Как же коротка наша жизнь!

How short is our life! / Hayatımız ne kadar kısa! / Sa e shkurtër është jeta jonë!

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

«Клянусь предвечерним временем, поистине, каждый человек в убытке, кроме тех, которые уверовали, совершали праведные деяния, заповедали друг другу истину и заповедали друг другу терпение!» Сура «Аль-Аср», 103:1-3. Эти строки, ниспосланные Всевышним, являются эпиграфом к каждой человеческой жизни. Они — ответ на тот самый горький вопрос: «Что мы творим со своей жизнью?». Ислам утверждает: наше главное достояние, наша единственная настоящая ценность — это время. И мы, к сожалению, почти всегда находимся в состоянии банкротства.

В этой жизни человек часто теряет себя среди суеты, забот и погони за преходящим. Он устремляется за материальными благами, тратит силы и время на то, что не принесёт ему вечного благополучия. Многие живут так, словно не будут умирать, и забывают, что каждое мгновение — это дар Аллаха, который мы обязаны использовать с мудростью и благодарностью. Аллах Всевышний говорит в Кур’ане: "Я сотворил джиннов и людей только для того, чтобы они поклонялись Мне." Сура 51, аят 56. Этот аят раскрывает главную цель существования человека — поклонение Аллаху, служение Ему, стремление к Его довольству и следование по пути истинной веры. Но сколько из нас действительно задумывается об этом?

Человеческая жизнь — это испытание. Мы рождены, чтобы пройти его с честью, сохранив свою веру, совершая добрые деяния и очищая сердце. Однако многие растрачивают этот дар на праздные занятия, пустые споры, ложные цели и бесполезные страсти. Многие из нас гонятся за успехом в глазах общества: деньги, слава, положение, мода, одобрение других... Эти вещи становятся нашими новыми "божками". Мы стараемся угодить людям, но забываем, что истинный Судья — только Аллах. Мы хотим понравиться тем, кто умрёт вместе с нами, но забываем о Том, Кто живёт вечно.

Цель верующего — довольство Аллаха. Это должно быть выше всего. Не одобрение друзей, не карьера, не мода, не желание казаться лучше других — а довольство Аллаха. Именно ради этого мы должны жить. В этом мире всё временно. Здоровье проходит, молодость уходит, красота исчезает, богатство рассеивается. Но очень немногие задумываются о том, что после смерти начнётся вечная жизнь — либо в Райском саду, либо в огне Ада. Мусульманин должен помнить о своём конце. Он должен готовиться к встрече с Аллахом через постоянное покаяние, молитву, мольбу, чтение Корана, милосердие, добро и искреннюю веру. Ведь каждый вздох — это дар, который мы обязаны использовать правильно.

Сколько времени мы потратили впустую? Сколько ракаатов намаза, прочитанных айтов Корана, добрых дел — можно было бы сделать, но мы откладывали. Сколько грехов совершили, сколько раз отдалялись от Аллаха... Обратитесь к вашему Господу с покаянием, поистине, ваш Господь — Прощающий, Милосердный. Пока есть дыхание — есть шанс. Пока бьётся сердце, пока ещё не пришёл ангел смерти — есть возможность вернуться к Аллаху, изменить себя, начать новую жизнь. Начать жить не ради дуньи, а ради вечности Ахирата.

Жизнь человека коротка, как миг между рассветом и закатом. Каждый день, каждый час, каждая минута — это бесценный дар Всевышнего, который мы часто тратим впустую. Мы увлекаемся мирскими развлечениями, погружаемся в бессмысленные споры, стремимся к ложным целям, забывая о главном — о том, ради чего мы созданы. Аллах говорит в Коране: «Будет спрошен каждый человек о том, что он совершил». Сура «Ат-Таквир», 81:36.

Но что же мы совершаем? На что тратим своё время? И как часто забываем, что наша жизнь — это испытание, а не бесконечная игра? Пророк Мухаммад (мир ему и благословение сказал): «Цени пять вещей до пяти: свою молодость до старости, своё здоровье до болезни, своё богатство до бедности, своё свободное время до занятости и свою жизнь до смерти». (аль-Хаким). Мы живём так, будто у нас впереди вечность. Откладываем покаяние, откладываем добрые дела, откладываем поклонение, думая, что успеем «потом». Но смерть приходит внезапно, и тогда уже не будет времени на исправление ошибок.

Сколько сил мы тратим на то, чтобы доказать что-то людям, которые даже не вспомнят о нас через год? Сколько времени уходит на споры, зависть, погоню за мирскими благами? Мы стремимся к богатству, славе, признанию, но забываем, что всё это — лишь временные украшения этой жизни. Настоящее богатство — это благие дела, которые останутся после нас. Настоящая цель мусульманина — заслужить довольство Аллаха, а не людей. В День Суда многие осознают, сколько возможностей они упустили.

Не позволяй суете этого мира лишить тебя вечного блаженства. Не трать свои годы на то, что не принесёт тебе ничего в Последней жизни. Вспомни Аллаха, пока ты ещё жив. Покайся, пока ещё не поздно. Изменись, пока сердце ещё способно чувствовать, пока душа ещё не покинула тело. Жизнь коротка, и мы не знаем, когда наступит наш последний час. Но у нас ещё есть возможность изменить свою судьбу. Вместо того чтобы тратить время на пустое, давайте направим свои силы на то, что действительно важно — на поклонение Аллаху, добрые дела и подготовку к Вечной жизни. 

К большому сожалению, многие поймут истину в момент смерти — когда уже ничего нельзя изменить. Именно тогда человек увидит, как был глуп, когда пренебрегал намазом, Кораном, родителями, возможностью сделать добро. "Когда же смерть подступает к кому-нибудь из них, он говорит: «Господи! Верни меня обратно. Быть может, я стану совершать праведные поступки, которые я отбросил». Но нет! Это — всего лишь слова, которые он произносит. Позади них будет преграда вплоть до того дня, когда они будут воскрешены." Сура 23, аяты 99-100.

Жизнь — это миг. Она как тень, исчезающая с заходом солнца. Всё, что мы называем "важным" сегодня, завтра окажется пылью и пеплом. Но каждый день — это шанс. Пока сердце бьётся, пока язык может произносить "астагфируллах" — ворота покаяния открыты. Пусть Всевышний даст нам мудрость ценить каждый миг и прожить жизнь так, чтобы в Судный день нам не пришлось сожалеть. Аминь!

How short is our life

Praise be to Allah, Whom we praise and to Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our evil deeds. Whomever Allah guides, none can mislead, and whomever He leaves astray, none can guide. We testify that there is none worthy of worship except Allah alone, and we testify that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

"By the declining day, indeed mankind is at a loss, except those who believe, do righteous deeds, enjoin one another to truth, and enjoin one another to patience!" Surah Al-'Asr 103:1-3. These verses revealed by Almighty Allah serve as an epigraph to every human life. They are the answer to the bitter question: 'What are we doing with our lives?' Islam teaches us that our greatest possession, our only real value, is time. Unfortunately, we are almost always in a state of bankruptcy.

In this life, man often loses himself amidst distractions, worries, and the pursuit of fleeting things. He runs after material gains, spending his strength and time on what will not bring him eternal well-being. Many live as if they will never die, forgetting that each moment is a gift from Allah which we must use wisely and gratefully. Allah says in the Qur’an: "I created jinn and mankind only to worship Me." Surah Adh-Dhariyat 51:56. This verse reveals the main purpose of human existence — to worship Allah, to serve Him, to seek His pleasure, and to follow the path of true faith. But how many among us truly reflect upon this?

Human life is a trial. We are born to pass it honorably, preserving our faith, performing good deeds, and purifying our hearts. Yet many squander this gift on idle pursuits, meaningless arguments, false goals, and vain desires. Many chase success in the eyes of society: money, fame, status, fashion, approval from others... These things become our new "idols". We strive to please people but forget that the True Judge is Allah alone. We want to impress those who will perish along with us, but forget about the One Who is Eternal.

The goal of a believer is the pleasure of Allah. That should be above everything else. Not the approval of friends, not career, not fashion, not the desire to look better than others — but the pleasure of Allah. It is for this that we must live. In this world, everything is temporary. Health fades, youth passes, beauty vanishes, wealth dissipates. Yet very few think about the fact that after death comes eternal life — either in the Gardens of Paradise or in the Fire of Hell. A Muslim must remember his end. He must prepare for the meeting with Allah through constant repentance, prayer, supplication, recitation of the Qur’an, kindness, good deeds, and sincere faith. For every breath is a gift that we must use correctly.

How much time have we wasted? How many rak'ahs of prayer, how many verses of the Qur’an read, how many good deeds could have been done — yet we postponed them. How many sins have we committed, how many times have we distanced ourselves from Allah… Turn to your Lord in repentance; indeed, your Lord is Forgiving, Merciful. As long as there is breath, there is a chance. As long as the heart beats, as long as the Angel of Death has not come — there is an opportunity to return to Allah, to change yourself, to begin a new life. To start living not for this worldly life (dunya), but for the Hereafter (akhirah).

Human life is short, like a moment between dawn and sunset. Each day, each hour, each minute — is a priceless gift from the Almighty, which we often waste. We indulge in worldly entertainment, engage in meaningless disputes, pursue false goals, forgetting the most important — why we were created. Allah says in the Qur'an: "Each person will be questioned about what he did." Surah At-Takwir 81:36.

But what do we do? What do we spend our time on? And how often do we forget that our life is a test, not an endless game? The Prophet Muhammad (peace be upon him) said: "Value five things before five others: your youth before old age, your health before illness, your wealth before poverty, your free time before being preoccupied, and your life before death." (Al-Hakim). We live as if we have eternity ahead of us. We delay repentance, delay good deeds, delay worship, thinking we will have time for it "later". But death comes suddenly, and then there will be no time left to correct mistakes.

How much effort do we spend trying to prove something to people who won’t even remember us in a year? How much time is spent on arguments, envy, chasing worldly pleasures? We strive for wealth, fame, recognition, yet forget that all of this is merely the temporary adornment of this life. True wealth is the good deeds that remain after us. The true aim of a Muslim is to earn the pleasure of Allah, not people. On the Day of Judgment, many will realize how many opportunities they missed.

Do not allow the distractions of this world to deprive you of eternal bliss. Do not waste your years on things that will bring you nothing in the Hereafter. Remember Allah while you are still alive. Repent while it’s not too late. Change yourself while the heart is still capable of feeling, while the soul has not yet left the body. Life is short, and we do not know when our final hour will come. But we still have the chance to change our fate. Instead of wasting time on empty matters, let us direct our efforts toward what truly matters — worshiping Allah, doing good deeds, and preparing for Eternal Life.

Unfortunately, many will understand the truth only at the moment of death — when nothing can be changed anymore. It is then that a person will see how foolish he was for neglecting prayer, the Qur’an, parents, the opportunity to do good. "And when death approaches any of them, he says: ‘My Lord! Send me back again. Perhaps I may do righteous deeds concerning what I have neglected.’ But no! It is only a word he utters. Behind them is a barrier until the Day they are resurrected." Surah Al-Mu'minun 23:99-100.

Life is a moment. It is like a shadow disappearing with the setting sun. All that we call "important" today will turn into dust and ashes tomorrow. But each day is a chance. As long as the heart beats, as long as the tongue can utter "Astaghfirullah" — the gates of repentance remain open. May Almighty Allah grant us the wisdom to value every moment and to live our lives in such a way that we do not regret anything on the Day of Judgment. Ameen!

Hayatımız ne kadar kısa

Allah’a hamd olsun ki O’nu övüyoruz ve yardımını ve bağışlanmasını dileyerek O’na sığınırız. Ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü işlerimizden dolayı Allah’tan korunma dileriz. Kimi Allah doğru yola iletirse kimse onu sapıklığa sürükleyemez. Kimi terk ederse kimse ona rehberlik edemez. Tanıklık ediyoruz ki, ibadet edilmeye layık olan yalnızca Allah’tır ve tanıklık ediyoruz ki Muhammed, Allah’ın kulu ve elçisidir. Ve sonra:

«Akşam vaktine and olsun, insanlar gerçekten zarara uğramıştır, ancak iman edip salih ameller işleyenlerle birbirlerine doğruları ve sabrı teşvik edenler hariçtir.» Sure el-Asr 103:1-3. Bu ayetler, Allah tarafından indirilmiş olup her insan hayatının başlığıdır. Bu ayetler şu acı soruya cevaptır: “Hayatımızla ne yapıyoruz?” İslam bize anlattığına göre, bizim gerçek varlığımız, tek gerçek değerimiz zamandır. Ne yazık ki neredeyse hep borçluyuzdur.

Bu dünyada insan sık sık telaş, kaygılardan ve geçici şeyleri peşinden kaybolur. Maddi nimetlere koşar, gücünü ve zamanını ebedi refah getirmeyecek şeylere harcar. Birçoğu ölmeyeceğini düşünür gibi yaşar, her an bir lütuf olan zamanı bilgece ve şükürle kullanmak zorunda olduğumuzu unutur. Kur’an'da Allah şöyle buyurur: «Cinleri ve insanları yalnızca Ben’e ibadet etmeleri için yarattım.» Sure ez-Zariyat 51:56. Bu ayet insanlık varoluşunun asıl amacını ortaya koyar: Allah'a ibadet etmek, O’na hizmet etmek, memnuniyetini kazanmak ve gerçek inanç yoluna uymak. Ancak bizlerden kaç tanesi bunu gerçekten düşünebilir?

İnsan hayatı bir sınavdır. İmanın korunmasıyla, iyi işler yapılmasıyla ve kalplerin arıtılmasıyla bu sınavı şerefle geçmek için doğmuşuzdur. Ancak birçok kişi bu fırsatı boş işler, anlamsız tartışmalar, yanlış hedefler ve fani tutkulara harcar. Çoğu insan toplum gözünde başarıya koşar: para, şöhret, statü, moda, başkalarının onayı... Bu şeyler yeni putlarımız haline gelir. İnsanları memnun etmeye çalışırız ama hakiki yargıcın sadece Allah olduğunu unuturuz. Yanımızda ölecek olanlara hoş görünmek isterken sonsuza yaşamaya sahip Olanı unuturuz.

Müminin amacı Allah'ın rızasıdır. Bu her şeyin üzerindedir. Arkadaşların onayı değil, kariyer değil, modaya uygun olmak değil, başkalarından daha iyi görünme isteği değil — Allah'ın rızasıdır. Bizim yaşamamız gereken şey budur. Bu dünyada her şey geçicidir. Sağlık geçer, gençlik gider, güzellik yok olur, zenginlik dağılır. Fakat çok az kişi ölüm sonrası ebedi hayatın başlayacağını düşünür. Müslüman bir kişi sonunu hatırlamalıdır. Allah ile buluşmayı dua, tövbe, Kur’an okuma, iyilik yapma, sadaka ve samimi inanç yoluyla hazırlamalıdır. Çünkü her nefes doğru kullanılması gereken bir lütuptur.

Kaç saatimizi boşa harcadık? Kaç rekât namaz, kaç ayet okunabilir, kaç iyi iş yapılabilirdi ama erteledik. Kaç günah işledik, kaç kez Allah’tan uzaklaştık... Rabbinize tövbe edin, gerçekten Rabbiniz Affedicidir, Şefkatlidir. Nefesiniz olduğu sürece şans vardır. Kalp attığı sürece, ölüm meleği gelmediği sürece Allah’a dönmek, kendinizi değiştirmek, yeni bir hayat başlatmak mümkündür. Artık dün ya da gelecek değil, ebediyete yaşamak için…

İnsan hayatı kısa bir an gibidir, gün doğumundan batıya kadar geçen süredir. Her gün, her saat, her dakika – Yüce Allah’ın vermiş olduğu kıymetli bir hediyedir. Bunları çoğu zaman boşa harcarız. Dünya eğlencelerine dalıp anlamsız tartışmalarda bulunur, yanlış hedefler peşine düşer, yaratılış amacımızı unuturuz. Kur’an’da Allah şöyle buyurur: «Herkes yaptığı hakkında sorulacaktır.» Sure Takvir 81:36.

Ama biz ne yapıyoruz? Zamanımızı neye harcıyoruz? Ve hayatın bir sınav olduğunu, bitmeyen bir oyun olmadığını ne sıklıkla unutuyoruz? Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: «Beş şeyi beş şey gelmeden değerlendir: Gençliğini ihtiyarlık gelmeden, sağlığını hastalık gelmeden, zenginliğini yoksulluk gelmeden, boş vaktini meşgul olma gelmeden, hayatını ölüm gelmeden.» (el-Hâkim). Sonsuz bir zamanımız varmış gibi yaşıyoruz. Tövbeyi, iyi işleri, ibadeti erteliyoruz, “sonra zamanım olacak” diyoruz. Ama ölüm ansızın gelir ve artık hatayı düzeltme zamanı kalmaz.

Başkalarına bir şeyler kanıtlamak için ne kadar çaba sarf ediyoruz, bir yıl sonra bile adımızı andırmayan insanlar için ne kadar zaman kaybediyoruz? Tartışmalar, kıskançlık, dünya nimetlerinin peşine düşmek için harcanan zamanlar... Varlıklı, meşhur, tanınmış olmak istiyoruz ama bunların hepsinin bu dünyaya ait geçici süsler olduğunu unutuyoruz. Gerçek servet, bizden sonra kalacak olan iyi işlerdir. Müslüman bir kişinin gerçek hedefi insanların değil, Allah’ın rızasıdır. Kıyamet Günü birçok kişi kaç fırsatı kaçırdığını fark edecektir.

Bu dünyanın aldatıcı güzelliklerine kapılmadan ebedi mutluluğu yakalayın. Hayatınızın yıllarını ahirette hiçbir şey getirmeyecek şeylere harcamayın. Hâlâ hayattaysanız Allah'ı anın. Henüz geç olmadan tövbe edin. Kalp hâlâ hissedebiliyorsa, ruh vücudun içindeyken kendinizi değiştirin. Hayat kısa, son saatinizin ne zaman geleceği bilinmez. Ama kaderinizi değiştirmek için hâlâ şansınız var. Boş işler yerine Allah’a ibadet etmek, iyi işler yapmak ve ebedi hayata hazırlanmak için gayret gösterin.

Ne yazık ki, birçok kişi ölüm anında gerçeği anlayacak, ama artık hiçbir şeyi değiştiremeyecek. O zaman kişinin imanı terk ettiği, namazı, Kur’an’ı, ebeveynlerini, iyilik yapma fırsatlarını ihmal ettiği görülür. «Kimin ölümü yaklaşır, der ki: "Rabbim beni geri gönder! Belki de yaptığım kötü işler yerine iyi işler yaparım." Fakat hayır! Bu sadece söylediği bir sözdür. Onların arkasında bir perde vardır, diriltilene kadar.» Sure Müminûn 23:99-100.

Hayat bir an, güneş battığında kaybolan gölge gibidir. Bugün önemli sandığımız her şey yarın toz ve küle dönüşecek. Ama her gün bir şanstır. Kalp attığı sürece, dil astağfirullah diyebildiği sürece tövbe kapıları açıktır. Yüce Allah bizlere her anı değerli kılmak için bilgeliği nasip etsin ve kıyamet günü pişman olmayacağımız şekilde yaşayalım. Âmin!

Sa e shkurtër është jeta jonë

Falënderim për të gjitha në të cilën falënderojmë dhe nga e cila kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje nga mërgimi i shpirtit tonë dhe veprave të këqija. Kushdo që e udhëzon Allahu, askush nuk mund ta çojë në gabim. Dhe ai që Ai lë pas, askush nuk mund ta udhëzojë. Ne dëshmojmë se nuk ka Zot tjetër që meriton adhurim përveç All-llahut të vetëm, dhe dëshmojmë se Muhammedi është shërbyesi dhe i dërguari i Tij. Dhe pastaj:

“Bëj betë me kohën e fundit të ditës, vërtetë, çdo njeri është në humbje, përveç atyre që besuan, bënë vepra të mira, porositën njëri-tjetrit të vërtetën dhe porositën njëri-tjetrit durimin!” Sura el-Ashr, 103:1-3. Këto vargje të dhëna nga Allahu janë epitaf për çdo jetë njerëzore. Ato janë përgjigja për pyetjen e hidhur: “Çfarë po bëjmë me jetën tonë?” Islamia thotë: pasuria jonë kryesore, vlera jonë e vërtetë është koha. Dhe ne, fatkeqësisht, pothuajse gjithmonë jemi në gjendje falimentimi.

Në këtë jetë, njeriu shpesh humbet mes ziles, shqetësimeve dhe kërkimit të kalueshëm. Ai vrapon pas pasurive materiale, harxhon fuqinë dhe kohën e tij në gjëra që nuk do të sjellin mirëqenie të përhershme. Shumë prej nesh jetojnë si të mos duhet të vdesin, dhe harronin se çdo sekondë është një dhuratë nga Allahu që duhet ta përdorim me urtësi dhe mirënjohje. Allahu thotë në Kur’an: “Unë kam krijuar xhinnet dhe njerëz vetëm për të më shërbyer.” Suret 51, ajati 56. Ky ajat zbulojnë qëllimin kryesor të ekzistencës së njeriut - për t’i shërbyer All-llahut, për të ndjekur rrugën e besnikërisë së vërtetë. Por sa prej nesh mendon vërtet për këtë?

Jeta njerëzore është një provë. Ne lindim për të kaluar atë me nder, duke ruajtur besimin, duke kryer vepra të mira dhe duke pastruar zemrat. Megjithatë, shumë prej nesh e harxhojnë këtë dhuratë në punë të kotë, debat të pavlefshme, qëllime të rreme dhe dashuri të dobëta. Shumë nga ne i kthehen suksesit në sytë e shoqërisë: paratë, lavdia, pozita, moda, miratimi i të tjerëve... Këto gjëra bëhen idhujt e rinj të nesh. Përpiqemi të i pëlqejmë të tjerëve, por harroni se Gjykuesi ynë i vërtetë është vetëm Allahu. Duam të na pëlqejnë ata që do të vdesin me ne, por harron se Ai që jeton përherë.

Qëllimi i besimit është kënaqësia e All-llahut. Kjo duhet të jetë më e larta se gjithçka tjetër. Jo miratimi i miqve, jo karriera, jo moda, jo dëshira për të qenë më i mirë se të tjerët - por kënaqësia e All-llahut. Vetëm për këtë duhet të jetosh. Gjithçka në këtë botë është e përkohshme. Shëndeti kalon, rinia ikën, bukuria zhduket, pasuria shpërndahet. Por shumë pak njerëz mendojnë për faktin se pas vdekjes fillon jetë e përhershme - ose në kopshtet e paradisë ose në zjarrin e Xhehennemit. Myslimani duhet të ketë mendjen tek fundi i vet. Ai duhet të përgatitet për takimin me Allahun përmes tubimeve të vazhdueshme, lutjeve, faljeve, leximit të Kur’anit, mirësisë, veprave të mira dhe besimit të sinqertë. Sepse çdo frymë është një dhuratë që duhet ta përdorim drejt.

Sa kohë kemi harxhuar në mënyrë të kotë? Sa rakate të namazit, sa ajate të Kur’anit të lexuara, sa vepra të mira - mund të kishim bërë, por i kemi shtyrë. Sa mëkat kemi kryer, sa herë kemi larguar veten nga Allahu ... Kthehuni tek Zoti juaj me tubim, vërtetë, Zoti juaj është Falës, Mëshirëtar. Derisa të ketë frymë - ka një shans. Derisa zemra të godasë, derisa ende nuk ka ardhur engjëlli i vdekjes - ka mundësi të kthehesh tek Allahu, të ndryshosh veten, të fillosh një jetë të re. Fillo të jetosh jo për dunya, por për jetën e përhershme të Ahiretit.

Jeta e njeriut është e shkurtër, si një çast midis agimit dhe perëndimit të diellit. Çdo ditë, çdo orë, çdo minutë - është një dhuratë e çmuar nga Allahu, të cilën shpesh e harxhojmë në mënyrë të kotë. Ne ngopemi me argëtimet botërore, zhytemi në debat të pavlefshme, synojmë qëllime të rreme, duke harruar qëllimin kryesor - për çfarë jemi krijuar. Allahu thotë në Kur’an: «Çdo person do të pyetet për atë që ai ka bërë». Suret At-Takwir, 81:36.

Por çfarë bëjmë ne? Ku e harxhojmë kohën tonë? Dhe sa shpesh harron se jeta jonë është një provë, jo një lojë e pafund? Pejgamberi Muhammedi (paqi mbi të) tha: «Vlerëso pesë gjëra para pesë gjërave të tjera: rininë tënde para pleqërisë, shëndetin tënd para sëmundjes, pasurinë tënde para varfërisë, kohën e lirë tënde para zënies dhe jetën tënde para vdekjes». (Al-Hakimi). Jetojmë sikur të kishim pafundësi para nesh. E shtojmë tubimin, e shtojmë veprat e mira, e shtojmë adhurimin, duke menduar se do të kemi kohë "më vonë". Por vdekja vjen papritur, dhe atëherë nuk do të ketë kohë për të korrigjuar gabimet.

Sa forcë harxhohet për të provuar diçka të njerëzve që nuk do të kujtojnë për ne edhe pas një viti? Sa kohë shkon në debat, mallëngjim, kërcimin për mirësitë botërore? Ne synojmë pasuri, lavdi, pranim, por harron se të gjitha këto janë vetëm zbukurime të përkohshme të jetës këtu. Pasuria e vërtetë është veprat e mira që do të qëndrojnë pas nesh. Qëllimi i vërtetë i një myslimanit është të fitojë kënaqësinë e All-llahut, jo të njerëzve. Ditën e Gjykimit, shumë do të kuptojnë sa mundësi kanë humbur.

Mos lejoji zilla e kësaj bote të të deprcojë nga lumtësia e përhershme. Mos e harxho kohën tënde në gjëra që nuk do të të japin asgjë në jetën e fundit. Mbaj mend Allahun derisa je ende gjallë. Bëj tubim derisa të jetë ende kohë. Ndërro veten, derisa zemra ende mund të ndjejë, derisa shpirti ende nuk ka lëvizur nga trupi. Jeta është e shkurtër, dhe ne nuk e dimë kur do të vijë ora jonë e fundit. Por ne ende kemi mundësinë të ndryshojmë fatin tonë. Në vend që të harxhohet koha në gjëra të kotë, le të drejtojmë energjitë tona në atë që është me të vërtetë e rëndësishme - për të adhuruar Allahun, vepra të mira dhe përgatitje për jetën e përhershme.

Fatkeqësisht, shumë do ta kuptojnë të vërtetën në momentin e vdekjes - kur tashmë asgjë nuk mund të ndryshohet. Vërtetë, atëherë njeriu do të shohë sa i zgjuar ishte kur i neglizhoi namazin, Kur’anin, prindërit, mundësinë për të bërë mirë. "Kur vdekja i afrohet dikujt prej tyre, ai thotë: "O Zot! Ma kthe prapë. Ndoshta unë do të bëja vepra të mira që i kam braktisur". Por jo! Kjo është thjesht një fjalë që ai thotë. Prapa tyre do të jetë një pengesë deri në ditën kur do të ringjallen." Suret 23, ajatet 99-100.

Jeta është një çast. Ajo është si hija që zhduket me perëndimin e diellit. Gjithçka që e quajmë "e rëndësishme" sot, nesër do të jetë pluhur dhe hi. Por çdo ditë është një shans. Derisa zemra të godasë, derisa gjuha të mund të flasë "astagfируллах" - dyert e tubimit janë të hapura. Le të na japë Allahu urtësinë për të vlerësuar çdo sekondë dhe për të jetuar jetën në mënyrë që në Ditën e Gjykimit të mos na vijë keqardhje. Amen!