Мир в преддверии великого потрясения...

The world is facing a great upheaval... / Dünya büyük bir kargaşanın arifesinde... / Bota po përballet me një trazirë të madhe...

Сегодняшний мир подобен сосуду, наполненному напряжением, зульмом (несправедливостью) и надвигающимся хаосом. Проливаемая кровь в Палестине, забвение трагедий Андижана, Ходжалы, Боснии, Косово — всё это не случайные вспышки. Это симптомы глубоко гнилой глобальной системы, которая столетиями подпитывалась гегемонией, ложью, разрушением и колониализмом. Мы стоим перед историческим переломом, и, как это уже бывало в прошлом, именно мусульмане призваны сказать миру: "Хватит!" Но как мы это скажем? От чьего имени? Какой силой? На основе какой идеологии? И кто будет этим голосом?

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Представленная речь — это не просто размышление об истории или политике. Это призыв к пробуждению исламского сознания, к переосмыслению роли мусульман в современном мире, охваченном хаосом, несправедливостью и духовной пустотой. Речь отражает глубокое разочарование в существующих политических системах и одновременно — надежду на возможность альтернативного пути, вытекающего из ислама, не просто как религии, а как цивилизационного проекта и духовной идеологии.

Мир погружается в Третью мировую: уроки из прошлого

События последних лет — от конфликта в Украине до войны в Газе — говорят нам о том, что мы приближаемся к глобальному потрясению. Подобно убийству в Сараево, ставшему спусковым крючком Первой мировой войны, современные кризисы тоже служат катализатором новой эпохи насилия. Только теперь ставки выше, а оружие смертоноснее. Однако за этим хаосом стоит цель — создание единого мирового порядка, не просто в политическом смысле, а в духовном. Это порядок, приготовленный для Даджаля, Антихриста. Это не конспирология — это духовная истина, изложенная в хадисах. Установление глобального правления, концентрация власти в одних руках, стирание идентичностей и религий — всё это ступени к его приходу. Это не просто конспирология — это теологическая и символическая интерпретация глобализма как силы, стремящейся к полной концентрации власти, устранению духовности и подчинению человечества через материальный контроль. Ислам в этом контексте представлен как единственная оставшаяся сила, способная противостоять Даджалю. 

Кто противостоит этому злу?

В прошлом разные идеологии пытались быть "силой сопротивления": марксизм, социализм, национализм. Но они все провалились. Они забыли главное: человек — не просто биологическая или классовая единица, а существо, наделённое духом, аманой (ответственностью) и связью с Аллахом. Сегодня осталась одна сила, которая сохраняет и защищает эту истину: Ислам. Но и тут мы сталкиваемся с проблемой: какой Ислам? Мы не можем ограничиться только эмоциональной верой, духовной изоляцией или слепым буквализмом. Нам нужен политический ислам, но не в виде партийных платформ, выборов и политической риторики по западному образцу. Нам нужна политическая философия на основе Корана и Сунны, которая станет альтернативой глобальному тираническому порядку.

Почему мы проигрываем? Потому что у нас нет идеологии

Муджахиды, о которых говорит Коран, — самые преданные, смелые, жертвенные люди. Но их жертвенность не подкреплена политической мыслью. Они воюют, не зная, в какую сторону ведёт их победа. Умма сегодня похожа на армию без генерального штаба. Мы можем страдать, бороться, жертвовать — но без плана, без проекта, без стратегии — мы не сможем вести человечество. Марксизм был ложью, но он победил временно потому, что у него была концепция, интернационал, субъект. Умма не имеет ни одного из этих трёх.

Нам нужен исламский субъект: коллективная воля уммы

Какой субъект представляет умму? Где его штаб? Где его слово, которое становится приказом? Нет. Мы этого не создали. Мы разбиты на фрагменты: партии, течения, этносы, региональные идентичности. У нас нет единого центра принятия решений, как это было у пророка ﷺ и праведных халифов. Нам нужен интернациональный исламский субъект, чья воля будет объединяющей. Это не «новый халифат» на бумаге, а мозговой и духовный центр уммы, не анархия фронтов, а организованная идеологическая структура, питаемая Откровением и знающая, чего она хочет.

Палестина — ключ к нашей субъектности

Гейдар Джемаль указывает на важную истину: Палестина — это соль нашей борьбы. Подобно тому, как еврейская диаспора, рассеянная по странам, сохраняла свою идентичность, память, травму и цель, палестинская диаспора сегодня — это прообраз того, как мы должны мыслить о себе. Палестина — это не просто территория, это символ сопротивления, международный узел мусульманской боли и солидарности. Она объединяет. Если мы сумеем выстроить на ней идеологическую конструкцию, мы получим не просто флаг или лозунг — а фокус исламского интернационализма. Сравнение с убийством в Сараево в 1914 году — метафора, подчёркивающая хрупкость текущего мирового порядка и возможность приближения глобального конфликта. Таким образом, мы подводимся к осознанию того, что современная геополитическая нестабильность — это не случайность, а закономерный итог внутренней противоречивости глобальной системы.

Что делать?

Создать исламскую политическую философию. Основанную не на Платоне или Марксе, а на Коране, Сунне, истории праведного халифата и духовных основах Таухида. Выстроить субъект. Комитет, структура, центр — не фиктивный, не "объединение добрых людей", а носитель воли, власти, авторитета. Использовать опыт марксистов, но очистить его. Не копировать, а исправить, создать своё. Построить интернационализм. Не этнический, а идеологический. Не "все мусульмане — братья" в абстракции, а "все подчинены единому замыслу", в конкретике. Понять, что джихад — это не только оружие, но и знание, проект, идея. И он не прекращается до прихода Махди.

Чтобы быть достойными Его помощи, нам нужно вернуться к мышлению. К стратегии. К проекту. Наш джихад не только на поле битвы, но и в кабинете, у доски, на конференции, в книгах, в сайтах, в программировании будущего. Махди не придёт к хаосу. Он придёт к подготовленному полю, очищенному от иллюзий. Это назидание — не просто критика современного положения мусульман, а призыв к революции в мышлении. Без единства и без глобальной стратегии Ислам останется разрозненной религией, а не силой, способной изменить мир. Время пришло — либо мусульмане станут авангардом борьбы, либо их ждёт участь побеждённых. Выбор за нами.

وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ «Если вы отвернётесь, Он заменит вас другим народом, и они не будут подобны вам». (Коран, 47:38). 

Аллах предупреждает нас: если мы свернем с Его пути, Он заменит нас другим народом. Чтобы этого не произошло, мы должны решить задачу создания единого интернационального движения. Только так мы сможем противостоять глобальному злу и подготовиться к приходу Махди, который наполнит мир справедливостью. Давайте помнить, что наша борьба — это не только ради нас самих, но и ради будущих поколений. Мы обязаны сражаться за справедливость, за истину, за веру, пока не наступит Час. ИншаАллах, мы окажемся среди тех, кто прорывается вперед, а не среди тех, кто отброшен назад.

И пусть Аллах дарует нам помощь в наших усилиях и укрепит нас на пути к победе над всеми кознями Даджаля и его хозяина, Иблиса. Пусть Аллах не заменит нас другими. Пусть Он дарует нам честь быть поколением, которое не только страдает, но и создаёт. Аминь!

The world is facing a great upheaval...

Today's world is like a vessel filled with tension, zulm (injustice), and impending chaos. The bloodshed in Palestine, the forgotten tragedies of Andijan, Khojaly, Bosnia, Kosovo — none of these are random outbursts. They are symptoms of a deeply rotten global system that has been fueled for centuries by hegemony, lies, destruction, and colonialism. We stand at a historical turning point, and as it has been in the past, it is the Muslims who are called upon to say to the world: "Enough!" But how will we say this? In whose name? With what strength? Based on what ideology? And who will be that voice?

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The discourse presented here is not merely a reflection on history or politics. It is a call for the awakening of Islamic consciousness, a rethinking of the role of Muslims in the modern world, which is engulfed in chaos, injustice, and spiritual emptiness. This speech reflects deep disappointment in existing political systems while simultaneously offering hope for an alternative path rooted in Islam—not just as a religion, but as a civilizational project and spiritual ideology.

The World Is Sliding Into World War III: Lessons From the Past

Events of recent years — from the conflict in Ukraine to the war in Gaza — tell us that we are approaching a global upheaval. Like the assassination in Sarajevo that triggered World War I, today’s crises also serve as catalysts for a new era of violence. Only now the stakes are higher, and the weapons more lethal. Behind this chaos lies a goal — the establishment of a single global order, not just politically but spiritually. This is the order prepared for Dajjal, the Antichrist. This is not conspiracy theory — it is a theological truth found in hadiths. The creation of a global regime, the concentration of power in a few hands, the erasure of identities and religions — all these are steps toward his arrival. This is not mere conspiracy theory; it is a theological and symbolic interpretation of globalism as a force seeking total concentration of power, elimination of spirituality, and subjugation of humanity through material control. In this context, Islam stands as the only remaining force capable of resisting Dajjal.

Who Resists This Evil?

In the past, various ideologies tried to be the "force of resistance": Marxism, socialism, nationalism. But they all failed because they forgot one crucial thing: humans are not merely biological or class units; they are beings endowed with spirit, amana (responsibility), and a connection to Allah. Today, only one force remains that preserves and defends this truth: Islam. But even here, we face a problem: which Islam? We cannot limit ourselves to emotional faith, spiritual isolation, or blind literalism. We need political Islam, but not in the form of party platforms, elections, and Western-style political rhetoric. We need a political philosophy based on the Quran and Sunnah that can serve as an alternative to the global tyrannical order.

Why Are We Losing? Because We Lack Ideology

The mujahideen spoken of in the Quran are the most dedicated, courageous, and self-sacrificing individuals. But their sacrifices are not backed by political thought. They fight without knowing where victory will lead them. The Ummah today resembles an army without a general staff. We may suffer, struggle, and sacrifice, but without a plan, a project, or strategy, we cannot lead humanity. Marxism was false, yet it temporarily succeeded because it had a concept, an international framework, and a subject. The Ummah lacks all three.

We need an Islamic subject: the collective will of the Ummah.

What Is Our Subject? Where Is Its Headquarters?

Where is the headquarters of the Ummah? Where is its word that becomes a command? It does not exist. We have not created it. We are fragmented into parties, sects, ethnicities, regional identities. We lack a unified decision-making center, as existed under the Prophet ﷺ and the Rightly Guided Caliphs. We need an international Islamic subject whose will unifies. This is not a “new caliphate” on paper, but a brain and spiritual center for the Ummah, not anarchy of fronts but an organized ideological structure nourished by Revelation and clear about its goals.

Palestine: The Key to Our Subjectivity

Geydar Dzhemal points to an important truth: Palestine is the salt of our struggle. Just as the Jewish diaspora preserved its identity, memory, trauma, and purpose, the Palestinian diaspora today serves as a prototype for how we should think of ourselves. Palestine is not just territory; it is a symbol of resistance, an international nexus of Muslim pain and solidarity. It unites. If we can build an ideological construct around it, we will gain not just a flag or slogan but the focal point of Islamic internationalism.

What Must Be Done?

Create an Islamic political philosophy. Not based on Plato or Marx, but on the Quran, Sunnah, the history of the Rightly Guided Caliphate, and the spiritual foundations of Tawhid. Build a subject. A committee, structure, center — not fictional, not a "union of good people," but a bearer of will, authority, and legitimacy. Use the experience of Marxists but purify it. Do not copy but correct, create your own. Build internationalism. Not ethnic but ideological. Not "all Muslims are brothers" in abstraction, but "all are united under a single plan" in concreteness. Understand that jihad is not only about weapons but also knowledge, projects, ideas. And it does not cease until the coming of Mahdi.

To be worthy of His help, we must return to thinking. To strategy. To planning. Our jihad is not only on the battlefield but also in the office, at the board, at conferences, in books, on websites, in programming the future. Mahdi will not come to chaos. He will come to a prepared field, cleansed of illusions. This admonition is not just criticism of the current state of Muslims but a call for a revolution in thought. Without unity and a global strategy, Islam will remain a fragmented religion, not a force capable of changing the world. The time has come — either Muslims will become the vanguard of the struggle, or they will face the fate of the defeated. The choice is ours.

وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ ("If you turn away, He will replace you with another people, and they will not be like you." Quran, 47:38). Allah warns us: if we deviate from His path, He will replace us with another people. To prevent this, we must solve the task of creating a unified international movement. Only then can we resist global evil and prepare for the coming of Mahdi, who will fill the world with justice. Let us remember that our struggle is not only for ourselves but for future generations. We are obligated to fight for justice, for truth, for faith until the Hour comes. InshaAllah, we will be among those who break through, not among those left behind.

And may Allah grant us help in our efforts and strengthen us on the path to victory over all the plots of Dajjal and his master, Iblis. May Allah not replace us with others. May He grant us the honor of being the generation that not only suffers but creates. Ameen!

Dünya büyük bir kargaşanın arifesinde...

Bugünün dünyası, gerilim, zulüm (adaletsizlik) ve yaklaşan kaosla dolu bir kaptır. Filistin'deki kan dökülmesi, Andican, Hoçali, Bosna, Kosova trajedilerinin unutulması — bunların hiçbiri rastgele patlamalar değildir. Bunlar, yüzyıllardır hegemonya, yalan, tahrip ve sömürgecilikle beslenen derin çürümüş bir küresel sistemin belirtileridir. Tarihi bir dönüm noktasında duruyoruz ve geçmişte olduğu gibi, Müslümanların dünya karşısına çıkıp "Yeter!" demesi gerekiyor. Ancak bunu nasıl söyleyeceğiz? Kimin adına? Hangi güçle? Hangi ideolojiye dayanarak? Ve bu ses kim olacak?

Hamd olsun Allah'a, O'nu övüyor ve yardımını ve affını diliyoruz. Ruhumuzun ve kötü davranışlarımızın kötülüğünden Allah'a sığınıyoruz. Allah tarafından doğru yola yöneltilen kimseyi kimse şaşırtamaz, Allah tarafından şaşırtılan kimseyi de kimse doğru yola getiremez. Tanrıdan başka hiçbir ilah olmadığını ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve elçisi olduğunu şahit tutuyoruz.

Sunulan bu konuşma, tarih veya politika üzerine basit bir düşünce değil. Bu, İslam bilincinin uyanışına, Müslümanların modern dünyadaki rolünün yeniden düşünülmesine bir çağrıdır — bir kaos, adaletsizlik ve manevi boşluk içinde olan bir dünya. Bu konuşma, mevcut siyasi sistemlerden derin bir hayal kırıklığını yansıtırken aynı zamanda İslam'dan kaynaklanan alternatif bir yol için umut sunmaktadır — İslam sadece bir din olarak değil, aynı zamanda bir medeniyet projesi ve manevi bir ideoloji olarak.

Dünya Üçüncü Dünya Savaşı'na Kayıyor: Geçmişten Dersler

Son yıllardaki olaylar — Ukrayna'daki çatışmadan Gazze'deki savaşa kadar — bizi küresel bir sarsıntıya yaklaştığımızı söylüyor. Birinci Dünya Savaşı'nı tetikleyen Saraybosna suikastı gibi, modern krizler de yeni bir şiddet çağı için katalizör görevi görüyor. Fakat şimdi bahisler daha yüksek ve silahlar daha öldürücü. Bu kaosun arkasında ise bir hedef var — yalnızca politik değil, aynı zamanda manevi anlamda tek bir küresel düzen kurmak. Bu, Deccal için hazırlanmış bir düzen. Bu bir komplo teorisi değil — hadislerde belirtilen bir teolojik gerçek. Küresel rejimin kurulması, gücün bir elde toplanması, kimliklerin ve dinlerin silinmesi — hepsi onun gelişi için adımlar. Bu sadece komplo teorisi değil; aynı zamanda globalizmin tam güç yoğunlaşması, ruhaniyetin ortadan kaldırılması ve insanlığın maddi kontrol yoluyla boyunduruğa alınması yönündeki gücünü sembolize eden teolojik ve sembolik bir yorum. Bu bağlamda İslam, Deccal'e karşı koyabilecek tek kalan güç olarak karşımıza çıkıyor.

Bu Kötülüğe Kim Karşı Koyuyor?

Geçmişte farklı ideolojiler "direniş gücü" olmaya çalıştı: Marksizm, sosyalizm, milliyetçilik. Ama hepsi başarısız oldu çünkü en önemli şeyi unuttular: İnsanlar sadece biyolojik ya da sınıf birimleri değil, aynı zamanda ruh, emanet (sorumluluk) ve Allah ile bağlantısı olan varlıklardır. Bugün bu gerçeği koruyup savunan tek güç kaldı: İslam. Ama burada da bir sorunla karşı karşıyayız: Hangi İslam? Sadece duygusal iman, manevi izolasyon ya da körü körüne harfçiliğe odaklanamayız. Siyasi İslam'a ihtiyacımız var, ancak Batı tarzı parti platformları, seçimler ve siyasi retorik şeklinde değil. Global tiran düzenine alternatif olabilecek bir Kuran ve Sünnet temelli siyasi felsefeye ihtiyacımız var.

Neden Kaybediyoruz? Çünkü İdeolojimiz Yok

Kuran'da bahsedilen mücahitler, en özverili, en cesur, en fedakar insanlardır. Ancak onların özverisi siyasi düşünceyle desteklenmiyor. Nereye gittiğini bilmeden savaşıyorlar. Günümüzdeki ümmet, bir karargâhı olmayan bir ordu gibidir. Acı çekebilir, mücadele edebilir, fedakarlık yapabiliriz, ama bir plan, bir proje, bir strateji olmadan insanlığa önderlik edemeyiz. Marksizm yanlış bir öğretiydi, ancak geçici olarak başarılı oldu çünkü bir kavramı, uluslararası bir çerçevesi ve bir öznesi vardı. Ümmetin bunlardan hiçbirine sahip olmadığı görülüyor.

Bir İslam öznesine ihtiyacımız var: Ümmetin kolektif iradesi.

Bizim Özne Nedir? Merkezi Nerede?

Ümmetin merkezi nerede? Sözü emre dönüşen bir sözü var mı? Hayır. Bunu yaratmadık. Partilere, akımlara, etnik kimliklere, bölgesel kimliklere bölündük. Peygamber Efendimiz ﷺ ve Dört Halife döneminde olduğu gibi birleşik bir karar alma merkezimiz yok. Uluslararası bir İslam öznesine ihtiyacımız var, onun iradesi birleştirici olsun. Bu, kağıt üzerindeki "yeni halifelik" değil, ümmetin beyni ve manevi merkezi olsun. Cephe anarşisi değil, vahiylerle beslenen organize bir ideolojik yapı olsun ve ne istediğini bilsin.

Filistin: Özneliğimizin Anahtarı

Geydar Cemal önemli bir gerçeği işaret ediyor: Filistin mücadelemizin tuzu. Tıpkı Yahudi diasporasının kimliğini, belleğini, travmasını ve amacını koruduğu gibi, günümüzdeki Filistin diasporası bizim kendimizi nasıl düşüneceğimizin prototipidir. Filistin sadece bir bölge değil, direnişin sembolü, Müslüman acılarının ve dayanışmanın uluslararası bir düğüm noktası. Birleştirir. Eğer onun etrafında ideolojik bir yapı oluşturabilirsek, bayrak ya da slogan değil, İslam uluslararası hareketinin odak noktasını elde ederiz.

Ne Yapılmalı?

Bir İslam siyasi felsefesi yaratılmalı. Platon ya da Marx'a değil, Kur'an, Sünnet, Dört Halife dönemi tarihi ve Tevhid'in manevi temelleri üzerine kurulu. Bir özne inşa edilmeli. Komite, yapı, merkez — hayali değil, "iyi insanlar birliği" değil, irade, otorite ve meşruiyet taşıyıcısı. Marksistlerin deneyimini kullan, ama onu arıt. Kopyalamak yerine düzelt, kendi senaryonu oluştur. Uluslararasılaşma inşa et. Etnik değil, ideolojik. "Tüm Müslümanlar kardeş" soyutlaması değil, "herkes tek bir tasarıma bağlı" somutluğu. Cihadın yalnızca silah olmadığını, aynı zamanda bilgi, proje, fikir olduğunu anla. Mahdi'nin gelmesine kadar cihad sona ermeyecek.

Onun yardımıyla layık olmak için düşünceye, stratejiye, projeye dönmeliyiz. Cihadımız yalnızca savaş alanında değil, aynı zamanda ofiste, tahtada, konferanslarda, kitaplarda, web sitelerinde, geleceği programlamada da olmalıdır. Mahdi kaosa gelmeyecek. Hazırlanmış, illüzyonlardan arındırılmış bir alana gelecek. Bu uyarı, günümüz Müslümanlarının durumuna yönelik basit bir eleştiri değil, aynı zamanda düşünce devrimine bir çağrıdır. Birlik ve küresel strateji olmadan İslam parçalanmış bir din olarak kalacak, dünyayı değiştirebilecek bir güç olamayacak. Zaman geldi — ya Müslümanlar mücadeleye öncü olacak, ya da yenilmişlerin akıbetini paylaşacak. Seçim bizim.

وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ ("Eğer yüz çevirirseniz, Allah sizi başka bir toplumla değiştirir ve onlar sizin gibi olmazlar." Kuran, 47:38). Allah bize uyarıyor: Eğer O'nun yolundan saparsak, bizi başka bir toplumla değiştirir. Bunu önlemek için, birleşik uluslararası bir hareket yaratma görevini çözmemiz gerekiyor. Sadece böyle küresel kötülüğe karşı koyabilir ve Mahdi'nin gelmesine hazırlanabiliriz, o da dünyayı adaletle dolduracak. Mücadelemizin yalnızca kendimiz için değil, gelecek nesiller için olduğunu hatırlayalım. Adalet, hakikat ve iman uğruna savaşmak zorundayız, Saat gelene kadar. İnşallah, ilerleyenler arasında değil, geride kalanlar arasında olacağız.

Ve Allah, bizim çabalarımıza yardım etsin ve Deccal ve onun efendisi İblis'in bütün komplolarına karşı bizi güçlendirsin. Bizi başkalarıyla değiştirip değiştirmesin. Bizlere yalnızca acı çekmekle kalmayıp yaratmak şerefini yaşatan bir nesil olma fırsatını versin. Amin!

Bota po përballet me një trazirë të madhe...

Bota e sotme është si një enë e mbushur me tension, zulm (padrejtësi) dhe kaos që po afrohet. Gjakdhënia në Palestinë, tragedjet e harruara të Andicanit, Hoçalit, Bosnës, Kosovës — asnjëra nga këto nuk janë shpërthime të rastësishme. Ato janë simptoma të një sistemi botëror të thjeshtuar thellësisht, i cili për shekuj ka qenë ushqyer nga hegjemonia, gënjeshtra, shkatërrimi dhe kolonializmi. Ne jemi para një momenti historik, dhe siç ka ndodhur në të kaluarën, janë muslimanët që janë thirrur të thuajnë botës: "Mjaft!" Por si do ta themi këtë? Në emër të kujt? Me çfarë forcash? Bazuar në çfarë ideologjie? Dhe kush do të jetë ky zë?

Lavdi i takon Allahut, Ne e lavdërojmë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë strehë tek Allah nga keqësitë e shpirtit tonë dhe veprat tona të këqija. Kushdo që Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kushdo që Ai e lë në gabim, askush nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Fjalimi i paraqitur këtu nuk është thjesht një reflektim mbi historinë ose politikën. Ky është një thirrje për zgjimin e vetëdijes islame, për rimendimin e rolit të muslimanëve në botën moderne, e cila është e mbuluar nga kaosi, padrejtësia dhe zbrazëtia shpirtërore. Ky fjalim pasqyron zhgënjimin e thellë ndaj sistemeve politike ekzistuese, ndërkohë që njëkohësisht ofron shpresë për një rrugë alternative që rrjedh nga Islami — jo vetëm si një fe, por si një projekt civilizacional dhe ideologji shpirtërore.

Bota Po Hyn në Luftën e Tretë Botërore: Mësime Nga E Kaluara

Ngjarjet e viteve të fundit — nga konflikti në Ukrainë deri te lufta në Gaze — na tregojnë se po afrohemi në një shpërthim global. Ngjashëm me vrajen në Sarajevo, e cila u bë shkaktar i Luftës së Parë Botërore, krizat moderne gjithashtu shërbejnë si katalizator për një epokë të re të dhunës. Vetëm se tani bastet janë më të larta dhe armët më vrazhdë. Pas këtij kaosi qëndron një qëllim — krijimi i një rendi botëror të vetëm, jo vetëm politikisht, por edhe shpirtërisht. Ky është rendi i përgatitur për Dajalin, Anti-Krishtin. Ky nuk është teori komploti — është një realitet teologjik i përshkruar në hadithe.

Vendosja e një regjimi global, përqendrimi i pushtetit në duar të pakëve, fshirja e identiteteve dhe fetave — të gjitha këto janë hapa drejt pritjes së tij. Kjo nuk është thjesht teori komploti; është një interpretim teologjik dhe simbolik i globalizmit si një force që synon përqendrim të plotë të pushtetit, eliminimin e shpirtërimit dhe nënshtrimin e njerëzimit përmes kontrollit material. Në këtë kontekst, Islami paraqitet si forca e vetme e mbetur që mund të rezistoje Dajalit.

Kush I Reziston Kësaj Keqësie?

Në të kaluarën, ideologji të ndryshme përpiqen të jenë "forca e rezistencës": marksizmi, socialismi, nacionalizmi. Por të gjitha dështuan sepse harruan një gjë të rëndësishme: njeriu nuk është vetëm një njësi biologjike ose klasore, por një qenie e dotuar me shpirt, përgjegjësi (amanë) dhe lidhje me Allahun. Sot ka mbetur vetëm një force që ruan dhe mbroj këtë të vërtetë: Islami. Por edhe këtu ballafetojmë një problem: cilin Islam? Nuk mund të kufizohemi vetëm në besim emocional, izolim shpirtëror ose literalizëm verbër. Na duhet një Islam politik, por jo në formën e platformave partiake, zgjedhjeve dhe retorikës politike sipas modelit perëndimor. Na duhet një filozofi politike bazuar në Kur'an dhe Sunet që mund të shërbejë si alternativë ndaj rendit global tiranik.

Pse Po Humbim? Sepse Na Mungon Ideologjia

Mujahedinët për të cilët flitet në Kur'an janë njerëzit më të dedikuar, më të guximshmit dhe më të sakrifikuar. Por sakrifikimet e tyre nuk janë mbështetur nga mendimi politik. Ata luftojnë pa ditur ku do të çojë fitoria e tyre. Umma sot ngjan një ushtri pa një staf të përgjithshëm. Ne mund të vuajmë, të luftojmë, të sakrifikojmë — por pa një plan, një projekt, një strategji — nuk mund të udhëzojmë njerëzimin. Marksizmi ishte një gënjeshtrë, por arriti sukses përkohësisht sepse kishte një koncept, një ndërkombëtar dhe një subjekt. Umma nuk ka asnjërin prej këtyre tre.

Na duhet një subjekt Islami: vullneti kolektiv i Ummës.

Cili është Subjekti ynë? Ku është Qendra e saj?

Ku është qendra e Ummës? Ku është fjala e saj që bëhet urdhër? Jo. Ne nuk e kemi krijuar atë. Ne jemi copëzuar në partitë, rrymat, etnikat, identitetet rajonale. Na mungon një qendër vendimmarrjesh e unifikuar, siç ishte gjatë Profetit ﷺ dhe Khalifëve të Drejtëudhëzuar. Na duhet një subjekt Islami ndërkombëtar, vullneti i të cilit të unifikojë. Kjo nuk është "halifati i ri" në letër, por truri dhe qendra shpirtërore e Ummës, jo anarkia e fronteve, por një strukturë ideologjike e organizuar, e ushqyer nga Zbulimi dhe që di çfarë dëshiron.

Palestina: Çelësi i Subjektivitetit Tonë

Geydar Dzhemal tregon një të vërtetë të rëndësishme: Palestina është kripa e luftës sonë. Ashtu si diaspora judese, e cila ruajti identitetin, kujtesën, traumën dhe qëllimin e saj, diaspora palestineze sot është prototipi i mënyrës se si duhet të mendojmë për veten tonë. Palestina nuk është vetëm një territor, por simbol i rezistencës, nyja ndërkombëtare e dhimbjes dhe solidaritetit musliman. Ajo bashkon. Nëse mund të ndërtojmë një ndërtim ideologjik rreth saj, do të marrim jo vetëm një flamur apo slogan — por fokusin e internacionalizmit islame.

Çfarë Duhet Bërë?

Ndërtoni një filozofi politike islame. Jo bazuar në Platonin ose Marks, por në Kur'an, Sunet, historinë e Khalifëve të Drejtëudhëzuar dhe themelet shpirtërore të Unitetit. Ndërtoni një subjekt. Komitet, strukturë, qendër — jo fiktive, jo "bashkim i njerëzve të mirë", por mbajtës i vullnetit, autoritetit dhe legitimisë. Përdorni përvojën e marxistëve, por pastroni atë. Mos kopjoni, por korrigjoni, krijoni të tuajin. Ndërtoni internacionalizmin. Jo etnik, por ideologjik. Jo "të gjithë muslimanët janë vëllezër" në abstraksion, por "të gjithë janë nënshtruar një plani të vetëm" në konkretizëm. Kuptoni se xhihadi nuk është vetëm armë, por edhe njohuri, projekt, ide. Dhe nuk ndalon deri në ardhjen e Mahdit.

Për t'u bërë të vlefshëm për ndihmën e Tij, duhet të kthehemi në mendim. Në strategji. Në projekt. Xhihadi ynë nuk është vetëm në fushën e betejës, por edhe në zyrë, në tabelë, në konferenca, në libra, në faqe interneti, në programimin e të ardhmes. Mahdi nuk do të vijë në kaos. Ai do të vijë në një fushë të pregatitur, të pastruar nga iluzionet. Ky paralajmërim nuk është thjesht një kritikë e gjendjes aktuale të muslimanëve, por një thirrje për një revolucion në mendim. Pa njësi dhe pa një strategji globale, Islami do të mbetet një fe e fragmentuar, jo një force që mund të ndryshojë botën. Koha ka ardhur — ose muslimanët do të bëhen avangjardë e luftës, ose do të ndajnë fatin e humbëve. Zgjedhja është e jonë.

وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ ("Nëse ktheheni prapë, Ai do t'ju zëvendësojë me një popull tjetër, dhe ata nuk do të jenë si ju." Kur'an, 47:38). Allah na paralajmëron: nëse devijojmë nga rruga e Tij, Ai do të na zëvendësojë me një popull tjetër. Që kjo mos të ndodhë, duhet të zgjidhim detyrën e krijimit të një lëvizjeje ndërkombëtare të unifikuar. Vetëm kështu mund të rezistojmë keqësisë globale dhe të përgatitemi për ardhjen e Mahdit, i cili do të mbush botën me drejtësi. Le të mos harrojmë se lufta jonë nuk është vetëm për ne, por edhe për brezat e ardhshëm. Jemi të detyruar të luftojmë për drejtësi, për të vërtetën, për besimin, derisa të vijë Ora. InshaAllah, ne do të jemi në mesin e atyre që thyen pengesat, jo të atyre që lihen prapa.

Dhe le të na ndihmojë Allah në përpjekjet tona dhe të na forcojë në rrugën drejt fitores ndaj të gjitha komplotave të Dajalit dhe Krishtit të fshehtë. Le të mos na zëvendësojë me të tjerë. Le të na bëjë të tillë që të jemi brezi që jo vetëm vuajnë, por edhe krijonin. Ameen!