësaj bote është vetëm një kënaqësi kalimtare në krahasim me jetën që do të vijë. Soshtë aq e parëndësishme sa jobesimtarët e shijojnë atë vetëm për një kohë të shkurtër, pas së cilës pasuria dhe miqtë zëvendësohen nga pakënaqësia e pafund.Shumë injorantë janë mbështetur në mëshirën E Allahut, durimin dhe bujarinë e tij, duke braktisur urdhrat dhe ndalesat e tij dhe duke harruar se ai është i ashpër në dënim.

Allahu Subhana ue Ta'ala është burimi i të gjitha bekimeve dhe sprovave. Ai është i vetmi që shpërndan shortin (rizkun) midis krijesave të tij. Ai u jep pasuri disave dhe ua kufizon mjetet të tjerëve. Kjo nuk është e rastësishme, por është pjesë e një plani hyjnor. Pasuria ose varfëria është një provë për një person. Pasuria teston nëse një person do të jetë mirënjohës Ndaj Allahut dhe nëse ai përdor mjetet e tij për vepra të mira, ndërsa varfëria teston durimin dhe besimin tek Allahu.

Sidoqoftë, kur jobesimtarët marrin të mira të kësaj bote, ata shpesh harrojnë se këto të mira janë të përkohshme dhe u jepen atyre si provë. Ata i shijojnë ato pa menduar për faktin se qëllimi i vërtetë i jetës nuk është të grumbullojë pasuri materiale, por të përgatitet për jetën e përjetshme. Kurani vazhdimisht thekson se jeta e kësaj bote (dunja) është vetëm një iluzion, një kënaqësi e përkohshme që kalon shpejt. Krahasohet me ujin, i cili shuan etjen për një moment, por nuk mund të zëvendësojë lumturinë ose vuajtjen e përjetshme në jetën e ardhshme.

Jobesimtarët, duke u rrëmbyer nga të mirat e kësaj bote, harrojnë Ahiret (Ahiretin). Ata besojnë se pasuria, fuqia dhe kënaqësia janë gjërat kryesore, por në realitet është vetëm një kënaqësi afatshkurtër. Pas vdekjes, një përjetësi i pret ata, ku do të përballen me pasojat e veprimeve të tyre, arsyeja për një sjellje të tillë të jobesimtarëve dhe njerëzve të pabesë është mungesa e inteligjencës. Kjo nuk do të thotë se ata janë budallenj në kuptimin e zakonshëm, por përkundrazi se nuk janë në gjendje të shohin natyrën e vërtetë të gjërave. Ata nuk e kuptojnë se jeta e kësaj bote është vetëm një provë, dhe jeta reale është jeta pas vdekjes.

Islami mëson se inteligjenca e vërtetë konsiston në aftësinë për të bërë dallimin midis të përkohshmes dhe të përjetshmes, midis asaj që përfiton në këtë botë dhe asaj që do të përfitojë në Ahiret. Jobesimtarët gëzojnë të mirat e kësaj bote vetëm për një kohë të shkurtër. Pas vdekjes, pasuria e tyre, miqtë dhe gjithçka që ata donin në këtë botë do të lihen pas dhe ata do t'i çojnë vetëm veprat e tyre në varr. Dënimi i përjetshëm i pret ata nëse nuk pendohen dhe nuk besojnë.

Kur'ani thotë se jeta e kësaj bote është vetëm një lojë dhe argëtim, dhe jeta e vërtetë është në Ahiret. Surah Al-Ankabut, 29: 64. Ata që e harrojnë këtë, e dënojnë veten me vuajtje. Dhe disa njerëz, madje edhe ata që e konsiderojnë veten besimtarë, mbështeten në mëshirën e Allahut, bujarinë dhe mospërfilljen e tij, por në të njëjtën kohë shpërfillin urdhrat dhe ndalimet e tij. Ata harrojnë se Allahu nuk është Vetëm Mëshirues, por edhe i Drejtë. Ai është i ashpër në ndëshkimin e atyre që shkelin me vetëdije ligjet e tij.

Islami mëson se mëshira e Allahut është e pakufizuar, por nuk duhet të bëhet arsye për mosveprim apo mëkat. Një besimtar duhet të përpiqet të ndjekë porositë e Allahut, duke pasur parasysh se ai mund të falë dhe ndëshkojë. Një ekuilibër midis çështjeve të kësaj bote dhe përgatitjes për jetën e ardhshme është i rëndësishëm. Mos u mashtroni nga të mirat e kësaj bote dhe mos harroni se qëllimi i vërtetë i jetës është të adhuroni Allahun dhe të arrini kënaqësinë e tij.

Vetëkënaqësia dhe neglizhimi i detyrave Ndaj Allahut mund të çojë në pasoja të trishtueshme. Një besimtar duhet të kujtojë gjithmonë se Allahu nuk është Vetëm Një Mëshirues, por edhe Një Gjykatës i Drejtë. Kështu, ky udhëzim është një kujtesë e kalueshmërisë së jetës së kësaj bote, rëndësisë së përgatitjes për Ahiret dhe nevojës për të ndjekur porositë e Allahut në mënyrë që të shmanget ndëshkimi i tij.