Многострадальная Газа / The long-suffering Gaza / Gaza e shumёvuajtur

Отчаявшиеся люди полагаются на уличных лекарей. Ценность человеческой жизни здесь практически сравнялась с нулем...

Заболеть – это страшно, поскольку в Газе болезнь несет в себе смертельную угрозу – не сама по себе, а в условиях полного отсутствия медицинской помощи.

Проходящая мимо женщина поделилась со мной своей историей. Ее дочь сломала ногу, но, когда она отвезла ее в больницу в Дейр аль-Балахе, врачи извинились, что у них нет гипса. Вместо него он и использовали деревянные шины. Неделю спустя состояние девушки ухудшилось. Ей грозит инвалидность.

У меня возникла сильная зубная боль. Я старался игнорировать ее, пока она не стала невыносимой. Отчаявшись, я отправился в ближайшую аптеку. Фармацевт встретил меня с извиняющейся улыбкой. «Извините, у нас нет никаких антибиотиков», – сообщил он, пожимая плечами.

Тогда я попросил обезболивающее. Его ответ был просто обескураживающим. «Они тоже кончились. Парацетамол можно найти на уличных прилавках», – сказал он со все той же улыбкой, призванной замаскировать удручающую реальность.

Это новая нормальность в Газе. Полки, где хранились базовые медикаменты, теперь пустуют, и даже обычные обезболивающие стали роскошью.

Я пошел в государственную клинику, надеясь хоть там найти облегчение. Доктор, с очевидностью измождённый непрекращающимся потоком пациентов, спросил меня, что не так. Я описал свои симптомы, и без особого осмотра он назначил мне парацетамол и флагил – антибиотик. Похоже, эти два лекарства – это все, что тут выписывают. Если у вас инфекция, боль в костях, грипп или зубная боль, вы получите одно и то же лечение. Это единственная доступная операция.

По-прежнему страдающий от боли, я последовал совету фармацевта и отправился к одному из самодельных уличных прилавков. Эти прилавки, с которых раньше никому в голову не е приходило покупать лекарства, стали последней надеждой для тех, кому нужно утолить боль.

Другому молодому человеку, раненому во время авиаудара, ампутировали ногу, потому что для лечения его раны не оказалось средств. Но без должных предметов гигиены культя его ноги по-прежнему инфицирована. Это всего лишь несколько из тысяч подобных трагических историй в Газе.

Ситуация в Газе, особенно в периоды конфликта или кризиса, часто приводит к ужасным гуманитарным условиям, включая проблемы для женщин рожающих детей. Сообщения о временных медицинских учреждениях, нехватке необходимых медицинских принадлежностей и недостаточном уходе подчеркивают серьезные проблемы, с которыми сталкиваются беременные женщины и медицинские работники в этом регионе.

В таких условиях отсутствие основных ресурсов, таких как обезболивающие, чистая вода и электричество, может привести к угрожающим жизни ситуациям как для матерей, так и для новорожденных. Использование импровизированных инструментов, таких как кухонные ножницы, подчеркивает отчаяние и нехватку доступа к надлежащему медицинскому оборудованию.

Международные организации и гуманитарные группы часто работают над тем, чтобы предоставить помощь в таких ситуациях, но продолжающийся конфликт и блокада могут серьезно затруднить их усилия. Положение тех, кто рожает в таких условиях, является трагическим отражением более широкой гуманитарной кризиса в регионе.

Блокада и война ограничила доступ не только к питательной еде и чистой воде, но и к жизненно важным медикаментам. Того малого количества лекарств, которые есть в наличии, никогда не бывает достаточно, чтобы покрыть потребности всех раненых и больных, не говоря уже обо всех беженцах, живущих в переполненных убежищах.

ООН и международные медицинские организации наподобие «Врачей без границ» сообщают о критической нехватке препаратов в результате израильских ограничений на ввоз гуманитарной помощи в Газу. Вспышки инфекционных заболеваний наблюдаются все чаще, верхушка этого айсберга – это 40 тысяч зафиксированных случаев гепатита А.

В августе ВОЗ подтвердила возвращение полиомиелита. Двое младенцев уже получили соответствующий диагноз.

Удручающая ситуация сложилась не только с лекарствами. Мыло, средства дезинфекции, зубную пасту и бритвенные станки достать также сложно. Людям приходится изготавливать свое собственное мыло, но долгосрочные эффекты отсутствия базовых предметов гигиены уже начали ощущаться. У моих детей началась сыпь, и я ничего не могу с этим поделать. Видя, как они страдают, я ощущаю беспомощность, как будто наши собственные жизни уже ничего не значат.

Более двух миллионов людей оказались в западне в Газе, в условиях тотальной блокады, непрекращающихся бомбардировок, а теперь и эпидемий. Те, кому удается достать лекарства, зачастую очень сильно рискуют, ибо покупают их у неквалифицированных торговцев, которые продают украденные или поддельные препараты.

Наши шансы на выживание тают с каждым днём. Всё это происходит в 21 веке, и мир пассивно взирает на это – тот самый мир, который провозглашает ценность прав человека и его достоинства.

Как целый народ может удостоиться такой участи – остаться без еды, воды, топлива и медикаментов – пока мир просто молчит и смотрит? С приближением зимы страх только усиливается. Наши палатки затопит, и у нас не будет лекарств, чтобы лечить неизбежные случаи зимних респираторных заболеваний. 

Как мы переживем все это?

Да поможет Аллах нашим братьям и сёстрам в Палестине. Аминь!

The long-suffering Gaza

Desperate people rely on street doctors. The value of human life here is almost equal to zero...

Getting sick is scary, because in Gaza, the disease carries a deadly threat – not by itself, but in the complete absence of medical care.

A woman passing by shared her story with me. Her daughter broke her leg, but when she took her to the hospital in Deir al-Balah, the doctors apologized that they did not have a cast. Instead, he used wooden tires. A week later, the girl's condition worsened. She is in danger of disability.
I have a severe toothache. I tried to ignore her until she became unbearable. Desperate, I went to the nearest pharmacy. The pharmacist greeted me with an apologetic smile. "Sorry, we don't have any antibiotics," he said, shrugging his shoulders.

Then I asked for painkillers. His response was simply discouraging. "They've run out too. Paracetamol can be found on street stalls," he said with the same smile designed to mask the depressing reality.

This is the new normality in Gaza. The shelves where basic medicines were stored are now empty, and even ordinary painkillers have become a luxury.

I went to the state clinic, hoping to find relief there at least. The doctor, obviously exhausted by the incessant flow of patients, asked me what was wrong. I described my symptoms, and without much examination, he prescribed me paracetamol and flagil, an antibiotic. It looks like these two medications are all they prescribe here. If you have an infection, bone pain, flu, or toothache, you will receive the same treatment. This is the only operation available.

Still in pain, I followed the pharmacist's advice and went to one of the makeshift street stalls. These counters, from which no one had ever thought of buying medicines before, have become the last hope for those who need to quench their pain.

Another young man, wounded during an airstrike, had his leg amputated because there were no funds to treat his wound. But without proper hygiene items, his leg stump is still infected. These are just a few of the thousands of similar tragic stories in Gaza.

The situation in Gaza, especially during periods of conflict or crisis, often leads to terrible humanitarian conditions, including problems for women giving birth to children. Reports of temporary medical facilities, lack of necessary medical supplies and insufficient care highlight the serious problems faced by pregnant women and health workers in the region.

In such circumstances, the lack of basic resources such as painkillers, clean water and electricity can lead to life-threatening situations for both mothers and newborns. The use of improvised tools such as kitchen scissors highlights desperation and lack of access to proper medical equipment.

International organizations and humanitarian groups often work to provide assistance in such situations, but the ongoing conflict and blockade can seriously hamper their efforts. The situation of those who give birth in such conditions is a tragic reflection of the wider humanitarian crisis in the region.

The blockade and the war have limited access not only to nutritious food and clean water, but also to vital medicines. The small amount of medicines that are available is never enough to cover the needs of all the wounded and sick, let alone all the refugees living in overcrowded shelters.

The UN and international medical organizations like Doctors Without Borders report a critical shortage of drugs as a result of Israeli restrictions on the import of humanitarian aid into Gaza. Outbreaks of infectious diseases are observed more and more often, the tip of this iceberg is 40 thousand recorded cases of hepatitis A.

In August, WHO confirmed the return of polio. Two babies have already received the appropriate diagnosis.

The depressing situation is not only with medicines. Soap, disinfectants, toothpaste and shaving machines are also difficult to get. People have to make their own soap, but the long-term effects of the lack of basic hygiene items have already begun to be felt. My kids have a rash and there's nothing I can do about it. Seeing them suffer makes me feel helpless, as if our own lives don't matter anymore.

More than two million people are trapped in Gaza, under conditions of total blockade, incessant bombing, and now epidemics. Those who manage to get medicines are often at great risk, because they buy them from unskilled dealers who sell stolen or counterfeit drugs.

Our chances of survival are dwindling every day. All this is happening in the 21st century, and the world is passively looking at it – the very world that proclaims the value of human rights and dignity.

How can an entire nation be honored with such a fate – to be left without food, water, fuel and medicines – while the world is just silent and watching? As winter approaches, the fear only increases. Our tents will flood, and we will not have medicines to treat the inevitable cases of winter respiratory diseases.

How will we survive all this?

May Allah help our brothers and sisters in Palestine. Amen to that!

Gaza e shumëvuajtur

Njerëzit e dëshpëruar mbështeten te mjekët e rrugës. Vlera e jetës njerëzore këtu është pothuajse e barabartë me zero...

Të sëmuresh është e frikshme, sepse në Gaza, sëmundja mbart një kërcënim vdekjeprurës – jo në vetvete, por në mungesë të plotë të kujdesit mjekësor.

Një grua që kalonte pranë ndau historinë e saj me mua. Vajza e saj theu këmbën, por kur e çoi në spitalin Në Deir al-Balah, mjekët kërkuan falje që nuk kishin një gips. Në vend të kësaj, ai përdori goma druri. Një javë më vonë, gjendja e vajzës u përkeqësua. Ajo është në rrezik të aftësisë së kufizuar.
Unë kam një rënda toothache. Unë u përpoq për të injorojë e saj derisa ajo u bë e padurueshme. Të dëshpëruar, unë shkova më të afërt të urgjencës. Farmacisti i përshëndeti mua me një apologetic buzëqeshje. "Na vjen keq, ne nuk kemi antibiotikë", tha ai, shrugging shpatullat e tij.

Më pas e pyeta për qetësues, ju lutem. Përgjigjja e tij ishte thjesht dekurajuese. "Ata kanë dalë jashtë shumë. Paracetamoli mund të gjendet në tezgat e rrugës", tha ai me të njëjtën buzëqeshje të krijuar për të maskuar realitetin dëshpërues.

Ky është normaliteti i ri në Gaza. Raftet ku ruheshin ilaçet bazë tani janë bosh, madje edhe qetësuesit e zakonshëm të dhimbjeve janë bërë një luks.

Shkova në klinikën shtetërore, duke shpresuar të gjeja lehtësim atje të paktën. Mjeku, padyshim i rraskapitur nga fluksi i pandërprerë i pacientëve, më pyeti se çfarë nuk shkonte. I përshkrova simptomat e mia, dhe pa shumë ekzaminim, ai më përshkroi paracetamol dhe flagil, një antibiotik. Duket sikur këto dy ilaçe janë gjithçka që ata përshkruajnë këtu. Nëse keni një infeksion, dhimbje kockash, grip ose dhimbje dhëmbi, do të merrni të njëjtin trajtim. Ky është operacioni i vetëm në dispozicion.

Ende në dhimbje, ndoqa këshillën e farmacistit dhe shkova në një nga tezgat e improvizuara të rrugës. Këto sportele, nga të cilat askush nuk kishte menduar ndonjëherë të blinte ilaçe më parë, janë bërë shpresa e fundit për ata që kanë nevojë të shuajnë dhimbjen e tyre.

Një tjetër i ri, i plagosur gjatë një sulmi ajror, iu amputua këmba sepse nuk kishte fonde për të trajtuar plagën e tij. Por pa sende të duhura higjienike, trungu i këmbës së tij është ende i infektuar. Këto janë vetëm disa nga mijëra histori të ngjashme tragjike në Gaza.

Situata në Gaza, veçanërisht gjatë periudhave të konfliktit ose krizës, shpesh çon në kushte të tmerrshme humanitare, duke përfshirë probleme për gratë që lindin fëmijë. Raportet e objekteve të përkohshme mjekësore, mungesa e furnizimeve të nevojshme mjekësore dhe kujdesi i pamjaftueshëm nxjerrin në pah problemet serioze me të cilat përballen gratë shtatzëna dhe punonjësit shëndetësorë në rajon.

Në rrethana të tilla, mungesa e burimeve themelore të tilla si qetësuesit e dhimbjeve, uji i pastër dhe energjia elektrike mund të çojnë në situata kërcënuese për jetën si për nënat ashtu edhe për të sapolindurit. Përdorimi i mjeteve të improvizuara si gërshërët e kuzhinës nxjerr në pah dëshpërimin dhe mungesën e aksesit në pajisjet e duhura mjekësore.

Organizatat ndërkombëtare dhe grupet humanitare shpesh punojnë për të ofruar ndihmë në situata të tilla, por konflikti dhe bllokada e vazhdueshme mund të pengojnë seriozisht përpjekjet e tyre. Situata e atyre që lindin në kushte të tilla është një pasqyrim tragjik i krizës më të gjerë humanitare në rajon.

Bllokada dhe lufta kanë qasje të kufizuar jo vetëm në ushqim ushqyes dhe ujë të pastër, por edhe në ilaçe jetike. Sasia e vogël e ilaçeve që janë në dispozicion nuk është kurrë e mjaftueshme për të mbuluar nevojat e të gjithë të plagosurve dhe të sëmurëve, e lëre më të gjithë refugjatëve që jetojnë në strehimore të mbipopulluara.

OKB dhe organizatat mjekësore ndërkombëtare si Mjekët pa Kufij raportojnë një mungesë kritike të ilaçeve si rezultat i kufizimeve Izraelite në importin e ndihmës humanitare në Gaza. Shpërthimet E sëmundjeve infektive vërehen gjithnjë E Më shpesh, maja E këtij ajsbergu Është 40 Mijë raste Të regjistruara Të hepatitit A.

Në gusht, OBSH konfirmoi kthimin e poliomielitit. Dy foshnje tashmë kanë marrë diagnozën e duhur.

Situata dëshpëruese nuk është vetëm me ilaçet. Sapuni, dezinfektuesit, pasta e dhëmbëve dhe makinat e rruajtjes janë gjithashtu të vështira për t'u marrë. Njerëzit duhet të bëjnë sapunin e tyre, por efektet afatgjata të mungesës së artikujve bazë të higjienës tashmë kanë filluar të ndihen. Fëmijët e mi kanë një skuqje dhe nuk mund të bëj asgjë për këtë. Duke i parë ata të vuajnë më bën të ndihem i pafuqishëm, sikur jeta jonë të mos ketë më rëndësi.

Më shumë se dy milionë njerëz janë bllokuar në Gaza, në kushtet e bllokadës totale, bombardimeve të pandërprera dhe tani epidemive. Ata që arrijnë të marrin ilaçe shpesh janë në rrezik të madh, sepse i blejnë ato nga tregtarë të pakualifikuar që shesin ilaçe të vjedhura ose të falsifikuara.

Shanset tona për mbijetesë po pakësohen çdo ditë. E gjithë kjo po ndodh në shekullin 21, dhe bota po e shikon atë në mënyrë pasive – vetë bota që shpall vlerën e të drejtave dhe dinjitetit të njeriut.

Si mund të nderohet një komb i tërë me një fat të tillë – të mbetet pa ushqim, ujë, karburant dhe ilaçe – ndërsa bota thjesht hesht dhe shikon? Me afrimin e dimrit, frika vetëm rritet. Çadrat tona do të përmbyten dhe nuk do të kemi ilaçe për të trajtuar rastet e pashmangshme të sëmundjeve të frymëmarrjes dimërore.

Si do t'i mbijetojmë gjithë kësaj?

Allahu i ndihmoftë vëllezërit dhe motrat tona në Palestinë. Amen për këtë!