Люди перестают замечать важность и ценность того, что всегда доступно и близко...

Люди перестают замечать важность и ценность того, что всегда доступно и близко...

People stop noticing the importance and value of what is always available and close... / İnsanlar her zaman erişilebilir ve yakın olanın önemini ve değerini fark etmeyi bırakırlar... / Njerëzit ndalojnë së vërejturi rëndësinë dhe vlerën e asaj që është gjithmonë në dispozicion dhe afër...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Самые небрежные люди по отношению к образованному и грамотному - это члены его семьи и близкие. В арабской пословице говорится: Знание можно сравнить с Каабой, в путь к ней отправляются те, что живут далеко от неё, а живущие же близко ею пренебрегают...

Нет пророка в своем отечестве...

Эту фразу принято применять к успешному человеку, талант которого отказываются признавать его знакомые и близкие, либо его достижения не воспринимают всерьез на родине. А способности чужих людей, напротив, вызывают, как правило, восхищение. Другими словами, это ситуация, когда чужое воспринимается всегда лучше своего...

Высказывание "Нет пророка в своем отечестве" и арабская пословица о Каабе поднимают важные вопросы о человеческой природе, восприятии таланта и мудрости, а также о том, как близость к чему-либо влияет на наше отношение к этому. Эта фраза восходит к библейскому контексту, где 'Иса ибн Марьям (мир им обоим) говорит, что пророк не принимается в своем родном городе. Суть в том, что люди, которые знают человека с детства или видят его в повседневной жизни, часто не способны оценить его таланты, достижения или мудрость. Они воспринимают его как "обычного" человека, не замечая его уникальности.

Когда мы видим кого-то постоянно, мы перестаем замечать его выдающиеся качества, талант или мудрость становятся чем-то обыденным. Иногда близкие люди могут испытывать зависть к успехам другого, особенно если они сами не достигли подобного. Люди склонны считать, что "чужое" всегда лучше. Это связано с идеализацией неизвестного и недооценкой того, что находится рядом. Если человек вырос среди нас, мы можем не воспринимать его как авторитет, даже если он им стал.

Кааба — это священное место для мусульман, к которому стремятся паломники со всего мира. Пословица говорит о том, что те, кто живет далеко от Каабы, готовы преодолевать огромные расстояния, чтобы увидеть её, а те, кто живет рядом, часто пренебрегают ее значимостью. То, что далеко, кажется более ценным и желанным. Люди склонны идеализировать то, что находится за пределами их повседневной жизни.

То, что всегда рядом, часто воспринимается как должное. Люди перестают замечать важность и ценность того, что всегда доступно, что знание и мудрость, как Кааба, требуют усилий для их достижения. Те, кто живет близко к знанию, могут не ценить его, потому что оно для них слишком привычно, а труды ценятся в научном сообществе, но игнорируются его семьей. Или религиозный лидер, чьи проповеди вдохновляют тысячи, но не находят отклика у его ближайшего окружения.

Оба назидания говорят о том, что близость и привычка притупляют наше восприятие ценности. Мы склонны недооценивать то, что находится рядом с нами, будь то человек, знание или духовная истина. В то же время мы идеализируем то, что далеко, потому что оно кажется недоступным и загадочным.

Эти наставления призывают нас быть более внимательными к тому, что у нас есть, и не пренебрегать тем, что находится рядом. Они также напоминают, что истинная ценность человека или идеи не зависит от того, насколько они популярны или признаны в определенном кругу. Учитесь уважать таланты и достижения других, даже если они кажутся нам привычными или обыденными. Не стоит недооценивать своих талантливых людей только потому, что они "свои". Их вклад может быть не менее важен, чем вклад "чужих".

Если вы чувствуете, что ваши достижения не ценятся близкими, помните, что это не всегда связано с вами. Иногда это просто особенность человеческой психологии. Будьте внимательны к талантам и успехам своих близких. Поддержка и признание со стороны родных могут быть важнее, чем признание со стороны чужих.

Таким образом, эти наставления напоминают нам о важности ценить то, что у нас есть, и не пренебрегать близким, даже если оно кажется привычным и обыденным. Пусть Аллах откроет глаза тем, кто не видит и не замечает то, что рядом и близко. Аминь!

People stop noticing the importance and value of what is always available and close...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

The most negligent people in relation to the educated and literate are his family members and relatives. An Arabic proverb says: Knowledge can be compared to the Kaaba, those who live far from it set out on their way to it, while those who live close to it neglect it...

There is no prophet in his own country...


This phrase is usually applied to a successful person whose talent is refused to be recognized by his friends and family, or his achievements are not taken seriously at home. On the contrary, the abilities of strangers are usually admired. In other words, this is a situation where someone else's is always perceived better than their own...

The saying "There is no prophet in his homeland" and the Arabic proverb about the Kaaba raise important questions about human nature, the perception of talent and wisdom, as well as how proximity to something affects our attitude to it. This phrase goes back to the biblical context, where 'Isa ibn Maryam (peace be upon them both) says that the prophet is not accepted in his hometown. The bottom line is that people who have known a person since childhood or see them in everyday life are often unable to appreciate their talents, achievements, or wisdom. They perceive him as an "ordinary" person, not noticing his uniqueness.

When we see someone all the time, we stop noticing their outstanding qualities, talent or wisdom become something ordinary. Sometimes close people may feel jealous of the success of another, especially if they themselves have not achieved such a thing. People tend to think that "someone else's" is always better. This is due to the idealization of the unknown and the underestimation of what is nearby. If a person has grown up among us, we may not perceive him as an authority, even if he has become one.

The Kaaba is a sacred place for Muslims, which is sought by pilgrims from all over the world. The proverb says that those who live far from the Kaaba are willing to travel great distances to see it, and those who live nearby often neglect its significance. What is far away seems more valuable and desirable. People tend to idealize things that are outside of their daily lives.

What is always there is often taken for granted. People stop noticing the importance and value of what is always available, that knowledge and wisdom, like the Kaaba, require efforts to achieve them. Those who live close to knowledge may not appreciate it because it is too familiar to them, and the works are appreciated in the scientific community, but ignored by his family. Or a religious leader whose sermons inspire thousands, but do not resonate with his inner circle.

Both edifications suggest that proximity and habit dull our perception of value. We tend to underestimate what is next to us, whether it's a person, knowledge, or spiritual truth. At the same time, we idealize what is far away because it seems inaccessible and mysterious.

These instructions urge us to be more attentive to what we have and not neglect what is nearby. They also remind you that the true value of a person or idea does not depend on how popular or recognized they are in a certain circle. Learn to respect the talents and achievements of others, even if they seem familiar or mundane to us. Don't underestimate your talented people just because they are "your own." Their contribution may be no less important than the contribution of "strangers".

If you feel that your achievements are not appreciated by your loved ones, remember that this is not always about you. Sometimes it's just a feature of human psychology. Be attentive to the talents and successes of your loved ones. Support and recognition from relatives can be more important than recognition from strangers.

Thus, these instructions remind us of the importance of appreciating what we have and not neglecting our loved ones, even if they seem familiar and mundane. May Allah open the eyes of those who do not see and do not notice what is near and near. Amen to that!

İnsanlar her zaman erişilebilir ve yakın olanın önemini ve değerini fark etmeyi bırakırlar...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Eğitimli ve okuryazarlığa karşı en dikkatsiz insanlar, ailesinin üyeleri ve sevdikleridir. Arapça bir atasözü şöyle der: Bilgi Kabe'ye benzetilebilir, ondan uzakta yaşayanlar ona doğru yola çıkarlar, yakın yaşayanlar ise onu ihmal ederler...

Anavatanında peygamber yoktur...


Bu ifadeyi, tanıdıkları ve akrabaları yeteneklerini tanımayı reddeden veya başarıları anavatanında ciddiye alınmayan başarılı bir kişiye uygulamak gelenekseldir. Ve yabancıların yetenekleri, aksine, kural olarak hayranlığa neden olur. Başka bir deyişle, bu, başkasının her zaman kendisininkinden daha iyi algılandığı bir durumdur...

"Anavatanında peygamber yoktur" sözü ve Kabe hakkındaki Arapça atasözü, insan doğası, yetenek ve bilgelik algısı ve bir şeye yakınlığın ona karşı tutumumuzu nasıl etkilediği hakkında önemli soruları gündeme getiriyor. Bu ifade, İsa ibn Meryem'in (her ikisine de barış olsun) peygamberin memleketinde kabul edilmediğini söylediği incil bağlamına kadar uzanır. Sonuç olarak, bir kişiyi çocukluğundan beri tanıyan veya onu günlük yaşamda gören insanlar, genellikle yeteneklerini, başarılarını veya bilgeliğini takdir edemezler. Benzersizliğini fark etmeden onu "sıradan" bir insan olarak algılarlar.

Birini sürekli gördüğümüzde, onun olağanüstü niteliklerini fark etmeyi bırakırız, yeteneği veya bilgeliği sıradan bir şey haline gelir. Bazen yakın insanlar, özellikle kendileri böyle bir şeyi başaramadılarsa, diğerinin başarılarını kıskanabilirler. İnsanlar "başkasının" her zaman daha iyi olduğuna inanma eğilimindedir. Bunun nedeni, bilinmeyenin idealleştirilmesi ve yakınlarda olanın hafife alınmasıdır. Eğer bir insan aramızda büyüdüyse, öyle olsa bile onu otorite olarak algılamayabiliriz.

Kabe, dünyanın her yerinden hacıların aradığı Müslümanlar için kutsal bir yerdir. Atasözü, Kabe'den uzakta yaşayanların onu görmek için çok uzak mesafeler kat etmeye istekli olduklarını, yakınlarda yaşayanların ise onun önemini sıklıkla ihmal ettiklerini söylüyor. Uzaktaki şey daha değerli ve arzu edilir görünüyor. İnsanlar günlük yaşamlarının dışındakileri idealize etme eğilimindedir.

Her zaman orada olan şeyler genellikle hafife alınır. İnsanlar, her zaman mevcut olanın önemini ve değerini, Kabe gibi bilgi ve bilgeliğin onlara ulaşmak için çaba gerektirdiğini fark etmeyi bırakırlar. Bilgiye yakın yaşayanlar, onlar için çok tanıdık olduğu için onu takdir etmeyebilirler ve çalışmalar bilim camiasında değerlidir, ancak ailesi tarafından görmezden gelinir. Ya da vaazları binlerce kişiye ilham veren, ancak yakın çevresiyle rezonansa girmeyen dini bir lider.

Her iki düzenleme de samimiyet ve alışkanlığın değer algımızı körelttiğini söylüyor. İster insan, ister bilgi ister manevi gerçek olsun, yanımızda olanı hafife alma eğilimindeyiz. Aynı zamanda uzak olanı idealleştiriyoruz çünkü erişilemez ve gizemli görünüyor.

Bu öğütler bizi sahip olduklarımıza karşı daha dikkatli olmaya ve yakınlardakileri ihmal etmememize çağırıyor. Ayrıca, bir kişinin veya fikrin gerçek değerinin, belirli bir çevrede ne kadar popüler olduklarına veya tanındıklarına bağlı olmadığını hatırlatırlar. Bize tanıdık gelseler veya sıradan görünseler bile başkalarının yeteneklerine ve başarılarına saygı duymayı öğrenin. Yetenekli insanlarınızı sırf "kendilerine ait" oldukları için hafife almayın. Katkıları, "yabancıların" katkılarından daha az önemli olmayabilir.

Başarılarınızın sevdikleriniz tarafından takdir edilmediğini düşünüyorsanız, bunun her zaman sizinle ilgili olmadığını unutmayın. Bazen bu sadece insan psikolojisinin bir özelliğidir. Sevdiklerinizin yeteneklerine ve başarılarına dikkat edin. Akrabalardan destek ve tanınma, başkalarının tanınmasından daha önemli olabilir.

Bu nedenle bu talimatlar bize sahip olduklarımıza değer vermenin ve tanıdık ve sıradan görünse bile sevdiklerimizi ihmal etmemenin önemini hatırlatır. Allah, yakın ve yakın olanı görmeyenlere ve fark etmeyenlere gözlerini açsın. Amen!

Njerëzit ndalojnë së vërejturi rëndësinë dhe vlerën e asaj që është gjithmonë në dispozicion dhe afër...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Njerëzit më neglizhentë në lidhje me të arsimuarit dhe të shkolluarit janë anëtarët e familjes dhe të dashurit e tij. Një fjalë e urtë arabe thotë: Dituria mund të krahasohet me Qaben, ata që jetojnë larg saj u nisën në rrugën e tyre drejt saj, ndërsa ata që jetojnë afër saj e lënë pas dore atë...

Nuk ka profet në vendin e tij...


Kjo frazë zakonisht zbatohet për një person të suksesshëm, talenti i të cilit refuzohet të njihet nga miqtë dhe familja e tij, ose arritjet e tij nuk merren seriozisht në shtëpi. Përkundrazi, aftësitë e të huajve zakonisht admirohen. Me fjalë të tjera, kjo është një situatë ku e dikujt tjetër perceptohet gjithmonë më mirë se e tyre...

Thënia" nuk ka profet në atdheun e tij " dhe proverbi arab për Qaben ngrenë pyetje të rëndësishme në lidhje me natyrën njerëzore, perceptimin e talentit dhe mençurisë, si dhe se si afërsia me diçka ndikon në qëndrimin tonë ndaj saj. Kjo frazë kthehet në kontekstin biblik, ku ' Isa ibn Maryam (paqja qoftë mbi të dy) thotë se profeti nuk pranohet në qytetin e tij të lindjes. Përfundimi është se njerëzit që e kanë njohur një person që nga fëmijëria ose i shohin ata në jetën e përditshme shpesh nuk janë në gjendje të vlerësojnë talentet, arritjet ose mençurinë e tyre. Ata e perceptojnë atë si një person "të zakonshëm", duke mos vërejtur veçantinë e tij.

Kur shohim dikë gjatë gjithë kohës, ne ndalojmë së vërejturi cilësitë e tyre të jashtëzakonshme, talenti ose mençuria bëhen diçka e zakonshme. Ndonjëherë njerëzit e afërt mund të ndihen xhelozë për suksesin e një tjetri, veçanërisht nëse ata vetë nuk e kanë arritur një gjë të tillë. Njerëzit priren të mendojnë se "dikush tjetër" është gjithmonë më i mirë. Kjo është për shkak të idealizimit të së panjohurës dhe nënvlerësimit të asaj që është afër. Nëse një person është rritur mes nesh, ne mund të mos e perceptojmë atë si një autoritet, edhe nëse ai është bërë një.

Qabeja është një vend i shenjtë për Myslimanët, i cili kërkohet nga pelegrinë nga e gjithë bota. Proverbi thotë se ata që jetojnë larg Qabes janë të gatshëm të udhëtojnë në distanca të mëdha për ta parë atë, dhe ata që jetojnë afër shpesh e lënë pas dore rëndësinë e saj. Ajo që është larg duket më e vlefshme dhe e dëshirueshme. Njerëzit priren të idealizojnë gjëra që janë jashtë jetës së tyre të përditshme.

Ajo që është gjithmonë atje shpesh merret si e mirëqenë. Njerëzit ndalojnë së vërejturi rëndësinë dhe vlerën e asaj që është gjithmonë në dispozicion, se dija dhe mençuria, si Qabeja, kërkojnë përpjekje për t'i arritur ato. Ata që jetojnë afër dijes mund të mos e vlerësojnë atë sepse është shumë e njohur për ta, dhe veprat vlerësohen në komunitetin shkencor, por injorohen nga familja e tij. Ose një udhëheqës fetar, predikimet e të cilit frymëzojnë mijëra, por nuk rezonojnë me rrethin e tij të ngushtë.

Të dy ndërtesat sugjerojnë se afërsia dhe zakoni e zbehin perceptimin tonë për vlerën. Ne priremi të nënvlerësojmë atë që është pranë nesh, pavarësisht nëse është një person, njohuri apo e vërtetë shpirtërore. Në të njëjtën kohë, ne idealizojmë atë që është larg sepse duket e paarritshme dhe misterioze.

Këto udhëzime na nxisin të jemi më të vëmendshëm ndaj asaj që kemi dhe të mos neglizhojmë atë që është afër. Ata gjithashtu ju kujtojnë se vlera e vërtetë e një personi ose ideje nuk varet nga sa të njohura ose të njohura janë në një rreth të caktuar. Mësoni të respektoni talentet dhe arritjet e të tjerëve, edhe nëse ato na duken të njohura ose të zakonshme. Mos i nënvlerësoni njerëzit tuaj të talentuar vetëm sepse ata janë "tuaj."Kontributi i tyre mund të jetë jo më pak i rëndësishëm se kontributi i "të huajve".

Nëse mendoni se arritjet tuaja nuk vlerësohen nga të dashurit tuaj, mbani mend se kjo nuk ka të bëjë gjithmonë me ju. Ndonjëherë është vetëm një tipar i psikologjisë njerëzore. Jini të vëmendshëm ndaj talenteve dhe sukseseve të të dashurve tuaj. Mbështetja dhe njohja nga të afërmit mund të jetë më e rëndësishme sesa njohja nga të huajt.

Kështu, këto udhëzime na kujtojnë rëndësinë e vlerësimit të asaj që kemi dhe mos neglizhimit të të dashurve tanë, edhe nëse duken të njohur dhe të zakonshëm. Allahu ua hap sytë atyre që nuk shohin dhe nuk e vërejnë atë që është afër dhe afër. Amen për këtë!