Покинутая Газа и преданная Умма!

The abandoned Gaza and the devoted Ummah! / Terk edilmiş Gazze ve sadık Ümmet! / Gaza e braktisur dhe Ummeti i devotshëm!

В сердцах миллиардов мусульман по всему миру звучит вопрос: Где наша Умма? Где наши лидеры и имамы, когда братья и сёстры умирают от голода, жажды и бомбёжек? "Стыд и позор" и "Да обезобразит Аллах ваши лица"...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Умма - это единое целое, связанное узами веры, братства и взаимной ответственности. Когда одна часть уммы страдает, остальные обязаны прийти на помощь. Однако в последние десятилетия многие мусульмане испытывают глубокое разочарование из-за кажущегося бездействия "лидеров" исламских стран и духовных лиц, перед лицом ужасающей войны и гуманитарной катастрофы, такой как война в Газе и страдания мусульман на Земле.

Братство в исламе — не культурная метафора, а шариатская и духовная реальность. Умма — это не совокупность стран, а одно тело. И Пророк ﷺ сказал: «Пример верующих в их любви, милосердии и сочувствии друг к другу — как пример одного тела. Когда один орган болеет, всё тело страдает бессонницей и жаром». (аль-Бухари, Муслим). Что же произошло с этим телом? Почему, когда Газа истекает кровью, остальная часть тела продолжает спать в благополучии? Где воспалённый жар, где бессонные ночи правителей? Где слёзы их сердец, если сердца у них ещё живы?

Стыд за бездействие 22 арабо-исламских государств. Если мусульмане в Газе, Йемене, Синьцзяне или любой другой точке мира лишены еды, воды, безопасности и достоинства, то остальные обязаны помочь — будь то на уровне государств, организаций или простых верующих мусульман. Они предали принципы исламской солидарности, поставив политические и экономические интересы выше обязанностей перед уммой. «Да обезобразит Аллах ваши лица» — это не просто проклятие, а ду'а о божественном наказании за пренебрежение обязанностями. В исламской традиции лицо символизирует честь и достоинство. Если правитель теряет лицо перед Аллахом, значит, он утратил аманат (доверие), возложенное на него.

Если 22 мусульманских государства с огромными ресурсами не могут или не хотят остановить страдания в Газе — это коллективный грех уммы. Пророк (мир ему и благословения Аллаха) сказал: «Самые худшие из правителей — те, кого ненавидят люди». (Муслим). Если народ страдает, а правители живут в роскоши и бездействуют — это признак их отдаления от исламских принципов.

Когда ребёнок говорит: «Когда я встречусь со Всевышним, я расскажу Ему обо всём, что вы творите». Это символ невинных жертв, чьи голоса игнорируют в этом мире, но которые станут свидетелями против угнетателей в Судный День. В Коране сказано: «Не думайте, что Аллах не ведает о том, что творят беззаконники. Он лишь даёт им отсрочку до того дня, когда их взоры застынут от ужаса». (14:42). Это напоминание о том, что земная власть временна, а Суд Аллаха — вечен.

Умма должна увидеть свою слабость и исправиться. История ислама знает времена, когда мусульмане объединялись против несправедливости (как при Салахуддине Аль-Айюби). Сегодняшние испытания — проверка на веру, единство и решимость. Если умма не изменится, слова ребёнка — «Я расскажу Аллаху о ваших делах» — станут приговором не только для правителей, но и для всех, кто мог помочь, но промолчал. В День Суда, когда каждый будет стоять один, и никто не скроет правду. На том Суде — не будет протокола, не будет СМИ, не будет армии для охраны имиджа. Там будет Аллах и Истина. И тогда дети Газы станут свидетелями. Их кровь заговорит. Их слёзы станут доводом. Их смерть — обвинением...

Это не просто наставление, это суд. Не перед людьми, а перед совестью. Не для политического давления, а для духовного пробуждения. Это назидание — зов к жизни в исламе, а не просто к риторике. О мусульманин! Если ты не можешь разорвать блокаду — разорви своё молчание. Если не можешь остановить ракеты — останови своё равнодушие. Если не можешь дойти до Газы — дойди до слёз в ду'а. "Газа — зеркало Уммы. Если мы смотрим в него и не узнаём себя — значит, мы потеряли свою суть." Да защитит Аллах угнетённых и Даст нам силы быть достойными братьями по вере. Аминь!

The abandoned Gaza and the devoted Ummah!

In the hearts of billions of Muslims around the world, a question echoes: Where is our Ummah? Where are our leaders and imams when brothers and sisters are dying of hunger, thirst, and bombings? "Shame and disgrace" and "May Allah deface your faces"...

Praise be to Allah, whom we glorify and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The Ummah is one whole, bound by faith, brotherhood, and mutual responsibility. When one part of the Ummah suffers, the rest are obligated to come to its aid. However, in recent decades, many Muslims have felt deep disappointment at the apparent inaction of "leaders" of Islamic countries and religious scholars in the face of horrific wars and humanitarian catastrophes, such as the war in Gaza and the suffering of Muslims worldwide.

Brotherhood in Islam is not a cultural metaphor but a Shariah and spiritual reality. The Ummah is not a collection of nations but one body. And the Prophet ﷺ said: “The example of the believers in their love, mercy, and compassion for each other is like that of a single body; when one organ aches, the entire body suffers sleeplessness and fever.” (Al-Bukhari, Muslim). What has happened to this body? Why, when Gaza bleeds, does the rest of the body continue to sleep in comfort? Where is the fever of rulers? Where are the tears of their hearts if their hearts are still alive?

Shame on the 22 Arab-Islamic states for their inaction. If Muslims in Gaza, Yemen, Xinjiang, or any other part of the world are deprived of food, water, safety, and dignity, the rest are obligated to help—whether at the state level, through organizations, or as individual believers. They have betrayed the principles of Islamic solidarity, placing political and economic interests above their duties to the Ummah. "May Allah deface your faces" is not just a curse but a dua for divine punishment for neglecting responsibilities. In Islamic tradition, the face symbolizes honor and dignity. If a ruler loses face before Allah, it means they have lost the amanah (trust) placed upon them.

If 22 Muslim-majority states with vast resources cannot or will not stop the suffering in Gaza, this is a collective sin of the Ummah. The Prophet (peace and blessings be upon him) said: “The worst rulers are those who are hated by the people.” (Muslim). If the people suffer while rulers live in luxury and inaction, this is a sign of their deviation from Islamic principles.

When a child says: "When I meet my Lord, I will tell Him everything you are doing," it symbolizes the innocent victims whose voices are ignored in this world but who will become witnesses against oppressors on the Day of Judgment. The Quran says: “Do not think that Allah is unaware of what the wrongdoers do. He only gives them respite until the Day when their eyes will stare in horror.” (14:42). This is a reminder that worldly power is temporary, but Allah’s judgment is eternal.

The Ummah must recognize its weakness and reform itself. Islamic history knows times when Muslims united against injustice (such as under Salahuddin Al-Ayyubi). Today's trials are a test of faith, unity, and resolve. If the Ummah does not change, the words of the child—"I will tell Allah about your deeds"—will become a verdict not only against rulers but against all who could have helped but remained silent. On the Day of Judgment, when everyone stands alone, and no one can hide the truth. On that Day, there will be no diplomacy, no media, no armies to guard reputations. There will only be Allah and Truth. And then the children of Gaza will become witnesses. Their blood will speak. Their tears will become evidence. Their deaths—an accusation...

This is not just advice; it is a trial. Not before people but before conscience. Not for political pressure but for spiritual awakening. This admonition—a call to live Islam, not just rhetoric. O Muslim! If you cannot break the blockade, break your silence. If you cannot stop the rockets, stop your indifference. If you cannot reach Gaza, reach the tears in your dua. "Gaza is the mirror of the Ummah. If we look into it and do not recognize ourselves, it means we have lost our essence." May Allah protect the oppressed and grant us the strength to be worthy brothers in faith. Ameen!

Terk edilmiş Gazze ve sadık Ümmet!

Dünya çapında milyarlarca Müslümanın kalbinde bir soru yankılanıyor: Ummetimiz nerede? Kardeşlerimiz açlıktan, susuzluktan ve bombalardan ölüyor iken liderlerimiz ve imamlarımız nerede? "Utanç ve rezil olmak" ve "Allah yüzünüzü karartsun..."

Hamd olsun Allah'a, O'nu yüceltiriz ve yardım ve af dilemek için sığınırız. Kendi nefislerimizin kötülüğünden ve yanlış işlerimizden korunmak için Allah'a sığınırız. Kimi Allah doğruya iletirse, onu kimse şaşırtamaz ve kimi terk ederse, onu kimse doğruya iletmez. Şahitlik ederiz ki, ibadete layık hiç kimse yoktur, yalnız Allah var, ve şahitlik ederiz ki Muhammed O'nun kulu ve elçisidir.

Ummet tek bir bütündür, iman, kardeşlik ve karşılıklı sorumlulukla bağlıdır. Ummetin bir parçası acı çektiğinde, geri kalanların yardım etmekle görevli olduğu anlaşılmıştır. Ancak son yıllarda, birçok Müslüman, özellikle de Gazze'deki savaş gibi vahim savaşlar ve insanlık dramı karşısında İslam ülkelerinin "liderleri" ve dini bilginlerin hareketsizliğinden dolayı derin bir hayal kırıklığı yaşamaktadır.

İslam'da kardeşlik kültürel bir metafor değil, fıkhi ve ruhani bir gerçekliktir. Ummet devletlerin bir toplamı değil, tek bir bedendir. Ve Peygamber Efendimiz ﷺ şöyle demiştir: "Müminlerin sevgi, merhamet ve sempati konusundaki benzerliği, bir beden gibidir; bir organ acı çektiğinde, tüm beden uyku ve ateşten muzdarip olur." (Buhari, Müslim). Bu bedene ne oldu? Gazze kan akıtırken, bedenin geri kalanı nasıl rahatlık içinde uyuyor? Yöneticilerin ateşli humması nerede? Eğer kalpleri hala yaşıyorsa, gözyaşları nerede?

Eylemsizlikten dolayı 22 Arap-İslam devletine utanç. Eğer Müslümanlar Gazze, Yemen, Sincan veya dünyanın herhangi bir yerinde yiyecek, su, güvenlik ve onurlardan mahrum bırakılmışlarsa, diğerleri yardım etmekle yükümlüdür - devlet düzeyinde, örgütler aracılığıyla veya sıradan Müslümanlar olarak. Onlar İslam dayanışma ilkelerini ihanet ettiler, siyasi ve ekonomik çıkarlarını ummetin sorumluluklarının önüne koydular. "Allah yüzünüzü karartsun" sadece bir lanet değil, sorumluluklardan kaçınma cezası için yapılan bir duadır. İslam geleneğinde yüz, onur ve haysiyeti sembolize eder. Bir yönetici Allah önünde yüzünü kaybederse, ona emanet edilen güveni kaybetmiş demektir.

Eğer 22 Müslüman çoğunluklu devlet, geniş kaynaklara rağmen Gazze'deki acıyı durduramıyorsa veya durdurmayı istemiyorsa, bu ummetin kolektif günahıdır. Peygamber Efendimiz (aleyhisselam) dedi ki: "En kötü hükümdarlar, halk tarafından nefret edilenlerdir." (Müslim). Eğer halk acı çekerken yöneticiler lüks içinde yaşıyor ve hareketsiz kalıyorlarsa, bu, onların İslam prensiplerinden uzaklaştıklarının bir işaretidir.

Bir çocuk, "Rabbimle karşılaştığımda size yaptıklarınızı anlatacağım" dediğinde, dünyada görmezden gelen masum kurbanların seslerini simgeler. Kıyamet Günü’nde zalimlere karşı tanıklık edeceklerdir. Kuran şu şekilde buyurur: "Zalimlerin yaptıklarını Allah bilmez sanmayın. O, onlara ancak gözleri dehşetten donacakları Gün'e kadar bir süre veriyor." (14:42). Bu, dünya gücü geçici iken Allah'ın hükümranlığının ebedi olduğunu hatırlatan bir uyarı.

Ummet zayıflığını görmeli ve kendini düzeltmelidir. İslam tarihi, adaletsizliğe karşı birleşen Müslümanları biliyor (örneğin Selahaddin-i Eyyubi döneminde). Bugün yaşadığımız sınavlar, iman, birlik ve kararlılık açısından bir denemedir. Eğer ummet değişmezse, çocuğun sözleri olan "Size yaptıklarınızı Allah'a anlatacağım", sadece yöneticiler için değil, yardım edebilmesine rağmen sessiz kalan herkes için bir hüküm haline gelecektir. Hesap Gününde, herkes tek başına duracak ve kimse gerçeği gizleyemez. O Gün'de diplomasi olmayacak, medya olmayacak, imaj koruma askerleri olmayacak. Sadece Allah ve Hakikat olacaktır. Ve sonra Gazze çocukları tanıklık edecekler. Kanları konuşacak. Gözyaşları delil olarak kullanılacak. Ölümü - bir suçlama olarak...

Bu sadece bir öğüt değil; bir sınavdır. İnsanların değil vicdanın önünde. Siyasi baskı için değil manevi uyanış içindir. Bu nasihat - İslam'ı sadece söylemlerle değil yaşamak için bir çağrıdır. Ey Müslüman! Eğer ablukayı kıramıyorsan, sessizliğini kırmalısın. Eğer roketleri durduramıyorsan, kayıtsızlığını durdurmalısın. Eğer Gazze'ye gidemiyorsan, dualarda göz yaşlarına ulaşmalısın. "Gazze, Ummet'in aynasıdır. Eğer aynaya bakıp kendimizi tanımıyorsak, özümüzü kaybetmişiz demektir." Allah mağdurları koruyup, imana layık kardeşler olmamız için güç versin. Amin!

Gaza e braktisur dhe Ummeti i devotshëm!

Në zemrat e miliardave muslimanë në të gjithë botën, një pyetje po përjehet: Ku është Umma jonë? Ku janë liderët dhe imamët tanë, kur vëllezërit dhe motrat tonë po vdesin nga uria, etja dhe bombardimet? "Turp dhe shpërthim" dhe "Të shndërrohet fytyra juaj nga Zoti..."

Lavdi Zotit, të cilin ne lavdërojmë dhe nga të cilin kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehë tek Zoti nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprat tona të gabuara. Kushc që Zoti e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kushc që Ai e lë jashtë, askush nuk mund ta udhëheq në rrugën e drejtë. Ne martojmë se nuk ka asnjë zot të vlefshëm për adhurim, veçanërisht Allahi, dhe martojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Umma është një trup i vetëm, lidhur me besimin, vëllezërinë dhe përgjegjësinë reciproke. Kur një pjesë e ummës po vuajnë, mbetjet janë të detyruara të vijnë në ndihmë. Megjithatë, në dekadat e fundit, shumë muslimanë kanë ndjerë një zhgënjim të thellë për shkak të pamjes së inaktivitetit të "liderëve" të shteteve islame dhe autoriteteve fetare para ballafaqimeve me luftëra dhe katastrofa humanitare, siç është lufta në Gazë dhe vuajtjet e muslimanëve në të gjithë botën.

Vëllazëria në islam nuk është një metaforë kulturore, por një realitet sheriati dhe shpirtëror. Umma nuk është një koleksion shtetesh, por një trup i vetëm. Dhe Profeti ﷺ tha: "Shembulli i besimtarëve në dashurinë, mëshirën dhe përkrahjen e tyre për njëri-tjetrin është si ai i një trupi të vetëm; kur një organ dhemb, e tërë trupi vuajnë nga mungesa e gjumit dhe temperaturat e larta." (al-Buhari, Muslim). Çfarë ka ndodhur me këtë trup? Pse kur Gazi po rrjedh gjak, pjesa tjetër e trupit vazhdon të fle në komoditet? Ku është temperatura e lartë e sunduesve? Ku janë lotët e zemrës së tyre, nëse zemrat e tyre janë ende të gjalla?

Turp për mosveprimin e 22 shteteve arabo-islame. Nëse muslimanët në Gazë, Jemen, Sinxiang apo çdo pikë tjetër të botës janë privuar nga ushqimi, uji, siguria dhe dinjiteti, mbetjet janë të detyruara të ndihmojnë – në nivelin e shteteve, organizatave ose thjesht muslimanëve të zakonshëm. Ata kanë tradhtuar parimet e solidaritetit islame, duke vendosur interesat politike dhe ekonomike mbi detyrat e tyre ndaj ummës. "Të shndërrohet fytyra juaj nga Zoti" nuk është thjesht një mallk, por një lutje për dënim hyjnor për injoranca të detyrave. Në traditën islame, fytyra simbolizon nderin dhe dinjitetin. Nëse një sundues humb fytyrën para Allahut, kjo do të thotë se ka humbur besnikërinë që i është dorëzuar.

Nëse 22 shtete me shumicë muslimane me burime të mëdha nuk mund apo nuk duan të ndalojnë vuajtjet në Gazë, ky është një grusht kolektiv i ummës. Profeti (paqe dhe barakatet e Allahut mbi të) tha: "Më të keqit sundues janë ata të cilët janë urrejtur nga njerëzit." (Muslim). Nëse populli vuajnë, kur sunduesit jetojnë në luks dhe inaktivitet, kjo është një shenjë e largimit të tyre nga parimet islame.

Kur një fëmijë thotë: "Kur do të takoj Zotin tim, do t'i tregoj të gjitha gjërat që po bëni." Kjo simbolizon viktimat e pafajshme, zërat e të cilave janë injoruar në këtë botë, por që do të bëhen dëshmitarë kundër tiranëve në Ditën e Gjykimit. Kurani thotë: "Mos mendoni se Allah nuk di se çfarë po bëjnë të ligjshkëputurit. Ai thjesht po i jep një pushim deri në Ditën kur sytë e tyre do të ngulen nga frika." (14:42). Kjo është një kujtim se fuqia botërore është e përkohshme, por gjykimi i Allahut është i perëndimshëm.

Umma duhet të shohë dobësinë e saj dhe të rregullohet. Historia islame e njeh herët kur muslimanët u bashkuan kundër padrejtësisë (si në kohën e Salahuddinit Ayyubi). Provimet e ditëve të sotme janë prova të besimit, njësimit dhe vendimmarrjes. Nëse umma nuk ndryshon, fjalët e fëmijës - "Do t'u tregoj Allahut për veprat tuaja" - do të bëhen një gjykim jo vetëm për sunduesit, por edhe për të gjithë ata që mund të ndihmonin, por qëndruan të heshtur. Në Ditën e Gjykimit, kur secili do të qëndrojë i vetëm, dhe askush nuk do të mund të fshihet gjithësia. Aty nuk do të ketë protokolle, nuk do të ketë media, nuk do të ketë armi për të mbrojtur imazhin. Do të ketë vetëm Allah dhe Verënien. Dhe pastaj fëmijët e Gazës do të bëhen dëshmitarë. Gjakut i tyre do të flasë. Lotët e tyre do të bëhen dëshmi. Vdekjet e tyre - një akuzë...

Kjo nuk është vetëm një këshillë; është një gjykim. Jo para njerëzve, por para vetëdijes. Jo për presion politik, por për zgjim shpirtëror. Ky është një moral - një thirrje për të jetuar Islam, jo vetëm retorikë. O musliman! Nëse nuk mund të thyesh bllokadën, thyje heshtjen tënde. Nëse nuk mund të ndalosh rakjet, ndalo indiferencën tënde. Nëse nuk mund të arrij Gaze, arri lotët në du'an tënd. "Gaza është pasqyra e ummës. Nëse shikojmë në të dhe nuk na njohim veten, kjo do të thotë se kemi humbur esencën tonë." Të na mbrojë Zoti të shtypurit dhe të na japë forcën të jemi vëllezër të vlefshëm në besim. Amen!