Фетва о джихаде против «Израиля»: столкновение принципов и предательства в мусульманском мире...

Fatwa on jihad against "Israel": the clash of principles and betrayal in the Muslim world... / "İsrail" e karşı cihat fetvası: Müslüman dünyasında ilkeler ve ihanetin çatışması... / Fetva mbi xhihadin kundër "Izraelit": përplasja e parimeve dhe tradhtia në botën Myslimane...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В начале апреля 2025 года исламская Умма вновь оказалась перед серьёзным нравственным, религиозным и политическим вызовом. Международный союз мусульманских учёных (IUMS), также известный как Всемирная организация исламских учёных, выступила с громким и бескомпромиссным заявлением, опубликовав фетву, призывающую к джихаду против «Израиля» в ответ на продолжающийся геноцид в секторе Газа. Документ вызвал бурный резонанс в мусульманском мире, став не только религиозным манифестом, но и откровенным упрёком в адрес тех, кто отказывается действовать.

Muslim scholars issue 'fatwa' calling for 'jihad' against Israel as strikes pummel Gaza...

4 апреля 2025 года комитет по иджтихаду и фетвам IUMS опубликовал документ под названием «Обязанность джихада против сионистского образования и его союзников в агрессии против Газы». Эта фетва, распространённая через официальный сайт организации и социальные сети её генерального секретаря шейха Али аль-Карадаги, представляет собой не просто теологическое заключение, а мощный призыв ко всей исламской Умме — как народам, так и правительствам — к действию. Основная суть фетвы: джихад против сионистского режима является не просто дозволенным, а обязательным (фардом) действием в условиях геноцида и разрушения, которому подвергается народ Газы. Авторы фетвы утверждают, что мусульмане не могут оставаться безучастными свидетелями массовых убийств, систематического разрушения инфраструктуры, блокад и насилия против мирного населения.

А 7 апреля 2025 года Верховный муфтий Египта Назир Айяд, представляющий государственную религиозную структуру Дар аль-Ифта, выступил с критикой фетвы IUMS. В своём заявлении он отверг призыв к джихаду, назвав его "безответственным" и якобы противоречащим "высшим целям шариата".  Однако многие в исламском мире увидели в его словах не мудрость, а страх, политическое лицемерие и предательство интересов Уммы. Данная позиция отражает старую проблему исламского мира: зависимость религиозных лидеров от режимов, ставящих в приоритет не религию Аллаха, а интересы власти, богатства и покоя. Казенный - марионеточный муфтий, как и многие ручные муфтии многих стран, также заявляет, что ни одна организация или группа не имеет права издавать фетвы «по таким деликатным и чувствительным вопросам в манере, противоречащей принципам шариата, подвергая опасности безопасность обществ и стабильность исламских стран». Продажный Айяд особо напирает на то, что призывы к джихаду «без учёта реальных возможностей нации — политических, военных и экономических — являются безответственными». По его мнению, мусульмане слабы и поэтому не имеют право объявлять джихад.

Egypt’s grand mufti rejects fatwa for jihad against Israel as 'irresponsible'...

Мусульманские страны обладают колоссальными ресурсами: численностью населения, стратегическим географическим положением, природными богатствами, а также духовным и идеологическим потенциалом. Эти ресурсы могут стать основой для создания прочного и независимого исламского фронта, способного поставить на колени не одну Америку, не одну Европу, и не один «Израиль». История знает примеры такой решимости: король Саудовской Аравии Фейсал, перекрыв нефть Западу в 1973 году, ясно показал силу исламского единства.

Недавняя поддержка фетвы муфтием Пакистана, который также назвал джихад обязанностью мусульман в условиях резни в Газе, ещё раз подчёркивает, что среди исламских учёных остаются те, кто не боится говорить правду. Призыв верховного муфтия Ливии к пограничникам открыть ворота для гуманитарной помощи в Газу является ярким примером того, как религиозные лидеры играют ключевую роль в формировании общественного мнения и мобилизации масс. Этот шаг подчеркивает важность исламской солидарности и религиозного долга в защите угнетённых.

Mufti Taqi Usmani and top Pakistani scholars say war on Israel 'obligatory'...

Верховный муфтий Пакистана издаёт фетву: Священная Война против "Исраиля" обязательна для мусульман

Верховный муфтий Пакистана Муниб-ур-Рахман издал фетву, объявляющую Священную войну против "Исраиля2 обязательным для мусульман в поддержку Палестины. Перед принятием фетвы в резиденции Мауланы Фазл-ур-Рахмана состоялась беспрецедентная встреча единства, на которой присутствовали: Муфтий Таки Усмани (Деобанд); Муфтий Муниб-ур-Рахман (Барелви); Маулана Ибтисам Илахи Захир (Ахль-э-Хадис); Чтец Ханиф Джаландхари - Представитель ХАМАС - Представители различных течений, включая лидеров шиитов и другие присоединились к фетве.

Исламские ученые в Сомали, Мали, Нигере, Гвинее, Буркина-Фасо и Чаде: "Мы заявляем четко и в один голос: джихад стал обязательным, и конфронтация теперь обязательна. Сионистская оккупация совершает самые чудовищные преступления, и религиозный долг Уммы сейчас состоит в том, чтобы немедленно встать на защиту наших братьев в Палестине. Мы возлагаем ответственность за продолжающуюся катастрофу на исламскую Умму — как правительства, так и народы, и мы призываем к срочной поддержке, которая будет угодна Аллаху и снимет угнетение с населения Газы".

Основной смысл этого обращения в данном случае — это вопрос выбора между исламской честью и политическим раболепием. Проблема не в отсутствии силы у мусульман, а в отсутствии решимости у правящих режимов и обслуживающего их религиозного класса. Вместо защиты прав мусульман и выполнения воли Аллаха, они защищают свои троны, свои счета и свою репутацию перед Западом. Этот момент стал поворотным для многих мусульман: либо мы продолжаем быть пассивными свидетелями трагедий, либо возвращаемся к духу настоящего Ислама — религии справедливости, сопротивления угнетению и защиты угнетённых.

Фетва IUMS — это не просто религиозный документ. Это вызов лицемерию, страху и равнодушию, обращённый ко всем мусульманам мира. Это призыв к пробуждению Уммы, к ответственности перед Аллахом, перед потомками и перед жертвами агрессии. Ответ на этот призыв — это зеркало, в котором каждый увидит, кто он: раб Аллаха или раб режима.

Между тем генеральный секретарь Всемирной мусульманской лиги (ВМЛ), шейх доктор Мухаммад бин Абдулкарим Аль-Иса, призвал к осторожности в обсуждениях конфликта в Газе, особенно в западных странах, таких как Великобритания. Это заявление вызвало широкий резонанс, как среди мусульманского сообщества, так и за его пределами. Шейх Аль-Иса, вероятно, предлагает сосредоточиться на более универсальных и менее спорных темах, таких как культурное наследие, семейные ценности или духовность. 

Однако это заявление вызывает критику. Подобные призывы, это попытка ограничить свободу слова или отвлечь внимание от реальных проблем, с которыми сталкиваются мусульманские общины. Например, если мусульмане сталкиваются с дискриминацией или социальной изоляцией, то игнорирование этих вопросов не решит проблему, а лишь усугубит её. Призыв главы Всемирной мусульманской лиги избегать обсуждений о газе — это попытка перенаправить внимание с конфликтных тем на более конструктивные аспекты взаимодействия между культурами. Хотя этот подход имеет свои преимущества, он также вызывает вопросы о том, насколько эффективен такой метод в долгосрочной перспективе. Для мусульманских общин важно не только стремиться к интеграции, но и сохранять свою религиозную идентичность.

Fatwa on jihad against "Israel": the clash of principles and betrayal in the Muslim world...

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And thereafter:

In early April 2025, the Islamic Ummah once again found itself facing a serious moral, religious, and political challenge. The International Union of Muslim Scholars (IUMS), also known as the World Organization of Muslim Scholars, issued a loud and uncompromising statement, publishing a fatwa calling for jihad against "Israel" in response to the ongoing genocide in the Gaza Strip. The document caused a storm in the Muslim world, becoming not only a religious manifesto but also an open rebuke to those who refuse to act.

On April 4, 2025, the IUMS Committee on Ijtihad and Fatwas published a document titled "The Obligation of Jihad Against the Zionist Entity and Its Allies in the Aggression Against Gaza." This fatwa, disseminated through the organization's official website and the social media accounts of its Secretary-General Sheikh Ali al-Qaradaghi, is not just a theological ruling but a powerful call to the entire Islamic Ummah—both peoples and governments—to take action. The main point of the fatwa is that jihad against the Zionist regime is not merely permissible but obligatory (fard) in the face of genocide and destruction inflicted upon the people of Gaza. The authors of the fatwa assert that Muslims cannot remain passive witnesses to mass killings, systematic destruction of infrastructure, blockades, and violence against civilians.

On April 7, 2025, Egypt's Grand Mufti Nazir Ayyad, representing the state religious institution Dar al-Ifta, criticized the IUMS fatwa. In his statement, he rejected the call for jihad, calling it "irresponsible" and allegedly contradicting "the higher objectives of Sharia." However, many in the Islamic world saw his words not as wisdom but as fear, political hypocrisy, and betrayal of the Ummah's interests. This position reflects an old problem in the Islamic world: the dependence of religious leaders on regimes that prioritize power, wealth, and comfort over the religion of Allah. The puppet mufti, like many other state-controlled muftis in various countries, claimed that no organization or group has the right to issue fatwas "on such delicate and sensitive issues in a manner contrary to the principles of Sharia, endangering the security of societies and the stability of Islamic countries." The corrupt Ayyad particularly emphasized that calls for jihad "without considering the real capabilities of the nation—political, military, and economic—are irresponsible." In his view, Muslims are weak and therefore do not have the right to declare jihad.

Muslim countries possess enormous resources: population size, strategic geographic location, natural wealth, and spiritual and ideological potential. These resources could form the basis for creating a strong and independent Islamic front capable of bringing not just one America, Europe, or "Israel" to its knees. History knows examples of such resolve: King Faisal of Saudi Arabia, by cutting off oil to the West in 1973, clearly demonstrated the strength of Islamic unity.

The recent support for the fatwa by Pakistan’s Mufti, who also declared jihad an obligation for Muslims in the face of the massacre in Gaza, further underscores that among Islamic scholars, there are still those who are not afraid to speak the truth. The call by Libya’s Grand Mufti for border guards to open gates for humanitarian aid to Gaza is a vivid example of how religious leaders play a key role in shaping public opinion and mobilizing the masses. This step highlights the importance of Islamic solidarity and religious duty in defending the oppressed.

The main message of this appeal in this case is the choice between Islamic honor and political servility. The problem is not the lack of strength among Muslims but the lack of resolve among ruling regimes and their subservient religious class. Instead of defending the rights of Muslims and fulfilling the will of Allah, they defend their thrones, bank accounts, and reputation before the West. This moment has become pivotal for many Muslims: either we continue to be passive witnesses to tragedies, or we return to the spirit of true Islam—a religion of justice, resistance to oppression, and defense of the oppressed.

The IUMS fatwa is not just a religious document. It is a challenge to hypocrisy, fear, and indifference, addressed to all Muslims worldwide. It is a call to awaken the Ummah, to take responsibility before Allah, before future generations, and before the victims of aggression. The response to this call is a mirror in which everyone will see who they are: a servant of Allah or a servant of the regime.

Meanwhile, the Secretary-General of the Muslim World League (MWL), Sheikh Dr. Muhammad bin Abdul Karim Al-Issa, called for caution in discussing the conflict in Gaza, especially in Western countries like the United Kingdom. This statement caused widespread reaction, both within the Muslim community and beyond. Sheikh Al-Issa likely suggests focusing on more universal and less controversial topics, such as cultural heritage, family values, or spirituality.

However, this statement has been criticized. Such calls may be an attempt to restrict freedom of speech or divert attention from the real problems faced by Muslim communities. For example, if Muslims face discrimination or social isolation, ignoring these issues will not solve the problem but rather exacerbate it. The call by the head of the Muslim World League to avoid discussions about Gaza is an attempt to redirect attention from contentious issues to more constructive aspects of intercultural interaction. While this approach has its advantages, it also raises questions about how effective such a method will be in the long term. For Muslim communities, it is important not only to strive for integration but also to preserve their religious identity.

"İsrail" e karşı cihat fetvası: Müslüman dünyasında ilkeler ve ihanetin çatışması...

Allah'a hamd olsun, O'nu överek ve yardımını arayarak affetmesini dileriz. Kendimizin kötülüğünden ve kötü eylemlerimizden korunmak için Allah'a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz; kimi de sapıtırsa, onu kimse doğruya iletemez. Şahitlik ederiz ki, Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur ve Muhammed, Allah'ın kulu ve elçisidir. Ve sonra:

Nisan 2025'in başlarında İslam Ümmeti tekrar ciddi bir ahlaki, dini ve politik meydan okumayla karşı karşıya kaldı. Uluslararası Müslüman Alimler Birliği (IUMS), aynı zamanda Dünya İslami Alimler Örgütü olarak da bilinir, Gazze'deki devam eden soykırımı protesto etmek için "İsrail"e karşı cihad çağrısı yapan güçlü ve ödün vermeyen bir açıklama yayınladı. Bu belge, Müslüman dünyasında büyük bir tepki uyandırdı ve yalnızca bir dini bildirge değil, aynı zamanda harekete geçmeyi reddedenlere açık bir eleştiri oldu.

4 Nisan 2025'te IUMS İctihad ve Fetva Komitesi, "Gazze'ye Saldırıda Bulunan Siyonist Varlığa ve Müttefiklerine Karşı Cihad Borcu" adlı bir belge yayınladı. Bu fetva, örgütün resmi web sitesi ve genel sekreteri Şeyh Ali al-Karadaği'nin sosyal medya hesapları üzerinden dağıtıldı ve yalnızca bir teolojik karar değil, aynı zamanda tüm İslam Ümmeti'ne - hem halklara hem de hükümetlere - seslenen güçlü bir çağrıydı. Fetvanın ana fikri, Gazze halkına karşı işlenen soykırım ve yıkım koşullarında Siyonist rejime karşı cihadın sadece caiz olmakla kalmayıp, farz (zorunlu) olduğuydu. Fetvanın yazarları, Müslümanların kitlesel cinayetlere, sistematik altyapı tahribatına, ablukalara ve sivillere yönelik şiddete karşı kayıtsız kalamayacağını savundular.

7 Nisan 2025'te Mısır Büyük Müftüsü Nazir Ayyad, devletin dini kurumu olan Dar al-Ifta'yı temsilen IUMS fetvasını eleştirdi. Açıklamasında, cihad çağrısını "sorumlu olmayan" olarak reddetti ve bunun "Şeriat'ın yüksek hedefleriyle çeliştiğini" iddia etti. Ancak birçok Müslüman, sözlerinde bilgelikten ziyade korku, siyasi ikiyüzlülük ve Ümmet'in çıkarlarına ihanet gördü. Bu duruş, İslam dünyasındaki eski bir sorunu yansıtır: Din adamlarının, Allah'ın dininden ziyade güç, zenginlik ve rahata öncelik veren rejimlere bağımlılığı. Kukla müftü, tıpkı birçok diğer devlet kontrolündeki müftüler gibi, hiçbir örgüt veya grupun "Şeriat ilkelerine aykırı bir şekilde, toplumların güvenliğini ve İslam ülkelerinin istikrarını tehlikeye atarak bu hassas ve duyarlı konularda fetva yayınlama hakkına sahip olmadığını" iddia etti. Yozlaşmış Ayyad, özellikle "ulusun gerçek yeteneklerini - politik, askeri ve ekonomik - göz önünde bulundurmadan yapılan cihad çağrılarının sorumsuz olduğunu" vurguladı. Ona göre Müslümanlar zayıf oldukları için cihad ilan etme hakkına sahip değillerdi.

Müslüman ülkeler, nüfus büyüklüğü, stratejik coğrafi konum, doğal kaynaklar ve manevi ve ideolojik potansiyel gibi muazzam kaynaklara sahiptir. Bu kaynaklar, bir değil birçok Amerika’yı, Avrupa’yı ve "İsrail"i dizlerine getirebilecek güçlü ve bağımsız bir İslam cephesi oluşturma potansiyeline sahiptir. Tarihte böyle bir kararlılık örneği vardır: Suudi Arabistan Kralı Faysal, 1973 yılında Batı’ya petrolü keserek İslam birliğinin gücünü açıkça gösterdi.

Pakistan Büyük Müftüsü’nün son zamanlarda fetvayı desteklemesi ve Gazze'deki katliam karşısında cihadı Müslümanların vazifesi olarak nitelendirmesi, İslami alimler arasında hala gerçeği söylemekten korkmayanların bulunduğunu bir kez daha vurguladı. Libya Büyük Müftüsü’nün sınır görevlilerine Gazze'ye insani yardım için kapıları açma çağrısı, dini liderlerin kamuoyu oluşturmada ve kitleleri harekete geçirme konusunda oynadığı kilit rolün parlak bir örneğidir. Bu adım, ezilenleri savunmada İslami dayanışmanın ve dini borcun önemini alt çiziyor.

Bu çağrının temel mesajı, İslam onuru ile politik kölelik arasındaki seçimdir. Sorun Müslümanların güçsüzlüğünde değil, yöneten rejimlerin ve onlara hizmet eden dini sınıfın kararsızlığında yatıyor. Müslümanların haklarını savunmak ve Allah'ın iradesini yerine getirmek yerine, tahtlarını, banka hesaplarını ve Batı önündeki itibarlarını koruyorlar. Bu an, birçok Müslüman için dönüm noktası oldu: Ya trajedilere karşı kayıtsız şahitler olarak yaşamaya devam edeceğiz ya da adalet, baskıya karşı direniş ve ezilenleri savunma dinine, yani gerçek İslama döneceğiz.

IUMS fetvası yalnızca bir dini belge değil. Bu, ikiyüzlülüğe, korkuya ve duyarsızlığa meydan okuyan, dünyanın tüm Müslümanlarına hitaben yayımlanan bir çağrıdır. Bu, Ümmet'i uyandırma, Allah, gelecek nesiller ve saldırıya uğrayan kurbanlar karşısında sorumluluk üstlenme çağrısıdır. Bu çağrıya verilen yanıt, herkesin kendisini görebileceği bir ayna: Allah'ın kulu musunuz yoksa rejimin?

Bu arada, Müslüman Dünya Birliği (MWL) Genel Sekreteri Şeyh Dr. Muhammed bin Abdulkerim Al-İssa, özellikle Birleşik Krallık gibi Batılı ülkelerde Gazze çatışmasını tartışırken dikkatli olmayı önerdi. Bu açıklama, hem Müslüman toplumu içinde hem de dışında geniş bir tepki uyandırdı. Şeyh Al-İssa muhtemelen kültürel miras, aile değerleri veya ruhaniyet gibi daha evrensel ve daha az tartışmalı konulara odaklanılmasını önerdi.

Ancak bu açıklama eleştirilere yol açtı. Böyle çağrılar, Müslüman toplulukların karşılaştığı gerçek sorunlardan uzaklaşmak veya özgürlükleri kısıtlamak için yapılmış bir girişim olabilir. Örneğin, Müslümanlar ayrımcılığa veya sosyal izolasyona maruz kalıyorsa, bu meseleleri görmezden gelmek sorunu çözmek yerine daha da ağırlaştırabilir. Müslüman Dünya Birliği başkanının Gazze hakkında konuşmaktan kaçınma çağrısı, çatışmacı konulardan uzaklaşarak kültürlerarası etkileşimde daha yapıcı yönler üzerine odaklanma girişimidir. Bu yaklaşım avantajlarına rağmen, uzun vadeli ne kadar etkili olacağı konusunda da sorular doğuruyor. Müslüman topluluklar için, entegrasyon çabası göstermenin yanı sıra dini kimliklerini korumaları da önemlidir.

Fetva mbi xhihadin kundër "Izraelit": përplasja e parimeve dhe tradhtia në botën Myslimane...

Lavdi të Allëhut, Ne e lavdërojmë dhe nga Tij kërkojmë ndihmën dhe faljen. Kërkojmë strehim në Allëh nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kushdo që Allahu e drejton në rrugën e vërtetë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushdo që Ai e lë në gabim, askush nuk mund ta udhëheqë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allëhit të Vetmit, dhe dëshmojmë se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij. Dhe pas kësaj:

Në fillim të prillit të vitit 2025, Umma Islame përsëri u gjet para një sfide serioze morale, fetare dhe politike. Bashkimi Ndërkombëtar i Shkollave Muslimane (IUMS), i njohur gjithashtu si Organizata Botërore e Shkollave Islame, botoi një deklaratë të fortë dhe të pakomprometuar, duke publikuar një fatvë që thirr për xhihad kundër "Izraelit" si përgjigje ndaj gjenocidit të vazhdueshëm në sektorin e Gazës. Dokumenti shkaktoi një valë reagimesh në botën myslimane, duke u bërë jo vetëm një manifest fetar por edhe një kritikë të hapur ndaj atyre që refuzojnë të veproni.

Në 4 prill 2025, komiteti për ijtihad dhe fatva të IUMS botoi një dokument me titullin "Detyra e Xhihadit kundër Entit Sionist dhe Aleatëve të tij në Agresionin kundër Gazës". Kjo fatvë, e shpërndarë nëpërmjet faqes zyrtare të organizatës dhe rrjeteve sociale të sekretarit të përgjithshëm, shejh Ali al-Karadaghi, nuk është vetëm një vendim teologjik, por një thirrje e fortë drejt gjithë Umës Islame — si popujve ashtu edhe qeverive — për t'u angazhuar në veprime. Përmbajtja kryesore e fatvës është se xhihadi kundër regjimit sionist nuk është vetëm i lejuar, por obligativ (fard) në kushtet e gjenocidit dhe shkatërrimit të cilin po përjeton populli i Gazës. Autorët e fatvës argumentojnë se myslimanët nuk mund të jenë dëshmitarë pa veprim ndaj vrasjeve masive, shkatërrimit sistematik të infrastrukturës, bllokadave dhe dhunës kundër popullsisë civile.

Më 7 prill 2025, Mufti i Madh i Egjiptit, Nazir Ayyad, i cili përfaqëson institucionin fetar të shtetit Dar al-Ifta, kritikoi fatvën e IUMS. Në deklaratën e tij, ai e refuzoi thirrimin për xhihad, duke e quajtur "përgjegjës", dhe pretendonte se ajo "kundërshton qëllimet më të larta të shariatit." Megjithatë, shumë në botën islame morën fjalët e tij jo si urtësi, por si frikë, hipokrizi politike dhe tradhëti ndaj interesave të Umës. Ky pozicion reflekton një problem të vjetër të botës islame: varësinë e liderëve fetarë nga regjimet që prioritetin e kanë pushtetin, pasurinë dhe qetësinë mbi fejnë e Allëhit. Mufti kukulla, ashtu si shumë mufti të kontrolluar nga shteti në vendet e tjera, pretendoi se asnjë organizatë apo grup nuk ka të drejtën të botojë fatva "në çështje kaq delikate dhe të ndjeshme në një mënyrë që kundërshton parimet e shariatit, duke rrezikuar sigurinë e shoqërive dhe stabilitetin e vendeve islame." Korrupti Ayyad veçanërisht theksoi se "thirrimet për xhihad pa marrë në konsideratë aftësitë reale të kombit – politike, ushtarake dhe ekonomike – janë të përgjegjshme.” Sipas tij, myslimanët janë të dobët dhe prandaj nuk kanë të drejtë të shpallin xhihad.

Vendet muslimane posedojnë burime kolosale: madhësia e popullsisë, pozicioni gjeografik strategjik, pasuritë natyrore, si dhe potencialin shpirtëror dhe ideologjik. Këto burime mund të formojnë bazën për krijimin e një fronti islame të fortë dhe të pavarur, i aftë të sjellë në gjunjë jo vetëm një Amerikë, një Europë, por edhe një "Izrael". Historia njeh shembuj të tillë vendimtarësi: Mbreti i Saudive Arabike, Faysal, duke ndaluar naftën për Perëndim në vitin 1973, tregoi qartë forcën e njësimit islame.

Mbështetja e fatvës nga Mufti i Pakistanit, i cili gjithashtu e quajti xhihadin detyrë të myslimanëve në kushtet e masakrajeve në Gazë, nënvizon përsëri faktin që midis shkollave islame ende ka ata që nuk i frikësohen të thonë të vërtetën. Thirrimi i Muftit të Madh të Libise për t'u hapur portat për ndihmë humanitare në Gazë është një shembull i qartë se si liderët fetarë luajnë një rol kyç në formimin e opinionit publik dhe mobilizimin e masave. Kjo veprimtari nënvizon rëndësinë e solidaritetit islame dhe detyrën fetare për të mbrojtur të shtypurit.

Mesazhi kryesor i kësaj adresimi në këtë rast është pyetja e zgjedhjes midis nderit islame dhe ulëtësisë politike. Problemi nuk është mungesa e forcës tek myslimanët, por mungesa e vendimmarrjes së regjimeve sunduese dhe klases fetare që i shërbejnë tyre. Në vend që të mbrojnë të drejtat e myslimanëve dhe të plotësojnë dëshirën e Allëhit, ata mbrojnë fronat, llogaritë bankare dhe reputacionin e tyre përpara Perëndimit. Ky moment ka bërë pikë kthesë për shumë myslimanë: ose vazhdojmë të jemi dëshmitarë pasiv të tragedjive, ose kthehemi në frymën e Islamit të vërtetë — një fe drejtësie, rezistencë ndaj shtypjes dhe mbrojtje të shtypurit.

Fatva e IUMS nuk është thjesht një dokument fetar. Është një sfidë ndaj hipokrizisë, frikës dhe indiferencës, e adresuar të gjithë myslimanëve në botë. Është një thirrje për zgjimin e Umës, për marrjen e përgjegjësisë përpara Allëhit, për paraardhësit dhe për viktima e agresionit. Përgjigja ndaj këtij thirrimi është një pasqyrë në të cilën secili do të shohë se kush është: rob i Allëhit ose rob i regjimit.

Ndërkohë, Sekretari i Përgjithshëm i Lidhjes Botërore të Myslimanëve (MWL), Shehu Doktor Muhammad bin Abdul Karim Al-Issa, thirri për kujdes në diskutimet për konfliktin në Gazë, veçanërisht në vendet perëndimore si Britania e Madhe. Kjo deklaratë shkaktoi një reagim të gjerë, si brenda komunitetit mysliman ashtu edhe jashtë tij. Shehu Al-Issa propozon ndoshta të fokusohemi në tema më universale dhe më pak kontestueshme, si trashëgimia kulturore, vlerat familjare ose spiritualiteti.

Megjithatë, kjo deklaratë ka shkaktuar kritika. Thirrimet e tilla mund të jenë një përpjekje për të kufizuar lirinë e fjalës ose për të larguar vëmendjen nga problemet reale me të cilat përballen komunitetet myslimane. Për shembull, nëse myslimanët përballen me diskriminim ose izolim social, injorimi i këtyre çështjeve nuk do të zgjidhë problemin, por do të e përkeqësojë atë. Thirrimi i kryetarit të Lidhjes Botërore të Myslimanëve për të shmangur diskutimet për Gazën është një përpjekje për të ndryshuar vëmendjen nga çështjet konfliktuese në aspekte më konstruktive të bashkëveprimit ndërkulturor. Ndërsa ky qasje ka avantazhet e tij, gjithashtu ngre pyetje se sa efektiv do të jetë ky metodë në afat të gjatë. Për komunitetet myslimane, është e rëndësishme jo vetëm të strehojnë integrimin, por edhe të ruajnë identitetin e tyre fetar.