Письмо Альберта Эйнштейна о будущей катастрофе в Палестине...

Albert Einstein's letter about the future catastrophe in Palestine... / Albert Einstein'ın Filistin'deki gelecekteki felaketle ilgili mektubu... / Letra e Albert Ajnshtajnit për katastrofën e ardhshme në Palestinë...

Письмо Альберта Эйнштейна от 10 апреля 1948 года — это мощное моральное заявление, сделанное в исторически крайне напряжённый момент, всего за месяц до провозглашения сионистского образования "Израиль". Чтобы понять глубже смысл этого письма, особенно для мусульман Палестины и остальной Уммы, нужно учесть контекст, личность самого Эйнштейна, и его взгляды на сионизм, насилие и справедливость.

Письмо Альберта Эйнштейна отражает его глубокую озабоченность по поводу конфликта в Палестине и последствий, которые он может иметь для еврейского и арабского населения региона. Эйнштейн указывает на то, что он считает британцев ответственными за катастрофу, которая может произойти в Палестине. Это связано с тем, что Великобритания контролировала Палестину в тот период и принимала решения, которые влияли на судьбу региона.

Эйнштейн также критикует некоторые еврейские группы, которые использовали насилие для достижения своих целей. Он называет их "обманутыми и преступными людьми", что указывает на его осуждение насилия и террора, независимо от того, с какой стороны оно исходит. В конце письма Эйнштейн заявляет, что не хочет иметь никаких связей с этими группами, что подчеркивает его моральные принципы и нежелание поддерживать насилие.

Для мусульман Палестины и широкой мусульманской общины это письмо может служить напоминанием о том, что конфликт в регионе имеет сложные корни и что не все евреи поддерживают насилие или действия, которые могут привести к страданиям других. Эйнштейн, как человек науки и гуманист, выступает против насилия и призывает к ответственности за действия, которые могут привести к катастрофе. Таким образом, его письмо можно рассматривать как призыв к миру и пониманию, а также как критику тех, кто использует насилие для достижения политических целей.

Письмо было написано за месяц до катастрофы Накбы — массового изгнания более 700 тысяч палестинцев в ходе создания "Израиля" в мае 1948 года. Это время характеризовалось крайне высокой напряжённостью в Палестине: усиливались еврейские вооружённые формирования, происходили нападения, в том числе на арабские мирные поселения, и усиливались конфликты между арабами и евреями, между евреями и британскими мандатными властями.

Альберт Эйнштейн написал его Шепарду Рифкину, исполнительному директору организации "Американские друзья бойцов за свободу "Израиля"". Эта организация поддерживала радикальное сионистское движение Иргун (Etzel), также известное как "боевики", которое использовало тактику террора против британцев и арабов. Лидер Иргуна — Менахем Бегин, позднее премьер-министр "Израиля".

Что говорит Эйнштейн в письме? «Когда произойдет катастрофа в Палестине, первыми виноваты будут британцы, а вторыми — террористы из наших же еврейских рядов. Я не хочу иметь ничего общего с этими обманутыми и преступными людьми.»  Эйнштейн предсказывает трагедию, которая, по его мнению, неизбежна при продолжении насилия. Это прямая критика Иргуна и Лехи (групп, проводивших насильственные акции). Эйнштейн как еврей дистанцируется от радикальных и воинственных евреев, считая их действия не только морально недопустимыми, но и вредными для всего еврейского народа.

Был ли Эйнштейн антисемитом? Совершенно нет. Эйнштейн был евреем, гордился своей культурой и происхождением, поддерживал создание еврейского дома в Палестине, но осуждал насилие, милитаризм и особенно — радикальный сионизм, который отвергал компромиссы и действовал методами террора. Он также публично выступал за права арабов в Палестине и предлагал мирное сосуществование. Более того, в 1948 году он отказался стать первым президентом "Израиля", хотя ему предлагали этот пост, так как он не согласен был с вектором политики нового государства.

Это письмо важно потому, что: Оно показывает, что не все евреи поддерживали насилие и оккупацию. Некоторые, как Эйнштейн, осуждали преступления против палестинского народа. Эйнштейн видел, что действия сионистских боевиков приведут к катастрофе — и это сбылось: Накба стала глубокой трагедией для палестинцев и продолжает отдаваться эхом до сих пор. Оно напоминает, что истинная справедливость — универсальна: великий ум мог признать зло, даже если оно шло от представителей его собственной общины.

Альберт Эйнштейн — не "еврейский антисемит", а еврей, глубоко преданный гуманизму, справедливости и мирному сосуществованию. Его письмо — это крик разочарования и предостережение: не идти путём террора, не превращать мечту в кошмар. Для мусульман Палестины и всей Уммы это может быть напоминанием, что не весь Запад, не все евреи — враги, и что истинная борьба за Палестину должна идти рука об руку с нравственностью, мудростью и ясным пониманием истории.

Британская политика, например (Декларация Бальфура 1917 года) привела к росту напряжённости между еврейскими поселенцами и коренными палестинцами, что в итоге вылилось в насилие и этнические чистки. Эйнштейн прямо называет вторыми виновниками будущей катастрофы террористические организации, вышедшие из еврейской среды. Он имеет в виду такие группировки, как: Иргун (под руководством Менахема Бегина), Лехи (банда Штерна), Хагана (хотя позже она стала основой армии "Израиля"). Эти организации совершали теракты против британских властей и палестинских арабов, включая резню в Дейр-Ясине (1948), которая стала одним из ключевых событий Накбы.

Почему Эйнштейн отказывается от связей с ними?

Эйнштейн, будучи евреем, выступал за мирное сосуществование с арабами и против насильственного создания еврейского государства. Он считал, что: Террор подрывает моральные основы сионизма. Изгнание палестинцев – это преступление. Сотрудничество с экстремистами неприемлемо для честных людей. В другом письме (1946) он даже назвал Бегина "фашистом", сравнивая его методы с нацистскими.

Эйнштейн не был "антисемитом", но он был против преступлений, совершаемых от имени евреев. Его письмо – это напоминание о том, что справедливость должна быть выше национализма, и что палестинцы стали жертвами не только британского колониализма, но и радикального сионизма. Для уммы это урок: истинная борьба – за правду, а не против народа. И сегодня важно разоблачать преступления "Израиля", опираясь не только на мусульманские, но и на еврейские, христианские и гуманистические голоса, которые выступают против оккупации.

Для мусульманского мира это письмо может быть воспринято как свидетельство того, что даже среди еврейской интеллигенции были люди, которые осуждали насилие и несправедливость. Эйнштейн выступает за мирное сосуществование и взаимное уважение, что соответствует исламским принципам справедливости и мира. Однако важно помнить, что Эйнштейн писал это письмо в конкретный исторический момент, и его слова нельзя рассматривать вне контекста. Он не отрицал право евреев на самоопределение, но одновременно настаивал на том, чтобы это право реализовывалось мирным путем, без ущерба для прав других народов, включая палестинцев...

Albert Einstein's letter about the future catastrophe in Palestine...

Albert Einstein's letter of April 10, 1948, is a powerful moral statement made during an extremely tense historical moment, just a month before the proclamation of the Zionist entity "Israel." To fully understand the meaning of this letter, especially for Muslims in Palestine and the broader Ummah, it’s important to consider the context, Einstein’s personality, and his views on Zionism, violence, and justice.

Einstein’s letter reflects his deep concern about the conflict in Palestine and its potential consequences for both Jewish and Arab populations in the region. He points out that he holds the British responsible for the catastrophe that could occur in Palestine. This is because Britain controlled Palestine at the time and made decisions that affected the fate of the region.

Einstein also criticizes certain Jewish groups that used violence to achieve their goals. He refers to them as "deceived and criminal people," indicating his condemnation of violence and terrorism, regardless of where it originates. At the end of the letter, Einstein states that he does not wish to have any connection with these groups, underscoring his moral principles and unwillingness to support violence.

For Muslims in Palestine and the broader Muslim community, this letter can serve as a reminder that the conflict in the region has complex roots and that not all Jews support violence or actions that lead to the suffering of others. Einstein, as a scientist and humanist, opposes violence and calls for accountability for actions that may lead to catastrophe. Thus, his letter can be seen as a call for peace and understanding, as well as a critique of those who use violence to achieve political goals.

The letter was written a month before the Nakba disaster — the mass expulsion of more than 700,000 Palestinians during the creation of "Israel" in May 1948. This period was characterized by extreme tension in Palestine: Jewish armed groups were gaining strength, attacks occurred, including on peaceful Arab settlements, and conflicts between Arabs and Jews, as well as between Jews and British mandate authorities, intensified.

Albert Einstein wrote the letter to Shepard Rifkin, executive director of the organization "American Friends of Fighters for the Freedom of Israel." This organization supported the radical Zionist movement Irgun (Etzel), also known as "fighters," which used terrorist tactics against the British and Arabs. The leader of Irgun — Menachem Begin — later became the Prime Minister of "Israel."

What does Einstein say in the letter? “When the catastrophe in Palestine occurs, the British will be the first to blame, and secondly, the terrorists from our own Jewish ranks. I do not want to have anything to do with these deceived and criminal people.” Einstein predicts the tragedy that, in his view, is inevitable if violence continues. This is a direct critique of Irgun and Lehi (groups that carried out violent acts). Einstein, as a Jew, distances himself from radical and militant Jews, considering their actions not only morally unacceptable but also harmful to the entire Jewish people.

Was Einstein an anti-Semite? Absolutely not. Einstein was a Jew, proud of his culture and heritage, who supported the establishment of a Jewish home in Palestine but condemned violence, militarism, and especially radical Zionism, which rejected compromise and acted through terror. He publicly advocated for the rights of Arabs in Palestine and proposed peaceful coexistence. Moreover, in 1948, he refused to become the first President of "Israel," although he was offered the position, as he disagreed with the direction of the new state’s policies.

This letter is important because it shows that not all Jews supported violence and occupation. Some, like Einstein, condemned crimes against the Palestinian people. Einstein foresaw that the actions of Zionist militants would lead to catastrophe — and it came true: the Nakba became a profound tragedy for Palestinians and its echoes continue to this day. It reminds us that true justice is universal: a great mind could recognize evil, even when it came from members of his own community.

Albert Einstein was not a "Jewish anti-Semite" but a Jew deeply devoted to humanism, justice, and peaceful coexistence. His letter is a cry of disappointment and warning: not to tread the path of terror, not to turn a dream into a nightmare. For Muslims in Palestine and the entire Ummah, this can be a reminder that not all Westerners or Jews are enemies, and that the true struggle for Palestine must go hand in hand with morality, wisdom, and a clear understanding of history.

British policy, such as the Balfour Declaration of 1917, led to rising tensions between Jewish settlers and indigenous Palestinians, which eventually erupted into violence and ethnic cleansing. Einstein directly names the second culprits of the impending catastrophe as terrorist organizations emerging from Jewish circles. He refers to groups such as Irgun (led by Menachem Begin), Lehi (the Stern Gang), and Haganah (which later became the basis of the Israeli army). These organizations carried out terrorist attacks against British authorities and Palestinian Arabs, including the massacre at Deir Yassin (1948), one of the key events of the Nakba.

Why does Einstein refuse to associate with them?

Einstein, being Jewish, advocated for peaceful coexistence with Arabs and opposed the forcible creation of a Jewish state. He believed that: Terrorism undermines the moral foundations of Zionism. The expulsion of Palestinians is a crime. Collaboration with extremists is unacceptable for honest people. In another letter (1946), he even called Begin a "fascist," comparing his methods to Nazi practices.

Einstein was not an "anti-Semite," but he opposed crimes committed in the name of Jews. His letter is a reminder that justice must be above nationalism, and that Palestinians became victims not only of British colonialism but also of radical Zionism. For the Ummah, this is a lesson: the true struggle is for truth, not against a people. And today it is important to expose Israel's crimes, relying not only on Muslim voices but also on Jewish, Christian, and humanistic voices that oppose occupation.

For the Muslim world, this letter may be seen as evidence that even among Jewish intellectuals there were people who condemned violence and injustice. Einstein advocates for peaceful coexistence and mutual respect, which aligns with Islamic principles of justice and peace. However, it is important to remember that Einstein wrote this letter in a specific historical context, and his words cannot be considered outside of it. He did not deny the right of Jews to self-determination but simultaneously insisted that this right should be exercised peacefully, without harming the rights of other peoples, including Palestinians.

Albert Einstein'ın Filistin'deki gelecekteki felaketle ilgili mektubu...

Albert Einstein'ın 10 Nisan 1948 tarihli mektubu, Siyonist varlığın "İsrail" ilanından sadece bir ay önce yazıldığı için tarihsel olarak son derece gergin bir dönemde yapılan güçlü bir ahlaki beyandır. Bu mektubun anlamını, özellikle Filistin'deki Müslümanlar ve daha geniş Ummet için tam olarak anlamak için, mektubun bağlamını, Einstein'ın kişiliğini ve Siyonizm, şiddet ve adalet hakkındaki görüşlerini dikkate almak önemlidir.

Einstein’ın mektubu, bölgedeki Yahudi ve Arap halkları için Filistin çatışmasının potansiyel sonuçlarına ilişkin derin kaygılarını yansıtır. O, İngilizleri Filistin'de gerçekleşebilecek felaketten sorumlu tutar. Bunun nedeni, o dönemde İngiltere'nin Filistin'i kontrol etmesi ve bölgenin kaderini etkileyen kararlar almasıdır.

Einstein ayrıca hedeflerine ulaşmak için şiddet kullanan belirli Yahudi gruplarını da eleştirir. Onları "aldatılmış ve suçlu insanlar" olarak adlandırarak, kökeni ne olursa olsun şiddeti ve terörizmi mahkûm eder. Mektubun sonunda Einstein, bu gruplarla hiçbir bağlantısı olmasını istemediğini belirtir, bu da şiddet desteklemeyen ahlaki prensiplerini vurgular.

Filistin'deki Müslümanlar ve daha geniş Müslüman topluluk için bu mektup, bölgedeki çatışmanın karmaşık köklere sahip olduğunu ve tüm Yahudilerin şiddet veya başkalarının acı çekmesine yol açan eylemleri desteklemediğini hatırlatır. Einstein, bilim insanı ve insancıl biri olarak şiddete karşı çıkıyor ve felakete yol açabilecek eylemlerden sorumluluk çağrısında bulunuyor. Böylece, mektubu barış ve anlayış çağrısı olarak görülebilir ve aynı zamanda siyasi amaçlar için şiddet kullananları eleştiren bir ses olarak değerlendirilebilir.

Mektup, Mayıs 1948'de "İsrail" kurulurken yaşanan Nakba felaketinden — yani 700.000'den fazla Filistinlinin toplu şekilde sürgün edilmesinden — bir ay önce yazılmıştı. Bu dönem, Filistin'de aşırı gerilimle karakterize ediliyordu: Yahudi silahlı gruplar güçleniyor, Arap sakin yerleşimlere saldırılar yapılıyordu ve Araplar ile Yahudiler arasında, Yahudiler ile İngiliz mandası yetkililer arasında çatışmalar artıyordu.

Albert Einstein, mektubu "Amerikan Fighters for the Freedom of Israel Derneği"nin yönetici direktörü Shepard Rifkin'e yazdı. Bu kuruluş, İngilizlere ve Araplara karşı terör taktikleri kullanan radikal Siyonist hareket Irgun'u (Etzel) destekliyordu. Irgun'un lideri — daha sonra "İsrail" Başbakanı olan Menachem Begin'di.

Peki Einstein mektupta ne diyor? "Filistin'de felaket gerçekleştiğinde, ilk suçlu İngilizler olacaktır, ikinci suçlular ise kendi Yahudi sıralarımızdaki teröristlerdir. Ben bu aldatılmış ve suçlu insanlarla hiçbir ilişkim olmasını istemiyorum." Einstein, şiddet devam ettiği takdirde kaçınılmaz gördüğü trajediye işaret ediyor. Bu, Irgun ve Lehi'ye (şiddet eylemleri gerçekleştiren gruplar) doğrudan bir eleştiridir. Einstein, Yahudi olarak kendini radikal ve militan Yahudilerden uzaklaştırır, bu eylemleri yalnızca ahlaken kabul edilemez değil, aynı zamanda tüm Yahudi halkı için zararlı görür.

Einstein anti-Semit miydi? Kesinlikle hayır. Einstein, kültüründen ve mirasından gurur duyan bir Yahudi idi, Filistin'de bir Yahudi yurdu oluşturulmasını destekliyordu ancak şiddeti, militarizmi ve özellikle uzlaşmayı reddeden ve terör yoluyla hareket eden radikal Siyonizmi mahkûm ediyordu. Ayrıca, Filistin'deki Arapların haklarını savunuyor ve barışçıl bir ortak yaşam öneriyordu. Dahası, 1948 yılında, yeni devletin politika yönüyle uyuşmadığı için "İsrail" Cumhurbaşkanlığı teklifini reddetti.

Bu mektup önemli çünkü gösteriyor ki tüm Yahudiler şiddeti ve işgali desteklemiyor. Einstein gibi bazıları, Filistinli halka karşı işlenen suçları mahkûm ediyordu. Einstein, Siyonist militanların eylemlerinin felakete yol açacağını öngördü — ve bu gerçekleşti: Nakba, Filistinliler için derin bir trajedi oldu ve bugüne kadar etkisini sürdürmektedir. Bu, bize gerçek adaletin evrensel olduğunu hatırlatır: Büyük bir zihin, kötülüğü kendi topluluğunun üyeleri tarafından yapılsa bile tanıyabilirdi.

Albert Einstein "Yahudi anti-Semit" değildi, fakat insancıllığa, adalet ve barışçıl bir yaşam sürmeye bağlı bir Yahudi'ydi. Mektubu, hayal kırıklığı ve uyarı çığlığıydı: Terör yoluna gitmemek, bir rüyayı kâbusa dönüştürmemek. Filistin'deki Müslümanlar ve tüm Ummet için bu, tüm Batılılar veya Yahudilerin düşman olmadığını hatırlatan bir mesajdır ve Filistin için gerçek mücadele, ahlak, bilgelik ve tarihin açık bir anlayışıyla el ele gitmelidir.

Britanya politikası, örneğin (1917 Balfour Deklarasyonu), Yahudi yerleşimciler ile yerli Filistinliler arasındaki gerilimi artırdı, bu da sonunda şiddet ve etnik temizliğe yol açtı. Einstein, yaklaşan felaketin ikinci suçlularını Yahudi çevrelerinden çıkan terör örgütleri olarak adlandırır. O, Irgun (Menachem Begin önderliğinde), Lehi (Stern Çetesi) ve Haganah (daha sonra "İsrail" ordusunun temeli haline geldi) gibi grupları ima eder. Bu örgütler, İngiliz yetkililere ve Filistinli Araplara karşı terör saldırıları gerçekleştirdi, bunlar arasında 1948'deki Deir Yassin katliamı da vardı ve bu, Nakba'nın anahtar olaylarından biriydi.

Einstein neden onlarla ilişki kurmaktan kaçındı?

Einstein, Yahudi olarak Araplarla barışçıl bir şekilde bir arada yaşama ve zorla bir Yahudi devleti kurulmasına karşı çıkıyordu. O şunları düşünüyordu: Terör, Siyonizmin ahlaki temellerini zayıflatır. Filistinlilerin sürülmesi bir suçu temsil eder. Dürüst insanların aşırılıkçılarla işbirliği yapması kabul edilemez değildir. Başka bir mektupta (1946), yöntemlerini Nazi uygulamalarıyla karşılaştıran Begin'i "faşist" olarak nitelendirmiştir.

Einstein "anti-Semit" değildi, ancak Yahudiler adına işlenen suçlara karşı çıkıyordu. Mektubu, adaletin milliyetçilikten üstün olması gerektiğini hatırlatır ve Filistinliler sadece İngiliz sömürgeciliğinin değil, aynı zamanda radikal Siyonizmin de kurbanları olmuştur. Ummet için bu bir ders: Gerçek mücadele hakikat içindir, bir halka karşı değildir. Bugün "İsrail"in suçlarını ortaya çıkarmak için Müslüman seslere ek olarak Yahudi, Hristiyan ve insancıl seslere de güvenmek önemlidir.

Müslüman dünyası için bu mektup, hatta Yahudi entelektüeller arasında şiddet ve adaletsizliği mahkûm eden insanların olduğunu gösteren bir kanıt olarak algılanabilir. Einstein, barışçıl bir yaşam ve karşılıklı saygı çağrısında bulunur, bu İslam adalet ve barış ilkeleriyle uyumludur. Ancak, Einstein'ın bu mektubu belirli bir tarihsel bağlamda yazdığını ve sözlerinin bu bağlam dışında değerlendirilemeyeceğini unutmamak önemlidir. O, Yahudilerin öz belirleme hakkını inkar etmedi, ancak bu hakkın, Filistinliler dahil diğer halkların haklarına zarar vermeden barışçıl bir şekilde uygulanması gerektiğini savundu.

Letra e Albert Ajnshtajnit për katastrofën e ardhshme në Palestinë...

Letra e Albert Einstein-it datë 10 Prill 1948 është një deklaratë morale e fuqishme, shkruar në një moment historik jashtëzakonisht të tensionuar, vetëm një muaj para proklamimit të entit sionist "Izrael". Për të kuptuar më thellë kuptimin e kësaj letrash, veçanërisht për muslimanët në Palestinë dhe përgjithësisht për Ummetin, është e rëndësishme të merret parasysh konteksti, personaliteti i vetë Einstein-it dhe pikëpamjet e tij mbi sionizmin, dhunën dhe drejtësinë.

Letra e Einstein-it reflekton shqetësimin e tij të thellë lidhur me konfliktin në Palestinë dhe pasojat që kjo mund të ketë për popullsinë hebreje dhe arabë të rajonit. Ai thotë se britanikët janë përgjegjës për fatkeqësinë që mund të ndodhë në Palestina. Kjo lidhet me faktin që Britania kontrollonte Palestina në atë periudhë dhe mori vendime që ndikuan në fatin e rajonit.

Einstein gjithashtu kritikon disa grupe hebreje që përdorën dhunë për të arritur qëllimet e tyre. Ai i quan ata "njerëz të mashtruar dhe kriminel", duke treguar se ai kundërshton dhunën dhe terrorizmin, pavarësisht nga burimi i tyre. Në fund të letres, Einstein thotë se nuk dëshiron të ketë asnjë lidhje me këta njerëz, duke nënvizuar parimet e tij morale dhe mospranimin e tij për dhunën.

Për muslimanët në Palestinë dhe komunitetin më të gjerë musliman, kjo letër mund të shërbejë si një kujtim se konflikti në rajon ka rrënjë të ndërlikuara dhe se jo të gjithë hebrejt mbështesin dhunën ose veprimet që sjellin vuajtje të tjerëve. Einstein, si një shkencëtar dhe humanitar, kundërshton dhunën dhe thërret për përgjegjësi për veprimet që mund të çojnë në fatkeqësi. Kështu, letër e tij mund të shihet si një thirrje për paqe dhe kuptim, si dhe një kritikë ndaj atyre që përdorin dhunën për arritjen e synimeve politike.

Letra u shkrua një muaj para katastrofës së Nakbës – deportimit masiv të mbi 700 mijë palestinezë gjatë krijimit të "Izraelit" në maj 1948. Kjo periudhë karakterizohet nga tensionet ekstreme në Palestinë: formacionet e armatosura hebreje po forcuan, ndodhën sulme, përfshirë edhe në vende të qeta arabe, dhe intensifikuan konfliktet midis arabeve dhe hebrejeve, si dhe midis hebrejeve dhe autoriteteve mandatuar britanike.

Albert Einstein e shkroi këtë letër adresuar Shephard Rifkin, drejtorit ekzekutiv të organizatës "Shoqëritë Amerikane të Luftëtarëve për Lirinë e Izraelit." Kjo organizatë ndihmoi lëvizjen sioniste radikale Irgun (Etzel), e njohur gjithashtu si "luftëtarë," që përdori taktika terroriste kundër britanikëve dhe arabeve. Lideri i Irgunit — Menaheem Begin — më vonë u bë kryeministër i "Izraelit."

Çfarë thotë Einstein në letër? “Kur do të ndodhë fatkeqësia në Palestina, britanikët do të jenë të pari të fajshëm, dhe të dytitë — terroristët nga rradhat tona hebreje. Unë nuk dua të kem asnjë lidhje me këta njerëz të mashtruar dhe kriminel.” Einstein parashikon tragedjinë që, sipas tij, është e pashmangshme nëse vazhdohet dhuna. Kjo është një kritikë e drejtpërdrejtë ndaj Irgunit dhe Lehit (grupeve që kryenin veprime të dhunshme). Einstein, si hebrej, largohet nga hebrejt radikal dhe militant, duke konsideruar veprimet e tyre jo vetëm të papranueshme moralisht, por edhe të dëmshme për të gjithë popullsinë hebreje.

A ishte Einstein anti-semite? Absolutisht jo. Einstein ishte hebrej, krenar për kulturën dhe origjinën e tij, mbështeti krijimin e një "vendbanimi hebrej" në Palestina, por kundërshti dhunën, militarizmin dhe sidomos sionizmin radikal, i cili refuzoi kompromet dhe vepronte me metoda terroriste. Ai gjithashtu publikisht mbështeti të drejtat e arabeve në Palestina dhe propozoi bashkëjetesë paqësore. Më tej, në vitin 1948, ai refuzoi të bëhet presidenti i parë i "Izraelit," megjithëse iu ofrohet ky post, pasi nuk ishte dakord me politikën e shtetit të ri.

Kjo letër është e rëndësishme sepse: Tregon se jo të gjithë hebrejt mbështesin dhunën dhe okupimin. Disa, si Einstein, kundërshtuan krimet kundër popullsisë palestineze. Einstein paralajmëronte se veprimet e militantëve sionist do të çonin në fatkeqësi — dhe kjo realizohet: Nakba bëri një tragjedi të thellë për palestinezët dhe vazhdon të ketë pasoja edhe sot. Ajo na kujton se drejtësia e vërtetë është universale: një mendje e madhe mund të njohë keqin, edhe kur vjen nga anëtarët e komunitetit të saj.

Albert Einstein nuk ishte "hebrej anti-semit" por një hebrej i devotshëm ndaj humanitarizmit, drejtësisë dhe bashkëjetesës paqësore. Letra e tij është një çështje zhgënjimi dhe paralajmëruese: të mos ndiqet rruga e terrorit, të mos shndërrohet ëndrra në një ëngrozësi. Për muslimanët në Palestinë dhe të gjithë Ummetin, kjo mund të kujtoj se jo të gjithë perëndimtarët apo hebrejt janë armiq, dhe se lufta e vërtetë për Palestinen duhet të shkojë dorë në dorë me moralitetin, urtësinë dhe një kuptim të qartë të historisë.

Politika britanike, për shembull (Deklarata e Balfourit 1917), çoi në rritjen e tensioneve midis kolonistëve hebreje dhe palestinezëve vendës, gjë që përfundimisht shpërtheu në dhunë dhe pastrime etnike. Einstein drejtpërdrejt emëron dytë të përgjegjshëm për fatkeqësinë e ardhshme si organizatat terroriste që dalën nga rradhat e hebrejeve. Ai i referohet grupeve si: Irguni (nën udhëheqjen e Menachem Begin), Lehi (Banda e Sternit), dhe Hagana (e cila më vonë u bë bazë e ushtrisë së "Izraelit"). Këto organizata kryenin sulme terroriste kundër autoriteteve britanike dhe arabeve palestinezë, duke përfshirë masakrën në Deir Yasin (1948), një nga ngjarjet kyçe të Nakbës.

Pse Einstein refuzon të lidhet me ta?

Einstein, si hebrej, mbështeti bashkëjetesën paqësore me arabët dhe kundërshtoi krijimin e forcuar të një shteti hebrej. Ai besonte se: Terrorizmi prish bazat morale të sionizmit. Deportimi i palestinezëve është një krim. Bashkëpunimi me ekstremistët është i papranueshëm për njerëz të ndershëm. Në një letër tjetër (1946), ai edhe e quajti Begin "fashist," duke krahasuar metodat e tij me praktikat naziste.

Einstein nuk ishte "anti-semit," por kundërshtoi krimet që kryheshin në emër të hebrejeve. Letra e tij është një kujtesë se drejtësia duhet të jetë mbi nacionalizëm dhe se palestinezët u bënë viktimat jo vetëm të kolonializmit britanik, por edhe të sionizmit radikal. Për Ummetin, kjo është një mësim: lufta e vërtetë është për të vërtetën, jo kundër një populli. Sot është e rëndësishme të zbulojmë krimet e "Izraelit," duke mbështetur jo vetëm zërat musliman, por edhe ato hebreje, krishtere dhe humanist, që kundërshtojnë okupimin.

Për botën myslimane, kjo letër mund të shihet si një dëshmi se edhe në mesin e intelektualëve hebreje ka pasur njerëz që kundërshtonin dhunën dhe injorancën. Einstein mbështet bashkëjetesën paqësore dhe respektin reciprok, çka përputhet me parimet islame të drejtësisë dhe paqes. Megjithatë, është e rëndësishme të kujtohet se Einstein shkroi këtë letër në një kontekst historik specifik dhe fjalët e tij nuk mund të shihen jashtë këtij konteksti. Ai nuk e mohoi të drejtën e hebrejeve për vetëpërcaktim, por në të njëjtën kohë insistoi që kjo të zbatohet në mënyrë paqësore, pa dëmtuar të drejtat e popujve të tjerë, përfshirë palestinezët.