Поклонение Аллаху – это не просто религиозный долг...

Worshipping Allah is not just a religious duty... / Allah'a ibadet etmek sadece dini bir görev değildir... / Adhurimi I Allahut nuk është vetëm një detyrë fetare...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Не замечали ли вы, что как только вы оставляете поклонение, зикры, как только вы перестаете поминать Аллаха, сидя, лежа, стоя, печаль тоска окутывают вашу душу? Такое чувство, будто бы мир становится черно-белым и грусть все больше и больше окутывает вас, потому что вы оставили Того, Кто делает вас счастливым, отвечая на ваши ду'а, оставили Того, Кто заменял вашу печаль радостью...

Здесь описана глубокая взаимосвязь между духовной практикой (поклонение, зикр – поминание Аллаха) и эмоциональным благополучием человека с точки зрения исламской веры. Ослабление или прекращение постоянного общения с Аллахом через намазы и поминания, приводит к ощутимому ухудшению эмоционального состояния.

Поклонение как источник счастья: Поклонение Аллаху – это не просто религиозный долг, а источник истинного, глубокого счастья. Это счастье не зависит от внешних факторов, а исходит из внутреннего соединения со Всевышним. Поминание Аллаха (зикр) рассматривается как постоянное поддержание этой связи, как диалог с Творцом. Это не пассивное чувство, а активное взаимодействие, которое приносит радость и успокоение.

Отсутствие поклонения как причина печали: Когда человек прекращает поклонение Аллаху, он разрывает эту связь. Это приводит к чувству пустоты, одиночества и депрессии. Мир кажется "черно-белым" – теряется яркость и радость жизни. Это символическое описание утраты смысла и цели, которые человек находил в своем духовном общении с Господом Миров.

Аллах как источник радости и ответов на ду'а: Аллах - это источник радости и помощи. Ду'а рассматривается как средство общения с Создателем, получения поддержки и ответов на жизненные вопросы. Когда эта связь прерывается, человек лишается этой поддержки и ощущает себя беззащитным перед трудностями. Печаль усиливается осознанием утраты этой связи и помощи.

Метафора черно-белого мира: Использование метафоры "черно-белого мира" эффективно передает ощущение безнадежности и утраты радости, которые испытывает человек после прекращения поклонения. Яркие цвета символизируют счастье и надежду, которые дарит связь с Аллахом, а черно-белый мир – отсутствие этих чувств.

Духовная зависимость, фитра: Осознание глубокой потребности в общении с Творцом для эмоционального благополучия и счастья в обоих мирах. Это понимание того, что истинное счастье и умиротворение находятся в духовной близости к Создателю.

В целом, здесь описывается глубокий личный опыт, который иллюстрирует центральную идею исламской веры о том, что истинная радость и удовлетворение находятся в поклонении Аллаху и тесной связи с Ним. Прекращение этой связи неизбежно приводит к чувству пустоты и несчастья...

Worshipping Allah is not just a religious duty...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Have you noticed that as soon as you leave worship, dhikr, as soon as you stop remembering Allah, sitting, lying, standing, sadness and longing envelop your soul? It feels like the world is turning black and white and sadness is enveloping you more and more, because you left the One Who makes you happy by answering your du'a, left the One Who replaced your sadness with joy...

It describes the deep relationship between spiritual practice (worship, dhikr – remembrance of Allah) and the emotional well-being of a person from the point of view of the Islamic faith. The weakening or cessation of constant communication with Allah through prayer and remembrance leads to a noticeable deterioration in the emotional state.

Worship as a source of happiness: Worship of Allah is not just a religious duty, but a source of true, deep happiness. This happiness does not depend on external factors, but comes from an inner connection with the Almighty. The remembrance of Allah (dhikr) is considered as a constant maintenance of this connection, as a dialogue with the Creator. This is not a passive feeling, but an active interaction that brings joy and comfort.

Lack of worship as a cause of sadness: When a person stops worshipping Allah, he breaks this connection. This leads to feelings of emptiness, loneliness and depression. The world seems to be "black and white" - the brightness and joy of life are lost. This is a symbolic description of the loss of meaning and purpose that man found in his spiritual communion with the Lord of the Worlds.

Allah as a source of joy and answers to du'a: Allah is a source of joy and help. Du'a is considered as a means of communicating with the Creator, receiving support and answers to life questions. When this connection is interrupted, a person loses this support and feels defenseless in front of difficulties. The sadness is intensified by the realization of the loss of this connection and help.

Metaphor of the black-and-white world: Using the metaphor of the "black-and-white world" effectively conveys the feeling of hopelessness and loss of joy that a person experiences after stopping worship. Bright colors symbolize the happiness and hope that a connection with Allah gives, and the black-and–white world is the absence of these feelings.

Spiritual dependence, fitra: Awareness of the deep need to communicate with the Creator for emotional well-being and happiness in both worlds. This is the understanding that true happiness and peace are in spiritual proximity to the Creator.

Overall, it describes a deep personal experience that illustrates the central idea of the Islamic faith that true joy and satisfaction lie in the worship of Allah and a close connection with Him. The termination of this connection inevitably leads to a feeling of emptiness and unhappiness...

Allah'a ibadet etmek sadece dini bir görev değildir...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

İbadeti bırakır bırakmaz zikrlerin, oturarak, yatarak, ayakta durarak Allah'ı anmayı bırakır bırakmaz canınızın üzüntüsünü sardığını fark ettiniz mi? Sanki dünya siyah beyaza dönüyor ve üzüntü sizi giderek daha fazla sarıyormuş gibi hissediyor çünkü du'alarınıza cevap vererek sizi mutlu eden kişiyi terk ettiniz, üzüntünüzü sevinçle değiştiren Kişiyi terk ettiniz...

Burada manevi uygulama (ibadet, zikir – Allah'ı anmak) ile islam inancı açısından insanın duygusal refahı arasındaki derin ilişki anlatılmaktadır. Namaz ve zikir yoluyla Allah'la sürekli iletişimin zayıflaması veya kesilmesi, duygusal durumda gözle görülür bir bozulmaya yol açar.

Mutluluğun kaynağı olarak ibadet: Allah'a ibadet etmek sadece dini bir görev değil, gerçek, derin bir mutluluğun kaynağıdır. Bu mutluluk dış faktörlere bağlı değildir, ancak En Yüksek ile içsel bir bağlantıdan gelir. Allah'ı anmak (zikir), bu bağın sürekli sürdürülmesi, Yaradan'la diyalog olarak kabul edilir. Bu pasif bir duygu değil, neşe ve huzur getiren aktif bir etkileşimdir.

Üzüntünün nedeni olarak ibadetin olmaması: Bir insan Allah'a ibadeti durdurduğunda bu bağı koparır. Bu boşluk, yalnızlık ve depresyon duygularına yol açar. Dünya "siyah beyaz" görünüyor – parlaklık ve yaşam sevinci kayboluyor. Bu, insanın Alemlerin Rabbi ile ruhsal birlikteliğinde bulduğu anlam ve amaç kaybının sembolik bir tanımıdır.

Allah, sevincin ve dua'ya cevapların kaynağıdır: Allah, sevincin ve yardımın kaynağıdır. Du'a, Yaratıcıyla iletişim kurmanın, destek almanın ve hayatın sorularını yanıtlamanın bir yolu olarak görülüyor. Bu bağ kesildiğinde, kişi bu destekten mahrum kalır ve zorluklara karşı savunmasız hisseder. Üzüntü, bu bağın ve yardımın kaybının farkına varılmasıyla artar.

Siyah Beyaz Dünya Metaforu: "Siyah beyaz dünya" metaforunun kullanılması, bir kişinin ibadeti bıraktıktan sonra hissettiği umutsuzluk ve neşe kaybı hissini etkili bir şekilde aktarır. Parlak renkler, Allah ile bağın verdiği mutluluğu ve umudu sembolize ederken, siyah beyaz barış bu duyguların yokluğunu temsil eder.

Ruhsal bağımlılık, fitra: Her iki dünyada da duygusal esenlik ve mutluluk için Yaradanla iletişim kurmanın derin ihtiyacının farkındalığı. Bu, gerçek mutluluğun ve huzurun Yaratıcıya manevi yakınlıkta olduğunun anlaşılmasıdır.

Genel olarak, İslami inancın temel fikrini, gerçek sevincin ve tatminin Allah'a ibadette ve Onunla yakın bağlantıda olduğu fikrini gösteren derin bir kişisel deneyim anlatılmaktadır. Bu bağın sona ermesi kaçınılmaz olarak boşluk ve mutsuzluk duygularına yol açar...

Adhurimi I Allahut nuk është vetëm një detyrë fetare...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

A e ke vënë re se posa të largohesh nga adhurimi, dhikri, posa të ndalosh së kujtuari Allahun, të ulesh, të gënjesh, të qëndrosh në këmbë, trishtimi dhe malli të mbështjell shpirtin? Ndihet sikur bota po bëhet bardh e zi dhe trishtimi po ju mbështjell gjithnjë e më shumë, sepse ju u larguat Nga Ai që ju bën të lumtur duke iu përgjigjur du'a tuaj, u larguat Nga ai që zëvendësoi trishtimin tuaj me gëzim...

Ai përshkruan marrëdhënien e thellë midis praktikës shpirtërore (adhurimit, dhikrit – përkujtimit të Allahut) dhe mirëqenies emocionale të një personi nga pikëpamja e besimit Islam. Dobësimi ose ndërprerja e komunikimit të vazhdueshëm me Allahun përmes lutjes dhe përkujtimit çon në një përkeqësim të dukshëm të gjendjes emocionale.

Adhurimi si burim lumturie: Adhurimi i Allahut nuk është vetëm një detyrë fetare, por një burim lumturie e vërtetë, e thellë. Kjo lumturi nuk varet nga faktorët e jashtëm, por vjen nga një lidhje e brendshme me Të Plotfuqishmin. Përkujtimi I Allahut (dhikrit) konsiderohet si një mirëmbajtje e vazhdueshme e kësaj lidhjeje, si një dialog me Krijuesin. Kjo nuk është një ndjenjë pasive, por një ndërveprim aktiv që sjell gëzim dhe rehati.

Mungesa e adhurimit si shkak i trishtimit: kur një person ndalon së adhuruari Allahun, ai e prish këtë lidhje. Kjo çon në ndjenja të zbrazëtisë, vetmisë dhe depresionit. Bota duket të jetë" bardh e zi " - shkëlqimi dhe gëzimi i jetës humbasin. Ky është një përshkrim simbolik i humbjes së kuptimit dhe qëllimit që njeriu gjeti në bashkësinë e tij shpirtërore me Zotin e Botëve.

Allahu si burim gëzimi dhe përgjigjet për du'a: Allahu është burim gëzimi dhe ndihme. Du'a konsiderohet si një mjet për të komunikuar me Krijuesin, duke marrë mbështetje dhe përgjigje për pyetjet e jetës. Kur kjo lidhje ndërpritet, një person humbet këtë mbështetje dhe ndihet i pambrojtur para vështirësive. Trishtimi intensifikohet nga realizimi i humbjes së kësaj lidhjeje dhe ndihme.

Metafora e botës bardh e zi: Përdorimi i metaforës së "botës bardh e zi" përcjell në mënyrë efektive ndjenjën e pashpresës dhe humbjes së gëzimit që një person përjeton pas ndalimit të adhurimit. Ngjyrat e ndritshme simbolizojnë lumturinë dhe shpresën që jep një lidhje Me Allahun, dhe bota bardh e zi është mungesa e këtyre ndjenjave.

Varësia shpirtërore, fitra: Ndërgjegjësimi për nevojën e thellë për të komunikuar me Krijuesin për mirëqenien emocionale dhe lumturinë në të dy botët. Ky është kuptimi se lumturia dhe paqja e vërtetë janë në afërsi shpirtërore me Krijuesin.

Në përgjithësi, ai përshkruan një përvojë të thellë personale që ilustron idenë qendrore të besimit Islam se gëzimi dhe kënaqësia e vërtetë qëndrojnë në adhurimin e Allahut dhe një lidhje të ngushtë me të. Përfundimi i kësaj lidhjeje çon në mënyrë të pashmangshme në një ndjenjë zbrazëtie dhe pakënaqësie...