Опасность разума без богобоязненности...

The danger of reason without fear of God... / Allah'tan korkmadan aklın tehlikesi... / Rreziku i arsyes pa frikë Nga Zoti...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем: Шейх Салих Аль-Усайми сказал:

"Когда умный человек теряет чистоту души и перестаёт следовать истине, его заблуждение становится глубоким, а зло — разрушительным. Такие люди становятся предводителями ложного пути, призывая других к заблуждению. Разум без богобоязненности — это огонь, который только раздувает пламя смуты. Берегите свои сердца от их обмана, стойте на стороне истины и не позволяйте свету праведности угаснуть в ваших душах".

Центральная мысль сказанного заключается в том, что интеллект сам по себе, без морального компаса и духовной основы, может стать опасным и разрушительным. Ум, оторванный от истины и добродетели, может привести к глубоким заблуждениям и злодеяниям, причем не только для самого человека, но и для окружающих.

Здесь подчеркивается, что речь идет не о глупом или недалеком, а об умном, образованном, возможно, влиятельном человеке. Его интеллект и знания делают его опаснее, когда он отходит от истины. Чистота души здесь подразумевает нравственность, честность, благородство, отсутствие корысти и эгоизма. Это моральный ориентир. Потеря этой чистоты может быть связана с жаждой власти, материальными благами, личными амбициями, или просто гордыней.

Истина здесь понимается как объективная реальность, правильные моральные принципы, а также соответствие поступков словам и убеждениям. Отказ от истины означает сознательное или бессознательное искажение реальности и моральных норм. Чем умнее человек, тем более изощренными и убедительными могут быть его заблуждения, тем сложнее ему осознать свои ошибки. Он способен рационализировать свои действия и убеждать себя и других в своей правоте, даже когда она отсутствует.

Последствия такого заблуждения могут быть крайне негативными. Умный человек, оторвавшийся от истины и морали, может принести огромный вред, используя свой интеллект и влияние для достижения эгоистичных или злых целей. Он, благодаря своему уму, харизме и влиянию, может вести других людей за собой, увлекая их в свои заблуждения и ложные учения.

Он не просто сам заблуждается, но и активно распространяет свои ошибочные идеи, убеждая других в их правильности. Это особенно опасно, поскольку его заблуждения могут распространяться как эпидемия, задевая целые группы людей и общества.

А богобоязненность здесь является синонимом духовности, веры в высшие ценности, осознания ответственности перед Господом миров, перед своей совестью, а также признания границ своего знания и мудрости. Отсутствие богобоязненности означает, что разум лишается морального ограничителя и может быть использован в разрушительных целях.

Здесь проводится метафора, сравнивающая неконтролируемый разум с огнем, который может породить конфликты, раздоры и хаос. Интеллект, не сдерживаемый моральными принципами, становится источником нестабильности и разрушения. Призываем быть бдительными и осторожными. Необходимо уметь распознавать ложные учения и не поддаваться влиянию тех, кто их распространяет. Сердце здесь является метафорой морального чувства и интуиции.

Призыв к сохранению чистоты души, моральной стойкости и следования добру. Это напоминание о том, что внутренний свет, символизирующий нравственность и духовность, необходимо беречь и поддерживать. В конечном счете, это обращение – предостережение от опасности отрыва интеллекта от моральных ценностей.

Не полагаться только на свой разум, а прислушиваться к своей совести и духовным принципам. Уметь распознавать ложь и манипуляции, даже если они исходят от умных и влиятельных людей. Не отступать от правильных моральных норм и ценностей. Беречь внутреннюю чистоту и стремиться к праведности.

Это наставление имеет универсальный характер и может быть применимо к любой сфере жизни, где присутствует интеллектуальное развитие и моральный выбор. Оно напоминает, что интеллект – это мощный инструмент, который может служить как добру, так и злу, и все зависит от того, какими ценностями руководствуется человек.

The danger of reason without fear of God...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then: Sheikh Salih Al-Usaimi said:

"When an intelligent person loses the purity of his soul and ceases to follow the truth, his delusion becomes deep, and evil becomes destructive. Such people become the leaders of the wrong path, encouraging others to err. Reason without fear of God is a fire that only fuses the flames of turmoil. Guard your hearts from their deceit, stand on the side of truth, and do not let the light of righteousness fade from your souls."

The central idea of what has been said is that intelligence by itself, without a moral compass and a spiritual foundation, can become dangerous and destructive. A mind divorced from truth and virtue can lead to deep delusions and atrocities, not only for the person himself, but also for others.

It is emphasized here that we are not talking about a stupid or narrow-minded person, but about an intelligent, educated, possibly influential person. His intelligence and knowledge make him more dangerous when he departs from the truth. Purity of soul here implies morality, honesty, nobility, lack of greed and selfishness. This is a moral guideline. The loss of this purity may be related to lust for power, material possessions, personal ambitions, or simply pride.

Truth is understood here as objective reality, correct moral principles, as well as the conformity of actions with words and beliefs. Rejecting the truth means consciously or unconsciously distorting reality and moral norms. The smarter a person is, the more sophisticated and convincing his delusions can be, the more difficult it is for him to realize his mistakes. He is able to rationalize his actions and convince himself and others of his rightness, even when it is absent.

The consequences of such a misconception can be extremely negative. An intelligent person who breaks away from truth and morality can do great harm by using his intelligence and influence to achieve selfish or evil goals. He, thanks to his intelligence, charisma and influence, can lead other people by dragging them into his delusions and false teachings.

He not only makes mistakes himself, but also actively spreads his erroneous ideas, convincing others of their correctness. This is especially dangerous because his misconceptions can spread like an epidemic, affecting entire groups of people and societies.

And God-fearing here is synonymous with spirituality, faith in higher values, awareness of responsibility to the Lord of the Worlds, to one's conscience, as well as recognition of the limits of one's knowledge and wisdom. The absence of piety means that the mind is deprived of a moral constraint and can be used for destructive purposes.

A metaphor is used here that compares an uncontrolled mind to a fire that can generate conflict, strife, and chaos. Intelligence, unchecked by moral principles, becomes a source of instability and destruction. We urge you to be vigilant and careful. It is necessary to be able to recognize false teachings and not be influenced by those who spread them. The heart here is a metaphor for moral feeling and intuition.

A call to preserve the purity of the soul, moral fortitude and the pursuit of goodness. It is a reminder that the inner light, symbolizing morality and spirituality, must be cherished and maintained. Ultimately, this appeal is a warning against the danger of separating intelligence from moral values.

Do not rely only on your mind, but listen to your conscience and spiritual principles. Be able to recognize lies and manipulations, even if they come from smart and influential people. Do not deviate from the correct moral norms and values. To cherish inner purity and strive for righteousness.

This instruction is universal and can be applied to any area of life where intellectual development and moral choice are present. It reminds us that intelligence is a powerful tool that can serve both good and evil, and it all depends on what values a person is guided by.

Allah'tan korkmadan aklın tehlikesi...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra: Şeyh Salih El-Usaymi şöyle dedi:

"Zeki insan ruhunun saflığını kaybettiğinde ve gerçeğe uymayı bıraktığında, onun yanılgısı derinleşir ve kötülüğü yıkıcıdır. İşte böyle insanlar, başkalarını sapıklığa çağırarak, doğru yolu gösterenler olurlar. Allah'tan korkmayan akıl, ancak belanın alevini üfleyen bir ateştir. Onların aldatmacalarından kalplerinize iyi bakın, gerçeğin yanında durun ve içlerinizde doğruluk ışığının sönmesine izin vermeyin."

Söylenenlerin temel düşüncesi, ahlaki bir pusula ve manevi bir temel olmadan zekanın kendisinin tehlikeli ve yıkıcı olabileceğidir. Hakikat ve erdemden kopuk bir zihin, sadece insanın kendisi için değil, başkaları için de derin hatalara ve zulümlere yol açabilir.

Burada bunun aptal ya da dar görüşlü olmakla ilgili olmadığı, zeki, eğitimli, belki de etkili bir insanla ilgili olduğu vurgulanmaktadır. Zekası ve bilgisi, gerçeklerden uzaklaştığında onu daha tehlikeli kılar. Buradaki ruhun saflığı ahlak, dürüstlük, asalet, kişisel çıkar ve bencillik eksikliği anlamına gelir. Bu ahlaki bir kriterdir. Bu saflığın kaybı, iktidar arzusundan, maddi mallardan, kişisel hırslardan veya sadece gururdan kaynaklanabilir.

Buradaki gerçek, nesnel gerçeklik, doğru ahlaki ilkeler ve eylemlerin kelimelere ve inançlara uygunluğu olarak anlaşılmaktadır. Gerçeği reddetmek, gerçekliğin ve ahlaki normların bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde çarpıtılması anlamına gelir. Bir kişi ne kadar akıllı olursa, sanrıları o kadar karmaşık ve ikna edici olabilir, hatalarının farkına varması o kadar zor olur. Eylemlerini rasyonelleştirebilir ve yokluğunda bile kendisini ve başkalarını haklı olduğuna ikna edebilir.

Böyle bir yanılgının sonuçları son derece olumsuz olabilir. Hakikat ve ahlaktan kopmuş zeki bir insan, bencil veya kötü hedeflere ulaşmak için zekasını ve nüfuzunu kullanarak büyük zararlar verebilir. Zekası, karizması ve etkisi sayesinde diğer insanlara da yol gösterebilir, onları hatalarına ve yanlış öğretilerine sürükleyebilir.

Sadece kendisi yanılmakla kalmıyor, aynı zamanda hatalı fikirlerini aktif olarak yayarak başkalarını doğruluklarına ikna ediyor. Bu özellikle tehlikelidir, çünkü sanrıları bir salgın gibi yayılabilir, tüm insan ve toplum gruplarına zarar verebilir.

Ve buradaki Allah'tan korkmak, maneviyat, en yüksek değerlere inanmak, alemlerin Rabbine, vicdanına karşı sorumluluğun farkında olmak ve kişinin bilgi ve bilgeliğinin sınırlarını tanımakla eş anlamlıdır. Allah'tan korkmanın olmaması, aklın ahlaki sınırlayıcısından yoksun olduğu ve yıkıcı amaçlar için kullanılabileceği anlamına gelir.

Burada kontrol edilemeyen zihni çatışmalara, çekişmelere ve kaosa yol açabilecek ateşle karşılaştıran bir metafor yürütülmektedir. Ahlaki ilkelerle kontrol altına alınmayan zeka, istikrarsızlık ve yıkım kaynağı haline gelir. Sizi uyanık ve dikkatli olmaya çağırıyoruz. Yanlış öğretileri tanıyabilmek ve onları yayanların etkisine yenik düşmemek gerekir. Buradaki kalp, ahlaki duygu ve sezgi için bir metafordur.

Ruhun saflığını, ahlaki kararlılığı ve iyiye bağlılığı koruma çağrısı. Bu, ahlakı ve maneviyatı simgeleyen iç ışığın korunması ve sürdürülmesi gerektiğini hatırlatır. Nihayetinde bu itiraz, zekanın ahlaki değerlerden kopma tehlikesine karşı bir uyarıdır.

Sadece zihninize güvenmek değil, vicdanınıza ve manevi ilkelerinize kulak vermek. Akıllı ve güçlü insanlardan gelse bile yalanları ve manipülasyonları tanıyabilmek. Doğru ahlaki normlardan ve değerlerden sapmamak. İç saflığı korumak ve doğruluk için çabalamak.

Bu talimat evrenseldir ve entelektüel gelişimin ve ahlaki seçimin mevcut olduğu yaşamın herhangi bir alanına uygulanabilir. Zekanın hem iyiye hem de kötülüğe hizmet edebilecek güçlü bir araç olduğunu hatırlatır ve her şey kişinin hangi değerlere rehberlik ettiğine bağlıdır.

Rreziku i arsyes pa frikë Nga Zoti...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj: Shejh Salih El-Usaimi tha:

"Kur një person inteligjent humbet pastërtinë e shpirtit të tij dhe pushon së ndjekuri të vërtetën, mashtrimi i tij bëhet i thellë dhe e keqja bëhet shkatërruese. Njerëz të tillë bëhen udhëheqës të rrugës së gabuar, duke inkurajuar të tjerët të gabojnë. Arsyeja pa frikë Nga Zoti është një zjarr që vetëm shkrin flakët e trazirave. Ruajini zemrat tuaja nga mashtrimi i tyre, qëndroni në anën e së vërtetës dhe mos lejoni që drita e drejtësisë të zbehet nga shpirtrat tuaj."

Ideja qendrore e asaj që është thënë është se inteligjenca në vetvete, pa një busull morale dhe një themel shpirtëror, mund të bëhet e rrezikshme dhe shkatërruese. Një mendje e divorcuar nga e vërteta dhe virtyti mund të çojë në iluzione dhe mizori të thella, jo vetëm për vetë personin, por edhe për të tjerët.

Këtu theksohet se nuk po flasim për një person budalla ose me mendje të ngushtë, por për një person inteligjent, të arsimuar, ndoshta me ndikim. Inteligjenca dhe njohuritë e tij e bëjnë atë më të rrezikshëm kur largohet nga e vërteta. Pastërtia e shpirtit këtu nënkupton moralin, ndershmërinë, fisnikërinë, mungesën e lakmisë dhe egoizmit. Ky është një udhëzues moral. Humbja e kësaj pastërtie mund të lidhet me epshin për pushtet, pasurinë materiale, ambiciet personale ose thjesht krenarinë.

E vërteta kuptohet këtu si realitet objektiv, parime të sakta morale, si dhe përputhshmëria e veprimeve me fjalët dhe besimet. Të refuzosh të vërtetën do të thotë të shtrembërosh me vetëdije ose pa vetëdije realitetin dhe normat morale. Sa më i zgjuar të jetë një person, aq më të sofistikuara dhe bindëse mund të jenë iluzionet e tij, aq më e vështirë është për të që të kuptojë gabimet e tij. Ai është në gjendje të racionalizojë veprimet e tij dhe të bindë veten dhe të tjerët për drejtësinë e tij, edhe kur mungon.

Pasojat e një keqkuptimi të tillë mund të jenë jashtëzakonisht negative. Një person inteligjent që shkëputet nga e vërteta dhe morali mund të bëjë dëm të madh duke përdorur inteligjencën dhe ndikimin e tij për të arritur qëllime egoiste ose të liga. Ai, falë inteligjencës, karizmës dhe ndikimit të tij, mund të udhëheqë njerëzit e tjerë duke i tërhequr ata në iluzionet dhe mësimet e tij të rreme.

Ai jo vetëm që bën gabime vetë, por gjithashtu përhap në mënyrë aktive idetë e tij të gabuara, duke bindur të tjerët për korrektësinë e tyre. Kjo është veçanërisht e rrezikshme sepse keqkuptimet e tij mund të përhapen si një epidemi, duke prekur grupe të tëra njerëzish dhe shoqërish.

Dhe frika Nga Zoti këtu është sinonim i spiritualitetit, besimit në vlera më të larta, ndërgjegjësimit për përgjegjësinë Ndaj Zotit të Botëve, ndërgjegjes së dikujt, si dhe njohjes së kufijve të njohurive dhe mençurisë së dikujt. Mungesa e devotshmërisë do të thotë që mendja është e privuar nga një kufizim moral dhe mund të përdoret për qëllime shkatërruese.

Këtu përdoret një metaforë që krahason një mendje të pakontrolluar me një zjarr që mund të gjenerojë konflikt, grindje dhe kaos. Inteligjenca, e pakontrolluar nga parimet morale, bëhet burim i paqëndrueshmërisë dhe shkatërrimit. Ju bëjmë thirrje të jeni vigjilentë dhe të kujdesshëm. Necessaryshtë e nevojshme të jesh në gjendje të njohësh mësimet e rreme dhe të mos ndikohesh nga ata që i përhapin ato. Zemra këtu është një metaforë për ndjenjën morale dhe intuitën.

Një thirrje për të ruajtur pastërtinë e shpirtit, guximin moral dhe ndjekjen e mirësisë. Shtë një kujtesë se drita e brendshme, që simbolizon moralin dhe spiritualitetin, duhet të çmohet dhe ruhet. Në fund të fundit, ky apel është një paralajmërim kundër rrezikut të ndarjes së inteligjencës nga vlerat morale.

Mos u mbështetni vetëm në mendjen tuaj, por dëgjoni ndërgjegjen dhe parimet tuaja shpirtërore. Jini në gjendje të njihni gënjeshtrat dhe manipulimet, edhe nëse ato vijnë nga njerëz të zgjuar dhe me ndikim. Mos devijoni nga normat dhe vlerat e sakta morale. Të ushqejë pastërtinë e brendshme dhe të përpiqet për drejtësi.

Ky udhëzim është universal dhe mund të zbatohet në çdo fushë të jetës ku zhvillimi intelektual dhe zgjedhja morale janë të pranishme. Na kujton se inteligjenca është një mjet i fuqishëm që mund t'i shërbejë të mirës dhe të keqes, dhe gjithçka varet nga vlerat nga të cilat udhëhiqet një person.