Осознание ценности времени и ответственности в Исламе...

Awareness of the value of time and responsibility in Islam... / İslam'da zamanın ve sorumluluğun değerinin farkındalığı... / Ndërgjegjësimi për vlerën e kohës dhe përgjegjësisë në Islam...

В жизни каждого человека наступает момент, когда он вдруг осознает, насколько быстротечно время, насколько хрупка жизнь и как важно прожить ее правильно. В исламе это понимание приходит с осознанием ответственности перед Аллахом. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Цени пять вещей до пяти: свою молодость до старости, свое здоровье до болезни, свое богатство до бедности, свое свободное время до занятости и свою жизнь до смерти». (аль-Хаким). Этот хадис отражает суть двух этапов жизни: первый — когда человек живет беспечно, второй — когда приходит осознание ценности времени и ответственности за каждое деяние...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В Исламе время рассматривается как одно из величайших даров, данных человеку Всевышним Аллахом. Оно не только ограничено, но и необратимо. Каждый момент нашей жизни — это возможность приблизиться к Творцу, совершить добрые дела и улучшить свое положение в вечной жизни. Однако часто мы осознаем истинную ценность времени лишь тогда, когда начинаем понимать его ограниченность. Это осознание становится переломным моментом, который можно назвать началом второй жизни — основной жизни.

Первая жизнь символизирует период, когда человек живет, словно у него впереди бесконечное количество дней. В этот период многие люди склонны к легкомыслию, откладыванию важных дел на потом и совершению поступков, которые могут быть далеки от духовных ценностей. Молодость, энергия и ощущение безграничных возможностей зачастую приводят к тому, что человек тратит свое время на пустяки, удовлетворение сиюминутных желаний или даже на грехи. Первая жизнь — это время испытания, когда человек еще не полностью осознает свою ответственность перед Аллахом. Это период, когда "ветер в голове" может уводить нас в сторону от пути, ведущего к довольству Всевышнего.

В начале своего пути человек часто живёт так, как будто времени бесконечно много. Особенно в юности: впереди — десятилетия, кажется, всё ещё успеется. Люди веселятся, грешат, не задумываясь о последствиях. Они будто глухи к словам о Судном Дне, будто не видят смертей рядом. Мирской ветер в голове кружит их, унося всё дальше от цели. В погоне за удовольствиями они забывают об Истине. Это и есть жизнь заблуждения. Жизнь, в которой не чувствуется вес поступков, где каждая минута кажется лишённой ответственности. Где человек окружён шумом мира — суетой, сплетнями, «лающими шавками» и не замечает, как теряет свою душу.

Наступает момент, когда человек начинает понимать, что жизнь одна и она очень коротка. Это осознание может прийти в результате разных обстоятельств: через личные трудности, болезни, потерю близких, размышления о смерти или просто через духовное пробуждение. Именно в этот момент начинается вторая жизнь — жизнь осмысленная, осознанная, направленная на достижение довольства Аллаха. В Исламе этот этап связан с понятием тауба (покаяния). Человек осознает свои ошибки, раскаивается и решает изменить свою жизнь. Он понимает, что каждое действие, каждое слово, каждая мысль будут взвешены на Весах Справедливости в День Суда.

Теперь человек больше не тратит время зря. Он знает, что каждый день — это шанс стать лучше, совершить доброе дело, помочь другому человеку, прочитать Коран, сделать намаз или дать садаку (подаяние). Он уже не позволяет себе отвлекаться на "лающих дворняг" — тех, кто пытается отвлечь его от главного, будь то мирские соблазны, негативные эмоции или недоброжелатели. Наступает момент, когда человек просыпается. Это может быть тяжёлая утрата, болезнь, прочтённый аят, услышанная хутба, или просто — милость Аллаха, посланная через внутреннее потрясение. В этот момент приходит понимание, жизнь конечна, за каждый поступок будет спрос.

Человек, достигший такого осознания, больше не может жить, как прежде. Его жизнь наполняется смыслом, он начинает дорожить каждым моментом, каждое мгновение становится частью его подготовки к вечности. Верующий, который познал цену времени и осознал ответственность перед Аллахом, не растрачивает свою душу на вражду, споры и обиды. Негатив, страдания, испытания — неотъемлемая часть этой жизни. Однако ислам учит нас не застревать в этих чувствах. Облака приходят, но также и уходят. 

В современном мире нас окружает множество факторов, которые могут вызывать стресс, тревогу и негативные эмоции. Эти эмоции подобны облакам, которые временно закрывают солнце. Они могут затмить нашу радость, надежду и веру, но, как и облака, они проходят. Важно помнить, что эти моменты временны, и Аллах всегда рядом, чтобы поддержать тех, кто обращается к Нему. Чтобы преодолеть негатив, важно развивать в себе терпение (сабр ), благодарность (шукр ) и умение уповать на Аллаха (Таваккуль). Эти качества помогают человеку двигаться вперед, не застревая в болоте негативных эмоций. Вместо того чтобы позволять гневу, обиде или страху управлять собой, мусульманин должен стремиться к внутреннему спокойствию через молитву, чтение Корана и размышления о величии Аллаха.

Цените время — это самое ценное, что у нас есть. Каждый момент нашей жизни — это возможность сделать шаг к Аллаху. Помните, что вы будете спрошены за каждое мгновение своей жизни. Жизнь слишком коротка, чтобы тратить ее на сплетни, ссоры или погоню за мирскими удовольствиями. Важно сосредоточиться на том, что имеет вечную ценность. Жизнь полна испытаний, но именно через них мы становимся сильнее. Несмотря на все трудности, Аллах всегда готов простить и помочь тем, кто искренне обращается к Нему. Важно сохранять веру и надежду.

Мудрый мусульманин — это тот, кто живет в этом мире с сердцем, устремлённым к Вечности. Он работает, учится, живёт среди людей — но его цель выше. Его душа смотрит в сторону Джанната. Он знает, что дунья — не место для отдыха. Это поле битвы за душу. Это путь, и на этом пути важен каждый шаг. Как сказал Пророк ﷺ: "Будь в этом мире как чужеземец или путник." (Бухари).

Итак, у тебя действительно две жизни. Одна — та, в которой ты был во тьме, в беспечности. Другая — та, с которой началось пробуждение. Первая может быть длиной в годы, но её сотрёт одно искреннее покаяние. Вторая может быть короткой, но она — спасительная. Начни её с этой минуты. Если ты понял, что жизнь одна, что она коротка, и что ты будешь за неё спрошен — не возвращайся в первую жизнь. Оставь тех, кто лишь мешает. Иди своим путём, укрепляй связь с Аллахом. Развивай свою душу, проси прощения. Делай благо, говори Истину. Улыбайся и прощай, не задерживайся в боли. Не спи, когда тебе дана возможность быть пробуждённым. Может быть, сегодня — не просто день, а начало твоей второй, настоящей жизни.

Момент осознания становится началом настоящей жизни, где каждый день наполнен смыслом, целью и ответственностью перед Аллахом. Как мусульмане, мы должны ценить свое время, не поддаваться негативу и всегда помнить о том, что нас ждет День Суда. Пусть Аллах дарует нам силы прожить свою оставшуюся жизнь достойно, с верой и надеждой на Его милость. Аминь!

Awareness of the value of time and responsibility in Islam...

In every person's life, there comes a moment when they suddenly realize how fleeting time is, how fragile life is, and how important it is to live it correctly. In Islam, this understanding comes with the awareness of responsibility before Allah. Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "Value five things before five others: your youth before old age, your health before illness, your wealth before poverty, your free time before becoming busy, and your life before death." (Al-Hakim). This hadith reflects the essence of two stages of life: the first is when a person lives carelessly, and the second is when they become aware of the value of time and responsibility for every action.

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

In Islam, time is considered one of the greatest gifts given to humans by the Almighty. It is not only limited but also irreversible. Every moment of our lives is an opportunity to draw closer to the Creator, perform good deeds, and improve our position in the eternal life. However, we often realize the true value of time only when we begin to understand its limitations. This realization becomes a turning point, which can be called the beginning of the second life — the main life.

The first life symbolizes the period when a person lives as if they have an infinite number of days ahead. During this time, many people tend to be frivolous, postponing important tasks for later and engaging in actions far from spiritual values. Youth, energy, and the feeling of boundless possibilities often lead to wasting time on trivialities, satisfying immediate desires, or even committing sins. The first life is a time of testing when a person does not fully realize their responsibility before Allah. It is a period when the "worldly wind" in the mind can lead us away from the path leading to Allah's pleasure.

At the beginning of their journey, people often live as if time is infinite. Especially in youth: decades lie ahead, and it seems everything can still be accomplished. People have fun, sin, without thinking about the consequences. They are deaf to words about Judgment Day, as if they do not see deaths around them. The worldly wind spins them, taking them further from their goal. Chasing pleasures, they forget about the Truth. This is the life of delusion. A life where the weight of actions is not felt, where every minute seems devoid of responsibility. Where a person is surrounded by the noise of the world—hustle, gossip, “barking dogs”—and does not notice how they lose their soul.

There comes a moment when a person begins to understand that life is short and singular. This realization may come due to different circumstances: personal difficulties, illness, loss of loved ones, reflections on death, or simply through spiritual awakening. It is at this moment that the second life begins — a conscious, meaningful life aimed at achieving Allah's pleasure. In Islam, this stage is associated with the concept of tawbah (repentance). A person acknowledges their mistakes, repents, and decides to change their life. They understand that every action, every word, every thought will be weighed on the Scales of Justice on the Day of Judgment.

Now the person no longer wastes time. They know that every day is a chance to improve, to do a good deed, to help another person, read the Qur'an, pray, or give charity (sadaqah ). They no longer allow themselves to be distracted by the “barking dogs” — those who try to distract them from what is essential, whether it be worldly temptations, negative emotions, or ill-wishers. There comes a moment when a person awakens. It could be a heavy loss, an illness, a verse read, a sermon heard, or simply Allah’s mercy sent through an internal upheaval. At this moment, the understanding comes that life is finite, and there will be accountability for every action.

A person who has reached such awareness can no longer live as before. Their life becomes meaningful; they start cherishing every moment, and each instant becomes part of their preparation for eternity. A believer who understands the value of time and realizes their responsibility before Allah does not squander their soul on disputes, arguments, or grudges. Negativity, suffering, and trials are an inseparable part of this life. However, Islam teaches us not to get stuck in these feelings. Clouds come, but they also pass.

In the modern world, we are surrounded by many factors that can cause stress, anxiety, and negative emotions. These emotions are like clouds that temporarily obscure the sun. They can dim our joy, hope, and faith, but like clouds, they pass. It is important to remember that these moments are temporary, and Allah is always near to support those who turn to Him. To overcome negativity, it is crucial to develop patience (sabr ), gratitude (shukr ), and reliance on Allah (tawakkul ). These qualities help a person move forward without getting stuck in the swamp of negative emotions. Instead of allowing anger, resentment, or fear to control them, a Muslim should strive for inner peace through prayer, reading the Qur'an, and reflecting on Allah's greatness.

Value time — it is the most precious thing we have. Every moment of our lives is an opportunity to take a step toward Allah. Remember, you will be held accountable for every moment of your life. Life is too short to waste on gossip, quarrels, or the pursuit of worldly pleasures. Focus on what has eternal value. Life is full of trials, but it is through them that we grow stronger. Despite all difficulties, Allah is always ready to forgive and help those who sincerely turn to Him. It is important to maintain faith and hope.

A wise Muslim is one who lives in this world with a heart directed toward Eternity. They work, study, live among people — but their goal is higher. Their soul looks toward Paradise. They know that dunya is not a place for rest. It is a battlefield for the soul. It is a path, and on this path, every step matters. As the Prophet ﷺ said: "Be in this world as a stranger or a traveler." (Bukhari).

So, you truly have two lives. One is the life in which you were in darkness, in carelessness. The other is the life in which awakening began. The first may last for years, but sincere repentance can erase it. The second may be short, but it is salvific. Begin it from this very moment. If you understand that life is one, that it is short, and that you will be held accountable for it — do not return to the first life. Leave those who hinder you. Walk your path, strengthen your connection with Allah. Nurture your soul, ask for forgiveness. Do good, speak the truth. Smile and forgive, do not linger in pain. Do not sleep when you are given the opportunity to awaken. Perhaps today is not just another day, but the beginning of your second, true life.

The moment of realization becomes the beginning of a real life, where every day is filled with meaning, purpose, and responsibility before Allah. As Muslims, we must value our time, resist negativity, and always remember that the Day of Judgment awaits us. May Allah grant us the strength to live the rest of our lives worthily, with faith and hope in His mercy. Ameen!

İslam'da zamanın ve sorumluluğun değerinin farkındalığı...

Her insanın yaşamında, zamanın ne kadar hızlı aktığını, hayatın ne kadar kırılgan olduğunu ve onu doğru bir şekilde yaşamak için ne kadar önemli olduğunu anladığı bir an gelir. İslam'da bu anlayış, Allah önünde sorumluluk bilinciyle gelir. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) şöyle demiştir: “Beş şeyi başka beş şeyden önce değerlendir: Gençliğini yaşlılıktan, sağlığını hastalıktan, zenginliğini yoksulluktan, boş vaktini meşguliyetten ve hayatını ölümden önce.” (el-Hakim). Bu hadis, yaşamın iki aşamasının özünü yansıtır: birincisi, kişi sorumsuzca yaşadığında; ikincisi ise zamanın değerini ve her eylem için sorumluluğu fark ettiğinde.

Hamd olsun Allah'a ki O'nu överiz, O'ndan yardım ve affetmesi dileriz. Ruhumuzdaki kötülüklerden ve kötü işlerimizden korunmak isteriz. Allah tarafından yoluna iletilen kimseyi hiçbir güç şaşırtamaz, ancak Allah tarafından bırakılanları da hiçbir güç doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, ibadete layık olan tek ilah Allah'tır ve Muhammed O'nun kulu ve elçisidir.

İslam'da zaman, Yüce Allah tarafından insana verilen en büyük nimetlerden biri olarak kabul edilir. Sadece sınırlı değil, aynı zamanda geri dönüşü olmayandır. Hayatımızın her anı, Yaratıcıya yaklaşmak, hayırlı işler yapmak ve ebedi hayatta konumumuzu geliştirmek için bir fırsattır. Ancak genellikle zamanın gerçek değerini, zamanın sınırlılığını anladığımızda fark ederiz. Bu farkındalık, dönüm noktası olarak adlandırılabilecek ikinci yaşamın başlangıcını işaret eder — ana yaşam.

İlk yaşam, kişinin önüne sonsuz günler olduğunu düşündüğü dönemdir. Bu süreçte birçok insan hafife alır, önemli işleri ertelemeye ve manevi değerlere uzak eylemlerde bulunmaya meyillidir. Gençlik, enerji ve sınırsız imkanların hissi, sıklıkla kişiyi önemsiz şeyler, anlık arzular veya hatta günahlara harcamaya iter. İlk yaşam, kişinin henüz tam olarak Allah karşısındaki sorumluluğunu anlamadığı bir sınav dönemidir. Bu, "dünyevi rüzgar"ın bizi Rabb'in hoşnutluğuna giden yoldan uzaklaştırdığı bir dönemdir.

Yolculuğun başlangıcında insanlar genellikle zamanın sonsuz olduğu gibi yaşarlar. Özellikle gençlik döneminde: önümüzde onlarca yıl varmış gibi, her şeyin daha sonra halledilebileceği düşünülür. İnsanlar eğlenceye dalıp, günah işler, sonuçlarını düşünmez. Kıyamet Günü hakkında söylenenlere kulak tıkayıp, çevredeki ölüm olaylarını görmezden gelirler. Dünya rüzgarı onları döndürüp esas hedeften uzaklaştırır. Zevk peşinde koşarken hakikati unuturlar. İşte bu, yanılgılarla dolu bir hayattır. Eylemlerin ağırlığını hissetmediği, her dakikanın sorumsuzca geçtiği bir yaşam. İnsan dünyevi telaşlar, dedikodular ve “havlama sesleri” arasında ruhunu kaybeder.

Bir noktada, insan hayatın kısa ve tekbir olduğunu anlamaya başlar. Bu farkındalık farklı durumlar sonucunda gelebilir: kişisel zorluklar, hastalıklar, sevdiklerinin kaybı, ölüm üzerine düşünceler veya sadece manevi bir uyanış. İşte tam bu anda ikinci yaşam başlar — bilinçli, anlamlı ve Allah’ın hoşnutluğunu kazanmaya yönelik bir yaşam. İslam'da bu aşama tövbe (pişmanlık) kavramıyla ilişkilidir. Kişi hatalarını kabul eder, tövbe eder ve hayatını değiştirmeye karar verir. Her eylemin, her sözün, her düşüncenin Yargı Günü’nde Adalet Terazilerinde tartılacağını anlar.

Artık kişi zamanı boşa harcamaz. Her günün kendisini daha iyi hale getirme, hayırlı bir iş yapma, birine yardım etme, Kuran okuma, namaz kılmak veya sadaka vermek için bir fırsat olduğunu bilir. Artık "havlama sesleri" denen şeylerle — dünyevi baştan çıkarıcılar, negatif duygular veya düşmanlarla — dikkatini dağıtmaz. Uyanış anı gelir. Bu, ağır bir kayıp, hastalık, bir ayetin okunması, bir hutbenin dinlenmesi veya sadece içsel bir sarsıntı yoluyla Allah'ın merhametiyle gelebilir. Tam bu anda, hayatın sonlu olduğu ve her eylem için hesap sorulacağı anlaşılmış olur.

Böyle bir farkındalığa ulaşan kişi artık eskisi gibi yaşayamaz. Hayatı anlam kazanır, her anı değerli görür ve her anı ebediyete hazırlık sürecinin bir parçası haline getirir. Zamanın değerini ve Allah karşısındaki sorumluluğunu anlayan bir mümin, ruhunu tartışmalara, kavgalara veya kinlere harcamaz. Olumsuzluklar, acılar ve denemeler bu yaşamın ayrılmaz bir parçasıdır. Ancak İslam bize bu duygulara takılıp kalmamayı öğretir. Bulutlar gelir, ancak aynı zamanda geçer.

Modern dünyada, stres, kaygı ve negatif duygulara neden olan birçok faktörle çevriliyiz. Bu duygular, güneşin önünü geçici olarak kapatan bulutlar gibidir. Sevincimizi, umudumuzu ve inancımızı karartabilir, ancak bulutlar gibi geçerler. Bu anların geçici olduğunu ve Allah'ın kendisine yönelenleri desteklemek için her zaman yanımızda olduğunu unutmamalıyız. Negatifliği aşmak için sabır (sabr ), şükür (şükr ) ve Allah'a güven (tevekkül ) geliştirmek önemlidir. Bu nitelikler insanın ilerlemesine yardımcı olur ve negatif duyguların bataklığında takılıp kalmaz. Bir Müslümanın öfke, nefret veya korkuya kapılmak yerine, dua, Kuran okuma ve Allah'ın büyüklüğü üzerine düşünme yoluyla içsel huzura ulaşmaya çalışması gerekir.

Zamanı değerli tutun — sahip olduğumuz en değerli şey budur. Hayatımızın her anı Allah'a bir adım atmamız için bir fırsattır. Unutmayın, hayatınızın her anından hesap vereceksiniz. Hayat çok kısa, dedikodu, kavgalar veya dünyevi zevkler peşinde harcanacak bir şey değildir. Ebedi değeri olan şeylere odaklanmak önemlidir. Hayat dolu sınavlarla doludur, ancak işte bu sınavlar sayesinde daha güçlü hale geliriz. Tüm zorluklara rağmen, Allah samimi olarak O'na yönelenleri affetmeye ve yardıma hazırdır. İnanç ve umudu korumak önemlidir.

Akıllı bir Müslüman, dünyada yaşıyor olsa bile kalbi Ebediyet’e yöneliktir. Çalışır, öğrenir, insanlar arasında yaşar — ancak hedefi daha yüksektir. Ruhu Cennet'e bakar. Dunya’nın dinlenme yeri olmadığını bilir. Bu, ruh için bir savaş alanıdır. Bu bir yoldur ve bu yolda her adım önemlidir. Peygamber Efendimiz ﷺ şöyle buyurmuştur: "Bu dünyada yabancı veya yolcu gibi olun." (Buhari)

İşte sizin gerçekten de iki hayatınız var. Biri karanlıkta, umursamazlık içinde yaşadığınız hayat. Diğeri ise uyanışın başladığı hayat. İlki yıllarca sürebilir, ancak bir tek samimi tövbe tümünü siler. İkincisi kısa olabilir, ancak kurtarıcıdır. Şimdi buradan başlayın. Eğer hayatın bir olduğunu, kısa olduğunu ve bundan hesap vereceğinizi anladıysanız — birinci hayata geri dönmemelisiniz. Sizi engelleyenlerden uzaklaşın. Kendi yolunuzu izleyin, Allah ile olan bağınızı güçlendirin. Ruhunuzu besleyin, affetme dile. Hayır yapın, gerçeği konuşun. Gülümseyin ve affedin, acı içinde kalmayın. Uyanık olma fırsatınız varken uyumayın. Belki bugün sadece bir gün değil, ikinci ve gerçek hayatınızın başlangıcıdır.

Farkındalık anı, her gün anlam, amaç ve Allah karşısındaki sorumlulukla dolu gerçek bir hayatın başlangıcı olur. Müslümanlar olarak zamanımızı değerli tutmalıyız, olumsuzluğa kapılmamalı ve Ahiret Günü'nün bizi beklediğini her zaman hatırlamalıyız. Allah bize geri kalan hayatımızı iman ve O'nun rahmetine umutla yaşamak için güç versin. Amin!

Ndërgjegjësimi për vlerën e kohës dhe përgjegjësisë në Islam...

Në jetën e çdo njeriu vjen një moment kur ai papritmas e kupton se sa e shpejtë rrëshqet koha, sa e prekëlshme është jeta dhe sa e rëndësishme është ta jetosh atë në mënyrë të drejtë. Në Islam, kjo kuptim vjen me ndjenjën e përgjegjësisë para Allahut. Profeti Muhamed (paqe dhe barakatet e Allahut mbi të) tha: "Vlerëso pesë gjëra para pesë të tjera: rininë tënde para pleqërisë, shëndetin tëndë para sëmundjes, pasurinë tënde para varfërisë, kohën e lirë para punës dhe jetën tënde para vdekjes." (Al-Hakim). Ky hadith reflekton thelbin e dy fazave të jetës: e para, kur njeriu jeton pa marrë parasysh, dhe e dyta, kur fillon të kuptojë vlerën e kohës dhe përgjegjësinë për çdo veprim.

Lavdi për Allahun, të cilin ne e lavdërojmë dhe nga i cili kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehim te Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprat e keqja. Kushc që Allah e udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kushc që Ai e lë në dorë të tij, nuk ka asnjë që të na udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Në Islam, koha konsiderohet si një nga dhuratat më të mëdha që Allahu i ka dhënë njeriut. Ajo jo vetëm që është e kufizuar, por edhe e pakthyeshme. Çdo moment i jetës sonë është një mundësi për të afëruar Zotit, për të kryer vepra të mira dhe për të përmirësuar pozicionin tonë në jetën e përhershme. Megjithatë, shpesh realizojmë vlerën e vërtetë të kohës vetëm kur fillojmë të kuptojmë kufizimet e saj. Ky moment i kuptimit bëhet një pikë kthesi, e cila mund të quhet fillimi i jetës së dytë — jetës kryesore.

Jeta e parë simbolizon periudhën kur një person jeton sikur para tij të ketë një numër të pafundëm ditësh. Gjatë kësaj kohe, shumë njerëz janë të lehtë menduar, shtyrë prapa detyrat e rëndësishme dhe angazhuar në veprime të largëta nga vlerat spirituale. Rinia, energjia dhe ndjenja e mundësive të pakufizuara shpesh i çojnë njerëzit të harxhojnë kohën për gjëra të vogla, për të kënaqur dëshirat e menjëhershme ose madje edhe për të kryer përparsi. Jeta e parë është një periudhë provash, kur personi ende nuk e kupton plotësisht përgjegjësinë e tij para Allahut. Kjo është një periudhë kur "erëra botërore" në kokë mund të na dërgojë larg nga rruga që na çon tek kënaqësia e Allahut.

Në fillim të rrugës së tyre, njerëzit shpesh jetojnë sikur koha është e pafundme. Veçanërisht në rininë: para tyre shtrihen dhjetra vjet, dhe duket sikur gjithçka mund të ndihet më vonë. Njerëzit argëtohen, bëjnë përparsi, pa menduar për pasojat. Ata janë si të gdhendur për fjalët rreth Ditës së Gjykimit, sikur të mos shihnin vdekjet rreth tyre. Era botërore i rrotulloi ata, duke i larguar më tej nga qëllimi yt. Ndërsa ndjekin kënaqësitë, ata harronin të vërtetën. Kjo është jeta e mashtrimeve. Një jetë ku peshën e veprave nuk e ndjesin, ku çdo minutë duket e zbrazur nga përgjegjësia. Ku një person është i rrethuar nga zhurma e botës — dashuria për punë, fjaltë e keqija, dhe "barkimet e kafshëve" — dhe nuk e njeh se po humbet shpirtin e tij.

Vjen një moment kur njeriu fillon të kuptojë se jeta është e shkurtër dhe e vetme. Ky kuptim mund të vijë si rezultat i ndryshimeve të ndryshme: vështirësitë personale, semundjet, humbja e dashurive, reflektimet rreth vdekjes ose thjesht një zgjim i frymës. Pikërisht në këtë moment fillon jeta e dytë — një jetë e kuptuar, me kuptim, e drejtuar drejt kënaqësisë së Allahut. Në Islam, kjo fazë lidhet me konceptin e tawbah (kërkesa për falje). Personi e njeh gabimin e tij, kërkon falje dhe vendos të ndryshojë jetën e tij. Ai e kupton se çdo veprim, çdo fjalë, çdo mendim do të peshohen në Peshoret e Drejtësisë në Ditën e Gjykimit.

Tani njeriu s'më harxhon kohën në vjen-dije. Ai e di se çdo ditë është një mundësi për të bërë një veprim të mirë, për të ndihmuar një person tjetër, për të lexuar Kur'anin, për të bërë lutje ose për të dhënë sadakë (donacion). Ai nuk lejon më "kafshët që bëjnë barkime" — ata që përpiqen të shpërndajnë vëmendjen e tij nga gjërat e rëndësishme, pavarësisht nëse janë përgjigje botërore, emocione negative ose armiq. Vjen një moment kur një person zgjohet. Kjo mund të jetë një humbje e rëndë, një sëmundje, një ajet i lexuar, një predikë e dëgjuar, ose thjesht mëshirë e Allahut e dërguar përmes një shtrembërimi të brendshëm. Në këtë moment arrin kuptimi se jeta ka fund dhe se do të pyeteni për çdo veprim.

Një person që ka arritur një kuptim të tillë nuk mund më të jetë si më parë. Jeta e tij mbushet me kuptim; ai fillon të vlerësojë çdo moment, dhe çdo çast bëhet pjesë e përgatitjes së tij për përhershmerinë. Një besimtar që e njeh vlerën e kohës dhe e kupton përgjegjësinë e tij para Allahut nuk harxhon shpirtin e tij për hakmarrje, strehim ose urinë. Negativiteti, vuajtjet dhe provimet janë pjese e pandashme e kësaj jete. Megjithatë, Islami na mëson të mos ngjitemi në këto ndjenja. Rekët vijnë, por edhe fluturojnë.

Në botën moderne, ne jemi rrethuar nga faktorë të shumtë që mund të shkaktojnë stres, ankth dhe ndjenja negative. Këto ndjenja janë si rekët që përkohësisht e fshehin diellin. Ato mund të zmadhojnë gëzimin tonë, shpresën dhe besimin, por si rekët, ato fluturojnë. Është e rëndësishme të kujtojmë se këto momente janë të përkohshme dhe se Allah është gjithmonë afër për të mbështetur ata që kthehen tek Ai. Për të kaluar negativitetin, është e rëndësishme të zhvillojmë durimin (sabr ), mirënjohjen (shukr ) dhe besimin tek Allah (tawakkul ). Këto cilësi ndihmojnë një njeri të ecë përpara, pa ngjitur në baltën e ndjenjave negative. Një musliman duhet të strehojë për paqe të brendshme përmes lutjes, leximit të Kur'anit dhe reflektimit mbi madhërinë e Allahut, në vend që të lejojë zemrën, urinë ose frikën të kontrollojnë veten.

Vlerësoni kohën — kjo është ajo që kemi më të vlerëshme. Çdo moment i jetës sonë është një mundësi për të bërë një hap drejt Allahut. Mos harroni, do të pyeteni për çdo moment të jetës suaj. Jeta është shumë e shkurtër për tu harxhuar në fjalë keqija, strehim ose gjurmim pas kënaqësive botërore. Është e rëndësishme të përqendrohemi në ato që kanë vlerë të përhershme. Jeta është e mbushur me prova, por pikërisht përmes tyre ne bëhemi më të fortë. Përveç të gjitha vështirësive, Allah është gjithmonë gati të falë dhe të ndihmojë ata që kthehen me zemër të sinqertë tek Ai. Është e rëndësishme të ruajmë besimin dhe shpresën.

Një musliman i urtë është ai që jeton në këtë botë me zemër të drejtuar drejt Përhershmerisë. Ai punon, mëson, jeton mes njerëzve — por qëllimi i tij është më i lartë. Shpirti i tij shikon drejt Xhenetit. Ai e di se dunya nuk është vend për pushim. Kjo është një fushë luftë për shpirtin. Kjo është një rrugë, dhe në këtë rrugë çdo hap ka rëndësi. Siç tha Profeti ﷺ: "Jeto në këtë botë si një i huaj ose udhëtar." (Buhari).

Pra, ti keni dy jeta. Njëra është ajo ku je jetuar në errësirë, në pamarrësi. Tjetra është ajo ku ka filluar zgjimi. E para mund të zgjasë për vite, por një falje e sinqertë mund ta fshijë atë. E dyta mund të jetë e shkurtër, por ajo është shpëtimtare. Fillo atë nga ky moment. Nëse kupton se jeta është e vetme, se është e shkurtër dhe se do të pyeteni për të — mos kthehu në jetën e parë. Largoji ato që të pengojnë. Ec në rrugën tënde, forcose lidhjen tënde me Allahun. Zhvillo shpirtin tënd, kërko falje. Bëj mirësi, fol të vërtetën. Shkel cepin dhe fal, mos ngjites në dhembje. Mos fle kur të jepet mundësia të zgjohesh. Ndosi sot nuk është vetëm një ditë, por fillimi i jetës suaj të dytë, të vërtetë.

Momenti i kuptimit bëhet fillimi i një jete të vërtetë, ku çdo ditë është e mbushur me kuptim, qëllim dhe përgjegjësi para Allahut. Si muslimanë, ne duhet të vlerësojmë kohën tonë, të mos kapemi në negativitet dhe të kujtojmë gjithmonë se Dita e Gjykimit na pret. Të falë Allahut t’ua japë fuqi për të jetuar pjesën tjetër të jetës sonë me nder dhe shpresë për mëshirën e Tij. Ameen!