От биологического существования к духовному пробуждению

From biological existence to spiritual awakening / Biyolojik varoluştan ruhsal uyanışa / Nga ekzistenca biologjike te zgjimi shpirtëror

В нашем мире миллионы людей ходят, говорят, работают, потребляют, размножаются — но так и не рождаются по-настоящему. Их физическое рождение, то есть выход из утробы матери, несомненно, состоялось. Но духовное рождение — осознание себя, своей цели и смысла существования — увы, так и не произошло. О таких людях Всевышний сказал в Коране: «Мы сотворили для Геенны много джиннов и людей. У них есть сердца, которые не разумеют, и глаза, которые не видят, и уши, которые не слышат. Они подобны скотине, но являются еще более заблудшими. Именно они являются беспечными невеждами.». Сура «Аль-А’раф», 179. Это те, кто живёт, руководствуясь лишь инстинктами и желаниями, не зная, зачем он пришёл в этот мир, какова его миссия и ради чего дана ему жизнь...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Большинство людей действительно живет, так и не испытав этого второго рождения. Они остаются в темнице своих страстей, гонятся за призрачным счастьем и уходят из этого мира с пустыми руками и смятенным сердцем. Путь мусульманина – это сознательное и неустанное стремление родиться во второй раз: родиться для света Истины, для свободы в поклонении и для вечной жизни, обещанной тем, чьи сердца пробудились. Это и есть настоящий успех и подлинный смысл существования.

Всевышний Аллах сотворил человека не напрасно и не для забавы. Высшая цель человеческой жизни: поклонение Творцу, стремление к духовному очищению, познанию Своего Создателя и обретение истинного смысла бытия. Однако большинство людей живут в этом мире, так и не достигнув этого предназначения. Они рождаются физически, растут, работают, строят семьи, но так и не осознают, зачем они здесь, почему именно им дана эта жизнь. 

Такое состояние можно назвать "жизнью без рождения". То есть человек присутствует в мире телом, но его дух и сердце остаются спящими, запечатанными, как говорит один из великих ученых исламского мира — Ибн аль-Каййим: «Рождение человека – у него два вида. Первый – это обычное рождение. А второй же – это рождение его сердца и духа, когда они освобождаются от плена порочности души и мрака запечатанности». Ибн аль-Каййим, «Мадаридж ас-Саликин», 3/69.

Физическое рождение — это естественный процесс, который происходит со всеми людьми. Это начало биологической жизни. Но настоящее рождение — это момент, когда душа человека просыпается, сердце оживает, разум начинает искать истину, и человек осознаёт своё предназначение. Именно в этот момент он становится по-настоящему Человеком в полном смысле этого слова. Духовное рождение — это пробуждение совести, пробуждение веры, пробуждение цели. Это внутреннее перерождение, которое меняет направление всей жизни. Оно может быть внезапным или постепенным, но оно всегда связано с глубокой трансформацией личности.

Почему большинство людей остаются "нерожденными"? Причина заключается в том, что люди часто довольствуются мирским, материальным, временным. Они гонятся за богатством, положением, удовольствиями, но не задумываются о вечности. Их сердца затянуты грехами, их души омрачены страстями, их разумы заняты суетой. Люди утрачивают связь с собой, со своей душой, с Аллахом. Они становятся рабами своих желаний, подобно животным, как сказано в Коране.

Именно поэтому многие мусульмане и немусульмане всю жизнь проживают в поисках смысла, любви, умиротворения, но не находят их — потому что они не прошли через настоящее рождение. Духовное рождение начинается с просветления сердца . Это процесс, который начинается с обращения к Аллаху, с искреннего намерения следовать Его путём, с принятия ответственности за свою жизнь и действия. Его сердце оживает, его мысли становятся чище, его поведение более осмысленным. Он начинает видеть мир иначе — уже не сквозь призму эгоизма и суеты, а сквозь призму Благости и Мудрости Аллаха.

Для мусульманина духовное рождение — это не просто метафора. Это реальный путь, который должен пройти каждый верующий. Пророк Мухаммад ﷺ был послан Аллахом для того, чтобы организовать Умму, который будет жить по истине, который будет светом в тьме невежества и заблуждений. Цель всего творения — это воспитание истинных рабов Аллаха, тех, кто действительно родился для служения и поклонения своему Господу.

Человеку не стоит гордиться тем, что он просто существует. Он должен стремиться оживить своё сердце, очистить его от скверны, научиться жить ради цели, быть Светом для других и рабом для Аллаха. Каждый из нас может переродиться. Пока мы живы — двери таубы открыты. Начни с малого: с искреннего намерения, с одного намаза, с покаяния, с чтения Корана. И этот шаг может стать твоим настоящим рождением в свете веры. «О те, которые уверовали! Отвечайте Аллаху и Посланнику, когда он призывает вас к тому, что дарует вам жизнь. Знайте, что Аллах — между человеком и его сердцем (может помешать человеку добиться того, что он желает), и что вы будете собраны к Нему.». Сура «Аль-Анфаль», 24.

"Настоящее рождение человека" — это призыв к духовному пробуждению, к осознанию своей цели и смысла жизни. Это призыв к каждому мусульманину перейти от формальной веры к живой, искренней вере, которая преобразует сердце и образ жизни. Как говорил Ибн аль-Каййим, человек рождается дважды: первый раз от матери, второй — от своей связи с Аллахом. Только тогда он становится настоящим человеком, Личностью, уникальным творением, имеющим ценность не только в этом мире, но и в Вечности.

Физическое рождение — лишь начало пути. Истинная жизнь начинается тогда, когда пробуждается сердце. Пусть Аллах оживит наши сердца Светом веры и сделает нас из числа тех, кто по-настоящему родился для вечности. Дарует нам всем истинное рождение — в вере, в любви к Нему и в стремлении к Его довольству. Аминь!

From biological existence to spiritual awakening

In our world, millions of people walk, speak, work, consume, and reproduce—but they never truly are born . Their physical birth—leaving their mother's womb—is undeniable. But spiritual birth—the awakening of self-awareness, purpose, and the meaning of existence—has not occurred. Regarding such people, Almighty Allah says in the Quran:

"We have certainly created for Hell many of the jinn and mankind. They have hearts with which they do not understand, eyes with which they do not see, and ears with which they do not hear. They are like livestock—rather, they are more astray. It is they who are heedless."
(Surah Al-A’raf, 179)

These are the ones who live only by instinct and desires, unaware of why they came into this world, what their mission is, or for what purpose life was given to them.

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our bad deeds. Whomever Allah guides rightly, none can mislead, and whomever He leaves astray, none can guide. We testify that there is no deity worthy of worship except Allah Alone, and we testify that Muhammad is His servant and Messenger.

Indeed, most people live without ever experiencing this second birth. They remain imprisoned in their desires, chasing illusory happiness, and leave this world empty-handed and with troubled hearts. The path of a Muslim is a conscious and tireless striving to be born a second time: to be born into the light of Truth, into freedom in worship, and into eternal life promised to those whose hearts awaken. This is true success and the real meaning of existence.

Allah Almighty did not create humanity in vain or for mere amusement. The highest goal of human life is to worship the Creator, to strive for spiritual purification, to come to know One’s Maker, and to find the true meaning of being. However, most people live in this world without achieving this divine purpose. They are born physically, grow, work, build families—but never realize why they are here or why life was granted to them.

This condition can be called "life without birth." That is, the person exists in the world physically, but his spirit and heart remain asleep, sealed, as one of the great scholars of the Islamic world—Ibn al-Qayyim—said: "A human being has two kinds of birth. The first is the ordinary birth. The second is the birth of the heart and soul, when they are freed from the captivity of the evil self and the darkness of spiritual sealing." (Ibn al-Qayyim, Madarij as-Salikin , 3/69).

Physical birth is a natural process that occurs to all humans—it marks the beginning of biological life. But true birth is the moment when a person's soul awakens, the heart comes alive, the mind begins seeking truth, and the individual realizes their purpose. At that moment, one becomes truly a "Human" in the fullest sense of the word.

Spiritual birth is the awakening of conscience, faith, and purpose. It is an inner rebirth that transforms the entire direction of life. It may come suddenly or gradually, but it always involves a deep personal transformation.

Why do most people remain "unborn"? The reason is that people often settle for worldly matters—materialism, temporary pleasures. They chase wealth, status, and enjoyment, yet neglect eternity. Their hearts are covered with sins, their souls darkened by desires, and their minds consumed by trivialities. People lose connection with themselves, their souls, and with Allah. They become slaves to their whims, like animals, as stated in the Quran.

That is why many Muslims and non-Muslims spend their lives searching for meaning, love, peace—but never finding them—because they have not gone through true birth. Spiritual birth begins with the illumination of the heart. It starts with turning sincerely to Allah, with a genuine intention to follow His path, and with taking responsibility for one’s life and actions. The heart awakens, thoughts become purer, and behavior becomes more meaningful. One begins to see the world differently—not through the lens of egoism and vanity, but through the lens of Divine Goodness and Wisdom.

For a Muslim, spiritual birth is not just a metaphor. It is a real path every believer must walk. Prophet Muhammad ﷺ was sent by Allah to establish a Ummah that would live by truth, shining as a light in the darkness of ignorance and error. The ultimate aim of creation is to raise sincere servants of Allah—those who are truly born for service and worship of their Lord.

A person should not be proud merely of existing. One must strive to awaken the heart, cleanse it from impurities, and learn to live for a purpose—to be a Light for others and a true servant of Allah. Each one of us can be reborn. As long as we are alive, the doors of repentance remain open. Begin with something small: a sincere intention, one prayer, a heartfelt repentance, or reciting the Qur’an. And that step might become your true birth in the light of faith.

"O you who believe! Respond to Allah and to the Messenger when He calls you to that which gives you life. Know that indeed, Allah stands between a person and his heart, and that it is to Him you will be gathered."
(Surah Al-Anfal, 24)

"The True Birth of a Human Being" is a call to spiritual awakening, to realizing one's purpose and the meaning of life. It is a call to every Muslim to move from formal belief to living, sincere faith that transforms the heart and lifestyle. As Ibn al-Qayyim said, a person is born twice: once from their mother, and once again through their connection with Allah. Only then does one become a true human being—a unique creation of value not only in this world but in Eternity.

Physical birth is only the beginning of the journey. True life begins when the heart awakens. May Allah bring our hearts to life with the Light of Faith, and count us among those who are truly born—for eternity. Grant us all true birth—in faith, in love for Him, and in striving for His pleasure. Ameen!

Biyolojik varoluştan ruhsal uyanışa

Dünyamızda milyonlarca insan yürür, konuşur, çalışır, tüketir, çoğalır ama aslında asla doğmaz. Fiziksel doğumları—annelerinin rahminden çıkmaları—kesinlikle gerçekleşmiştir. Ancak ruhsal doğum—kendini fark etme, amacı ve yaşamın anlamını kavrama—gerçekleşmemiştir. Bu tür insanlar hakkında Kutsal Kur’an'da Yüce Allah şöyle buyurmuştur:

“Şüphesiz biz Cehennem için birçok cin ve insan yarattık. Anlamayan kalpleri, göremeyen gözleri ve işitemeyen kulakları vardır. Onlar hayvanlara benzerler ancak daha da sapmışlardır. İşte onlar dikkatsizdir.”
(El-A’raf Suresi, 179)

Bu kişiler yalnızca içgüdüleri ve arzularıyla yaşayan, neden bu dünyaya geldiklerini, ne görevleri olduğunu ve hayatın kendilerine hangi amaçla verildiğini bilmeyenlerdir.

Yüce Allah’a hamd olsun; O'nu övüyoruz ve yardımını ve bağışlanmayı O’ndan diliyoruz. Ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü işlerimizden Allah’a sığınırız. Allah kimseyi doğru yola iletirse kimse onu sapıklığa sürükleyemez. Kimi Allah bırakırsa kimse onu doğru yola erdirtmez. Tanrı’dan başka ibadet edilecek bir varlık olmadığını ve Muhammed’in O’nun kulü ve elçisi olduğunu şehadet ediyoruz.

Gerçekten de çoğu insan bu ikinci doğumu hiç yaşamadan yaşar. Arzuların zindanında mahsur kalırlar, yanılsar gibi mutluluğu peşinden koşarlar ve boş ellerle, karışık kalplerle dünyadan ayrılırlar. Müslüman yolcusunun yolu ise bilinçli ve kararlı bir şekilde ikinci kez doğma sürecidir: Gerçekliğin ışığına, ibadetteki özgürlüğe ve yürekleri uyananlara vaat edilen sonsuz yaşama yönelmektir. Bu gerçek başarıdır ve varoluşun hakiki manası budur.

Yüce Allah insanlığı boşuna ya da eğlence için yaratmadı. İnsan hayatının en yüksek amacı, Yaratıcısı’na hizmet etmek, ruhsal temizliğe ulaşmak, O’nu tanımaya çalışmak ve varoluşun gerçek anlamını bulmaktır. Ancak çoğu insan bu ilahi amaca ulaşmadan dünyada yaşar. Fiziksel olarak doğarlar, büyürler, çalışırlar, aile kurarlar ama neden burada olduklarını ve niçin hayat verildiğini asla fark etmezler.

Bu duruma “doğumsuz yaşam” denilebilir. Kişi bedenen dünyadayken ruhu ve kalbi uykuda, mühürlenmiş halde kalır. İslam dünyasının büyük âlimlerinden İbnü’l-Kayyim şöyle demiştir: “İnsanın iki doğum türü vardır. Birincisi sıradan doğumdur. İkincisi ise kalbin ve ruhun, nefsin kötülüğüne ve karanlık kapalılığa karşı esaretinden kurtulduğu doğumdur.” (İbnü’l-Kayyim, Madariyü’s-Salikin, 3/69).

Fiziksel doğum tüm insanlarda gerçekleşen doğal bir süreçtir, biyolojik yaşamın başlangıcıdır. Ancak gerçek doğum, kişinin ruhu canlandığında, kalbi dirildiğinde, aklı hakikati aramaya başladığında ve amacını fark ettiğinde gerçekleşir. Tam anlamıyla bir “İnsan” olur. Ruhani doğum vicdanın, imanın ve amacın uyanışıdır. Bu içsel yeniden doğuş, yaşamın yönünü değiştiren derin bir dönüşümdür. Birdenbire ya da yavaş yavaş meydana gelebilir ama her zaman kişisel bir dönüştür.

Neden çoğu insan “doğumsuz” kalır? Çünkü insanlar genellikle dünya ile yetinirler, maddiyata, geçici zevklere sarılırlar. Zenginliği, statüyü, keyfiyetleri kovalarlar ama ebediyeti düşünmezler. Kalpleri günahlarla kaplıdır, ruhları arzularla kararmıştır, akılları ise geçicilikle meşguldür. İnsanlar kendileriyle, ruhlarıyla ve Allah’la olan bağlantıyı kaybederler. Hayvanlar gibi isteklerinin kölesi olurlar, Kur’an’da da ifade edildiği gibi.

İşte bu yüzden hem müslümanlar hem de gayrimüslümanlar hayatlarının anlamını, sevgiyi, barışı ararlar ama bulamazlar—çünkü asıl doğumu yaşamamışlardır. Ruhani doğum kalbin aydınlanmasıyla başlar. Bu süreç Allah’a samimi bir yönelimle, O’nun yolunu takip etme niyetiyle ve hayatından sorumlu olma ile başlar. Kalbi canlanır, düşünceleri daha saf hale gelir, davranışları daha anlamlı olur. Artık dünyayı egosuzluk ve geçiciliğin ötesinde, Allah’ın iyiliği ve hikmeti açısından görmeye başlar.

Müslüman için ruhsal doğum sadece bir metafor değildir. Bu, her müminin geçmesi gereken gerçek bir yoldur. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.), cehalet ve sapkınlık karanlıklarına ışık olacak bir ümmet oluşturmak için Allah tarafından gönderildi. Yaratılışın asıl amacı, Rab’lerine hizmet eden gerçek kulları yetiştirmektir.

Bir kişi sadece var olmasıyla gurur duymamalıdır. Kalbini canlandırmaya, onu pislikten arındırmaya, bir amaç uğruna yaşamayı öğrenmeye çalışmalıdır. Başkaları için ışık, Allah için kul olmalıdır. Hepsi yeniden doğabilir. Hayatta olduğu sürece tövbe kapıları açıktır. Küçük şeylerle başlayın: samimi bir niyet, tek bir namaz, pişmanlık duymak, Kuran okumak. Ve bu adım sizin iman ışığında gerçek doğduğunuz an olabilir.

“Ey iman edenler! Size hayat verecek olan şeye davet eden Allah’a ve Elçi’sine cevap verin. Biliniz ki Allah insan ile kalbi arasında bulunur (insanın dileğini engelleyebilir) ve hepiniz O’na toplanacaksınız.”
(Enfal Suresi, 24)

“İnsanın Gerçek Doğumu” ruhsal uyanışa, amacını ve yaşamın anlamını fark etmeye çağrıştır. Bu çağrı, sadece Müslümanlara hitaben, dışsal inançtan içsel, gerçek inanca geçmeye, kalbi ve yaşam biçimini dönüştürecek inanca yöneliktir. İbnü’l-Kayyim’in dediği gibi insan iki defa doğar: biri annesinden, diğeri Allah ile olan bağından. Ancak o zaman hakiki bir insan, eşsiz bir yaratılış, hem bu dünyada hem de ebediyette değer taşıyan bir birey olur.

Fiziksel doğum sadece yolun başlangıcıdır. Gerçek yaşam kalp uyandığında başlar. Allah kalplerimizi imanın ışığıyla diriltsin ve bizleri gerçekten sonsuzluk için doğmuş olanlardan eylesin. Bize tümümüz için gerçek doğum—imanla, O’na olan aşkla ve memnuniyeti için çabalayarak—nasip olsun. Âmin!

Nga ekzistenca biologjike te zgjimi shpirtëror

Në botën tonë miliona njerëz ecin, flasin, punojnë, konsumojnë, shumohen—por ata asnjëherë nuk lindin në të vërtetë. LIndja fizike e tyre—delja nga barku i ëmës—është e pakundërshtueshme. Por lindja shpirtërore—vetëdijesimi për veten, qëllimin dhe kuptimin e jetës—fatkeqësisht nuk ka ndodhur. Për të tillë Allahu i Lartësuar tha në Kur’an:

“Ne sigurisht që kemi krijuar për Gjejenë shumë xhinj dhe njerëz. Ata kanë zemra që nuk kuptojnë, sy që nuk shohin, dhe veshë që nuk degëtojnë. Ata janë si bagëtitë—por janë edhe më të humburit. Pikërisht ata janë të palidhurit e paditurë.”
(Sura El-A’raf, 179)

Këta janë ata që jetojnë duke u udhëhequr vetëm nga instinktet dhe dëshirat, pa ditur pse kanë ardhur në këtë botë, cilën është misioni i tyre dhe për çfarë u është dhënë jetë.

Falënderim për Allah, Të cilin falënderojmë dhe prej së cilit kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje te Allah nga e keqja e shpirtrave tanë dhe nga veprat e këqija. Kushdo që Allah e udhëzon drejt rrugës së drejtë, askush nuk mund ta çojë atë në gabim. Dhe ai që Ai lë pas duvarit, askush nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka Zot tjetër që meriton adhuri pos një Allahu të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbyesi i Allait dhe i Dërguari i Tij. Pastaj:

Shumica e njerëzve vërtetë jetojnë pa u përjetuar këtë lindje të dytë. Ata mbeten të burgosur në pasionet e tyre, persekutojnë pas lumturisë së pashtershme dhe largohen nga ky botë me duar të zbrazëta dhe zemër të turbulluar. Shtegu i muslimanit është një synim i vetëdijshëm dhe i papërfshirë për të lindur për herë të dytë: për të lindur në dritën e të Vërtetës, për lirinë në lutje dhe për jetën e përhershme që është premtuar atyre të cilëve u kanë ngrohur zemrat. Ky është suksesi i vërtetë dhe kuptimi i vërtetë i ekzistencës.

Allahu i Lartësuar e krijoi njeriun jo në mënyrë të kotë apo për argëtim. Qëllimi më i lartë i jetës njerore është shërbesa ndaj Krijuesit, përpiqja për pastrimin shpirtëror, njohjen e Krijuesit të vet dhe arritjen e kuptimit të vërtetë të jetës. Megjithatë, shumica e njerëzve jetojnë në këtë botë pa arritur këtë destin. Ata lindin fizikisht, rriten, punojnë, ndërtojnë familje por nuk realizojnë pse janë këtu, pse pikërisht u është dhënë kjo jetë.

Ky gjendje mund të quhet "jetë pa lindje". Pra, njeriu është në botë me trup, por shpirtra dhe zemra e tij mbeten të gjumëzuar, të mbyllur, siç thotë një nga më të mëdhenjtë të studiuesve islamikë—Ibn al-Kajjimi: “Lindja e njeriut ka dy lloje. E para është lindja e zakonshme. Ndërsa e dyta është lindja e zemrës dhe shpirtrit të tij, kur ata lirohen nga robëria e dobësisë së shpirtrit dhe errësira e mbylljes.” (Ibn al-Kajjimi, “Madarij as-Salikin”, 3/69).

Lindja fizike është një proces natyral që ndodh te të gjithë njerëzit. Ajo është fillimi i jetës biologjike. Por lindja e vërtetë është momenti kur shpirti i njeriut zgjohet, zemra e tij vdesh, mendja fillon të kërkojë të vërtetën, dhe njeriu kupton destinin e tij. Pikërisht në këtë moment ai bëhet një Njeri në kuptimin e plotë të fjalës. Lindja shpirtërore është zgjimi i një vendimi, i besimit, i qëllimit. Kjo është transformimi i brendshëm që ndryshon drejtimin e tërë jetës. Mund të ndodhë menjëherë ose gradualisht, por gjithmonë shoqërohet me transformim të thellë të personalitetit.

Pse shumica e njerëzve mbeten “pa lindur”? Arsyeja është sepse njerëzit shpesh janë të kënaqur me botën, materien, gjërat e kohëshkurtra. Ata persekutojnë pas pasurisë, pozicionit, kënaqësive, por nuk mendojnë për jetën e përhershme. Zemrat e tyre janë mbuluar me mëkat, shpiritë e tyre janë të errët nga dëshirat, mendimet e tyre janë të zëna me futilitet. Njerëzit humbasin lidhjen me veten, me shpirtin e tyre, me Allah-un. Ata bëhen skllevër të dëshirave të tyre, të ngjashëm me kafshët, siç është thënë në Kur’an.

Pikërisht për këtë shkak, shumë myslimanë dhe jo-myslimanë tërë jetën e tyre e shpenzojnë duke kërkuar kuptimin, dashurinë, paqen, por nuk i gjejnë—sepse nuk kanë kaluar nëpër lindjen e vërtetë. Lindja shpirtërore fillohet me ndriçimin e zemrës. Ky është një proces që fillohet me kthimin tek Allah-u, me vendosjen e sinqert të ndjekjes së rrugës së Tij, me pranimin e përgjegjësisë për jetën dhe veprimet tuaja. Zemra e tij zgjohet, mendimet e tij bëhen më të pastërta, sjellja e tij më e kuptueshme. Ai fillon të shikoje botën ndryshe—jo më nëpër prizmin e egoizmit dhe futilitetit, por nëpër prizmin e Mirësisë dhe Hekimit të Allah-ut.

Për myslimanin, lindja shpirtërore nuk është thjesht një metaforë. Kjo është një rrugë reale që çdo besimtar duhet ta përcjellë. Pejgamberi Muhammedi ﷺ u dërgua nga Allah-i për të organizuar një Umme që do të jetë dritë në errësinë e pandejshmërisë dhe gabimeve. Qëllimi i të gjithë krijimit është formimi i shërbyesve të vërtetë të Allah-ut, të atyre që lindën vërtetë për të shërbyer dhe adhuruar Zotin e tyre.

Njeriut nuk duhet të krenohet me faktin se thjesht ekziston. Ai duhet të përpiqet të nxjerrë zemrën e tij nga gjumi, ta pastrojë nga skurora, të mësojë të jetojë për një qëllim, të jetojë si Dritë për të tjerët dhe si shërbyes për Allah-un. Secili prej nesh mund të rinovohet. Sa kohë që jemi të gjallë—dyertë e tuba janë të hapura. Filloni me gjëra të vogla: me një vendosje të sinqertë, me një namaz, me një tuba, me leximin e Kur’anit. Dhe kjo hapje mund të jetë lindja juaj e vërtetë në dritën e besimit.

“O ju që besuat! Përgjigjuni Allah-ut dhe të Dërguarit të Tij, kur ai ju thërret juve në atë që ju jep jetë. Dini se Allah është midis njeriut dhe zemrës së tij (mund të pengojë njeriun të arriset në atë që dëshiron), dhe se do të mbledheni te Ai.”
(Sura El-Enfal, 24)

"Lindja e vërtetë e njeriut"—është një thirrje për zgjimin shpirtëror, për vetëdijesimin e qëllimit dhe kuptimit të jetës. Është një thirrje për secilin mysliman që të kalojë nga besimi formal në besimin e gjallë, të sinqertë, i cili transformon zemrën dhe stilin e jetës. Siç tha Ibn al-Kajjimi, njeriu lind dy herë: herën e parë nga nëna, herën e dytë nga lidhja e tij me Allah-in. Vetëm atëherë ai bëhet një njeri i vërtetë, një individ, një krijesë unike që ka vlerë jo vetëm në këtë botë, por edhe në Përhësi.

Lindja fizike është vetëm fillimi i rrugës. Jeta e vërtetë fillon kur zemra zgjohet. Le të na bëjë Allah zemrat tona të gjalla me dritën e besimit dhe të na numërojë mes atyre që lindën vërtetë për përhësinë. Na japë ne të gjithë lindjen e vërtetë—në besim, në dashuri për Të dhe në synimin për mirënjohjen e Tij. Amen!