Не отчаивайся, какой бы долгой ни была ваша печаль / Mos e humbni shpresёn, pavarёsisht se sa e gjatё mund tё jetё pikёllimi juaj

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Утешение подобно зародышу в чреве матери: если он выйдет раньше времени, то будет уродливым или же умрет. Оставь его, чтобы он появился полноценным в свое время, чтобы ты убедился в том, что это стоило тех трудностей". Хафиз Умар Хафиз.

Человек в мирской жизни не может постоянно радоваться. Один день он радуется, а другой – печалится. Иногда его постигают беды, иногда они обходят его стороной. Беды могут постигать человека в нем самом, в его теле, в его окружении, в его семье, и так далее. 

Невозможно сосчитать все бедствия, происходящие в жизни человека. Что же касается верующего, то всё происходящее является для него благом! Если его постигает бедствие, он проявляет терпение, и это оборачивается для него благом. Если его постигает радость, он благодарит Аллаха, и это также является для него благом.

Посему, если тебя постигло несчастье, будь это скорбь, или даже укол колючки, не думай, что это пройдет бесследно! Нет, за это тебе обязательно будет воздано добром. Ты освободишься от своих грехов подобно тому, как дерево освобождается от своих листьев. И это из милостей Аллаха Всевышнего!

Однако, если во время испытаний, человек еще и проявит терпение, надеясь на награду Аллаха, то его вознаграждение увеличится". (См. "Шарх Рийад ас-салихин", хадисы № 37, 38).

"Состояние печали не относится к тем, которые требуются от человека. Человеку не приказано находиться в этом состоянии, хотя он, двигаясь по пути, обязательно попадает в него. В Коране о печали всегда говорится как о чём-то запрещённом либо отрицаемом. Что касается запрета, то об этом сказано в словах Всевышнего:

«Не слабейте и не печальтесь». (3:139); «Не скорби по ним». (16:127); «Не печалься, ибо Аллах — с нами». (9:40).

Что же касается отрицания, то об этом есть слова Всевышнего: «Они не познают страха и не будут опечалены». (2:38).

Суть в том, что печаль есть состояние, которое не побуждает двигаться и не приносит сердцу никакой пользы. Шайтан очень любит печалить раба Аллаха, дабы он остановил своё движение по прямому пути. Всевышний Аллах сказал: «Тайная беседа — от Сатаны, стремящегося опечалить тех, которые уверовали». (58:10).

Печаль (уныние) не является чем-то требуемым или желанным и нет в ней никакой пользы. Поэтому Пророк (мир ему и благословение Аллаха) просил у Всевышнего Аллаха защиты от неё, говоря: «О Аллах! Я прошу у Тебя защиты от тревоги и печали».

Печаль является спутником тревоги. Разница между ними в том, что тревогу вызывает (возможная) неприятность для сердца в будущем, а печаль вызвана тем, что было в прошлом. И то, и другое ослабляет волю сердца к движению и снижает решимость.

Но человек обязательно пройдёт через это состояние в силу каких-то событий. Поэтому обитатели Рая, войдя туда, скажут: «Хвала Аллаху, Который избавил нас от печали!» (35:34). Это указывает на то, что печаль постигала их в земной жизни так же, как постигали их и другие беды против их воли.

А что касается слов Всевышнего: «Нет греха также на тех, которым, когда они пришли к тебе с просьбой, чтобы ты дал им верховых животных (для похода), ты ответил: "Не на чем мне вас отправить". Они ушли от тебя с глазами, полными слёз от огорчения из-за того, что им нечего потратить на пути Аллаха». (9:92), то в них нет восхваления самой печали, а восхваляется та сила их веры, на которую указывала сия печаль". («Мадариджу-с-саликин» Ибн аль-Кайима, 1/505-506).

Последний тезис поясняют слова Пророка (мир ему и благословение Аллаха): «Тот, кого радуют его благие деяния и огорчают его прегрешения, является верующим» (Ахмад и ат-Тирмизи. аль-Хайсами в общем назвал хадис достоверным. См. «Маджма'у-з-заваид», 1/86).

Следовательно, у мусульманина, свободного и от крупных грехов, которые он ещё не исправил, и от невзгод, которые мешают спокойно жить ему и его близким включая братьев и сестёр по вере, нет и не должно быть никаких поводов для грусти, а тем более для траура.

Каждый из нас, и нет здесь исключений, переживает периоды, когда ему тяжело, когда в сердце боль, тревога и тяжесть, терзание, грусть, печаль, подавленность. А что терзает наше сердце? Вот что лишает нас внутреннего спокойствия и умиротворения, вот этого вот счастья? Что это такое? На самом деле это три вещи.

Первая вещь — это печаль о прошлом. Человек печалится о прошлом, и эта печаль может быть связана либо с прошедшими несчастьями, либо с какими-то грехами, проступками и упущениями, который он совершил. То есть человек печалится из-за тех несчастий, которые постигали его раньше, в прошлом, вспоминает и печалится либо из-за своих грехов, упущений и проступков, которые он совершил в прошлом. И вот это отравляет ему жизнь, он постоянно терзает и упрекает себя. И в его мозге постоянно вращается вот эта вот мысль, она сверлит его мозг: «Если бы я поступил иначе», «Если бы я поступил по-другому», «Если бы я тогда сделал то-то и то-то», «Если бы я сделал то-то и то-то, было бы так-то и так-то, все было бы иначе».

А как это лечить и каково лечение? Лечение простое! Если ты печалишься из-за прошлых несчастий, тогда тебе надо просто твердо осознать, что то, что случилось, не могло не случиться. Иначе произойти не могло, изменить уже ничего нельзя. И об этом говорит Пророк (да благословит его Аллах и приветствует): «А если тебя постигнет что-то, то не говори: “Если бы я сделал то-то и то-то, то было бы так-то и так-то”, а скажи: “Таково предопределение Аллаха, и Он сделал то, что пожелал”, потому что это “если бы” открывает двери для действий шайтана”». Этот хадис передали Муслим (2664), ибн Маджах (4168), Ахмад (8777) и ан-Насаи (10457). И получается у шайтана вселить в твое сердце печаль и грусть.

А если тебя терзают вот эти мысли о прошлых грехах, проступках и упущениях, то здесь единственное и верное лекарство — это искреннее покаяние и возвращение к Аллаху (пречист Он и возвышен) (тауба), твердое знание тобой, что вот это сожаление и есть покаяние, твердое знание тобой, что если ты искренне покаешься, то будет стерто с тебя то, что ты совершил раньше из грехов, твердое знание тобой, что тот, кто искренне покаялся в грехе, подобен тому, кто не совершал этого греха. «Тот, кто покаялся в грехе, подобен тому, кто не совершал этот грех». Этот хадис передали ибн Маджах (4250) и ат-Табарани (10281), шейх аль-Альбани назвал его хорошим.

Сожаление о грехе — это одно, а когда человек убивает себя и когда он погружается в отчаяние, в черные мысли и в черную грусть, которое съедает сердце и не дает двигаться вперед, — это другое. Разве ты не слышал, как сказал Тот, Кто самый Добрый из всех милующих?! Он сказал:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

«Скажи: “О рабы Мои, которые преступили против самих себя, не отчаивайтесь в милости Аллаха. Поистине, Аллах прощает все грехи. Поистине, Аллах — Прощающий и Милующий”» (Коран, сура «Толпы», 39:53). И знайте, о рабы Аллаха, что нет такого греха, который нельзя было бы искупить искренним покаянием.

Вторая вещь, которая поражает наше сердце, которая лишает нас счастья и покоя, — это переживание и печаль человека по поводу его нынешней ситуации, его настоящего положения. Человек отвергает настоящее, он не может смириться с тем, что есть. Он не может воспринимать вот это настоящее с удовлетворением и довольством. И это мучает его.

Как лечить это? А лечить это тоже просто! От этого недуга лечение таково: приучи себя довольствоваться тем, что дал Аллах (пречист Он и возвышен), потому что Аллах (пречист Он и возвышен), если дал что-то тебе, надейся, что это благо. И сказано: «Ни одна душа не умрет, пока полностью не получит свое пропитание (которое отвел ей Аллах, пречист Он и возвышен)». Этот хадис привел шейх аль-Альбани в «ас-Сахиху т-Таргиб уа т-Тархиб» (1702) и назвал его хорошим, достоверным.

«Поистине, счастлив тот, кто принял Ислам и наделен элементарными благами, избавляющими его от необходимости просить людей, и кого Аллах сделал удовлетворенным (довольным) тем, что дал ему». Этот хадис передал Муслим (1054).

А третье, что гложет наше сердце и лишает нас покоя и счастья, — это страх человека перед будущим. Человек переживает о будущем, что будет потом. Он переживает о будущем, боится бедности и других каких-то вещей, которые будут в будущем.

Как лечить вот этот недуг, который мучает человека, — страх перед будущим? Лечение таково: уповать на Аллаха, хорошо думать об Аллахе (пречист Он и возвышен) и твердо верить, что Аллах (пречист Он и возвышен) тебя не оставит. А разве оставлял тебя до этого твой Господь?! Не оставит тебя и в будущем. В хадисе говорится: «Аллах говорит: “Я буду таким, как обо Мне думает Мой раб: если будет думать хорошее, оно будет ему, если будет думать плохое, оно будет ему”». Этот хадис передали аль-Бухари (7405), Муслим (2675), ат-Тирмизи (3603), ан-Насаи (7730), ибн Маджах (3822), Ахмад (9076) и ибн Хиббан (639).

Поэтому, о рабы Аллаха, бойтесь Аллаха и боритесь с самими собой. Боритесь со своими душами за то, чтобы жить на пути Аллаха (пречист Он и возвышен), потому что в этом — жизни на пути Аллаха — кроется все счастье этого мира и мира вечного. И если вы будете жить на пути Аллаха (пречист Он и возвышен), то даже если вам что-то не достанется из благ этого мира — а в этом мире обязательно нам что-то не достанется, знайте, что то, что Аллах даст вместо этого там, в настоящей жизни, несравненно лучше.

И знайте, о рабы Аллаха, что самому последнему человеку, кто выйдет из адского Пламени и кому Аллах (пречист Он и возвышен) потом разрешит войти в Рай, Ему Всещедрый Аллах скажет: «تمنى — желай!» И этот человек начнет желать то, то и это, начнет мечтать, желать, желать и желать, и его желания закончатся, а когда они закончатся, Аллах (пречист Он и возвышен) скажет: «تمن من كذا — а еще пожелай это (и пожелай это)». Аллах — Он Всещедрый, будет подсказывать рабу, что нужно еще пожелать, о чем нужно еще помечтать. И вот когда все мечты иссякнут уже и когда он всё выговорит и все произнесет. Аллах (пречист Он и возвышен) скажет: «هذا لك وعشرة أمثاله — тебе будет (все) это и еще в десять крат больше, чем (все) это». Этот хадис передали аль-Бухари (6574) и Муслим (482). И это для кого? Для того, кто занимает в Раю самую низкую ступень и низкое положение, чьи наслаждения будут самыми малыми в Раю. А что тогда говорить о тех, кто занимает высокие ступени?! О раб Аллаха, воистину, эта великая оплата за твой труд. Так живите же на пути Аллаха, помните, что земная жизнь скоротечна и что блага этой жизни не долговечны, что смерть близка и что успех у Аллаха для богобоязненных.

О Аллах, мы просим у Тебя прощения и благополучия! О Аллах, мы прибегаем к Тебе от переживаний и печалей! О Аллах, не поручай нас нам самим нашим душам даже на одно мгновение! 

О Аллах, услади наши очи и наши сердца, порадуй их возвышением Единобожия (Таухида), возвышением Сунны и единением мусульман вокруг Таухида и Сунны и обрадуй нас поражением многобожия (ширка) и нововведений (бид’ата)! И спаси слабых, угнетенных, тех, которых притесняют, помоги им! 

Сними затруднения с тех, кто находится в затрудненном положении! Излечи наших больных, помоги расплатиться с долгами, у кого есть долги! Прости всех мусульман, живых и мертвых!

Mos e humbni shpresёn, pavarёsisht se sa e gjatё mund tё jetё pikёllimi juaj

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

"Ngushëllimi është si një fetus në barkun e nënës: nëse del para kohe, do të jetë e shëmtuar ose do të vdesë. Lëreni atë në mënyrë që ai të shfaqet plotësisht në kohën e tij, në mënyrë që të bindeni se ia vlente vështirësitë."Hafiz Umar Hafiz.

Një person në jetën e kësaj bote nuk mund të jetë vazhdimisht i lumtur. Një ditë ai është i lumtur, dhe ditën tjetër ai është i trishtuar. Ndonjëherë telashet i ndodhin, ndonjëherë e anashkalojnë. Problemet mund t'i ndodhin një personi në vetvete, në trupin e tij, në mjedisin e tij, në familjen e tij, etj.

Është e pamundur të numërohen të gjitha fatkeqësitë që ndodhin në jetën e një personi. Sa i përket besimtarit, gjithçka që ndodh është e mirë për të! Nëse fatkeqësia i bie, ai tregon durim dhe rezulton të jetë e mirë për të. Nëse atij i bie gëzimi, ai e falënderon Allahun, e kjo është edhe e mirë për të.

Prandaj, nëse ju ka ndodhur një fatkeqësi, qoftë pikëllim, apo edhe një gjemba e një gjembi, mos mendoni se do të kalojë pa lënë gjurmë! Jo, patjetër që do të shpërbleheni me mirësi për këtë. Ju do të çliroheni nga mëkatet tuaja ashtu si një pemë lirohet nga gjethet e saj. Dhe kjo është nga mëshira E Allahut Të Madhëruar!

Mirëpo, nëse gjatë sprovave, një person tregon edhe durim, duke shpresuar në shpërblimin e Allahut, atëherë shpërblimi i tij do të rritet."(Shih Sharh Riyad al-Salihin, hadithet Nr.

"Gjendja e trishtimit nuk i përket atyre që kërkohen nga një person. Një person nuk urdhërohet të jetë në këtë gjendje, megjithëse ai, duke lëvizur përgjatë shtegut, domosdoshmërisht bie në të. Në Kuran, trishtimi flitet gjithmonë si diçka e ndaluar ose e mohuar. Sa i përket ndalimit, kjo thuhet me fjalët E Të Plotfuqishmit:

"Mos u dobësoni dhe mos u trishtoni." (3: 139); "Mos u pikëllo për ta." (16: 127); "Mos u pikëllo, Sepse Allahu është me ne." (9:40).

Sa i përket mohimit, ka fjalë të Të Plotfuqishmit për këtë: "ata nuk do ta njohin frikën dhe nuk do të trishtohen." (2:38).

Përfundimi është se trishtimi është një gjendje që nuk inkurajon lëvizjen dhe nuk sjell ndonjë përfitim për zemrën. Shejtani është shumë i dhënë pas trishtimit të shërbëtorit të Allahut në mënyrë që ai të ndalojë lëvizjen e tij në rrugën e drejtë. Allahu I Madhëruar ka thënë: "biseda e fshehtë është nga Shejtani, i cili kërkon të brengosë ata që besojnë." (58:10).

Trishtim (dëshpërim) nuk është diçka e kërkuar ose e dëshiruar dhe nuk ka asnjë përfitim në të. Prandaj, Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) i kërkoi allahut Të Madhëruar mbrojtje prej saj, duke thënë: "O Allah! Unë ju kërkoj mbrojtje nga ankthi dhe trishtimi."

Trishtimi është shoqëruesi i ankthit. Dallimi midis tyre është se ankthi shkaktohet nga telashe (të mundshme) për zemrën në të ardhmen, dhe trishtimi shkaktohet nga ajo që ndodhi në të kaluarën. Të dy dobësojnë vullnetin e zemrës për të lëvizur dhe për të zvogëluar vendosmërinë.

Por një person patjetër do të kalojë nëpër këtë gjendje për shkak të disa ngjarjeve. Prandaj, banorët E Xhenetit, duke hyrë atje, do të thonë: "Falënderimi i Qoftë Allahut, i cili na ka çliruar nga pikëllimi!" (35:34). Kjo tregon se trishtimi u ndodhi atyre në jetën e tyre tokësore në të njëjtën mënyrë siç u ndodhën telashet e tjera kundër vullnetit të tyre.

Dhe sa i përket fjalëve të Të Plotfuqishmit: "gjithashtu nuk ka mëkat kundër atyre që, kur erdhën tek ju me një kërkesë që t'u jepni atyre kafshë hipur (për një shëtitje), ju u përgjigjët: "unë nuk kam asgjë për t'ju dërguar."Ata ju lanë me sytë e tyre plot lot hidhërimi sepse nuk kishin asgjë për të shpenzuar në rrugën e Allahut." (9: 92), atëherë nuk ka lavdërim të vetë pikëllimit në to, por fuqia e besimit të tyre, që tregoi ky pikëllim, është lavdëruar."("Madariju-s-salikin" nga Ibn al-Qayyim, 1/505-506).

Teza e fundit shpjegohet me fjalët e Profetit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të): "ai që është i kënaqur nga veprat e tij të mira dhe i hidhëruar nga shkeljet e tij është besimtar" (Ahmedi dhe at-Tirmizi. al-Haysami në përgjithësi e quajti hadithin autentik. Shih "Majma'u-z-zawaid", 1/86).

Prandaj, Një Mysliman i cili është i lirë nga mëkatet e mëdha që nuk i ka korrigjuar ende dhe nga fatkeqësitë që e pengojnë atë dhe të dashurit e tij të jetojnë në paqe, përfshirë vëllezërit dhe motrat në besim, nuk ka dhe nuk duhet të ketë asnjë arsye për trishtim, aq më pak për zi.

Secili prej nesh, dhe këtu nuk ka përjashtime, kalon periudha kur është e vështirë për të, kur ka dhimbje, ankth dhe rëndim në zemrën e tij, mundim, trishtim, trishtim, depresion. Dhe çfarë na mundon zemrën? A është kjo ajo që na privon nga paqja dhe qetësia e brendshme, kjo lumturi? Çfarë është? Në fakt, këto janë tre gjëra.

Gjëja e parë është trishtimi i së kaluarës. Një person është i trishtuar për të kaluarën, dhe ky trishtim mund të shoqërohet ose me fatkeqësitë e së kaluarës, ose me disa mëkate, shkelje dhe lëshime që ai ka kryer. Kjo do të thotë, një person është i trishtuar për shkak të fatkeqësive që i kanë ndodhur më parë, në të kaluarën, kujton dhe pikëllohet ose për shkak të mëkateve, lëshimeve dhe veprave të tij që ka kryer në të kaluarën. Dhe kjo helmon jetën e tij, ai vazhdimisht mundon dhe qorton veten. Dhe ky mendim po rrotullohet vazhdimisht në trurin e tij, ai shpon në trurin e tij: "Nëse do të kisha vepruar ndryshe", "nëse do të kisha vepruar ndryshe", "nëse do ta kisha bërë këtë dhe atë atëherë", "Nëse do ta kisha bërë këtë dhe atë-kjo do të ishte kështu dhe kështu, gjithçka do të ishte ndryshe."

Dhe si ta trajtojmë atë dhe cili është trajtimi? Trajtimi është i thjeshtë! Nëse jeni të trishtuar për shkak të fatkeqësive të së kaluarës, atëherë thjesht duhet të kuptoni me vendosmëri se ajo që ndodhi nuk mund të kishte ndodhur. Nuk mund të kishte ndodhur ndryshe, asgjë nuk mund të ndryshohet më. Dhe Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) thotë për këtë: "Dhe nëse diçka ju bie, atëherë mos thoni: "nëse do të kisha bërë këtë dhe atë, do të kishte qenë kështu dhe kështu", por thoni: "ky është paracaktimi I Allahut, Dhe ai bëri atë që dëshironte", sepse ky "nëse" hap derën për veprimet E Shejtanit." Ky hadith është transmetuar nga Muslimi (2664), ibn Majah (4168), Ahmedi (8777) dhe an-Nasai (10457). Dhe rezulton se Shaitan fut trishtim dhe trishtim në zemrën tuaj.

Dhe nëse ju mundojnë këto mendime për mëkatet e kaluara, shkeljet dhe lëshimet, atëherë ilaçi i vetëm i vërtetë këtu është pendimi i sinqertë dhe kthimi Te Allahu (i lartësuar dhe i lartësuar) (tauba), njohuri e fortë nga ju se kjo keqardhje është pendim, njohuri e fortë nga ju se nëse pendoheni sinqerisht atëherë do të fshiheni nga ajo që keni bërë më parë nga mëkatet, njohuria juaj e fortë se dikush që u pendua sinqerisht për mëkatin është si dikush që nuk e ka kryer këtë mëkat. "Ai që pendohet për mëkatin është si ai që nuk e kreu këtë mëkat." Ky hadith është transmetuar nga ibn Majah (4250) dhe al-Tabarani (10281), Shejh al-Albani e quajti atë të mirë.

Keqardhja për mëkatin është një gjë, por kur një person vret veten dhe kur zhytet në dëshpërim, në mendime të zeza dhe në trishtim të zi, i cili ha zemrën dhe nuk e lejon atë të ecë përpara, kjo është një tjetër. A nuk e dëgjuat atë që tha Ai që është Më I Miri Nga Të Gjithë Mëshiruesit?! Ai tha:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

"Thuaj:' O shërbëtorët e Mi që kanë shkelur kundër vetes, mos e humbni shpresën nga mëshira e Allahut. Vërtet, Allahu i fal të gjitha mëkatet. Vërtet, Allahu Është Falës dhe Mëshirëplotë" (Kur'an, Sure "Turma", 39:53). Dhe dije, O shërbëtorë të Allahut, se nuk ka mëkat që nuk mund të shlyhet nga pendimi i sinqertë.

Gjëja e dytë që godet zemrën tonë, e cila na privon nga lumturia dhe paqja, është përvoja dhe trishtimi i një personi për situatën e tij aktuale, situatën e tij aktuale. Një person refuzon të tashmen, ai nuk mund të pranojë atë që është. Ai nuk mund ta perceptojë këtë dhuratë me kënaqësi dhe kënaqësi. Dhe kjo e mundon atë.

Si ta trajtojmë atë? Dhe është gjithashtu e lehtë për tu trajtuar! Trajtimi për këtë sëmundje është si më poshtë: mësojeni veten të jeni të kënaqur me atë Që Ka dhënë Allahu (I Lartësuar dhe i lartësuar), sepse Allahu (i lartësuar dhe i lartësuar), nëse Ju ka dhënë diçka, shpresoni se është e mirë. Dhe thuhet: "Asnjë shpirt i vetëm nuk do të vdesë derisa të marrë ushqimin e tij të plotë (që Ia ka dhënë Allahu, ai është i Pastër dhe I Lartësuar)."Ky hadith u citua nga Shejh el-Albani në as-Sahih t-Targib wa t-Tarhib (1702) dhe e quajti atë të mirë, të besueshëm.

"Vërtet, i lumtur është ai që e ka pranuar Islamin dhe është i pajisur me përfitime elementare që e shpëtojnë atë nga detyrimi për të pyetur njerëzit, dhe të cilin Allahu e ka bërë të kënaqur me atë që i ka dhënë."Ky hadith është transmetuar nga Muslimi (1054).

Dhe gjëja e tretë që na gërryen zemrat dhe na privon nga paqja dhe lumturia është frika e një personi nga e ardhmja. Një person shqetësohet për të ardhmen, çfarë do të ndodhë më pas. Ai shqetësohet për të ardhmen, ka frikë nga varfëria dhe gjëra të tjera që do të ndodhin në të ardhmen.

Si ta trajtojmë këtë sëmundje që mundon një person — frika nga e ardhmja? Trajtimi është si më poshtë: beso Tek Allahu, mendo mirë Për Allahun (I Lartësuar dhe i lartësuar) dhe beso fort se Allahu (I Lartësuar dhe I Lartësuar) Ai nuk do të të lërë. Dhe A ju la Zoti juaj para kësaj?! Ai nuk do t'ju lërë në të ardhmen. Hadithi thotë: "Allahu thotë: 'unë do të jem ajo që robi im mendon për Mua: nëse mendon mirë, do të jetë për të, nëse mendon keq, do të jetë për të.'" Ky hadith u transmetua nga al-Bukhari (7405), Muslim (2675), at-Tirmizi (3603), an-Nasai (7730), ibn Majah (3822), Ahmad (9076) dhe ibn Hibban (639).

Prandaj, O shërbëtorë të Allahut, kijeni frikë Allahun dhe luftoni me veten tuaj. Luftoni me shpirtrat tuaj për të jetuar në rrugën e Allahut (të lartësuar dhe të lartësuar), sepse në këtë — të jetosh në rrugën e Allahut — qëndron e gjithë lumturia e kësaj bote dhe e botës së përjetshme. Dhe nëse jetoni në rrugën E Allahut (të lartësuar dhe të lartësuar), atëherë edhe nëse nuk merrni diçka nga përfitimet e kësaj bote - dhe në këtë botë sigurisht që nuk do të marrim diçka, dijeni se ajo Që Allahu do të japë atje, në jetën reale, është pakrahasimisht më e mirë.

Dhe dije, O shërbëtorë Të Allahut, se personi i fundit që del nga Zjarri I Xhehennemit dhe të cilin Allahu (I Lartësuar dhe i lartësuar) do ta lejojë pastaj të hyjë Në Xhennet, Allahu I gjithëmëshirshëm Do T'i thotë: "Uro!"Dhe ky person do të fillojë të dëshirojë këtë, atë dhe atë, do të fillojë të ëndërrojë, dëshira, dëshira si për të dëshiruar ashtu edhe dëshirat e tij do të përfundojnë, dhe Kur ato të përfundojnë, Allahu (I Lartësuar dhe I Lartësuar) ai do të thotë: "Urojeni (dhe urojeni)."Allahu është I Gjithëmëshirshëm, Ai do t'i tregojë robit se çfarë tjetër të dëshirojë, për çfarë tjetër të ëndërrojë. 

Dhe kjo është kur të gjitha ëndrrat mbarojnë dhe kur ai thotë gjithçka dhe thotë gjithçka. Allahu (I Lartësuar dhe I Lartësuar) Ai do të thotë: "Ju do të keni (gjithçka) atë dhe dhjetë herë më shumë se (të gjitha) atë."Ky hadith u transmetua nga al-Bukhari (6574) dhe Muslim (482). Dhe për kë është kjo? Për atë që zë hapin më të ulët dhe pozicionin më të ulët në Parajsë, kënaqësitë e të cilit do të jenë më të pakta në Parajsë. Dhe atëherë çfarë mund të themi për ata që zënë nivele të larta?! O shërbëtor i Allahut, ky është me të vërtetë një shpërblim i madh për punën tënde. Pra, jeto në rrugën e Allahut, kujto se jeta tokësore është kalimtare dhe se të mirat e kësaj jete nuk janë të qëndrueshme, se vdekja është afër dhe se suksesi me Allahun është për të frikësuarit Nga Zoti.

O Allah, kërkojmë faljen Dhe mirëqenien Tënde! O Allah, ne vijmë Tek Ju nga brengat dhe hidhërimet! O Allah, mos na beso në shpirtrat tanë, qoftë edhe për një çast të vetëm!

O Allah, ju lutemi syve dhe zemrave tona, ju lutemi atyre me ngritjen E Monoteizmit (Tawhid), ngritjen E Sunnetit dhe unitetin e Muslimanëve rreth Tawhid dhe Sunnetit, dhe na kënaqni me humbjen e politeizmit (shirkut) dhe risive (bid'ata)! Dhe shpëtoni të dobëtit, të shtypurit, ata që janë të shtypur, ndihmojini ata!

Hiqni vështirësitë nga ata që janë në një situatë të vështirë! Shëroni pacientët tanë, ndihmoni në shlyerjen e borxheve të atyre që kanë borxhe! Fali Të Gjithë Muslimanët, të gjallë e të vdekur!