Между хаджем и долгом перед Палестиной...

Between Hajj and duty to Palestine... / Hac ile Filistin'e olan görev arasında... / Ndërmjet Haxhit dhe detyrës Ndaj Palestinës...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Послание палестинки, обращенное к мусульманам всего мира, пронизано глубоким духовным смыслом и напоминанием об основополагающих принципах Ислама. Оно затрагивает не только религиозные аспекты, но и важнейшие социальные, нравственные и гуманитарные вопросы, которые стоят перед мусульманской Уммой. В этом письме звучит призыв к осознанию того, что вера в Аллаха должна проявляться не только в ритуалах, но и в действиях, направленных на помощь ближним, защиту угнетенных и сохранение справедливости.

Хадж — это одно из пяти столпов Ислама, обязательное для каждого физически и финансово способного мусульманина. Во время хаджа миллионы людей со всего мира собираются в Мекке, чтобы выполнить обряды поклонения Аллаху. Все паломники одеты в одинаковые одежды (ихрам), что символизирует равенство перед Всевышним. Независимо от их происхождения, богатства или положения в обществе, все они становятся единым целым, объединенным верой и намерением служить и поклоняться Аллаху.

Однако палестинка напоминает, что это единство не должно ограничиваться лишь ритуалами хаджа. Она подчеркивает, что Аллах повелел мусульманам поддерживать друг друга, особенно в трудные времена. Это требование закреплено в Коране: "А если они попросят у вас помощи в делах религии, то вы должны помочь им". Сура «Аль-Анфаль», аят 72. Таким образом, единство мусульман должно проявляться не только в словах, но и в конкретных действиях: оказании помощи тем, кто нуждается, защите невинных и борьбе с несправедливостью.

Палестинка задает ключевой вопрос: как мусульмане могут оправдать свое бездействие перед Аллахом? Она напоминает, что каждый человек будет предстать перед своим Творцом и дать отчет о своих поступках. Если человек игнорирует призывы Аллаха о помощи ближним, то его религиозные практики теряют свою ценность. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) говорил: "Кто не проявляет милосердия к людям, тот не заслуживает милосердия Аллаха". (Сахих аль-Бухари).

В контексте современных событий этот призыв становится особенно актуальным. Многие мусульмане сталкиваются с войнами, голодом, преследованиями и другими бедами. Как можно совершать хадж, приносить жертвы во время Курбан-байрама и произносить слова поклонения Аллаху, если вокруг страдают наши братья и сестры? Палестинка напоминает, что разрушение Каабы (священного дома Аллаха) для Него легче, чем пролитие крови одного мусульманина. Это яркий пример того, как человеческая жизнь и справедливость имеют первостепенное значение в Исламе.

Ислам — это не просто религия, это образ жизни, который требует от человека проявления милосердия, сострадания и справедливости. Забота о нуждающихся является одной из главных обязанностей мусульман. Палестинка обращает внимание на то, что многие мусульмане живут в условиях голода, лишений и войны. Она задается вопросом: как можно есть, когда другие голодают? Как можно праздновать, когда другие страдают? Эти вопросы побуждают задуматься о том, насколько глубоко мы понимаем нашу религию и насколько искренне следуем ее принципам.

Палестинка призывает к действию. Она напоминает, что мусульмане несут ответственность не только перед собой, но и перед своей Уммой. Безразличие к страданиям других — это нарушение заветов Аллаха. Это послание — не просто критика, а назидание. Оно призывает к  осознанию того, что вера в Аллаха должна быть активной, а не пассивной. Ислам учит нас, что поклонение Всевышнему не ограничивается ритуалами, а включает в себя заботу о мире, справедливость и сострадание.

Палестинка говорит о том, что хадж — это не только физическое паломничество, но и духовное путешествие. Чтобы встретить Аллаха с чистым сердцем, нужно быть уверенным, что ты выполнил свой долг перед Ним и своими братьями и сестрами. Только тогда можно с полным правом сказать: "Вот я, о Аллах, вот я стою перед Тобою!"

Послание палестинки — это мощный призыв к пробуждению совести и действия. Оно напоминает всем мусульманам, что Ислам — это религия милосердия, справедливости и единства. Мы не можем оставаться равнодушными к страданиям наших братьев и сестер, ведь Аллах видит наши сердца и наши поступки. Хадж — это не просто ритуал, это возможность переосмыслить свою жизнь, свои ценности и свои обязанности перед Господом миров и людьми.

Пусть хадж в этом году станет вратами обновления для всей Уммы, очистит не только наши тела от грехов, но и сердца от черствости. Пусть будет не просто путешествием в Мекку, но путешествием к живому братству, к ответу на приказы Аллаха, к жизни по Исламу. И когда мы скажем: «Лаббайка Аллахумма лаббайк» — пусть это будет ответ не только устами, но и делами, жертвами, состраданием и борьбой за справедливость. О Аллах, прими нас в числе тех, кто не отвернулся от Твоего зова. Аминь!

Between Hajj and duty to Palestine...

Praise be to Allah, whom we praise, and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

The message of a Palestinian woman, addressed to Muslims around the world, is imbued with deep spiritual meaning and serves as a reminder of the fundamental principles of Islam. It touches not only on religious aspects but also on crucial social, moral, and humanitarian issues facing the Muslim Ummah. In this letter, there is a call to realize that faith in Allah must manifest not only in rituals but also in actions aimed at helping others, protecting the oppressed, and upholding justice.

Hajj is one of the five pillars of Islam, obligatory for every physically and financially capable Muslim. During Hajj, millions of people from all over the world gather in Mecca to perform acts of worship to Allah. All pilgrims wear identical garments (ihram), symbolizing equality before the Almighty. Regardless of their origin, wealth, or social status, they become one unified body, united by faith and the intention to serve and worship Allah.

However, the Palestinian woman reminds us that this unity should not be limited to the rituals of Hajj alone. She emphasizes that Allah has commanded Muslims to support one another, especially in difficult times. This obligation is stated in the Quran: "And if they ask you for help in the cause of religion, then you must help them." (Surah Al-Anfal, 8:72). Thus, Muslim unity must manifest not only in words but also in concrete actions: aiding those in need, protecting the innocent, and fighting injustice.

The Palestinian woman raises a key question: how can Muslims justify their inaction before Allah? She reminds us that every person will stand before their Creator and give an account of their deeds. If someone ignores Allah's calls to help others, their religious practices lose their value. Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "Whoever does not show mercy to people, will not receive the mercy of Allah." (Sahih al-Bukhari).

In the context of modern events, this call becomes especially relevant. Many Muslims face wars, hunger, persecution, and other calamities. How can one perform Hajj, offer sacrifices during Eid al-Adha, and utter words of devotion to Allah when our brothers and sisters are suffering around us? The Palestinian woman reminds us that the destruction of the Kaaba (the Sacred House of Allah) is lighter for Him than the spilling of the blood of a single Muslim. This is a vivid example of how human life and justice hold primary importance in Islam.

Islam is not just a religion; it is a way of life that demands compassion, empathy, and justice from a person. Caring for the needy is one of the main duties of Muslims. The Palestinian woman draws attention to the fact that many Muslims live amidst hunger, deprivation, and war. She asks: how can one eat when others are starving? How can one celebrate when others are suffering? These questions prompt reflection on how deeply we understand our religion and how sincerely we follow its principles.

The Palestinian woman calls for action. She reminds us that Muslims bear responsibility not only for themselves but also for their Ummah. Indifference to the suffering of others is a violation of Allah’s commandments. This message is not merely criticism but a lesson. It calls for the realization that faith in Allah must be active, not passive. Islam teaches us that worshiping the Almighty is not limited to rituals but includes caring for the world, justice, and compassion.

The Palestinian woman speaks about how Hajj is not only a physical pilgrimage but also a spiritual journey. To meet Allah with a pure heart, one must be confident that they have fulfilled their duty to Him and their brothers and sisters. Only then can one rightfully say: "Here I am, O Allah, here I stand before You!"

The message of the Palestinian woman is a powerful call to awaken conscience and take action. It reminds all Muslims that Islam is a religion of mercy, justice, and unity. We cannot remain indifferent to the suffering of our brothers and sisters because Allah sees our hearts and our deeds. Hajj is not just a ritual; it is an opportunity to rethink our lives, values, and obligations to the Lord of the Worlds and humanity.

May Hajj this year become a gateway to renewal for the entire Ummah, cleansing not only our bodies of sins but also our hearts of hardness. May it not just be a journey to Mecca but a journey toward living brotherhood, answering Allah’s commands, and living according to Islam. And when we say, “Labbayka Allahumma labbayk,” may it be a response not only with our lips but also with our deeds, sacrifices, compassion, and struggle for justice. O Allah, accept us among those who do not turn away from Your call. Ameen!

Hac ile Filistin'e olan görev arasında...

Allah'a hamd olsun ki O'nu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü davranışlarımızdan sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz, kimi de başından savarsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, ibadete layık hiçbir ilah yoktur, yalnızca Allah ve Muhammed O'nun kulu ve elçisidir. Ve bundan sonra:

Bir Filistinli kadının, dünya çapında Müslümanlara hitaben kaleme aldığı mesaj, derin manevi bir anlam taşımakta ve İslam’ın temel ilkelerini hatırlatmaktadır. Bu mektup sadece dini konuları değil, aynı zamanda Müslüman ümmetin karşı karşıya olduğu önemli sosyal, ahlaki ve insani sorunları da ele almaktadır. Mektupta, Allah’a olan imanın yalnızca ayinlerle değil, başkalarına yardım etmeye, ezilenleri korumaya ve adaleti sağlamaya yönelik eylemlerle de ortaya konması gerektiği vurgulanmaktadır.

Hac, her fiziksel ve maddi olarak yapabilen Müslüman için farz olan İslam’ın beş şartından biridir. Hac sırasında dünyanın dört bir yanından milyonlarca insan, Allah’a ibadet etmek üzere Mekke’de toplanır. Tüm hacılar aynı giysileri (ihram) giyerler, bu da herkesin Yüce Allah önünde eşit olduğunu sembolize eder. Kökenleri, servetleri veya sosyal statüleri ne olursa olsun, hepsi iman ve Allah’a hizmet etme niyetiyle tek bir bütün haline gelirler.

Ancak Filistinli kadın, bu birliğin sadece hac ritüelleriyle sınırlı kalmaması gerektiğini hatırlatmaktadır. O, Allah’ın Müslümanları özellikle zor zamanlarda birbirlerini desteklemeye çağırdığını vurgulamaktadır. Bu emir Kuran'da şu şekilde belirtilmiştir: "Eğer senin din işlerinde sana yardım isteseler, onlara yardım etmelisin." (Enfal Suresi, 8:72). Böylece Müslüman birliği yalnızca sözlerde değil, somut eylemlerde de kendini göstermelidir: ihtiyaç sahiplerine yardım etmek, masumları korumak ve adaletsizlikle mücadele etmek.

Filistinli kadın, Müslümanların Allah karşısındaki hareketsizliğini nasıl haklı çıkarabilecekleri sorusunu gündeme getirmektedir. O, her insanın yaratıcısı önünde duracağını ve eylemlerinden hesap vereceğini hatırlatmaktadır. Eğer bir kişi Allah'ın yardıma ihtiyacı olanlara yardım çağrısını görmezden gelirse, dini uygulamalarının değeri kaybolur. Peygamber Muhammed (s.a.v.) şöyle demiştir: "İnsanlara merhamet etmeyen, Allah’tan merhamet görmeyecektir." (Sahih el-Buhari).

Modern olaylar bağlamında bu çağrı daha da önemli hale gelmektedir. Birçok Müslüman savaşlar, açlık, zulüm ve diğer felaketlerle karşı karşıyadır. Etrafımızdaki kardeşlerimiz acı çekerken nasıl hac yapabiliriz, Kurban Bayramı’nda kurban kesebiliriz ve Allah’a dua edebiliriz? Filistinli kadın, Kabe’nin (Allah’ın Kutsal Evi) yıkılmasının, bir Müslümanın kanının dökülmesinden daha kolay olduğunu hatırlatıyor. Bu, insan hayatının ve adaletin İslam'da birinci derecede önemli olduğunu açıkça gösteren bir örnektir.

İslam sadece bir din değil, aynı zamanda insanlardan şefkat, sempati ve adalet göstermeyi talep eden bir yaşam tarzıdır. İhtiyacı olanlara yardım etmek Müslümanların en önemli görevlerinden biridir. Filistinli kadın, birçok Müslümanın açlık, yoksulluk ve savaş içinde yaşadığını hatırlatır. O şu soruyu sorar: Diğerleri açlıktan ölürken biz nasıl yiyebiliriz? Başkaları acı çekerken nasıl kutlama yapabiliriz? Bu sorular, dini ne kadar iyi anladığımızı ve ilkelerini ne kadar samimi bir şekilde takip ettiğimizi düşündürür.

Filistinli kadın, harekete geçilmesi çağrısında bulunmaktadır. O, Müslümanların yalnızca kendilerinden değil aynı zamanda ümmetten de sorumlu olduğunu hatırlatmaktadır. Başkalarının acılarına duyarsız kalmak, Allah’ın emirlerini çiğnemektir. Bu mesaj sadece bir eleştiri değil, aynı zamanda bir öğüt niteliği taşır. İmanın pasif değil, aktif olması gerektiğini vurgulamaktadır. İslam bize, ibadetin yalnızca ritüellerle sınırlı olmadığını, aynı zamanda dünyayı düşünme, adalet ve şefkat gösterme gibi eylemleri içerdiğini öğretir.

Filistinli kadın, hacın yalnızca fiziksel bir seyahat değil, aynı zamanda manevi bir yolculuk olduğunu söyler. Allah’a temiz bir kalple çıkmak için, kişinin O’na ve kardeşlerine karşı görevini yerine getirdiğinden emin olması gerekir. Ancak o zaman "İşte buradayım ey Allah, işte sana geliyorum!" diyebilirsin.

Filistinli kadının mesajı vicdanı uyandırmak ve harekete geçmek için güçlü bir çağrıdır. Bu mesaj, tüm Müslümanlara İslam'ın merhamet, adalet ve birlik din olduğunu hatırlatmaktadır. Kardeşlerimizin acılarına karşı kayıtsız kalamayız çünkü Allah kalplerimizi ve eylemlerimizi görmektedir. Hac sadece bir ritüel değildir; aynı zamanda hayatımızı, değerlerimizi ve Allah Rabbül Alemin’e ve insanlığa olan yükümlülüklerimizi yeniden değerlendirmek için bir fırsattır.

Bu yılki hacın, tüm ümmet için yenilenmenin kapıları olmasını, bedenlerimizi günahlardan ve kalplerimizi sertlikten arındırmasını dileriz. Mekke'ye yapılan bir seyahatten çok canlı kardeşliğe, Allah'ın emirlerine cevap vermeye ve İslam'a göre yaşamaya dönüşmesini umarız. Ve "Labbayka Allahumma labbayk" dediğimizde, bu yalnızca dillerimizle değil, aynı zamanda eylemlerimizle, fedakarlıklarımızla, şefkatimizle ve adalet mücadelesiyle verilmiş bir cevap olsun. Ey Allah, bizi çağrından yüz çevirmeyenler arasında kabul et. Amin!

Ndërmjet Haxhit dhe detyrës Ndaj Palestinës...

Lavdi të Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe nga të cilin kërkojmë ndihmë dhe falje. Kërkojmë strehë tek Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kush që Allah e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush që Allah e lë pa udhëheqje, askush nuk mund t’i tregojë rrugën e drejtë. Dëshirojmë se nuk ka zot tjetër për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshirojmë se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pastaj:

Mesazhi i një palestineze, i adresuar muslimanëve në të gjithë botën, është mbushur me kuptim shpirtëror të thellë dhe me përkujtimin e parimeve themelore të Islamiut. Ai prek jo vetëm aspektet fetare, por edhe çështje shoqërore, morale dhe humanitare të rëndësishme që ndodhen para Ummes Muslimane. Në këtë letër zëroi është një thirrje për të kuptuar se besimi në Allah duhet të shprehet jo vetëm nëpërmjet ritualeve, por edhe në veprime të përqendruara në ndihmën e të tjerëve, mbrojtjen e të shtypurve dhe ruajtjen e drejtësisë.

Haxhi është një nga pesë shtyllat e Islamiut, e detyrueshme për çdo musliman fizikisht dhe financiarisht në gjendje të kryejë. Gjatë haxhit, miliona njerëz nga e gjithë bota mblidhen në Mekë për t’i kryer ceremonitë e adhurimit të Allahut. Të gjithë pjesëtarët e haxhit janë të veshur në një mënyrë të njëjtë (ihram), simbolizojnë barazi para Zoti Shkuar. Pavarësisht nga origjina e tyre, pasuria apo pozita sociale, ata të gjithë bëhen një trup i vetëm, i bashkuar nga besimi dhe qëllimi për të shërbyer dhe adhuruar Allahun.

Megjithatë, palestineza kujton se ky bashkim nuk duhet të kufizohet vetëm në ritualet e haxhit. Ajo thekson se Allahu ka urdhëruar muslimanët të mbështesin njëri-tjetrin, veçanërisht në kohët e veshtira. Ky kërkesë është kodifikuar në Kuran: “Dhe nëse ata të kërkojnë ndihmë nga ju në çështje të fejes, atëherë ju duhet t’u ndihmoni.” (Sureja ‘Al-Anfal’, ajeti 72). Kështu, bashkimi i muslimanëve duhet të shprehet jo vetëm me fjalë, por edhe me veprime konkrete: duke ofruar ndihmë për ata që kanë nevojë, duke mbrojtur të pafajshmit dhe duke luftuar padrejtësinë.

Palestineza ngrit pyetjen kryesore: si mund të justifikojnë muslimanët pasivitetin e tyre përpara Allahut? Ajo kujton se çdo person do të paraqitet para Krijuesit të tij dhe do të japë llogari për veprimet e tij. Nëse dikush injoron thirrjen e Allahut për ndihmë të të afërmit, praktikat fetare të tij humbasin vlerën e tyre. Profeti Muhamedi (paqe dhe bekoja nga Allahi) tha: "Kush nuk tregon mëshirë ndaj njerëzve, ai nuk meriton mëshirën e Allahut." (Sahihi al-Buhari).

Në kontekstin e ngjarjeve moderne, ky thirrje bëhet veçanërisht e rëndësishme. Shumë muslimanë ballafaqohen me luftra, urinë, persekutimet dhe tjera fatkeqësi. Si mund të kryejmë haxhin, të sjellim ofrande gjatë Kurban Bajramit dhe të flasim fjalë adhurimi për Allahun, kur rreth jush vëllazër dhe motra jonë po vuajnë? Palestineza kujton se shkatërrimi i Kabe-së (shtëpia e shenjtë e Allahut) për Allah është më e lehtë sesa derdhja e gjakut të një muslimani. Kjo është një shembull i qartë se si jetë njerëzore dhe drejtësia kanë rëndësi të madhe në Islam.

Islam nuk është thjesht një fe, por një mënyrë jetese që kërkon nga njeriu të shfaqë mëshirë, ndjeshmëri dhe drejtësi. Kujdesi për të nevojshmit është një nga detyrat kryesore të muslimanëve. Palestineza tërheq vëmendjen se shumë muslimanë jetojnë në kushte urie, privim dhe luftë. Ajo pyet: si mund të ha kur të tjerët po lëndonin nga uria? Si mund të festojmë kur të tjerët po vuajnë? Këto pyetje na shtyjnë të reflektojmë se sa thellë kuptojmë fenë tonë dhe sa sinqerisht e ndjekim parimet e saj.

Palestineza thërret në veprim. Ajo kujton se muslimanët mbajnë përgjegjësi jo vetëm për vetveten, por edhe për Ummen e tyre. Indiferenca ndaj vuajtjeve të të tjerëve është një shkelje e urdhërave të Allahut. Ky mesazh nuk është thjesht një kritikë, por një mësim. Ai thërret në kuptimin se besimi në Allah duhet të jetë aktiv, jo pasiv. Islam na mëson se adhurimi i Zotit Shkuar nuk kufizohet vetëm në rituale, por përfshin kujdesin për botën, drejtësinë dhe ndjeshmërinë.

Palestineza flet për faktin se haxhi nuk është vetëm një shpatorje fizike, por edhe një udhëtim shpirtëror. Për të takuar Allahun me një zemër të pastër, duhet të jemi të bindur se kemi plotësuar detyrat tona ndaj Tij dhe ndaj vëllazërve dhe motrave tanë. Vetëm atëherë mund të themi me të vërtetë: "Ja unë, o Allah, ja unë qëndroj para Ty!"

Mesazhi i palestinezes është një thirrje e fuqishme për zgjimin e vetëdijes dhe veprimin. Ai na kujton të gjithë muslimanët se Islam është një fe e mëshirës, drejtësisë dhe njësisë. Ne nuk mund të qëndrojmë indiferent ndaj vuajtjeve të vëllazërve dhe motrave tanë, sepse Allah sheh zemrat dhe veprimet tona. Haxhi nuk është thjesht një ritual; është një mundësi për të rishikuar jetën tonë, vlerat tona dhe detyrat tona ndaj Zotit të Botëve dhe njerëzve.

Të lutemi që haxhi këtë vit të bëhet porta e rinovimit për tërë Ummen, të pastronte jo vetëm trupat tona nga dhunat, por edhe zemrat tona nga fortësia. Të mos jetë thjesht një udhëtim në Mekë, por një udhëtim drejt vëllazërisë së gjallë, përgjigjjeve ndaj urdhërave të Allahut dhe jetesës sipas Islamiut. Dhe kur themi: "Labbayka Allahumma labbayk", të jetë një përgjigje jo vetëm me gojën, por edhe me veprat, kurbanet, ndjeshmërinë dhe luftën për drejtësi. O Allah, prano na ne midis ata që nuk kthehen nga thirrja Jote. Amen!