Наше нынешнее положение очень опасное...

Наше нынешнее положение очень опасное...

Our current situation is very dangerous... / Situata jonë aktuale është shumë e rrezikshme...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Многие из мусульман, глядя на те бедствия, которые постигли нашу Умму, отмахиваются, говорят, что это лишь испытание сегодня для нас, нужно потерпеть, и все само собой наладится.

Разве это правильный подход?

Ведь кроме Испытания существует и Наказание. Разница между этими понятиями очевидна и огромна.

Ученые Ислама говорят, что:

Испытание - это трудность, которая оканчивается победой и увеличивается степень испытуемого, а Наказание - это трудность, которая не прекращается, пока человек не осознает своё положение, и не улучшит свою связь с Господом миров.

И унижается наказуемый, и принижается его степень перед Всевышним.

Были испытаны сподвижники (да будет доволен ими Аллах), и была у них победа после трудностей, и были подняты их степени, и доволен ими Аллах и они довольны Аллахом. И засвидетельствовал это Посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует.

Что же касается нас, то наше положение очень опасно. Ведь нет у нас Имана подобно Иману сподвижников, и живем мы в беспечности, и на свои грехи и ошибки смотрим с легкомыслием.

Погрязли мы в грехах и распрях, и мы видим лишь то, что хотят видеть наши глаза и что хотят слышать наши уши.

Ждем мы победы и помощи от Аллаха, но не хотим изменяться. Ведь сказал Аллах:

إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ

Воистину, Аллах не меняет положение людей, пока они не изменят самих себя. Ар-Раад, аят 11.

Our current situation is very dangerous...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Many of the Muslims, looking at the disasters that have befallen our Ummah, dismiss it, saying that this is just a test for us today, we need to be patient, and everything will work out by itself.

Is this the right approach?


After all, besides the Test, there is also Punishment. The difference between these concepts is obvious and huge.

The scholars of Islam say that:


A trial is a difficulty that ends in victory and increases the degree of the subject, and Punishment is a difficulty that does not stop until a person realizes his position and improves his connection with the Lord of the Worlds.

And the punished one is humiliated, and his degree is belittled before the Almighty.

The companions were tested (may Allah be pleased with them), and they had victory after difficulties, and their degrees were raised, and Allah is pleased with them and they are pleased with Allah. And the Messenger of Allah, peace and blessings of Allah be upon him, witnessed this.

As for us, our situation is very dangerous. After all, we do not have an Iman like the Iman of companions, and we live in carelessness, and we look at our sins and mistakes with levity.

We are mired in sins and strife, and we see only what our eyes want to see and what our ears want to hear.

We are waiting for victory and help from Allah, but we do not want to change. After all, Allah said:

إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ

Indeed, Allah does not change the position of people until they change themselves.
Ar-Raad, verse 11.

Situata jonë aktuale është shumë e rrezikshme...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Shumë Prej Muslimanëve, duke parë fatkeqësitë që i kanë ndodhur Umetit tonë, e hedhin poshtë atë, duke thënë se ky është vetëm një provë për ne sot, ne duhet të jemi të durueshëm dhe gjithçka do të funksionojë vetë.

A është kjo qasja e duhur?


Në fund të fundit, përveç Testit, Ka Edhe Dënim. Dallimi midis këtyre koncepteve është i dukshëm dhe i madh.

Dijetarët E Islamit thonë se:


Një gjyq është një vështirësi që përfundon me fitore dhe rrit shkallën e subjektit, dhe Ndëshkimi është një vështirësi që nuk ndalet derisa një person të kuptojë pozicionin e tij dhe të përmirësojë lidhjen e tij me Zotin e Botëve.

Dhe i dënuari poshtërohet dhe shkalla e tij nënçmohet para Të Plotfuqishmit.

Sahabët u sprovuan (Allahu qoftë i kënaqur me ta), dhe ata patën fitore pas vështirësive, dhe gradat e tyre u ngritën, Dhe Allahu është i kënaqur me ta dhe ata janë të kënaqur me Allahun. Dhe i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të, e dëshmoi këtë.

Sa për ne, situata jonë është shumë e rrezikshme. Në fund të fundit, Ne Nuk kemi Një Iman si Imani i shokëve, dhe jetojmë në pakujdesi, dhe ne i shikojmë mëkatet dhe gabimet tona me leverdi.

Ne jemi të zhytur në mëkate dhe grindje dhe shohim vetëm atë që sytë tanë duan të shohin dhe atë që veshët tanë duan të dëgjojnë.

Ne jemi duke pritur për fitore dhe ndihmë Nga Allahu, por ne nuk duam të ndryshojmë. Në fund të fundit, Allahu tha:

إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ

Në të vërtetë, Allahu nuk e ndryshon pozitën e njerëzve derisa ata të ndryshojnë vetveten.
Ar-Raad, vargu 11.