О категориях псевдоучёных и учёных зла, и необходимости остерегаться их...
About the categories of pseudo-scientists and scientists of evil, and the need to beware of them... / Sözde bilim adamlarının ve kötülüğün bilim adamlarının kategorileri ve onlardan sakınma ihtiyacı hakkında... / Për kategoritë e pseudo-shkencëtarëve dhe shkencëtarëve të së keqes, dhe nevojën për t'u kujdesur prej tyre...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Имам из числа таби’инов – Язид ибн Аби Хабиб говорил: “Воистину, разновидностью искушения учёного является то, что он больше любит говорить, чем слушать. Но поистине, в слушании содержится спасение и увеличение знания, к тому же слушающий является соучастником говорящего. В словах же, если только не защитит Аллах, лишь неловкость, приукрашивание, преувеличение и недостаток.
Также среди них есть такие, кто считает, что некоторые люди из-за своего достоинства и положения заслуживают его речи больше, чем другие, и пренебрегает бедняками, не считая их достойными.
Также среди них есть такие, кто скрывает свои знания, считая, что их передача – это утрата, и не желает, чтобы это знание было у кого-то ещё, кроме него.
Также среди них есть такие, кто в отношении своих знаний поступает подобно правителю, проявляя гнев, если кто-то осмелится отвергнуть его слова или проигнорировать хоть что-то из его прав.
Также среди них есть такие, кто выдвигает себя на роль издающего фатуа, и может быть так, что он столкнётся с вопросом, о котором не имеет знания, однако стесняется сказать: «У меня нет знания об этом», и начинает домысливать сам, и затем его записывают в число притворяющихся.
Также среди них есть такие, кто передаёт всё, что услышал, даже если это слова иудеев и христиан, чтобы подкрепить своё мнение”.
Ибн аль-Мубарак в “аз-Зухд” (48), Ибн ‘Абдуль-Барр в “Джами’у баян аль-‘ильм” (910).
СубханаАллах! Если Язид ибн Аби Хабиб более чем 1300 лет назад говорил о таких псевдоучёных и учёных зла, то, что же можно сказать о нашем времени?! Сегодня, когда число мусульман значительно возросло, увеличилось и количество тех, кто выдаёт себя за знатоков! Когда появились многочисленные средства, позволяющие обращаться сразу к огромной аудитории, смута лишь усилилась. Воистину, в наше время мусульманину необходимо быть особенно внимательным и осторожным!
Суфьян ас-Саури сказал: “Было сказано: «Прибегайте к Аллаху за защитой от искушений, исходящих от невежественного, но усердно поклоняющегося человека (‘абид); и от искушений, исходящих от нечестивого учёного (‘алим), ведь, поистине, их искушение является смутой для всякого обольщённого»”. Ахмад в “аль-‘Иляль” (3/11) и аль-Байхакъи в “аль-Мадхаль” (544).
Имам Ибн аль-Къайим сказал: “Эти две категории людей являются теми, о ком говорится в словах некоторых саляфов: «Остерегайтесь искушений нечестивого ‘алима и невежественного ‘абида, ведь искушение, исходящее от них – это смута для обольщённых». Поистине, люди следуют за своими учёными и усердно поклоняющимися. А если ‘алимы будут нечестивыми, а ‘абиды – невежественными, то бедствие распространится на всех, а смута охватит как отдельных людей, так и общую массу”. См. “Мифтаху дари-сса’ада” (1/160).
Безусловно, данное наставление содержит в себе глубокий смысл и предупреждает об опасности, исходящей от двух категорий людей, которые, казалось бы, должны быть примером для подражания: нечестивого учёного ('алим) и невежественного, но усердного поклоняющегося ('абид).
Обе эти категории людей могут казаться благочестивыми и заслуживающими доверия. 'Алим имеет знания, а 'абид усердно поклоняется, что может вводить в заблуждение и создавать ложное впечатление их богобоязненности. Их ошибки и заблуждения могут легко распространяться на других, особенно на тех, кто менее осведомлен и склонен к слепому следованию.
Их искушения могут стать причиной смуты (фитны) и привести людей к заблуждению, отводя их от истинного пути. Опасность от них особенно велика потому, что они являются лидерами общественного мнения и примерами для подражания. Люди часто смотрят на их поведение и знания, и если эти лидеры ошибаются, то их ошибки могут повлиять на многих. Именно поэтому наставление призывает прибегать к Аллаху за защитой от их искушений. Только Он может уберечь от заблуждений и наставить на истинный путь.
Нечестивый ученый – это человек, который обладает знанием религии, но не использует его для приближения к Аллаху и соблюдения Его заповедей. Он может использовать знания в личных целях, ради власти, денег или других мирских благ. Он может искажать религиозные тексты, давать неправильные фетвы (религиозные решения), оправдывать свои греховные деяния или поддерживать несправедливость.
Он может на словах призывать к благочестию, но на деле вести аморальный образ жизни. Это лицемерие подрывает доверие к религии и отталкивает людей. Его знание дает ему авторитет, который он может использовать для манипулирования людьми и распространения своих ложных идей. Его нечестие не ограничивается им самим, а распространяется на других, вводя их в заблуждение и отвращая от религии.
Невежественный, но усердно поклоняющийся - это человек, который искренне стремится к Аллаху и много поклоняется, но не обладает достаточным религиозным знанием. Из-за недостатка знаний он может впасть в крайности, слепо следовать мнениям других и придерживаться ошибочных практик, постоянно шарахаясь из одного коллектива в другой...
Он может неправильно понимать религиозные тексты, вводить в религию новшества (бид'а) и приписывать Аллаху то, что Ему не свойственно. Из-за своей ограниченности он может быть нетерпимым к другим мнениям, осуждать их и считать себя единственно правым. Он может сеять раздор и смуту в обществе, не осознавая этого, считая, что действует во имя религии. Его усердие, не основанное на знании, может привести к разрушению, а не созиданию.
Люди, которые "обольщены", т.е. легко поддаются влиянию и не имеют достаточных знаний, особенно уязвимы к их влиянию. Они могут не распознать их ошибки и следовать за ними, не осознавая опасности. Они могут слепо доверять ученым и усердно поклоняющимся, считая их несомненными авторитетами, и не подвергать их слова и дела критике. Они могут не обладать необходимым критическим мышлением и не уметь отличать истину от лжи. Когда они уже попали под влияние, им бывает трудно осознать свою ошибку и вернуться на правильный путь.
Вывод: Наставление подчеркивает важность следующих моментов:
Необходимо стремиться к приобретению религиозных знаний и придерживаться богобоязненности. Знание без богобоязненности не принесет пользы, а богобоязненность без знания может привести к заблуждению.
Необходимо развивать критическое мышление и не слепо доверять никому, включая ученых и поклоняющихся. Нужно искренне стремиться к довольству Аллаха и не использовать религию в личных целях.
Постоянно просить Аллаха о защите от заблуждений и наставлении на истинный путь. Выбирать достойных, в качестве примеров для подражания, богобоязненных ученых и знающих поклоняющихся.
Данное наставление является важным напоминанием для всех мусульман, призывая их быть бдительными и не поддаваться на обманчивую внешность. Следуя истинным ценностям Ислама, основанным на знании и богобоязненности, можно избежать опасности и достичь довольства Аллаха.
About the categories of pseudo-scientists and scientists of evil, and the need to beware of them...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
The imam of the Tabi'in– Yazid ibn Abi Habib, said: “Truly, a kind of temptation for a scientist is that he likes to talk more than listen. But truly, listening contains salvation and increased knowledge, and the listener is an accomplice of the speaker. In words, unless Allah protects them, there is only awkwardness, embellishment, exaggeration and lack.
There are also those among them who believe that some people, because of their dignity and position, deserve his speech more than others, and neglect the poor, not considering them worthy.
There are also those among them who hide their knowledge, believing that their transfer is a loss, and do not want anyone else to have this knowledge besides him.
There are also those among them who act like a ruler in terms of their knowledge, showing anger if someone dares to reject his words or ignore at least some of his rights.
There are also those among them who put themselves forward as the one issuing fatua, and it may be that they encounter a question about which they have no knowledge, but they hesitate to say, "I have no knowledge of this," and begin to speculate on their own, and then they are listed as pretending.
There are also those among them who convey everything they have heard, even if it is the words of Jews and Christians, in order to reinforce their opinion.”
Ibn al-Mubarak in "az-Zuhd" (48), Ibn ‘Abdul-Barr in “Jami'u bayan al-‘ilm" (910).
SubhanaAllah! If Yazid ibn Abi Habib spoke about such pseudo-scientists and scientists of evil more than 1300 years ago, then what can we say about our time?! Today, when the number of Muslims has increased significantly, the number of those who pretend to be experts has also increased! When numerous means appeared that made it possible to address a huge audience at once, the turmoil only intensified. Indeed, in our time, a Muslim needs to be especially attentive and careful!
Sufyan as-Sauri said: "It was said: 'Seek refuge in Allah for protection from the temptations of an ignorant but zealous worshipper ('abid); and from the temptations of an impious scholar ('alim). Indeed, their temptation is a source of confusion for anyone who is deceived.'”. Ahmad in "al-‘Ilal" (3/11) and al-Bayhaqi in “al-Madhal" (544).
Imam Ibn al-Qayyim said: "These two categories of people are those about whom it is said in the words of some Salafists: "Beware of the temptations of the impious 'alim and the ignorant 'Abid, because the temptation coming from them is a confusion for the deluded." Truly, people follow their scholars and worshipers diligently. And if the ‘Alim are impious and the ‘Abids are ignorant, then the disaster will spread to all, and the turmoil will cover both individuals and the general mass.” See Miftahu darissa'ada (1/160).
Of course, this instruction contains a deep meaning and warns of the danger posed by two categories of people who, it would seem, should be an example to follow: the impious scholar ('alim) and the ignorant but zealous worshipper ('abid).
Both of these categories of people may seem pious and trustworthy. 'Alim has knowledge, and 'abid worships diligently, which can mislead and create a false impression of their piety. Their mistakes and misconceptions can easily spread to others, especially those who are less knowledgeable and prone to blindly following.
Their temptations can cause confusion (fitnah) and lead people astray, leading them away from the true path. The danger from them is especially great because they are leaders of public opinion and role models. People often look at their behavior and knowledge, and if these leaders make mistakes, then their mistakes can affect many. That is why the instruction calls for seeking refuge in Allah for protection from their temptations. Only He can protect you from delusions and guide you on the right path.
An impious scholar is a person who has knowledge of religion, but does not use it to approach Allah and observe His commandments. He can use knowledge for personal gain, for power, money, or other worldly goods. He may distort religious texts, give incorrect fatwas (religious decisions), justify his sinful deeds, or support injustice.
He may verbally call for piety, but in fact lead an immoral lifestyle. This hypocrisy undermines trust in religion and alienates people. His knowledge gives him authority, which he can use to manipulate people and spread his false ideas. His wickedness is not limited to himself, but spreads to others, misleading them and turning them away from religion.
An ignorant but diligent worshipper is a person who sincerely strives for Allah and worships a lot, but does not have sufficient religious knowledge. Due to lack of knowledge, he can go to extremes, blindly follow the opinions of others and adhere to erroneous practices, constantly moving from one team to another...
He may misunderstand religious texts, introduce innovations (bid'a) into religion, and attribute to Allah what is not peculiar to Him. Because of his limitations, he can be intolerant of other opinions, condemn them and consider himself the only one right. He can sow discord and confusion in society without realizing it, believing that he is acting in the name of religion. His diligence, not based on knowledge, can lead to destruction rather than creation.
People who are "seduced", i.e. easily influenced and do not have sufficient knowledge, are especially vulnerable to their influence. They may not recognize their mistakes and follow them without realizing the danger. They can blindly trust scientists and zealous worshippers, considering them to be undoubted authorities, and not subject their words and deeds to criticism. They may not have the necessary critical thinking and may not be able to distinguish truth from falsehood. When they have already been influenced, it can be difficult for them to realize their mistake and return to the right path.
Conclusion: The Manual emphasizes the importance of the following points:
It is necessary to strive to acquire religious knowledge and practice piety. Knowledge without piety will not be beneficial, and piety without knowledge can lead to error.
It is necessary to develop critical thinking and not blindly trust anyone, including scientists and worshippers. One should sincerely strive for the satisfaction of Allah and not use religion for personal gain.
Constantly ask Allah for protection from error and guidance on the right path. Choose worthy, God-fearing scholars and knowledgeable worshippers as role models.
This instruction is an important reminder for all Muslims, urging them to be vigilant and not give in to deceptive appearances. Following the true values of Islam, based on knowledge and piety, one can avoid danger and achieve the satisfaction of Allah.
Sözde bilim adamlarının ve kötülüğün bilim adamlarının kategorileri ve onlardan sakınma ihtiyacı hakkında...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
Tabi'inlerden imam - Yezid ibn Ebi Habib şöyle derdi: "Bilgin için bir tür ayartma, onun dinlemekten çok konuşmayı sevmesidir. Fakat işitmede kurtuluş ve bilgide bir artış vardır, ayrıca dinleyici, konuşmacının ortağıdır. Allah korunmadıkça, sözlerle, sadece gariplik, süslenme, abartı ve kusurdan ibarettir.
Onlardan bazıları, bazı insanların haysiyetleri ve konumları nedeniyle onun konuşmasını diğerlerinden daha çok hak ettiğine inanır ve fakirleri hak ettikleri dışında ihmal eder.
Onlardan, ilmini, ilminin bir kayıp olduğunu düşünerek gizleyenler de vardır ve bu bilgiyi kendisinden başka kimsenin elinde tutmasını istemezler.
Onlardan bazıları, bilgisi konusunda hükümdar gibi davranıp, onun sözlerini reddetmeye cesaret ederse veya haklarından herhangi birini görmezden gelmeye cesaret ederse öfkelenenler de vardır.
Onlardan kimi de Fatua'yı yayınlayanın rolünü üstlenir ve belki o, hakkında bilgisi olmayan bir soruyla karşılaşır, ancak «Benim bu konuda bilgim yok» demekten çekinir ve kendi başına spekülasyon yapmaya başlar ve sonra numara yapanlar arasına kaydedilir.
Onlardan bazıları, fikirlerini pekiştirmek için, Yahudilerin ve Hıristiyanların sözleri olsalar bile, duydukları her şeyi aktaranlar da vardır.”
El-Zuhd'da (48) İbnü'l-Mübarek, Cemi'i Bayan el-ilm'de (910) İbnü'l-Barr.
SubhanaAllah! Yezid ibn Ebi Habib 1300 yıldan daha uzun bir süre önce bu tür sözde bilim adamları ve kötülük bilginlerinden bahsetmişse, o zaman zamanımız hakkında ne söylenebilir?! Bugün Müslümanların sayısı önemli ölçüde artarken, uzman kılığına girenlerin sayısı da arttı! Hemen büyük bir kitleye ulaşmanıza izin veren çok sayıda araç ortaya çıktığında, kargaşa ancak yoğunlaştı. Şüphesiz bizim zamanımızda bir Müslümanın özellikle dikkatli ve dikkatli olması gerekir!
Sufyan el-Sauri şöyle dedi: “Cahil ama gayretli tapan bir adamın (‘abid) getirdiği ayetlerden ve zalim bir alimin (‘alim) getirdiği ayetlerden korunmak için Allah'a başvurunuz denildi, çünkü onların ayartmaları, aldatılan herkes için bir sıkıntıdır.» Ahmed, “el-‘İlal” da (3/11) ve “el-Madhal” da (544) el-Beyhakya.
İmam İbnü'l-Kayyim şöyle dedi: "Bu iki insan kategorisi, bazı selamların sözlerinde şöyle derler: »Zalim ‘alim'in ve cahil‘Abid'in ayartmalarından sakının, çünkü onlardan gelen ayartma, aldatılanlar için bir sıkıntıdır." Şüphesiz insanlar, bilginlerine uyar ve gayretle kulluk edenlere uyar. Eğer 'alimler zalim, 'Abiler cahil olurlarsa, o zaman sıkıntı herkese yayılacak ve kargaşa hem bireyleri hem de genel kitleleri kapsayacaktır. “Miftahu dari-ssa'da'ya" (1/160) bakın.
Tabii ki, bu talimat kendi içinde derin bir anlam taşıyor ve görünüşe göre izlenecek bir örnek olması gereken iki insan kategorisinden kaynaklanan tehlikeye karşı uyarıyor: dinsiz bir bilgin ('alim) ve cahil ama gayretli bir tapan ('abid).
Bu insan kategorilerinin her ikisi de dindar ve güvenilir görünebilir. 'Alim'in bir bilgisi vardır, 'Abid ise gayretle ibadet eder ki bu, onların takva duygularına dair yanıltıcı ve yanlış bir izlenim yaratabilir. Onların hataları ve sanrıları başkalarına, özellikle de daha az bilgili ve körü körüne takip etmeye meyilli olanlara kolayca yayılabilir.
Onların ayetlerinde belaya neden olabilir ve insanları sapıklığa sürükleyebilir ve onları doğru yoldan saptırabilir. Kamuoyunun liderleri ve izlenecek örnekler oldukları için onlardan kaynaklanan tehlike özellikle büyüktür. İnsanlar genellikle davranışlarına ve bilgilerine bakarlar ve eğer bu liderler yanılıyorsa, hataları birçok kişiyi etkileyebilir. İşte bu yüzden öğüt, onların ayetlerinden korunmak için Allah'a başvurmaya çağırıyor. Ancak O, sapıklıklardan koruyabilir ve onu doğru yola iletebilir.
Zalim bilgin, din bilgisine sahip olan, ancak onu Allah'a yaklaşmak ve O'nun emirlerine uymak için kullanmayan bir insandır. Bilgiyi kişisel amaçlar için, güç, para veya diğer dünyevi faydalar için kullanabilir. Dini metinleri çarpıtabilir, yanlış fetvalar (dini kararlar) verebilir, günahkar eylemlerini haklı çıkarabilir veya adaletsizlikleri sürdürebilir.
Sözlü olarak dindarlığa çağırabilir, ancak gerçekte ahlaksız bir yaşam tarzı sürdürebilir. Bu ikiyüzlülük dine olan güveni zayıflatır ve insanları yabancılaştırır. Bilgisi ona insanları manipüle etmek ve yanlış fikirlerini yaymak için kullanabileceği yetki verir. Onun bozgunculuğu kendisiyle sınırlı değildir, başkalarına da yayılır, onları saptırır ve dinden uzaklaştırır.
Cahil ama gayretle tapan, içtenlikle Allah'a karşı çabalayan, çok tapan, ancak yeterli dini bilgiye sahip olmayan bir insandır. Bilgi eksikliği nedeniyle aşırılıklara düşebilir, başkalarının görüşlerini körü körüne takip edebilir ve hatalı uygulamalara bağlı kalabilir, sürekli bir takımdan diğerine atlayabilir...
Dini metinleri yanlış anlayabilir, dini yeniliklere (bid'a) sokabilir ve Kendisine özgü olmayan şeyleri Allah'a atfedebilir. Sınırlılığı nedeniyle diğer görüşlere karşı hoşgörüsüz olabilir, onları yargılayabilir ve kendisini tek haklı olarak görebilir. Din adına hareket ettiğine inanarak farkında olmadan toplumda çekişme ve kargaşa yayabilir. Bilgiye dayanmayan gayreti, yaratılışa değil yıkıma yol açabilir.
"Baştan çıkarılmış", yani kolayca etkilenebilen ve yeterli bilgiye sahip olmayan insanlar, etkilerine karşı özellikle savunmasızdır. Hatalarını fark edemeyebilir ve tehlikenin farkında olmadan onları takip edebilirler. Bilginlere ve gayretle tapanlara körü körüne güvenebilirler, şüphesiz otoriteler olduklarını düşünürler ve sözlerini ve eylemlerini eleştirmeyebilirler. Gerekli eleştirel düşünceye sahip olmayabilirler ve gerçeği yalandan ayırt edemeyebilirler. Zaten etki altına girdiklerinde, hatalarının farkına varmaları ve doğru yola dönmeleri onlar için zor olabilir.
Sonuç: Talimat, aşağıdaki noktaların önemini vurgulamaktadır:
Dini bilgi edinmeye çalışmak ve Allah'tan korkmaya bağlı kalmak gerekir. Allah'tan korkmadan bilgi yarar sağlamaz, Bilgisiz takva ise sapıklığa yol açabilir.
Eleştirel düşünmeyi geliştirmek ve bilim adamları ve tapanlar da dahil olmak üzere kimseye körü körüne güvenmemek gerekir. İçtenlikle Allah'ın rızası için çabalamalı ve dini kişisel çıkarlar için kullanmamalısınız.
Sürekli olarak Allah'tan sapıklıklardan korunmayı ve doğru yolu göstermeyi dileyin. Rol model olarak hak edenleri, Allah'tan korkan alimleri ve bilgili ibadetçileri seçmek.
Bu talimat, tüm Müslümanlar için onları uyanık olmaya ve aldatıcı görünümlere boyun eğmemeye çağıran önemli bir hatırlatmadır. İslam'ın bilgi ve takvaya dayalı gerçek değerlerine uyarak tehlikeden kaçınılabilir ve Allah'ın rızasına ulaşılabilir.
Për kategoritë e pseudo-shkencëtarëve dhe shkencëtarëve të së keqes, dhe nevojën për t'u kujdesur prej tyre...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Imami I Tabi'in-Jezid ibn Ebi Habib, ka thënë: "Me të vërtetë, një lloj tundimi për një shkencëtar është se atij i pëlqen të flasë më shumë sesa të dëgjojë. Por me të vërtetë, dëgjimi përmban shpëtim dhe njohuri të shtuara, dhe dëgjuesi është bashkëpunëtor i folësit. Me fjalë, nëse Allahu nuk i mbron ata, ka vetëm ngathtësi, zbukurim, ekzagjerim dhe mungesë.
Ka edhe nga ata që besojnë se disa njerëz, për shkak të dinjitetit dhe pozitës së tyre, e meritojnë fjalimin e tij më shumë se të tjerët dhe i lënë pas dore të varfërit, duke mos i konsideruar të denjë.
Ka edhe nga ata që fshehin njohuritë e tyre, duke besuar se transferimi i tyre është një humbje dhe nuk duan që dikush tjetër ta ketë këtë njohuri përveç tij.
Ka edhe nga ata që veprojnë si një sundimtar për sa i përket njohurive të tyre, duke treguar zemërim nëse dikush guxon të refuzojë fjalët e tij ose të injorojë të paktën disa nga të drejtat e tij.
Ka edhe nga ata që e paraqesin veten si ai që lëshon fatua, dhe mund të ndodhë që ata të hasin një pyetje për të cilën nuk kanë njohuri, por hezitojnë të thonë: "unë nuk kam njohuri për këtë", dhe fillojnë të spekulojnë vetë, dhe pastaj ata renditen si pretendues.
Ka edhe nga ata që përcjellin gjithçka që kanë dëgjuar, edhe nëse janë fjalët e Hebrenjve dhe të Krishterëve, në mënyrë që të përforcojnë mendimin e tyre.”
Ibn al-mubarak në" az-Zuhd "(48), Ibn 'Abdul-Barr në" Jami'u bayan al - 'ilm" (910).
SubhanaAllah! Nëse Yazid ibn Abi Habib foli për pseudo-shkencëtarë dhe shkencëtarë të tillë të së keqes më shumë se 1300 vjet më parë, atëherë çfarë mund të themi për kohën tonë?! Sot, kur numri I Muslimanëve është rritur ndjeshëm, është rritur edhe numri i atyre që pretendojnë të jenë ekspertë! Kur u shfaqën mjete të shumta që bënë të mundur adresimin e një auditori të madh menjëherë, trazirat vetëm u intensifikuan. Në të vërtetë, në kohën tonë, Një Musliman duhet të jetë veçanërisht i vëmendshëm dhe i kujdesshëm!
Sufjani as-Sauri tha: "u tha: 'Kërkoni strehim Te Allahu për mbrojtje nga tundimet e një adhuruesi injorant, por të zellshëm ('abid); dhe nga tundimet e një dijetari të pabesë ('alim). Në të vërtetë, tundimi i tyre është një burim konfuzioni për këdo që mashtrohet.'”. Ahmad në" al-'Ilal "(3/11) dhe al-Bayhaqi në" al-Madhal " (544).
Imam Ibn El-Kajim Ka thënë: "Këto dy kategori njerëzish janë ata për të cilët thuhet me fjalët e disa Selefëve:" Ruhuni nga tundimet e 'alimit të pabesë dhe abidit injorant, sepse tundimi që vjen prej tyre është një konfuzion për të mashtruarit."Me të vërtetë, njerëzit ndjekin me zell dijetarët dhe adhuruesit e tyre. Dhe nëse 'Alimët janë të pabesë dhe' Abidët janë injorantë, atëherë katastrofa do të përhapet tek të gjithë, dhe trazirat do të mbulojnë si individët ashtu edhe masën e përgjithshme."Shiko miftahu darisa'ada (1/160).
Sigurisht, ky udhëzim përmban një kuptim të thellë dhe paralajmëron për rrezikun që paraqesin dy kategori njerëzish, të cilët, me sa duket, duhet të jenë një shembull për t'u ndjekur: dijetari i pabesë ('alim) dhe adhuruesi injorant, por i zellshëm ('abid).
Të dyja këto kategori njerëzish mund të duken të devotshëm dhe të besueshëm. Alimi ka njohuri, dhe abidi adhuron me zell, gjë që mund të mashtrojë dhe të krijojë një përshtypje të rreme të devotshmërisë së tyre. Gabimet dhe keqkuptimet e tyre mund të përhapen lehtësisht te të tjerët, veçanërisht ata që janë më pak të ditur dhe të prirur për të ndjekur verbërisht.
Tundimet e tyre mund të shkaktojnë konfuzion (fitnah) dhe t'i çojnë njerëzit në rrugë të gabuar, duke i larguar ata nga rruga e vërtetë. Rreziku prej tyre është veçanërisht i madh sepse ata janë udhëheqës të opinionit publik dhe modeleve. Njerëzit shpesh shikojnë sjelljen dhe njohuritë e tyre, dhe nëse këta udhëheqës bëjnë gabime, atëherë gabimet e tyre mund të prekin shumë. Kjo është arsyeja pse udhëzimi bën thirrje për të kërkuar strehim Te Allahu për mbrojtje nga tundimet e tyre. Vetëm ai mund t'ju mbrojë nga iluzionet dhe t'ju udhëheqë në rrugën e duhur.
Një dijetar i pabesë është një person që ka njohuri për fenë, por nuk e përdor atë për t'iu afruar Allahut dhe për të respektuar urdhërimet e tij. Ai mund të përdorë njohuritë për përfitime personale, për pushtet, para ose të mira të tjera të kësaj bote. Ai mund të shtrembërojë tekstet fetare, të japë fetva të pasakta (vendime fetare), të justifikojë veprat e tij mëkatare ose të mbështesë padrejtësinë.
Ai mund të thërrasë verbalisht për devotshmëri, por në fakt të udhëheqë një mënyrë jetese imorale. Kjo hipokrizi minon besimin në fe dhe i tjetërson njerëzit. Njohuritë e tij i japin atij autoritet, të cilin ai mund ta përdorë për të manipuluar njerëzit dhe për të përhapur idetë e tij të rreme. Ligësia e tij nuk kufizohet vetëm tek vetja, por përhapet tek të tjerët, duke i mashtruar dhe duke i larguar nga feja.
Një adhurues injorant, por i zellshëm është një person që sinqerisht përpiqet Për Allahun dhe adhuron shumë, por nuk ka njohuri të mjaftueshme fetare. Për shkak të mungesës së njohurive, ai mund të shkojë në ekstreme, të ndjekë verbërisht mendimet e të tjerëve dhe t'i përmbahet praktikave të gabuara, duke lëvizur vazhdimisht nga një ekip në tjetrin...
Ai mund të keqkuptojë tekstet fetare, të fusë risi (bid'a) në fe dhe t'i atribuojë Allahut atë që nuk është e veçantë për të. Për shkak të kufizimeve të tij, ai mund të jetë intolerant ndaj mendimeve të tjera, t'i dënojë ato dhe ta konsiderojë veten të vetmin të drejtë. Ai mund të mbjellë përçarje dhe konfuzion në shoqëri pa e kuptuar, duke besuar se po vepron në emër të fesë. Zelli i tij, jo i bazuar në njohuri, mund të çojë në shkatërrim dhe jo në krijim.
Njerëzit që" joshen", d.m. th. ndikohen lehtësisht dhe nuk kanë njohuri të mjaftueshme, janë veçanërisht të prekshëm nga ndikimi i tyre. Ata mund të mos i njohin gabimet e tyre dhe t'i ndjekin ato pa e kuptuar rrezikun. Ata mund t'u besojnë verbërisht shkencëtarëve dhe adhuruesve të zellshëm, duke i konsideruar ata si autoritete të padyshimta dhe të mos i nënshtrojnë fjalët dhe veprat e tyre kritikave. Ata mund të mos kenë mendimin e nevojshëm kritik dhe mund të mos jenë në gjendje të dallojnë të vërtetën nga gënjeshtra. Kur ata tashmë janë ndikuar, mund të jetë e vështirë për ta të kuptojnë gabimin e tyre dhe të kthehen në rrugën e duhur.
Përfundim: Manuali thekson rëndësinë e pikave të mëposhtme:
Shtë e nevojshme të përpiqemi të fitojmë njohuri fetare dhe të praktikojmë devotshmërinë. Njohuria pa devotshmëri nuk do të jetë e dobishme, dhe devotshmëria pa njohuri mund të çojë në gabim.
Shtë e nevojshme të zhvillohet mendimi kritik dhe të mos i besohet verbërisht askujt, përfshirë shkencëtarët dhe adhuruesit. Njeriu duhet të përpiqet sinqerisht për kënaqësinë e Allahut dhe të mos e përdorë fenë për përfitime personale.
Vazhdimisht kërkoni nga Allahu mbrojtje nga gabimi dhe udhëzim në rrugën e drejtë. Zgjidhni dijetarë të denjë, të frikësuar Nga Zoti dhe adhurues të ditur si modele.
Ky udhëzim është një kujtesë e rëndësishme për të gjithë Myslimanët, duke i nxitur ata të jenë vigjilentë dhe të mos dorëzohen në paraqitjet mashtruese. Duke ndjekur vlerat e vërteta Të Islamit, bazuar në dije dhe devotshmëri, mund të shmanget rreziku dhe të arrihet kënaqësia e Allahut.