Испытание любовью / The test of love / Testi i dashurisё

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Любим ли мы Аллаха, нашего Милостивого и Прощающего Господа? Для мусульманина вопрос кажется слишком банальным. Разве не любовь к Всевышнему Аллаху заставляет его отказываться от сладкого сна и подниматься на рассветную молитву? Разве не любовь к Аллаху подвигает его на совершение добрых дел и раздачу милостыни? Но любим ли мы Аллаха настолько, чтобы полностью довериться Ему и отказаться от всего запретного?

Всевышний ждёт от нас не просто любви. Он не хочет, чтобы кто-либо или что-либо занимало в нашем сердце больше места, чем Он. Как сказано в Коране: «Среди людей есть такие, которые приобщают к Аллаху равных и любят их так же, как любят Аллаха. Но те, которые уверовали, любят Аллаха сильнее». (сура 2 «Корова», аят 165). Эта совершенно особенная любовь побуждает превозносить и славить Аллаха, смиряться перед Ним, повиноваться Ему и отдавать Ему предпочтение перед всем остальным. И многое случается с нами именно для того, чтобы мы научились любить Аллаха сильнее и признали в Нём своего Покровителя и Защитника. Проще говоря, Аллах испытывает нас любовью к Нему.

Помните, как Господь испытал Ибрахима (мир ему), приказав ему зарезать сына, которого тот полюбил всем сердцем? Кто из нас прошёл бы через такое испытание? Или даже через меньшее? Как говорится в Коране, если бы Аллах предписал нам убить самих себя или бросить наши дома, то лишь немногие подчинились бы (4:66). До того желанны для нас мирские блага и удовольствия! Но Аллах сжалился над нами и не обременил нас тяжёлыми повинностями, и все веления Его ниспосланы для нашего же блага, ибо пользу от них получаем только мы сами.

Аллах заслуживает того, чтобы мы любили Его сильнее, чем всех и вся. Он заслуживает самой чистой и совершенной любви, потому что Он прекрасен и прекрасны Его имена, качества и деяния. Он заслуживает нашей любви, потому что Он не перестаёт одарять нас благами и заботиться о нас, даже когда мы забываем Его или грешим. Чем больше человек познаёт Аллаха, тем сильнее и осознаннее становится его любовь к Нему. Она заставляет его смириться перед Аллахом и трепетать перед Ним, наполняет его сердце желанием поклоняться Аллаху и жертвовать ради Него тем, что он имеет. Поэтому поклонение — это результат наивысшей любви и наивысшего смирения.

Но одной любви к Аллаху недостаточно для того, чтобы Он возлюбил нас и принял наше поклонение. Нужно ещё возлюбить то, что Аллах любит, и тех, кого Он любит. Эта любовь требует не только чистых помыслов, но и ясного знания, и именно она делает человека верующим и отделяет его от неверия. Для разъяснения этой формы любви Всевышний отправил посланников и ниспослал Писания, и в Коране сказано: «Скажи: “Если вы любите Аллаха, то следуйте за мной, и Аллах возлюбит вас и простит вам ваши грехи. Аллах — Прощающий, Милующий”». (сура 3 «Семейство Имрана», аят 31).

Посланнику, мир ему и благословение Аллаха, было велено сказать эти слова, потому что он пришёл, чтобы указать нам на прямой путь и на своём примере показать, как можно безопасно пройти им. Он принёс нам Писание Аллаха и разъяснил его повеления и запреты, притчи и повествования. И нет иного способа заслужить довольство Аллаха и обрести Его любовь, кроме как последовать за этим Пророком и повиноваться ему. Тот, кто поступает так, действительно любит Аллаха и ищет встречи с Ним, а тот, кто заверяет о своей любви к Аллаху, но не следует путём Его Пророка, мир ему и благословение Аллаха, всего лишь говорит пустые слова. Его заверения не принесут ему пользы, и его деяния свидетельствуют против него.

Осознание этого побуждает верующего любить Посланника Аллаха, мир ему и благословение Аллаха, и дорожить руководством, которое он оставил нам, а также любить его семью, его сподвижников и всех, кто следует его путём. Эта любовь — ради Аллаха и подчинена любви к Аллаху, и вырасти до неё удаётся лишь тем, кто подчиняет свои желания Его божественной воле. Поэтому Посланник, мир ему и благословение Аллаха, сказал: «У того вера совершенна, кто любит ради Аллаха и ненавидит ради Аллаха, отдаёт ради Аллаха и отказывает ради Аллаха» [Абу Давуд 4681].

Любить ради Аллаха трудно, потому что эта любовь не связана с материальной выгодой и корыстными интересами. Любить Аллаха совершенно естественно, когда ты осознаёшь, что постоянно пользуешься Его дарами. Душа по природе своей тянется к тому, кто делает ей добро и удовлетворяет её желания. Любить же ради Аллаха нужно не потому, что это нравится нафсу, а лишь потому, что Аллах любит какого-то человека или какое-то деяние, и чем сильнее Он любит их, тем сильнее ты должен полюбить их. Такое состояние души не что иное, как милость Аллаха, и поэтому в Коране сказано: «Он сплотил их сердца. Если бы ты пожертвовал всё, что есть на земле, то не смог бы сплотить их сердца, но Аллах сплотил их». (сура 8 «Военная добыча», аят 63). Абдаллах ибн Масуд говорил, что этот аят ниспослан о тех, кто возлюбил друг друга ради Аллаха [Табари 11/258].

Это значит, что любовь ради Аллаха следует вымаливать у Аллаха и бережливо относиться к её зёрнам, когда они западают в душу, давая им прорасти и пустить корни. Нужно заботиться о каждом благодеянии, которому Аллах обучил нас, не пренебрегая им в тот час, когда оно может приблизить нас к Аллаху. И нужно воспитывать в себе любовь к верующим, замечая в них лучшие качества и находя оправдания их недостаткам, пусть даже со стороны это выглядит легкомыслием и простодушием. Если же ты замечаешь в себе неприязнь к верующим или к какому-либо из благодеяний, приближающих к Аллаху, то задумайся над своим положением и постарайся избавиться от этого недуга.

Ибн Раджаб пишет: «Для того чтобы любовь к Аллаху была полной, нужно любить то, что Он любит, и испытывать неприязнь к тому, что Ему противно. Тот же, кто любит что-то противное Аллаху или питает неприязнь к тому, что Он любит, не исповедует единобожие полностью и не до конца верен слову ля иляха илля-Ллах. И тем больше в нём скрытого многобожия, чем сильнее его неприязнь к тому, что любит Аллах, и его любовь к тому, что Ему противно. Всевышний сказал: “Это за то, что они последовали за тем, что разгневало Аллаха, и за то, что им было противно то, чем Он доволен, и поэтому Он сделал тщетными их деяния” (47:28)» [Ибн Раджаб. Таухид [1]/59].

The test of love

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Do we love Allah, our Merciful and Forgiving Lord? For a Muslim, the question seems too banal. Is it not love for Allah Almighty that makes him give up sweet sleep and rise to dawn prayer? Is it not love for Allah that motivates him to do good deeds and give alms? But do we love Allah enough to fully trust Him and give up everything forbidden?

God expects more than just love from us. He doesn't want anyone or anything to occupy more space in our hearts than He does. As the Qur'an says: "There are those among people who associate equals with Allah and love them as much as they love Allah. But those who believe love Allah more." (Surah 2 "The Cow", verse 165). This very special love motivates us to exalt and praise Allah, to humble ourselves before Him, to obey Him and to give Him preference over everything else. And many things happen to us precisely so that we learn to love Allah more and recognize Him as our Patron and Protector. Simply put, Allah tests us with love for Him.

Do you remember how the Lord tested Ibrahim (peace be upon him) by ordering him to kill his son, whom he loved with all his heart? Which one of us would have gone through such an ordeal? Or even through less? As the Qur'an says, if Allah had ordered us to kill ourselves or abandon our homes, only a few would have obeyed (4:66). Worldly goods and pleasures are so desirable for us! But Allah took pity on us and did not burden us with heavy duties, and all His commands were sent down for our own good, because only we benefit from them.

Allah deserves that we love Him more than anyone and everything. He deserves the purest and most perfect love because He is beautiful and His names, qualities and deeds are beautiful. He deserves our love because He does not cease to bestow blessings on us and take care of us, even when we forget Him or sin. The more a person knows Allah, the stronger and more conscious his love for Him becomes. She makes him humble himself before Allah and tremble before Him, fills his heart with the desire to worship Allah and sacrifice for Him what he has. Therefore, worship is the result of the highest love and the highest humility.

But love for Allah alone is not enough for Him to love us and accept our worship. One must also love what Allah loves and those whom He loves. This love requires not only pure thoughts, but also clear knowledge, and it is this love that makes a person a believer and separates him from unbelief. To clarify this form of love, the Almighty sent messengers and sent down the Scriptures, and the Quran says: "Say: If you love Allah, then follow me, and Allah will love you and forgive you your sins. Allah is Forgiving, Merciful." (Surah 3 "The Family of Imran", verse 31).

The Messenger, peace and blessings of Allaah be upon him, was told to say these words, because he came to show us the straight path and show by his example how to safely walk it. He brought us the Book of Allah and explained his commands and prohibitions, parables and narratives. And there is no other way to earn Allah's pleasure and gain His love, except to follow this Prophet and obey him. The one who does this really loves Allah and seeks to meet Him, and the one who assures of his love for Allah, but does not follow the path of His Prophet, peace and blessings of Allah be upon him, is just talking empty words. His assurances will not benefit him, and his deeds testify against him.

This realization encourages the believer to love the Messenger of Allah, peace and blessings of Allah be upon him, and cherish the guidance he has left us, as well as to love his family, his companions and all who follow his path. This love is for the sake of Allah and is subordinated to the love of Allah, and only those who subordinate their desires to His divine will manage to grow up to it. Therefore, the Messenger, peace and blessings of Allaah be upon him, said: "He has perfect faith who loves for the sake of Allaah and hates for the sake of Allaah, gives for the sake of Allaah and refuses for the sake of Allaah" [Abu Dawood 4681].

It is difficult to love for the sake of Allah, because this love is not related to material gain and selfish interests. It is perfectly natural to love Allah when you realize that you are constantly using His gifts. The soul by its nature is drawn to the one who does her good and satisfies her desires. But you need to love for the sake of Allah not because nafsu likes it, but only because Allah loves some person or some deed, and the more He loves them, the more you must love them. This state of mind is nothing but the mercy of Allah, and therefore the Quran says: "He united their hearts. If you had sacrificed everything on earth, you would not have been able to unite their hearts, but Allah united them." (Surah 8 "Spoils of war", verse 63). Abdullah ibn Masud said that this verse was sent down about those who loved each other for the sake of Allah [Tabari 11/258].

This means that love for the sake of Allah should be begged from Allah and its seeds should be carefully treated when they sink into the soul, allowing them to germinate and take root. We need to take care of every boon that Allah has taught us, not neglecting it at the hour when it can bring us closer to Allah. And it is necessary to cultivate love for believers, noticing the best qualities in them and finding excuses for their shortcomings, even if it looks like frivolity and simplicity from the outside. If you notice in yourself an aversion to believers or to any of the benefits that bring you closer to Allah, then think about your situation and try to get rid of this disease.

Ibn Rajab writes: "In order for the love of Allah to be complete, one must love what He loves and dislike what is repugnant to Him. The one who loves something contrary to Allah or has a dislike for what He loves, does not profess monotheism completely and is not completely faithful to the word la ilaha illa-Llah. And the more hidden polytheism there is in him, the stronger his dislike for what Allah loves and his love for what is repugnant to Him. Allah said, "This is because they followed what angered Allah, and because they were disgusted with what He was pleased with, and therefore He made their deeds futile" (47:28)" [Ibn Rajab. Tauhid [1]/59].

Testi i dashurisё

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

A e duam Allahun, Zotin Tonë Mëshirues dhe Falës? Për Një Mysliman, pyetja duket shumë banale. A nuk është dashuria Për Allahun E Madhëruar ajo që e bën atë të heqë dorë nga gjumi i ëmbël dhe të ngrihet në namazin e agimit? A nuk është dashuria Për Allahun ajo që e motivon atë të bëjë vepra të mira dhe të japë lëmoshë? Por a e duam Allahun aq sa t'i besojmë plotësisht Atij dhe të heqim dorë nga çdo gjë e ndaluar?

Zoti pret më shumë sesa thjesht dashuri nga ne. Ai nuk dëshiron që dikush ose asgjë të zërë më shumë hapësirë në zemrat tona sesa ai. Siç Thotë Kur'ani: "ka nga ata në mesin e njerëzve që i shoqërojnë të barabartët me Allahun dhe i duan ata aq sa e duan Allahun. Por ata që besojnë e duan Më Shumë Allahun."(Surja 2" Lopa", vargu 165). Kjo dashuri shumë e veçantë na motivon ta lartësojmë dhe lavdërojmë Allahun, të përulemi para tij, t'i bindemi Atij dhe T'i japim përparësi mbi çdo gjë tjetër. Dhe shumë gjëra na ndodhin pikërisht në mënyrë që të mësojmë Ta duam Më Shumë Allahun dhe ta njohim atë si Mbrojtësin dhe Mbrojtësin tonë. Thënë thjesht, Allahu na sprovon me dashuri për të.

A ju kujtohet se Si zoti e sprovoi Ibrahimin (paqja qoftë mbi të) duke e urdhëruar të vriste të birin, të cilin e donte me gjithë zemër? Cili prej nesh do të kishte kaluar një sprovë të tillë? Apo edhe përmes më pak? Siç thotë Kurani, Nëse Allahu do të na kishte urdhëruar të vrisnim veten ose të braktisnim shtëpitë tona, vetëm disa do të ishin bindur (4:66). Të mirat dhe kënaqësitë e kësaj bote janë kaq të dëshirueshme për ne! Por Allahu na mëshiroi dhe nuk na ngarkoi me detyra të rënda, dhe të gjitha urdhërat e tij u zbritën për të mirën tonë, sepse vetëm ne përfitojmë prej tyre.

Allahu meriton që Ne Ta duam Atë Më shumë se kushdo dhe gjithçka. Ai meriton dashurinë më të pastër dhe më të përsosur sepse është i bukur dhe emrat, cilësitë dhe veprat e tij janë të bukura. Ai e meriton dashurinë tonë sepse nuk pushon së dhuruari bekime mbi ne dhe kujdeset për ne, edhe kur e harrojmë Atë ose mëkatojmë. Sa më shumë që një person e njeh Allahun, aq më e fortë dhe më e vetëdijshme bëhet dashuria e tij për të. Ajo e bën atë të përulet para Allahut dhe të dridhet para tij, ia mbush zemrën me dëshirën për ta adhuruar Allahun dhe për të sakrifikuar Për atë që ka. Prandaj, adhurimi është rezultat i dashurisë më të lartë dhe përulësisë më të lartë.

Por dashuria vetëm Për Allahun nuk mjafton që ai të na dojë dhe të pranojë adhurimin tonë. Duhet dashur edhe Atë Që Do Allahu dhe ata që do ai. Kjo dashuri kërkon jo vetëm mendime të pastra, por edhe njohuri të qarta, dhe është kjo dashuri që e bën një person besimtar dhe e ndan atë nga mosbesimi. Për të sqaruar këtë formë dashurie, I Plotfuqishmi dërgoi të dërguar dhe zbriti Shkrimet E Shenjta, Dhe Kurani thotë: "Thuaj: Nëse e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua, Dhe Allahu do t'ju dojë dhe do t'ju falë mëkatet tuaja. Allahu Është Falës, Mëshirues."(Surja 3" Familja E Imranit", vargu 31).

I Dërguari, paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të, u tha t'i thonë këto fjalë, sepse ai erdhi të na tregojë rrugën e drejtë dhe të tregojë me shembullin e tij se si ta ecim në mënyrë të sigurt. Ai na solli Librin e Allahut dhe shpjegoi urdhërat dhe ndalesat e tij, shëmbëlltyrat dhe rrëfimet. Dhe nuk ka rrugë tjetër për të fituar kënaqësinë E Allahut dhe për të fituar dashurinë e tij, përveçse ta ndjekësh Këtë Profet dhe t'i bindesh atij. Ai që e bën këtë me të vërtetë e do Allahun dhe kërkon ta takojë atë, dhe ai që siguron dashurinë e tij për Allahun, por nuk ndjek rrugën e Profetit të tij, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, thjesht po flet fjalë boshe. Sigurimet e tij nuk do t'i sjellin dobi dhe veprat e tij dëshmojnë kundër tij.

Ky realizim e nxit besimtarin që ta dojë Të Dërguarin e Allahut, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, dhe ta çmojë udhëzimin që na ka lënë, si dhe ta dojë familjen e tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij. Kjo dashuri është për hir të Allahut dhe i nënshtrohet dashurisë së Allahut, dhe vetëm ata që i nënshtrojnë dëshirat e tyre ndaj hyjnores së tij do të arrijnë të rriten deri tek ajo. Prandaj, I Dërguari, paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të, ka thënë: "ai ka besim të përsosur që do Për hir Të Allahut dhe urren për hir të Allahut, jep për hir të Allahut dhe refuzon për hir të Allahut" [Ebu Davudi 4681].

Është e vështirë të duash për hir Të Allahut, sepse kjo dashuri nuk lidhet me përfitime materiale dhe interesa egoiste. Perfectlyshtë krejtësisht e natyrshme ta duash Allahun kur kupton se vazhdimisht po përdor dhuratat e tij. Shpirti nga natyra e tij tërhiqet nga ai që i bën mirë dhe i plotëson dëshirat e saj. Por ju duhet të doni për hir Të Allahut jo sepse nafsu e pëlqen atë, por vetëm sepse Allahu e do ndonjë person ose ndonjë vepër, dhe Sa më shumë që ai i do ata, aq më shumë duhet t'i doni ata. Kjo gjendje shpirtërore nuk është gjë tjetër veçse hir I Allahut, prandaj Kurani thotë: "ai bashkoi zemrat e tyre. Nëse do të kishit sakrifikuar gjithçka në tokë, nuk do të ishit në gjendje të bashkonit zemrat e tyre, por Allahu i bashkoi ata.(Sureja 8 "Plaçkë lufte", vargu 63). Abdullah ibn Masud ka thënë se ky ajet është zbritur për ata që e donin njëri-tjetrin për hir të Allahut [Tabari 11/258].

Kjo do të thotë se dashuria për hir të Allahut duhet të lypet Nga Allahu dhe farat e saj duhet të trajtohen me kujdes kur zhyten në shpirt, duke i lejuar ata të mbijnë dhe të zënë rrënjë. Ne duhet të kujdesemi për çdo ndihmë që Na ka mësuar Allahu, duke mos e lënë pas dore atë në orën kur mund të na afrojë Me Allahun. Dhe është e nevojshme të kultivohet dashuria për besimtarët, duke vërejtur cilësitë më të mira tek ata dhe duke gjetur justifikime për të metat e tyre, edhe nëse duket si mendjelehtësi dhe thjeshtësi nga jashtë. Nëse vëreni në vetvete një neveri ndaj besimtarëve ose ndaj ndonjë prej përfitimeve që ju afrojnë Me Allahun, atëherë mendoni për situatën tuaj dhe përpiquni të heqni qafe këtë sëmundje.

Ibn Rajabi shkruan: "në mënyrë që dashuria e Allahut të jetë e plotë, njeriu duhet të dojë atë që do Dhe të mos pëlqejë atë që është e neveritshme për të. Ai që do diçka në kundërshtim me Allahun ose ka mospëlqim për atë që do, nuk e pohon monoteizmin plotësisht dhe nuk është plotësisht besnik ndaj fjalës la ilaha vila-Llah. Dhe sa më shumë politeizëm të fshehur të ketë tek ai, aq më e fortë është mospëlqimi i tij për atë Që Do Allahu dhe dashuria e tij për atë që është e neveritshme për të. Allahu tha:" kjo është për shkak se ata ndoqën atë Që e zemëroi Allahun, dhe për shkak se ata ishin të neveritur nga ajo Me të cilën ai ishte i kënaqur, dhe për këtë arsye ai i bëri veprat e tyre të kota" (47: 28) " [Ibn Rajab. Tauhid [1] / 59].