Где же проповедники, когда в Газе происходит истребление?

Where are the preachers when there is a massacre in Gaza? / Gazze'de imha gerçekleştiğinde vaizler nerede? / Ku janë predikuesit kur ka një masakër në Gaza?

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Дошло ли до вас, что сейчас происходит массовая эвакуация палестинских семей под интенсивным огнем в районе Телль ас-Султан в Рафахе, на крайнем юге сектора Газа, и в Бейт-Хануне, на крайнем севере сектора, в то время как израильская армия начинает наземное наступление? Многие семьи в Рафахе оказались в окружении, а десятки людей подвергаются казням на месте. Тела до сих пор лежат на улицах и в переулках вплоть до этого момента! Или вы беспечны?!

Разве не проповедники являются наставниками людей, примером для подражания, воспитателями, учителями и руководителями?! Почему они молчат о том, что происходит с их братьями в Газе — об истреблении и резне?! Где их роль в медиапространстве, чтобы поднять этот вопрос, напомнить людям о беде их братьев?! Где их роль в информационной войне против врага, которая не менее важна, чем военная, в плане влияния на врага и продвижения палестинского вопроса? Ведь государства тратят огромные средства на создание медиа-институтов и организаций, как это делает враг в своей пропагандистской машине.

Разве не обязанность проповедников — побуждать мусульман чувствовать боль своих братьев, понимать их нужды, ощущать их страдания и пробуждать их эмоции, чтобы помочь своим братьям в пределах своих возможностей?! Разве мусульмане не подобны единому телу, где, если страдает один орган, все тело отзывается бессонницей и лихорадкой?! Почему многие проповедники, даже большинство из тех, кто причисляет себя к сунне, игнорируют этот вопрос? Вы едва найдете хотя бы один твит некоторых из них, напоминающий о беде их братьев, несмотря на ужас трагедии, масштабы катастрофы и отсутствие поддержки и помощи?!   

Где их роль в призыве людей помочь жителям Газы, распространять информацию об их проблеме и продвигать ее в медиа?! Где их роль в обращении к тем, кто обладает влиянием, богатством и властью, чтобы они сделали больше для помощи мусульманам в Газе?! Почему большинство из них молчат, как мертвые, кроме тех, кого помиловал Аллах?! Разве это не признак болезни сердца, а то и его смерти, упаси Аллах?!

Просите Аллаха, чтобы Он даровал вам живое сердце, здоровую душу, чувствительность, мягкость и сострадание. Ведь одно из наказаний Аллаха для раба — ожесточение его сердца, пока его чувства не притупятся, а эмоции не умрут, и он станет подобен камню. «После этого ваши сердца ожесточились и стали, как камни, или даже еще жестче. Воистину, среди камней есть такие, из которых бьют родники. Среди них есть такие, которые раскалываются и изливают воду. Среди них есть такие, которые падают от страха перед Аллахом. Аллах не находится в неведении о том, что вы совершаете». Сура «Корова», аят 74.

Мы просим Аллаха помочь нам поддержать наших братьев-мусульман, где бы они ни были, и направить нас на служение им и помощь им в меру наших возможностей. Мы просим, чтобы Он не ожесточил наши сердца, не притупил наши чувства и не умертвил наши эмоции. Мы просим Его даровать нам искренность и уберечь нас от использования религии ради мирских благ. Мы просим Аллаха облегчить страдания наших братьев в Газе и помочь им одержать победу над их врагом. Поистине, Он — Слышащий, Близкий, Отвечающий. И, поистине, облегчение близко, и оно сопутствует терпению и трудностям.

© Шейх Фейсал аль-Джасим

Голос истины в эпоху молчания

В эпоху, когда политическая корректность, страх перед репрессиями и страсть к мирским удовольствиям часто вынуждают людей молчать, голос, исполненный искренности, веры и сострадания, становится настоящим светом во тьме. Такой голос принадлежит Сельме Бектеши — молодой мусульманке из Албании, которая не побоялась выступить против официальной позиции своей страны и выразить свою солидарность с угнетённым народом Палестины. Её видеопослание и поэтическая песня «Свобода Палестине (Liri Palestinës)» — это не просто художественное выражение. Это ду’а (мольба), протест, духовное наставление и напоминание о религиозной ответственности мусульманина в эпоху испытаний.

Сельма — не политик, не учёный, не имам. Но она мусульманка. И этого достаточно, чтобы чувствовать обязанность говорить, когда большинство молчит. Её поступок — это пример аманата (доверенного обязательства) перед истиной и угнетёнными. Ведь в хадисе сказано: «Кто увидит зло — пусть изменит его рукой; если не может — языком; если не может — то сердцем, и это — самая слабая степень веры». (Сахих Муслим). Сельма изменила зло своим голосом. Это не просто протест — это зов сердца и души, ибо она говорит ради Аллаха.

Этот стих — об исламе в действии. Она не говорит как политик, а как сестра, чья душа разделяет страдания детей Палестины. Её фраза: «Я — частица твоего флага» — напоминание, что Умма едина, несмотря на границы и паспорта. Сельма упоминает иман, упоминает шахаду, Джаннат, и благодарность Аллаху даже в смерти. Эти слова звучат не как отчаяние, а как победа духа над тиранией. Её песня — словно почесть шахидам, оставившим этот мир ради истины, и напоминание нам, что борьба за Палестину — это борьба за честь Уммы.

Поддерживать Палестину — это фард кифая (коллективная обязанность), а иногда — фард ‘айн (индивидуальная обязанность), когда никто не остается, кроме тебя. В исламской истории женщины не были в тени. Сумайя — первая шахидка. Насиба бинт Кааб — защитница Пророка ﷺ. Женщины всегда были оплотом сопротивления. Сельма — продолжение этой традиции. Её голос — не слабость, а сила. Её песня — не просто акт искусства, а акт сопротивления, как и каждая слеза матери в Газе.

Сельма Бектеши напоминает нам, что да’ва — это не только проповедь на минбаре. Это и нашид, и видеоролик, и пост, и стих, если они искренни и ради Аллаха. Это тот случай, когда слово «искусство» перестаёт быть пустым, а становится средством служения, пробуждения и протеста. "Свобода, свобода, свобода Палестине!" — этот припев звучит как девиз, как крик совести всей Уммы.

Пророк Мухаммад ﷺ сказал: "Лучший джихад — это слово истины перед тираном." (Ахмад, Абу Дауд). Сельма как раз исполняет этот хадис: она говорит слово истины перед лицом несправедливости, не опасаясь последствий. Это форма сопротивления, в которой участвует сердце, язык и намерение — всё то, что делает акт искренним и угодным Аллаху.

Палестина — это не просто географическая точка. Это земля пророков, земля аль-Кудса (Иерусалима), где расположен Масджид аль-Акса — третья святыня в Исламе. Поддержка Палестины — это не политическая позиция, это часть ахляка (нравственности) мусульманина. Это проявление умматической солидарности — чувства, что боль одного члена уммы — это боль всех. "Верующие подобны одному телу: если один орган страдает — вся система отзывается болью и жаром." (Сахих аль-Бухари и Муслим). Таким образом, молчание в отношении Палестины — это не просто безразличие, а болезненный симптом ослабления духовной связи с уммой.

В мире, где политические интересы заглушают истину, каждый, кто встаёт на сторону справедливости — становится приближённым к Воле Аллаха. Поддержка Палестины — это не просто милосердие, это обязательство быть на стороне истины, вне зависимости от нации, пола или власти. Послание Сельмы Бектеши — это не просто личная позиция. Это зов ко всей умме — вспомнить, кто мы есть, и что значит быть мусульманином в этом мире. Это напоминание о том, что наша вера требует действий, слов, и смелости, особенно в тех моментах, когда правда невыгодна.

Сострадание — одна из ключевых черт мусульманина. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) учил: "Тот, кто не проявляет сострадания к людям, не заслуживает сострадания Аллаха". (Сахих аль-Бухари). В песне "Свобода Палестине" Сельма выражает глубокое сострадание к страданиям палестинского народа, особенно к детям, лишённым простых радостей жизни. Фразы "Дай мне игрушку на колени" и "Чтобы мы не остались сиротами" напоминают о разрушительных последствиях войны и важности защиты невинных. Это также обращение ко всему человечеству с призывом к милосердию и единству.

Ислам учит, что все мусульмане — братья и сёстры, независимо от географических границ. Это чувство единства (Умма) лежит в основе поддержки палестинского народа. Сельма Бектеши через свои слова "Твой сын – это и я тоже" и "У меня такая же история, как у тебя" подчёркивает, что страдания одного мусульманина — это страдания всего исламского сообщества. Коран напоминает: "Верующие — братья". (49:10). Это братство обязывает мусульман помогать друг другу в трудные времена и не оставаться равнодушными к чужому горю.

Песня завершается оптимистичным утверждением: "Справедливость победит" . В исламе вера в конечную победу справедливости основана на убеждении, что Аллах всегда на стороне тех, кто борется за правду. Коран говорит: "Не думайте, что те, которые были убиты на пути Аллаха, мертвы; нет, они живы у своего Господа, получая удел". (3:169). Эти слова напоминают, что борьба за справедливость имеет вечную ценность, даже если её результаты видны не сразу.

Сельма Бектеши стала голосом тех, кто молчит из страха или безразличия. Её пример показывает, что каждый человек, независимо от своего положения, может внести свой вклад в борьбу за правду. В мире, где правда часто заглушается интересами сильных, такие голоса становятся светом в темноте. Они напоминают нам, что истина и справедливость вечны, а поддержка угнетённых — это не просто выбор, а обязанность каждого человека, стремящегося к добру и миру.

В мире, где всё чаще побеждает молчание, каждое слово истины — это как капля света в темноте, освещающая путь для других. Пусть же такие голоса не остаются одинокими. Пусть каждый из нас, на своём уровне, вспомнит, что Ислам — это активная вера, требующая позиции, жертвенности и сострадания. Свобода Палестине — это свобода веры, свобода истины, свобода самой сути человечности.

О, Аллах, укрепи голос истины. Поддержи угнетённых. Даруй победу Палестине. А нас сделай среди тех, кто не молчит, когда истина попирается. Аминь!

Where are the preachers when there is a massacre in Gaza?

Praise be to Allah, Whom we praise, and to Whom we turn for help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

Have you heard what is happening now—the mass evacuation of Palestinian families under intense fire in the Tel al-Sultan area of Rafah, in the far south of the Gaza Strip, and in Beit Hanoun, in the far north of the Strip, as the Israeli army begins its ground offensive? Many families in Rafah are surrounded, while dozens of people are being executed on the spot. Bodies still lie in the streets and alleys up to this moment! Or are you indifferent?!

Are not preachers supposed to be the guides, role models, educators, teachers, and leaders of the people?! Why are they silent about what is happening to their brothers in Gaza—extermination and massacre?! Where is their role in the media space to raise awareness about the plight of their brothers?! Where is their role in the information war against the enemy, which is no less important than the military battle, in terms of influencing the enemy and promoting the Palestinian cause? After all, states spend huge sums creating media institutions and organizations, just as the enemy does with its propaganda machine.

Is it not the duty of preachers to encourage Muslims to feel the pain of their brothers, understand their needs, feel their suffering, and awaken their emotions so they can help their brothers within their means?! Are not Muslims like a single body, where if one part suffers, the whole body reacts with sleeplessness and fever?! Why do many preachers, even most of those who claim to follow the Sunnah, ignore this issue? You can hardly find even a single tweet from some of them reminding people of their brothers' plight, despite the horror of the tragedy, the scale of the catastrophe, and the lack of support and aid?!

Where is their role in urging people to help the residents of Gaza, spread awareness of their plight, and promote it in the media?! Where is their role in appealing to those with influence, wealth, and power to do more to help Muslims in Gaza?! Why are the majority of them silent, like the dead, except for those whom Allah has spared?! Is this not a sign of heart disease—or even its death, may Allah protect us?!

Ask Allah to grant you a living heart, a sound soul, sensitivity, softness, and compassion. For one of Allah's punishments upon His servants is the hardening of their hearts until their feelings become numb and their emotions die, making them like stones. "Then your hearts hardened and became as stones or even harder. For indeed, there are stones from which rivers gush forth, and among them are those that split open and water pours out, and among them are those that fall down out of fear of Allah. And Allah is not unaware of what you do." (Surah Al-Baqarah, 2:74).

We ask Allah to help us support our Muslim brothers wherever they may be, and to guide us to serve them and assist them within our capabilities. We ask Him not to harden our hearts, dull our senses, or kill our emotions. We ask Him for sincerity and to protect us from using religion for worldly gains. We ask Allah to ease the suffering of our brothers in Gaza and to grant them victory over their enemy. Truly, He is the All-Hearing, the Near, the Responsive. And truly, relief is near, coming alongside patience and hardship.

© Sheikh Faisal Al-Jasim

The Voice of Truth in an Age of Silence

In an era when political correctness, fear of repression, and passion for worldly pleasures often compel people to remain silent, a voice filled with sincerity, faith, and compassion becomes a true light in the darkness. Such a voice belongs to Selma Bekteshi—a young Muslim woman from Albania, who dared to challenge her country's official stance and express solidarity with the oppressed people of Palestine. Her video message and poetic song “Freedom for Palestine (Liri Palestinës)” are not merely artistic expressions; they are a dua (prayer), a protest, a spiritual reminder, and a call to remember the religious responsibility of a Muslim in times of trial.

Selma is not a politician, scholar, or imam. But she is a Muslim. And that is enough for her to feel the obligation to speak when most remain silent. Her action is an example of amanah (trust) toward truth and the oppressed. For in a hadith it is said: "Whoever sees evil, let him change it with his hand; if he cannot, then with his tongue; if he cannot, then with his heart—and that is the weakest level of faith." (Sahih Muslim). Selma changed evil with her voice. This is not just protest—it is the cry of a heart and soul, for she speaks for Allah.

These verses are about Islam in action. She does not speak as a politician but as a sister whose soul shares in the suffering of the children of Palestine. Her phrase: “I am a part of your flag” is a reminder that the Ummah is one, despite borders and passports. Selma mentions iman, shahada, Jannah, and gratitude to Allah even in death. These words do not sound like despair but like a triumph of spirit over tyranny. Her song is like an honor to the martyrs who left this world for the sake of truth, and a reminder to us that the struggle for Palestine is a struggle for the honor of the Ummah.

Supporting Palestine is fard kifayah (a collective obligation), and sometimes fard 'ayn (an individual obligation) when no one else remains but you. In Islamic history, women were never in the shadows. Sumayyah was the first martyr. Nusaybah bint Ka’b defended the Prophet ﷺ. Women have always been pillars of resistance. Selma continues this tradition. Her voice is not weakness but strength. Her song is not just an act of art but an act of resistance, like every tear shed by a mother in Gaza.

Selma Bekteshi reminds us that da'wah is not only preaching from the minbar. It can also be a nasheed, a video, a post, or a poem if they are sincere and for the sake of Allah. This is a case where the word "art" stops being empty and becomes a means of service, awakening, and protest. "Freedom, freedom, freedom for Palestine!"—this refrain sounds like a motto, like the conscience of the entire Ummah crying out.

The Prophet Muhammad ﷺ said: “The best jihad is a word of truth in front of a tyrant.” (Ahmad, Abu Dawud). Selma is fulfilling this hadith: she speaks the truth in the face of injustice, unafraid of consequences. This is a form of resistance where the heart, tongue, and intention participate—all elements that make an act sincere and pleasing to Allah.

Palestine is not just a geographical point. It is the land of prophets, the land of Al-Quds (Jerusalem), where Masjid Al-Aqsa—the third holiest site in Islam—is located. Supporting Palestine is not a political position; it is part of ahlak (morality) for a Muslim. It is an expression of ummatic solidarity—the feeling that the pain of one member of the Ummah is the pain of all. "The believers are like one body: if one part suffers, the whole system responds with pain and fever." (Sahih al-Bukhari and Muslim). Thus, silence regarding Palestine is not just indifference but a painful symptom of weakening spiritual connection with the Ummah.

In a world where political interests drown out the truth, everyone who stands on the side of justice becomes closer to the Will of Allah. Supporting Palestine is not just mercy; it is an obligation to stand on the side of truth, regardless of nationality, gender, or power. Selma Bekteshi’s message is not just a personal stance. It is a call to the entire Ummah—to remember who we are and what it means to be a Muslim in this world. It is a reminder that our faith demands action, words, and courage, especially in moments when the truth is inconvenient.

Compassion is one of the key traits of a Muslim. The Prophet Muhammad (peace be upon him) taught: "Whoever does not show compassion to people does not deserve Allah’s compassion." (Sahih al-Bukhari). In the song "Freedom for Palestine," Selma expresses deep compassion for the suffering of the Palestinian people, especially the children deprived of simple joys in life. Phrases like "Put a toy on my lap" and "So we don’t remain orphans" remind us of the devastating consequences of war and the importance of protecting the innocent. This is also a call to all humanity to embrace mercy and unity.

Islam teaches that all Muslims are brothers and sisters, regardless of geographical borders. This sense of unity (Ummah) lies at the heart of supporting the Palestinian people. Through her words "Your son is me too" and "My story is the same as yours," Selma emphasizes that the suffering of one Muslim is the suffering of the entire Muslim community. The Quran reminds us: "The believers are brothers." (49:10). This brotherhood obligates Muslims to help each other in difficult times and not remain indifferent to others' suffering.

The song ends with an optimistic statement: "Justice will prevail." In Islam, belief in the ultimate victory of justice is based on the conviction that Allah is always on the side of those fighting for truth. The Quran says: "Do not think that those who were killed on the path of Allah are dead; no, they are alive with their Lord, receiving sustenance." (3:169). These words remind us that the struggle for justice has eternal value, even if its results are not immediately visible.

Selma Bekteshi has become the voice of those who remain silent out of fear or indifference. Her example shows that every person, regardless of their position, can contribute to the fight for truth. In a world where truth is often silenced by the interests of the powerful, such voices become a light in the darkness. They remind us that truth and justice are eternal, and supporting the oppressed is not just a choice but an obligation for every person striving for goodness and peace.

In a world where silence increasingly prevails, every word of truth is like a drop of light in the dark, illuminating the way for others. May such voices not remain alone. Let each of us, at our level, remember that Islam is an active faith demanding a position, sacrifice, and compassion. Freedom for Palestine is freedom of faith, freedom of truth, freedom of humanity itself.

O Allah, strengthen the voice of truth. Support the oppressed. Grant victory to Palestine. And make us among those who do not remain silent when truth is trampled. Ameen!

Gazze'de imha gerçekleştiğinde vaizler nerede?

Hamd, Allah'a mahsustur. O'nu överiz ve yardımını dileriz. Günahlarımızdan affını niyaz ederiz. Kötü ruhlarımıza ve kötü işlerimize karşı Allah'tan sığınırız. Allah tarafından doğru yola çıkarılanı kimse şaşırtamaz; Allah tarafından sapıklığa terk edileni de kimse doğru yola getiremez. Şehadet ederiz ki, hiçbir ilah yoktur, ancak tek bir Allah vardır ve Muhhammed (s.a.v.), Allah'ın kulu ve elçisidir. Ve sonra:

Sizi şu anda Gazze'nin güneyindeki Rafah bölgesindeki Tell es-Sultan'da ve kuzeydeki Beyt Hanun'daki yoğun ateş altında Filistinli ailelerin toplu şekilde tahliyesi haberdar mı? Bu arada İsrail ordusu karadan saldırıya başlıyor. Rafah'taki birçok aile kuşatılmış durumda iken, onlarca insan yerinde idam ediliyor. Cenazeler hala sokaklarda ve ara sokaklarda yatıyor! Ya da siz kayıtsız mısınız?

Dini liderler insanların öğreticileri, örnekleri, eğiticileri, öğretmenleri ve rehberleri değil midir? O zaman neden Gazze'deki kardeşlerimizin imha edilmesine ve katliama sessiz kalıyorlar? Medya alanında bu sorunu gündeme getirip insanları kardeşlerinin acısıyla hatırlamak için rolleri nerede? Düşmana karşı yürütülen bilgi savaşında, düşman üzerinde etki yapma ve Filistin meselesini ön plana çıkarmada medya kuruluşlarına devletler büyük paralar harcıyor. Bizim liderlerimizin bu konudaki rolü nerede?

Dini liderlerin görevi, Müslümanları kardeşlerinin acısını hissetmeye, ihtiyaçlarını anlamaya, onların ızdırabını paylaşmaya ve mümkün olduğunca yardım etmeye teşvik etmek değil midir? Müslümanlar tek bir beden gibidir; eğer bir organ acı çekerse, tüm beden uykusuzluk ve ateşle yanar. Peki, neden çoğu dini lider, özellikle de Sünni olanlar bu meseleyi görmezden geliyor? Onların birkaçının bile bu trajediden bahseden bir tweet atmadığını görüyorsunuz, trajedinin korkunçluğuna, felaketin boyutlarına ve yardıma ihtiyacı olanların çaresizliğine rağmen!

İnsanlara Gazze halkına yardım etmeyi öğütlemek, sorunlarını yaymak ve medyada bu meseleyi ileri taşımak için onların rolü nerede? Etkili olan, zengin olan ve güçlü olan kişilere hitap ederek Müslümanlara daha fazla yardım etmelerini sağlamaktaki rolü nerede? Neden çoğu sessiz kalıyor, sanki ölü gibi, Allah’ın müsadere ettiği az sayıda istisna dışında? Bu, kalbin hastalığı veya ölümünün bir işareti değil midir, Allah koruyor bizi!

Allah’tan size canlı bir kalp, sağlıklı bir ruh, hassasiyet, yumuşaklık ve şefkat bağışlamasını isteyin. Zira Allah’ın bir kuluna verdiği cezalardan biri, kalbinin sertleşmesi ve duygularının körelmesidir, ta ki tüm hissiyat ölünceye kadar. “Sonra kalpleriniz sertleşti ve taştan da sert oldu. Taşların arasında akan kaynaklar bulunanlar var. İçlerinden su fışkıranlar var. İçlerinde Allah’dan korkudan dolayı parçalanıp gidenler var. Allah, yaptıklarınızı bilmez değildir.” Bakara Suresi, Ayet 74.

Allah’tan bize, kardeşlerimiz Müslümanlara her yerde destek olmamızı ve elimizden geldiği ölçüde onlara hizmet etmemizi nasip etsin diye dua ediyoruz. Kalplerimizin sertleşmesini, hislerimizin körelmesini ve duygularımızın ölmesini istemiyoruz. Bize samimiyet vermesi ve dinimizi dünya menfaatleri için kullanmaktan korumasını niyaz ediyoruz. Kardeşlerimizin Gazze'deki acısını hafifletmesi ve düşmanlarına karşı zafer kazanmalarına yardım etmesini diliyoruz. Şüphesiz O, İşiten, Yakın ve Yanıt Verendir. Ve şüphesiz kolaylık yakındır ve sabırla beraberdir.

© Şeyh Faysal al-Jasim

Gerçek çağında sessizlik

Politik doğruluk, baskılardan korkma ve dünyevi zevklere olan tutku, insanları sıklıkla susturan bir çağda, içtenlik, inanç ve şefkat dolu bir ses, karanlıkta gerçek bir ışık olur. Bu ses Selma Bekteshi'ye aittir — Arnavutluklu genç bir Müslüman kadın, ülkesinin resmi pozisyonuna karşı çıkmaktan çekinmeyen ve ezilen Filistin halkıyla dayanışmasını ifade eden kişidir. Video mesajı ve şiirsel şarkısı "Filistin'e Özgürlük (Liri Palestinës)" sadece sanatsal bir ifade değildir. Bu bir dua (dua), bir protesto, manevi bir öğüt ve Müslümanların deneme zamanlarında dini sorumluluklarını hatırlatan bir uyarı.

Selma bir politikacı değil, bir bilgin değil, bir imam değil. Ama o bir Müslümandır. Ve bu, çoğu sessiz kalırken konuşmak zorunda olduğunu hissetmek için yeterlidir. Davranışı, hakikat ve ezilenlere karşı emanetin (amanet) bir örneğidir. Hadiste deniliyor ki: "Kim bir kötülük görürse, eliyle değiştirmeli; eğer yapamazsa dil ile; eğer yapamazsa kalbiyle, ve bu, imanın en zayıf derecesidir." (Sahih Müslim). Selma kötülüğü sesiyle değiştirdi. Bu sadece bir protesto değil, aynı zamanda bir yürek ve ruh çağrısı, çünkü Allah için konuşuyor.

Bu şiir İslam'ın eylem halinde olduğunu gösteriyor. O, bir politikacı gibi değil, çocukların acısını paylaştığını hisseden bir kız kardeş olarak konuşuyor. Cümlesi: "Ben senin bayrağının bir parçasıyım" — Umma'nın sınırlar ve pasaportlar ne olursa olsun bir olduğunu hatırlatan bir uyarı. Selma imanı, şehadeti, Cenneti anıyor ve hatta ölümde bile Allah'a şükrediyor. Bu sözler umutsuzluk değil, tiranlığa karşı ruhun zaferi olarak yankılanıyor. Şarkısı, gerçeği uğruna bu dünyadan ayrılan şehitlere saygı göstermek ve bizlere, Filistin için mücadele etmenin Ummah'ın onuru için mücadele etmek olduğunu hatırlatıyor.

Filistin'i desteklemek kolektif bir yükümlülüktür (farz kifaye), bazen ise bireysel bir görevdir (farz ain), eğer başka kimse kalmazsa. İslam tarihinde kadınlar hiç gölgede olmadı. Sumayyah — ilk şehit kadın. Nasiba bint Ka'b — Peygamber ﷺ'in koruyucusu. Kadınlar her zaman direniş sembolüydü. Selma bu geleneğin devamıdır. Sesi güçsüzlük değil, güçtür. Şarkısı sadece bir sanat eseri değil, aynı zamanda bir direniş eylemidir, tıpkı Gazze'deki her annenin gözyaşı gibi.
Selma Bekteshi bize hatırlatıyor ki, davet (da'va) yalnızca minberde vaaz vermek değildir. Bu bir nasheed, video, gönderi ve şiir de olabilir, eğer içten ve Allah içinse. Bu, "sanat" kelimesinin boş olmadığını, hizmet, uyandırma ve protesto aracı olduğunu gösteren bir durumdur. "Özgürlük, özgürlük, Filistin'e özgürlük!" refreni, Ummah'ın vicdanının sloganı ve çığlığı gibi yankılanıyor.

Peygamber Muhammed ﷺ buyurdu: "En iyi cihad, zalime karşı söylenen doğrudur." (Ahmad, Abu Dawood). Selma tam da bu hadisi yerine getiriyor: adaletsizlik karşısında gerçeği söyleyen, sonuçlardan korkmadan. Bu, kalp, dil ve niyetin katıldığı bir direniş biçimidir — hepsi bir eylemi içten ve Allah’a razı kılan şeylerdir.

Filistin sadece coğrafi bir nokta değil. Bu, peygamberlerin toprağı, Kudüs'ün toprağı, İslam'ın üçüncü kutsal mekanı olan El-Aksa Camii'nin bulunduğu yer. Filistin'i desteklemek siyasi bir pozisyon değil, bir Müslümanın ahlakının (ahlak) bir parçasıdır. Bu, Müslüman topluluğunun dayanışmasının bir ifadesidir — bir üyenin acısı, herkesin acısıdır. "Müminler tek bir beden gibidir: Eğer bir organ acı çekerse, tüm sistem acıyla yanar ve ateşlenir." (Sahih el-Buhari ve Müslim). Böylece, Filistin konusundaki sessizlik, sadece ilgisizlik değil, aynı zamanda Ummah ile olan manevi bağlantının zayıflamasının acı bir belirtisidir.

Siyasi çıkarlar gerçeği bastıran bir dünyada, adaletin tarafını seçen herkes, Allah'ın iradesine yaklaşmaktadır. Filistin'i desteklemek sadece merhamet değil, ulus, cinsiyet veya güç ne olursa olsun hakikatin yanında olma yükümlülüğüdür. Selma Bekteshi'nin mesajı sadece kişisel bir pozisyon değil. Bu, tüm Ummah'a bir çağrıdır — kim olduğumuzu hatırlamamız ve bu dünyada Müslüman olmanın ne anlama geldiğini unutmamamız için. Bu, inancımızın eylem, söz ve cesaret gerektirdiği, özellikle de hakikatin elverişsiz olduğu anlarda.

Merhamet, Müslümanların temel özelliklerinden biridir. Peygamber Muhammed (aleyhisselam) öğretti: "İnsanlara merhamet etmeyen, Allah'ın merhametine layık değildir." (Sahih el-Buhari). "Filistin'e Özgürlük" şarkısında Selma, özellikle oyuncaklardan mahrum bırakılmış çocuklara dikkat çekerek Filistin halkının acısına derin bir merhamet ifade ediyor. "Bana dizime oyuncak ver" ve "Yetim kalmayalım" cümleleri, savaşın yıkıcı sonuçlarını ve masumları korumanın önemini hatırlatıyor. Bu aynı zamanda tüm insanlığa merhamet ve birlik çağrısıdır.

İslam, tüm Müslümanların kardeş ve kız kardeş olduğunu öğretir, coğrafi sınırlardan bağımsız olarak. Bu birlik hissi (Ummah), Filistin halkının desteğinin temelini oluşturur. Selma Bekteshi, "Senin oğlun — ben de öyleyim" ve "Benim de hikayem seninle aynı" sözleriyle, bir Müslümanın acısının tüm İslam topluluğunun acısı olduğunu vurguluyor. Kuran hatırlatıyor: "Müminler — kardeşlerdir." (49:10). Bu kardeşlik, Müslümanların zor zamanlarda birbirlerine yardım etmelerini ve başkalarının acısına kayıtsız kalmamalarını emreder.

Şarkı, "Adalet galip gelecek" şeklinde umut verici bir ifadeyle sonlanıyor. İslam'da adaletin nihai zaferine olan inanç, Allah'ın her zaman hakikatin peşinde olanların yanında olduğu inancına dayanır. Kuran şöyle der: "Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanmayın; hayır, onlar Rabbilerinin yanında diridirler ve rızık almaktadırlar." (3:169). Bu sözler, adalet için yapılan mücadeledeki ebedi değeri hatırlatır, sonuçları hemen görünmese bile.

Selma Bekteshi, korku veya ilgisizlikten dolayı sessiz kalanların sesi oldu. Onun örneği, herkesin, ne konumda olursa olsun, hakikat mücadelesine katkıda bulunabileceğini gösteriyor. Doğru sıklıkla güçlü olanların çıkarları tarafından bastırılan bir dünyada, bu tür sesler karanlıkta ışık olur. Bize gerçeğin ve adaletin ebedi olduğunu ve mağdur olanları desteklemenin sadece bir seçenek değil, iyilik ve barışa ulaşmak isteyen her insanın bir görevi olduğunu hatırlatıyor.

Hep daha sık sessizliğin galip geldiği bir dünyada, her doğru kelime karanlıkta ışık damlası gibidir, diğerlerine yol gösteren. İnşallah bu sesler yalnız kalmaz. Hepimizin, kendi seviyemizde İslam'ın aktif bir iman olduğunu, pozisyon almayı, fedakarlığı ve merhameti gerektirdiğini hatırlayalım. Filistin'e özgürlük — bu, imanın özgürlüğü, hakikatin özgürlüğü, insaniyetin özünün özgürlüğüdür.

Ey Allah, hakikatin sesini güçlendir. Ezilenleri destekle. Filistin'e zafer bağışla. Ve bizi, hakikat çiğnenirken sessiz kalmayanlar arasına koy. Amin!

Ku janë predikuesit kur ka një masakër në Gaza?

Lavdi i takon Allahut, Ne e lavdërojmë dhe nga Ndihma e Tij pritim, dhe për faljen nga përgjegjësitë tona dhe veprimet e këqija kërkojmë mbrojtje në Allah. Kush të udhëhequr nga Allah në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushin që Allah e lë në largësi, asgjë nuk mund ta drejtojë në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe se Muhamedi është rob dhe dërgues i Allahut. Dhe pastaj:

A ju ka arritur lajmi se familje palestineze po evakuohen masivisht nën zjarrin intensiv në zonën e Tell es-Sultan në Rafah, në jugun ekstrem të sektorit të Gazës, dhe në Beit Hanun, në veriun ekstrem të sektorit, ndërsa armata izraeliane fillon sulmin tokësor? Shumë familje në Rafah janë rrethuar, dhe dhjetëra persona po ekzekutohen në vend. Trupat ende qëndrojnë në rrugë dhe në rrugicat deri në këtë moment! Po ju, a jeni pa kujdes?

A nuk janë predikatorët mësuesit, shembulli për imitimin, edukatorët, mësimdhënësit dhe udhëheqësit e njerëzve?! Pse ata qëndrojnë të heshtur për atë që ndodh me vëllezërit e tyre në Gazë - masakra dhe vrime? Ku është roli i tyre në hapësirën mediatake për të ngritur këtë çështje dhe për të kujtuar njerëzit për fatin e vëllezërve të tyre?! Ku është roli i tyre në luftën informative kundër armiqve, e cila nuk është më pak e rëndësishme se sa lufta ushtarake në termat e ndikimit në armiqtë dhe promovimit të çështjes palestineze? Shtetet shpenzojnë shuma të mëdha për krijimin e institucioneve mediatake dhe organizatave, ashtu siç bën armiku në makinën e tij propagande.

A nuk është detyra e predikatorëve të inkurajojnë muslimanët të ndjejnë dhimbjen e vëllezërve të tyre, të kuptojnë nevojat e tyre, të ndjejnë vuajtjet e tyre dhe të zgjojnë emocionet për t'u ndihmuar në kufijtë e mundësive të tyre?! A nuk janë muslimanët si një trup i vetëm, ku nëse një pjesë e trupit vuajnë, gjithë trupi përgjigjet me bezdisje dhe dridhje?! Pse shumë prej predikatorëve, edhe shumica e atyre që thonë se janë nga sunniti, injorojnë këtë çështje? Vështirë mund të gjeni një tweet nga disa prej tyre që të kujtojnë për fatin e vëllezërve të tyre, pavarësisht nga tmerrshmëria e tragjedisë, shkalla e katastrofës dhe mungesa e mbështetjes dhe ndihmës?!

Ku është roli i tyre në thirrimin e njerëzve për t'u ndihmuar banorët e Gazës, përhapjen e informacioneve për problemin e tyre dhe promovimin e saj në media?! Ku është roli i tyre në thirrimin e atyre që kanë ndikim, pasuri dhe pushtet për t'u ndihmuar më shumë muslimanët në Gazë?! Pse shumica prej tyre qëndrojnë të heshtur si të vdekurit, përveç atyre që Allah i ka kursyer?! A nuk është kjo një shenjë e sëmundjes së zemrës, apo mbase e vdekjes së saj, e kemi Allahin për kursim?!

Kërkojini Allahut që t'ju dërgojë një zemër të gjallë, një shpirt të shëndetshëm, ndjeshmëri, butësi dhe mëshirë. Sepse një ndër dënimet e Allahut për një shërbeni është shkurtimi i zemrës së tij, derisa të tepërtohen ndjenjat dhe emocionet e tij, dhe ai bëhet i ngjashëm me gurin. "Pastaj zemrat tuaja u fortuan dhe u bënë si gur, apo edhe më të fortë. Sigurisht, ndër gurë ka ata prej të cilëve rrjedhin burime. Dhe ndër ta ka ata që thyhen dhe rrjedhin uji. Dhe ndër ta ka ata që bien nga frika për Allah. Allah nuk është i panjohur për veprimet e juaja". Sureja 'E Haxhirëve', ayeti 74.

Ne kërkojmë nga Allahi që t’na ndihmojë të mbështesim vëllazërit tanë muslimanë, kudo që të jenë, dhe të na udhëheqë në shërbim dhe ndihmë për ta në afër kapaciteteve tona. Ne kërkojmë që Tij mos t’na fortosë zemrat dhe mos t’na reduktojë ndjenjat dhe mos t’na vrasë emocionet. Ne kërkojmë t’na dërgojë sinjeshmëri dhe t’na mbrojë nga përdorimi i feve për arsye botërore. Ne kërkojmë nga Allahi që t’ua lehtësojë vuajtjet vëllazërve tanë në Gazë dhe t’u ndihmojë të fitojnë mbi armiqtë e tyre. Me të vërtetë, Ai është Dëgjuesi, Afër dhe Përgjigjësi. Dhe me të vërtetë, lehtësia është e afër dhe shoqëron durimin dhe vështirësitë.

© Shejh Faysal al-Jasim

Zëri i Vërtetësisë në Epokën e Heshtjes

Në një epokë kur saktësia politike, frika nga represionet dhe pasioni për kënaqësitë botërore shpesh e detyrojnë njerëzimin të heshtë, një zë i ngopur me ndjenjë, besim dhe mëshirë bëhet drita në errësirë. Ky zë i përket Selma Bekteshi — një grua e re mysliman nga Shqipëria, e cila nuk u frikësua t'i kundërvihet pozicionit zyrtar të vendit të saj dhe të shpreh solidaritetin e saj me popullin e shtypur të Palestines. Mesazhi i saj video dhe kënga poetike "Liri për Palestinen (Liri Palestinës)" nuk është thjesht një shprehje artistike. Kjo është një du'a (lutje), një protest, një udhëzim shpirtëror dhe një kujtim për përgjegjësinë fetare të muslimanit në epoka të provave.

Selma nuk është politikane, shkencëtare, apo imam. Por ajo është një myslimane. Dhe kjo është e mjaftueshme për t'u ndjerë të detyruar të flasë, kur shumica heshtin. Veprimi i saj është një shembull i amanetit (detyrës së konsideruar) ndaj vërtetësisë dhe të shtypurit. Sepse në hadith thuhet: "Kush e sheh keqësinë - le ta ndryshojë atë me dorën; nëse nuk mund - me gjuhën; nëse nuk mund - me zemrën, dhe kjo është shkalla më e ulët e besimit". (Sahih Muslim). Selma e ndryshoi keqësinë me zërin e saj. Kjo nuk është thjesht një protestë - kjo është një thirrje e zemrës dhe shpirtit, sepse ajo flet për Allahun.

Ky stih është për Islam-in në veprim. Ajo nuk flet si një politikane, por si një motër, shpirti i së cilës ndan vuajtjet e fëmijëve të Palestines. Fjala e saj: "Unë jam pjesë e flamurit tënd" - një kujtim se Umma është e bashkuar, pavarësisht nga kufijtë dhe pasaportat. Selma përmend imanin, shahadatën, Xheneten, dhe mirënjohjen ndaj Allahut edhe në vdekje. Këto fjalë nuk tingëllin si deshperim, por si fitore e shpirtit ndaj tiranisë. Kënga e saj është si një nder i dedikuar shahidëve, që kanë lënë këtë botë për vërtetësinë, dhe një kujtim për ne se lufta për Palestinen është një luftë për nderin e Ummës.

Mbështetja e Palestines është një detyrë kolektive (farz kifaje), dhe ndonjëherë një detyrë individuale (farz 'ain), kur askush nuk mbetet përveç ty. Në historinë islame, gratë nuk ishin në hije. Sumayya - e para martire. Naseeba bint Kaab - mbrojtëse e Profetit ﷺ. Gratë ishin gjithmonë themeli i rezistencës. Selma është vazhdimi i kësaj tradite. Zëri i saj nuk është dobësi, por forcë. Kënga e saj nuk është thjesht një akt arti, por një akt rezistence, si dhe çdo lot i një nëne në Gazë.

Selma Bekteshi na kujton se da'wa (thirrja) nuk është vetëm predikim në minbar. Kjo mund të jetë një nasheed, një video, një postim dhe një poezi, nëse janë të vërteta dhe për Allahun. Ky është rasti kur fjala "art" ndalon të jetë bosh dhe bëhet një mjet shërbimi, zgjimi dhe protesti. "Liri, liri, liri për Palestinen!" - ky refreni tingëllon si një gojërdhësie, si një urdhër i vetëdijes së të gjithë Ummës.

Profeti Muhamed ﷺ tha: "Më e mira djihad është fjala e vërtetë para tiranit." (Ahmad, Abu Dawood). Selma pikërisht kryen këtë hadith: ajo flet fjalen e vërtetë para pamjes së padrejtësisë, pa frikë për pasoja. Kjo është një formë rezistence, ku merr pjesë zemra, gjuha dhe qëllimi - gjithçka që e bën aktin të vërtetë dhe të kënaqshëm për Allahun.

Palestina nuk është vetëm një pikë gjeografike. Kjo është toka e profetëve, toka e al-Kudsit (Jerusalemit), ku ndodhet Mesxhid al-Aqsa - e treta vendvendlja në Islam. Mbështetja e Palestines nuk është një pozicion politik, kjo është pjesë e akhlakut (etikës) të një myslimani. Kjo është shprehje e solidaritetit ummatik - ndjenja që dhembja e një anëtari të ummës është dhembja e të gjithëve. "Besnikët janë si një trup: nëse një pjesë e trupit vuajnë, e gjithë sistemi përgjigjet me dhimbje dhe nxehtësi." (Sahih al-Bukhari dhe Muslim). Kështu, heshtja lidhur me Palestinën nuk është vetëm indiferencë, por një simptom i dhimbshëm i dobësimit të lidhjes spirituale me ummën.

Në një botë ku interesat politike shpesh e zvarrit vërtetësinë, çdo person që përkrah justicën bëhet më afër Vullnetit të Allahut. Mbështetja e Palestines nuk është vetëm mëshirë, kjo është një detyrë për të qenë në anën e vërtetësisë, pavarësisht nga kombi, gjinia ose fuqia. Mesazhi i Selma Bekteshi nuk është vetëm një pozicion personal. Kjo është një thirrje për të gjithë ummën - të kujtojmë se kush jemi dhe se çfarë do të thotë të jesh mysliman në këtë botë. Kjo është një kujtesë se besimi ynë kërkon veprime, fjalë dhe guxim, veçanërisht në ato momente kur vërtetësia nuk është e përshtatshme.

Mëshirë është një nga karakteristikat kyç të një myslimani. Profeti Muhamed (paqe dhe bekoja prej Allahut mbi të) mësoi: "Ai që nuk tregon mëshirë ndaj njerëzve, nuk meriton mëshirën e Allahut." (Sahih al-Bukhari). Në këngën "Liri për Palestinen", Selma shpreh një mëshirë të thellë për vuajtjet e popullit palestinian, veçanërisht për fëmijët, të privuar nga kënaqësitë e thjeshta të jetës. Fraza "Më jep një lodër në gojë" dhe "Të mos mbetemi jetim-tërë" na kujtojnë për pasojat shkatërruese të luftës dhe rëndësinë e mbrojtjes së të pafajshmeve. Kjo është gjithashtu një apel ndaj të gjithë njerëzimit për mëshirë dhe njësi.

Islam-i mëson se të gjithë myslimanët janë vëllezër dhe motra, pavarësisht nga kufijtë gjeografik. Kjo ndjenjë e njësisë (Umma) është baza e mbështetjes së popullit palestinian. Selma Bekteshi përmes fjalëve të saj "Djali yt - unë jam gjithashtu" dhe "Historia ime është e njëjtë me tënde" nënvizon se vuajtja e një myslimani është vuajtja e të gjithë komunitetit islame. Kurani na kujton: "Besnikët janë vëllezër." (49:10). Kjo vëllezëri i detyron myslimanët të ndihmojnë njëri-tjetrin në kohët e vështira dhe të mos jenë indiferent ndaj dhimbjes së tjetrit.

Kënga përfundon me një pohim optimist: "Justicia do të fitojë." Në Islam, besimi në fitoren përfundimtare të justicës bazohet në bindjen se Allah është gjithmonë në anën e atyre që luftojnë për vërtetësinë. Kurani thotë: "Mos mendoni se ata që u vra në rrugën e Allahut janë të vdekur; jo, ata janë të gjallë tek Zoti i tyre dhe po marrin ushqimin e tyre." (3:169). Këto fjalë na kujtojnë se lufta për drejtësi ka një vlerë të përhershme, edhe nëse rezultatet e saj nuk shihen menjëherë.

Selma Bekteshi u bë zëri i atyre që heshtin nga frika ose indiferenca. Shembulli i saj tregon se çdo person, pavarësisht nga pozicioni i tij, mund të japë një kontribut në luftën për vërtetësinë. Në një botë ku vërtetësia shpesh zvarrrohet nga interesat e fuqishmeve, këto zëra bëhen dritë në errësirë. Ato na kujtojnë se vërtetësia dhe drejtësia janë të përjetshme, dhe mbështetja e shtypurit nuk është thjesht një zgjedhje, por një detyrë e çdo personi që synon mirë dhe paqe.

Në një botë ku heshtja shpesh fiton, çdo fjalë e vërtetësisë është si një pika drite në errësirë, duke ndriçuar rrugën për të tjerët. Le të mos jenë këto zëra të vetmuar. Le të kujtojmë secili nga ne, në nivelin tonë, se Islami është një besim aktiv, që kërkon pozicion, sacrific dhe mëshirë. Liri për Palestinen është lirie e besimit, lirie e vërtetësisë, lirie e vetësisë së njerëzimit.

O Allah, forcose zërin e vërtetësisë. Mbështete të shtypurit. Dhuro fitore për Palestinen. Dhe bëni ne të jemi në mesin e atyre që nuk heshtin kur vërtetësia shkellet. Amen!