Евровидение и молчаливое одобрение геноцида: как развлечение затмевает человечность...

Eurovision and the tacit approval of genocide: how entertainment overshadows humanity... / Eurovision Şarkı Yarışması ve soykırımın zımni onayı: Eğlence insanlığı nasıl gölgede bırakıyor... / Eurovision dhe miratimi i heshtur i gjenocidit: si argëtimi errëson njerëzimin...

Конкурс песни Евровидение позиционирует себя как «аполитичное» и «нейтральное» мероприятие, где главное — музыка и единство народов. Однако в 2025 году оно продемонстрировало, что его нейтральность избирательна. Несмотря на продолжающийся геноцид палестинского народа, жестокие бомбардировки Газы, убийства детей, стариков и женщин, «Израиль» не только участвовал в конкурсе, но и занял второе место. Это яркий пример того, как западные институты, провозглашая гуманистические ценности, на деле поддерживают преступные режимы...

Двойные стандарты Евровидения

История конкурса знает случаи, когда страны исключались или подвергались санкциям за политические действия. Россия была отстранена после событий 2022 года, ранее ограничивались участники из-за конфликтов. Но когда дело касается «Израиля», правила меняются. Даже когда его армия убивает десятки тысяч палестинцев, разрушает мечети и больницы, организаторы Евровидения делают вид, что ничего не происходит. Более того, выступление израильского участника было наполнено энергичными танцами и яркими образами, создавая контраст с реальностью: в это же время в Газе люди умирали под обстрелами, дети оставались под завалами, а мир молчал.

Когда сцена наполнена светом, танцами и песнями, где миллионы зрителей аплодируют представлениям, кажется, будто мир живет в гармонии. Но за кулисами Евровидения, одного из крупнейших международных музыкальных конкурсов, скрывается горькая и тревожная реальность. В это же самое время, когда артисты исполняют свои номера на сцене, тысячи палестинцев становятся жертвами безжалостных атак, блокад, разрушений и голода. Справедливо ли проводить международные шоу, провозглашающие "мир", "любовь" и "объединение", в то время как один из участников, да к тому же ещё и призёр - незаконное сионистское образование "Израиль", обвиняется в геноциде, нарушении международного права и применении бесчеловечной силы против гражданского населения?

Организаторы Евровидения неизменно подчеркивают, что конкурс «вне политики». Однако этот лозунг все чаще звучит как пустая мантра, особенно когда "Израиль" — прямо замешанное в продолжающемся кровопролитии — не только допускается к участию, но и получает высокие места и международное внимание. В 2025 году представитель "Израиля" занял второе место, несмотря на огромную волну протестов, петиций и осуждений. Какое послание к миру это отправляет? Что геноцид можно «перепеть», что убийства детей можно «перетанцевать»? Евровидение становится не платформой мира, а ареной игнорирования страданий.

На фоне страданий палестинского народа, когда невинные дети, женщины и старики подвергаются насилию, убийствам и депортациям, мусульмане не могут оставаться в стороне. Тем более — молчаливо принимать участие в культурных мероприятиях, которые либо игнорируют эти преступления, либо — что хуже — дают им культурное прикрытие. Евровидение в этом смысле — не просто музыкальное шоу. Оно стало символом мира, который отворачивается от страданий ради развлечения. Это культура равнодушия, к которой ислам призывает не присоединяться.

Развлечение на крови: когда культура становится соучастником. Появление израильских артистов на сцене, сопровождаемое аплодисментами, ярким светом и положительными отзывами СМИ, формирует у зрителей ложную картину: "Израиль" — это нормальное, мирное государство, участвующее в глобальной культуре. Проблема в том, что за этой «нормальностью» скрывается реальность оккупации, сегрегации, этнических чисток и разрушений. Это и есть форма soft power — мягкой силы. Поп-культура становится орудием пропаганды, когда реальные преступления маскируются искусством, когда военные действия покрываются аплодисментами и телевизионными рейтингами.

Контраст: Праздник на фоне трагедии

Сцена Евровидения освещена прожекторами. Танцоры из "Израиля" двигаются с энергией, как будто мир — это только музыка и свобода. Но всего в нескольких сотнях километров дети умирают от обезвоживания, больницы под обстрелами, а семьи теряют родных. Это не просто моральный диссонанс — это цивилизационный кризис. Поддерживать оккупантов под видом «культурного участия» — это предательство истины и совести. Евровидение и подобные ему мероприятия должны быть призваны к ответу не только за культурный контент, но и за моральный месседж, который они транслируют. Не может быть праздника, пока идет бойня. Не может быть песен, когда звучат крики матерей над телами убитых детей. Мир не должен аплодировать геноциду.

Мусульмане призваны не только избегать таких мероприятий несправедливости, но и противостоять им. Когда такие события, как Евровидение, игнорируют страдания палестинцев, они становятся соучастниками преступления. Молчание — это форма согласия. Участие «Израиля» в конкурсе, его поддержка жюри и зрителей — это молчаливое одобрение его политики геноцида. Мало того, в конкурсе участвуют представители мусульманских государств, таких как Азербайджан и Албания, а Турция отказалась от участия из-за ситуации в Палестине.

Евровидение как инструмент нормализации преступлений. Западные медиа и культурные мероприятия давно используются для создания ложного образа «цивилизованных» государств, даже если их правительства совершают военные преступления. «Израиль» тратит миллионы на пиар, чтобы представить себя демократической страной, а не режимом апартеида. Евровидение помогает ему в этом, отвлекая внимание от реальных проблем. Евровидение 2025 года показало, что за красивыми мелодиями и яркими шоу скрывается лицемерие западного мира. Пока палестинцы гибнут, Европа танцует. Но мусульмане не могут оставаться равнодушными. Наш долг — помнить о страданиях угнетенных и использовать любые средства, чтобы остановить несправедливость. «И скажите: "Явилась истина, и сгинула ложь. Воистину, ложь обречена на погибель"». (17:81).

Конкурс песни «Евровидение» уже давно подаётся как нечто "вне политики", как якобы объединяющее народы мероприятие, где ценятся «музыка, талант и креативность». Однако 69-й конкурс ясно показал: этот лозунг — лишь риторическая завеса. На самом деле — «Евровидение» не аполитично. Оно активно участвует в глобальной нормализации преступлений. Его сцена, освещённая неоном и аплодисментами, служит трибуной для белого грима на лице чудовищ. Ведь именно там, пока дети умирают в Газе, сионистский проект «Израиль» демонстрирует энергичные танцы и собирает международные аплодисменты. Это не просто моральная катастрофа. Это — кощунство. Это торжество зла под маской искусства. И каждые аплодисменты, прозвучавший в ту ночь, — словно плевок на свежую могилу убитого палестинца.

Евровидение сегодня — не просто наблюдатель. Оно стало соучастником. Оно не удерживает угнетающего, а вознаграждает его. Оно не спасает угнетённого, а заглушает его голос. На сцене звучат песни — а в Газе звучат взрывы. Сцена в сиянии — а Газа в крови. Европа танцует, а дети в Палестине молятся перед смертью. И всё это — одновременно. Евровидение в своей сущности — это праздное зрелище, но оно стало платформой сатанинского обмана, где ложь оформлена в шоу, где угнетатель выдается за жертву, а крик жертвы перекрывается звуком фейерверков.

Мусульмане должны задать себе честный вопрос: как мы можем позволять себе равнодушие? Как мы можем участвовать, восхищаться, публиковать клипы и поддерживать то, что стало инструментом политического прикрытия геноцида? Гейропа любит хвастаться своими «ценностями» — гуманизм, равенство, права человека. Но каждый раз, когда проливается мусульманская кровь, Европа внезапно вспоминает о «нейтралитете». Она была «нейтральна», когда сжигали Боснию и Косово. Она «нейтральна» сейчас, когда режут Газу. Евровидение, как часть этой лицемерной цивилизации, отражает её подлинную мораль: развлечение важнее справедливости, имидж важнее истины, союз с сильным важнее поддержки справедливого.

И в этом проявляется болезнь современной уммы: отсутствие воли сказать "нет" этой цивилизации. Мы всё ещё стремимся к признанию на их площадках, даже когда эти площадки осквернены кровью наших братьев. Дорогие братья и сёстры, если мы по-настоящему ощущаем боль за Газу, если наши ду'а искренни, если мы хотим победы — то первым шагом должна быть духовная гигиена. Мы не можем просить у Аллаха помощи, держа одной рукой флаг Палестины, а другой — лайкая выступление и голосуя на Евровидении. Мы не можем быть частью цивилизации, которая убивает, и одновременно — жертвой. Мы должны отказаться от участия, поддержки, просмотра и распространения всех мероприятий, которые нормализуют угнетение, будь то Евровидение, Олимпиада, Голливуд, Netflix или их аналоги...

Газа — наш тест, Евровидение — их провал

Аллах испытывает нас Газой: кто останется верен, кто будет говорить истину, кто откажется от ложных развлечений. А Евровидение — это их экзамен. И они провалили его. Они выбрали танцы над телами, песни над гробами, аплодисменты вместо совести. "EUROVISION SONG CONTEST — WHERE BRUTALITY IS WELCOMED" — это не просто лозунг, это проклятие, подписанное подлинной моральной смертью Европы. Мы же, как Умма, должны выбрать сторону Аллаха, сторону справедливости, сторону сопротивления — на всех уровнях: духовном, культурном, политическом.

Конкурс песни «Евровидение» давно позиционируется как аполитичное мероприятие, призванное объединять людей через музыку и культуру. Однако за последние годы этот образ всё чаще подвергается критике, особенно в контексте участия "Израиля" в конкурсе. Многие считают, что Евровидение не только игнорирует политические вопросы, но и фактически становится инструментом пропаганды для стран, совершающих серьёзные нарушения прав человека. В частности, речь идёт о продолжающемся геноциде палестинского народа со стороны "Израиля". Этот вопрос становится особенно острым для мусульманского мира, где миллионы людей следят за ситуацией в Палестине с болью и возмущением.

Евровидение как символ международной безответственности, оно было создано после Второй мировой войны с целью укрепления культурных связей между европейскими странами и предотвращения новых конфликтов. Однако сегодняшнее его воплощение всё больше напоминает попытку отвлечь внимание от реальных проблем человечества. В то время как на сцене звучат весёлые песни и демонстрируются яркие шоу, в мире происходят трагедии, которые нельзя игнорировать. "Израиль", который регулярно участвует в конкурсе, является одной из самых спорных стран на международной арене. Его политика в отношении палестинцев вызывает осуждение даже среди крупнейших международных организаций. Оккупация Западного берега реки Иордан, блокада сектора Газа, систематические нарушения прав человека и массовые убийства мирных жителей — все эти действия являются частью того, что называется геноцидом палестинского народа.

Тем не менее, Евровидение продолжает предоставлять "Израилю" платформу для самопрезентации. Это воспринимается как одобрение его действий и игнорирование страданий миллионов людей. Такая позиция противоречит принципам справедливости, милосердия и сострадания, которые лежат в основе исламских ценностей. Мусульмане всего мира видят в происходящем в Палестине вопиющее нарушение этих принципов. Они наблюдают, как международное сообщество, включая Евровидение, остаётся безучастным к страданиям палестинского народа. Это вызывает чувство глубокого разочарования и гнева.

Когда на сцене Евровидения появляются израильские исполнители, исполняющие свои песни под аккомпанемент красочных световых эффектов, зрители часто забывают о реальной жизни за кулисами. В то же самое время в секторе Газа дети голодают, больницы переполнены ранеными, а дома разрушаются в результате бомбардировок. Этот контраст между праздничным шоу и реальностью усиливает критический подтекст. Евровидение становится символом того, как западный мир предпочитает развлекаться, вместо того чтобы решать насущные проблемы. Многие мусульмане воспринимают это как кощунство, поскольку оно отвлекает внимание от истинных ценностей — сострадания, справедливости и защиты прав человека.

Евросоюз, который является одним из главных спонсоров Евровидения, также несёт ответственность за поддержку "Израиля". Несмотря на многочисленные резолюции ООН, осуждающие оккупацию палестинских территорий, страны ЕС продолжают сотрудничать с "Израилем" в экономической и политической сферах. Это создаёт впечатление двойных стандартов: с одной стороны, декларируется приверженность правам человека, а с другой — поддерживаются страны, нарушающие эти права. Для мусульманского мира такая позиция выглядит особенно болезненной. Многие задаются вопросом: почему Евросоюз и другие западные страны не применяют те же стандарты к "Израилю", что и к другим странам? Почему геноцид палестинского народа остаётся безнаказанным?

Евровидение должно задуматься о своей роли в современном мире. Если конкурс действительно стремится быть аполитичным и нейтральным, то он должен исключить из своих рядов страны, которые систематически нарушают международное право и права человека. В противном случае Евровидение рискует стать символом лицемерия и безразличия к чужому страданию. Мусульманский мир призывает к справедливости и осознанию того, что музыка и искусство не могут существовать в вакууме. Они всегда связаны с реальностью, и если эта реальность включает в себя геноцид, насилие и угнетение, то любое празднование становится кощунственным.

Евровидение, как и любое международное мероприятие, должно служить не только развлечению, но и продвижению ценностей, которые делают наш мир лучше. Однако сегодняшняя ситуация показывает, что конкурс стал инструментом отвлечения внимания от реальных проблем. Для мусульманского мира это особенно болезненно, поскольку происходит на фоне продолжающегося геноцида палестинского народа. Мы призываем всех, кто верит в справедливость и милосердие, осудить подобные двойные стандарты и потребовать прекращения поддержки стран, совершающих преступления против человечности...

Eurovision and the tacit approval of genocide: how entertainment overshadows humanity...

The Eurovision Song Contest positions itself as an "apolitical" and "neutral" event where the main focus is music and the unity of peoples. However, in 2025 it demonstrated that its neutrality is selective. Despite the ongoing genocide of the Palestinian people, brutal bombings of Gaza, and the killing of children, elderly, and women, "Israel" not only participated in the contest but also took second place. This is a vivid example of how Western institutions, proclaiming humanitarian values, in reality support criminal regimes...

Double Standards of Eurovision

The history of the contest knows instances when countries were excluded or sanctioned for political actions. Russia was suspended after the events of 2022, and previously participants were restricted due to conflicts. But when it comes to "Israel," the rules change. Even when its army kills tens of thousands of Palestinians, destroys mosques and hospitals, Eurovision organizers pretend nothing is happening. Moreover, the performance of the Israeli participant was filled with energetic dances and bright imagery, creating a contrast with the reality: at the same time in Gaza, people were dying under bombardments, children remained under rubble, and the world was silent.

When the stage is filled with light, dance, and songs, where millions of viewers applaud performances, it seems as if the world lives in harmony. But behind the scenes of Eurovision, one of the largest international music contests, lies a bitter and alarming reality. At this very moment, when artists perform their acts on stage, thousands of Palestinians become victims of ruthless attacks, blockades, destruction, and hunger. Is it fair to hold international shows proclaiming "peace," "love," and "unity," while one of the participants, who is also a prizewinner — the illegal Zionist entity "Israel" — is accused of genocide, violation of international law, and the use of inhumane force against the civilian population?

Eurovision organizers consistently emphasize that the contest is "non-political." However, this slogan increasingly sounds like an empty mantra, especially when "Israel" — directly involved in the ongoing bloodshed — is not only allowed to participate but also receives high rankings and international attention. In 2025, Israel’s representative took second place despite a huge wave of protests, petitions, and condemnations. What message does this send to the world? That genocide can be "sung over," that the killing of children can be "danced over"? Eurovision becomes not a platform of peace but an arena of ignoring suffering.

Against the backdrop of the suffering of the Palestinian people, when innocent children, women, and the elderly are subjected to violence, murder, and deportations, Muslims cannot remain indifferent. Especially — silently participating in cultural events that either ignore these crimes or — worse — give them cultural cover. In this sense, Eurovision is not just a musical show. It has become a symbol of a world that turns away from suffering for the sake of entertainment. This is a culture of indifference, which Islam calls upon not to join.

Entertainment on Blood: When Culture Becomes an Accomplice. The appearance of Israeli artists on stage, accompanied by applause, bright lights, and positive media reviews, creates a false picture for viewers: "Israel" — a normal, peaceful state participating in global culture. The problem is that behind this "normalcy" lies the reality of occupation, segregation, ethnic cleansing, and destruction. This is a form of soft power — soft strength. Pop culture becomes an instrument of propaganda when real crimes are masked by art, when military actions are covered by applause and television ratings.

Contrast: Celebration Amidst Tragedy

The Eurovision stage is illuminated by spotlights. Dancers from "Israel" move energetically as if the world is all about music and freedom. But just a few hundred kilometers away, children are dying of dehydration, hospitals are under fire, and families are losing loved ones. This is not just moral dissonance — it is a civilizational crisis. Supporting occupiers under the guise of "cultural participation" is a betrayal of truth and conscience. Eurovision and similar events must be held accountable not only for cultural content but also for the moral message they convey. There cannot be a celebration while a massacre is ongoing. There cannot be songs when mothers’ cries echo over the bodies of murdered children. The world should not applaud genocide.

Muslims are called not only to avoid such events of injustice but also to oppose them. When events like Eurovision ignore the suffering of Palestinians, they become accomplices to the crime. Silence is a form of consent. Israel's participation in the contest, its support by juries and audiences — this is tacit approval of its genocidal policies. Moreover, representatives of Muslim states such as Azerbaijan and Albania participate in the contest, while Turkey refused to take part due to the situation in Palestine.

Eurovision as a Tool for Normalizing Crimes. Western media and cultural events have long been used to create a false image of "civilized" states, even if their governments commit war crimes. "Israel" spends millions on PR to present itself as a democratic country rather than an apartheid regime. Eurovision helps it in this, diverting attention from real problems. The 2025 Eurovision showed that behind beautiful melodies and flashy shows lies the hypocrisy of the Western world. While Palestinians are dying, Europe dances. But Muslims cannot remain indifferent. Our duty is to remember the suffering of the oppressed and use any means to stop injustice. "And say: 'Truth has come, and falsehood has perished; indeed, falsehood is ever bound to perish.'" (17:81).

The Eurovision Song Contest has long been presented as something "non-political," supposedly a unifying event for peoples where "music, talent, and creativity" are valued. However, the 69th contest clearly showed: this slogan is merely rhetorical cover. In reality — Eurovision is not apolitical. It actively participates in the global normalization of crimes. Its stage, illuminated by neon lights and applause, serves as a platform for whitewashing monsters. For it is there, while children die in Gaza, that the Zionist project "Israel" demonstrates energetic dances and collects international applause. This is not just a moral catastrophe. This is blasphemy. This is the triumph of evil under the mask of art. And every applause that sounded that night — like spitting on the fresh grave of a killed Palestinian.

Eurovision today — not just an observer. It has become an accomplice. It does not restrain the oppressor, but rewards him. It does not save the oppressed, but silences his voice. Songs sound on the stage — and explosions sound in Gaza. The stage shines brightly — and Gaza bleeds. Europe dances, and children in Palestine pray before death. And all this — simultaneously. Eurovision in its essence — idle spectacle, but it has become a platform of satanic deception, where lies are packaged as a show, where the oppressor is portrayed as a victim, and the cry of the victim is drowned out by the sound of fireworks.

Muslims must ask themselves an honest question: how can we allow ourselves to be indifferent? How can we participate, admire, post clips, and support what has become an instrument of political cover-up for genocide? Gayropa loves to boast about its "values" — humanism, equality, human rights. But every time Muslim blood is spilled, Europe suddenly remembers "neutrality." It was "neutral" when Bosnia and Kosovo were burned. It is "neutral" now when Gaza is being cut apart. Eurovision, as part of this hypocritical civilization, reflects its true morality: entertainment is more important than justice, image is more important than truth, alliance with the strong is more important than supporting the righteous.

And this reveals the disease of the modern Ummah: the lack of will to say "no" to this civilization. We still strive for recognition on their platforms, even when these platforms are defiled with the blood of our brothers. Dear brothers and sisters, if we truly feel pain for Gaza, if our du'a is sincere, if we want victory — then the first step must be spiritual hygiene. We cannot ask Allah for help while holding the flag of Palestine in one hand and liking performances and voting on Eurovision with the other. We cannot be part of a civilization that kills and simultaneously be a victim. We must refuse to participate, support, watch, and spread all events that normalize oppression, whether it is Eurovision, the Olympics, Hollywood, Netflix, or their analogs...
Gaza — our test, Eurovision — their failure
Allah tests us with Gaza: who will remain faithful, who will speak the truth, who will refuse false entertainments. And Eurovision — this is their exam. And they failed it. They chose dances over bodies, songs over graves, applause instead of conscience. "EUROVISION SONG CONTEST — WHERE BRUTALITY IS WELCOMED" — this is not just a slogan, it is a curse, signed with the genuine moral death of Europe. We, as the Ummah, must choose the side of Allah, the side of justice, the side of resistance — on all levels: spiritual, cultural, political.

The Eurovision Song Contest has long been positioned as an apolitical event designed to unite people through music and culture. However, in recent years, this image has increasingly come under criticism, especially in the context of Israel's participation in the contest. Many believe that Eurovision not only ignores political issues but actually becomes a propaganda tool for countries committing serious human rights violations. Specifically, the ongoing genocide of the Palestinian people by Israel is referred to. This issue becomes particularly acute for the Muslim world, where millions of people follow the situation in Palestine with pain and outrage.

Eurovision as a symbol of international irresponsibility, it was created after World War II with the aim of strengthening cultural ties between European countries and preventing new conflicts. However, its current incarnation increasingly resembles an attempt to distract attention from the real problems of humanity. While cheerful songs play and flashy shows are demonstrated on stage, tragedies that cannot be ignored are taking place in the world. Israel, which regularly participates in the contest, is one of the most controversial countries on the international scene. Its policy towards Palestinians draws condemnation even from major international organizations. The occupation of the West Bank, the blockade of the Gaza Strip, systematic human rights violations, and mass killings of civilians — all these actions are part of what is called the genocide of the Palestinian people.

Nevertheless, Eurovision continues to provide Israel with a platform for self-presentation. This is perceived as approval of its actions and ignoring the suffering of millions of people. Such a position contradicts the principles of justice, mercy, and compassion, which are the foundation of Islamic values. Muslims around the world see a blatant violation of these principles in what is happening in Palestine. They observe how the international community, including Eurovision, remains indifferent to the suffering of the Palestinian people. This causes a deep sense of disappointment and anger.

When Israeli performers appear on the Eurovision stage, singing their songs accompanied by colorful light effects, viewers often forget about the real life backstage. At the same time, in the Gaza Strip, children are starving, hospitals are overcrowded with wounded, and houses are being destroyed by bombardments. This contrast between the festive show and reality amplifies the critical subtext. Eurovision becomes a symbol of how the Western world prefers to entertain rather than solve pressing problems. Many Muslims perceive this as blasphemy since it distracts attention from true values — compassion, justice, and the protection of human rights.

The European Union, which is one of the main sponsors of Eurovision, also bears responsibility for supporting Israel. Despite numerous UN resolutions condemning the occupation of Palestinian territories, EU countries continue to cooperate with Israel in economic and political spheres. This creates an impression of double standards: on the one hand, adherence to human rights is declared, and on the other — countries violating these rights are supported. For the Muslim world, such a position looks especially painful. Many ask: why do the EU and other Western countries not apply the same standards to Israel as they do to other countries? Why does the genocide of the Palestinian people remain unpunished?

Eurovision should reflect on its role in the modern world. If the contest genuinely strives to be apolitical and neutral, it should exclude from its ranks countries that systematically violate international law and human rights. Otherwise, Eurovision risks becoming a symbol of hypocrisy and indifference to others' suffering. The Muslim world calls for justice and awareness that music and art cannot exist in a vacuum. They are always connected to reality, and if this reality includes genocide, violence, and oppression, any celebration becomes blasphemous.

Eurovision, like any international event, should serve not only entertainment but also the promotion of values that make our world better. However, the current situation shows that the contest has become a tool for distracting attention from real problems. For the Muslim world, this is particularly painful, as it occurs against the backdrop of the ongoing genocide of the Palestinian people. We call on everyone who believes in justice and mercy to condemn such double standards and demand an end to support for countries committing crimes against humanity...

Eurovision Şarkı Yarışması ve soykırımın zımni onayı: Eğlence insanlığı nasıl gölgede bırakıyor...

Eurovision Şarkı Yarışması kendini "siyasi olmayan" ve "tarafsız" bir etkinlik olarak konumlandırır; burada ana odak müzik ve halkların birliği. Ancak 2025 yılında seçicilik gösteren tarafsızlığını sergiledi. Devam eden Filistin halkının soykırımına, Gazze'nin vahşice bombalanmasına, çocukların, yaşlıların ve kadınların öldürülmesine rağmen, "İsrail" yalnızca yarışmaya katılmakla kalmadı, aynı zamanda ikinci sıraya yerleşti. Bu, Batılı kurumların insanlık değerlerini ilan ederken gerçekte suçlu rejimleri desteklediğinin canlı bir örneği...

Eurovision'un Çift Standartları

Yarışmanın tarihinde ülkelerin siyasi eylemler nedeniyle dışlandığı veya yaptırıma uğradığı durumlar bilinir. Rusya 2022 olaylarından sonra men edildi, daha önce çatışmalar nedeniyle katılımcılara kısıtlamalar getirildi. Ancak "İsrail" söz konusu olduğunda kurallar değişiyor. Ordu binlerce Filistinliyi öldürdüğünde, camileri ve hastaneleri tahrip ettiğinde bile, Eurovision organizatörleri sanki hiçbir şey olmuyormuş gibi davranıyor. Dahası, İsrail temsilcisinin performansı enerjik danslar ve parlak imgelerle doluydu, gerçeklikle tezat oluşturarak: aynı anda Gazze'de insanlar bombardıman altında ölüyor, çocuklar enkaz altındaydı ve dünya sessizdi.

Sahne ışık, dans ve şarkılarla dolu olduğunda, milyonlarca izleyici performanslara alkış tutarken, sanki dünya uyum içinde yaşıyor gibi görünüyor. Ancak Eurovision’un, en büyük uluslararası müzik yarışmalarından birinin perde arkasında acımasız ve kaygı verici bir gerçek yatıyor. Sanatçıların sahnede performans sergilediği bu anda, binlerce Filistinli acımasız saldırılar, ablukalar, yıkım ve açlık kurbanı oluyor. "Barış", "sevgi" ve "birlik" vaat eden uluslararası şovlar düzenlemek adil mi? Aynı zamanda ödül kazananı da yasa dışı siyonist varlık "İsrail", soykırım, uluslararası hukuku ihlal ve sivil nüfusa karşı insafsız güç kullanmakla suçlanıyor?

Eurovision organizatörleri sürekli olarak yarışmanın "siyasi olmadığını" vurguluyor. Ancak bu slogan özellikle "İsrail" söz konusu olduğunda giderek daha fazla boş bir mantra gibi geliyor - kan dökülmesine doğrudan dahil olan "İsrail". Sadece katılımına izin verilmekle kalmıyor, aynı zamanda yüksek puanlar alıyor ve uluslararası ilgi görüyor. 2025 yılında İsrail temsilcisi, büyük bir protesto, dilekçe ve kınama dalgasına rağmen ikinci oldu. Bu dünyaya ne mesaj gönderiyor? Soykırımı "şarkı söyleyerek" geçiştirebilir miyiz, çocukları öldürmeyi "dans ederek" mi kapatabiliriz? Eurovision barış platformu olmaktan çıkıp acıyı görmezden gelme arenası haline geliyor.

Filistin halkının acılarına rağmen, masum çocukların, kadınların ve yaşlıların şiddete, cinayete ve sürgüne maruz kaldığı durumlarda Müslümanlar kayıtsız kalamaz. Özellikle — bu suçları görmezden gelen ya da daha kötüsü — bunlara kültürel bir örtü sağlayan kültürel etkinliklere sessizce katılanlar. Bu anlamda Eurovision sadece bir müzik şovu değil. Eğlence uğruna acıdan yüz çeviren bir dünyanın sembolü haline geldi. İslam’ın katılmasını tavsiye etmediği bir kayıtsızlık kültürü.

Kan Üzerinde Eğlence: Kültür Ortak Suçlu Olduğunda. Sahnedeki İsrailli sanatçıların alkışlar, parlak ışıklar ve olumlu medya yorumlarıyla ortaya çıkışı izleyicilere yanlış bir resim çiziyor: "İsrail" — normal, barışçıl, küresel kültürde yer alan bir devlet. Sorun şu ki bu "normalite" gerisinde işgal, ayrım, etnik temizlik ve yıkım gerçekliği yatıyor. Bu yumuşak güçtür — yumuşak güç. Gerçek suçlar sanat tarafından maskelenirken pop kültürü propaganda aracı haline geliyor; askeri hareketler alkışlar ve televizyon reytingleriyle örtbas ediliyor.

Kontrast: Felaket Ortasında Kutlama

Eurovision sahnesi projektörlerle aydınlatılmış. "İsrail" dansçıları enerjiyle hareket ediyor, sanki dünya sadece müzik ve özgürlükten ibaret. Ancak birkaç yüz kilometre ötede çocuklar susuzluktan ölüyor, hastaneler ateş altında ve aileler sevdiklerini kaybediyor. Bu yalnızca ahlaki uyumsuzluk değil — bu bir medeniyet krizi. İşgalcilere "kültürel katılım" bahanesiyle destek olmak, hakikat ve vicdanın ihanetidir. Eurovision ve benzeri etkinlikler yalnızca kültürel içerik için değil, ilettikleri ahlaki mesaj için de hesap vermelidir. Katliam devam ederken kutlama olamaz. Annelerin öldürülen çocuklarının üzerinde ağladığı bir dünyada şarkılar olamaz. Dünya soykırımı alkışlamamalıdır.

Müslümanlar yalnızca bu adaletsizlik etkinliklerinden kaçınmakla kalmamalı, aynı zamanda onlara karşı çıkmalıdır. Eurovision gibi etkinlikler Filistinlilerin acılarını görmezden geldiğinde, bu suçun ortak failleri haline gelirler. Suskunluk rızayı ifade eder. "İsrail"in yarışmaya katılımı, jüri ve izleyicilerin desteği — bu politikasına sessiz onaydır. Ayrıca Azerbaycan ve Arnavutluk gibi Müslüman ülkelerin temsilcileri yarışmaya katılıyor, Türkiye ise Filistin'deki durum nedeniyle katılımını reddetti.

Suçları Normalleştirme Aracı Olarak Eurovision. Batılı medya ve kültürel etkinlikler uzun zamandır savaş suçu işleyen hükümetlere rağmen "medeni" devletler imajı yaratmak için kullanılıyor. "İsrail" kendini demokratik bir ülke olarak sunmak için milyonlar harcıyor, apartheid rejimi olarak değil. Eurovision gerçek sorunlardan dikkati dağıtarak buna yardımcı oluyor. 2025 Eurovision, güzel melodi ve şatafatlı şovların ardında Batı dünyasının ikiyüzlülüğünü gösterdi. Filistinliler ölürken Avrupa dans ediyor. Fakat Müslümanlar kayıtsız kalamaz. Görevimiz ezilenlerin acısını hatırlamak ve adaletsizliği durdurmak için her türlü aracı kullanmaktır. "Ve de: 'Hakk dikeldi, bâtıl yok oldu. Hakikaten bâtıl mahvolup gitmiştir' diye haber ver." (17:81).

Eurovision Şarkı Yarışması uzun zamandır "siyasi olmayan" ve milletleri birleştiren bir etkinlik olarak sunulur; "müzik, yetenek ve yaratıcılık" değer görülen bir olay. Ancak 69. yarışma açıkça gösterdi: bu slogan yalnızca retorik bir perde. Aslında — Eurovision siyasi değil. Küresel suçların normalleşmesine aktif olarak katılıyor. Neon ışıklarla ve alkışlarla aydınlatılan sahnesi, canavarların beyaz bir maske takmasını sağlıyor. Çünkü tam da çocukların Gazze'de öldüğü yerde, Siyonist proje "İsrail" enerjik danslar sergiliyor ve uluslararası alkışlar topluyor. Bu yalnızca ahlaki bir felaket değil. Bu küfürdür. Sanat maskesi altında kötülüğün zaferidir. Ve o gece duyulan her alkış — sanki yeni ölmüş bir Filistinlinin mezarına tükürmek gibidir.

Bugünkü Eurovision — yalnızca bir gözlemci değil. Ortak suçlu oldu. Zalimi durdurmuyor, onu ödüllendiriyor. Ezilenleri kurtarmıyor, sesini boğuyor. Sahne şarkılar çalıyor — ve Gazze patlamalar duyuluyor. Sahne parıldıyor — ve Gazze kan içinde. Avrupa dans ediyor, Filistin'deki çocuklar ölümünden önce dua ediyor. Ve hepsi aynı anda. Eurovision özünde — boş eğlence, ancak şeytani bir aldatmacanın platformu haline geldi; burada yalanlar bir şov olarak paketleniyor, zalim mağdur olarak tasvir ediliyor ve mağdurun çığlığı havai fişek sesleriyle bastırılıyor.

Müslümanlar kendilerine dürüst bir soru sormalıdır: nasıl kayıtsız kalabiliriz? Nasıl katılabilir, hayranlık gösterebilir, videolar paylaşabilir ve soykırımın politik bir kalkanı haline gelen bir şeye destek verebiliriz? Geyropa "değerlerinden" — insanizm, eşitlik, insan hakları — övünür. Ancak her seferinde Müslüman kanı döküldüğünde, Avrupa birdenbire "tarafsızlığı" hatırlar. Bosna ve Kosova yakılırken "tarafsız"tı. Şimdi Gazze kesilirken "tarafsız". Eurovision, bu ikiyüzlü medeniyetin bir parçası olarak onun gerçek ahlakını yansıtır: eğlence adaletten daha önemli, imaj gerçeklikten daha önemli, güçlüyle ittifak doğruyu desteklemekten daha önemli.

Ve bu modern ümmetin hastalığını ortaya koyuyor: bu medeniyete "hayır" deme iradesinin eksikliği. Hala platformlarında tanınmayı hedefliyoruz, bu platformlar kardeşlerimizin kanıyla kirletilmiş olsa bile. Sevgili kardeşlerim, eğer gerçekten Gazze için acı duyuyorsak, eğer dualarımız samimiyse, eğer zafer istiyorsak — ilk adım ruhani hijyen olmalıdır. Bir elimizde Filistin bayrağını tutarken diğer elimizle beğenip Eurovision'da oy kullanarak Allah'tan yardım isteyemeyiz. Öldüren bir medeniyetin parçası olamayız ve aynı zamanda mağdur. Bastırma normalleştiren tüm etkinliklere katılım, destek, izleme ve yaymayı reddetmeliyiz, Eurovision, Olimpiyatlar, Hollywood, Netflix veya benzerleri olsun...

Gazze — bizim sınavımız, Eurovision — onların başarısızlığı

Allah bizi Gazze ile sınar: kim sadık kalacak, kim gerçeği söyleyecek, kim yanlış eğlenceleri reddedecek. Ve Eurovision — bu onların sınavı. Ve başarısız oldular. Cenaplar üzerinde dans ettiler, mezarlar üzerinde şarkı söylediler, vicdan yerine alkış tercih ettiler. "EUROVISION ŞARKI YARIŞMASI — BRÜTALİTEYE HOŞ GELDİNİZ" — bu yalnızca bir slogan değil, lanetlenmiş, Avrupa'nın gerçek ahlaki ölümüyle imzalanmış bir lanet. Biz ümmet olarak Allah'ın tarafını, adaletin tarafını, direnişin tarafını seçmeliyiz — tüm seviyelerde: manevi, kültürel, siyasi.

Eurovision Şarkı Yarışması uzun zamandır siyasi olmayan, insanları müzik ve kültür aracılığıyla birleştirmek için tasarlanmış bir etkinlik olarak konumlandırıldı. Ancak son yıllarda bu imaj özellikle İsrail'in yarışmadaki katılımı bağlamında eleştirilere maruz kaldı. Birçok kişi Eurovision'un yalnızca siyasi konuları görmezden gelmediğini, aslında ciddi insan hakları ihlalleri yapan ülkeler için bir propaganda aracı olduğunu düşünüyor. Özellikle de İsrail'in Filistin halkına karşı devam eden soykırımı kastediliyor. Bu mesele Müslüman dünyası için özellikle hassas bir hale geliyor; çünkü milyonlarca insan Filistin'deki durumu üzüntü ve öfkeyle takip ediyor.

Uluslararası sorumsuzluğun bir sembolü olarak Eurovision, II. Dünya Savaşı sonrası Avrupa ülkeleri arasındaki kültürel bağları güçlendirmek ve yeni çatışmaları önlemek amacıyla oluşturuldu. Ancak günümüz versiyonu giderek insanlığın gerçek sorunlarından dikkati dağıtmaya yönelik bir girişim gibi görünüyor. Neşeli şarkılar çalarken ve şatafatlı şovlar sergilenirken, sahnede dünya çapında görmezden gelinemeyecek trajediler yaşanıyor. Düzenli olarak yarışmaya katılan İsrail, uluslararası arenada en tartışmalı ülkelerden biri. Filistinlilere yönelik politikaları, en büyük uluslararası kuruluşlardan bile tepki çekiyor. Batı Şeria'nın işgali, Gazze kuşatması, sistemli insan hakları ihlalleri ve sivil halkın kitlesel öldürülmesi — tüm bu eylemler Filistin halkının soykırımı olarak adlandırılıyor.

Buna rağmen Eurovision İsrail'e kendini tanıtmak için bir platform sağlamaya devam ediyor. Bu durum İsrail'in eylemlerini onayladığını ve milyonların acılarını görmezden geldiğini algılanıyor. Böyle bir tutum, İslam değerlerinin temelini oluşturan adalet, merhamet ve şefkat ilkeleriyle çelişiyor. Müslümanlar, Filistin'de olup bitenlerde bu ilkelerin apaçık şekilde ihlal edildiğini görüyor. Uluslararası toplumun, Eurovision da dahil, Filistin halkının acılarına kayıtsız kaldığını gözlemliyorlar. Bu derin bir hayal kırıklığı ve öfke duygusu yaratıyor.

İsrailli sanatçılar Eurovision sahnesinde renkli ışık efektleri eşliğinde şarkılarını söylerken, izleyiciler genellikle perde arkasındaki gerçek hayatı unutuyor. Aynı zamanda Gazze Şeridi'nde çocuklar açlıktan ölüyor, hastaneler yaralılarla dolu ve evler bombardımanlarla yıkılıyor. Bu festivaller ve gerçeklik arasındaki tezat eleştirel alt metni artırıyor. Eurovision Batı dünyasının acıdan yüz çevirmek yerine eğlenceye odaklandığını simgeleyen bir durum haline geliyor. Birçok Müslüman bunu gerçek değerlerden — merhamet, adalet ve insan haklarının korunmasından — dikkati dağıtması nedeniyle küfür olarak görüyor.

Avrupa Birliği, Eurovision'un ana sponsorlarından biri olarak İsrail'i destekleme konusunda sorumluluk taşıyor. Filistin topraklarının işgaline karşı birçok BM kararı olmasına rağmen, AB ülkeleri İsrail'le ekonomik ve politik alanlarda işbirliğine devam ediyor. Bu durum çift standart izlenimi yaratıyor: bir yandan insan haklarına bağlılık ilan edilirken, diğer yandan bu hakları ihlal eden ülkelere destek veriliyor. Müslüman dünyası için bu pozisyon özellikle acı verici. Birçok kişi şu soruyu soruyor: Neden AB ve diğer Batılı ülkeler İsrail'e aynı standartları uygulamıyor? Neden Filistin halkının soykırımı cezasız kalıyor?

Eurovision modern dünyadaki rolü üzerine düşünmelidir. Eğer yarışma gerçekten siyasi olmayan ve tarafsız olmayı amaçlıyorsa, uluslararası hukuku ve insan haklarını sistematik olarak ihlal eden ülkeleri saf dışı bırakmalıdır. Aksi takdirde Eurovision başkalarının acılarına karşı duyarsızlık ve ikiyüzlülük sembolü haline gelebilir. Müslüman dünya adalet çağrısında bulunuyor ve müziğin ve sanatın bir vakumda var olamayacağını fark etmeye çağırıyor. Her zaman gerçeklikle bağlantılıdır ve eğer bu gerçeklik soykırım, şiddet ve baskıyı içeriyorsa, her türlü kutlama küfür haline gelir.

Eurovision, herhangi bir uluslararası etkinlik gibi yalnızca eğlence için değil, aynı zamanda dünyamızı daha iyi kılan değerlerin tanıtımı için de hizmet etmelidir. Ancak bugünkü durum, yarışmanın gerçek sorunlardan dikkati dağıtmak için bir araç haline geldiğini gösteriyor. Müslümanlar için bu özellikle acı verici, çünkü devam eden Filistin halkının soykırımı arka planında gerçekleşiyor. Adalet ve merhamete inanan herkesi böyle çift standartları kınama çağrısında bulunuyor ve insanlığa karşı suç işleyen ülkelerin desteklenmesini durdurma talebinde bulunuyoruz.

Eurovision dhe miratimi i heshtur i gjenocidit: si argëtimi errëson njerëzimin...

Festivali i Këngës Eurovision paraqitet si një ngjarje "jo-politike" dhe "neutrale", ku fokus i madh është muzika dhe bashkimi i popujve. Megjithatë, në vitin 2025 ai ka demonstruar që neutraliteti i tij është selektiv. Përballë gjenojidit të vazhdueshëm ndaj popullit palestinian, bombardimeve brutale të Gazës, vrimit të foshnjave, të pleqve dhe të grave, "Izraeli" jo vetëm që mori pjesë në konkurs, por edhe arriti vendin e dytë. Ky është një shembull i dukshëm se si institucionet perëndimore, duke shpallur vlera humanitare, në fakt mbështesin regjime kriminale...

Standarde të dyfishta të Eurovision-it

Historia e konkursit ka raste kur vende u përjashtuan ose nënshtruan sanksioneve për veprime politike. Rusia u përjashtua pas ngjarjeve të vitit 2022, dhe më parë pjesëmarrësit u kufizuan për shkak të konflikteve. Por kur bëhet fjalë për "Izraelin," rregullat ndryshojnë. Edhe kur armata e tij vrau dhjetëra mijëra palestinezë, shkatërron xhami dhe spitale, organizatorët e Eurovision-it bëjnë sikur askush gjë nuk ndodh. Më tej, prezantimi i pjesëmarrësit izraelit ishte plot me valle energjike dhe pamje të ndritshme, duke krijuar një kontrast me realitetin: në të njëjtën kohë në Gazë, njerëzit po vdisnin nën bombardimet, fëmijët mbeten nën rrënimet, dhe bota qëndronte e heshtur.

Kur skena është e mbushur me dritë, valle dhe këngë, ku miliona spektatorë aplaudojnë përfaqësuesit, duket sikur bota jeton në harmoni. Por pas kuliseve të Eurovision-it, një nga konkurset më të mëdha ndërkombëtare të muzikës, fshehet një realitet i hidhur dhe alarmues. Në këtë moment, kur artistët japin performancë në skenë, mijëra palestinezë bëhen viktima të sulmeve të ashpra, bllokadave, shkatërrimeve dhe urisë. A është e drejtë të zhvillohen shfaqje ndërkombëtare që shpallin "paqe," "dashuri" dhe "bashkim," kur një nga pjesëmarrësit, që është edhe fitues i çmimeve — entiteti siionist i paligjshëm "Izraeli" — akuzohet për gjenoçide, shkelje të ligjit ndërkombëtar dhe përdorim të forcës pandashmane ndaj popullatës civile?

Organizatorët e Eurovision-it në mënyrë të vazhdueshme nënvizojnë se konkursi është "jashtë politikës." Megjithatë ky slogani kërcënon të tingëllojë si një mantra bosh, veçanërisht kur "Izraeli" — direkt i përfshirë në rrjedhjen e vazhdueshme të gjakut — jo vetëm që lejohet të marrë pjesë, por edhe merr vende të larta dhe vëmendje ndërkombëtare. Në vitin 2025, përfaqësuesi i Izraelit zuri vendin e dytë, përmes një vale protestesh, petive dhe kritikash. Cilin mesazh ia dërgon kjo botës? Që gjenoçidi mund të “kërcënohet,” që vrasja e fëmijëve mund të “valletohet”? Eurovision bëhet jo një platformë e paqes, por një arenë e injorimit të vuajtjeve.

Në këmbim të vuajtjeve të popullit palestinian, kur fëmijët e pafajshëm, gratë dhe të pleqit nënshtrohen dhunës, vrasjeve dhe deportimeve, muslimanët nuk mund të qëndrojnë indiferent. Veçanërisht — të marrin pjesë në mënyrë të heshtur në ngjarje kulturore që ose injorojnë këto krime ose — që është më keq — i japin një mbulim kulturor. Eurovision në këtë kuptim — nuk është thjesht një shfaqje muzikore. Ka bërë simbol i një botë që kthehet nga vuajtjet për argëtim. Kjo është një kulturë indiference, ku Islami thërret të mos bashkohet.

Argëtimi në gjak: kur kultura bëhet bashkëpjesëmarrëse. Shfaqja e artistëve izraelit në skenë, e shoqëruar me aplauze, dritë të ndritshme dhe komente pozitive nga mediap, formon një pamje të rreme tek shikuesit: "Izraeli" — një shtet normal, paqeprurës, i pjesëmarrur në kulturën globale. Problemi është se pas kësaj "normaliteti" fshehet realiteti i okupimit, segregimit, pastrimeve etnike dhe shkatërrimeve. Kjo është forma e soft power — forcës së butë. Pop-kultura bëhet mjet i propagandës, kur krime të vërteta maskohen me art, kur veprimet ushtarake mbulohen me aplauze dhe ratinge televizive.

Kontrasti: Festë në krah të tragjedisë

Skena e Eurovision-it është e ndriçuar me reflektorë. Tancorët nga "Izraeli" lëvizin me energji, sikur bota është vetëm muzikë dhe lirie. Por vetëm disa qindra kilometra larg, fëmijët vdesin nga dehidratimi, spitale janë nën bombardime, dhe familjet humbin të afërmit. Kjo nuk është thjesht një disonancë morale — është një krizë civile. Mbështetja e okupatorëve në emër të "pjesëmarrjes kulturore" — është tradhtim ndaj së vërtetës dhe ndaj vetes. Eurovision-i dhe ngjarjet e ngjashme duhet të thirren për përgjegjësi jo vetëm për përmbajtjen kulturore, por edhe për mesazhin moral që transmetojnë. Nuk mund të ketë festim, ndërsa ka masakër. Nuk mund të ketë këngë, kur në të njëjtën kohë priten të shtrenjtat mbi trupat e fëmijëve të vrarë. Bota nuk duhet të aplaudojë gjenocidin.

Muslimanët janë thirrur jo vetëm të shmangin ngjarje të paligjshme, por edhe t'i kundërshtojnë ato. Kur ngjarje si Eurovision-i injorojnë vuajtjet e palestinaseve, ata bëhen bashkëpjesëmarrës në krim. Heshtja është një formë e miratimit. Pjesëmarrja e "Izraelit" në konkurs, mbështetja e tij nga juryt dhe publiku — është një miratim i heshtur i politikave të gjenocidit. Më tej, në konkurs marrin pjesë përfaqësues nga shtete muslimane si Azerbajxhani dhe Shqipëria, ndërsa Turqia refuzoi të merrte pjesë për shkak të situatës në Palestinë.

Eurovision-i si mjet normalizimi i krimeve. Mediave perëndimore dhe ngjarjeve kulturore u përdoren për të krijuar një imazh të rremë të "shteteve të civilizuara", edhe nëse qeveritë e tyre kryejnë krime luftare. "Izraeli" shpenzon miliona në PR për të paraqitur veten si një shtet demokratik, jo si një regjim apartheid. Eurovision-i e ndihmon atë duke shpërndarë vëmendjen nga problemet reale. Eurovision-i 2025 tregoi se pas melodive të bukura dhe shfaqjeve të shkëlqyera fshehet hipokrizia e botës perëndimore. Ndërsa palestinezët po vdesin, Europa po valle. Por muslimanët nuk mund të qëndrojnë indiferent. Detyra jonë është të kujtojmë për vuajtjet e nënshtruarve dhe të përdorim çdo mjet për të ndaluar padrejtësitë. "Dhe thoni: 'E vërteta ka ardhur, dhe e rreme ka humbur. Me të vërtetë, e rreme është e lumtur për t'u humbur'" (17:81).

Konkursi i Këngëve Eurovision ka qenë prezantuar shumë vite si diçka "jashtë politikës", një ngjarje që pretendon të bashkojë popujt, ku çmuar "muzika, talenti dhe krijimtaria". Megjithatë, konkursi i 69-të tregoi qartë: ky slogan është thjesht një perde retorike. Në realitet — Eurovision-i nuk është jopolitik. Ai merr pjesë aktivisht në normalizimin global të krimeve. Skena e saj, e ndriçuar me neon dhe aplauze, shërben si një platformë për grimcim të fytyrave të monstrumeve. Sepse pikërisht aty, ndërsa fëmijët po vdesin në Gazë, projekti sionist "Izraeli" demonstron valle të energjishme dhe mblidh aplauze ndërkombëtare. Kjo nuk është thjesht një katastrofë morale. Kjo është blasfemi. Kjo është triumfi i keqesise nën maskën e artit. Dhe çdo aplauz që u dëgjua atë natë — është sikur një pluhur mbi varrin e freskët të një palestinasi të vrarë.

Eurovision-i sot — jo thjesht një vrojtes. Ka bërë bashkëpjesëmarrës. Nuk e ndalon të dhunshmin, por e shpërblen atë. Nuk e shpëton të dhunuarin, por e heshton zërin e tij. Në skenë këngët po këngëzohen — dhe në Gazë po zhvillohen plasaritje. Skena është në shkëlqim — dhe Gazë është në gjak. Europa po valle, dhe fëmijët në Palestina po lutën përpara vdekjes. Dhe gjithçka kjo — njëkohësisht. Eurovision-i në thelb — është një spektakël i zbrazët, por ka bërë një platformë për mashtrim satanik, ku gënjeshtra paraqitet si një shfaqje, ku dhunuesi paraqitet si viktimë, dhe krika e viktimës mbulohet nga tingujt e zjarreve artificiale.

Muslimanët duhet të pyesin veten me një pyetje të sinqertë: si mund të na lejohet të jemi indiferent? Si mund të marrim pjesë, të admironi, të postoni fragmente dhe të mbështesni atë që ka bërë një mjet politik për mbulimin e gjenocidit? Gayropa adhuron me "vlerat e saj" — humanizmi, barazia, të drejtat e njeriut. Por çdo herë kur derdhet gjaku musliman, Europa papritmas kujtohet për "neutralitetin". Ajo ishte "neutrale" kur digjeshin Bosnja dhe Kosova. Ajo është "neutrale" tani, kur presin Gaze-n. Eurovision-i, si pjesë e kësaj qytetërie hipokrite, reflekton moralin e vërtetë të saj: argëtimi është më i rëndësishëm se justicia, imazhi është më i rëndësishëm se e vërteta, alianca me të fortën është më e rëndësishme se mbështetja e drejtësisë.

Dhe në këtë shfaqet sëmundja e umës moderne: mungesa e dëshirës për të thënë "jo" kësaj qytetërie. Ne ende strehojmë për njohjen në platformat e tyre, edhe kur këto platforma janë të ndotura me gjakun e vëllezërve tanë. Vëllezër dhe motra të dashur, nëse ne ndjekim vërtetë dhembjen për Gazën, nëse du'a jonë është e sinqertë, nëse dua fitoren — hapi i parë duhet të jetë higjiena spirituale. Ne nuk mund të kërkojmë ndihmë nga Zoti, duke mbajtur flamurin e Palestines në një dorë dhe duke klikuar pëlqime dhe votuar në Eurovision me dorën tjetër. Ne nuk mund të jemi pjesë e një qytetërie që vret dhe njëkohësisht të jemi viktimë. Ne duhet të refuzojmë pjesëmarrjen, mbështetjen, shikimin dhe përhapjen e të gjitha ngjarjeve që normalizojnë dhunën, qoftë Eurovision-i, Olimpiadat, Hollywood, Netflix ose analogjet e tyre...

Gaza — provimi ynë, Eurovision-i — dështimi i tyre

Allahu na provon me Gaze-n: Kush do të mbetet i besëm, Kush do të flasë të vërtetën, Kush do të refuzojë argëtime të rreme. Dhe Eurovision-i — kjo është provimi i tyre. Dhe ata kanë dështuar. Ata zgjodhën valle mbi trupa, këngë mbi varret, aplauze në vend të vetëdijes. "EUROVISION SONG CONTEST — WHERE BRUTALITY IS WELCOMED" — kjo nuk është thjesht një slogan, është një mallkuar, nënshkruar me vdekjen morale të Europes. Ne, si Ummah, duhet të zgjedhim anën e Allahut, anën e drejtësisë, anën e rezistencës — në të gjitha nivelet: spiritual, kultural, politik.

Konkursi i Këngës "Eurovision" ka qenë pozicionuar për shumë kohë si një ngjarje jopolitike, që synon të bashkojë njerëzit përmes muzikës dhe kulturës. Megjithatë, në vitet e fundit ky imazh ka qenë në rritje të kritikave, veçanërisht në kontekstin e pjesëmarrjes së "Izraelit" në konkurs. Shumë mendojnë se Eurovision-i jo vetëm që injoron çështjet politike, por edhe bëhet një mjet propagandë për vendet që kryejnë shkelje serioze të të drejtave të njeriut. Në veçanti, fjala është për gjenocidin e vazhdueshëm të popullit palestinian nga ana e "Izraelit". Ky çështje bëhet veçanërisht e ndjeshme për botën myslimane, ku miliona njerëz ndjekin situatën në Palestinë me dhimbje dhe zemërim.

Eurovision-i si simbol i paaftësisë ndërkombëtare, u krijua pas Luftës së Dytë Botërore me qëllim të forcimit të lidhjeve kulturore midis vendeve europiane dhe parandalimin e konflikteve të reja. Megjithatë, realizimi i tij aktual duket gjithnjë e më shumë si një përpjekje për të shpërndarë vëmendjen nga problemet reale të njerëzimit. Ndërsa në skenë këngëzohen këngë të kënaqshme dhe shfaqen shfaqje të shkëlqyera, në botë ndodhin tragjedii të cilat nuk mund të injorohen. "Izraeli", i cili merr pjesë rregullisht në konkurs, është një nga vendet më kontestuese në arenën ndërkombëtare. Politika e saj ndaj palestinaseve shkakton kritika edhe nga organizatat ndërkombëtare më të mëdha. Okupimi i Brendshëm i Jordanit, bllokada e sektorit të Gaze-s, shkeljet sistematike të të drejtave të njeriut dhe vrasjet masive të qytetarëve civilë — të gjitha këto veprime janë pjesë e asaj që quhet gjenocidi i popullit palestinian.

Megjithatë, Eurovision-i vazhdon të ofrojë "Izraelit" një platformë për autoprezentim. Kjo perceptohet si një miratim i veprimeve të tij dhe një injorim i vuajtjeve të miliona njerëzve. Kjo pozicion kundërshton parimet e drejtësisë, mëshirës dhe ndjeshmërisë, të cilat janë bazë e vlerave islame. Muslimanët e tërë botës shohin në çfarë ndodh në Palestinë një shkelje të qartë të këtyre parimeve. Ata vëzhgojnë se si komuniteti ndërkombëtar, duke përfshirë Eurovision-in, mbetet i pashqet ndaj vuajtjeve të popullit palestinian. Kjo shkakton një ndjenjë të thellë shpërndieje dhe zemërimi.

Kur në skenën e Eurovision-it shfaqen këngëtarë izraelit, duke kënduar këngët e tyre të shoqëruar nga efekte të ndritshme drite, shikuesit shpesh harronin jetën reale pas kuliseve. Në të njëjtën kohë, në sektorin e Gaze-s, fëmijët po laken, spitale janë të mbushura me të plagosurit, dhe shtëpitë po shkatërrohen si rezultat i bombardimeve. Ky kontrast midis shfaqjes festive dhe realitetit shton nënkuptimin kritik. Eurovision-i bëhet simbol i asaj se si bota perëndimore preferon të argëtohet, në vend të zgjidhjes së problemeve të rëndësishme. Shumë muslimanë e perceptojnë këtë si blasfemi, pasi largon vëmendjen nga vlerat e vërteta — ndjeshmëria, drejtësia dhe mbrojtja e të drejtave të njeriut.

Bashkimi Evropian, i cili është një nga sponsorët kryesorë të Eurovision-it, gjithashtu bart përgjegjësinë për mbështetjen e "Izraelit". Në pritje të rezolucioneve të shumta të OKB-së, që kritikojnë okupimin e territorit palestinian, vendet e BE-së vazhdojnë të bashkpunojnë me "Izraelin" në fushat ekonomike dhe politike. Kjo krijon një impresion të standardeve të dyfishta: nga njëra anë, deklarohet bindja ndaj të drejtave të njeriut, ndërsa nga ana tjetër, mbështeten vendet që shkelin këto të drejta. Për botën myslimane, kjo pozicion duket veçanërisht i dhimbshëm. Shumë pyesin: pse BE-ja dhe vende të tjera perëndimore nuk aplikojnë të njëjtat standarde për "Izraelin" siç bëjnë për vende të tjera? Pse gjenocidi i popullit palestinian mbetet i papezuar?

Eurovision-i duhet të mendojë për rolin e tij në botën moderne. Nëse konkursi me të vërtetë synon të jetë jopolitik dhe neutral, ai duhet të përjashtojë nga radhat e tij vendet që shkelin në mënyrë sistematike ligjin ndërkombëtar dhe të drejtat e njeriut. Në të kundërt, Eurovision-i riskon të bëhet simbol i hipokrizisë dhe indiferencës ndaj vuajtjeve të tjerëve. Bota myslimane thërret drejtësi dhe ndërgjegjësim se muzika dhe arti nuk mund të ekzistojnë në një vakum. Ata gjithmonë lidhen me realitetin, dhe nëse ky realitet përfshin gjenocid, dhunë dhe shtypje, çdo festim bëhet blasfemik.

Eurovision-i, si çdo ngjarje ndërkombëtare, duhet të shërbejë jo vetëm për argëtim, por edhe për promovimin e vlerave që e bëjnë botën tonë më të mirë. Megjithatë, situata aktuale tregon se konkursi është bërë një mjet për të shpërndarë vëmendjen nga problemet reale. Për botën myslimane, kjo është veçanërisht e dhimbshme, pasi ndodh në këmbim të gjenocidit të vazhdueshëm të popullit palestinian. Ne thërrojmë të gjithë ata që besojnë në drejtësi dhe mëshirë, që të kritikojnë standardet e dyfishta dhe të kërkojnë ndalimin e mbështetjes për vendet që kryejnë krime ndaj njerëzimit...