Колебание сердца, между желанием довольства Аллаха и тягой к мирским увлечениям...

The fluctuation of the heart, between the desire for the satisfaction of Allah and the craving for worldly hobbies... / Kalbin, Allah'ın rızasını dilemekle dünya hobilerine duyulan özlem arasında titremesi... / Luhatja e zemrës, midis dëshirës për kënaqësinë e Allahut dhe dëshirës për hobi të kësaj bote...

Сегодняшняя реальность поражает своим внутренним парадоксом: люди, кажется, тянутся к Свету, но продолжают идти во тьме. Они жаждут Истины, но следуют за ложью. Говорят: "Любим Пророка ﷺ", но живут в противоречии с его Сунной. Мечтают о Рае, но добровольно отказываются от дороги, ведущей к нему. Это не просто личная трагедия отдельных душ, это отражение состояния целого поколения. И особенно больно наблюдать это, когда рядом кто-то, кого ты любишь ради Аллаха, кто обладает талантом, сердцем и разумом — но всё это уходит в прах из-за слабости духа, вредного окружения и отсутствия решимости...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В современном мире, полном соблазнов, смут и ложных ориентиров, многие мусульмане сталкиваются с тем, что их искренние усилия по наставлению близких не дают ожидаемого результата. Это вызывает боль, недоумение и, порой, даже отчаяние. Но всё это — часть великого плана Аллаха, испытание на терпение, смирение и правильное понимание призыва к Исламу. Одной из самых распространённых ошибок сегодня стало превращение любви к Пророку ﷺ в нечто поверхностное. Люди слушают нашиды, плачут от красивых слов, публикуют цитаты, и даже мечтают увидеть Пророка ﷺ во сне. Но когда им говоришь: "Если ты любишь его — живи, как он жил", — у них будто включается внутреннее сопротивление.

Следовать за Пророком ﷺ — это совершать пятикратный намаз, это носить хиджаб, это очищать сердце от любви к греху, это держаться за Ислам даже в самые трудные моменты, когда душа хочет лёгкого и сладкого. Ты можешь говорить, объяснять, приводить аяты, хадисы, логически выстраивать доказательства — но всё это будет бессильно, если сердце человека оглушено грехами и слабостью духа. Потому что знание, попадая в мрачное, ленивое сердце, становится тяжестью, а не светом.

Действительно, наше время — это эпоха парадоксов. Люди говорят о любви к Истине, но следуют за ложью. Они мечтают о Рае, но не совершают того, что приведёт их к нему. Они жаждут счастья, но игнорируют путь к нему. Один из ярких примеров — история сестры, которая, восхваляя Пророка ﷺ в песнях, забывает следовать его Сунне. Она знает, что истинная любовь к Посланнику Аллаха ﷺ — это подчинение его повелениям, соблюдение намаза, хиджаба, искренность в поклонении. Но её сердце колеблется между желанием довольства Аллаха и тягой к мирским увлечениям.

Аллах не нуждается в нашем поклонении, но Он Милостив к нам и желает нам лучшего. Иногда эта милость проявляется через трудности и лишения. Когда человек, зная Истину, упорно выбирает иной путь, игнорируя наставления и предписания, Аллах может позволить ему пойти по этому пути, чтобы он на собственном опыте убедился в его губительности. Это не наказание ради наказания, а тарбия (воспитание). Подобно тому, как заботливый родитель может позволить ребенку испытать легкую боль от прикосновения к чему-то опасному (под присмотром), чтобы он навсегда запомнил урок.

Потеря "заложенных хороших качеств", таланта (если он используется не во благо или вразрез с религией), здоровья или спокойствия души – это естественные последствия отхода от Божественного руководства. Аллах установил законы – как физические, так и духовные. Игнорирование инструкции к "устройству" человека и Вселенной неизбежно приводит к сбоям и "поломкам". Наша сестра, переживает именно такой период, когда Аллах дает ей вкусить плоды ее выборов. Горький вкус этих плодов должен послужить отрезвлением, заставить задуматься и понять ценность того, что она теряет, игнорируя наши наставления и предписания Аллаха. Цель этого – не унизить или уничтожить, а вернуть на прямой путь, сделать ее сильнее и мудрее через пережитый опыт.

Трудности и сложности, которые испытывает наша сестра, — это милость Аллаха, чтобы она пробудилась. Испытания могут принимать разные формы: болезнь, потеря, эмоциональные трудности или даже влияние окружения. Когда человек отклоняется от пути Аллаха, Он может позволить ему "вкусить горечь падения", чтобы тот осознал свои ошибки и обратился к Нему. Это не наказание, а способ обучения и очищения. В случае с нашей сестрой, её периоды застоя и эмоциональных кризисов могут быть частью этого процесса. Аллах даёт ей возможность понять, что её текущий путь не приносит ей счастья и покоя. Эти испытания — шанс для неё вернуться к истине.

Важно помнить, что изменение сердец — это дело Аллаха. Наша задача — поддерживать её, давать ей знания и напоминания, но только Аллах может открыть её сердце для принятия этих знаний. Когда человек оказывается в духовной яме, он начинает искать выход. Сестра мусульманка иногда обращается за помощью, потому что чувствует себя потерянной. Это важный момент, когда она наиболее восприимчива к наставлениям, ей надо постараться предложить конкретные шаги для возвращение на прямой путь. 

Многие люди хотят быть счастливыми, но не знают, где искать это счастье. Ислам даёт чёткий ответ: счастье достигается через покорность Аллаху. В Коране сказано: "Кто следует руководству Аллаха, тому — счастье в обоих мирах". (31:5). Счастье не в материальных вещах или временных удовольствиях, а в выполнении Воли Аллаха и следовании Его заповедям. Пророк (ﷺ) жил простой жизнью, но был самым счастливым человеком, потому что его сердце было наполнено любовью к Аллаху.

Пока мы пытаемся помочь другим, важно не забывать о себе. Наставляя других, мы должны постоянно проверять свои намерения и укреплять свою связь с Аллахом. Ведь если мы сами не живём по тем принципам, которые проповедуем, то наша речь будет пустой. Путь к Истине — это процесс, требующий времени, терпения и доверия к Аллаху. Сестра мусульманка, возможно, проходит через необходимые испытания, чтобы осознать ценность покорности Аллаху. Наша роль — быть рядом, поддерживать её и напоминать о том, что истинное счастье и спасение находятся только у Аллаха. Только Аллах может открыть её сердце, но наши усилия и терпение обязательно будут вознаграждены. Иногда именно страдание — это та дверь, за которой прячется искреннее покаяние.

Надо делать ду'а - это величайшее оружие верующего. Аллах слышит. Он видит наши старания, и даже если мы не видим результатов сразу, они обязательно появятся, в наилучший момент, установленный Всевышним. Иногда лучшее, что мы можем сделать — это немного отойти в сторону. Не от любви, не от заботы, а чтобы дать пространство её душе столкнуться с собой, с Истиной, с Аллахом. Мы уже посадили семена. Теперь нужно продолжать поливать их мольбой и праведным примером.

Эта история — не просто история одного человека. Это история сотен, тысяч, миллионов, кто стремится пробудить любимых людей к Исламу. Возможно, именно благодаря таким, как мы, сердце другого человека найдёт путь ко Всевышнему. Пусть Аллах укрепит нашу искренность, терпение и наградит нас за все усилия. А нашу сестру — наставит, исцелит и вознесёт среди праведных. Если человек не сразу меняется, семена блага, которые мы посеяли, могут прорасти позже. Каждый человек проходит свой путь испытаний. Кто-то падает и встаёт, кто-то долго блуждает, но Аллах Милостив к тем, кто возвращается.

Действительно, мы живем в странное время, когда сердца людей подвержены сильным колебаниям. Парадокс между желанием Истины и выбором иного пути часто объясняется слабостью веры, влиянием окружения и неспособностью справиться с соблазнами нафса. Однако, в этой кажущейся "нелогичности" есть глубокая Божественная Мудрость. Аллах, будучи Милостивым и Знающим, иногда позволяет человеку столкнуться с горькими последствиями его выбора, чтобы этот опыт стал самым убедительным уроком. Этот процесс "опускания на дно" может быть началом настоящего подъема, основанного на глубоком понимании, усвоенном через страдания. Истина в том, что только Аллах может изменить состояние сердец.

Пусть эта история станет напоминанием для всех нас: знание Истины – это лишь первый шаг. Второй, гораздо более трудный, – это претворение этого знания в жизнь. И на этом пути нам постоянно нужны бдительность, стойкость, праведное окружение, терпение, искреннее покаяние после падений и, конечно же, непрестанная помощь и милость Всевышнего Аллаха, к Которому мы обращаемся в каждой нашей мольбе. О Аллах, наставь нашу Умму. Укрепи сердца тех, кто любит Тебя и Твоего Посланника ﷺ. Очисти их от лени, сомнений и слабости. Приведи к Своему свету тех, кто заблудился, и сделай нас причинами чьего-то пробуждения и спасения. Аминь!

The fluctuation of the heart, between the desire for the satisfaction of Allah and the craving for worldly hobbies...

Today's reality is astonishing in its internal paradox: people seem to be drawn to the Light, yet continue to walk in darkness. They thirst for Truth but follow falsehood. They say, "We love the Prophet ﷺ," but live in contradiction to his Sunnah. They dream of Paradise but willingly abandon the path that leads to it. This is not just the personal tragedy of individual souls; it reflects the condition of an entire generation. And it is especially painful to witness this when someone you love for the sake of Allah, who possesses talent, heart, and intellect, lets it all crumble into dust due to spiritual weakness, harmful company, and lack of resolve...

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. Then:

In today’s world, full of temptations, confusion, and false directions, many Muslims face the challenge that their sincere efforts to guide loved ones yield no expected results. This brings pain, bewilderment, and sometimes even despair. But all this is part of Allah’s grand plan—a test of patience, humility, and proper understanding of calling others to Islam. One of the most common mistakes today is turning love for the Prophet ﷺ into something superficial. People listen to nasheeds, cry over beautiful words, post quotes, and even dream of seeing the Prophet ﷺ in their sleep. But when you tell them, "If you truly love him, live as he lived," they seem to resist internally.

Following the Prophet ﷺ means performing the five daily prayers, wearing hijab, purifying the heart from attachment to sin, and clinging to Islam even in the hardest moments when the soul craves ease and sweetness. You can speak, explain, quote verses, hadiths, and logically build arguments—but all of this will be powerless if the person's heart is clouded by sins and spiritual weakness. Because knowledge, when it enters a dark, lazy heart, becomes a burden rather than light.

Indeed, our time is an era of paradoxes. People talk about loving Truth but follow falsehood. They dream of Paradise but do not perform the deeds that lead to it. They long for happiness but ignore the path to it. A vivid example is the story of a sister who praises the Prophet ﷺ in songs but neglects to follow his Sunnah. She knows that true love for Allah's Messenger ﷺ means obeying his commands—praying, wearing hijab, being sincere in worship. But her heart wavers between seeking Allah’s pleasure and indulging in worldly distractions.

Allah does not need our worship, but He is Merciful to us and desires the best for us. Sometimes this mercy manifests through difficulties and deprivations. When a person, knowing the Truth, persistently chooses another path while ignoring guidance and commands, Allah may allow them to proceed on that path so they experience its destructive consequences firsthand. This is not punishment for punishment’s sake but tarbiyah (spiritual education). Just as a caring parent might let a child feel the mild pain of touching something dangerous (under supervision) to teach a lasting lesson.

The loss of "inherent good qualities," talents (if used improperly or against religion), health, or peace of mind—are natural consequences of straying from divine guidance. Allah has established laws—both physical and spiritual. Ignoring the "instruction manual" for human existence and the universe inevitably leads to breakdowns and "malfunctions." Our sister is experiencing such a period where Allah allows her to taste the fruits of her choices. The bitterness of these fruits should serve as a wake-up call, making her reflect and understand the value of what she loses by ignoring our advice and Allah’s commands. The purpose is not to humiliate or destroy but to bring her back to the straight path, making her stronger and wiser through experience.

The difficulties and challenges our sister faces are Allah’s mercy to awaken her. Trials can take various forms: illness, loss, emotional struggles, or even the influence of negative company. When someone deviates from Allah’s path, He may allow them to "taste the bitterness of falling" so they realize their mistakes and turn back to Him. This is not punishment but a method of teaching and purification. In the case of our sister, her periods of stagnation and emotional crises may be part of this process. Allah gives her the chance to understand that her current path does not bring her happiness or peace. These trials are an opportunity for her to return to the Truth.

It is important to remember that changing hearts is Allah’s domain. Our task is to support her, provide knowledge and reminders, but only Allah can open her heart to accept this guidance. When a person finds themselves in a spiritual pit, they begin searching for a way out. The Muslim sister sometimes seeks help because she feels lost. This is a crucial moment when she is most receptive to guidance; we must offer specific steps to return to the straight path.

Many people want happiness but don’t know where to find it. Islam provides a clear answer: happiness comes through submission to Allah. The Quran states: "Whoever follows Allah’s guidance shall have happiness in both worlds" (31:5). Happiness is not in material possessions or temporary pleasures but in fulfilling Allah’s will and following His commandments. The Prophet (ﷺ) lived a simple life but was the happiest man because his heart was filled with love for Allah.

While trying to help others, we must never forget ourselves. As we guide others, we should constantly check our intentions and strengthen our connection with Allah. If we ourselves do not live by the principles we preach, our words will be empty. The journey to Truth requires time, patience, and trust in Allah. The Muslim sister may be undergoing necessary trials to recognize the value of submission to Allah. Our role is to stand by her, support her, and remind her that true happiness and salvation lie only with Allah. Only Allah can open her heart, but our efforts and patience will surely be rewarded. Sometimes suffering is the door behind which sincere repentance hides.

We must make dua—the greatest weapon of a believer. Allah hears. He sees our efforts, and even if we don’t see immediate results, they will come at the best time appointed by the Most High. Sometimes the best thing we can do is step back—not out of lack of love or care, but to give her soul space to confront itself, the Truth, and Allah. We have planted the seeds. Now we must continue watering them with prayer and righteous example.

This story is not just about one person. It represents hundreds, thousands, millions striving to awaken loved ones to Islam. Perhaps it is through people like us that another person’s heart finds its way to the Most High. May Allah strengthen our sincerity, patience, and reward us for all our efforts. And may He guide, heal, and elevate our sister among the righteous. If someone doesn’t change immediately, the seeds of goodness we planted may sprout later. Every person undergoes their own tests. Some fall and rise again, some wander for a long time, but Allah is Merciful to those who return.

Indeed, we live in strange times when hearts are subject to great fluctuations. The paradox between longing for Truth and choosing another path often stems from weak faith, environmental influences, and the inability to resist the ego’s temptations. However, within this apparent "illogicality" lies profound Divine Wisdom. Allah, being Merciful and All-Knowing, sometimes allows a person to face the bitter consequences of their choices so that the experience becomes the most convincing lesson. This process of "hitting rock bottom" may mark the beginning of a genuine ascent based on deep understanding learned through suffering. The truth is that only Allah can change the state of hearts.

May this story serve as a reminder for all of us: knowing the Truth is just the first step. The second, far more difficult step, is putting that knowledge into practice. On this journey, we constantly need vigilance, steadfastness, righteous company, patience, sincere repentance after falls, and, of course, the ceaseless help and mercy of Almighty Allah, to Whom we turn in every prayer. O Allah, guide our Ummah. Strengthen the hearts of those who love You and Your Messenger ﷺ. Purify them of laziness, doubts, and weakness. Bring those who have gone astray to Your light, and make us instruments of someone else’s awakening and salvation. Ameen!

Kalbin, Allah'ın rızasını dilemekle dünya hobilerine duyulan özlem arasında titremesi...

Bugünün gerçekliği içsel bir paradoks ile şaşırtıcı: insanlar Işığa doğru çekiliyor gibi görünüyor, ancak karanlıkta yürümeye devam ediyorlar. Hakikat susuzluğu çekiyorlar ama yalanları takip ediyorlar. “Peygamberi seviyoruz ﷺ” diyorlar, ancak onun Sünneti ile çelişen bir hayat yaşıyorlar. Cenneti hayal ediyorlar ama gönüllü olarak oraya götürecek yoldan vazgeçiyorlar. Bu, yalnızca bireysel ruhların trajedisi değil, aynı zamanda bir neslin durumunu yansıtan bir şey. Ve bu, özellikle Allah için sevdiğiniz, yeteneği, yüreği ve zekâya sahip olan birisinin bu her şeyin günahkâr bir çevreden, ruhsal zayıflıktan ve kararsızlıktan dolayı boşa gittiğinde acı verici oluyor…

Hamd olsun Allah’a, O’nu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhumuzdaki kötülüklerden ve kötü işlerden Allah’a sığınırız. Kimi Allah yoluna sokarsa, onu kimse saptıramaz; kimi bırakırsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah ibadete layık değildir Allah’tan başka, ve şahitlik ederiz ki Muhammed O’nun kuludur ve Elçisidir. Sonra:

Günümüz dünyası, dolu olduğu cüzamlar, fitneler ve yanlış yönlerle, birçok Müslümanın samimi gayretleriyle yakınlarını uyarırken beklenen sonuçlara ulaşamamasıyla karşı karşıyadır. Bu, acı, şaşkınlık ve bazen umutsuzluğa yol açar. Ancak tüm bunlar, sabır, tevazu ve İslam’a davetin doğru anlaşılması üzerine yapılan büyük bir Allah sınamasıdır. Günümüzde en yaygın hatalardan biri, Peygamber’e olan sevgiyi yüzeysel bir şeye dönüştürmektir. İnsanlar nasheedler dinler, güzel sözler karşısında ağlar, alıntılar paylaşır ve hatta Peygamber’i rüyalarında görmek isterler. Fakat onlara “Eğer onu gerçekten seviyorsanız, onun yaşadığı gibi yaşayın” dediğinizde, sanki içlerinde bir direnç tetiklenir.

Peygamber’e uymak ﷺ, beş vakit namazı kılmak, hijab giymek, kalbi günahlara olan sevgiden arındırmak ve ruhun kolay ve tatlı olanı istediğinde bile İslam’a sıkı sıkıya sarılmak demektir. Konuşabilirsiniz, açıklayabilirsiniz, ayetler ve hadisler getirebilir, mantıksal kanıtlar sunabilirsiniz – ancak kişinin kalbi günahlarla ve ruhsal zayıflıkla kararmışsa, tüm bunlar etkisiz kalır. Çünkü bilgi, karanlık ve tembel bir kalbe düştüğünde, bir yük olur, bir ışık değil.

Gerçekten de, bizim zamanımız paradoksların çağıdır. İnsanlar Hakikat’i sevdiğini söylerler, ama yalanları takip ederler. Cenneti hayal ederler, fakat oraya götürecek hareketleri yapmazlar. Mutluluğu isterler, ama ona giden yolu görmezden gelirler. Belirgin bir örnek, Peygambere övgüler yağdıran ama Sünnetini izlemeyen kız kardeşin hikayesidir. O, hakiki sevginin emirlerine itaat etmek, namaz kılmak, hijab giymek, ibadette içtenlik göstermek olduğunu bilir. Ancak kalbi Allah'ın rızasını arama ve dünya eğlencelerine düşkünlük arasında gidip gelir.

Allah’ın ibadetimize ihtiyacı yoktur, ancak O bize merhametkar ve en iyiyi isteyendir. Bazen bu merhamet zorluklar ve yoksunluklar yoluyla ortaya çıkar. Bir insan Hakikati bilse bile başka bir yolu seçerse ve öğütleri görmezden gelirse, Allah ona bu yolun yıkıcı sonuçlarını tecrübe etme fırsatı verebilir. Bu, cezalandırma amacı gütmeyen bir eğitimdir (tarbiye). Koruyucu bir ebeveynin tehlikeli bir şeye dokunan çocuğa hafif bir acı hissettirmesi gibi, ders öğrenmesi için izin verebilir.

Kaybolan “doğal iyi özellikler,” yetenekler (eğer yanlış kullanılacaksa veya dine karşıysa), sağlık veya ruh huzuru — ilahi rehberlikten sapmanın doğal sonuçlarıdır. Allah fiziksel ve manevi yasalar koymuştur. İnsan varlığı ve evren için “kılavuzu” görmezden gelmek kaçınılmaz olarak sorunlara ve "arızalara" yol açar. Kız kardeşimiz, seçimlerinin meyvelerini tadacak şekilde Allah tarafından deneyim yaşamaktadır. Bu meyvelerin acısı, uyarı olarak hizmet etmeli, kaybettiği şeyin değerini anlamasını sağlamalıdır. Amacımız aşağılamak veya tahrip etmek değil, geri dönüşü sağlamak ve tecrübelerle daha güçlü ve bilge kılmaktır.

Kardeşimizin yaşadığı güçlükler Allah’ın merhametiyle bir uyandırma aracıdır. Denemeler farklı şekillerde gelebilir: hastalık, kayıp, duygusal sorunlar veya çevrenin etkisi. Bir kişi Allah’ın yolundan saparsa, O ona "düşüşün acısını" tatmasına izin verebilir ki hatalarını fark etsin ve O’na dönsün. Bu bir ceza değil, öğretme ve arındırma yöntemidir. Kardeşimizin duraklama ve duygusal kriz dönemleri bu sürecin bir parçası olabilir. Allah ona şu anda izlediği yolun mutluluk ve huzur getirmediğini anlamasını sağlar. Bu sınavlar hakikate dönüş için bir fırsattır.

Kalpleri değiştirmek Allah’a aittir. Görevimiz onu desteklemek, bilgi ve hatırlatmalar vermektir, ancak yalnızca Allah kalbinin açılmasını sağlayabilir. Kişi manevi bir çukurda olduğunda çıkış yollarını aramaya başlar. Müslüman kız kardeş bazen kendini kaybetmiş hissettiğinde yardım ister. Bu, en hassas olduğu bir andır; hakkaniyet yoluna dönmek için somut adımlar önerilmelidir.

Birçok insan mutluluk ister, ama nerede bulacağını bilmez. İslam kesin bir yanıt verir: mutluluk Allah’a teslimiyetle elde edilir. Kuran’da şöyle denir: "Kim Allah'ın yolunu izlerse, o kişinin iki dünyada da mutluluğu vardır" (31:5). Mutluluk maddi şeylerde veya geçici zevklerde değil, Allah’ın iradesini yerine getirmede ve buyruklarına uymada saklıdır. Peygamber (ﷺ), basit bir hayat yaşamıştır, ancak kalbi Allah aşkına dolu olduğu için en mutlu insandı.

Başkalarına yardımcı olmaya çalışırken kendimizi unutmamalıyız. Başkalarına yol gösterirken, niyetlerimizi kontrol etmeli ve Allah ile olan bağımızı güçlendirmeliyiz. Kendi yaşadığımız ilkeleri uygulamazsak, sözlerimiz boş kalır. Hakikat yoluna giden süreç zaman, sabır ve Allah'a güven gerektirir. Müslüman kız kardeş belki de Allah’a teslim olmanın değerini anlamak için gereken sınavlardan geçmektedir. Rolümüz, yanında olmak, desteklemek ve gerçek mutluluğun ve kurtuluşun yalnızca Allah'ta bulunduğunu hatırlatmaktır. Yalnızca Allah kalbini açabilir, ancak çabalarımız ve sabrımız mutlaka karşılığını bulacaktır. Bazen acı, samimi tövbenin kapısıdır.

Dua etmeliyiz — bu bir müminin en büyük silahıdır. Allah duyar. Çabalarımızı görür ve hemen sonuç görmesek bile, en uygun zamanda neticeler ortaya çıkacaktır. Bazen yapabileceğimiz en iyi şey bir adım geri çekilmektir — sevgi veya ilgiden değil, ruhunun kendisiyle, Hakikat ile ve Allah ile yüzleşmesi için alan açmak adına. Tohumları ektik. Şimdi dualarla ve doğru örneklerle sulamaya devam etmeliyiz.

Bu hikaye sadece bir kişinin hikayesi değil. Bu, İslam’a sevdiklerini uyandırmaya çalışan yüzlerce, binlerce, milyonlarca insanın hikayesidir. Belki de bizim gibi insanların sayesinde bir başkasının kalbi En Yüce’ye ulaşır. Allah içtenliğimizi güçlendirsin, sabrımızı sınasın ve tüm çabalarımız için bizi mükâfatlandırsın. Ve kız kardeşimize hidayet versin, şifa versin ve salihler arasında yükseltsin. Kişi hemen değişmezse bile, ektiğimiz iyilik tohumları daha sonra filizlenebilir. Herkes kendi sınavlarından geçer. Bazıları düşer ve kalkar, bazıları uzun süre dolaşır, ancak Allah dönenlere merhametkar olandır.

Gerçekten de, kalplerin büyük dalgalanmalara maruz kaldığı garip bir çağda yaşıyoruz. Hakikat özlemi ile başka bir yol seçme arasındaki paradoks genellikle zayıf imandan, çevresel etkilerden ve nefsin cazibelerine karşı direnç gösterememekten kaynaklanır. Ancak bu görünen "mantıksızlık" içinde derin İlahi Hikmet yatmaktadır. Allah, merhametkar ve bilen olarak, bazen bir insanın seçimlerinin acı sonuçlarıyla karşılaşmasına izin verir ki bu deneyim en ikna edici ders olsun. Bu "dibe vurma" süreci, acılar yoluyla öğrenilen derin bir anlayış üzerine kurulu gerçek bir yükselişin başlangıcı olabilir. Hakikat şu ki, yalnızca Allah kalplerin durumunu değiştirebilir.

Bu hikaye hepimiz için bir hatırlatma olsun: Hakikati bilmek sadece ilk adımdır. İkinci, çok daha zor adım ise bu bilgiyi yaşama geçirmektir. Ve bu yolda sürekli olarak uyanıklık, sabır, doğru arkadaşlar, tövbe, ve tabii ki Allah’ın yardımı ve merhametine ihtiyacımız var, O’na her duasında yöneliriz. Ey Allah, ümmetimizi hidayete sok. Seni ve Elçini sevenlerin kalplerini güçlendir. Tembellik, şüphe ve zayıflıktan arındır. Şaşıranları ışığına getir ve başkalarının uyanış ve kurtuluşuna sebep kıl. Amin!

Luhatja e zemrës, midis dëshirës për kënaqësinë e Allahut dhe dëshirës për hobi të kësaj bote...

Realiteti i sotëm është i habitshëm për paradoksin e tij të brendshëm: njerëzit duket të tërhiqen nga Drita, por vazhdojnë të ecin në errësirë. Ata janë të etur për Verën, por ndjekin gënjeshtrën. Thonë, "E duam Profetin ﷺ," por jetojnë në kundërshtim me Sunnetin e Tij. Ëndërron për Xhenetin, por vullnetarisht refuzojnë rrugën që çon atje. Kjo nuk është vetëm tragjedia e shpirtrave individuale, por pasqyron gjendjen e një gjeneratë të tërë. Dhe veçanërisht dhimbshme është të shohësh këtë kur dikush të cilin e ke dashur për Allahun, që ka talent, zemër dhe mendje – e le të gjitha këto të shpërbëhen në pluhur për shkak të dobësisë spirituale, shoqërisë së dëmshme dhe mungesës së vendimmarrjes...

Laudë Allahut, Ne e lavdërojmë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë mbrojtje nga keqesia e shpirtit tonë dhe veprat e këqija. Kush udhëhiqet nga Allah, askush nuk mund ta çojë në gabim; kush lëshohet, askush nuk mund ta udhëhiqë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe deklarojmë se Muhamed është rob dhe i dërguari i Tij. Pastaj:

Në botën e sotme, plot me përlëndime, konfuzion dhe drejtime të gabuara, shumë muslimanë përballen me faktin se përpjekjet e tyre të shenjta për të udhëhequr të afërmit nuk sjellin rezultatet e pritura. Kjo shkakton dhembje, pakujdesi dhe ndonjëherë madje edhe dëshpërueshmëri. Por gjithçka kjo është pjesë e planit madh të Allahut, një provë për durim, nënpunim dhe kuptim të drejtë të thirrjes për Islam. Njëra nga gabimet më të përhapura sot është shndërrimi i dashurisë për Profetin ﷺ në diçka superficiale. Njerëzit dëgjojnë našide, qajnë për fjalë të bukura, publikojnë citate dhe madje edhe ëndërron të E Shenjtën në ëndërr. Por kur ju thoni, "Nëse e doni - jetoni si ai jetonte," duket sikur aktivizon një rezistencë të brendshme.

Të ndjekësh Profetin ﷺ do të thotë të bësh pesë namaze ditore, të vish hijabin, të pastron zemrën nga dashuria për mëkat dhe të ngjitesh me Islam edhe në momentet më të vështira kur shpirti dëshiron lehtësinë dhe ëmbëlsinë. Ju mund të flisni, të shpjegoni, të sjellni ajete, hadithe, të ndërtoni provat logjike - por gjithçka kjo do të jetë e padefensive nëse zemra e njeriut është zhurmuar nga mëkatet dhe dobësia e shpirtit. Sepse njohuria, kur futet në një zemër të errët dhe të lodhur, bëhet ngarkesë dhe jo dritë.

Me të vërtetë, koha jonë është epoka e paradoksit. Njerëzit flasin për dashurinë e Vërtetësisë, por ndjekin gënjeshtrën. Ata ëndërron për Xhenetin, por nuk bëjnë veprimet që çojnë atje. Ata dëshirojnë lumturi, por injorojnë rrugën drejt saj. Një shembull i qartë është historia e motrës që lavdëron Profetin ﷺ në këngë, por harron të ndjekë Sunnetin e Tij. Ajo e di se dashuria e vërtetë për Dërguarin e Allahut ﷺ është nënshtrimi i urdhërave të Tij, mbajtja e namazit, hijabit, vërtetësia në adhurim. Por zemra e saj lëkundet midis dëshirës për kënaqësinë e Allahut dhe tërheqjes nga argëtimet botërore.

Allahu nuk ka nevojë për adhurimin tonë, por Ai është i mërzitur për ne dhe dëshiron më të mirën për ne. Ndodh që ky mërzitje shprehet përmes vështirësive dhe humbjeve. Kur një njeri, duke ditur Vërtetësinë, zgjedh që të ndjekë një rrugë tjetër, duke injoruar udhëzimet dhe urdhrat, Allahu mund t'i lejojë të përjetojë pasoja të ashpër të zgjedhjes së tyre për të kuptuar në mënyrë bindëse natyrën e saj dëmtuese. Kjo nuk është dënim për dënimin, por trajnim (tarbiya). Ngjashëm me prindin e kujdesshëm që mund të lejojë një fëmijë të përjetojë pak dhimbje nga prekja e diçkaje të rrezikshme (nën kontroll), për ta mësuar një mësim të përhershëm.

Humbja e "cilësive të mira të vendosura", talentit (nëse përdoret jo për të mirën ose kundër feve), shëndetit ose paqes së shpirtit - janë pasoja natyrore të largimit nga udhëzimi hyjnor. Allahu ka vendosur ligje - si fizike ashtu edhe spirituale. Injorimi i "manualit" për ekzistencën njerëzore dhe universin patjetër çon në probleme dhe "defekte". Motra jonë po përjeton një periudhë ku Allahu i lejon të degjojë frutat e zgjedhjeve të saj. Shijimi i këtyre frutave të pjekura duhet të shërbejë si një alarm, për ta bërë të kuptojë vlerën e asaj që po humb duke injoruar këshillat tona dhe urdhrat e Allahut. Qëllimi nuk është të ulësh apo të shkatërrosh, por të kthehesh në rrugën e drejtë, duke e bërë më të fortë dhe më të mençur përmes përvojës.

Vështirësitë dhe sfidat që përjeton motra jonë janë mërzitje të Allahut për ta zgjuar atë. Provimet mund të marrin forma të ndryshme: sëmundje, humbje, vështirësi emocionale ose madje ndikimi i shoqërisë. Kur dikush largohet nga rruga e Allahut, Ai mund t'i lejojë ta degjojë "të këqijen e rënies," për të kuptuar gabimet dhe kthyer tek Ai. Kjo nuk është dënim, por një metodë e mësimit dhe pastërimit. Në rastin e motrës sonë, periudhat e palëvizshmërisë dhe krizave emocionale mund të jenë pjesë e këtij procesi. Allahu i jep mundësi të kuptojë se rruga e saj aktuale nuk i sjell lumturi dhe qetësi. Këto prova janë një mundësi për të kthyer tek Vërteta.

Është e rëndësishme të mbajmë mend se ndryshimi i zemrave është punë e Allahut. Detyra jonë është ta mbështesim atë, t'i japim njohuri dhe kujtime, por vetëm Allahu mund t'i hapë zemrën për të pranuar këto njohuri. Kur një person gjendet në një gropë spirituale, fillon të kërkojë një dalje. Motra muslimane nganjëherë kërkon ndihmë sepse ndjen se ka humbur. Ky është një moment i rëndësishëm kur ajo është më e pranishme për udhëzime; duhet t'i ofrojmë hapa konkretë për kthim në rrugën e drejtë.

Shumë njerëz dëshirojnë lumturi, por nuk e dinë ku ta gjejnë. Islami ofron një përgjigje të qartë: lumturia arrinet përmes nënshtrimit ndaj Allahut. Ne Kuran thuhet: "Kush ndjek udhëzimin e Allahut, ai ka lumturi në të dy botët" (31:5). Lumturia nuk është në gjërat materiale ose kënaqësitë e përkohshme, por në plotësimin e dëshirës së Allahut dhe ndjekjen e urdhërave të Tij. Profeti (ﷺ) jetoi një jetë të thjeshtë, por ishte njeriu më i lumtur sepse zemra e tij ishte e mbushur me dashuri për Allahun.

Ndërsa përpiqemi të ndihmojmë të tjerët, nuk duhet të harrojmë veten. Ndërsa udhëzojmë të tjerët, duhet të kontrollojmë vazhdimisht qëllimet tona dhe të forcëzojmë lidhjen tonë me Allahun. Nëse vetë nuk jetojmë sipas parimeve që predikojmë, fjalët tona do të jenë boshllek. Rruga drejt Vërtetësisë kërkon kohë, durim dhe besim në Allah. Motra muslimane mund të jetë duke kaluar prova të nevojshme për të kuptuar vlerën e nënshtrimit ndaj Allahut. Roli ynë është të jemi pranë saj, të mbështesim dhe të kujtojmë se e vërteta e lumturisë dhe shpëtimi gjendet vetëm tek Allahu. Vetëm Allahu mund t'i hapë zemrën, por përpjekjet tona dhe durimi ynë sigurisht do të shpërblen. Ndonjëherë vuajtja është porta pas së cilës fshehet kërkesa e vërtetë.

Duhet të bëjmë dua - kjo është armë më e madhe e besimtarit. Allahu dëgjon. Ai sheh përpjekjet tona, dhe edhe nëse nuk shohim rezultatet menjëherë, ato do të shfaqen në momentin më të mirë, të caktuar nga Lartësia Më e Madhe. Ndonjëherë gjëja më e mirë që mund të bëjmë është të hapim pak hapësirë - jo për mungesë dashurie ose kujdesi, por për t'i dhënë zemrës së saj hapësirë të ballafaqohet me veten, me Vërtetën dhe me Allahun. Ne kemi mbjellë farat. Tani duhet të vazhdojmë t'i ujit me lutje dhe shembull të drejtë.

Kjo histori nuk është vetëm historia e një personi. Kjo është historia e qindra, mijëra, miliona që përpiqen të zgjojnë të dashurit për Islam. Ndosi për shkak të njerëzve si ne, zemra e dikujt tjetër mund të gjejë rrugën tek Zoti më i Lartë. O Allahu, forcëso vërtetësinë tonë, durimin dhe na shpërble për të gjitha përpjekjet tona. Dhe motrën tonë - udhëzoje, shëroje dhe ngjite në të drejtët. Nëse një person nuk ndryshon menjëherë, farat e mirësisë që kemi mbjellë mund të lulëzojnë më vonë. Çdo person kalon prova të veta. Disa bien dhe ngrihen, disa rrinë të humbur për një kohë të gjatë, por Allahu është i mërzitur për ata që kthehen.

Me të vërtetë, jetojmë në kohë të çuditshme kur zemrat e njerëzve janë nën presion të lëkundjeve të mëdha. Paradoksi midis dëshirës për Vërtetësi dhe zgjedhjes së një rrugë tjetër shpesh shpjegohet nga besimi i dobët, ndikimi i shoqërisë dhe pamundësia për të përballuar përlëndimet e nafs-it. Megjithatë, në këtë dukë "pararendje" qëndron një urtësi hyjnore e thellë. Allah, duke qenë i mërzitur dhe i ditur, ndonjëherë lejon një person të përjetojë pasoja të ashpër të zgjedhjes së tyre, që ky eksperiment të bëhet mësimi më i bindshëm. Ky proces i "goditjes në fund" mund të jetë fillim i një ngjitjeje të vërtetë, bazuar në një kuptim të thellë, të mësuar përmes vuajtjes. E vërteta është se vetëm Allahu mund të ndryshojë gjendjen e zemrave.

Le të bëhet kjo histori një kujtim për të gjithë ne: njohja e Vërtetësisë është vetëm hapi i parë. I dyti, shumë më i vështirë, është të bësh këtë njohuri pjesë e jetës suaj. Dhe në këtë rrugë na duhet vazhdimisht vëmendje, qëndrim, shoqëri e drejtë, durim, kërkesë e vërtetë pas rënjeve dhe, sigurisht, ndihma dhe mërzitja e pandërprerë e Allahut të Lartë, tek i cili drejtojmë çdo lutje. O Allahu, udhëzo ummën tonë. Forco zemrat e atyre që të duan Ty dhe Dërguarin Tënd ﷺ. Pastroji ata nga përpjetësia, dyshimet dhe dobësia. Ço te dritën Tënde ata që kanë humbur dhe bëni ne shkak të zgjimit dhe shpëtimit të dikujt. Ameen!