Ответственность мусульманина: самообман или истина?

Responsibility of a Muslim: Self-Deception or Truth? / Bir Müslümanın Sorumluluğu: Kendini Aldatma mı, Gerçek mi? / Përgjegjësia e një Muslimani: Vetmarrësi apo e Vërteta?

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Рамадан как зеркало души: кто виноват в наших грехах?

В современном мусульманском обществе всё чаще можно наблюдать тенденцию перекладывать ответственность за свои поступки, слабости и грехи на внешние факторы. Шайтан, сглаз, сихр (колдовство) — всё это становится удобными оправданиями для тех, кто не желает признавать свои ошибки и работать над собой. Однако такой подход не только противоречит сути исламского учения, но и играет на руку самому шайтану, который радуется, видя, как человек отказывается от борьбы с собственными недостатками.

Ислам учит, что каждый человек несёт ответственность за свои поступки. В Коране сказано: «Каждая душа приобретает лишь во вред себе, и ни одна душа не понесёт чужого бремени». Сура Аль-Анам, 6:164. Этот аят напоминает нам, что мы не можем винить других в своих грехах. Шайтан, безусловно, является искусителем, но он не имеет власти над человеком, который искренне стремится к Аллаху и просит у Него защиты. Когда мусульманин начинает винить во всём шайтана или колдовство, он фактически отказывается от борьбы с самим собой. Он перестаёт анализировать свои поступки, не пытается исправить свои ошибки и не работает над своим характером. В результате его духовное состояние не улучшается, а только ухудшается.

Месяц Рамадан — это особое время, когда шайтаны закованы в цепи, и их влияние на человека значительно ослабевает. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Когда наступает Рамадан, врата Рая открываются, врата Ада закрываются, и шайтаны заковываются в цепи». (Сахих аль-Бухари, 1899). Казалось бы, в таких условиях мусульманин должен стать ближе к Аллаху, укрепить свою веру и избавиться от грехов. Однако на практике мы видим, что многие продолжают совершать ошибки, а некоторые даже увеличивают количество грехов в этот благословенный месяц.

О чём это говорит?

Зло души человека больше, чем он думает. Когда внешние искушения ослабевают, становится очевидным, что источник многих проблем кроется внутри нас самих. Нафс (эго) человека может быть его главным врагом, и если он не работает над его исправлением, то даже без влияния шайтана продолжает совершать грехи. Вред от собственного нафса перевешивает вред от шайтана. Шайтан лишь подталкивает человека к греху, но окончательное решение всегда остаётся за самим человеком. Если он не контролирует свои желания и не стремится к богобоязненности, то его собственное эго становится для него большей угрозой, чем шайтан.

Необходимость постоянной работы над собой. Ислам призывает нас к постоянному самосовершенствованию. Аллах говорит в Коране: «Воистину, Аллах не меняет положения людей, пока они не изменят самих себя». Сура Ар-Рад, 13:11. Это означает, что мы должны постоянно работать над своим характером, бороться с недостатками и стремиться к довольству Аллаха. Рамадан можно сравнить с фильтром, который обнажает истинную суть человека. Если в этот месяц, когда шайтаны закованы, а милость Аллаха изливается на верующих, человек продолжает грешить, это говорит о том, что проблема кроется в его собственной душе.

Рамадан — это время, когда каждый мусульманин должен заглянуть в своё сердце и задать себе вопрос: «Кто я на самом деле?» Если мы не можем измениться в этот благословенный месяц, то когда мы вообще сможем это сделать? Ответственность за наши поступки лежит на нас самих. Шайтан, сглаз и колдовство — это лишь отговорки, которые мешают нам увидеть свои истинные недостатки. 

Оправдывая свои поступки "наущениями шайтана", человек избегает ответственности, снимая с себя необходимость меняться. Это ловушка, в которую хочет заманить его Иблис. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) предупреждал: «Шайтан циркулирует в человеке, как кровь в его жилах». (Бухари, 6623). Но он лишь нашёптывает, а решение — грешить или противостоять — остаётся за человеком.

Пусть Рамадан станет для нас временем искреннего покаяния, работы над собой и приближения к Аллаху. Только так мы сможем стать лучшей версией самих себя и заслужить довольство нашего Создателя. «О те, которые уверовали! Бойтесь Аллаха должным образом и умирайте не иначе, как будучи мусульманами!» Сура Али Имран, 3:102.

Пусть Аллах дарует нам силы исправить себя и очистить свои сердца от самообмана. Аминь!

Responsibility of a Muslim: Self-Deception or Truth?

Praise be to Allah, Whom we praise, seek help from, and ask forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, none can mislead, and whoever He leaves astray, none can guide. We testify that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we testify that Muhammad is His slave and Messenger.

Ramadan as a Mirror of the Soul: Who is Responsible for Our Sins?

In modern Muslim society, there is a growing tendency to shift responsibility for one’s actions, weaknesses, and sins onto external factors. Satan, the evil eye, sihr (witchcraft)—all become convenient excuses for those unwilling to acknowledge their mistakes and work on self-improvement. However, this approach contradicts the essence of Islamic teachings and plays into Satan’s hands, who rejoices when a person abandons the struggle against their flaws.

Islam teaches that every individual is responsible for their deeds. The Quran states: “Every soul is accountable for what it has earned; no soul shall bear the burden of another” (Surah Al-An’am 6:164). This verse reminds us that we cannot blame others for our sins. Satan is indeed a tempter, but he has no power over one who sincerely seeks Allah and His protection. When a Muslim blames Satan or witchcraft for their faults, they reject self-struggle, cease analyzing their actions, and neglect character refinement. Consequently, their spiritual state deteriorates.

Ramadan —a time when devils are chained, and their influence weakens. The Prophet Muhammad (peace be upon him) said: “When Ramadan begins, the gates of Paradise are opened, the gates of Hell are closed, and the devils are shackled” (Sahih al-Buhari 1899). Yet, many continue sinning, even increasing their transgressions during this blessed month.

What does this reveal?

The evil within the human soul is greater than imagined. When external temptations fade, the root of many issues lies within. The nafs (ego) can be one’s worst enemy. Without striving to purify it, even without Satan’s influence, sins persist. The harm of the nafs outweighs that of Satan. Satan whispers, but the final choice to sin or resist lies with the individual.

The necessity of constant self-improvement. Islam calls for relentless self-refinement. Allah says: “Indeed, Allah will not change the condition of a people until they change themselves” (Surah Ar-Ra’d 13:11). Ramadan acts as a filter, exposing one’s true essence. If, despite Satan’s absence and Allah’s mercy, a person persists in sin, the fault lies in their own soul.

Ramadan is a time to ask: “Who am I truly?” If we cannot change in this blessed month, when will we? Blaming Satan, the evil eye, or witchcraft are excuses that hinder self-awareness. By attributing sins to Satan’s whispers, one evades responsibility—a trap set by Iblis. The Prophet (peace be upon him) warned: “Satan circulates in the body like blood” (Bukhari 6623). But he only suggests; the choice remains ours.

May Ramadan be a time of sincere repentance, self-work, and closeness to Allah. Only thus can we become better versions of ourselves and earn His pleasure. “O you who believe! Fear Allah as He should be feared and die not except in a state of Islam” (Surah Ali Imran 3:102).

May Allah grant us strength to reform ourselves and purify our hearts from self-deception. Ameen.

Bir Müslümanın Sorumluluğu: Kendini Aldatma mı, Gerçek mi?

Hamd, bize yardım ve af dilemek için sığındığımız Allah’a mahsustur. Bizler, ruhlarımızın ve kötü davranışlarımızın kötülüğünden Allah’a sığınırız. Allah tarafından doğru yola iletilen kimseyi kimse saptıramaz, Allah tarafından saptırılanı ise kimse doğruya iletmez. Şahitlik ederiz ki, Allah’tan başka ilah yoktur ve Muhammed, Allah’ın kulu ve elçisidir.

Ramazan, Ruhun Aynası: Günahlarımızda Kim Sorumludur?

Modern Müslüman toplumunda, kendi eylemlerimizin, zaaflarımızın ve günahlarımızın sorumluluğunu dış faktörlere yüklemek giderek yaygınlaşan bir eğilim. Şeytan, nazar, sihr (büyü)—hepsi, hatalarını kabul etmeyen ve kendini geliştirmek istemeyenler için uygun bahaneler haline geliyor. Ancak bu yaklaşım, İslam öğretisinin özüne aykırıdır ve kişinin kendi kusurlarıyla mücadele etmeyi bırakmasına sevinen şeytanın oyununa gelir.

İslam, her kişinin kendi eylemlerinden sorumlu olduğunu öğretir. Kuran: “Her ruh, sadece kendisi için kazandıklarıyla sorumludur; hiçbir ruh başkasının yükünü taşımaz” (En’am Suresi 6:164) buyurur. Bu ayet, günahlarımızda başkalarını suçlayamayacağımızı hatırlatır. Şeytan kuşkusuz bir fitne kaynağıdır, ancak samimi bir şekilde Allah’a yönelen ve O’nun himayesini dileyen kimseye gücü yetmez. Bir Müslüman günahlarını şeytan veya büyüye yüklediğinde, aslında içsel mücadeleyi reddeder, eylemlerini sorgulamaz ve karakterini düzeltmez. Sonuçta manevi durumu iyileşmez, aksine bozulur.

Ramazan —şeytanların zincire vurulup etkilerinin zayıfladığı bir dönemdir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: “Ramazan geldiğinde, cennetin kapıları açılır, cehenneminkiler kapanır ve şeytanlar zincire vurulur” (Buhari 1899). Ancak pratikte birçok kişi hatalarını sürdürür, bazıları günahlarını artırır.

Bu neyi gösterir?

İnsan ruhundaki kötülük, tahmin edilenden daha büyüktür. Dış etkiler azalsa bile problemlerin kaynağı içimizdedir. Nefs (benlik), en büyük düşmanımız olabilir. Onu düzeltmezsek, şeytanın etkisi olmadan bile günaha devam ederiz. Nefsin zararı, şeytanınkinden büyüktür. Şeytan sadece fısıldar, son karar her zaman insana aittir.

Sürekli öz-yenileme ihtiyacı. İslam, sürekli öz-disiplin ve iyileşme çağırır. Allah şöyle buyurur: “Allah, insanların durumunu değiştirmeyecektir, ta ki onlar kendi durumlarını değiştirene kadar” (Rad Suresi 13:11). Ramazan, tıpkı bir süzgeç gibi insanın gerçek yüzünü ortaya çıkarır. Eğer bu kutsal ayda, şeytanlar zincire vurulduğunda bile günah işliyorsak, sorun bizim kendi ruhumuzdadır.

Ramazan, her Müslümanın kalbine bakıp sorması gereken zaman: “Gerçekten kimim?” Eğer bu bereketli ayda değişemiyorsak, ne zaman değişebileceğiz? Şeytanın vesveseleri, nazar veya büyü bahaneleridir—gerçek kusurlarımızı görmemizi engeller. Şeytanın vesveselerini suçlamak, sorumluluktan kaçmaktır; bu İblis’in tuzağıdır. Peygamber (s.a.v.) uyarır: “Şeytan, kanın damarlarda dolaşması gibi insanda dolaşır” (Buhari 6623). Ancak o sadece fısıldar, günaha batma veya direnme kararı insana aittir.

Ramazan, samimi tövbe, öz-yenileme ve Allah’a yaklaşma zamanı olsun. Sadece böyle daha iyi bir hâle gelip Rabbimizin rızasını kazanabiliriz. “Ey iman edenler! Allah’tan hakkıyla sakının ve Müslüman olarak ölün!” (Ali İmran 3:102).

Allah, kalplerimizi kendini aldatmadan arıtma ve düzeltme gücü versin. Amin.

Përgjegjësia e një Muslimani: Vetmarrësi apo e Vërteta?

Laudë Allahut, të Cilit ne i drejtojmë lavdërime dhe nga i Cili kërkojmë ndihmë dhe falje. Kërkojmë strehë tek Allahu nga keqia e frymës sonë dhe veprave të këqija. Kush Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; kush Hynë e lë në errësirë, askush nuk mund t’i tregojë rrugën. Dëshirojmë se nuk ka zot të vërtetë përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshirojmë se Muhammedi është rob dhe i Dërguari i Tij.

Ramazani si Pasqyra e Shpirtit: Kush është i Përgjegjshëm për Gjinahet tona?

Në shoqërinë myslimane moderne, është e shpeshtë tendenca për të hedhur përgjegjësinë e veprimeve, dobive dhe gjinahëve në faktorë të jashtëm. Shaitani, syri i keq, sihr (magjia)—të gjitha këto bëhen justifikime për ata që nuk pranojnë gabimet e tyre dhe nuk punojnë për përmirësimin e vet. Por ky qasje jo vetëm që kontradhon mësimet e Islamit, por edhe i shërben Shaitanit, i cili gëzon kur njeriu refuzon të luftojë kundër mangësive të tij.

Islami mëson se secili njeri është përgjegjës për veprimet e tij. Kuran thotë: “Çdo shpirt është përgjegjëse vetëm për veprimet e veta; asnjë shpirt nuk do të mbajë peshën e tjetrit” (Sure Al-An’am 6:164). Kjo ajet na kujton se nuk mund t’i bllokojmë të tjerët për gjinahet tona. Shaitani është pa dyshim tentues, por nuk ka pushtet mbi atë që kërkon me zemër të vërtetë Allahun dhe mbrojtjen e Tij. Kur një musliman e fajëson Shaitanin ose magjinë për mungesat e tij, ai në fakt refuzon të luftojë veten, ndalohet të analizojë veprimet dhe të përmirësojë karakterin. Si rezultat, gjendja e tij spirituale pëson.

Muaji Ramazan —kur shaitanët janë zinxhirëzuar dhe ndikimi i tyre dobësohet. Profeti Muhammedi (s.a.w.) tha: “Kur vjen Ramazani, portat e Xhenetit hapen, portat e Xhehennemit mbyllen, dhe shaitanët zinxhirëzohen” (Buhari 1899). Megjithatë, shumë vazhdojnë të bëjnë gabime, ndonjëherë duke shtuar gjinahet edhe në këtë muaj të benditur.

Çfarë tregon kjo?

Keqia në shpirtin e njeriut është më e madhe se sa ai mendon. Kur tentimet e jashtme zvogëlohen, burimi i shumë problemeve qëndron brenda nesh. Nefs (egoi) mund të jetë armiku më i madh. Nëse nuk punojmë për t’i korrigjuar, edhe pa ndikimin e Shaitanit, vazhdojmë të bëjmë gjinah. Dëmtimi nga nefs është më i madh se ai i Shaitanit. Shaitani thërret, por vendimi për të kryer gjinah apo për të rezistuar është i vetëm të njeriut.

Nevoja për përmirësim të vazhdueshëm. Islami thërret për përmirësim të pandërpritshëm të karakterit. Allahu thotë: “Vërtet, Allahu nuk ndryshon gjendjen e një populli derisa ata të ndryshojnë veten” (Sure Ar-Ra’d 13:11). Ramazani është si një filtri që zbulon esencën e njeriut. Nëse në këtë muaj të shenjtë, kur shaitanët janë të lidhur, një person vazhdon të bëjë gjinah, kjo tregon se problemi është në shpirtin e tij.

Ramazan është koha kur çdo musliman duhet të shikojë në zemrën e tij dhe të pyesë: “Kush jam unë në të vërtetë?” Nëse nuk mund të ndryshojmë në këtë muaj të benditur, kur do të ndryshojmë kurrë? Shaitani, syri i keq, dhe magjia janë thjesht shpjegime që na pengojnë të shohim mangësitë tona të vërteta. Duke i fajësuar gjinahet e vet “veshtrimeve të Shaitanit”, njeriu shmang përgjegjësinë dhe nevojën për të ndryshuar—një kurth i dëshiruar nga Iblis. Profeti (s.a.w.) paralajmëroi: “Shaitani rrjedh në trupin e njeriut si gjaku në venat” (Buhari 6623). Por ai vetëm thërret; vendimi për të përmbajtur gjinahet është i vetëm të njeriut.

Le të jetë Ramazani koha për tëvje të vërtetë, punë mbi veten dhe afërsi me Allahun. Vetëm kështu mund të bëhemi versione më të mira të vetes dhe të meritojmë kënaqësinë e Zotit. “O ata që besuan! Frikeni Allahun si duhet dhe vdiqni si myslimanë!” (Sure Ali Imran 3:102).

Allahu na jepë forcën për të korrigjuar veten dhe për të pastruar zemrat tona nga vetmarrësia. Amin!