Первое, что относится к религии — это единобожие (таухид) и вероубеждение ('акыда)...
The first thing that relates to religion is monotheism and religious beliefs... / Dine atıfta bulunan ilk şey tektanrıcılık ve inançtır... / Gjëja e parë që lidhet me fenë është monoteizmi dhe besimet fetare...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Большинство людей сейчас заняты изучением вопроса «как?» и игнорируют вопрос «зачем?», поэтому можно заметить, что они плохо разбираются в вопросах искренности, зато в вопросы следования проникают до мелочей. Сейчас люди обращают своё внимание на эту сторону религии, забывая о главном — об акиде (вероубеждениях), об искренности, о единобожии. Можно обнаружить, как некоторые люди задают какой-то очень-очень простой вопрос, касающийся этого мира (дуньи): о покупке или продаже, о своём средстве передвижения и жилье, об одежде и обуви, и их сердце настолько склонилось к дунье, что они вообще не вспоминают об Аллахе. Некоторые наши современники, не замечая этого, поклоняются дунье. Они могут поклоняться ей наряду с Аллахом и не ощущать этого, поскольку, к сожалению, единобожием и акыдой не интересуются не только простые люди, но и некоторые студенты, получающие исламские знания, многие так называемые "муфтии и имамы" из духовных управлений и собраний. Это серьёзное и опасное дело. Так же будет ошибкой концентрироваться исключительно на акыде, не совершая деяния, которые Всевышний Законодатель сделал для нас защитой и оградой. Мы слышим отовсюду, что наша религия — это добрая, терпимая вера и т. д. Но, в действительности, есть опасения, что подобным положением могут воспользоваться те, кто желает сделать дозволенным некоторые запретные вещи, оправдываясь правильной акыдой. Необходимо контролировать обе эти сферы, чтобы учитывался и вопрос «почему?», и вопрос «как?».
Первое, что относится к религии — это единобожие и акыда. Также человеку нужно узнавать, как именно приобретать знание и из каких источников его черпать. Для начала пусть он изучит то, что абсолютно ясно и определённо, а затем переходит к вопросам нововведений и сомнений, чтобы с помощью той чистой акыды, которую он ранее изучил, опровергнуть их и разъяснить. Пусть источником его знания будет Книга Аллаха и Сунна Его посланника ﷺ, затем слова сподвижников (да будет доволен ими Аллах), слова и мнения имамов, которые жили после них — из числа табиинов и их последователей, а потом слова знающих, достойных доверия ученых, особенно Шейх аль-исляма Ибн Теймии и его ученика Ибн аль-Каййима, да пребудет над ними и над остальными мусульманами и их имамами милость и довольство Аллаха. См. «Фетвы по столпам Ислама» шейха Ибн Усеймина, вопрос 60.
Вывод: человеку нужно изучать единобожие и акыду, чтобы знать, Кто его Создатель, Которому он поклоняется, обладать убеждённостью в именах Аллаха, Его атрибутах и действиях, знать о Его законоположениях, связанных с бытием и законом, знать о Его мудрости, о тайнах Его шариата и творения, чтобы не заблудиться самому и не ввести в заблуждение других. Из-за того, с Кем связано единобожие, оно является самой благородной наукой. Ученые назвали ее «аль-фикх аль-акбар» («величайший фикх»), а Пророк ﷺ сказал: «Аллах приводит к понимаю религии того, кому желает блага». Аль-Бухари (71), Муслим (1037).
Это назидание затрагивает глубокие аспекты духовной жизни человека, особенно в контексте исламского вероучения. Оно поднимает важные вопросы о балансе между внешними проявлениями религии и внутренней искренностью, между практическими действиями и пониманием их смысла. Давайте разберём это подробнее:
1. Вопрос «как?» vs. вопрос «зачем?»
«Как?» — это вопрос о методах, правилах и технической стороне выполнения религиозных предписаний. Например, как правильно совершать намаз, как соблюдать пост, как выплачивать закят, как заключать торговые сделки в соответствии с шариатом. Люди часто сосредотачиваются на этих деталях, стремясь к точности в исполнении обрядов.
«Зачем?» — это вопрос о цели, смысле и искренности. Почему мы совершаем эти действия? Ради чего мы поклоняемся Аллаху? Каково наше намерение (ният)? Этот вопрос касается внутреннего состояния человека, его веры и осознанности.
Проблема, о которой говорится в назидании, заключается в том, что многие люди уделяют чрезмерное внимание внешним аспектам религии, забывая о внутренней сути. Они могут досконально знать, как совершать обряды, но при этом их сердца остаются далёкими от искренности и понимания смысла поклонения.
2. Искренность (ихлас) и единобожие (таухид)
Искренность — это основа всех благих дел в исламе. Всевышний Аллах принимает только те деяния, которые совершены искренне ради Него. Если человек выполняет религиозные предписания ради показухи, одобрения людей или иных мирских целей, его действия теряют духовную ценность.
Единобожие — это фундамент исламской веры. Оно означает признание того, что только Аллах достоин поклонения, и никакие другие силы или объекты не могут быть объектами обожествления. Однако, как упоминается в назидании, некоторые люди, сами того не замечая, начинают поклоняться мирским благам (дунье), ставя их на один уровень с Аллахом или даже выше.
3. Опасность чрезмерной привязанности к дунье
Дунья — это мирская жизнь, которая является временной и преходящей. В исламе не запрещено стремиться к благам этого мира, но они не должны становиться главной целью жизни. Когда человек полностью погружается в заботы о мирском (деньгах, имуществе, статусе), он забывает о своей истинной цели — поклонении Аллаху и подготовке к вечной жизни (Ахирата).
В назидании подчёркивается, что некоторые люди настолько увлечены мирскими вопросами (покупками, продажами, бытовыми делами), что забывают о духовной стороне жизни. Это приводит к тому, что их сердца становятся привязанными к дунье, а не к Аллаху.
4. Проблема поверхностного понимания религии
В назидании упоминается, что даже те, кто изучает исламские науки или занимает высокие религиозные должности (муфтии, имамы), иногда пренебрегают вопросами акыды (вероубеждения) и искренности. Это опасная тенденция, потому что без правильного понимания основ веры все внешние действия теряют смысл. Также поднимается вопрос о том, что некоторые люди могут использовать лозунги о «терпимости» и «доброте» ислама для оправдания запретных действий. Это искажение религии, когда акыда используется не для укрепления веры, а для оправдания грехов.
5. Баланс между акыдой и действиями
В исламе важно соблюдать баланс между верой и делами. Недостаточно просто верить в Аллаха, не совершая предписанных Им действий. Также недостаточно совершать действия без веры и искренности. Оба аспекта взаимосвязаны:
Акыда — это основа, которая определяет правильность намерений и понимание смысла поклонения.
Действия — это практическое воплощение веры, которое защищает человека от грехов и укрепляет его связь с Аллахом.
6. Рекомендации для верующих в Аллаха
Углубляться в акыду, изучать основы веры, понимать смысл единобожия и искренности. Это поможет укрепить связь с Аллахом и избежать поклонения чему-либо, кроме Него.
Соблюдать баланс, не сосредотачиваться исключительно на внешних действиях, забывая о внутреннем состоянии. Также не ограничиваться только теорией, игнорируя практическую сторону религии. Контролировать намерения и всегда проверять их, чтобы они были искренними и направленными только на довольство Аллаха.
Избегать чрезмерной привязанности к дунье. Помнить, что мирская жизнь — это временное испытание, а истинная цель — вечная жизнь в Ахирате.
7. Заключение
Это назидание напоминает нам о важности осознанности в религии. Ислам — это не просто набор ритуалов и правил, а целостная система, которая охватывает как внешние действия, так и внутреннее состояние человека. Чтобы быть истинно верующим, необходимо сочетать правильное понимание акыды с искренними и осмысленными действиями. Только так можно достичь довольства Аллаха и успеха в обоих мирах...
The first thing that relates to religion is monotheism and religious beliefs...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
Most people are now busy studying the question "how?" and ignoring the question "why?", so you can see that they are poorly versed in matters of sincerity, but they get into the details of following. Now people are turning their attention to this side of religion, forgetting about the main thing — about aqidah (beliefs), about sincerity, about monotheism. You can find some people asking some very, very simple question about this world (dunya).: about buying or selling, about their means of transportation and housing, about clothes and shoes, and their hearts are so bent on dunya that they don't think about Allah at all. Some of our contemporaries, without noticing it, worship dunya. They can worship her along with Allah and not feel it, because, unfortunately, not only ordinary people are not interested in monotheism and Aqida, but also some students who receive Islamic knowledge, many so-called "muftis and imams" from spiritual administrations and assemblies. This is a serious and dangerous matter. It would also be a mistake to focus solely on akyda, without doing the deeds that the Almighty Legislator has made for us to protect and protect. We hear from everywhere that our religion is a kind, tolerant faith, etc. But, in reality, there are concerns that such a situation may be exploited by those who wish to make certain forbidden things permissible, justifying themselves with the correct akyda. It is necessary to control both these areas so that both the question "why?" and the question "how?" are taken into account.
The first thing that relates to religion is monotheism and akyda. A person also needs to learn exactly how to acquire knowledge and from which sources to draw it. First, let him study what is absolutely clear and definite, and then move on to the issues of innovations and doubts in order to refute and clarify them with the help of the pure science that he previously studied. May the source of his knowledge be the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger, then the words of the companions (may Allah be pleased with them), the words and opinions of the imams who lived after them — from among the Tabiyins and their followers, and then the words of knowledgeable, trustworthy scholars, especially Sheikh al-Islaam Ibn Taymiyah and his disciple Ibn al-Qayyim, may the mercy and contentment of Allah be upon them and the rest of the Muslims and their imams. Cm. "Fatwas on the pillars of Islam" by Sheikh Ibn Uthaymin, question 60.
Conclusion: a person needs to study monotheism and aqeedah in order to know Who his Creator is, whom he worships, to have confidence in the names of Allah, His attributes and actions, to know about His legal provisions related to existence and law, to know about His wisdom, about the secrets of His Sharia and creation, so as not to get lost himself and not to mislead others. Because of Who monotheism is associated with, it is the most noble science. The scholars called it "al-fiqh al-Akbar" ("the greatest fiqh"), and the Prophet said: "Allah leads to the understanding of religion of those whom He wishes well."Al-Bukhari (71), Muslim (1037).
This edification touches on deep aspects of a person's spiritual life, especially in the context of the Islamic faith. It raises important questions about the balance between the outward manifestations of religion and inner sincerity, between practical actions and understanding their meaning. Let's take a closer look at this:
1. The question "how?" vs. The question is "why?"
"How?" is a question about methods, rules, and the technical side of fulfilling religious precepts. For example, how to properly perform prayer, how to observe fasting, how to pay zakat, how to conclude trade transactions in accordance with Sharia. People often focus on these details, striving for precision in the performance of rituals.
"Why?" is a question about purpose, meaning, and sincerity. Why do we do these things? Why do we worship Allah? What is our intention (niyat)? This question concerns the inner state of a person, his faith and awareness.
The problem mentioned in the edification is that many people pay excessive attention to the external aspects of religion, forgetting about the inner essence. They may know thoroughly how to perform rituals, but at the same time their hearts remain far from sincerity and understanding of the meaning of worship.
2. Sincerity (ikhlas) and Monotheism (tawhid)
Sincerity is the foundation of all good deeds in Islam. Allah Almighty accepts only those deeds that are done sincerely for His sake. If a person follows religious precepts for the sake of showing off, approving people, or other worldly goals, his actions lose their spiritual value.
Monotheism is the foundation of the Islamic faith. It means recognizing that only Allah is worthy of worship, and no other forces or objects can be objects of deification. However, as mentioned in the edification, some people, without even noticing it, begin to worship worldly goods (dunya), putting them on the same level with Allah or even higher.
3. The danger of excessive attachment to dunya
Dunya is a mundane life that is temporary and transitory. In Islam, it is not forbidden to strive for the benefits of this world, but they should not become the main goal of life. When a person is completely immersed in worldly concerns (money, possessions, status), he forgets about his true purpose — worshipping Allah and preparing for eternal life (Ahirat).
The edification emphasizes that some people are so passionate about mundane matters (shopping, sales, household chores) that they forget about the spiritual side of life. This leads to the fact that their hearts become attached to dunya, and not to Allah.
4. The problem of a superficial understanding of religion
The edification mentions that even those who study Islamic sciences or hold high religious positions (muftis, imams) sometimes neglect the issues of aqeedah (faith) and sincerity. This is a dangerous trend, because without a proper understanding of the fundamentals of faith, all external actions lose their meaning. The issue is also raised that some people may use slogans about the "tolerance" and "kindness" of Islam to justify forbidden actions. This is a distortion of religion, when akyda is used not to strengthen faith, but to justify sins.
5. The balance between action and action
In Islam, it is important to maintain a balance between faith and deeds. It is not enough to simply believe in Allah without doing the actions prescribed by Him. It is also not enough to perform actions without faith and sincerity. Both aspects are interrelated:
Akyda is the basis that determines the correctness of intentions and understanding of the meaning of worship.
Actions are the practical embodiment of faith, which protects a person from sins and strengthens his connection with Allah.
6. Recommendations for believers in Allah
To delve into the akyda, to study the basics of faith, to understand the meaning of monotheism and sincerity. This will help strengthen the bond with Allah and avoid worshipping anything other than Him.
Maintain a balance, do not focus solely on external actions, forgetting about the internal state. Also, do not limit yourself to theory alone, ignoring the practical side of religion. To control intentions and always check them so that they are sincere and aimed only at the satisfaction of Allah.
Avoid excessive attachment to dunya. Remember that worldly life is a temporary ordeal, and the true goal is eternal life in Ahirat.
7. Conclusion
This admonition reminds us of the importance of mindfulness in religion. Islam is not just a set of rituals and rules, but an integrated system that encompasses both external actions and the inner state of a person. To be a true believer, it is necessary to combine a correct understanding of the aqeedah with sincere and meaningful actions. This is the only way to achieve the satisfaction of Allah and success in both worlds...
Dine atıfta bulunan ilk şey tektanrıcılık ve inançtır...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
Çoğu insan şu anda "nasıl?«ve "neden?" sorusunu görmezden geliyorlar.", bu nedenle samimiyet konularında iyi bir anlayışa sahip olmadıklarını, ancak takip konularına en küçük ayrıntısına kadar nüfuz ettiklerini fark edebiliriz. Şimdi insanlar dikkatlerini dinin bu tarafına çeviriyorlar, asıl şeyi unutuyorlar — akide (inançlar), samimiyet, tektanrıcılık. Bazı insanların bu dünya (dünya) ile ilgili çok, çok basit bir soru sorduklarını görebilirsiniz: satın alma veya satma, ulaşım ve barınma araçları, kıyafetleri ve ayakkabıları hakkında ve kalpleri o kadar eğildi ki, Allah'ı hiç hatırlamıyorlar. Bazı çağdaşlarımız bunu fark etmeden Dunya'ya tapıyorlar. Ne yazık ki, sadece sıradan insanlar tektanrıcılık ve akideyle ilgilenmedikleri için, ona Allah'la birlikte ibadet edebilirler ve bunu hissetmeyebilirler, aynı zamanda islami bilgi edinen bazı öğrenciler, manevi ofislerden ve cemaatlerden sözde "müftüler ve imamlar" da ilgilenmezler. Bu ciddi ve tehlikeli bir iştir. Aynı zamanda, Yüce Yasa Koyucunun bizim için koruma ve koruma yaptığı işleri yapmadan, yalnızca akıma odaklanmak da bir hata olur. Her yerden dinimizin nazik, hoşgörülü bir inanç vb. olduğunu duyuyoruz. Ancak gerçekte, bazı yasak şeylere izin vermek isteyenlerin, haklı olarak haklı çıkarak bu durumdan yararlanabileceğinden korkulmaktadır. Bu alanların her ikisini de kontrol etmek gerekir, böylece «neden?"ve soru "nasıl?».
Din ile ilgili ilk şey tektanrıcılık ve akımdır. Ayrıca, bir kişinin bilgiyi tam olarak nasıl edineceğini ve onu hangi kaynaklardan çekeceğini öğrenmesi gerekir. Öncelikle, kesinlikle açık ve kesin olanı incelemesine izin verin, sonra daha önce incelediği saf akidanın yardımıyla onları çürütmek ve açıklamak için yenilikler ve şüpheler konularına geçsin. Bilgisinin kaynağı Allah'ın Kitabı ve elçisinin Sünneti olsun, sonra yoldaşların sözleri (Allah onlardan razı olsun), onlardan sonra yaşayan imamların tabiyinlerden ve onların takipçilerinden gelen sözleri ve görüşleri, sonra bilgili, güvene layık alimlerin sözleri olsun, özellikle Şeyh İslam İbn Teymiyye ve öğrencisi İbn Kayyim, onlara, Müslümanların geri kalanına ve imamlarına Allah'ın rahmeti ve razı olsun. Şeyh İbn Utheymin'in İslam'ın Sütunlarına göre Fetvalar, Soru 60'a bakın.
Sonuç: İnsanın, Taptığı Yaratıcısının Kim olduğunu bilmek, Allah'ın isimlerine, niteliklerine ve eylemlerine inanmaya sahip olmak, yaratılış ve hukukla ilgili yasalarından haberdar olmak, O'nun bilgeliğinden, şeriatının ve yaratılışının sırlarından haberdar olmak için tektanrıcılığı ve akidayı incelemesi gerekir. kendi başına kaybolmamak ve başkalarını yanıltmamak için. Tektanrılığın kiminle ilişkili olduğu nedeniyle, bu en asil bilimdir. Alimler ona «fıkıh-ı ekber» («en büyük fıkıh») adını verdiler ve Peygamber şöyle dedi: "Allah, iyiliği dilediği kişinin dinini anlamasına yol açar." Buhari (71), Müslüman (1037).
Bu düzenleme, özellikle islami inanç bağlamında, insanın ruhsal yaşamının derin yönlerine değinmektedir. Dinin dışsal tezahürleri ile içsel samimiyet, pratik eylemler ile anlamlarının anlaşılması arasındaki denge hakkında önemli soruları gündeme getiriyor. Bunu daha ayrıntılı inceleyelim:
1. Soru "nasıl?» vs. soru "neden?»
"Nasıl?" dini emirleri yerine getirmenin yöntemleri, kuralları ve teknik yönü meselesidir. Örneğin, namaz kılmanın doğru yolu, oruç tutmanın yolu, zekatın nasıl ödeneceği, şeriata uygun ticaret işlemlerinin nasıl yapılacağı. İnsanlar genellikle bu ayrıntılara odaklanırlar, ayinlerin icrasında doğruluk ararlar.
"Neden?" Amaç, anlam ve samimiyet meselesidir. Bu eylemleri neden yapıyoruz? Biz neden Allah'a ibadet ediyoruz? Niyetimiz nedir (niyat)? Bu soru insanın içsel durumu, inancı ve farkındalığı ile ilgilidir.
Düzenlemede belirtilen sorun, birçok insanın içsel özü unutarak dinin dış yönlerine aşırı dikkat etmesidir. Ayinleri nasıl yapacaklarını tam olarak bilebilirler, ancak aynı zamanda kalpleri samimiyetten ve ibadetin anlamını anlamaktan uzak kalır.
2. Samimiyet (ihlas) ve tektanrıcılık (tevhid)
Samimiyet, islam'daki tüm iyi işlerin temelidir. Allah, ancak kendi iyiliği için içtenlikle yapılan amelleri kabul eder. Bir kişi gösteri, insanların onayı veya diğer dünyevi amaçlar uğruna dini emirleri yerine getirirse, eylemleri manevi değerini kaybeder.
Tek tanrılık, İslam inancının temelidir. Bu, yalnızca Allah'ın ibadete layık olduğunu ve başka hiçbir gücün veya nesnenin tanrılaştırmanın nesnesi olamayacağını kabul etmek anlamına gelir. Ancak, hatırlatmada da belirtildiği gibi, bazı insanlar farkında olmadan, dünya mallarına tapmaya başlarlar ve onları Allah'la aynı seviyeye, hatta daha yükseğe yerleştirirler.
3. Dunya'ya aşırı bağlanma tehlikesi
Dünya, geçici ve geçici olan dünya hayatıdır. İslam'da bu dünyanın iyiliği için çaba sarf etmek yasak değildir, ancak bunlar yaşamın temel amacı haline gelmemelidir. İnsan, dünya ile (para, mal, statü) tamamen ilgilenmeye daldığında, gerçek amacını unutur: Allah'a ibadet etmek ve ahirete hazırlanmak.
Eğitim, bazı insanların dünyevi meselelere (alışveriş, satış, ev işleri) o kadar tutkulu olduklarını ve hayatın manevi yönünü unuttuklarını vurgulamaktadır. Bu onların kalplerinin Allah'a değil, dünyaya bağlanmasına neden olur.
4. Yüzeysel din anlayışı sorunu
Eğitim, islam bilimleri okuyanların veya yüksek dini makamlara (müftüler, imamlar) sahip olanların bile bazen akide (inanç) ve samimiyet konularını ihmal ettiğinden bahseder. Bu tehlikeli bir eğilimdir, çünkü inancın temellerini doğru bir şekilde anlamadan tüm dış eylemler anlamını yitirir. Bazı insanların yasak eylemleri haklı çıkarmak için İslam'ın «hoşgörüsü» ve «iyiliği» sloganlarını kullanabileceği sorusu da gündeme geliyor. Bu, akida'nın inancı pekiştirmek için değil, günahları haklı çıkarmak için kullanıldığı dinin çarpıtılmasıdır.
5. Akide ve eylemler arasındaki denge
İslam'da inanç ve işler arasında bir denge kurmak önemlidir. Kendilerine öngörülen eylemleri gerçekleştirmeden sadece Allah'a inanmak yeterli değildir. İnanç ve samimiyet olmadan eylemlerde bulunmak da yeterli değildir. Her iki yön de birbiriyle ilişkilidir:
Akide, niyetlerin doğruluğunu ve ibadetin anlamının anlaşılmasını belirleyen temeldir.
Eylemler, insanı günahlardan koruyan ve Allah'la olan bağını güçlendiren imanın pratik bir düzenlemesidir.
6. Allah'a inananlara tavsiyeler
Akıdaya dalmak, inancın temellerini incelemek, tek tanrılığın ve samimiyetin anlamını anlamak. Bu, Allah'la bağı güçlendirmeye ve O'ndan başka bir şeye ibadet etmekten kaçınmaya yardımcı olacaktır.
Dengeyi korumak, yalnızca dış eylemlere odaklanmamak, iç durumu unutmamak. Ayrıca, dinin pratik yönünü göz ardı ederek, kendisini sadece teoriyle sınırlamamak. Niyetleri kontrol etmek ve her zaman samimi olmaları ve yalnızca Allah'ın rızasına yönelmeleri için onları kontrol etmek.
Dunya'ya aşırı bağlılıktan kaçınmak. Dünya hayatının geçici bir imtihan olduğunu ve gerçek amacın Ahirat'ta sonsuz yaşam olduğunu hatırlamak.
7. Sonuç
Bu eğitim bize dinde farkındalığın önemini hatırlatır. İslam sadece bir dizi ritüel ve kural değil, insanın hem dış eylemlerini hem de iç durumunu kapsayan bütünsel bir sistemdir. Gerçek bir inanan olmak için doğru akida anlayışını samimi ve anlamlı eylemlerle birleştirmek gerekir. Allah'ın rızasına ve her iki dünyada da başarıya ulaşmanın tek yolu budur...
Gjëja e parë që lidhet me fenë është monoteizmi dhe besimet fetare...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Shumica e njerëzve tani janë të zënë duke studiuar pyetjen " si?"dhe duke injoruar pyetjen "pse?"kështu që ju mund të shihni se ata janë të dobët në çështjet e sinqeritetit, por ata hyjnë në detajet e ndjekjes. Tani njerëzit po e kthejnë vëmendjen e tyre në këtë anë të fesë, duke harruar gjënë kryesore — për aqidah (besimet), për sinqeritetin, për monoteizmin. Ju mund të gjeni disa njerëz që bëjnë ndonjë pyetje shumë, shumë të thjeshtë për këtë botë (dunya).: për blerjen ose shitjen, për mjetet e tyre të transportit dhe strehimit, për rrobat dhe këpucët, dhe zemrat e tyre janë aq të përkulura ndaj dunjasë sa nuk mendojnë fare Për Allahun. Disa nga bashkëkohësit tanë, pa e vërejtur atë, adhurojnë dunya. Ata mund ta adhurojnë atë së bashku me Allahun dhe të mos e ndiejnë atë, sepse, për fat të keq, jo vetëm njerëzit e zakonshëm nuk janë të interesuar për monoteizmin dhe Aqidën, por edhe disa studentë që marrin njohuri Islame, shumë të ashtuquajtur "mufti dhe imamë" nga administratat dhe asambletë shpirtërore. Kjo është një çështje serioze dhe e rrezikshme. Do të ishte gjithashtu gabim të përqendroheshim vetëm në akyda, pa bërë veprat që Ligjvënësi I Plotfuqishëm ka bërë që ne të mbrojmë dhe mbrojmë. Ne dëgjojmë nga kudo se feja jonë është një besim i sjellshëm, tolerant, etj. Por, në realitet, ka shqetësime se një situatë e tillë mund të shfrytëzohet nga ata që dëshirojnë të bëjnë të lejueshme disa gjëra të ndaluara, duke u justifikuar me akydën e saktë. Është e nevojshme të kontrollohen të dyja këto zona në mënyrë që të dyja pyetja "pse?"dhe pyetja" si?"janë marrë parasysh.
Gjëja e parë që lidhet me fenë është monoteizmi dhe akyda. Një person gjithashtu duhet të mësojë saktësisht se si të marrë njohuri dhe nga cilat burime ta nxjerrë atë. Së pari, le të studiojë atë që është absolutisht e qartë dhe e përcaktuar, dhe pastaj të kalojë në çështjet e inovacioneve dhe dyshimeve në mënyrë që t'i hedhë poshtë dhe sqarojë ato me ndihmën e shkencës së pastër që ai ka studiuar më parë. Burimi i dijes së tij qoftë Libri I Allahut dhe Suneti i Të Dërguarit të tij, pastaj fjalët e shokëve (Allahu qoftë i kënaqur me ta), fjalët dhe mendimet e imamëve që jetuan pas tyre — nga Tabiinët dhe pasuesit e tyre, dhe pastaj fjalët e dijetarëve të ditur, të besueshëm, veçanërisht Shejh el-Islaam Ibn Tejmije dhe dishepulli I tij Ibn El-Kajim, mëshira dhe kënaqësia e Allahut qofshin mbi ta dhe Pjesën tjetër Të Muslimanëve dhe imamëve të tyre. Cm. "Fetva mbi shtyllat e Islamit" Nga Shejh Ibn Uthejmin, pyetja 60.
Përfundim: një person duhet të studiojë monoteizmin dhe aqeedah në mënyrë që të dijë Se Kush Është Krijuesi i tij, të cilin ai e adhuron, të ketë besim në emrat e Allahut, atributet dhe veprimet e tij, të dijë për dispozitat e tij ligjore që lidhen me ekzistencën dhe ligjin, të dijë për mençurinë e tij, për sekretet e Sheriatit dhe krijimit të tij, në mënyrë që të mos humbasë veten dhe të mos mashtrojë të tjerët. Për Shkak të asaj me Të cilën lidhet monoteizmi, është shkenca më fisnike. Dijetarët e quajtën atë "al-fiqh al-Akbar" ("fiqhi më i madh"), Dhe Profeti tha: "Allahu çon në kuptimin e fesë së atyre që ai dëshiron mirë."Al-Bukhari (71), Muslim (1037).
Ky ndërtim prek aspekte të thella të jetës shpirtërore të një personi, veçanërisht në kontekstin e besimit Islam. Ai ngre pyetje të rëndësishme në lidhje me ekuilibrin midis manifestimeve të jashtme të fesë dhe sinqeritetit të brendshëm, midis veprimeve praktike dhe kuptimit të kuptimit të tyre. Le të hedhim një vështrim më të afërt në këtë:
1. Pyetja " si?"kundër pyetjes është" pse?"
"Si?"është një pyetje në lidhje me metodat, rregullat dhe anën teknike të përmbushjes së parimeve fetare. Për shembull, si të kryeni siç duhet namazin, si të vëzhgoni agjërimin, si të paguani zekatin, si të përfundoni transaksionet tregtare në përputhje me Sheriatin. Njerëzit shpesh përqendrohen në këto detaje, duke u përpjekur për saktësi në kryerjen e ritualeve.
"Pse?"është një pyetje për qëllimin, kuptimin dhe sinqeritetin. Pse i bëjmë këto gjëra? Pse e adhurojmë Allahun? Cili është qëllimi ynë (niyat)? Kjo pyetje ka të bëjë me gjendjen e brendshme të një personi, besimin dhe vetëdijen e tij.
Problemi i përmendur në ndërtim është se shumë njerëz i kushtojnë vëmendje të tepruar aspekteve të jashtme të fesë, duke harruar thelbin e brendshëm. Ata mund të dinë plotësisht se si të kryejnë rituale, por në të njëjtën kohë zemrat e tyre mbeten larg sinqeritetit dhe kuptimit të kuptimit të adhurimit.
2. Sinqeriteti (ikhlas) dhe Monoteizmi (tawhid)
Sinqeriteti është themeli i të gjitha veprave të mira në Islam. Allahu I Madhëruar pranon vetëm ato vepra që bëhen sinqerisht për hir të tij. Nëse një person ndjek parimet fetare për hir të shfaqjes, miratimit të njerëzve ose qëllimeve të tjera të kësaj bote, veprimet e tij humbasin vlerën e tyre shpirtërore.
Monoteizmi është themeli i besimit Islam. Do të thotë të pranosh se Vetëm Allahu është i denjë për adhurim dhe asnjë forcë apo objekt tjetër nuk mund të jetë objekt hyjnizimi. Sidoqoftë, siç u përmend në ndërtim, disa njerëz, pa e vënë re atë, fillojnë të adhurojnë të mirat e kësaj bote (dunya), duke i vendosur ato në të njëjtin nivel me Allahun apo edhe më lart.
3. Rreziku i lidhjes së tepruar me dunya
Dunya është një jetë e zakonshme që është e përkohshme dhe kalimtare. Në Islam, nuk është e ndaluar të përpiqesh për përfitimet e kësaj bote, por ato nuk duhet të bëhen qëllimi kryesor i jetës. Kur një person është zhytur plotësisht në shqetësimet e kësaj bote (para, pasuri, status), ai harron qëllimin e tij të vërtetë — adhurimin E Allahut dhe përgatitjen për jetën e përjetshme (Ahirat).
Ndërtimi thekson se disa njerëz janë aq të apasionuar pas çështjeve të zakonshme (pazaret, shitjet, punët e shtëpisë) saqë harrojnë anën shpirtërore të jetës. Kjo çon në faktin se zemrat e tyre lidhen me dunjanë, e jo Me Allahun.
4. Problemi i një kuptimi sipërfaqësor të fesë
Ndërtimi përmend se edhe ata që studiojnë shkencat Islame ose mbajnë pozita të larta fetare (mufti, imamë) ndonjëherë neglizhojnë çështjet e aqeedah (besimit) dhe sinqeritetit. Ky është një trend i rrezikshëm, sepse pa një kuptim të duhur të bazave të besimit, të gjitha veprimet e jashtme humbasin kuptimin e tyre. Gjithashtu ngrihet çështja se disa njerëz mund të përdorin parulla për "tolerancën" dhe "mirësinë" E Islamit për të justifikuar veprimet e ndaluara. Ky është një shtrembërim i fesë, kur akyda përdoret jo për të forcuar besimin, por për të justifikuar mëkatet.
5. Bilanci midis veprimit dhe veprimit
Në Islam, është e rëndësishme të ruhet një ekuilibër midis besimit dhe veprave. Nuk mjafton thjesht të besosh Në Allahun pa bërë veprimet e përcaktuara prej tij. Gjithashtu nuk është e mjaftueshme për të kryer veprime pa besim dhe sinqeritet. Të dy aspektet janë të ndërlidhura:
Akyda është baza që përcakton korrektësinë e qëllimeve dhe kuptimin e kuptimit të adhurimit.
Veprimet janë mishërimi praktik i besimit, i cili mbron një person nga mëkatet dhe forcon lidhjen e tij me Allahun.
6. Rekomandime për besimtarët Në Allahun
Të thellohemi në akyda, të studiojmë bazat e besimit, të kuptojmë kuptimin e monoteizmit dhe sinqeritetit. Kjo do të ndihmojë në forcimin e lidhjes me Allahun dhe shmangien e adhurimit të çdo gjëje tjetër përveç tij.
Mbani një ekuilibër, mos u përqendroni vetëm në veprimet e jashtme, duke harruar gjendjen e brendshme. Gjithashtu, mos u kufizoni vetëm në teori, duke injoruar anën praktike të fesë. T'i kontrollojë qëllimet dhe t'i kontrollojë gjithmonë në mënyrë që të jenë të sinqertë dhe të synojnë vetëm kënaqësinë e Allahut.
Shmangni lidhjen e tepërt me dunya. Mos harroni se jeta e kësaj bote është një sprovë e përkohshme dhe qëllimi i vërtetë është jeta e përjetshme në Ahirat.
7. Përfundim
Ky këshillë na kujton rëndësinë e ndërgjegjes në fe. Islami nuk është vetëm një grup ritualesh dhe rregullash, por një sistem i integruar që përfshin si veprimet e jashtme ashtu edhe gjendjen e brendshme të një personi. Për të qenë një besimtar i vërtetë, është e nevojshme të kombinohet një kuptim i saktë i aqeedah me veprime të sinqerta dhe kuptimplota. Kjo është mënyra e vetme për të arritur kënaqësinë e Allahut dhe suksesin në të dy botët...