Палестина: рана, которая, болит в сердце Уммы...

Palestine: a wound that hurts in the heart of the Ummah... / Filistin: Ümmetin kalbinde ağrıyan bir yara... / Palestina: një plagë që dhemb në zemrën e Umetit...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Я не из Палестины, но здесь я стою. Мои глаза рассказывают тысячи историй о земле. Земля надежды. Земля мужества. Земля, где один ребенок храбрее миллиона мужчин. И я знаю, что они слышат. Потому что каждая рана палестинца — это моя рана. Я не из Палестины, но я кровоточу. Потому что каждая рана палестинца — это моя рана. Я не из Палестины, но я понимаю. Что все возвращается. И однажды солнце снова взойдет. И мои руки коснутся песка свободной земли. Земля, называемая Палестина. Спокойствие создала для мира. И мир увидит день спокойствия". Эти строки выражают глубокую связь и солидарность с Палестиной, несмотря на географическое удаление. Они передают чувство боли и надежды, а также призыв к осознанию и поддержке борьбы за справедливость и свободу...

Сегодня палестинцы — это народ, подвергающийся угнетению и несправедливости. Их боль — это боль всего исламского мира. И даже если мусульманин живет далеко от Палестины, его сердце должно отзываться на их страдания.

Смысл и суть стихотворения: глубокая связь через боль и надежду

Это стихотворение выражает мощную эмоциональную связь с Палестиной, даже если автор не является её непосредственным жителем. В этих строках отражается универсальная человеческая способность чувствовать чужую боль как свою собственную, что особенно важно в контексте борьбы за справедливость и свободу. Автор говорит о том, что каждая рана палестинца — это его личная рана, подчеркивая тем самым идею общей ответственности за судьбу угнетённых и страдающих.

Эти строки также передают чувство надежды. Несмотря на боль, автор верит в то, что "все возвращается" и что справедливость однажды восторжествует. Это утверждение о цикличности жизни и истории, где зло не может быть вечным, а правда и свобода обязательно победят. Образ солнца, которое "снова взойдет", символизирует возрождение, свет истины и конец тьмы угнетения.

В исламе принцип солидарности с угнетёнными и защита справедливости занимают центральное место. Коран и Сунна Мухаммада (мир ему и благословения Аллаха) постоянно подчеркивают важность помощи тем, кто страдает, защиты прав слабых и противостояния угнетению. Страдания людей часто являются результатом несправедливости, и мусульмане обязаны работать над устранением этой несправедливости. Пророк Мухаммад (мир ему и благословения Аллаха) сказал: "Кто из вас увидит зло, пусть изменит его рукой; если не сможет, то языком; если не сможет, то сердцем, и это самое слабое проявление веры". (Сахих Муслим). Таким образом, молчаливое принятие угнетения считается недопустимым для верующего.

Для мусульман всего мира Палестина (Газа) стала символом борьбы за справедливость и защиту священных мест. Аль-Акса, третья по значимости святыня ислама, находится в Иерусалиме, и её судьба вызывает глубокую боль у всего человечества. Защита Аль-Аксы и прав палестинского народа рассматривается как часть религиозного долга каждого мусульманина.

Ислам учит, что справедливость всегда торжествует, даже если это кажется невозможным в текущий момент. Подобно образу восходящего солнца в стихотворении, исламская вера учит нас верить в свет, который неизбежно приходит после тьмы. Автор стихотворения подчеркивает, что физическое расстояние не отменяет моральной ответственности, это глубоко исламское понимание. Мусульмане верят, что страдания других людей — это призыв к действию. Если мы остаемся безучастными, то становимся соучастниками несправедливости.

Палестинский вопрос — это не только политическая проблема, но и гуманитарная катастрофа, которая затрагивает миллионы невинных людей. Ислам учит нас видеть в каждом страдающем человеке брата или сестру, независимо от их происхождения. Пророк Мухаммад (мир ему и благословения Аллаха) сказал: "Лучший из людей — тот, кто приносит пользу другим". (Рияд ас-Салихин).

Строки стихотворения призывают всех нас осознать свою ответственность перед теми, кто страдает. Они напоминают, что свобода и справедливость — это не просто абстрактные идеи, а ценности, за которые нужно бороться. В исламе это понимание усиливается религиозными обязательствами и духовными принципами.

Палестина — это не только Земля, это символ борьбы за человеческое достоинство, справедливость и право на жизнь. Каждый мусульманин, где бы он ни находился, должен чувствовать эту боль и стремиться к тому, чтобы помочь. Данное стихотворение — это мощный призыв к действию, основанный на исламских принципах справедливости, солидарности и надежды. Оно напоминает нам, что каждый из нас может стать частью изменения, если мы откроем свои сердца и руки для тех, кто нуждается в помощи...

«Один ребенок храбрее миллиона мужчин». Палестинцы уже более 75 лет живут под оккупацией, но не сдаются. Их дети, воспитанные в условиях блокады и насилия, демонстрируют невероятное мужество. Каждый шахид погибший в Палестине — это свидетельство веры и несломленности.

Палестина — это не просто место. Это рана в сердце мусульман, которая заживет только тогда, когда правда восторжествует.

اللهم انصر إخواننا في فلسطين О Аллах, даруй победу нашим братьям в Палестине!

Palestine: a wound that hurts in the heart of the Ummah...

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead; and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

"I am not from Palestine, but here I stand. My eyes tell thousands of stories about the land. The land of hope. The land of courage. The land where one child is braver than a million men. And I know they hear me. Because every wound of a Palestinian is my wound. I am not from Palestine, but I bleed. Because every wound of a Palestinian is my wound. I am not from Palestine, but I understand. That everything returns. And one day the sun will rise again. And my hands will touch the sand of a free land. A land called Palestine. Serenity created for peace. And peace will see the day of calm." These lines express a deep connection and solidarity with Palestine, despite geographical distance. They convey a sense of pain and hope, as well as a call for awareness and support for the struggle for justice and freedom...

Today, Palestinians are a people subjected to oppression and injustice. Their pain is the pain of the entire Muslim world. And even if a Muslim lives far from Palestine, their heart must resonate with their suffering.

The meaning and essence of the poem: a deep connection through pain and hope

This poem expresses a powerful emotional connection with Palestine, even if the author is not its direct inhabitant. These lines reflect the universal human ability to feel another's pain as one’s own, which is especially important in the context of the struggle for justice and freedom. The author says that every wound of a Palestinian is their personal wound, emphasizing the idea of shared responsibility for the fate of the oppressed and suffering.

These lines also convey a sense of hope. Despite the pain, the author believes that "everything returns" and that justice will one day prevail. This is an assertion about the cyclical nature of life and history, where evil cannot last forever, and truth and freedom will ultimately triumph. The image of the sun "rising again" symbolizes rebirth, the light of truth, and the end of the darkness of oppression.

In Islam, the principle of solidarity with the oppressed and the defense of justice holds a central place. The Qur’an and the Sunnah of Muhammad (peace and blessings be upon him) consistently emphasize the importance of helping those who suffer, protecting the rights of the weak, and resisting oppression. The Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: “Whoever among you sees an evil, let them change it with their hand; if they cannot, then with their tongue; if they cannot, then with their heart, and that is the weakest level of faith.” (Sahih Muslim). Thus, silent acceptance of oppression is considered unacceptable for a believer.

For Muslims around the world, Palestine (Gaza) has become a symbol of the struggle for justice and the protection of sacred sites. Al-Aqsa, the third holiest site in Islam, is located in Jerusalem, and its fate causes deep pain for all humanity. Defending Al-Aqsa and the rights of the Palestinian people is considered part of the religious duty of every Muslim.

Islam teaches that justice always prevails, even if it seems impossible at the moment. Like the image of the rising sun in the poem, Islamic faith teaches us to believe in the light that inevitably comes after darkness. The author of the poem emphasizes that physical distance does not cancel moral responsibility, which is a deeply Islamic understanding. Muslims believe that the suffering of others is a call to action. If we remain indifferent, we become complicit in injustice.

The Palestinian issue is not only a political problem but also a humanitarian catastrophe affecting millions of innocent people. Islam teaches us to see a brother or sister in every suffering person, regardless of their origin. The Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "The best of people are those who bring benefit to others." (Riyad as-Salihin).

The lines of the poem call on all of us to recognize our responsibility towards those who suffer. They remind us that freedom and justice are not just abstract ideas but values worth fighting for. In Islam, this understanding is reinforced by religious obligations and spiritual principles.

Palestine is not just a land; it is a symbol of the struggle for human dignity, justice, and the right to life. Every Muslim, wherever they may be, should feel this pain and strive to help. This poem is a powerful call to action based on Islamic principles of justice, solidarity, and hope. It reminds us that each of us can be part of the change if we open our hearts and hands to those in need...

"One child is braver than a million men." Palestinians have lived under occupation for more than 75 years but have not given up. Their children, raised under blockade and violence, demonstrate incredible courage. Every martyr fallen in Palestine is a testament to faith and resilience.

Palestine is not just a place. It is a wound in the heart of Muslims, which will heal only when the truth prevails.

O Allah, grant victory to our brothers in Palestine!

Filistin: Ümmetin kalbinde ağrıyan bir yara...

Allah'a hamdolsun, O'nu övüyor ve yardımını ve affını diliyoruz. Ruhumuzun kötülüğünden ve yanlış davranışlarımızdan korunmak için Allah'a sığınıyoruz. Allah tarafından doğru yola iletilen kimse yanılacak değildir; O'nun bırakıp gittiği de kimsenin rehberlik edemeyeceği birisidir. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah ibadete layık değildir ancak tek başına Allah, ve şahitlik ederiz ki Muhammed O'nun kuludur ve Elçisidir. Ve sonra:

"Ben Filistinli değilim, ama işte buradayım. Gözlerim toprağı hakkında binlerce hikaye anlatıyor. Umut toprağı. Cesaret toprağı. Bir çocuğun milyon erkekten daha cesur olduğu toprak. Ve biliyorum ki beni duyuyorlar. Çünkü her Filistinlinin yarası benim yaram. Ben Filistinli değilim, ama kanıyorum. Çünkü her Filistinlinin yarası benim yaram. Ben Filistinli değilim, ama anlıyorum. Her şey dönüyor. Ve bir gün güneş tekrar doğacak. Ve ellerim özgürlük kazanmış bir toprağın kumuna dokunacak. Filistin adında bir toprak. Barış için yaratılan sakinlik. Ve barış, dinginliğin gününü görecek." Bu satırlar coğrafi mesafeye rağmen Filistinle derin bir bağ ve dayanışma ifade ediyor. Acı ve umut duygusunu aktarırlarken aynı zamanda adalet ve özgürlük mücadelesi için farkındalık ve destek çağrısı yapıyorlar...

Bugün Filistinliler, zulüm ve adaletsizliğe maruz kalan bir halktır. Onların acısı bütün İslam dünyasının acısıdır. Ve bir Müslüman Filistin'den uzakta yaşasa bile, kalbinin bu acıya karşı titreşmesi gerekir.

Şiirin anlamı ve özü: acı ve umut aracılığıyla derin bir bağ

Bu şiir, yazarın Filistin'in doğrudan bir sakin olmamasına rağmen, Filistin ile güçlü bir duygusal bağlantı ifade ediyor. Bu satırlarda başkalarının acısını kendi acısı gibi hissetme evrensel insan yeteneği yansıtılıyor ki, bu adalet ve özgürlük mücadelesi bağlamında özellikle önemlidir. Yazar, her Filistinlinin yarasının kendi kişisel yarası olduğunu söylüyor ve böylece ezilenlerin ve acı çekenlerin kaderi için ortak sorumluluğu vurguluyor.

Bu satırlar aynı zamanda umut duygusunu da taşıyor. Acıya rağmen yazar, "her şey geri döner" ve adaletin bir gün zafer kazanacağına inanıyor. Bu, kötülüğün sonsuza dek süremeceği ve hakikatin ve özgürlüğün nihayetinde galip geleceği hayatın ve tarihin döngüsel doğası hakkındaki bir iddiadır. Şiirdeki "yeniden doğacak güneş" imgesi, yeniden doğuşu, hakikatin ışığını ve zulüm karanlığının sonunu simgeliyor.

İslam'da, mağdur olanlarla dayanışma ilkesi ve adalet savunması merkezi bir yer tutar. Kuran ve Muhammed'in (aleyhisselam) Sünneti sürekli olarak acı çekenlere yardım etmenin, zayıfların haklarını korumanın ve zulme karşı koyma öneminin altını çiziyor. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: "Sizden biri bir kötülük görürse, eliyle değiştirmeli; yapamazsa dil ile; yapamazsa kalbiyle, ve bu imanın en zayıf seviyesidir." (Sahih Müslim). Böylece, zulmün sessiz kabulü bir inanan için kabul edilemezdir.

Dünya çapında Müslümanlar için Filistin (Gaza), adalet mücadelesi ve kutsal yerlerin korunması sembolü haline gelmiştir. İslam'ın üçüncü en kutsal mekanı olan Kudüs'teki El-Aksa mabedi, onun kaderi tüm insanlığı derinden üzüyor. El-Aksa ve Filistin halkının haklarının savunulması, her Müslümanın dini görevinin bir parçası olarak görülüyor.

İslam öğretisi adaletin her zaman galip geleceğini öğretir, şu anda imkansız gibi görünse bile. Şiirdeki doğan güneş imgesi gibi, İslam inancı bize karanlığın ardından mutlaka ışığın geleceğine inanmayı öğretir. Şiirin yazarı fiziksel mesafenin ahlaki sorumluluğu iptal etmediğini vurguluyor, bu derin bir İslami anlayıştır. Müslümanlar, diğer insanların acılarının bir eylem çağrısı olduğuna inanır. Eğer kayıtsız kalırsak, adaletsizliğe ortak oluruz.

Filistin meselesi yalnızca siyasi bir sorun değil, aynı zamanda milyonlarca masum insanı etkileyen bir insani felakettir. İslam bize her acı çeken insanda bir kardeş veya kız kardeşi görmeyi öğütler, kökenlerine bakılmaksızın. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: "En hayırlı insanlar, başkalarına fayda sağlayanlardır." (Riyad es-Salihin).

Şiirin satırları hepimizi acı çekenlere karşı sorumluluğumuzu anlamaya çağırıyor. Bize özgürlük ve adaletin soyut fikirler olmadığını, mücadele edilmesi gereken değerler olduğunu hatırlatıyor. İslam'da bu anlayış dini yükümlülükler ve manevi prensiplerle güçlendirilir.

Filistin sadece bir toprak değil; insan onuru, adalet ve yaşama hakkı için mücadele sembolüdür. Her Müslüman, nerede olursa olsun, bu acıyı hissetmeli ve yardım etmek için çaba göstermelidir. Bu şiir, adalet, dayanışma ve umut temelli İslami prensiplere dayanan güçlü bir eylem çağrısıdır. Bize her birimizin, ihtiyacı olanlara yüreğimizi ve ellerimizi açarak değişimin bir parçası olabileceğimizi hatırlatır...

"Bir çocuk milyon erkekten daha cesurdur." Filistinliler 75 yıldan fazla bir süredir işgal altında yaşamaktadırlar, ancak teslim olmuyorlar. Blokaj ve şiddet ortamında yetişen çocukları inanılmaz bir cesaret sergiliyorlar. Filistin'de düşen her şehit, iman ve direnişle ilgili bir şahitliktir.

Filistin sadece bir yer değil. Müslümanların kalbindeki bir yara, ancak hakikat zafer kazandığında iyileşecek.

Ya Allah, Filistin'deki kardeşlerimize zafer ihsan et!

Palestina: një plagë që dhemb në zemrën e Umetit...

Lavdi të All-llahut, Ne e lavdërojmë dhe nga Tij kërkojmë ndihmën dhe faljen. Kërkojmë strehim në Allah nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të gabuara. Kush që Allah e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush që Ai e lë pa udhëheqje, askush nuk mund t'i tregojë rrugën. Dëshirojmë se nuk ka zot për adhurim përveç All-llahut të vetëm, dhe dëshirojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pastaj:

"Nuk jam nga Palestina, por po qëndroj ketu. Sytë e mi tregojnë mijëra histori për tokën. Toka e shpresës. Toka e kurajës. Toka ku një fëmijë është më i kurajshëm se një milion meshkuj. Dhe e di që ata më dëgjojnë. Sepse çdo plagë e një palestinasi është plaga ime. Nuk jam nga Palestina, por po rrjedh gjaku. Sepse çdo plagë e një palestinasi është plaga ime. Nuk jam nga Palestina, por e kuptoj. Se gjithçka kthehet. Dhe një ditë dielli do të lind sërish. Dhe dorët e mia do të prekin rërën e një tokë të lirë. Një tokë e quajtur Palestina. Qetësi krijuar për paqe. Dhe paqja do të shohë ditën e qetësisë." Këto rreshta shprehin lidhjen dhe solidaritetin e thellë me Palestinen, pavarësisht nga largësia gjeografike. Ato transmetojnë një ndjenjë dhimbjeje dhe shpresë, si dhe një thirrje për të kuptuar dhe mbështetur luftën për drejtësi dhe liri...

Sot palestinezët janë një popull që përjeton shtypje dhe padrejtësi. Dhimbja e tyre është dhimbja e tërë botës islame. Edhe nëse një musliman jetojnë larg Palestines, zemra e tij duhet të rezonojë me vuajtjet e tyre.

Kuptimi dhe thelbi i poezisë: lidhja e thellë përmes dhimbjes dhe shpresës

Kjo poezi shpreh një lidhje emocionale të fortë me Palestinen, edhe pse autorja nuk është banor i saj i drejtpërdrejtë. Në këto rreshta pasqyrohet aftësia universale humane për të ndjerë dhimbjen e të tjerëve si të veten, e cila është veçanërisht e rëndësishme në kontekstin e luftës për drejtësi dhe liri. Autori thotë se çdo plagë e një palestinasi është plaga e tij personale, duke theksuar ideën e përgjegjësisë së përbashkët për fatin e shtypur dhe të vuajtur.

Këto rreshta gjithashtu transmetojnë një ndjenjë shpresë. Përballë dhimbjes, autori beson se "gjithçka kthehet" dhe se drejtësia një ditë do të pushtojë. Ky është një pohim mbi natyrën ciklike të jetës dhe historisë, ku e keqja nuk mund të zgjasë përherë dhe e vërteta dhe liria përfundimisht do të fitojnë. Imazhi i diellit që "do të lind sërish" simbolizon ringjalljen, dritën e vërtetës dhe fundin e errësirës së shtypjes.

Në islam, parimi i solidaritetit me të shtypurit dhe mbrojtja e drejtësisë zënë një vend të qendrueshëm. Kur'ani dhe Sunneti i Muhamedit (paqe dhe bekoftësi mbi të) vazhdimisht nënvizojnë rëndësinë e ndihmës për ata që vuajnë, mbrojtjen e të drejtave të dobëve dhe rezistencën ndaj shtypjes. Profeti Muhamedi (paqe dhe bekoftësi mbi të) tha: "Kush që prek sytë tuaj një keqësi, le ta ndryshojë me dorën e tij; nëse nuk mund, me gjuhën e tij; nëse nuk mund, me zemrën e tij, dhe kjo është shenja më e dobët e besimit." (Sahih Muslim). Pra, pranimi i heshtur i shtypjes konsiderohet i papranueshëm për një besimtar.

Për muslimanët e gjithë botës, Palestina (Gaza) ka bërë simbol i luftës për drejtësi dhe mbrojtjen e vendeve të shenjta. El-Aksa, vendi i tretë më i shenjtë i islamit, ndodhet në Jeruzalem, dhe fati i tij shkakton dhimbje të thellë për të gjithë njerëzimin. Mbrojtja e El-Aksës dhe e të drejtave të popullit palestinase konsiderohet si pjesë e detyrës fetare të çdo muslimani.

Islam mëson se drejtësia gjithmonë fiton, edhe nëse duket e pamundur në momentin aktual. Sikurse imazhi i diellit në poezi që "lind sërish," besimi islamic na mëson të besojmë në dritën që patjetër vjen pas errësirës. Autori i poezisë thekson se distanca fizike nuk anulon përgjegjësinë morale, kjo është një kuptim shumë islamic. Muslimanët besojnë se vuajtjet e të tjerëve janë një thirrje për veprim. Nëse mbetemi të pafund, bëhemi bashkëpërgjegjës për padrejtësinë.

Pyetja palestineze nuk është vetëm një problem politik, por edhe një katastrofë humanitare që prek miliona njerëz të pafajshëm. Islam na mëson të shohim një motër apo vëllai në çdo njeri që vuajnë, pavarësisht nga origjina e tyre. Profeti Muhamedi (paqe dhe bekoftësi mbi të) tha: "Më e mira njerëzve janë ata që sjellin përfitime të tjera." (Riyad as-Salihin).

Rreshtat e poezisë na thirrin të të gjithëve të njohim përgjegjësinë tonë ndaj atyre që vuajnë. Na kujtojnë se liria dhe drejtësia nuk janë vetëm ide abstrakte, por vlera për të cilat duhet luftuar. Në islam, kjo kuptim përforcet me obligimet fetare dhe parimet spirituale.

Palestina nuk është vetëm një tokë; është simbol i luftës për dinjitetin njerëzor, drejtësinë dhe të drejtën për jetë. Çdo musliman, ku qoftë ai, duhet të ndjejë këtë dhimbje dhe të përpiqet të ndihmojë. Kjo poezi është një thirrje e fortë për veprim, bazuar në parimet islame të drejtësisë, solidaritetit dhe shpresës. Na kujton se secili prej nesh mund të bëhet pjesë e ndryshimit, nëse hapim zemrat dhe duart për ata që kanë nevojë...

"Një fëmijë është më i kurajshëm se një milion meshkuj." Palestinezët kanë jetuar nën okupim për më shumë se 75 vjet, por nuk kanë dorëhequr. Fëmijët e tyre, të rritur nën bllokadë dhe dhunë, shfaqin një kurajë të pabesueshme. Çdo shahid humbur në Palestina është një dëshmi e besimit dhe rezistencës.

Palestina nuk është vetëm një vend. Është një plagë në zemrën e muslimanëve, e cila do të shërbehet vetëm kur e vërteta do të pushtojë.

O Allah, jep fitore vëllezërve tanë në Palestinë!