Голод — это оружие, а молчание — соучастие...

Hunger is a weapon, and silence is complicity... / Açlık bir silahtır, sessizlik ise suç ortaklığıdır... / Uria është një armë, dhe heshtja është bashkëpunim...

«Голод не оставил в Газе ни одного желудка, не кусая его, ни одной кости, не обгладывая ее, ни одного тела, не иссушая его. Налеты не оставили ни одной улицы, переулка или камня в доме, которые бы не затронули их, и вот они возвращаются, еще более жестокие, чем прежде, с большей жестокостью и смертельной болью...»

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В сердце каждого мусульманина — обязанность сострадания, братства и милосердия. Слова, которые открывают это назидание, наполнены болью и истиной, которая должна тронуть каждую живую душу. Эти строки — не просто крик, это мольба, обращённая к совести каждого, кто произносит шахаду. Это голос боли, страдания, но и веры. Это живой пример времени — призыв к действию, пробуждению, искреннему тауба и помощи тем, кого мир оставил умирать в молчании.

В последние месяцы мир стал свидетелем одной из самых трагических гуманитарных катастроф современности — голода, охватившего сектор Газа. В условиях полной блокады, разрушенной инфраструктуры и отсутствия доступа к продовольствию и медикаментам, жители этого анклава оказались лицом к лицу с невыносимой реальностью. Свыше 70 000 детей госпитализированы с острым недоеданием, а более 35 000 малышей находятся на грани смерти. Эти цифры — не просто статистика; они воплощение человеческих страданий, которые невозможно игнорировать.

Ислам учит нас, что жизнь каждого человека бесценна, и Аллах создал всех людей равными, независимо от их происхождения, религии или положения. Каждый человек имеет право на жизнь, защиту и достойное существование. Голод, искусственно созданный в результате войн, блокад и политических игр, является преступлением перед всем человечеством. Когда мир сыт, а дети в Газе умирают от недоедания, это не просто трагедия — это моральный провал всего общества. Каждый мусульманин обязан не только осознавать страдания братьев и сестер в Газе, но и активно стремиться помочь им, используя все доступные средства.

Голод в Газе — это не просто отсутствие пищи. Это системное уничтожение условий жизни, детство, материнство, здравоохранения и надежды. Это акт, в котором страдает не только тело, но и душа. Поддержка Газы — это очищение совести. Это поклонение. Это способ доказать искренность имана. Когда одни голодают, а другие бездействуют, это неравенство — грех, если он может быть устранён усилием. Тот, кто использует страдание других для личной выгоды, кто строит бизнес или политику на боли детей и матерей, — несёт на себе грех, который приведёт к позору в обоих мирах.

Мир, который не реагирует на голод, становится сообщником. Мы — Умма Мухаммада ﷺ. Наш долг — говорить, действовать, помогать, ибо даже ду'а от искреннего сердца может стать причиной облегчения для угнетённых. Голод в секторе Газа — это не просто кризис; это испытание для всей Уммы. Ислам учит нас, что мы — одна община, и боль одного мусульманина должна быть болью всех. Пока существует хотя бы один голодный ребенок, ни один из нас не может чувствовать себя в безопасности или удовлетворенным. Аллах видит наши усилия и знает наши намерения. Пусть эта трагедия станет поводом для пробуждения наших сердец и действий, направленных на восстановление справедливости и милосердия. О Аллах, останови эту войну своей силой.

Сегодня Газа — зеркало наших душ, и в этом зеркале мы видим либо свет веры, либо тьму халатности. Аллах испытывает нас не только страданиями, но и чужими страданиями, на которые мы обязаны отозваться. Ведь именно это и определяет подлинную живость сердца, его связь с Иманом и справедливостью. Когда мир сыт, голод — это преступление. Молчание — это соучастие в резне. Это — приговор нашей эпохе. Наше молчание — это грех. Наше безразличие — это предательство. Умма не молчит, когда её части страдают, иначе она мертва.

О, мусульмане! Сегодня Газе нужен не просто хлеб. Ей нужна наша совесть, наши усилия, наша искренность и наши ду'а, за которыми идут дела. О Аллах, смилуйся над Газой! О Аллах, даруй им победу и избавление! О Аллах, облегчи их страдания и покарай притеснителей и тиранов. Аминь!

Hunger is a weapon, and silence is complicity...

"Hunger has left no stomach in Gaza unbitten, no bone ungnawed, no body unfamished. The raids have spared no street, alley, or stone in a house that they haven’t touched, and now they return, even more brutal than before, with greater cruelty and mortal pain..." Praise be to Allah, Whom we praise and whose help and forgiveness we seek. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter: In the heart of every Muslim lies the duty of compassion, brotherhood, and mercy. The words that open this admonition are filled with pain and truth that should touch every living soul. These lines are not just a cry; it is a plea directed at the conscience of everyone who utters the Shahada. It is the voice of suffering, anguish, but also faith. It is a vivid example of the times—a call to action, awakening, sincere repentance (taubah), and aid to those whom the world has left to die in silence.

In recent months, the world has witnessed one of the most tragic humanitarian disasters of modern times—the famine that has engulfed the Gaza Strip. Under conditions of total blockade, destroyed infrastructure, and lack of access to food and medicine, the residents of this enclave are facing an unbearable reality. Over 70,000 children have been hospitalized with acute malnutrition, and more than 35,000 infants are on the brink of death. These numbers are not mere statistics; they are embodiments of human suffering that cannot be ignored.

Islam teaches us that the life of every person is invaluable, and Allah created all people equal, regardless of their origin, religion, or status. Every individual has the right to life, protection, and a dignified existence. Hunger artificially created as a result of wars, blockades, and political games is a crime against all humanity. When the world is well-fed, and children in Gaza are dying of starvation, this is not just a tragedy—it is a moral failure of society as a whole. Every Muslim is obligated not only to recognize the suffering of brothers and sisters in Gaza but also to actively strive to help them using all available means.

Hunger in Gaza is not merely the absence of food. It is the systematic destruction of living conditions—childhood, motherhood, healthcare, and hope. This is an act where both the body and soul suffer. Supporting Gaza is a cleansing of conscience. It is worship. It is a way to prove the sincerity of one’s faith (iman). When some starve while others remain passive, such inequality is a sin if it can be remedied through effort. Those who exploit the suffering of others for personal gain, who build businesses or politics on the pain of children and mothers, bear a sin that will bring shame in both worlds.

A world that does not respond to hunger becomes complicit. We are the Ummah of Muhammad ﷺ. Our duty is to speak, act, and help because even a dua from a sincere heart can bring relief to the oppressed. The famine in the Gaza Strip is not just a crisis; it is a test for the entire Ummah. Islam teaches us that we are one community, and the suffering of one Muslim should be the suffering of all. As long as there is even one hungry child, none of us can feel safe or satisfied. Allah sees our efforts and knows our intentions. Let this tragedy become a reason for the awakening of our hearts and actions aimed at restoring justice and mercy. O Allah, stop this war with Your power.

Today, Gaza is a mirror of our souls, and in this mirror, we see either the light of faith or the darkness of negligence. Allah tests us not only with our own suffering but also with the suffering of others to which we are obliged to respond. For it is precisely this that determines the true vitality of the heart, its connection to Iman and justice. When the world is well-fed, hunger is a crime. Silence is complicity in slaughter. This is a verdict on our era. Our silence is a sin. Our indifference is betrayal. The Ummah does not remain silent when its parts suffer, otherwise it is dead.

O Muslims! Today Gaza needs more than just bread. It needs our conscience, our efforts, our sincerity, and our dua followed by action. O Allah, have mercy on Gaza! O Allah, grant them victory and deliverance! O Allah, ease their suffering and punish the oppressors and tyrants. Ameen!

Açlık bir silahtır, sessizlik ise suç ortaklığıdır...

"Açlık, Gazze'de tek bir mideyi ısırılmadan, tek bir kemiği kemirilmeden, tek bir bedeni susuz bırakmadan geçmedi. Hava saldırıları hiçbir sokakta, ara sokakta veya evdeki bir taşı dokunulmamış bırakmadı ve şimdi daha önce olduğundan daha vahşi bir şekilde geri dönüyorlar, daha büyük acıma ve ölümcül acıyla…" Hamd, yardımını ve affını aradığımız Allah'a mahsustur. Bizler, ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü işlerimizden korunmak için Allah'a sığınıyoruz. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz; kimini de terk ederse, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki, hiçbir ilah ibadete layık değildir, ancak Allah birdir, ve şahitlik ederiz ki, Muhammed O'nun kulu ve elçisidir. Ve işte bundan sonra: Her Müslüman'ın kalbinde merhamet, kardeşlik ve şefkat vazifesinin olduğunu biliyoruz. Bu öğütü açan sözler acı dolu ve her canlı ruhu etkilemesi gereken bir gerçekle yüklüdür. Bu satırlar yalnızca bir çığlık değil, aynı zamanda her shahada'yı söyleyen kişinin vicdanına hitap eden bir yakarıdır. Bu ses, acının, ızdırapların ama aynı zamanda imanın sesidir. Bu çağımızın yaşayan bir örneğidir — harekete geçme, uyanış, samimi tövbe (tevbe) ve dünyanın sessizliğinde ölmeye terk edilenlere yardım çağrısıdır.

Son aylarda dünya, modern çağın en trajik insani felaketlerinden birine tanık oldu — Gazze Kuşağı'nı kaplayan kıtlık. Tam blokaj, tahrip edilmiş altyapı ve gıda ile ilaç erişiminin olmaması koşullarında, bu yerleşimdeki insanlar dayanılmaz bir gerçekle yüzleştiler. 70.000'den fazla çocuk şiddetli beslenme yetersizliği nedeniyle hastaneye kaldırıldı ve 35.000'den fazla bebek ölümün eşiğinde bulunuyor. Bu rakamlar sadece istatistikler değildir; bunlar görmezden gelemeyeceğimiz insan acılarının somut örnekleridir.

İslam bize her insanın yaşamının değerli olduğunu öğretir ve Allah bütün insanları eşit olarak yaratmıştır, kökenlerinden, dinlerinden veya statülerinden bağımsız olarak. Her bireyin hayatı, koruma ve onurlu bir varoluşa hakkı vardır. Savaşlar, ablukalar ve politik oyunlar sonucu yapay olarak yaratılan açlık tüm insanlığa karşı bir suçtur. Dünya doymuşken, Gazze'deki çocuklar açlıktan ölüyorken bu sadece bir trajedi değil — aynı zamanda tüm toplumun ahlaki bir başarısızlığıdır. Her Müslüman'ın, Gazze'deki kardeşlerimizin acılarını yalnızca fark etmekle kalmayıp aynı zamanda ulaşılabilir tüm araçları kullanarak onlara yardımcı olma görevi vardır.

Gazze'deki açlık sadece gıdanın yokluğu değildir. Yaşam koşullarının sistematik yıkımıdır — çocukluk, annelik, sağlık hizmetleri ve umut. Bu hem bedeni hem de ruhu acıtan bir eylemdir. Gazze'yi desteklemek vicdanı temizlemektir. Bu ibadettir. Bu imanın samimiyetini kanıtlamanın bir yoludur. Bazıları açlıktan ölürken diğerleri pasif kalıyorsa, bu eşitsizlik eğer çaba ile giderilebilirse bir günah sayılır. Başkalarının acısından kişisel çıkar sağlayanlar, çocukların ve annelerin acısından işletme veya politika yapanlar, her iki dünyada da utanç getiren bir günaha sahip olurlar.

Açlığa yanıt veremeyen bir dünya ortaktır. Biz Muhammed'in ümmetiyiz ﷺ. Söz söylemek, hareket etmek, yardım etmek bizim görevidir çünkü samimi bir yürekten gelen bir dua bile ezilenler için rahatlama sebebi olabilir. Gazze Kuşağı'ndaki kıtlık yalnızca bir kriz değil; aynı zamanda tüm ümmet için bir sınavdır. İslam bize tek bir toplum olduğumuzu öğretir ve bir Müslüman'ın acısı hepimizin acısı olmalıdır. En az bir aç çocuk olduğu sürece hiçbiri biz güvenli ya da tatmin olmuş hissedemez. Allah gayretlerimizi görür ve niyetlerimizi bilir. Bu trajedinin kalplerimizi uyandırmak ve adaleti ve merhameti yeniden tesis etmeye yönelik eylemler için bir sebep olmasını dileyelim. Ey Allah, bu savaşa gücünle son ver!

Bugün Gazze ruhlarımızın aynasıdır ve bu aynada ya imanın ışığını ya da ihmalkârlığın karanlığını görürüz. Allah bizi yalnızca kendi acılarımızla değil, aynı zamanda cevap vermek zorunda olduğumuz başkalarının acılarıyla da sınar. Çünkü tam olarak bu, kalbin gerçek canlılığını, iman ve adaletle olan bağlantısını belirler. Dünya doymuşken, açlık bir suçdur. Sessizlik katliamda ortak olmaktır. Bu çağa bir hüküm giysisidir. Sessizliğimiz bir günahtır. Kayıtsızlığımız bir ihanettir. Ümmet parçaları acı çekiyor iken susarsa, ölü demektir.

Ey Müslümanlar! Bugün Gazze sadece ekmek istemiyor. Onun için vicdanımız, çabalarımız, samimiyetimiz ve ardından işlerle takip edilen dualar gerekiyor. Ey Allah, Gazze'ye merhamet et! Ey Allah, onlara zafer ve kurtuluş bahşet! Ey Allah, onların acılarını hafiflet ve zulmedenleri ve tiranları cezalandır. Amin!

Uria është një armë, dhe heshtja është bashkëpunim...

"Urja nuk ka lënë asnjë stomak në Gazu pa e kushtritur, asnjë kockë pa e thithur, asnjë trup pa e tharë. Sulmet nuk kanë lënë asnjë rrugë, shteg apo gur në një shtëpi pa e prekur, dhe tani po kthehen, edhe më të dhunshëm se para, me më shumë dhunë dhe dhimbje fatale…" Lavdi i përket Allahut, të cilit ne shprehim lavdi dhe nga i cili kërkojmë ndihmën dhe faljen. Ne kërkojmë mbrojtje te Allahu nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet e gabuara. Kush që Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush që Allah e lë, askush nuk mund ta drejtojë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot të vërtetë përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pas kësaj: Në zemrën e çdo muslimani qëndron detyra e mëshirës, vëllezërisë dhe dashurisë. Fjalët që hapin këtë mësim janë të mbushura me dhimbje dhe të vërtetën që duhet të prekë çdo shpirt të gjallë. Këto rreshta nuk janë vetëm një çështje; është një lutje drejtuar ndaj vetëdijes së çdo personi që thotë shahadaten. Ky është zëri i dhimbjes, vuajtjes, por edhe i besimit. Ky është një shembull i jetës së sotme - një thirrje për veprim, zgjuarje, kthim të sinqertë (tauba) dhe ndihmë për ata që botë e ka lënë të vdesin në heshtje.

Në muajt e fundit, bota ka qenë dëshmitare e njërës nga tragjeditë më të mëdha humanitare të kohëve moderne - urias që ka mbuluar sektorin e Gazës. Nën kushte bllokimi të plotë, infrastrukturës së shkatërruar dhe mungesës së hyrjes në ushqim dhe mjekime, banorët e këtij enklavit janë përballet me një realitet të padurueshëm. Mbi 70.000 fëmijë janë hospitalizuar për shkak të nënushqyerjes akute, dhe mbi 35.000 foshnje janë në prag të vdekjes. Këto numra nuk janë thjesht statistika; ata janë përfaqësimi i vuajtjeve humane që nuk mund të injorohen.

Islami na mëson se jeta e çdo njeriu është e çmuar, dhe Allah ka krijuar të gjithë njerëzit të barabartë, pavarësisht nga origjina, feja apo pozicioni i tyre. Çdo individ ka të drejtën e jetës, mbrojtjes dhe një ekzistencë të vlerësuar. Urja, e krijuar në mënyrë artificiale si rezultat i luftërave, bllokimeve dhe lojëve politike, është një krim ndaj të gjithë njerëzimit. Kur bota është e mirëushqyer, dhe fëmijët në Gazë vdesin nga uria, kjo nuk është thjesht një tragedji - është një dështim moral i tërë shoqërisë. Çdo musliman ka detyrën jo vetëm të kuptojë vuajtjet e vëllezërve dhe motrave në Gazë, por edhe të përpunojë aktivisht për t’u ndihmuar duke përdorur të gjitha mjetet e mundshme.

Urja në Gazë nuk është thjesht mungesa e ushqimit. Është një shkatërrim sistemik i kushteve të jetës - fëmijëria, materniteti, shëndetësia dhe shpresat. Ky është një akt ku vuajnë jo vetëm trupat, por edhe shpirti. Mbështetja e Gazës është një pastrim i vetëdijes. Është adhurim. Është një mënyrë për të provuar vërtetësinë e besimit (imanit). Kur disa lënë pa ushqim, ndërsa të tjerët qëndrojnë pasiv, ky mosbarazim është një gënjeshtër nëse mund të ndreqet me përpjekje. Ata që shfrytëzojnë vuajtjet e të tjerëve për interesa personale, që ndërtojnë biznes ose politika mbi dhimbjen e fëmijëve dhe nënave, e mbartin një gënjeshtër që do të sjell turp në të dy botët.

Bota që nuk reagon ndaj urisë bëhet bashkërendues. Ne jemi Umma e Muhamedit ﷺ. Detyra jonë është të flasim, veproni, ndihmoni, sepse edhe një du’a nga një zemër e sinqertë mund të sjellë lehtësim për të shtypurit. Famine në sektorin e Gazës nuk është vetëm një krizë; është një provë për tërë Ummën. Islami na mëson se ne jemi një komunitet, dhe dhimbja e një muslimani duhet të jetë dhimbja e të gjithëve. Sa kohë që ka edhe një fëmijë të uritur, asnjëri prej nesh nuk mund të ndjejë siguri ose të kënaqur. Allah shikon përpjekjet tona dhe e di qëllimin tonë. Le të bëjmë që kjo tragjedi të jetë shkaku për zgjuarjen e zemrave tona dhe veprimeve të drejtuara drejt rikthimit të drejtësisë dhe mëshirës. O Allah, ndal këtë luftë me fuqinë tende.

Sot Gazza është pasqyra e shpirtit tonë, dhe në këtë pasqyrë ne shohim ose dritën e besimit ose errësirën e neglizhencës. Allah na provon jo vetëm me vuajtjet tona, por edhe me vuajtjet e të tjerëve, ndaj të cilave jemi të detyruar të përgjigjemi. Pasi pikërisht kjo përcakton vitalitetin e vërtetë të zemrës, lidhjen e saj me imanin dhe drejtësinë. Kur bota është e mirëushqyer, uria është një krim. Qetësia është bashkërendim në masakra. Kjo është një gjykim i epokës sonë. Qetësia jonë është një gënjeshtër. Mosinteresi ynë është një tradhti. Umma nuk qetësohet kur pjesët e saj vuajnë, përndryshe ajo është e vdekur.

O, muslimanë! Sot Gazës nuk i nevojitet vetëm bukë. Ai ka nevojë për vetëdijen tonë, përpjekjet tona, sinqeritetin tonë dhe du'anë tona, të ndjekura nga veprimet. O Allah, shfaq mëshirë ndaj Gazës! O Allah, jepu atyre fitoren dhe shpëtimin! O Allah, lehtëso vuajtjet e tyre dhe ndajë dënimin tyranëve dhe shtypësve. Ameen!