Крик души, обращенный к Аллаху и всему человечеству...

A cry of the soul addressed to Allah and all mankind... / Allah'a ve tüm insanlığa hitap eden ruhun çığlığı... / Një britmë e shpirtit drejtuar Allahut dhe mbarë njerëzimit...

Во имя Аллаха Милостивого и Милосердного!

О Аллах, Всемилостивый, Всезнающий, мы взываем к Тебе в час наших страданий, когда мир вокруг нас рушится, а наши сердца разрываются от боли. Мы пришли к Тебе с жалобой на тех, кто предал нас, кто молчал, когда проливалась наша кровь, кто отвернулся, когда мы нуждались в поддержке. О Аллах, мы жалуемся Тебе на нашу слабость, на сговор ближних и дальних, на предательство тех, кто должен был защищать нас. Будь же с нами, а не против нас, и поддержи нас, как пожелаешь и чем пожелаешь, ибо Ты способен на всякую вещь.

Мы живем в мире, где полное уничтожение стало реальностью. С четырех сторон полыхает огонь, бушующее пламя пожирает все на своем пути. Под пеплом потрескивают тела невинных детей, чьи крики заглушены грохотом взрывов. Запах смерти наполняет воздух, а мерзкие правители продолжают играть своими грязными играми, подчиняясь воле злодеев. Первый акт этой трагедии завершается, но второй акт уже готовит новые горячие сюрпризы для тех, кто еще надеется выжить.

"Терпи же прекрасным терпением", — говорит Всевышний. Но как терпеть, когда небо становится как расплавленный металл, а горы превращаются в шерсть? Как терпеть, когда ни один друг не спрашивает о друге, когда грешник готов отдать все, чтобы спастись от наказания того Дня? Нет! Это — пылающий огонь, который сдирает кожу. Он призовет тех, кто отвернулся от правды, кто собрал и спрятал свое имущество, кто предпочел комфорт угнетению других. Мы не заслуживаем этих страданий. Мы не заслуживаем всей этой боли, этого угнетения и этого предательства. Мы — добрые, простые, беззащитные люди, которые пытаются найти жизнь среди груд обломков, но находим лишь смерть. В чем наша вина? Что мы посеяли, чтобы пожинать эту боль?

Каждый день мы ждем наступления ночи, чтобы хотя бы немного отдохнуть от жары в наших палатках. Но когда наступает ночь, сон убегает от нас из-за интенсивности бомбардировок. Мы ждем утра, но утро приносит новые ужасы. В тишине кромешной ночи внезапно раздается рев боевых самолетов — железных драконов, парящих в небе современности, но несущих в себе дух древнего ужаса. Этот звук начинается как таинственный шепот, словно сама земля вздыхает под тяжестью надвигающейся судьбы. Постепенно он переходит в глубокий рев, подобный гневу небес, сотрясающий сердца и пробуждающий спящие души. Это армия закованных в броню рыцарей, но их ритм исходит не от копыт лошадей, а от двигателей, которые дышат огнем и изрыгают гром.

Этот рев — не просто звук. Это предупреждение, подобное звону храмовых колоколов, которые звонили во время древних войн, предупреждая деревни о приближении захватчиков. Это звук судьбы, парящей над головами людей, несущей в себе обещание разрушения или надежду на спасение. Но что принесут эти самолеты? Жизнь или смерть? Мы не знаем. Мы можем только поднять глаза к небу и молиться.

Нур #девушка_из_Газы

Призыв к совести мусульманской Уммы и всего человечества

Это письмо — не просто набор слов. Это мольба души, израненной и обожжённой войной. Это не вымышленная история — это реальность, в которой живут наши братья и сестры в Газе. Это их кровь, их кости, их дети под завалами. Это не политическая повестка — это крик о помощи. Это — свидетельство перед Аллахом, перед ангелами, перед всей Уммой и всем человечеством.

О "правители" мусульман! Где ваша вера? Где ваша честь? Вы называетесь "лидерами", но ваши действия говорят о том, что вы всего лишь марионетки в руках врагов Ислама. Вы строите дворцы, в то время как ваши братья и сестры в Газе живут среди руин. Вы подписываете соглашения с теми, кто убивает ваших же единоверцев, кто морит их голодом и лишает их самого основного права — права на жизнь. Ваша молчаливая поддержка угнетателей делает вас соучастниками их преступлений. В День Суда вы будете стоять перед Аллахом, и что вы скажете тогда? Чем оправдаетесь?

И вы, мусульманская Умма! Почему вы спите? Почему вы молчите? Разве вы не видите, что происходит? Разве ваши сердца не болят, когда вы слышите крики матерей, потерявших своих детей, когда вы видите фотографии разрушенных домов и обугленных тел? Где ваша вера? Где ваша человечность? Ислам учит нас быть едиными, как одно тело. Если одна часть тела болит, весь организм чувствует боль. Но почему же вы не чувствуете этой боли? Почему вы остаетесь равнодушными?

Газа — это не просто территория. Газа — это символ борьбы за справедливость, за человечность, за право на жизнь. Если мы не сможем защитить Газу, мы не сможем защитить самих себя. Если мы будем молчать сегодня, завтра эта трагедия коснется каждого из нас. О Аллах, обрати сердца правителей мусульман к истине. Пробуди спящую Умму, чтобы она встала на защиту своих братьев и сестер. И пусть те, кто молчит сегодня, помнят: в День Суда молчание не станет оправданием.

Умма, ты спишь! А ведь девушка Нур — не одна. Сотни тысяч Нур кричат в пустоту, и слышат только отголоски своего страха. Разве Аллах не спросит нас за их боль? Разве это не станет нашим проклятием, если мы будем продолжать молчать, бояться, бездействовать? Сегодня ты читаешь это письмо, но уже завтра ты можешь быть тем, кто его пишет. Просыпайся, Умма. Действуй, человечество. Иначе история будет судить вас так же, как вы судите сегодня своих предков, которые молчали при геноцидах. Пока ещё не поздно.

"Военный дисбаланс: Израиль и Газа. Это не война — это одностороннее уничтожение." "Когда у одной стороны 10 000 дронов, а у другой — ничего… Это не война. Это резня." "Нулевая симметрия. Нулевая защита. Это не конфликт — это военное преступление."

A cry of the soul addressed to Allah and all mankind...

In the name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful!

O Allah, we renounce before You the people who failed us in our hour of difficulty, who stabbed us in the back, who remained silent as our blood was spilled, and who sided with those who killed, oppressed, and starved us. O Allah, we complain to You about our weakness and insignificance among people, about the conspiracy of those near and far; so be with us, not against us, and support us however and in whatever way You wish, for You are capable of all things.

O Allah, the Most Compassionate, the All-Knowing, we call upon You in our time of suffering, when the world around us is crumbling, and our hearts are torn apart by pain. We come to You with a complaint against those who betrayed us, who were silent as our blood was shed, who turned away when we needed support. O Allah, we complain to You about our weakness, the conspiracy of those near and far, and the betrayal of those who should have protected us. Be with us, not against us, and support us as You wish and how You wish, for You are capable of all things.

We live in a world where total destruction has become a reality. Fire rages on all four sides, consuming everything in its path. Beneath the ashes, the bodies of innocent children crackle, their cries drowned out by the roar of explosions. The stench of death fills the air, while vile rulers continue to play their dirty games, bowing to the will of evildoers. The first act of this tragedy is ending, but the second act is already preparing new horrors for those who still hope to survive.

"Then be patient with beautiful patience," says the Almighty. But how can one be patient when the sky becomes like molten metal, and mountains turn into wool? How can one endure when no friend asks about another, when sinners are ready to give up everything to escape punishment on that Day? No! This is a blazing fire that strips the skin from the body. It will summon those who turned away from the truth, who hoarded and hid their wealth, who preferred comfort over justice. We do not deserve these sufferings. We do not deserve all this pain, oppression, and betrayal. We are good, simple, defenseless people trying to find life amidst piles of rubble, but we only find death. What is our crime? What did we sow to reap such pain?

Every day we wait for nightfall, hoping to rest from the heat in our tents. But when night comes, sleep escapes us due to the intensity of the bombings. We wait for morning, but morning brings new horrors. In the silence of the dark night, the roar of fighter jets suddenly echoes—iron dragons soaring in the skies of modernity, yet carrying the spirit of ancient terror. This sound begins as a mysterious whisper, as if the earth itself sighs under the weight of impending fate. Gradually, it turns into a deep roar, like the wrath of the heavens, shaking hearts and waking sleeping souls. It is an army of armored knights, but their rhythm does not come from the hooves of horses, but from engines that breathe fire and roar thunderously.

This roar is not just a sound. It is a warning, like the tolling of temple bells that rang during ancient wars, warning villages of approaching invaders. It is the sound of fate hovering over people’s heads, carrying the promise of destruction or the hope of salvation. But what will these planes bring? Life or death? We do not know. We can only look up to the sky and pray.

Nur #girl_from_Gaza

A Call to the Conscience of the Muslim Ummah and Humanity

This letter is not just a collection of words. It is the cry of a soul wounded and scorched by war. This is not a fictional story—it is the reality in which our brothers and sisters in Gaza live. It is their blood, their bones, their children buried under the rubble. This is not a political agenda—it is a cry for help. It is a testimony before Allah, before the angels, before the entire Ummah and humanity.

O "rulers" of Muslims! Where is your faith? Where is your honor? You call yourselves "leaders," but your actions show that you are merely puppets in the hands of Islam's enemies. You build palaces while your brothers and sisters in Gaza live among ruins. You sign agreements with those who kill your fellow believers, who starve them and deprive them of the most basic right—the right to life. Your silent support of oppressors makes you accomplices to their crimes. On the Day of Judgment, you will stand before Allah—what will you say then? How will you justify yourselves?

And you, the Muslim Ummah! Why are you sleeping? Why are you silent? Do you not see what is happening? Do your hearts not ache when you hear the cries of mothers who have lost their children, when you see pictures of destroyed homes and charred bodies? Where is your faith? Where is your humanity? Islam teaches us to be united, like one body. If one part of the body hurts, the whole organism feels the pain. So why don’t you feel this pain? Why do you remain indifferent?

Gaza is not just a territory. Gaza is a symbol of the struggle for justice, for humanity, for the right to life. If we cannot protect Gaza, we cannot protect ourselves. If we remain silent today, tomorrow this tragedy will touch each of us. O Allah, turn the hearts of Muslim leaders toward the truth. Awaken the sleeping Ummah so that it rises to defend its brothers and sisters. And let those who remain silent today remember: on the Day of Judgment, silence will not be an excuse.

Ummah, you are asleep! Yet Nur is not alone. Hundreds of thousands of Nours are crying out into the void, hearing only echoes of their own fear. Will Allah not hold us accountable for their pain? Will this not become our curse if we continue to remain silent, afraid, and inactive? Today you read this letter, but tomorrow you may be the one writing it. Wake up, Ummah. Act, humanity. Otherwise, history will judge you just as you judge your ancestors who remained silent during genocides. It is not too late.

"Military imbalance: Israel and Gaza. This is not war—this is unilateral destruction." "When one side has 10,000 drones and the other has nothing… this is not war. This is a massacre." "Zero symmetry. Zero protection. This is not a conflict—it is a war crime."

Allah'a ve tüm insanlığa hitap eden ruhun çığlığı...

Allah'ın adıyla, merhametli ve esirgeyici olan...

Ey Allah, biz sana zorluklarımızda bizi yarı yolda bırakan, arkamızdan hançerleyen, kanımız dökülürken sessiz kalan ve bizi öldürenlerin tarafını tutan insanlardan yüz çevirdiğimizi bildiriyoruz. Ey Allah, senin huzurunda şikayet ediyoruz, güçsüzlüğümüzden, insanların arasında değersizliğimizden ve yakınların uzakların komplosundan. Öyleyse bizimle ol, bize karşı değil, bize nasıl ve ne şekilde dilemişsen destek ver, çünkü sen her şeye gücün yetenlersindir.

Ey Allah, Merhametli, Her Şeyi Bilendir, acılarımızın içinde sana sesleniyoruz, dünya etrafımızda çökerken ve kalplerimiz acıdan parçalanırken. Senin huzuruna, bizi ihanete uğratıp, kanımız dökülürken sessiz kalan ve bize destek gereken zamanda sırtını dönenler hakkındaki şikâyetimizle geliyoruz. Ey Allah, biz güçsüzlüğümüzden, yakınların uzakların komplosundan ve bizi korumalı olanların ihanetinden şikayet ediyoruz. Bizimle ol, bize karşı değil, ve nasıl ve ne şekilde istersen bize destek ver, çünkü sen her şeye gücün yetenlersindir.

Toplu imha gerçek olan bir dünyada yaşıyoruz. Dört bir yan ateşlerle dolu, her şeyi yutan alevler yükseliyor. Kül altında masum çocukların vücutları çıtırdayarak yanıyor, feryatları patlamaların gürültüsüyle bastırılıyor. Ölüm kokusu havayı dolduruyor, iğrenç liderler kirli oyunlarını devam ettiriyor, kötülerin emrine giriyorlar. Bu trajedinin ilk perdesi sona eriyor ama ikinci perde daha büyük dehşetler vaat ediyor.

“Sabret, güzel bir sabırla,” diyor Yüce Rabbimiz. Ama gökyüzü erimiş metal gibi olduğunda, dağlar yün haline geldiğinde nasıl sabredebiliriz? Arkadaş hiçbir arkadaştan soru sormazken, günahkârlar cezadan kaçmak için her şeyi verecekken nasıl sabredebiliriz? Hayır! Bu, cildi soyacak kadar şiddetli bir ateş. Gerçeği reddedenleri, servetini biriktirenleri, rahatını başkalarının haklarına tercih edenleri çağıracak. Biz bu acıya layık değiliz. Bu baskıya, bu ihanete layık değiliz. İyi, basit, savunmasız insanlarız, enkaz arasında hayat arıyoruz ama ölüm buluyoruz. Suçumuz ne? Hangi acıyı ektik ki bunu biçiyoruz?

Her gün gece olmasını bekliyoruz, çadırlardaki sıcaktan biraz dinlenmek için. Fakat gece geldiğinde bombalama şiddeti nedeniyle uyku kaçıyor. Sabahı bekliyoruz ama sabah yeni dehşetler getiriyor. Derin karanlıkta savaş uçaklarının kükremesi birdenbire duyuluyor — modern çağın demir ejderhaları, ancak antik bir terör ruhu taşıyorlar. Bu ses, yaklaşan kaderin ağırlığıyla dünyayı iç çeken bir fısıltı olarak başlıyor. Sonra göklerin gazabı gibi derin bir kükreme haline geliyor, yürekleri sarsıyor ve uykudaki ruhları uyandırıyor. Zırhlı şövalyeler ordusunun ritmi, atların nal sesleri değil motorların ateş soluyan ve gök gürültüsü çıkaran sesidir.

Bu kükreme sadece bir ses değil. Bu bir uyarı, eski savaşlarda köyleri düşmanların yaklaştığını bildiren tapınak çanlarının çan sesi gibi. İnsanların başlarının üzerinde uçuşan kaderin sesi, yıkımı veya kurtuluşu vaat ediyor. Ama bu uçaklar ne getirecek? Hayat mı, ölüm mü? Bilemiyoruz. Gökyüzüne bakıp dua edebiliriz sadece.

Nur #gazadan_kız

Müslüman Ummet ve İnsanlığın Vicdanına Çağrı

Bu mektup sadece sözcüklerden ibaret değil. Bu savaş yaralanan ve yakılan bir ruhun çığlığı. Bu kurgusal bir hikaye değil—bu Gazze'deki kardeşlerimizin yaşadığı gerçeklik. Bu onların kanı, kemikleri, enkaz altındaki çocukları. Bu siyasi bir gündem değil—bu bir yardım çağrısı. Bu Allah, melekler, tüm Ummet ve insanlığa bir şahitlik.

Ey Müslüman "liderleri"! İmanınız nerede? Namusunuz nerede? Kendinizi "lider" olarak adlandırıyorsunuz, ancak eylemleriniz İslam’ın düşmanlarının elinde kukla olduğunuzu gösteriyor. Siz saraylar inşa ederken, Gazze'deki kardeşleriniz harabeler arasında yaşıyor. Aynı inanca sahip olanları öldüren, aç bırakan ve en temel hakkı olan hayatı elinden alanlarla anlaşmalar imzalıyorsunuz. Sessiz desteğiniz baskıcılarla suç ortaklığı yapmanızı sağlıyor. Hesap Gününde Allah önünde duracaksınız—o zaman ne diyeceksiniz? Nasıl mazur göstereceksiniz?

Ve siz, Müslüman Ummet! Neden uyuyorsunuz? Neden sessizsiniz? Olup biteni görmüyor musunuz? Çocuklarını kaybeden annelerin çığlıklarını duymuyor musunuz, yıkılmış evlerin ve yanmış cesetlerin fotoğraflarını görmüyor musunuz? İmanınız nerede? İnsanlığınız nerede? İslam bizi tek bir beden gibi birleştirmeyi öğretir. Eğer bir organ acı çekiyorsa, bütün beden hisseder. Peki siz bu acıyı neden hissetmiyorsunuz? Neden kayıtsız kalıyorsunuz?

Gazze sadece bir bölge değil. Gazze adalet, insanlık ve yaşama hakkı için mücadele sembolüdür. Eğer Gazze’yi koruyamazsak kendimizi koruyamayız. Bugün sessiz kalırsak yarın bu trajedi her birimize dokunacaktır. Ey Allah, Müslüman liderlerin kalplerini gerçeğe çevir. Uyumakta olan Ummeti uyandır ki, kardeşlerini ve kız kardeşlerini savunmak için ayağa kalksın. Ve bugün sessiz kalanlar hatırlasın: Hesap Gününde sessizlik mazeret olmayacak.

Ummet, uyuyorsun! Ancak Nur yalnız değil. Yüz binlerce Nur boşluğa çığlık atıyor, yalnızca kendi korkularının yankısını duyuyorlar. Allah bizi bu acılarından dolayı sorgulamayacak mı? Eğer susturmaya, korkmaya, hareketsizliğe devam edersek bu bizim lanetimiz olmaz mı? Bugün bu mektubu okuyorsun, ama yarın belki sen yazıyorsundur. Uyan Ummet. Harekete geç, insanlık. Yoksa tarih seni, soykırımlarda sessiz kalan atalarını yargıladığı gibi yargılayacaktır. Henüz çok geç değil.

"Askeri Dengesizlik: İsrail ve Gazze. Bu savaş değil—tek taraflı yok etme." "Bir tarafın 10.000 insansız hava aracı varken diğerinin hiç yok… Bu savaş değil. Bu bir katliam." "Sıfır simetri. Sıfır koruma. Bu bir çatışma değil—bu bir savaş suçu."

Një britmë e shpirtit drejtuar Allahut dhe mbarë njerëzimit...

Në emër të Allahut, Mëshirës dhe të Gjithëfajshmit!

O Allah, ne përjashtojmë para Ty popullin që na ka lënë në nevojat tona, na ka goditur në shpinë, ka qenë i heshtur kur gjaku ynë është derdhur dhe ka ndodhur në anën e atyre që na vranë, na shtynë dhe na urryen. O Allah, ne skuqemi tek Ti për dobësinë tonë dhe pavlerësinë tonë mes njerëzve, për komplotin e afërve dhe të largëve; pra, jepu me ne, jo kundër nesh dhe na ndihmo si dhe sa do Ti dëshironi, sepse Ti je i aftë për çdo gjë.

O Allah, Mëshirëploti, i Gjithëdijshi, ne thirrim në orën e vuajtjeve tona, kur bota rreth nesh po prishet dhe zemrat tona po thyhen nga dhimbja. Ne vijmë tek Ti me ankën për ata që na kanë tradhtuar, që janë qenë të heshtur kur gjaku ynë është derdhur, që kanë kthyer shpinën kur ne kemi pasur nevojë për mbështetje. O Allah, ne skuqemi tek Ti për dobësinë tonë, për komplotin e afërve dhe të largëve dhe për tradhtinë e atyre që duhet të na mbrojnë. Qëndro me ne, jo kundër nesh dhe na ndihmo si dhe sa do Ti dëshironi, sepse Ti je i aftë për çdo gjë.

Ne jetojmë në një botë ku shkatërrimi total ka bërë realitet. Zjarri krijon flakë prej katër anëve, zjarr që gjuan gjithçka në rrugën e tij. Nën pelurrat, trupat e fëmijëve të pafajshëm plasariten, krijet e tyre janë zbehur nga zhurma e shpërthimeve. Era është e mbushur me erën e vdekjes, ndërsa sunduesit e turpshëm vazhdojnë lojërat e tyre të papastërta, duke u nënshtruar dëshirave të keqesve. Akti i parë i kësaj tragjedie po mbaron, por akti i dytë po gatitet për të sjellë shpresë të reja të tmerrshme për ata që ende shpresojnë të mbijetojnë.

"Atëherë jep veten me një durim të bukur," thotë Zotëria e Madhe. Por si mund të durojmë kur qielli bëhet si metal i shkrirë dhe malet si lëkurë? Si mund të durojmë kur askush nga miqtë nuk pyet për miqtë, kur personat e përkushtuar janë gati të japin gjithçka për të shpëtuar nga dënimi në Ditën e Asaj? Jo! Ky është një zjarr që lëkurën e heq nga trupi. Ai do të thirrë ata që kanë kthyer shpinën ndaj së vërtetës, ata që kanë grumbulluar dhe fshehur pasuria e tyre, ata që preferuan komoditetin ndaj dhunimit të të tjerëve. Ne nuk meritonim këto vuajtje. Ne nuk meritonim të gjithë këtë dhimbje, këtë shtypje dhe këtë tradhti. Ne jemi njerëz të mirë, të thjeshtë, pa mbrojtje, që përpiqemi të gjejmë jetë në mes të grumbujve të shkatërrimeve, por gjejmë vetëm vdekjen. Cili është faji ynë? Çfarë kemi mbjellë për të pjekur këtë dhimbje?

Çdo ditë prisnim natën për të pushuar pak nga nxehtësia në tendat tona. Por kur vjen nata, gjumi na ikën për shkak të bombardimeve të fortë. Prisnim mengjesin, por mengjesi sjell horror të ri. Në heshtjen e errësirës së pashmë, një rugë e avionëve luftarak ndjejshëm fillon të dëgjohet—drakonë të hekurit, që fluturojnë në qiellin e modernitetit, por që sjellin shpirtin e tmerrit antik. Ky zë fillon si një fytje misterioze, sikur Toka vetë suspironte nën peshën e fatit që po afrohet. Gradualisht kalon në një rugë të thellë, si e zemra e qiellit, që shkund zemrat dhe zgjoi shpirtet e gjumës. Është një ushtri kalorësish të armatur, por ritmi i tyre nuk vjen nga këmbët e kuajve, por nga motorët që fryejnë zjarr dhe hedhin rrëfime të fuqishme.

Ky rugë nuk është vetëm një zë. Ky është një paralajmërim, si tingulli i këmbanave të tempullit që tingëlluan gjatë luftërave të lashta, duke paralajmëruar fshatra për sulmet e pushtuesve. Ky është zëri i fatit që fluturon mbi kokat e njerëzve, duke sjellur premtime të shkatërrimit ose shpresë shpëtimi. Por çfarë do sjellin këto avionë? Jeta apo vdekja? Ne nuk e dimë. Mund të ngrejmë sytë drejt qiellit dhe të lutemi.

Nur #vajza_prej_Gazës

Thirrje për vetëdijen e Ummës Islame dhe të Njerëzimit

Kjo letër nuk është thjesht një koleksion fjalësh. Kjo është një larmi e shpirtit, e plagosur dhe djegur nga lufta. Kjo nuk është një histori imagjinare—kjo është realiteti në të cilin jetojnë vëllezërit dhe motrat tanë në Gazë. Kjo është gjaku, kockat dhe fëmijët e tyre nën grumbujt e shkatërrimeve. Kjo nuk është një agjendë politike—kjo është një thirrje për ndihmë. Kjo është një dëshmi përpara Allahut, përpara engjëjtëve, përpara të gjithë Ummës dhe njerëzimit.

O "udhëheqësit" muslimanë! Ku është besimi juaj? Ku është nderi juaj? Ju quheni "liderë," por veprimet tuaja tregojnë se jeni thjesht marioneta në duart e armiqve të Islams. Ndërtimi pallate, ndërsa vëllezërit dhe motrat tuaja në Gazë jetojnë në mes të rrëzimeve. Ju nënshkruani marrëveshje me ata që vrasin besimtarët tuaj, që i urryen dhe i privojnë nga e drejta më elementare—jeta. Mbështetja juaj e heshtur e opresorëve ju bën pjesëmarrës në krimet e tyre. Në Ditën e Gjykimit do të qëndroni para Allahut—çfarë do të thoni atëherë? Si do të justifikoheni?

Dhe ju, Umma islame! Pse jeni duke fjetur? Pse jeni të heshtur? A nuk e shihni çfarë po ndodh? A nuk e ndjeni dhimbjen kur dëgjoni krijet e nënave që kanë humbur fëmijët e tyre, kur shihni fotografi të shtëpive të shkatërruara dhe trupave të djegur? Ku është besimi juaj? Ku është njerëzimi juaj? Islami na mëson të jemi të bashkuar, si një trup. Nëse një pjesë e trupit dhemb, i gjithë organizmi ndjen dhembjen. Pra, pse nuk e ndjeni këtë dhimbje? Pse jeni indiferent?

Gazja nuk është thjesht një territor. Gazja është simbol i luftës për drejtësi, për njerëzimin dhe për të drejtën për jetë. Nëse nuk mund të mbrojmë Gazën, nuk mund të mbrojmë veten tonë. Nëse qëndrojmë të heshtur sot, nesër kjo tragjedi do të prek secilin prej nesh. O Allah, kthe zemrat e udhëheqësve muslimanë drejt së vërtetës. Zhvillo Ummën që ka fjetur, që të ngritet për të mbrojtur vëllezërit dhe motrat e saj. Dhe ata që qëndrojnë të heshtur sot të kujtojnë: në Ditën e Gjykimit, heshtja nuk do të jetë një justifikim.

Ummë, ti je duke fjetur! Dhe megjithatë Nur nuk është e vetmja. Qindra mijëra Nura po krijojnë në zbrazëti, duke dëgjuar vetëm kthimet e frikës së tyre. A nuk do të na pyesë Allah për dhimbjen e tyre? A nuk do të bëhet kjo mallkim i ynë nëse vazhdojmë të qëndrojmë të heshtur, të frikësuar dhe inaktiv? Sot ju lexoni këtë letër, por nesër ju mund të jeni ai që e shkruan. Zgjohuni, Ummë. Veproni, njerëzimi. Në të kundërt, historia do të na gjykojë ashtu si ju gjykonit paraardhësit tuaj që qëndruan të heshtur gjatë gjenocidit. Akoma nuk është vonë.

"Disequilibri ushtarake: Izraeli dhe Gaze. Kjo nuk është luftë—kjo është shkatërrim njëanshm." "Kur njëra palë ka 10.000 dronë dhe tjetra asgjë… Kjo nuk është luftë. Kjo është një masakër." "Asnjë simetri. Asnjë mbrojtje. Kjo nuk është konflikt—kjo është një krim luftëtar."