Как землетрясение открыло глаза на боль Газы...

How the earthquake opened my eyes to the pain of Gaza... / Deprem Gazze'nin acısına gözlerini nasıl açtı... / Si tërmeti më hapi sytë nga dhimbja E Gazës...

Порой самые короткие и неожиданные события в нашей жизни способны перевернуть наше восприятие реальности и открыть глаза на глубину страданий других. Так случилось с автором текста, чье короткое, десятисекундное землетрясение в Турции стало отправной точкой для пронзительного сопереживания жителям Газы. Этот опыт, хоть и несравнимый по масштабу, обнажил хрупкость нашего мира и дал мощный импульс к размышлению о настоящих испытаниях, о стойкости, о вере и о награде, ожидающей терпеливых...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Иногда Аллах посылает нам напоминания — не для того, чтобы наказать, а чтобы пробудить. Землетрясение, длившееся всего десять секунд, способно оставить неизгладимый след в душе. Оно раскрывает человеческую уязвимость, показывает, как быстро рушится привычный быт, и заставляет вспомнить тех, кто живёт в постоянном страхе, без надежды на безопасность, крышу и покой.

Один момент ужаса на улицах Турции — и вдруг открывается завеса понимания боли жителей Газы. Люди, вынужденные покидать свои дома не на часы, а на годы. Не из-за случайной природной беды, а из-за постоянной угрозы, обстрелов, блокад, разрухи. Мы возвращаемся в дома — они возвращаются к развалинам. Мы дрожим от страха в безопасности — они дрожат от реальной опасности, ежечасно.

Пророк Мухаммад ﷺ сказал: «Верующие — как единое тело: если страдает один его орган, то всё тело страдает от бессонницы и жара». (Сахих аль-Бухари, Сахих Муслим). Это хадис оживает в тот момент, когда мы, даже за тысячи километров, чувствуем боль мусульман Газы как свою собственную. Это не просто эмоциональный отклик — это акт веры. Истинное братство проявляется не только в помощи, но и в способности поставить себя на место другого.

Жители Газы — пример терпения, веры и достоинства. В условиях, которые могли бы сломить любого, они сохраняют надежду, веру и даже улыбку. Их дети растут среди руин, но с душой, устремлённой к Раю. Их матери теряют сыновей, но обретают шахидов. Их отцы — без работы и хлеба — становятся столпами мужества. Аллах возвышает такие души. Те, кто стоит рядом с ними — не физически, а сердцем, делом, мольбой — надеются лишь на то, чтобы стать соседями этих великих душ в Раю.

Малое бедствие как путь к великому назиданию. Наш «временный переселенческий опыт» — в полной безопасности, под открытым небом, среди близких — становится возможностью понять глубину аята: «И Мы непременно испытаем вас немного страхом, голодом, потерей имущества, жизней и плодов. Обрадуй же терпеливых». Сура аль-Бакара, 2:155. Это напоминание о том, что испытания — часть жизни, и каждый из нас должен извлекать из них смысл, укреплять свою душу, и учиться быть рядом с теми, чья боль больше.

Возможно, жители Газы — это избранные, которым Аллах дал тяжёлые испытания, но и дал за это возвышенное положение. А нам, живущим в покое, остаётся надеяться на то, что любовь, поддержка и искренние ду'а за них станут мостом в Вечность. Возможно, наши дворцы будут далеко, но мы будем радоваться, если Аллах дозволит нам быть хотя бы у подножия их великого царства.

О Аллах, возвышай степени жителей Газы и всех угнетённых на Твоём пути. Даруй им победу, терпение, защиту и обрадуй их Твоим Раем. И сделай нас из числа тех, кто искренне любит их, поддерживает и разделяет с ними путь правды. Пусть Аллах возвысит степени жителей Газы за их сабр, одарит их величайшей наградой в Раю и облегчит их страдания в этом мире. И пусть этот урок станет напоминанием для нас всех о хрупкости мирской жизни, истинной ценности стойкости в вере и огромной милости Аллаха, ожидающей тех, кто терпит ради Него. Аминь!

How the earthquake opened my eyes to the pain of Gaza...

Sometimes the shortest and most unexpected events in our lives can overturn our perception of reality and open our eyes to the depth of others' suffering. This happened to the author of the text, whose ten-second earthquake in Turkey became a starting point for profound empathy with the people of Gaza. That experience, though incomparable in scale, exposed the fragility of our world and provided a powerful impulse for reflection on true trials, resilience, faith, and the reward awaiting the patient...

Praise be to Allah, whom we praise and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We testify that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we testify that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

Sometimes Allah sends us reminders—not to punish, but to awaken. An earthquake lasting only ten seconds can leave an indelible mark on the soul. It reveals human vulnerability, showing how quickly our familiar life crumbles, and forces us to remember those who live in constant fear, without hope for safety, shelter, or peace.

One moment of horror on the streets of Turkey—and suddenly the veil lifts, revealing the pain of the people of Gaza. People forced to leave their homes not for hours, but for years. Not because of random natural disasters, but due to constant threats, bombardments, blockades, and destruction. We return to our homes—they return to ruins. We tremble in safety—they tremble from real danger, every hour.

The Prophet Muhammad ﷺ said: "The believers are like a single body: if one part suffers, the whole body suffers from sleeplessness and fever." (Sahih al-Bukhari, Sahih Muslim). This hadith comes to life when we, even thousands of kilometers away, feel the pain of the Muslims of Gaza as our own. This is not just an emotional response—it is an act of faith. True brotherhood manifests not only in assistance but also in the ability to put oneself in another's place.

The people of Gaza are examples of patience, faith, and dignity. In conditions that could break anyone, they maintain hope, faith, and even smiles. Their children grow up among ruins but with souls striving toward Paradise. Their mothers lose sons but gain martyrs. Their fathers—without jobs or bread—become pillars of courage. Allah elevates such souls. Those who stand by them—not physically, but with heart, action, and prayer—hope only to become neighbors of these great souls in Paradise.

A small calamity leading to a great lesson. Our "temporary displacement experience"—in complete safety, under the open sky, surrounded by loved ones—becomes an opportunity to understand the depth of this verse: "And certainly, We shall test you with something of fear, hunger, loss of wealth, lives, and fruits. Then give glad tidings to the patient." Surah Al-Baqarah, 2:155. This is a reminder that trials are part of life, and each of us must extract meaning from them, strengthen our souls, and learn to stand alongside those whose pain is greater.

Perhaps the people of Gaza are the chosen ones, to whom Allah has given heavy trials but also elevated status. And for us, living in peace, it remains to hope that love, support, and sincere prayers for them will become a bridge to Eternity. Perhaps our palaces will be far away, but we will rejoice if Allah allows us to be at least at the foot of their great kingdom.

O Allah, elevate the ranks of the people of Gaza and all the oppressed on Your path. Grant them victory, patience, protection, and gladden them with Your Paradise. Make us among those who sincerely love them, support them, and share their path of truth. May Allah elevate the ranks of the people of Gaza for their patience, reward them with the greatest reward in Paradise, and ease their suffering in this world. May this lesson serve as a reminder to us all about the fragility of worldly life, the true value of steadfastness in faith, and the immense mercy of Allah awaiting those who endure for His sake. Ameen!

Deprem Gazze'nin acısına gözlerini nasıl açtı...

Bazen hayatımızdaki en kısa ve beklenmedik olaylar, gerçekliği algılamamızı altüst edebilir ve başkalarının acısının derinliğini görmemizi sağlayabilir. Yazar için de Türkiye’de yaşanan on saniyelik deprem, Gazze halkına karşı derin bir empati duygusunun başlangıcı oldu. Bu deneyim, ölçeği bakımından karşılaştırılamasa da, dünyanın kırılganlığını ortaya çıkardı ve hakiki sınavlar, direnç, iman ve sabredenler için hazırlanmış ödül hakkında düşünmemize güçlü bir ilham verdi...

Hamd olsun Allah’a, O’nu övüyoruz ve yardımını ve affını diliyoruz. Ruhumuzdaki kötülüklerden ve kötü işlerimizden korunmak için Allah’a sığınıyoruz. Kimi Allah doğru yola iletirse, kimse onu şaşırtamaz. Kime yol göstermezse, hiçbir güç onu doğruya iletemez. Şahitlik ederiz ki, Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur ve Muhammed O’nun kulu ve elçisidir. Ve sonra:

Allah bazen bize cezalandırmak için değil, uyanmak için hatırlatmalar gönderir. On saniye süren bir deprem bile ruh üzerinde kalıcı bir iz bırakabilir. İnsan zayıflığını ortaya çıkarır, alıştığımız hayatın ne kadar çabuk yıkıldığını gösterir ve sürekli korku içinde yaşayanları, güvenliğe, sığınacağa veya huzura umut etmeksizin yaşamaya mecbur olanları hatırlatır.

Türkiye sokaklarında bir anlık korku ve dehşet... Ve birdenbire Gazze halkının acısını anlamak için perde kalkar. Evlerini saatlerce değil yıllarca terk etmeye zorlanan insanlar. Tesadüfi doğal afetler yüzünden değil, sürekli tehditler, bombardımanlar, ablukalar ve tahribat yüzünden. Biz evlerimize geri dönüyoruz—onlar harabelere dönüyor. Biz güvende titriyoruz—onlar her saat gerçek tehlike karşısında titriyor.

Peygamber Muhammed ﷺ şöyle buyurdu: “Müminler tek bir beden gibidir: Eğer bir organ acı çekerse, tüm beden uykusuzluk ve ateşle birlikte acı çeker.” (Sahih al-Buhari, Sahih Müslim). Binlerce kilometre uzaktayken bile, biz Gazze Müslümanlarının acısını kendi acımız gibi hissettiğimizde bu hadis hayata geçer. Bu sadece duygusal bir tepki değil—imanın bir eylemidir. Hakiki kardeşlik yalnızca yardımla değil, aynı zamanda başkasının yerine kendini koyma yeteneğiyle de ortaya çıkar.

Gazze halkı sabır, iman ve onur örnekleridir. Herkesi çökerten koşullarda bile umutlarını, inançlarını ve hatta gülümsemelerini koruyorlar. Çocukları harabelerin arasında büyür ama ruhları Cennet’e yöneliktir. Anneleri oğullarını kaybeder ama şehit kazanırlar. Babaları—işsiz ve ekmeğe mahrum—cesaret sütunlarına dönüşür. Allah bu tür ruhları yüceltir. Onların yanında olanlar—fiziksel olarak değil, ama kalple, işlerle ve dualarla—bu büyük ruhların Cennette komşusu olmayı umarlar.

Küçük bir bela, büyük bir ders için yol açabilir. Güvenlik içinde, açık havada, sevdiklerimizle çevrili olarak yaşadığımız “geçici yerleşim deneyimi” şu ayeti anlamamız için bir fırsat sunar: “Ve sizi az bir korku, açlık, mal, can ve ürün kaybıyla sınamak zorundayız. Sabredenlere müjde ver.” Bakara Suresi, 2:155. Bunun bir hatırlatmasıdır ki, sınavlar hayatın bir parçasıdır ve her birimiz bunlardan anlam çıkarmalıyız, ruhumuzu güçlendirmeli ve acısı daha büyük olanların yanında durmayı öğrenmeliyiz.

Belki de Gazze halkı, Allah'ın ağır sınavlar vererek yücelttiği seçilmiş kişilerdir. Bize ise, huzur içinde yaşayanlara, onlar için duyulan aşkın, desteğin ve samimi duaların Ebediyet'e bir köprü olacağı ümit kalır. Belki saraylarımız uzakta kalacak ama Allah bizi onların yüce krallıklarının eteğinde olmaya layık görürse seviniriz.

Ey Allah, Gazze halkının ve sendeki yolda ezilenlerin derecelerini yükselt. Onlara zafer, sabır, koruma bahşet ve Cennet'inle sevindir. Onları gerçekten seven, destekleyen ve hak yolunda onlarla birlikte olanlardan bizleri yap. Allah, Gazze halkını sabırları için derecelerinde yükseltsin, onlara En Büyük Ödülü Cennet'te versin ve dünyadaki sıkıntılarını kolaylaştırsın. Bu ders, dünya hayatının kırılganlığı, imanda kararlılığın gerçek değeri ve Allah’ın sabredenler için hazırladığı muazzam merhamet hakkında hepimize bir hatırlatma olsun. Âmin!

Si tërmeti më hapi sytë nga dhimbja E Gazës...

Nganjëherë ngjarjet më të shkurtra dhe më të papritura në jetën tonë mund të rrotullojnë perceptimin tonë të realitetit dhe të hapin sytë për thellësinë e vuajtjeve të të tjerëve. Kjo ndodhi edhe me autorin e tekstit, kur një tremor tokësor që zgjati dhjetë sekonda në Turqi u bë pikënisje për një simpati të thellë për banorët e Gazës. Ky eksperience, megjithëse jo krahasuese në madhësi, pashoi krenarinë e botës sonë dhe na dha një impuls të fortë për të reflektuar mbi provimet e vërteta, rezistencën, besimin dhe shpërblimin që presin të durueshmit...

Lavdi i takon Allahut, Ne e lavdojmë Atë dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Kërkojmë strehë tek Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprat e këqija. Kush Allah e udhëzon, askush nuk mund të çojë në gabim; dhe kush Allah e lë, askush nuk mund ta drejtojë. Dëshirojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pastaj:

Ndonjëherë Allahu na dërgon kujtimet - jo për t'u dënuar, por për t'u zgjuar. Një tremor tokësor që zgjat vetëm dhjetë sekonda mund të lë një gjurmë të pazhvëreshme në shpirt. Ai zbulon dobësinë njerëzore, tregon se sa shpejt rrëzohen jetët e zakonshme dhe na detyron të kujtojmë ata që jetojnë në frikë të vazhdueshme, pa shpresë për siguri, strehë apo qetësi.

Një moment i tmerrit në rrugët e Turqisë - dhe papritmas hapet pallë e kuptimit të dhimbjes së banorëve të Gazës. Njerëzit që janë detyruar të largohen nga shtëpitë e tyre jo për orë, por për vite. Jo për shkak të fatkeqësive natyrore të rastësishme, por për shkak të kërcënimve të vazhdueshme, bombardimeve, bllokadave, dhe shkatërrimeve. Ne kthehemi në shtëpitë tona - ata kthehen në rrënojat e tyre. Ne tremblojmë në siguri - ata tremblojnë nga rreziku i vërtetë, çdo orë.

Profeti Muhamed ﷺ tha: "Besimtarët janë si një trup i vetëm: nëse një pjesë e tij vuajnë, e tërë trupi vuajnë nga mungesa e gjumit dhe febra." (Sahih al-Buhari, Sahih Muslim). Kjo hadith jeton në ato momente kur ne, edhe mijëra kilometra larg, ndjejmë dhimbjen e muslimanëve të Gazës si e vetja. Kjo nuk është vetëm një reagim emocional - kjo është një akt i besimit. Vërtetë vëllezëria shfaqet jo vetëm në ndihmë, por edhe në aftësinë për t'u vendosur në vendin e dikujt tjetër.

Banorët e Gazës janë shembulli i durimit, besimit dhe vlerës. Në kushte që mund të thyen çdo njeri, ata ruajnë shpresën, besimin dhe madje edhe buzëqeshjen. Fëmijët e tyre rriten në mes të rrënojave, por me shpirtin e drejtuar drejt Xhanëshit. Nënat e tyre humbasin djemtë, por fitojnë shahidë. Prindërit e tyre - pa punë dhe pa bukë - bëhen shtyllat e guximit. Allah i ngrit këto shpirtra. Ata që qëndrojnë pranë tyre - jo fizikisht, por me zemër, vepra dhe lutje - shpresojnë vetëm të jenë fqinjë të këtyre shpirtërve të mëdhenj në Parajsë.

Një fatkeqësi e vogël si rrugë drejt një mësimi të madh. Eksperiencën tonë të "zhvendosjes së përkohshme" - në siguri totale, nën qiell të hapur, rrethuar nga të dashurat - bëhet një mundësi për të kuptuar thellësinë e ajetit: "Dhe Ne do ju provojmë pak me frikë, urinë, humbje pasuri, jete dhe fruta. Pastaj lajmeroni ata që kanë durim." Sureja e Bakarës, 2:155. Kjo është një kujtim që provimet janë pjesë e jetës, dhe secili prej nesh duhet të nxjerrë kuptim prej tyre, të forcosh shpirtin tonë dhe të mësosh të qëndrosh pranë atyre me dhimbje më të madhe.

Ndoshta banorët e Gazës janë të zgjedhurit, të cilët Allahu i ka dhënë prova të rënda, por i ka dhënë edhe një pozicion të ngritur. Dhe për ne, që jetojmë në qetësi, na mbetet shpresimi se dashuria, mbështetja dhe lutjet e vërteta për ta do të bëhen urë drejt Përhershshmërisë. Ndaj, ndoshta pallatet tona do të jenë larga, por do të kemi kënaqësi nëse Allah na lejon të jemi të paktën në këmbë të mbretërisë së tyre të madhe.

O Allah, ngrin rangun e banorëve të Gazës dhe të të gjithë të shtypur në rrugën Tënde. Uroji atyre fitoren, durimin, mbrojtjen dhe kënaqësinë e Xhanëshit Tënd. Na bëni prej numrit të atyre që i duan me zemër, i mbështesin dhe ndajnë rrugën e së vërtetës me ta. Le të na ngrasë Allah rangun e banorëve të Gazës për durimin e tyre, t'i shpërblejë me shpërblimin më të madh në Xhanësh dhe t'i lehtësojë vuajtjet e tyre në këtë botë. Le të jetë ky mësim një kujtim për ne të gjithë për krenarinë e jetës botërore, vlerën e vërtetë të qëndrimit në besim dhe mirësjelljen e madhe të Allahut që pret ata që duruan për Të. Amen!