Остерегайтесь растрачивать жизнь на суету и беспечность...

Beware of wasting your life on fuss and carelessness... / Koşuşturma ve dikkatsizlik için hayatınızı boşa harcamaya dikkat edin... / Kujdes nga humbja e jetës tuaj në bujë dhe pakujdesi...

«Вызывает удивление тот, кто печалится по поводу уменьшения – потери своего имущества, но равнодушен к потере своих дней...»

Эти слова — словно зеркало, в которое каждый верующий должен посмотреть. Они раскрывают парадокс современной жизни: мы переживаем, когда теряем деньги, телефон, возможности, но при этом почти не замечаем, как утекают наши дни, часы, минуты. И в этом скрыта одна из самых больших ловушек шайтана — отвлечение сердца от главной цели...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Одна из величайших парадоксов человеческой природы — наша способность глубоко переживать потерю материального имущества, но оставаться равнодушными к потере самого ценного ресурса — времени. В Коране и Сунне многократно подчеркивается важность осознания быстротечности жизни и подготовки к вечности Ахирата. Однако многие люди, даже исповедующие Ислам, живут так, будто смерть — это далекая абстракция, а не неизбежная реальность.

Ислам учит нас осознанности, мудрости и правильного распределения приоритетов в жизни. Одним из ключевых аспектов этой науки является понимание истинной ценности времени и того, как мы используем его в контексте земной жизни дунья и вечной жизни Ахирата. В приведённом выше назидании поднимаются глубокие темы, которые затрагивают сердца верующих и побуждают их к переосмыслению своих жизненных целей.

В современном мире люди часто уделяют огромное внимание материальным благам — деньгам, имуществу, статусу. Потеря этих вещей может вызывать у них сильную печаль, тревогу и даже отчаяние. Однако самое удивительное заключается в том, что они остаются равнодушными к потере времени — самого ценного и невосполнимого ресурса. Представьте человека, который переживает из-за утерянного телефона или потерянной суммы денег, но при этом не задумывается о том, что каждый прожитый день навсегда уходит из его жизни. Он тратит часы на пустые разговоры, социальные сети или бесполезные дела, не осознавая, что это время могло бы быть использовано для духовного роста, помощи другим или подготовки к Ахирату.

Мирская жизнь дунья — это лишь миг по сравнению с вечностью Ахирата. С каждым днём наша земная жизнь становится короче, а последняя жизнь приближается. Наше существование здесь — это испытание, подготовка к тому, что ждёт нас после смерти. Когда человек умирает, его покидает всё, что нажил в дунья: дом, мечеть, машина, деньги, слава — всё это остаётся здесь. Единственное, что он берёт с собой, — это его деяния: хорошие и плохие. Эта истина должна заставить каждого человека задуматься: чем я занимаюсь сейчас? На что трачу своё время и силы? Готов ли я встретить свою судьбу?

Одна из величайших ошибок людей — это цепляние за мирское, которое по своей природе преходяще. Человек может быть настолько поглощён заботами о дунья, что полностью игнорирует подготовку к Ахирату. Это подобно тому, как если бы путешественник, прибывший в чужую страну всего на несколько дней, начал бы строить там дом, покупать землю и собирать богатства, забывая о том, что скоро ему придётся покинуть это место. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: "Если ты утром проснулся п полном здравии, спокойным и имеющим пропитание на день, то будто бы весь мир был дан тебе во владение." (Хадис, переданный ат-Тирмизи). Этот хадис учит нас ценить простые моменты жизни и использовать их для достижения высших целей, а не гнаться за иллюзиями дунья.

Ислам призывает нас к осознанности — к постоянному осмыслению своих действий, слов и намерений. Каждый день должен быть шагом вперёд на пути к духовному совершенству. Старайтесь использовать каждую минуту своей жизни с пользой. Записывайте свои цели, как духовные, так и практические, и работайте над их достижением. Главная цель мусульманина — это достижение довольства Аллаха и вхождение в Джаннат Фирдаус, высший уровень Рая. 

Каждый день — это лист, вырванный из книги нашей жизни. Вопрос в том, что на нем написано? В суете дуньи легко забыть, зачем мы здесь. Но это напоминание — зов вернуться к себе, к Аллаху, к истине. Не будем из тех, кто строит мост в вечность из песка мирских иллюзий. Вместо этого вложим свою жизнь в то, что будет сиять светом в Судный день.

Жизнь — это дар Аллаха, и каждый из нас несёт ответственность за то, как мы его используем. Мы можем выбрать путь, ведущий к временным удовольствиям дунья, или путь, ведущий к вечному счастью в Ахирате. Да поможет нам Аллах быть благодарными за Его дары, осознанными в наших действиях и мудрыми в выборе приоритетов. Да направит нас Аллах на Прямой путь и сделает нас из числа тех, кто войдёт в Рай. О Аллах, не сделай дунью наивысшей нашей целью и пределом наших знаний. А сделай Ахира нашим домом и прибежищем. Даруй нам Джаннат аль-Фирдаус. Аминь!

Beware of wasting your life on fuss and carelessness...

"It is surprising that one who mourns the loss of their possessions but remains indifferent to the loss of their days...

These words are like a mirror in which every believer should look. They reveal the paradox of modern life: we grieve when we lose money, phones, or opportunities, but we hardly notice how our days, hours, and minutes slip away. And hidden within this is one of the greatest traps of Shaytan — distracting the heart from its ultimate purpose...

Praise be to Allah, whom we glorify, and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

One of the greatest paradoxes of human nature is our ability to deeply grieve over the loss of material possessions but remain indifferent to the loss of the most valuable resource — time. The Quran and Sunnah repeatedly emphasize the importance of recognizing the fleeting nature of life and preparing for the eternal Hereafter. Yet many people, even those who profess Islam, live as if death is a distant abstraction rather than an inevitable reality.

Islam teaches us mindfulness, wisdom, and the proper prioritization of life’s goals. One of the key aspects of this teaching is understanding the true value of time and how we use it in the context of our earthly life (Dunya) and the eternal life of the Hereafter (Akhirah). In the above admonition, profound themes are raised that touch the hearts of believers and urge them to rethink their life goals.

In the modern world, people often place enormous importance on material wealth — money, property, status. The loss of these things can cause them deep sorrow, anxiety, and even despair. However, the most astonishing thing is that they remain indifferent to the loss of time — the most precious and irreplaceable resource. Imagine a person who grieves over a lost phone or a sum of money but does not reflect on the fact that every day that passes is forever gone from their life. They spend hours on idle conversations, social media, or useless pursuits, unaware that this time could have been used for spiritual growth, helping others, or preparing for the Hereafter.

The worldly life (Dunya) is but a moment compared to the eternity of the Hereafter (Akhirah). With each passing day, our earthly life becomes shorter, and the next life draws nearer. Our existence here is a test, a preparation for what awaits us after death. When a person dies, everything they acquired in Dunya — house, mosque, car, money, fame — all of it remains here. The only thing they take with them is their deeds: good and bad. This truth should make every person reflect: What am I doing now? On what am I spending my time and energy? Am I ready to meet my fate?

One of the greatest mistakes people make is clinging to the worldly, which by its very nature is transient. A person can become so consumed with concerns about Dunya that they completely ignore preparing for the Akhirah. It is like a traveler who arrives in a foreign country for just a few days but starts building a house, buying land, and accumulating wealth, forgetting that they will soon have to leave. The Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "If you wake up in the morning in good health, at peace, and with sustenance for the day, it is as though the whole world has been given to you." (Hadith narrated by Tirmidhi). This hadith teaches us to value the simple moments of life and use them to achieve higher goals rather than chasing the illusions of Dunya.

Islam calls us to mindfulness — constantly reflecting on our actions, words, and intentions. Every day should be a step forward on the path to spiritual perfection. Try to use every minute of your life productively. Write down your goals, both spiritual and practical, and work towards achieving them. The ultimate goal of a Muslim is to attain Allah's pleasure and enter Jannat al-Firdaws, the highest level of Paradise.

Every day is a page torn from the book of our life. The question is, what is written on it? In the hustle and bustle of Dunya, it’s easy to forget why we are here. But this reminder is a call to return to ourselves, to Allah, to the truth. Let us not be among those who build a bridge to eternity out of the sand of worldly illusions. Instead, let us invest our lives in what will shine brightly on the Day of Judgment.

Life is a gift from Allah, and each of us is responsible for how we use it. We can choose the path leading to the temporary pleasures of Dunya or the path leading to eternal happiness in the Hereafter. May Allah help us be grateful for His blessings, mindful in our actions, and wise in choosing our priorities. May Allah guide us to the Straight Path and make us among those who will enter Paradise. O Allah, do not make Dunya the highest of our goals or the limit of our knowledge. Rather, make the Akhirah our home and refuge. Grant us Jannat al-Firdaws. Ameen!"

Koşuşturma ve dikkatsizlik için hayatınızı boşa harcamaya dikkat edin...

"Kimin malının azalması ya da kaybı karşısında üzüntü duyması ama günlerinin kaybına karşı kayıtsız kalması şaşırtıcı bir durum...

Bu sözler, her müminin bakması gereken bir ayna gibidir. Modern hayattaki paradoksu ortaya koyarlar: Para, telefon veya fırsatları kaybettiğimizde üzülürüz, ancak günlerimizin, saatlerimizin ve dakikalarımızın nasıl kaybolduğunu neredeyse fark etmeyiz. Ve bu durum, şeytanın en büyük tuzaklarından birini saklıyor — kalplerimizi asıl amacımızdan uzaklaştırmak...

Hamd olsun Allah’a, O’nu yüceltiriz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü davranışlarımızdan Allah’a sığınırız. Kimi Allah yoluna sokarsa kimse onu saptıramaz, kimi de sapıklığa sürerse kimse onu doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah ibadete layık değildir yalnızca Allah, ve şahitlik ederiz ki Muhammed O’nun kulu ve elçisidir. Bundan sonra:

İnsan doğasının en büyük paradokslarından biri, maddi malların kaybına derinden üzülmemize rağmen, en değerli kaynağımız olan zamanın kaybına karşı kayıtsız kalabilmemizdir. Kuran ve Sünnet, hayatın geçici olduğunu anlamamızın ve ebedi Ahiret’e hazırlanmanın önemini defalarca vurgular. Ancak birçok insan, hatta İslam’a inananlar bile, ölümü uzak bir soyutlama gibi değil de kaçınılmaz bir gerçekmiş gibi yaşamıyorlar.

İslam bize bilinçlilik, hikmet ve yaşamın hedeflerini doğru ayarlama öğretilerini öğretir. Bu öğretilerin anahtar unsurlarından biri, zamanın gerçek değerini anlamak ve onu dünyevi hayat (Dünya) ile ebedi hayat (Ahiret) bağlamında nasıl kullandığımızdır. Yukarıdaki nasihatte, müminlerin kalplerine dokunan ve yaşam hedeflerini yeniden düşünmeye teşvik eden derin temalar ele alınmaktadır.

Modern dünyada insanlar genellikle maddi zenginliklere — para, mülk, statü — çok fazla önem veriyorlar. Bu şeylerin kaybı, derin üzüntü, endişe ve hatta umutsuzluğa neden olabilir. Ancak en şaşırtıcı olanı, insanların en değerli ve geri getirilemez kaynak olan zamana kayıtsız kalmasıdır. Bir dakikalık zaman kaybını farketmeyen ama telefonunu veya bir miktar parayı kaybettikten dolayı üzülen bir insanı hayal edin. Saatlerce boş sohbetler, sosyal medya veya işe yaramaz aktivitelere harcıyorlar ama bu zamanın manevi gelişim, başkalarına yardım etmek veya Ahiret’e hazırlanmak için kullanılabileceğini düşünmüyorlar bile.

Dünyevi hayat (Dünya), Ahiret’in ebediliği yanında sadece bir an. Her geçen günle dünyevi hayatımız kısalıyor ve sonraki hayat yaklaşıyor. Buradaki varoluşumuz bir sınav, ölüm sonrası bizi bekleyen şeylere hazırlık. Bir insan öldüğünde, Dünyada elde ettiği her şey — ev, cami, araba, para, şöhret — burada kalır. Yanına aldığı tek şey ise iyi ve kötü amelleridir. Bu gerçek herkesin şu sorular üzerine düşünmesini sağlamalıdır: Şimdi ne yapıyorum? Zamanımı ve enerjimi neye harcıyorum? Kaderime hazır mıyım?

İnsanların yapabileceği en büyük hatalardan biri, geçici olan dünyevi şeylere sımsıkı sarılmaktır. Bir insan Dünyaya o kadar odaklanabilir ki, Ahiret için hazırlık yapmayı tamamen unutur. Bu, birkaç günlüğüne yabancı bir ülkeye gelen bir seyyahın ev yapmaya, arsa satın almaya ve servet biriktirmeye başlamasına benzer; kısa süre sonra oradan ayrılacağını unutur. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: "Sabahleyin uyanıp sağlık içinde, huzurlu ve günlük geçimini sahip olduğun bir gün geçirirsen, sanki tüm dünya sana emanet edilmiş gibidir." (Tirmizi tarafından rivayet edilen hadis). Bu hadis, basit hayat anlarını takdir etmemizi ve Dünyanın yanılsamaları peşinde koşmak yerine daha yüksek hedeflere ulaşmak için bunları kullanmamızı öğretir.

İslam bize bilinçlilik çağrısı yapar — sürekli olarak eylemlerimizi, sözlerimizi ve niyetlerimizi değerlendirmemizi ister. Her gün, manevi mükemmelliğe giden yolda bir adım ileri olmalıdır. Hayatınızın her dakikasını verimli şekilde kullanmaya çalışın. Hedeflerinizi, hem manevi hem de pratik olanları yazın ve onları gerçekleştirmek için çalışın. Bir Müslüman için en büyük hedef, Allah'ın rızasını kazanmak ve Cennet'in en üst katı olan Cennet-i Firdavsu’na girmektir.

Her gün, hayatımızın kitabından koparılmış bir sayfa gibidir. Soru şu: Üzerinde ne yazılı? Dünyanın telaşında neden burada olduğumuzu unutmak kolaydır. Ancak bu hatırlatma, kendimize, Allah’a ve hakka dönmemiz için bir çağrıdır. Dünyanın yanılsamalarından örülü bir köprü kurarak sonsuzluğa geçmeye çalışmayalım. Bunun yerine hayatımızı, Kıyamet Günü parlaklıkla ışıldayacak şeyler için yatırımlara harcayalım.

Hayat, Allah’tan bir hediyedir ve her birimiz onu nasıl kullandığımızdan sorumluyuz. Geçici Dünyanın zevklerine götüren yolu seçebiliriz veya ebedi mutluluğa giden Ahiret yolunu seçebiliriz. Allah bizi lütfu için minnettar kılmalı, eylemlerimizde bilinçli ve önceliklerimizi belirlemede akıllı kılmalı. Bizi Doğru Yola iletsin ve Cennet’e girenlerden eylesin. Ey Allah, Dünyayı en büyük hedefimiz ve bilgimizin sınırı yapma. Ahireti bizim evimiz ve sığınacağımız yer kıl. Bize Cennet-i Firdavsu’nu ihsan et. Amin!"

Kujdes nga humbja e jetës tuaj në bujë dhe pakujdesi...

"Është habitshme ai që shqetësohet për humbjen e pasurisë por është i pakujdesshëm ndaj humbjes së ditëve të tij...

Këto fjalë janë si një pasqyrë në të cilën çdo besimtar duhet të shikojë. Ato zbulojnë paradoksin e jetës moderne: ne vuajmë kur humbasim para, telefonin, mundësitë, por pothuajse nuk e vërejmë se si po flasin ditët, orët dhe minutat tona. Dhe në këtë fshehet një nga rrufëfatet më të mëdha të shaitanit — largimi i zemrës nga qëllimi i saj themelor...

Lavdi të All-llahut, të cilin ne lavdërojmë dhe nga i cili kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehim në Allah nga keqësitë e shpirtit tonë dhe veprat e keqja. Kush All-llahu e udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kush Ai e lë në gabim, askush nuk mund ta drejtojë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot të vërtetë përveç All-llahut të vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe dërguesi i Tij. Dhe pastaj:

Një nga paradokset më të mëdha të natyrës njerëzore është aftësia jonë për të vuajtur thellësisht për humbjen e pasurisë materiale, por qëndrimi i pakujdesshëm ndaj humbjes së burimit më të vlefshëm — kohës. Kurani dhe Suneta përsërisht nënvizon rëndësinë e kuptimit të jetës së shpejtë dhe përgatitjes për jetën e përhershme të Aherit. Megjithatë, shumë njerëz, madje edhe ata që profesojnë Islam-in, jetojnë sikur vdekja është një abstraksion i largët dhe jo një realitet i pashmangshëm.

Islam-i na mëson vetëdije, urtësi dhe rregullimin e prioriteve në jetë. Një nga aspektet kyç të kësaj mësimi është kuptimi i vlerës së vërtetë të kohës dhe se si e përdorim atë në kontekstin e jetës tokësore (Dunya) dhe jetës së përhershme (Aherit). Në këshillën e mësipërme, tema të thella ngrihen që prekin zemrat e besimtarëve dhe i inkurajojnë ata të rimarrin parasysh qëllimet e tyre jetësore.

Në botën moderne, njerëzit shpesh vendosin rëndësi të madhe në pasuri materiale — para, pronë, status. Humbja e këtyre gjërave mund t'i shkaktojë dhimbje të thella, ankth dhe madje edhe dëshpërim. Megjithatë, ajo që është më e habitshme është se ata mbeten të pakujdesshëm ndaj humbjes së kohës — burimit më të çmuar dhe të pakthyeshëm. Imagjinoni një person që vuajnë për një telefon të humbur ose një shumë para, por nuk mendon se çdo ditë e kaluar largohet përgjithmonë nga jeta e tij. Ai harxhon orë në biseda boshe, rrjete sociale ose punë të padobishme, duke mos kuptuar se kjo kohë mund të ketë qenë përdorur për rritje spirituale, ndihmë të të tjerëve ose përgatitje për Aherin.

Jeta tokësore (Dunya) është vetëm një moment në krahasim me përhershmerinë e Aherit. Me çdo ditë që kalon, jeta jonë tokësore bëhet më e shkurtër dhe jeta tjetër afrohet. Ekzistenca jonë këtu është një provë, një përgatitje për atë që na pret pas vdekjes. Kur një person vdes, çdo gjë që ka grumbulluar në Dunya — shtëpi, xhami, makina, para, famë — mbetet këtu. Vetëm gjërat që ai merr me vete janë veprimet e tij: të mira dhe të këqija. Kjo e vërtetë duhet të bëjë secilin të mendojë: Çfarë po bëj tani? Në çfarë po harxhoj kohën dhe energjinë time? Jam i gatshëm të takoj fatin tim?

Një nga gabimet më të mëdha të njerëzve është kapja për botën e shkurtër, e cila sipas natyrës së saj është kalimtare. Një person mund të jetë aq i merzitur me shqetësimet për Dunyanë sa plotësisht injoron përgatitjen për Aherin. Kjo është si një udhëtar që mbërrin në një vend të huaj për disa ditë dhe fillon të ndërtojë një shtëpi, të blejë tokë dhe të grumbullojë pasuri, duke harruar se shpejt do të duhet të lë këtë vend. Profeti Muhamedi (paqe dhe bekti mbi të) tha: "Nëse zgjoheni në mëngjes në shëndet të plotë, pa shqetësim dhe me ushqim për ditën, është sikur të gjithë bota ju është dhënë në pronësi." (Hadith transmetuar nga Tirmizi). Ky hadith mëson ne të vlerësojmë momentet e thjeshta të jetës dhe t'i përdorim ato për arritjen e qëllimeve më të larta, në vend të ndjekjes së iluzioneve të Dunyës.

Islam-i na thërret në vetëdije — reflektim të vazhdueshëm mbi veprimet, fjalët dhe qëllimet tona. Çdo ditë duhet të jetë një hap përpara në rrugën drejt përsosmërisë spirituale. Përpunoni të përdorni çdo minutë të jetës suaj me përfitim. Shkruani qëllimet tuaja, si spirituale ashtu edhe praktike, dhe punoni për realizimin e tyre. Qëllimi kryesor i një muslimani është arritja e kënaqësisë së All-llahut dhe hyrja në Xhenatin Firdevs, nivelin më të lartë të Parajsës.

Çdo ditë është një faqe e arritshme nga libri i jetës sonë. Pyetja është, çfarë është shkruar në të? Në turpën e Dunyës është e lehtë të harrosh pse jemi këtu. Por kjo kujtesë është një thirrje për t’u kthyer tek vete, tek All-llahu, tek e vërteta. Mos le të jemi nga ata që ndërtojnë një urë drejt përhershmerisë nga rërë iluzionesh botërore. Përkundrazi, le të futim jetën tonë në ato gjëra që do të shkëlqejnë në Ditën e Gjykimit.

Jeta është një dhuratë nga All-llahu, dhe secili prej nesh është përgjegjës për mënyrën se si e përdorim atë. Mund të zgjedhim rrugën që na çon në kënaqësitë e përkohshme të Dunyës, ose rrugën që na çon në lumturi të përhershme në Aher. E lutemi, All-llahu na ndihmojë të jemi mirënjohës për dhuratat e Tij, të vetëdijshëm në veprimet tona dhe të urtë në zgjedhjen e prioriteveve tona. Na drejtojë All-llahu në Rrugën e Drejtë dhe na bëjë prej nesh ata që do të hyjnë në Xhenat. O All-llahu, mos bëj Dunyanë qëllimin më të lartë dhe kufirin e njohurive tona. Bëj Aherin shtëpinë dhe strehimin tonë. Na dhuro Xhenatin Firdevs. Amen!"