Не переходите границ в отношении к другим...

Do not cross boundaries in relation to others... / Başkalarına karşı tutumunuz konusunda sınırları aşmayın... / Mos i kaloni kufijtë në raport me të tjerët...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем: Ибн аль-Къаййим, да помилует его Аллах, сказал:

"Разногласие среди людей – это неизбежное явление, поскольку их желания, понимания и сила постижения различаются. Однако, порицаемым является переход границ по отношению к другим и вражда с ними. Если же разногласие не приводит к расколу и разделению, и цель каждого из спорящих – это подчинение Аллаху и Его посланнику да благословит его Аллах и приветствует, тогда такое разногласие не навредит. Ведь подобное – неизбежное явление у человечества. Однако, если основа одна, преследуемая цель одна, и проложенная дорога одна, то можно сказать, что разногласия почти не произошло. Но даже если произошло разногласие, то оно из того вида, который не вредит, как было сказано о разногласиях среди сподвижников. Ведь основа, от которой все отталкиваются одна, а это – Книга Аллаха и Сунна Его посланника да благословит его Аллах и приветствует. Цель одна, а это – подчинение Аллаху и Его посланнику. Путь один, а это – смотреть на доказательства Корана и Сунны, и ставить их выше любого слова, мнения, аналогии, или политики". Ас-Сауа’ик аль-Мурсаля, 2/519.

Здесь затрагивается важная тема разногласий среди людей, особенно в контексте Ислама. Суть его сводится к тому, что разногласия сами по себе не являются чем-то плохим или запретным. Различия в желаниях, понимании и способностях к восприятию неизбежны, и поэтому некоторые разногласия – естественное явление.

Однако, ключевое различие между допустимыми и порицаемыми разногласиями заключается в намерении и методе разрешения конфликта. Порицаемым считается переход границ, вражда и стремление навредить другому. Допустимыми являются разногласия, которые не приводят к расколу и разделению, целостность общины важнее, чем победа в споре.

Подчинение Аллаху и Его посланнику (мир ему и благословение Аллаха) является высшей целью, которая объединяет всех верующих, несмотря на разногласия в деталях. Коран и Сунна являются непреложными источниками, к которым обращаются все спорящие стороны. Любые другие аргументы (мнения, аналогии, политические соображения) должны подчиняться им.

Все решения на основе доказательств. Спор должен основываться на анализе коранических аятов и хадисов, а не на личных предпочтениях или авторитетах. Бывали разногласия и среди сподвижников Пророка Мухаммада (мир ему и благословение Аллаха) как доказательство того, что разногласия, отвечающие вышеперечисленным критериям, не только допустимы, но и не наносят вреда общине. Ключевым фактором является наличие общей основы, цели и метода разрешения споров.

Призываем к терпимости и уважению к различным мнениям, но при этом подчеркиваем важность сохранения единства общины и приверженности Корану и Сунне как высшему авторитету. Разногласия допустимы, но они должны оставаться в рамках дозволенного и не превращаться во вражду и смуту. Главное – сохранение общей веры и стремление к единой цели – подчинению Аллаху и Его посланнику.

Do not cross boundaries in relation to others...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whoever Allah guides on a straight path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then: Ibn al-Qayyim, may Allah have mercy on him, said:

"Disagreement among people is an inevitable phenomenon, because their desires, understandings and the power of comprehension differ. However, crossing borders with others and enmity with them is reprehensible. If the disagreement does not lead to division and division, and the goal of each of the disputants is submission to Allah and His Messenger peace and blessings of Allah be upon him, then such disagreement will not harm. After all, such a thing is an inevitable phenomenon for mankind. However, if there is one foundation, one goal pursued, and one paved road, then we can say that there was almost no disagreement. But even if there was a disagreement, it is of the kind that does not harm, as was said about the disagreements among the companions. After all, the basis from which everyone starts is the same, and this is the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger, peace and blessings of Allah be upon him. There is only one goal, and that is submission to Allah and His Messenger. There is only one way, and that is to look at the evidence of the Qur'an and the Sunnah, and put them above any word, opinion, analogy, or politics." As-Sawa'ik al-Mursal, 2/519.

An important topic of disagreement among people is touched upon here, especially in the context of Islam. Its essence boils down to the fact that disagreements in themselves are not something bad or forbidden. Differences in desires, understanding, and perceptual abilities are inevitable, and therefore some disagreements are a natural phenomenon.

However, the key difference between acceptable and reprehensible disagreements lies in the intention and method of conflict resolution. Crossing borders, hostility and the desire to harm another are considered reprehensible. Disagreements that do not lead to division and division are acceptable, the integrity of the community is more important than winning a dispute.

Submission to Allah and His Messenger (peace and blessings of Allah be upon him) is the highest goal that unites all believers, despite differences in details. The Quran and the Sunnah are the indisputable sources to which all the disputing parties turn. Any other arguments (opinions, analogies, political considerations) must obey them.

All decisions are based on evidence. The dispute should be based on an analysis of the Quranic verses and hadith, and not on personal preferences or authority. There were disagreements among the companions of the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him). as proof that disagreements that meet the above criteria are not only acceptable, but also do not harm the community. The key factor is the existence of a common basis, purpose and method of dispute resolution.

We call for tolerance and respect for different opinions, but at the same time emphasize the importance of preserving the unity of the community and adherence to the Koran and the Sunnah as the highest authority. Disagreements are acceptable, but they must remain within the bounds of what is permissible and not turn into hostility and turmoil. The main thing is to preserve the common faith and strive for a single goal – submission to Allah and His Messenger.

Başkalarına karşı tutumunuz konusunda sınırları aşmayın...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra: İbnü'l-Kayyim, Allah ona merhamet etsin dedi:

"İnsanlar arasındaki anlaşmazlık kaçınılmaz bir olgudur, çünkü onların arzuları, anlayışları ve anlama güçleri farklılık gösterir. Ancak, başkalarına karşı sınırların aşılması ve onlarla düşmanlık kınanmaktadır. Eğer ihtilaf bölünmeye ve bölünmeye yol açmazsa ve tartışanların her birinin amacı Allah'a ve resulüne itaat etmekse, Allah onu kutsasın ve selamlasın, o zaman böyle bir ihtilaf zarar vermez. Sonuçta, bu insanlık için kaçınılmaz bir olgudur. Ancak temel bir, izlenen amaç bir ve döşenen yol bir ise, neredeyse hiç anlaşmazlık olmadığı söylenebilir. Ancak bir ihtilaf meydana gelse bile, bu, sahabeler arasındaki ihtilaflar hakkında söylendiği gibi, zarar vermeyen bir türdendir. Çünkü bu, Allah'ın Kitabı ve Resulünün Sünnetidir, Allah onu kutsasın ve selamlasın. Amaç birdir ve bu Allah'a ve resulüne itaattir. Tek yol budur ve bu Kuran'ın ve Sünnetin delillerine bakmak ve onları herhangi bir kelimenin, görüşün, analojinin veya politikanın önüne koymaktır. Mursal'ın el-Sau'a'ik'i, 2/519.

Burada, özellikle İslam bağlamında, insanlar arasında önemli bir anlaşmazlık konusu ele alınmaktadır. Özü, anlaşmazlıkların kendi içlerinde kötü ya da yasak bir şey olmadığı gerçeğine dayanmaktadır. Arzu, anlayış ve algılama yeteneklerindeki farklılıklar kaçınılmazdır ve bu nedenle bazı anlaşmazlıklar doğal bir olgudur.

Bununla birlikte, kabul edilebilir ve kınanabilir anlaşmazlıklar arasındaki temel fark, çatışmayı çözme niyeti ve yöntemindedir. Sınırların geçişi, düşmanlık ve diğerine zarar verme arzusu kınanıyor. Bölünmeye ve bölünmeye yol açmayan anlaşmazlıklara izin verilir, topluluğun bütünlüğü anlaşmazlığı kazanmaktan daha önemlidir.

Allah'a ve resulüne boyun eğmek (Allah'ın selamı ve bereketleri onun üzerine olsun), ayrıntılardaki farklılıklara rağmen tüm müminleri bir araya getiren en yüksek amaçtır. Kuran ve Sünnet, tartışan tüm tarafların yöneldiği değişmez kaynaklardır. Diğer argümanlar (görüşler, analojiler, siyasi düşünceler) bunlara uymalıdır.

Tüm kararlar kanıta dayalıdır. Tartışma, kişisel tercihlere veya otoritelere değil, Kuran ayetlerinin ve hadislerin analizine dayanmalıdır. Hz. Muhammed'in yoldaşları arasında, yukarıdaki kriterleri karşılayan anlaşmazlıkların sadece kabul edilebilir olmadığının değil, topluma da zarar verdiğinin kanıtı olarak anlaşmazlıklar da olmuştur. Anahtar faktör, anlaşmazlıkları çözmek için ortak bir temele, amaca ve yönteme sahip olmaktır.

Farklı görüşlere hoşgörü ve saygı çağrısında bulunuyoruz, ancak aynı zamanda cemaatin birliğini korumanın ve en yüksek otorite olarak Kuran ve Sünnete bağlılığın önemini vurguluyoruz. Anlaşmazlıklara izin verilir, ancak izin verilenler dahilinde kalmalı ve düşmanlığa ve sıkıntıya dönüşmemelidirler. Asıl mesele, ortak inancı korumak ve tek bir amaç için çabalamaktır – Allah'a ve resulüne itaat etmek.

Mos i kaloni kufijtë në raport me të tjerët...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj: Ibn el-Kajim, Allahu e mëshiroftë, tha: :

"Mosmarrëveshja midis njerëzve është një fenomen i pashmangshëm, sepse dëshirat, kuptimet e tyre dhe fuqia e të kuptuarit ndryshojnë. Sidoqoftë, kalimi i kufijve me të tjerët dhe armiqësia me ta është e dënueshme. Nëse mosmarrëveshja nuk çon në ndarje dhe ndarje, dhe qëllimi i secilit prej kundërshtuesve është nënshtrimi Ndaj Allahut dhe të Dërguarit të tij paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, atëherë një mosmarrëveshje e tillë nuk do të dëmtojë. Në fund të fundit, një gjë e tillë është një fenomen i pashmangshëm për njerëzimin. Sidoqoftë, nëse ka një themel, një qëllim të ndjekur dhe një rrugë të asfaltuar, atëherë mund të themi se nuk kishte pothuajse asnjë mosmarrëveshje. Por edhe nëse ka pasur një mosmarrëveshje, është e llojit që nuk dëmton, siç u tha për mosmarrëveshjet midis shokëve. Në fund të fundit, baza nga e cila fillojnë të gjithë është e njëjtë, dhe ky është Libri i Allahut dhe Suneti i Të Dërguarit të tij, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të. Ka vetëm një qëllim, e ai është nënshtrimi Ndaj Allahut dhe Të Dërguarit të tij. Ka vetëm një mënyrë, dhe kjo është të shikosh provat e Kuranit dhe Sunetit, dhe t'i vendosësh ato mbi çdo fjalë, mendim, analogji ose politikë."As-Sawa'ik al-Mursal, 2/519.

Këtu preket një temë e rëndësishme mosmarrëveshjeje midis njerëzve, veçanërisht në kontekstin E Islamit. Thelbi i tij zbret në faktin se mosmarrëveshjet në vetvete nuk janë diçka e keqe ose e ndaluar. Dallimet në dëshirat, mirëkuptimin dhe aftësitë perceptuese janë të pashmangshme, dhe për këtë arsye disa mosmarrëveshje janë një fenomen natyror.

Sidoqoftë, ndryshimi kryesor midis mosmarrëveshjeve të pranueshme dhe të dënueshme qëndron në qëllimin dhe metodën e zgjidhjes së konflikteve. Kalimi i kufijve, armiqësia dhe dëshira për të dëmtuar një tjetër konsiderohen të dënueshme. Mosmarrëveshjet që nuk çojnë në ndarje dhe ndarje janë të pranueshme, integriteti i komunitetit është më i rëndësishëm sesa fitimi i një mosmarrëveshjeje.

Nënshtrimi Ndaj Allahut dhe Të Dërguarit të tij (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) është qëllimi më i lartë që i bashkon të gjithë besimtarët, pavarësisht dallimeve në detaje. Kurani dhe Suneti janë burimet e padiskutueshme të cilave u drejtohen të gjitha palët kontestuese. Çdo argument tjetër (opinione, analogji, konsiderata politike) duhet t'u bindet atyre.

Të gjitha vendimet bazohen në prova. Mosmarrëveshja duhet të bazohet në një analizë të ajeteve Kuranore dhe hadithit, dhe jo në preferencat personale ose autoritetin. Kishte mosmarrëveshje midis shokëve të Profetit Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). si dëshmi se mosmarrëveshjet që plotësojnë kriteret e mësipërme jo vetëm që janë të pranueshme, por edhe nuk dëmtojnë komunitetin. Faktori kryesor është ekzistenca e një baze, qëllimi dhe metode të përbashkët të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve.

Ne bëjmë thirrje për tolerancë dhe respekt për mendime të ndryshme, por në të njëjtën kohë theksojmë rëndësinë e ruajtjes së unitetit të komunitetit dhe respektimit të Kuranit dhe Sunetit si autoriteti më i lartë. Mosmarrëveshjet janë të pranueshme, por ato duhet të qëndrojnë brenda kufijve të asaj që është e lejueshme dhe të mos kthehen në armiqësi dhe trazira. Gjëja kryesore është ruajtja e besimit të përbashkët dhe përpjekja për një qëllim të vetëm – nënshtrimi Ndaj Allahut dhe Të Dërguarit të tij.