Парадокс нашего времени: говорить об Исламе — легко, а жить по нему — трудно...
The paradox of our time is that it is easy to talk about Islam, but it is difficult to live by it... / Zamanımızın paradoksu: İslam hakkında konuşmak kolaydır, ancak onunla yaşamak zordur... / Paradoksi i kohës sonë është se është e lehtë të flasësh Për Islamin, por është e vështirë të jetosh me të...
В современном мире мусульмане обладают беспрецедентными возможностями для изучения и обсуждения своей религии Ислама. Благодаря интернету, социальным сетям, чатам и форумам, каждый может получить доступ к исламским знаниям, высказываниям учёных, толкованиям Корана и хадисов. Мы живём в эпоху, когда информация стала доступной как никогда прежде. Однако за этой кажущейся доступностью знаний скрывается глубокий парадокс: чем больше мы говорим о религии, тем меньше её воплощаем в своей повседневной жизни...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Современные технологии сделали возможным обсуждение религии в любое время и в любом месте. Мусульмане могут часами спорить о тонкостях фикха (исламского права), цитировать аяты Корана и хадисы Пророка Мухаммада ﷺ, привлекать мнения великих учёных прошлого и настоящего. Эти дискуссии часто сопровождаются эмоциями, страстью и даже конфликтами. Люди стремятся "победить" в спорах, используя самые "тяжёлые" аргументы, чтобы убедить оппонента или доказать свою правоту. Но где же практическая сторона этих разговоров? Где действие, которое должно следовать за словами? К сожалению, многие из нас ограничиваются лишь теоретическими обсуждениями, забывая о том, что Ислам — это не только слова, но и дела, которые должны быть направлены на поклонение и служение Аллаху и улучшение нашей жизни.
Споры о религии стали своего рода "модным трендом". В интернете можно встретить бесконечные дебаты на темы, которые порой не имеют никакого отношения к реальной жизни верующего человека. Например, вместо того чтобы задуматься о том, как улучшить свои обязательные намазы или стать более терпеливым и праведным человеком, люди начинают спорить о второстепенных вопросах, таких как форма одежды или головного убора, предпочтительный мазхаб (школа исламского права) или интерпретация тех или иных положений шариата. Сегодня ислам стал объектом «интеллектуального» интереса. Люди проводят часы, споря о вопросах, на которые у них нет ни знания, ни дозволения выносить суждение. И делают это не ради поиска Истины, а чтобы победить в споре, утвердить своё мнение, набрать лайки, показать себя знатоком и крутым.
Эти споры часто приводят к разделению и вражде между мусульманами. Вместо того чтобы объединяться вокруг общих целей — поклонения Аллаху, помощи ближним, укрепления веры — мы расходуем свою энергию на бессмысленные конфликты. История ислама знает множество примеров, когда мусульмане отдавали свои жизни ради защиты своей веры. Однако сегодня понятие "сражения за религию" часто трансформируется в борьбу не с внешними врагами, а с собственными единоверцами. Люди готовы вступать в конфронтацию, осуждать других, распространять ненависть и даже причинять вред во имя религии. Разве цель Ислама — это создание раздоров и вражды? Разве не лучше направить свои усилия на самосовершенствование и помощь другим? Дискуссии часто перерастают в жаркие баталии, где каждый стремится доказать свою правоту, цитируя учёных, аяты и хадисы. Но когда спор заканчивается, участники возвращаются к своим грехам, небрежности в поклонении и мирским страстям.
А теперь зададим себе самый важный вопрос: почему мы так много говорим о религии, но так мало живём по ней? Ответ прост: потому что жить по религии требует больших усилий, самодисциплины и ответственности. Это значит ежедневно выполнять обязательные молитвы, соблюдать посты, давать закят, быть честным, терпеливым, милосердным и справедливым. Это значит отказаться от грехов, даже если они кажутся маленькими и незначительными. Это значит постоянно работать над собой, бороться с собственным эго и развивать своё духовное состояние. Но сколько из нас могут похвастаться тем, что их повседневное поведение соответствует этому высокому стандарту?
Наши предки, жившие в менее развитом технологическом мире, не имели возможности проводить часы в интернете, обсуждая религию. У них не было времени на бесконечные споры и дискуссии. Вместо этого они занимались тем, что действительно важно: они жили по религии. Они выполняли свои обязанности перед Аллахом, заботились о своих семьях, помогали нуждающимся и старались быть примером для окружающих. Они понимали, что Ислам — это не только знания, но и действия. Они знали, что истинная ценность человека измеряется не количеством его слов, а качеством его деяний.
Жизнь в этом мире коротка. Всё, что мы делаем здесь, имеет значение только тогда, когда оно связано с нашим стремлением к довольству Аллаха. Ислам — это не просто набор знаний или красивых слов. Это образ жизни, который требует постоянных усилий и самодисциплины. Наша задача — не только говорить о религии, но и жить по ней. Давайте сделаем шаг вперёд: перестанем ограничиваться словами и начнём действовать. Пусть каждый из нас задумается: не стал ли я из тех, кто много говорит, но мало делает? Не заменил ли я жизнь по Корану — разговорами о Коране? Не стал ли я тем, кто сражается за религию — но живёт против неё?
Да, религия — это Свет, знание, Истина. Но этот свет должен осветить наши сердца, наши дома, наши поступки. Иначе — это свет, оставшийся на языке, но не проникший в душу. О, Аллах, сделай нас из тех, кто не просто говорит о религии, но живет по ней, искренне, смиренно, постоянно — до тех пор, пока не встретим Тебя в довольстве. Пусть наши сердца наполнятся искренней любовью к Аллаху, а наши дела станут свидетельством этой любви. Только тогда мы сможем преодолеть парадокс нашего времени и стать истинными последователями Ислама. И помните: каждый день — это новая возможность начать всё сначала. И пусть эта возможность станет началом пути к истинной жизни по религии...
The paradox of our time is that it is easy to talk about Islam, but it is difficult to live by it...
In the modern world, Muslims have unprecedented opportunities to study and discuss their religion, Islam. Thanks to the internet, social media, chats, and forums, anyone can access Islamic knowledge, statements from scholars, interpretations of the Quran, and hadiths. We live in an era when information is more accessible than ever before. However, behind this apparent accessibility of knowledge lies a deep paradox: the more we talk about religion, the less we embody it in our daily lives...
Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And then:
Modern technology has made it possible to discuss religion at any time and in any place. Muslims can spend hours debating the intricacies of fiqh (Islamic jurisprudence), quoting verses of the Quran and hadiths of Prophet Muhammad ﷺ, and referencing the opinions of great scholars from the past and present. These discussions are often accompanied by emotions, passion, and even conflicts. People strive to "win" arguments using the "heaviest" arguments to convince their opponents or prove their point. But where is the practical side of these conversations? Where are the actions that should follow words? Unfortunately, many of us limit ourselves to theoretical discussions, forgetting that Islam is not just words but also actions aimed at worshipping and serving Allah and improving our lives.
Debates about religion have become a kind of "fashionable trend." On the internet, you can find endless debates on topics that often have nothing to do with the real life of a believer. For example, instead of thinking about how to improve their obligatory prayers or become more patient and righteous, people start arguing about secondary issues such as clothing styles or head coverings, preferred madhabs (schools of Islamic law), or interpretations of certain aspects of sharia. Today, Islam has become an object of "intellectual" interest. People spend hours arguing about issues they have neither the knowledge nor the permission to judge. And they do this not for the sake of seeking Truth but to win arguments, affirm their opinions, gain likes, and show off their expertise.
These arguments often lead to division and enmity among Muslims. Instead of uniting around common goals—worshipping Allah, helping others, and strengthening faith—we waste our energy on meaningless conflicts. The history of Islam knows many examples when Muslims gave their lives to defend their faith. However, today, the concept of "fighting for religion" often transforms into fighting not against external enemies but against fellow believers. People are ready to confront, condemn others, spread hatred, and even cause harm in the name of religion. Is the purpose of Islam to create discord and enmity? Wouldn't it be better to direct our efforts toward self-improvement and helping others? Discussions often escalate into heated battles where each participant tries to prove their correctness by quoting scholars, verses, and hadiths. But when the argument ends, the participants return to their sins, negligence in worship, and worldly passions.
Now let's ask ourselves the most important question: why do we talk so much about religion but live so little by it? The answer is simple: because living according to religion requires great effort, self-discipline, and responsibility. It means performing daily obligatory prayers, observing fasts, giving zakat, being honest, patient, compassionate, and just. It means refraining from sins, even if they seem small and insignificant. It means constantly working on oneself, fighting one's ego, and developing one's spiritual state. But how many of us can boast that our everyday behavior meets this high standard?
Our ancestors, who lived in a less technologically advanced world, did not have the opportunity to spend hours on the internet discussing religion. They had no time for endless arguments and debates. Instead, they focused on what truly matters: they lived by their religion. They fulfilled their obligations to Allah, took care of their families, helped those in need, and tried to be role models for others. They understood that Islam is not only knowledge but also action. They knew that the true value of a person is measured not by the number of their words but by the quality of their deeds.
Life in this world is short. Everything we do here matters only when it is connected to our desire to gain Allah's pleasure. Islam is not just a set of knowledge or beautiful words. It is a way of life that requires constant effort and self-discipline. Our task is not only to talk about religion but to live by it. Let's take a step forward: stop limiting ourselves to words and start acting. Let each of us reflect: have I become one of those who talk a lot but do little? Have I replaced living by the Quran with talking about the Quran? Have I become one who fights for religion but lives against it?
Yes, religion is Light, knowledge, Truth. But this light must illuminate our hearts, our homes, and our actions. Otherwise, it remains a light on the tongue but does not penetrate the soul. O Allah, make us among those who not only talk about religion but live by it sincerely, humbly, and consistently—until we meet You in Your pleasure. May our hearts be filled with sincere love for Allah, and may our deeds be a testament to this love. Only then will we be able to overcome the paradox of our time and become true followers of Islam. And remember: every day is a new opportunity to start over. May this opportunity mark the beginning of the path to a truly religious life...
Zamanımızın paradoksu: İslam hakkında konuşmak kolaydır, ancak onunla yaşamak zordur...
Modern dünyada Müslümanlar, İslam dinini öğrenme ve tartışma konusunda eşsiz fırsatlara sahip. İnternet, sosyal medya, sohbetler ve forumlar sayesinde herkes İslam bilgisine, alimlerin sözlerine, Kuran yorumlarına ve hadislerine erişebiliyor. Bilgiye daha önce hiç olmadığı kadar kolay ulaştığımız bir çağda yaşıyoruz. Ancak bu görünürdeki bilgi erişilebilirliğinin arkasında derin bir paradoks yatıyor: Din hakkında konuştuğumuz ölçüde, günlük hayatımızda onu uygulamaktan uzaklaşıyoruz...
Hamd olsun Allah'a; O'nu överiz ve O'ndan yardım ve affetme dileriz. Ruhlarımızın ve kötü davranışlarımızın kötülüğünden Allah'a sığınıyoruz. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz; kimi de Allah sapıklığa bırakırsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, hiçbir ilah ibadete layık değildir Allah’tan başka ve Muhammed –sallallahu aleyhi ve sellem– Allah’ın kulu ve elçisidir. Ve sonra:
Modern teknoloji, dini herhangi bir yerde ve zamanda tartışmamızı mümkün kılmıştır. Müslümanlar, fıkıh (İslam hukuku) incelikleri üzerine saatlerce tartışabilir, Kuran ayetlerini ve Hz. Muhammed'in –sallallahu aleyhi ve sellem– hadislerini aktarabilir, geçmişten bugüne büyük alimlerin görüşlerine başvurabilir. Bu tartışmalar genellikle duygular, tutku ve hatta çatışmalarla birlikte gelir. İnsanlar, karşı tarafı ikna etmek veya haklı olduklarını kanıtlamak için “en ağır” argümanları kullanarak tartışmalarda “kazanmaya” çalışır. Ancak bu konuşmaların pratik tarafı nerede? Sözlerden sonra gelmesi gereken eylemler nerede? Ne yazık ki, birçoklarımız teorik tartışmalara odaklanırken, İslam'ın sadece sözlerden ibaret olmadığını unutuyor; aynı zamanda Allah'a ibadet etmek ve hayatımızı iyileştirmek için yöneltilmiş eylemler gerektiği gerçeğini göz ardı ediyoruz.
Din hakkındaki tartışmalar bir tür "moda trendi" haline geldi. İnternet üzerinde, inançlı bir kişinin gerçek yaşamıyla ilgisi olmayan konularda bitmek bilmeyen tartışmalar bulabilirsiniz. Örneğin, farz namazlarını nasıl geliştirecekleri veya daha sabırlı ve salih bir insan olacakları üzerine düşünmek yerine, insanlar giyim tarzı veya baş örtüsü şekli, tercih edilen mezhep (fıkıh okulu) veya şeriatın belirli hükümlerinin yorumlanması gibi ikincil meseleler üzerine tartışmaya başlıyor. Bugün İslam, "entelektüel" bir ilgi konusu haline geldi. İnsanlar sahip olmadıkları bilgi veya hüküm verme izni olmayan konularda saatlerce tartışıyorlar. Ve bunu Gerçek arayışı için değil, tartışmayı kazanmak, kendi görüşlerini pekiştirmek, beğeni toplamak ve kendilerini bilgin ve kurnaz göstermek için yapıyorlar.
Bu tartışmalar genellikle Müslümanlar arasında bölünmeye ve düşmanlığa yol açıyor. Allah'a ibadet etmek, başkalarına yardım etmek ve imanımızı güçlendirmek gibi ortak amaçlar etrafında birleşmek yerine, anlamsız çatışmalara enerjimizi harcıyoruz. İslam tarihi, Müslümanların imanlarını korumak için hayatlarını feda ettikleri birçok örnek tanıyor. Ancak bugün, "din uğruna mücadele" kavramı genellikle dış düşmanlarla değil, aynı inançta olanlarla mücadele haline dönüşüyor. İnsanlar din adına çatışmaya girmeye, diğerlerini kınamaya, nefret yaymaya ve hatta zarar vermeye hazır hale geliyor. İslam'ın amacı, anlaşmazlık ve düşmanlık yaratmak mıdır? Kendimizi geliştirme ve başkalarına yardım etmeye yönelik çabalarımızı yönlendirmek daha iyi olmaz mıydı? Tartışmalar genellikle her katılımcının alimlerden, ayetlerden ve hadislerden alıntı yaparak haklılığını kanıtlamaya çalıştığı kızgın savaşlara dönüşüyor. Ancak tartışma bittiğinde, katılımcılar günahlarına, ibadetlerindeki ihmallerine ve dünyevi tutkularına geri dönüyorlar.
Şimdi kendimize en önemli soruyu soralım: Neden din hakkında bu kadar çok konuşuyor, ancak ona göre yaşamıyoruz? Cevap basit: Çünkü dine göre yaşamak büyük çaba, öz disiplin ve sorumluluk gerektiriyor. Bu, günlük farz namazlarını yerine getirmek, oruç tutmak, zekat vermek, dürüst, sabırlı, merhametli ve adil olmak anlamına geliyor. Bu, günahlardan kaçınmak, hatta küçük ve önemsiz gibi görünenlerden bile dem vurmak anlamına geliyor. Bu, sürekli olarak kendimiz üzerinde çalışmamız, benliğimizle mücadele etmemiz ve manevi durumumuzu geliştirmemiz gerektiği anlamına geliyor. Ancak bizden kaçımız günlük davranışlarımızın bu yüksek standartlara uyduğunu iddia edebilir?
Geçmişteki teknolojik olarak daha az gelişmiş bir dünyada yaşayan atalarımız, internet üzerinden saatlerce din hakkında tartışma fırsatına sahip değildi. Sonsuz tartışmalara ve diyaloglara vakitleri yoktu. Bunun yerine, gerçekten önemli olan şeylere odaklandılar: Dine göre yaşadılar. Allah’a olan görevlerini yerine getirdiler, ailelerine baktılar, ihtiyaç sahiplerine yardım ettiler ve çevrelerindeki insanların örnekleri olmaya çalıştılar. Anladılar ki İslam sadece bilgi değil, aynı zamanda eylemdir. Bir insanın gerçek değeri söylediği cümlelerin sayısıyla değil, yaptıklarının kalitesiyle ölçülür.
Bu dünyadaki hayat kısa. Burada yaptığımız her şey, Allah'ın rızasını kazanma amacımıza bağlı olduğunda anlam kazanır. İslam, sadece bilgi veya güzel sözlerden oluşan bir şey değil. Sabit çaba ve öz-disiplin gerektiren bir yaşam tarzıdır. Görevimiz sadece din hakkında konuşmak değil, aynı zamanda ona göre yaşamaktır. Bir adım ileri atalım: Sadece sözlerle sınırlı kalmayı bırakıp harekete geçelim. Her birimizin şu soruları sormalı: Çok konuşup az yapanlardan biri mi oldum? Kuran’a göre yaşamak yerine Kuran hakkında konuşmakla mı yetindim? Din uğruna mücadele eden ama ona karşı yaşayan biri mi oldum?
Evet, din Işık, bilgi, Hakikattir. Ancak bu ışık kalplerimizi, evlerimizi, eylemlerimizi aydınlatmalıdır. Aksi takdirde, dilimizde kalan bir ışık kalır, ruhumuza nüfuz edemez. Ey Allah, bizi sadece din hakkında konuşan değil, aynı zamanda samimi, mütevazi ve sürekli bir şekilde ona göre yaşayanlardan eyle. Kalplerimiz samimi bir Allah sevgisiyle dolsun ve eylemlerimiz bu sevginin bir kanıtı olsun. Sadece o zaman çağımızın paradoksunu aşabilir ve İslam'ın gerçek takipçileri olabiliriz. Ve unutmayın: Her gün yeniden başlamak için yeni bir fırsattır. Bu fırsat, gerçek bir dini yaşama yolculuğunun başlangıcı olsun...
Paradoksi i kohës sonë është se është e lehtë të flasësh Për Islamin, por është e vështirë të jetosh me të...
Në botën moderne, muslimanët kanë mundësi të paz precedentit për të studiuar dhe diskutuar fenë e tyre, Islami. Faleminderit internetit, mediave sociale, chat-eve dhe forumave, çdo person mund të ketë hyrje në njohuri islame, citime nga shkolltarët, interpretimet e Kur'anit dhe hadithat. Jetojmë në një epokë kur informacioni është më i disponueshmi se kurrë më parë. Megjithatë, pas kësaj dukshme lehtësie për të arritur njohuri, fshihet një paradoks i thellë: sa më shumë të flasim për fenë, aq më pak e zbatojmë atë në jetën e përditshme...
Lavdi Allahut, të cilin e lavisim dhe nga të cilin kërkojmë ndihmë dhe falje. Kërkojmë strehim tek Allah nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kushcën Allah udhëzon, askush s'mund ta çojë në gabim; dhe kushcën Allah e lë, askush nuk mund ta udhëzojë. Dëshmojmë se nuk ka zot që meriton adhurim përveç Allahut të Vetëm dhe se Muhamedi është rob dhe mesazher i Tij. Dhe më pas:
Teknologjia moderne ka bërë të mundur diskutimin e fesë në çdo kohë dhe në çdo vend. Muslimanët mund të shpenzojnë orë duke diskutuar mbi hollësitë e fiqhit (ligji islami), duke cituar ajetet e Kur'anit dhe hadithat e Profetit Muhamed ﷺ, duke përfshirë mendimet e shkolltarëve të mëdhenj të kaluar dhe të sotëm. Këto diskutime shpesh shoqërohen nga emocione, pasion dhe madje edhe konflikte. Njerëzit strehojnë për të "fituar" në debatet duke përdorur argumentet "më të rënda" për të bindur kundërshtarët ose për të provuar pikëpamjen e tyre. Por ku është ana praktike e këtyre fjalëve? Ku janë veprimet që duhet të ndjekin fjalët? Për fat të keq, shumica prej nesh kufizohen vetëm në diskutime teorike, duke harruar se Islami nuk është vetëm fjalë por edhe veprime që duhet të jenë drejtuar ndaj adhurimit dhe shërbyerjes ndaj Allahut dhe përmirësimit të jetës sonë.
Diskutimet rreth fesë kanë bërë një lloj tendenceje “moderne”. Në internet, mund të gjesh debate të pafundme mbi temat që nganjëherë nuk kanë lidhje me jetën reale të një besimtar. Për shembull, në vend që të mendojmë se si të përmirësojmë namazet tona obligative apo të bëhemi më të duruar dhe më të drejtë, njerëzit fillojnë të debatojnë mbi çështje dytësore si stili i veshjes ose kapuci, preferenca për madhhab (shkolla e ligjit islami) ose interpretimet e disa aspekteve të shariut. Sot Islami ka bërë objekt interesash "intelektual". Njerëzit shpenzojnë orë duke debatuar mbi çështje për të cilat nuk kanë njohuri ose leje për t'u gjykuar. Dhe e bëjnë këtë jo për të kërkuar Verën, por për të fituar debatin, për të fortifikuar pikëpamjet e tyre, për të grumbulluar pëlqime dhe për t'u treguar si të ditur dhe të zgjuar.
Këto argumente shpesh çojnë në ndarjen dhe armiqësinë midis muslimanëve. Në vend që të bashkohen rreth qëllimeve të përbashkëta - adhurimi i Allahut, ndihma ndaj të tjerëve, forcimi i besimit - ne shpenzojmë energjinë tonë në konflikte të pakuptimta. Historia e Islami di shumë shembuj kur muslimanët kanë dhënë jetën e tyre për të mbrojtur fenë e tyre. Sidoqoftë, sot koncepti i "luftës për fenë" shpesh transformohet në luftë jo kundër armiqve të jashtëm, por kundër besimtarëve tanë. Njerëzit janë gati të hyjnë në konfrontim, të dënojnë të tjerët, të përhapin urrejtjen dhe madje të shkaktojnë dëmtim në emër të fesë. A është qëllimi i Islami krijimi i konflikteve dhe armiqësisë? Nuk do të ishte më mirë të drejtonim përpjekjet tona drejt përmirësimit personal dhe ndihmës ndaj të tjerëve? Diskutimet shpesh kalon në betejë të nxehta, ku secili synon të provojë saktësinë e tij duke cituar shkolltarë, ajet dhe hadithe. Por kur debati përfundon, pjesëmarrësit kthehen te gjykatat e tyre, negligenca në adhurim dhe pasionet botërore.
Tani le të pyesim veten pyetjen më të rëndësishme: pse flasim aq shumë për fenë, por jetojmë pak sipas saj? Përgjigjja është e thjeshtë: sepse të jesh i përputhshëm me fenë kërkon përpjekje të mëdha, vetë-drejtim dhe përgjegjësi. Kjo do të thotë të kryejsh namazet e detyrueshme çdo ditë, të mbajsh agjers, të japësh zakat, të jesh i sinqertë, i duruar, i dashur dhe i drejtë. Kjo do të thotë të refuzosh gjykatat, edhe ato që duket të jenë të vogla dhe të parëndësishme. Kjo do të thotë të punosh vazhdimisht mbi veten tënde, të luftosh ego-n dhe të zhvillonit gjendjen spirituale. Por sa prej nesh mund të thonë se sjelljet e tyre të përditshme përputhen me këtë standard të lartë?
Paraardhësit tanë, që jetonin në një botë më pak të avancuar teknologjikisht, nuk kishin mundësinë të shpenzonin orë në internet duke diskutuar për fenë. Ata nuk kishin kohë për debatet e pafund dhe diskutimet. Në vend të kësaj, ata fokusoheshin në atë që ishte me rëndësi: ato jetojnë sipas fesë. Ata plotësonin detyrimet e tyre ndaj Allahut, kujdeseshin për familjen e tyre, ndihmonin të nevojshmit dhe përpiqeshin të jenë modele për të tjerët. Ata kuptuan se Islami nuk është vetëm njohuri, por edhe veprime. Ata dinte se vlera e vërtetë e një njeriu matet jo me numrin e fjalëve të tij, por me cilësinë e veprimeve të tij.
Jeta në këtë botë është e shkurtër. Gjithçka që bëjmë këtu ka rëndësi vetëm kur lidhet me dëshirën tonë për të fituar kënaqësinë e Allahut. Islami nuk është thjesht një koleksion njohurish ose fjalë të bukura. Është një stil jetese që kërkon përpjekje të vazhdueshme dhe vetë-drejtim. Detyra jonë nuk është vetëm të flasim për fenë, por edhe të jetojmë sipas saj. Le të bëjmë një hap përpara: të ndalojmë të kufizohemi në fjalë dhe të fillojmë të veproni. Le të reflektojë secili prej nesh: a u bëva unë nga ata që flasin shumë, por bëjnë pak? A e kam zëvendësuar jetesën sipas Kur'anit me fjalë rreth Kur'anit? A u bëva unë nga ata që luftojnë për fenë – por jetojnë kundër saj?
Po, faji është Dritë, njohuri, E vërteta. Por kjo dritë duhet të ndriçojë zemrat tona, shtëpitë tona, veprimet tona. Përndryshe - është një dritë që ka mbetur në gjuhë, por nuk ka depërtuar në shpirt. O Allah, bëni ne nga ata që jo vetëm flasin për fenë, por edhe jetojnë sipas saj, me sinqeritet, me vetë-humbje, vazhdimisht - derisa të takojmë Ty në kënaqësi. Të mbushen zemrat tona me dashuri të vërtetë për Allah, dhe veprimet tona të jenë dëshmi e kësaj dashurie. Vetëm atëherë do të jemi në gjendje të kapërcejmë paradoksin e kohës sonë dhe të bëhemi ndjekës të vërtetë të Islami. Dhe mos harroni: çdo ditë është një mundësi e re për të filluar nga e para. Dhe le të bëhet kjo mundësi fillimi i rrugës drejt një jetese të vërtetë sipas fesë...